Lekcja 14

Ew. Mateusza 11–12

Wprowadzenie

Jezus Chrystus świadczył, że Jan Chrzciciel został posłany, aby przygotować drogę dla Niego i obiecał odpoczynek wszystkim, którzy do Niego przyjdą. Jezus odpowiedział na oskarżenia faryzeuszy, którzy twierdzili, że Jego moc pochodzi od diabła. Ostrzegł ich przed wysuwaniem fałszywych oskarżeń i dążeniem do uzyskania znaków oraz nauczał przypowieści o pustym domu.

Propozycje dotyczące nauczania

Ew. Mateusza 11

Jezus Chrystus świadczy, że Jan Chrzciciel został posłany, aby przygotować dla Niego drogę

Pokaż uczniom ilustrację przedstawiającą policjanta, lekarza i Jezusa Chrystusa.

• Dlaczego ważna jest wiedza, że osoby te są naprawdę tymi, za które się podają? Skąd mamy wiedzieć, że osoby te są tymi, za które się podają?

Wyjaśnij, że podczas ziemskiej posługi Jezusa Chrystusa wielu chciało wiedzieć, czy jest On Tym, za kogo się podaje. Poproś uczniów, aby podczas studiowania Ew. Mateusza 11 odszukali prawdy, które pomogą im rozwinąć osobiste świadectwo o tym, kim jest Jezus Chrystus.

Wyjaśnij, że król Herod aresztował i uwięził Jana Chrzciciela. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 11:2–3. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, o co Jan kazał swoim uczniom zapytać Jezusa.

• O co Jan kazał swoim uczniom zapytać Jezusa?

Wskaż, że w wersecie 3. uczniowie Jana zapytali Jezusa, czy jest On Mesjaszem. Przypomnij uczniom, że Jan Chrzciciel już wiedział, że Jezus jest Mesjaszem (zob. Ew. Mateusza 3:11, 13–14; Ew. Jana 1:29–34).

• Jak myślicie, dlaczego Jan Chrzciciel posłał swoich uczniów, aby dowiedzieli się, czy Jezus jest Mesjaszem, kiedy już sam o tym wiedział? (Chciał, aby jego uczniowie otrzymali osobiste świadectwo o Jezusie Chrystusie).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 11:4–5. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jak Pan odpowiedział na ich pytanie.

• O co Jezus poprosił uczniów Jana Chrzciciela, zamiast im po prostu powiedzieć, że jest Mesjaszem?

Możesz wyjaśnić, że Jezus Chrystus mógł po prostu powiedzieć uczniom Jana, że jest Mesjaszem. Zamiast tego poprosił ich, aby „[słuchali i patrzyli]” (werset 4.), czyli zastanowili się nad Jego dziełami, a następnie powrócili do Jana Chrzciciela i świadczyli o tym, co usłyszeli i zobaczyli, że Jezus dokonał.

• W jaki sposób odpowiedź Jezusa pomogła uczniom Jana otrzymać przepełnione mocą świadectwo o Zbawicielu i czy byłoby to możliwe, gdyby po prostu powiedział im, kim jest?

• Jakiej zasady możemy nauczyć się z tego zapisu o tym, jak możemy wzmocnić swoje świadectwo o Zbawicielu? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następującą prawdę: Kiedy pragniemy uczyć się o Jezusie Chrystusie i kiedy o Nim świadczymy, to nasze świadectwo zostaje wzmocnione).

Poproś uczniów, aby napisali, w jaki sposób dowiedzieli się, że Jezus Chrystus jest Synem Boga. Możesz poprosić kilkoro uczniów, aby podzielili się ze wszystkimi tym, co napisali.

Podsumuj Ew. Mateusza 11:7–27, wyjaśniając, że kiedy tych dwóch uczniów odeszło, Jezus powiedział zgromadzonej rzeszy, że Jan Chrzciciel był prorokiem wybranym do tego, aby przygotować drogę dla Mesjasza. Jezus potępił tych, którzy odrzucili Jana Chrzciciela, jak też tych, którzy otrzymali jasne dowody o boskości Pana, ale Go odrzucili. (Uwaga: Nauki Jezusa o Janie Chrzcicielu w tych wersetach będą bardziej szczegółowo omawiane podczas lekcji dotyczącej Ew. Łukasza 7:18–35).

Jezus następnie dał obietnicę wszystkim tym, którzy przyjmą Go jako Mesjasza. Aby uczniowie mogli przejrzeć Ew. Mateusza 11:28–30, który to fragment został przedstawiony podczas lekcji 1., poproś jednego z uczniów o przeczytanie tych wersetów na głos, a reszta klasy niech śledzi tekst i odszuka, o zrobienie czego prosi nas Pan.

Ew. Mateusza 11:28–30 to fragment z pisma świętego do opanowania. Studiowanie fragmentów pism świętych do opanowania pomoże uczniom pogłębić zrozumienie podstawowych doktryn i przygotować się do nauczania ich innych ludzi. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli wersety do opanowania w wyróżniający się sposób, aby mogli je z łatwością odnaleźć. Zapoznaj się z pomysłem dotyczącym nauczania, który znajduje się na końcu lekcji, aby pomóc uczniom w zapamiętaniu tego fragmentu.

Wyjaśnienie dotyczące fragmentów pisma świętego do opanowania oraz lista dodatkowych ćwiczeń, które mają na celu pomóc uczniom opanować wybrane fragmenty, znajduje się w Aneksie, na końcu tego podręcznika.

• Do czego zaprasza nas Pan? Co nam w zamian obiecuje? (Po omówieniu odpowiedzi na te pytania napisz na tablicy następującą prawdę: Jeżeli przyjdziemy do Jezusa Chrystusa, to On ulży naszym brzemionom i da nam odpoczynek).

• W jaki sposób zrozumienie prawd zawartych w tym fragmencie do opanowania pomogło wam w tym roku?

Ew. Mateusza 12:1–42

Jezus Chrystus gani faryzeuszy za ich fałszywe oskarżenia i dążenie do uzyskania znaków

(Uwaga: Wydarzenia opisane w Ew. Mateusza 12: 1–21 będą dokładniej omówione podczas lekcji na temat Ew. Marka 2–3).

Podsumuj Ew. Mateusza 12:1–30, wyjaśniając, że po tym, jak Jezus uzdrowił mężczyznę w sabat, niektórzy faryzeusze zaczęli dążyć do tego, aby Go zniszczyć. Kiedy uzdrowił On kogoś opętanego przez diabła, próbowali Go zdyskredytować przed ludźmi, oskarżając, że dokonał tego poprzez moc diabła. Jezus znał ich myśli i podkreślił, że jest wręcz przeciwnie, gdyż wypędzając diabły, udowodnił, że to On jest Mesjaszem i ustanawiał królestwo Boga. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu Ew. Mateusza 12:30 i odszukanie nauk Jezusa na temat tych osób, które nie przyłączą się do Niego. Poproś uczniów, aby opowiedzieli, co znaleźli.

• Co, według wersetu 30., musimy zrobić, aby być częścią królestwa Boga? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, pamiętaj, by podkreślić następującą prawdę: Jeśli pragniemy być częścią królestwa Boga, musimy być w pełni oddani Jezusowi Chrystusowi).

• W jaki sposób możemy okazać nasze pełne oddanie Jezusowi Chrystusowi?

Podsumuj Ew. Mateusza 12:31–42, wyjaśniając, że Jezus ponownie zapewnił, iż Jego dobre czyny to dowód na to, że jest On od Boga, a nie od diabła. Ostrzegł także faryzeuszy, że odpowiedzą przed Bogiem za swoje oskarżenia. Następnie niektórzy uczeni w piśmie i faryzeusze prosili o znak, ale Jezus zganił ich za to oraz że nie dostrzegli, iż On był większy niż każdy poprzedni prorok czy król Izraela.

Ew. Mateusza 12:43–50

Jezus naucza przypowieści o pustym domu oraz o tym, że ci, którzy wykonują wolę Jego Ojca, zostaną zaliczeni do Jego rodziny

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że jeden z ich przyjaciół poprosił o radę, jak ma unikać grzechu, którego próbuje zaniechać.

• Jakiej rady udzielilibyście tej osobie, aby pomóc jej oprzeć się pokusie?

Wyjaśnij, że Ew. Mateusza 12:43–45 zawiera przypowieść o nieczystym duchu, który został wypędzony z człowieka. Poproś uczniów, aby odszukali w tej przypowieści zasadę, która pomoże ich przyjacielowi przezwyciężyć pokusę. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 12:43–44 oraz zapytaj, co zrobiły nieczyste duchy po tym, jak zostały wypędzone z człowieka.

• Co zrobiły nieczyste duchy, które nie zaznały ukojenia?

• Jakie słowa opisują stan „domu”, czyli człowieka, po tym, jak powraca do niego nieczysty duch?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 12:45 oraz zapytaj, co zrobiły nieczyste duchy po znalezieniu „domu” (czyli człowieka), który został opróżniony. Poproś uczniów, aby opowiedzieli, co znaleźli.

• Po tym, jak Pan wypędził diabła z człowieka, czego ten człowiek nie zrobił, co w rezultacie umożliwiło powrót złemu duchowi? (Nie zastąpił on złych myśli, uczuć, słów i czynów tymi, które są dobre).

• W jakim sensie doświadczenie tego człowieka z przypowieści ilustruje osobę, która pokutuje za grzechy i próbuje oprzeć się pokusie?

Po odpowiedzi na to pytanie poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Spencera W. Kimballa:

„Porzucając grzech, człowiek nie może jedynie pragnąć lepszych okoliczności. Sam musi je stworzyć […].

Nie ma tego, co go zajmowało, co lubił i co zajmowało jego myśli, a coś lepszego jeszcze nie wypełniło pustki. Wtedy szatan ma okazję działać” (The Miracle of Forgiveness [1969], str. 171–172; kursywa dodana).

• Jakich zasad możemy nauczyć się z tej przypowieści, które pomogą nam odeprzeć złe wpływy po tym, jak wyzbyliśmy się ich z życia? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Możemy odeprzeć złe wpływy po wyzbyciu się ich z życia, zastępując je prawością).

Aby pomóc uczniom w zrozumieniu tej prawdy, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi. Poproś pozostałych, aby wsłuchali się, dlaczego nie wystarczy tylko pozbyć się grzechu z życia.

„Nie wystarczy po prostu próbować opierać się złu lub być wolnym od grzechu. Musisz wypełnić swoje życie prawością i oddać się zajęciom, które przynoszą duchową siłę […].

Pełne posłuszeństwo wnosi pełnię mocy ewangelii do twego życia, włącznie ze wzrastającą siłą, potrzebną do przezwyciężenia swoich słabości. Posłuszeństwo to obejmuje działania, które początkowo mogą nie być częścią pokuty, jak np. uczęszczanie na spotkania, płacenie dziesięciny, służenie i wybaczanie innym” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 111).

• Co możemy zrobić, kiedy pokutujemy, aby wypełnić nasze życie prawością i nie dopuścić do powrotu grzechu? (Możesz poprosić jednego z uczniów, aby zapisywał odpowiedzi na tablicy).

• W jaki sposób uczynienie tych rzeczy pomoże nam wnieść w nasze życie większą duchową moc i umożliwi nam pokonanie złych wpływów?

Złóż świadectwo, że wypełnianie naszego życia prawością da nam większą moc, aby odpierać zło. Zachęć uczniów, aby zastanowili się nad tym, jak mogą wypełnić swoje życie prawością i postępować zgodnie z otrzymywanym podczas rozważania natchnieniem.

Podsumuj pozostałą część Ew. Mateusza 12, wyjaśniając, że kiedy Jezus nauczał, ktoś powiedział Mu, że niektórzy członkowie jego rodziny chcieli z Nim porozmawiać. Pan następnie nauczał, że wszyscy, którzy wykonują wolę Ojca, są zaliczeni do Jego rodziny.

Fragment do opanowania — Ew. Mateusza 11:28–30

Aby pomóc uczniom zapamiętać Ew. Mateusza 11:28–30, poproś ich, aby wymyślili gesty, które zobrazują słowa lub wyrażenia z każdego wersetu, a następnie niech je pokażą, jednocześnie recytując ten fragment. Niech uczniowie ćwiczą recytowanie przez kilka dni na początku lekcji, aż będą mogli powiedzieć go z pamięci.

Komentarz i tło historyczne

Ew. Mateusza 11:11. „Ale najmniejszy w Królestwie Niebios większy jest niż on”

Prorok Józef Smith wyjaśnił, że jednym ze sposobów zrozumienia Ew. Mateusza 11:11 jest odniesienie tych słów do samego Jezusa Chrystusa:

„O kim Jezus mówił jako najmniejszym? Na Jezusa patrzono jako na tego, który ma najmniejsze roszczenia w królestwie Bożym i [na pozór] był najmniej uprawniony do tego, by uważali go za proroka; było to tak, jak gdyby mówił: ‘Ten, który jest postrzegany jako najmniejszy pośród was, jest większy niż Jan — i ja nim jestem’” (Teachings of the Presidents of the Church: Joseph Smith (2007), str. 82).

Ew. Mateusza 12:31–32. „Bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu”

Prorok Józef Smith wyjaśnił sposób, w jaki ktoś popełnia grzech bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu:

„Musi otrzymać Ducha Świętego, ujrzeć otwarte przed sobą niebiosa i poznać Boga, a następnie zgrzeszyć przeciwko Niemu. Kiedy człowiek zgrzeszy przeciwko Duchowi Świętemu, nie ma dla niego pokuty. Musiałby powiedzieć, że słońce nie świeci, choćby widział, jak świeci; musiałby wyprzeć się Jezusa Chrystusa, kiedy niebiosa otworzyły się przed nim, i zaprzeczyć planowi zbawienia, mając oczy otwarte na prawdę. I od tej chwili staje się wrogiem” (w: History of the Church, 6:314).

Czasami uczniowie niepokoją się grzechem zaprzeczania lub bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu. Prezydent Spencer W. Kimball nauczał:

„Grzech przeciwko Duchowi Świętemu wymaga takiego poznania, że możliwość jego popełnienia jest całkowicie poza zasięgiem szeregowego członka” (The Miracle of Forgiveness [1969], str. 123).

Starszy James E. Talmage z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, dlaczego Jezus ostrzegał faryzeuszy przed popełnieniem niewybaczalnego grzechu, o czym mowa w Ew. Mateusza 12:31–32:

„Jezus z miłosierdziem zapewnił, że słowa wypowiedziane przeciwko Niemu można wybaczyć; ale mówienie przeciw posiadanej przez Niego mocy, a szczególnie przypisywanie tej mocy i upoważnienia Szatanowi, było bliskie popełnienia bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu, za które nie ma przebaczenia” (Jesus the Christ, wyd. 3. [1916], str. 269).