Lekcja 51: Ew. Łukasza 10:38–12:59

Lekcja 51

Ew. Łukasza 10:38 – Ew. Łukasza 12:59

Wprowadzenie

Zbawiciel nauczał Marię i Martę w domu Marty. Następnie wyłożył Swoim uczniom wiele prawd na temat modlitwy i przestrzegł ich przed hipokryzją i chciwością.

Propozycje dotyczące nauczania

Ew. Łukasza 10:38–42

Jezus naucza Marię i Martę

Poproś uczniów, aby zastanowili się, jakich dokonali wczoraj wyborów. Niech w ciągu minuty wypiszą w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania tyle decyzji z poprzedniego dnia, ile zdołają sobie przypomnieć. Poproś kilkoro uczniów, żeby przeczytali klasie niektóre ze swoich dobrych decyzji.

W jakich sytuacjach możemy być zmuszeni dokonać wyboru pomiędzy dwiema dobrymi opcjami?

Poproś uczniów, aby w trakcie studiowania Ew. Łukasza 10:38–42 wyszukali przekazaną przez Zbawiciela zasadę, która pomoże pokierować naszym procesem podejmowania decyzji — szczególnie w sytuacjach, kiedy mamy do wyboru przynajmniej dwie dobre opcje.

Wyjaśnij, że przytoczywszy przypowieść o miłosiernym Samarytaninie, Zbawiciel udał się do Betanii i odwiedził dom kobiety o imieniu Marta.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 10:38–40. Reszta niech śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka, co podczas wizyty Zbawiciela zdecydowała się robić Marta, a co robiła jej siostra, Maria.

Co podczas wizyty Zbawiciela robiła Maria?
A co robiła Marta? (Zwróć uwagę uczniów na to, że wyrażenie krzątała się koło posługi w wersecie 40. oznacza, że była zajęta obowiązkami domowymi).

Pokaż ilustrację Maria i Marta (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 45; zob. także stronę internetową: LDS.org). Wyjaśnij, że gościnność miała w czasach Jezusa bardzo duże znaczenie. Marta starała się robić to, czego normalnie oczekiwano od gospodyni. Skupiała się na sprawach doczesnych, takich jak przygotowanie i podanie posiłku.

Co w pytaniu, jakie Marta zadała Zbawicielowi w wersecie 40., wskazuje na to, że martwiła się o sprawy doczesne?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 10:41–42. Niech reszta śledzi tekst w swoich pismach i odnajdzie, co Zbawiciel odpowiedział Marcie.

Co Zbawiciel mógł mieć na myśli, mówiąc: „Potrzeba […] tylko jednego; Maria […] dobrą cząstkę wybrała”?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów.

„‘[Troszczyć] i [kłopotać] się o wiele rzeczy’ było w odczuciu Marty zajęciem godnym pochwały (w. 41.), ale nauka ewangelii od Najlepszego Nauczyciela była czymś znacznie ‘ważniejszym’” („Dobry, lepszy, najlepszy”, Ensign lub Liahona, listopad 2007, str. 104).

Co Zbawiciel miał na myśli, mówiąc, że „dobra cząstka”, którą wybrała Maria, „nie będzie jej odjęta” (Ew. Łukasza 10:42)? (Decydując się słuchać Zbawiciela, zamiast skupiać się na sprawach doczesnych, Maria otrzymała wieczne duchowe błogosławieństwa).
Jakiej zasady możemy się nauczyć z odpowiedzi, jakiej Zbawiciel udzielił Marcie? (Uczniowie mogą to inaczej ująć, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli zdecydujemy oddać się sprawom duchowym, a nie doczesnym, otrzymamy trwałe błogosławieństwa).
W jaki sposób możemy oddać się sprawom duchowym i nadal dbać o inne rzeczy, których nam „potrzeba” (Ew. Łukasza 10:42), ale które są mniej ważne?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującej wypowiedzi Starszego Oaksa:

„Gdy zastanawiamy się nad wyborami, powinniśmy pamiętać, że nie wystarczy, by coś było dobre. Pewne wybory są lepsze i wciąż istnieją takie, które są najlepsze […].

Zastanówmy się nad tym, jakich wyborów dokonujemy w odniesieniu do naszego czasu, gdy oglądamy telewizję, gramy w gry video, surfujemy po Internecie lub czytamy książki i czasopisma. Oczywiście dobrze jest oglądać odpowiednie programy rozrywkowe lub zdobywać interesujące wiadomości. Ale nie zawsze jest to warte aż takiej części naszego życia, jaką na to poświęcamy. Pewne rzeczy są lepsze, a inne są najlepsze” („Dobry, lepszy, najlepszy”, str. 105).

Poproś uczniów, aby przyjrzeli się liście wyborów, których wczoraj dokonali i oznaczyli pozytywne wybory słowami: „dobry”, „lepszy” lub „najlepszy”. Poproś jednego lub dwóch uczniów, aby złożyli świadectwo o tym, jakie błogosławieństwa otrzymali, kiedy przedkładali sprawy duchowe nad zmartwienia doczesne.

Ew. Łukasza 11

Jezus poucza Swoich uczniów w kwestii modlitwy

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że jako pełnoetatowi misjonarze nauczają zainteresowanego, który kilkukrotnie próbował się modlić, ale ma uczucie, że Bóg mu nie odpowiada. Rozważa zaprzestanie modlitwy.

Co powiedzielibyście mu w tej sytuacji w oparciu o swoje własne doświadczenia?

Poproś uczniów, aby w trakcie studiowania Ew. Łukasza 11 wyszukali prawdy, które mogą pomóc osobie czującej, że Bóg nie odpowiada na jej modlitwy.

Podsumuj Ew. Łukasza 11:1–4, wyjaśniając, że wysłuchawszy modlitwy Zbawiciela, jeden z uczniów poprosił Go, by nauczył ich, jak powinni się modlić, a Zbawiciel przychylił się do jego prośby.

Wyjaśnij, że pokazawszy uczniom, jak powinni się modlić, Pan przekazał im dodatkowe prawdy na temat modlitwy, posługując się przypowieściami, między innymi tą, jak bardzo Bóg pragnie odpowiadać na nasze modlitwy.

Poproś uczniów, aby w parach przeczytali Ew. Łukasza 11:5–13 i odszukali, czego Pan nauczał na temat modlitwy. Zwróć ich uwagę na to, że Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha] podaje dodatkowe informacje w wersetach 5. i 13. Znajdują się one w Joseph Smith Translation, Luke 11:5–6 [Tłumaczeniu Józefa Smitha, Ew. Łukasza 11:5–6], a także w Joseph Smith Translation, Luke 11:14 [Tłumaczeniu Józefa Smitha, Ew. Łukasza 11:14 . Po upływie wyznaczonego czasu zadaj uczniom następujące pytania:

O co jeden przyjaciel zapytał drugiego w wersetach 5–8 przypowieści, którą przeczytaliście? Dlaczego?
Jak myślicie, dlaczego drugi przyjaciel spełnił prośbę pierwszego? (Możesz wyjaśnić, że słowo natręctwo w wersecie 8. oznacza, że mężczyzna prosił z uporem, mimo że przyjaciel początkowo nie chciał spełnić jego prośby).
Jeśli mężczyzna w potrzebie symbolizuje nas, a jego przyjaciel, który posiada chleb, symbolizuje Ojca Niebieskiego, co zgodnie z sugestią Zbawiciela mamy czynić, kiedy znajdujemy się w potrzebie?

Napisz na tablicy następujące zdanie do uzupełnienia: Jeśli będziemy się wytrwale modlić i prosić Ojca Niebieskiego o błogosławieństwa, kiedy będziemy w potrzebie, to…

Co, według wersetu 13., Ojciec Niebieski daje tym, którzy wytrwale modlą się i proszą Go o błogosławieństwa?
Jak dokończylibyście zdanie napisane na tablicy w oparciu o nauki Zbawiciela w Ew. Łukasza 11:5–13? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, uzupełnij zdanie na tablicy tak, żeby przekazywało następującą prawdę: Jeśli będziemy się wytrwale modlić i prosić Ojca Niebieskiego o błogosławieństwa, kiedy będziemy w potrzebie, to odpowie On na nasze modlitwy w sposób, który najbardziej nas pobłogosławi).

Możesz poprosić uczniów, aby podali przykłady sytuacji, w których otrzymali odpowiedzi na swoje modlitwy, kiedy wytrwale prosili Ojca Niebieskiego o błogosławieństwa.

Podsumuj Ew. Łukasza 11:14–54, wyjaśniając, że Jezus wypędził demona z mężczyzny, pouczył ludzi, by słuchali słowa Bożego oraz zganił faryzeuszy i uczonych w piśmie za duchową ignorancję i niegodziwość.

Ew. Łukasza 12

Zbawiciel ostrzega przed hipokryzją i chciwością

Przeczytaj klasie następujące pytania i poproś uczniów, aby po cichu zastanowili się nad tym, jak by na nie odpowiedzieli:

Czy kiedykolwiek pragnęliście czegoś tak bardzo, że nie mogliście przestać o tym myśleć?
W jaki sposób obsesyjne myślenie o czymś może nam zaszkodzić?

Podsumuj Ew. Łukasza 12:1–13, wyjaśniając, że stojąc przed niezliczoną rzeszą ludu, Zbawiciel pouczył Swoich uczniów, by wystrzegali się hipokryzji. Przypomniał im również, że wszystko, co ukryte, wyjdzie kiedyś na jaw, oraz że Bóg zna i troszczy się o Swoje dzieci. Pewien mężczyzna poprosił wówczas Zbawiciela, by porozmawiał z jego bratem i nakłonił go do podzielenia się z nim dziedzictwem.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 12:14–15. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odnajdą, jak Zbawiciel odpowiedział na jego prośbę.

Jakiego ostrzeżenia Zbawiciel udzielił ludziom, którzy z Nim byli?

Wyjaśnij, że chciwość to nadmierne pragnienie posiadania czegoś. Napisz na tablicy następującą prawdę: Pan nakazuje nam, żebyśmy nie pożądali rzeczy tego świata.

Dlaczego powinniśmy wystrzegać się chciwości? W jaki sposób prawda ta może pomóc nam prowadzić szczęśliwsze życie?

Wyjaśnij, że pouczywszy uczniów, by wystrzegali się chciwości, Zbawiciel przytoczył przypowieść ilustrującą znaczenie tego przykazania. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali Ew. Łukasza 12:16–19 i wyszukali, ile razy bohater przypowieści wypowiada się w pierwszej osobie i używa zaimków moje i swoje. Niech uczniowie opowiedzą o tym, czego się dowiedzieli.

Co częste wypowiedzi w pierwszej osobie i używanie zaimków moje i swoje mówią nam o tym, o co troszczył się ten człowiek?
W jaki sposób możemy być kuszeni podobnie jak ten mężczyzna?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 12:20–21. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i wyszukają, co Bóg powiedział o chciwości i pożądliwości tego mężczyzny. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.

Napisz na tablicy poniższe stwierdzenie Starszego M. Russella Ballarda z Kworum Dwunastu Apostołów. (Znajduje się ono w przemówieniu zatytułowanym: „To, co najważniejsze, trwa najdłużej”, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str. 44).

„To, co najważniejsze, trwa najdłużej” (Starszy M. Russell Ballard).

Dlaczego bogacz w tej przypowieści nie skupiał się na tym, „co najważniejsze”?
Dlaczego możemy uznać jego czyny za nierozsądne?

Podsumuj Ew. Łukasza 12:22–30, wyjaśniając, że Pan podkreślił, iż Jego uczniowie nie muszą nadmiernie troszczyć się o swoje doczesne potrzeby.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 12:31–34. Jeśli to możliwe, poproś go, aby przeczytał również Joseph Smith Translation, Luke 12:34 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Łukasza 12:34 (Ew. Łukasza 12:31, przypis a) w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i wyszukają radę Zbawiciela mówiącą, do czego mieli dążyć uczniowie zamiast skupiać się na własnych egoistycznych pragnieniach.

Do czego Jezus kazał dążyć Swoim uczniom?
Co im obiecano, jeśli będą dążyć do ustanowienia królestwa Bożego?
Jak sformułowalibyście zasadę podsumowującą nauki Zbawiciela w Ew. Łukasza 12:31–34? (Uczniowie mogą to inaczej ująć, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli będziemy dążyć do ustanowienia królestwa Bożego i Jego sprawiedliwości, Bóg pomoże nam zadbać o nasze potrzeby i przygotuje nam miejsce w Swoim królestwie).
W jaki sposób możemy dążyć do ustanowienia królestwa Bożego? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możesz odnieść się do wcześniej rozpoznanej zasady mówiącej o przedkładaniu spraw duchowych nad zmartwienia doczesne).

Złóż świadectwo o tym, jakie otrzymujesz błogosławieństwa, kiedy starasz się przedkładać sprawy duchowe nad zmartwienia doczesne i dążysz do ustanowienia królestwa Bożego. Zachęć uczniów, aby zastanowili się, czy skupiają się bardziej na sprawach duchowych czy na zmartwieniach doczesnych. Poproś ich, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania napisali, co będą robić, aby przedkładać sprawy duchowe nad zmartwienia doczesne i dążyć do ustanowienia królestwa Bożego.

Podsumuj Ew. Łukasza 12:35–59, wyjaśniając, że Zbawiciel nauczał Swoich naśladowców, żeby przygotowali się na Jego Drugie Przyjście. Pomógł im zrozumieć, że „komu wiele dano, od tego wiele będzie się żądać” (werset 48.) i wyjaśnił, że Jego ewangelia będzie powodem wielkich podziałów pośród ludzi.

Komentarz i tło historyczne

Ew Łukasza 10:38–42 „Maria […] dobrą cząstkę wybrała”

„Gościnność miała bardzo duże znaczenie w żydowskim społeczeństwie, a honor i reputacja kobiety zależały częściowo od tego, jak dobrze spełniała narzuconą jej przez kulturę rolę gospodyni. Ze względu na te społeczne uwarunkowania skarga Marty na to, że jej siostra, Maria, pozostawiła ją samą, by pełniła posługi (zob. Ew. Łukasza 10:40), przez wielu ludzi w owych czasach uznana byłaby za uzasadnioną. Ale odpowiadając Marcie, Zbawiciel pochwalił wybór jej siostry: ‘Maria […] dobrą cząstkę wybrała’ (Ew. Łukasza 10:42). Jedną z kwestii, którą wyjaśniła wypowiedź Zbawiciela, jest to, że istnieją priorytety przewyższające zwyczaje społeczne, nawet jeśli te zwyczaje są dobre” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 160).

Skarżąc się: „Panie, czy nie dbasz o to, że siostra moja pozostawiła mnie samą, abym pełniła posługi” (Ew. Łukasza 10:40), Marta błędnie sądziła, że Pan był na to obojętny. Jeśli pozwolimy, żeby nasze priorytety się pomieszały, możemy zacząć żywić wobec Pana niezdrowe duchowo myśli i uczucia. Łagodne upomnienie, jakiego Jezus udzielił Marcie, miało na celu pomóc jej ponownie zastanowić się nad jej priorytetami i dążyć do otrzymania błogosławieństw, którymi On pragnął ją z miłością obdarzyć.

Ew. Łukasza 10:42. Wybieranie dobrej cząstki

Siostra Bonnie D. Parkin, była generalna prezydent Stowarzyszenia Pomocy, odniosła się do historii o Marcie i Marii, nauczając znaczenia wybierania dobrej cząstki:

„Odpowiedź Zbawiciela wyraźnie określiła, co jest najważniejsze. Tego wieczoru w domu dobra cząstka Marty nie była w kuchni; była ona u stóp Pana. Obiad mógł poczekać […].

Wszystkie staramy się wybrać dobrą cząstkę, która nie może nam zostać odjęta, aby zrównoważyć w naszym życiu to, co duchowe, z tym, co doczesne. Czyż nie byłoby łatwiej wybierać pomiędzy odwiedzinami domowymi a obrabowaniem banku? Jednak nasze wybory są często subtelniejsze. Musimy wybierać spośród wielu godnych opcji […].

Potrzeba tylko jednego, naśladować Go każdego dnia. Wybierzcie zatem Chrystusa Pana. Wybierzcie napawanie się Jego słowami. Wybierzcie więcej wiary w Niego. Poszukajcie Jego miłości. Wybierzcie oddanie Mu całego serca. Zatem wybierzcie tę dobrą cząstkę” („Wybierając miłość bliźniego: tę dobrą cząstkę”, Ensign lub Liahona, listopad 2003, str. 104, 106).

Ew. Łukasza 11:5–10. Przypowieść o przyjacielu o północy

Starszy James E. Talmage z Kworum Dwunastu Apostołów zwrócił uwagę na różnice pomiędzy przyjacielem w tej przypowieści a naszym Ojcem Niebieskim:

„Lekcja, jakiej udzielił Pan, polegała na tym, że skoro człowiek, z całym swoim egoizmem i niechęcią do dawania, nadal udziela tego, o co — we właściwym celu, wbrew odrzuceniu oraz nie bacząc na chwilową odmowę — błaga go bliźni, Bóg z całą pewnością spełni życzenie osoby, która wytrwale prosi Go z wiarą i prawym zamiarem. Nie istnieją żadne podobieństwa między egoistyczną odmową człowieka a mądrym i wielkodusznym czekaniem ze strony Boga. Aby modlitwa odniosła skutek, musi istnieć świadomość jej prawdziwej potrzeby; a w Swojej łasce Ojciec czasami opóźnia jej spełnienie, żebyśmy żarliwiej Go prosili” (Jesus the Christ, wyd. 3. [1916], str. 435).