Lekcja 22
Ew. Mateusza 19–20
Wprowadzenie
Jezus Chrystus nauczał o świętości małżeństwa. Podkreślił ważność wyboru życia wiecznego ponad doczesne bogactwo i nauczał przypowieści o robotnikach w winnicy. Jezus także przepowiedział Swoją śmierć i nauczał Swoich uczniów, aby służyli bliźnim.
Propozycje dotyczące nauczania
Ew. Mateusza 19:1–12
Zbawiciel naucza o świętości małżeństwa
Pokaż zdjęcie przedstawiające szczęśliwą parę, która została zapieczętowana w świątyni. Wskaż, że doktryna Pana dotycząca małżeństwa i rozwodu różni się od tego, w co wierzy świat.
-
Jakie są niektóre przekonania na świecie o małżeństwie i rozwodzie? (Uwaga: Unikaj spędzania zbyt dużej ilości czasu na omawianiu takich kwestii, jak małżeństwa osób tej samej płci, gdyż mogłoby to zabrać zbyt dużo czasu potrzebnego na omówienie innych ważnych zasad podczas dzisiejszej lekcji).
Poproś uczniów, aby podczas studiowania Ew. Mateusza 19:1–12 odszukali nauki Pana o małżeństwie i rozwodzie oraz rozważyli to, jak ważne są one dla nich.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 19:1–3. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali pytanie, jakie faryzeusze zadali Jezusowi. Następnie niech podzielą się tym, co znaleźli z resztą klasy.
Wyjaśnij, że wyrażenie „odprawić żonę swoją dla każdej przyczyny” (Ew. Mateusza 19:3) odnosi się do mężczyzny, który rozwodzi się ze swoją żoną z byle powodu, czy to błahego, czy samolubnego.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 19:4–6, a pozostali niech odszukają, czego Zbawiciel nauczał w kwestiach małżeństwa i rozwodu.
-
Jakich prawd na temat małżeństwa dowiadujemy się z odpowiedzi, jakiej Zbawiciel udzielił faryzeuszom? (Uczniowie mogą rozpoznać kilka prawd, ale upewnij się, że podkreślisz, iż małżeństwo pomiędzy mężczyzną a kobietą to święta relacja, która została zamierzona i ustanowiona przez Boga).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 19:7, a resztę klasy o wyszukanie kolejnego pytania, które faryzeusze zadali Zbawicielowi.
-
Jakie pytanie faryzeusze zadali Zbawicielowi?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 19:8–9, zaś pozostali niech odnajdą odpowiedź Zbawiciela.
-
Dlaczego, według Zbawiciela, Mojżesz pozwolił na rozwód pośród Izraelitów? (Ze względu na zatwardziałość ludzkich serc).
Aby wyjaśnić uczniom, w jaki sposób można zastosować tę naukę w naszych czasach, poproś jednego z nich o odczytanie na głos wypowiedzi Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:
„Małżeństwo wymagane do wyniesienia — trwające wiecznie i o boskich cechach — nie bierze pod uwagę rozwodu. W świątyniach Pana pary łączą się na całą wieczność. Ale niektóre małżeństwa nie dążą w kierunku tego ideału. Z powodu ‘znieczulenia [naszych] serc’ [Ew. Mateusza 19:8] Pan nie wymierza obecnie konsekwencji na miarę standardów celestialnych. Zezwala On rozwodnikom na ponowne małżeństwa bez znamienia niemoralności wspomnianego w prawie wyższym” („Rozwód”, Ensign lub Liahona, maj 2007, str. 70).
Możesz poprosić uczniów, aby podzielili się świadectwem o tym, że Bóg zamierzył i ustanowił małżeństwo jako świętą relację pomiędzy mężczyzną a kobietą.
Ew. Mateusza 19:13–30; 20:1–16
Jezus naucza o życiu wiecznym i opowiada przypowieść o robotnikach w winnicy
Poproś jednego z uczniów, aby stanął przed klasą. Powiedz mu, że jeśli zrobi 10 pompek, to otrzyma małą nagrodę (na przykład 10 cukierków). Kiedy uczeń ten zrobi 10 pompek, daj mu nagrodę, a następnie poproś o podejście kolejnego ochotnika. Poproś drugiego ucznia, aby zrobił jedną pompkę, a następnie zapytaj klasę, jaką nagrodę, ich zdaniem, powinien otrzymać i dlaczego. Poproś tych dwóch uczniów, aby powrócili na swoje miejsca. Poinformuj klasę, że w późniejszej części lekcji drugi uczeń otrzyma nagrodę w oparciu o to, czego wszyscy nauczą się z pism świętych.
Podsumuj Ew. Mateusza 19:13–17, wyjaśniając, że Jezus zachęcał Swoich naśladowców, aby dążyli do uzyskania życia wiecznego, a nie zabiegali o doczesne bogactwa. Piotr zapytał, co otrzymają uczniowie za to, że wyrzekli się doczesnych rzeczy, aby podążać za Zbawicielem. (Uwaga: Wydarzenia omówione w tych wersetach będą bardziej szczegółowo nauczane podczas lekcji omawiającej Ew. Marka 10).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 19:28–30. Niech klasa śledzi tekst i odnajdzie odpowiedź, jakiej Zbawiciel udzielił Piotrowi.
-
Co, według wersetu 29., odziedziczy każdy, kto wyrzeknie się wszystkiego, aby podążać za Zbawicielem?
Wyjaśnij, że Zbawiciel opowiedział wówczas Swoim uczniom przypowieść, aby pomóc im zrozumieć, że Ojciec Niebieski pragnie dać wszystkim Swoim dzieciom możliwość otrzymania życia wiecznego. W tej przypowieści pewien człowiek zatrudnia robotników o różnych porach dnia, aby pracowali w jego winnicy. W czasach Nowego Testamentu normalny dzień pracy trwał od 6.00 do 18.00, a czasem długość pracy nieznacznie się różniła w zależności od pory roku.
Narysuj na tablicy poniższą tabelę lub rozdaj jej kopie uczniom.
|
Pracownicy (Czas rozpoczęcia) |
Uzgodniona płaca |
Przepracowane godziny |
Wypłacona kwota |
|---|---|---|---|
|
Wcześnie rano (6.00) | |||
|
Trzecia godzina (9.00) | |||
|
Szósta godzina (12.00) | |||
|
Dziewiąta godzina (15.00) | |||
|
Jedenasta godzina (17.00) |
Poproś uczniów, aby pracowali w małych grupach. Poproś, aby w grupach przeczytali Ew. Mateusza 20:1–7 i odszukali, jak długo i za jaką płacę pracowała każda grupa robotników. (Jeden denar to rzymska moneta, która miała wartość dziennej pracy robotnika).
Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podeszli do tablicy i wypełnili dwie pierwsze kolumny tabeli (lub poproś ich, aby wypełnili je na kartkach, jakie dostali).
-
Jak myślisz, kto powinien otrzymać najwięcej?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 20:8–10, a pozostali zaś niech poszukają, jaką zapłatę otrzymali robotnicy.
-
Jaką zapłatę otrzymała każda grupa robotników? (Kiedy uczniowie odpowiedzą, napisz 1 denar w każdym polu kolumny oznaczonej „Wypłacona kwota”).
-
Jeśli bylibyście pośród robotników, którzy przepracowali cały dzień, jakie myśli i uczucia by wam towarzyszyły, gdybyście otrzymali taką samą nagrodę jak ci, którzy pracowali zaledwie godzinę?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 20:11–14. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co ci, którzy pracowali cały dzień, powiedzieli gospodarzowi winnicy i jaką otrzymali od niego odpowiedź.
-
O co mieli pretensje ci, którzy przepracowali cały dzień?
-
Jak odpowiedział im gospodarz winnicy?
-
W jakim sensie gospodarz winnicy był sprawiedliwy wobec tych, którzy przepracowali cały dzień?
Aby pomóc uczniom rozpoznać zasadę z tej przypowieści, wyjaśnij, że zapłata jednego denara może reprezentować życie wieczne, o którym jest mowa w Ew. Mateusza 19:29. Zapisz na tablicy następujące niepełne zdanie: Bóg daje życie wieczne wszystkim ludziom, którzy…
-
Jeśli nagroda w tej przypowieści symbolizuje życie wieczne, to czego symbolem jest praca? (Uczniowie mogą udzielić różnych odpowiedzi, ale upewnij się, że podkreślisz, iż praca w tej przypowieści może reprezentować zawieranie i dotrzymywanie świętych przymierzy z Bogiem. Po udzieleniu przez uczniów odpowiedzi uzupełnij prawdę zapisaną na tablicy w następujący sposób: Bóg daje życie wieczne wszystkim ludziom, którzy wybiorą, że zawrą z Nim święte przymierza i dotrzymają ich).
Wskaż, że prawda ta uczy nas, jak należy rozumieć miłosierdzie Ojca Niebieskiego w stosunku do osób, które nie zawierają i nie dotrzymują przymierzy za młodu lub tych, które nie mają możliwości uczynienia tego za życia (zob. NiP 137:7–8).
-
Jak myślicie, dlaczego ważne jest, abyśmy wiedzieli, że Bóg daje życie wieczne wszystkim ludziom, którzy wybiorą, że zawrą z Nim święte przymierza i dochowają ich bez względu na to, kiedy to uczynią?
Przypomnij uczniom o drugim ochotniku, który wykonał tylko jedną pompkę i zapytaj:
-
Jak myślicie, jaką nagrodę powinien otrzymać ten uczeń za zrobienie jednej pompki? (Daj uczniowi tę samą nagrodę, jaką otrzymał uczeń, który zrobił 10 pompek).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 20:15–16. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jak gospodarz winnicy zareagował na narzekanie tych, którym nie podobała się jego uprzejmość względem innych robotników.
-
Jak myślicie, co miał na myśli gospodarz winnicy, kiedy zapytał: „Czy oko twoje jest zawistne dlatego, iż ja jestem dobry?” (werset 15.).
Wyjaśnij, że Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów zmienił nieco to pytanie na: „Dlaczego jesteście zazdrośni z powodu mojej dobroci?” („Robotnicy w winnicy”, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 31).
-
Co w wersecie 16. w anglojęzycznym wydaniu pism świętych oznacza, że „wielu jest powołanych, ale niewielu wybranych”? (Być powołanym oznacza być zaproszonym do udziału w dziele Ojca Niebieskiego. Być wybranym oznacza otrzymać Jego błogosławieństwa — łącznie z błogosławieństwem życia wiecznego).
-
Jakiej zasady uczymy się z wersetu 16.? (Uczniowie mogą rozpoznać kilka zasad, łącznie z poniższą: Jeśli będziemy zazdrościć innym błogosławieństw, którymi Ojciec Niebieski ich obdarzył, to możemy stracić błogosławieństwa, jakie On pragnie nam dać).
Przeczytaj na głos poniższą wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda i poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą być kuszeni, aby zaczęli zazdrościć innym ich błogosławieństw od Ojca Niebieskiego:
„W naszym życiu będą chwile, kiedy ktoś inny otrzyma niespodziewane błogosławieństwo czy szczególną nagrodę. Czy mogę prosić nas wszystkich, aby nas nie bolało — a zwłaszcza, byśmy nie odczuwali zazdrości — kiedy szczęście uśmiechnie się do kogoś innego? W niczym nas nie umniejsza to, że ktoś otrzymuje więcej. Nie bierzemy udziału w wyścigu, żeby zobaczyć, kto jest najbogatszy, najbardziej utalentowany, najpiękniejszy czy nawet najbardziej błogosławiony. Wyścig, w którym naprawdę bierzemy udział to wyścig przeciwko grzechowi […].
Zawiść, marudzenie i szarganie imienia innych osób nie podnosi naszej pozycji, tak samo umniejszanie kogoś nie polepszy tego, jak siebie postrzegamy. Bądźcie więc dobrzy i wdzięczni, że Bóg jest dobry. To sposób na szczęśliwe życie” („Robotnicy w winnicy”, str. 31, 32).
Podziel się swoim świadectwem na temat prawd rozpoznanych przez uczniów podczas studiowania przypowieści o robotnikach w winnicy.
Zapisz na tablicy poniższe zdanie. Wyznacz uczniom czas, aby uzupełnili to zdanie w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania: W oparciu o to, czego nauczyłem się z tej przypowieści…
Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby — jeśli chcą — podzielili się ze wszystkimi tym, co zapisali.
Ew. Mateusza 20:17–34
Jezus przepowiada Swoją śmierć i naucza Swoich uczniów, aby służyli bliźnim
Podsumuj Ew. Mateusza 20:17–34, wyjaśniając, że Zbawiciel przepowiedział, że zostanie zdradzony i skazany na śmierć, kiedy powróci do Jerozolimy. Nauczał On Swoich uczniów, że zamiast dążyć do uzyskania pozycji czy władzy, powinni podążać za Jego przykładem i służyć bliźnim.
Komentarz i tło historyczne
Ew. Mateusza 19:3–6. „Co […] Bóg złączył, człowiek niechaj nie rozłącza”
Starszy F. Burton Howard, Siedemdziesiąty, wyjaśnił, że prorocy od dawna nauczali o roli małżeństwa w planie Boga:
„Małżeństwo na wieczność jest zasadą, która została ustanowiona przed założeniem świata i była na tej ziemi, zanim pojawiła się na niej śmierć. Adam i Ewa zostali oddani sobie wzajemnie przez Boga, w Ogrodzie Eden, zanim upadli. Pisma święte mówią: ‘Kiedy Bóg stworzył człowieka, na podobieństwo Boże uczynił go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich oraz błogosławił im’ (I Ks. Mojżeszowa 5:1–2; kursywa dodana).
Prorocy jednogłośnie nauczali, że najdoskonalszym i ostatecznym elementem wspaniałego Boskiego planu dla błogosławienia Jego dzieci jest małżeństwo na wieczność” („Małżeństwo na wieczność”, Ensign lub Liahona, maj 2003, str. 92).
Siostra Julie B. Beck, która służyła jako generalna prezydent Stowarzyszenia Pomocy, nauczała o tym, dlaczego małżeństwo jest wyświęcone przez Boga:
„Wiemy, że podczas wielkiego przedziemskiego konfliktu, stanęłyśmy po stronie naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa, aby zachować swój potencjał, by przynależeć do wiecznych rodzin […]. Wierzymy w tworzenie się wiecznych rodzin. To oznacza, że wierzymy w zawieranie małżeństw” („Co święte w dniach ostatnich robią najlepiej: bądźcie silne i niezachwiane”, Ensign lub Liahona, listopad 2007, str. 110).
Ew. Mateusza 19:6–9. Rozwód
Starszy Dallin H. Oaks wypowiedział się na temat wpływu rozwodu na rodziny:
„Istnieje wielu dobrych członków Kościoła, którzy się rozwiedli […]. Wiemy, że wielu z was to niewinne ofiary — członkowie, których współmałżonkowie stale łamali święte przymierza lub rezygnowali czy odmawiali wypełniania małżeńskich obowiązków przez dłuższy czas […].
Wszyscy, którzy przeżyli rozwód, znają ból i potrzebę uzdrawiającej mocy i nadziei, która płynie z Zadośćuczynienia. Ta uzdrawiająca moc i nadzieja są dla was i waszych dzieci […].
Nie możemy kontrolować wyborów innych i odpowiadać za nie, nawet gdy boleśnie nas ranią […].
Bez względu na wynik oraz na to, jak trudne są wasze doświadczenia, obiecano wam, że nie ominą was błogosławieństwa wiecznej rodziny, jeśli kochacie Pana, przestrzegacie przykazań i działacie najlepiej jak to możliwe” („Rozwód”, Ensign lub Liahona, maj 2007, str. 70–71, 73).
Ew. Mateusza 19:10–12. „Albowiem są trzebieńcy”
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, że w starożytności niektórzy ludzie fałszywie wierzyli, że należy dążyć do życia w celibacie:
„Najwidoczniej ci, którzy uczynili z siebie trzebieńców, to mężczyźni, którzy oddając cześć w fałszywy pogański sposób, okaleczyli się, oczekując, iż taki czyn zda się ku ich zbawieniu. Jasne jest, że nie jest to żaden wymóg prawdziwej ewangelii. W ewangelii nie ma czegoś takiego, jak dobrowolne wytrzebienie; taka praktyka jest naruszeniem prawdziwej zasady prokreacji i królestwa celestialnego” (Mormon Doctrine, wyd. 2. [1966], str. 241).
Ew. Mateusza 20:1–16. Przypowieść o robotnikach w winnicy
Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów przypomniał nam ważną lekcję, która wynika z przypowieści o robotnikach w winnicy:
„Tak jak inne przypowieści, ta także może nauczyć nas kilku różnych i cennych zasad. Zgodnie z tematem tego przemówienia, jej morałem jest to, że podczas Sądu Ostatecznego wynagrodzenie przez Mistrza nie będzie zależało od tego, jak długo pracowaliśmy w winnicy. Naszej nagrody w niebie nie otrzymujemy na podstawie podbicia karty zegarowej. Prawdziwe znaczenie ma to, że nasza praca w warsztacie Pana sprawiła, że [kimś] się staliśmy. Niektórym zajmie to więcej czasu niż innym. Ostatecznie znaczenie ma jednak to, [kim] dzięki naszej pracy się staliśmy”. („Wyzwanie, byśmy czymś się stali”, Liahona, styczeń 2001, str. 34).