Lekcja 81
Dzieje Apostolskie 1:1–8
Wprowadzenie
Po Swoim Zmartwychwstaniu Jezus Chrystus czynił posługę pośród Apostołów przez 40 dni. Przygotowywał ich, aby byli Jego świadkami na całym świecie.
Propozycje dotyczące nauczania
Dzieje Apostolskie 1:1–8
Jezus czyni posługę pośród Swoich uczniów przez 40 dni
Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że ich przyjaciel, należący do innego wyznania, chce się dowiedzieć więcej o naszym Kościele i zadaje pytanie: „Kto przewodzi waszemu Kościołowi?”.
Niech w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania napiszą, jak odpowiedzieliby na to pytanie.
Podczas studiowania Dziejów Apostolskich 1:1–8 niech zwrócą uwagę na prawdę, która może pomóc w udzieleniu odpowiedzi na to pytanie.
Następnie niech otworzą księgę Dziejów Apostolskich.
-
Czego możemy dowiedzieć się o tej księdze na podstawie jej tytułu?
Wyjaśnij, że księga Dziejów Apostolskich stanowi ważne przejście w Nowym Testamencie. Ewangelie Mateusza, Marka, Łukasza i Jana zawierają opis doczesnej posługi Zbawiciela, łącznie z Jego Zadośćuczynieniem i Zmartwychwstaniem. Dzieje Apostolskie opisują posługę Apostołów po wstąpieniu Jezusa do nieba.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 1:1–2. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, dla kogo została napisana ta księga.
-
Dla kogo została napisana księga Dziejów Apostolskich?
Wyjaśnij, że autorem Dziejów Apostolskich jest Łukasz, więc „pierwszą księgą”, o której mowa w wersecie 1., jest Ewangelia Łukasza, która — podobnie jak Dzieje Apostolskie — została napisana dla osoby o imieniu Teofil. Celem napisania tej księgi przez Łukasza miała być pomoc Teofilowi w uzyskaniu osobistego świadectwa o Jezusie Chrystusie (zob. Ew. Łukasza 1:1–4).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 1:2–4. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali, w jaki sposób Jezus Chrystus osobiście czynił posługę pośród Apostołów po Swoim Zmartwychwstaniu. (Możesz wyjaśnić, że słowo męka, zapisane w wersecie 3., odnosi się do zadość czyniącej ofiary Zbawiciela, a „liczne tego dowody” do niezaprzeczalnych dowodów, które potwierdzają zmartwychwstanie Jezusa.
-
Ile czasu Jezus Chrystus spędził z Apostołami po Swoim Zmartwychwstaniu?
-
Czego Jezus nauczał ich w ciągu tych 40 dni? (Rzeczy odnoszących się do królestwa Boga).
Na tablicy zacznij rysować dom. (Możesz też zacząć budować prosty model z klocków lub gliny).
Gdy będziesz w połowie, poproś jednego z uczniów, aby podszedł do tablicy i dokończył rysunek za ciebie. Daj uczniowi konkretne wskazówki, żeby wiedział, jak ma dokończyć dom. Możesz poprosić go, aby dodał dach, okna lub elementy krajobrazu. Po chwili wspólnej pracy przejdź na drugi koniec klasy i kontynuuj dawanie wskazówek uczniowi. Kiedy rysunek domu będzie skończony, podziękuj uczniowi i poproś go, aby wrócił na swoje miejsce.
Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że ten dom przedstawia królestwo Boga na ziemi, którym jest Kościół Jezusa Chrystusa.
-
Jak nasza metoda rysowania domu pokazuje, w jaki sposób Jezus Chrystus założył Swój Kościół w czasie doczesnej posługi oraz kierował nim po Zmartwychwstaniu? (Podczas Swojej doczesnej posługi Zbawiciel rozpoczął ustanawianie Kościoła. Powołał inne osoby, aby pomogły Mu go ustanowić, a po Swoim zmartwychwstaniu, kierował ich poczynaniami nawet wtedy, gdy już Go fizycznie z nimi nie było).
-
Jak, według wersetu 2., Jezus Chrystus prowadzi Swój Kościół? (Używając słów uczniów, zapisz na tablicy następującą prawdę: Jezus Chrystus kieruje Swoim Kościołem, objawiając wolę Swoim Apostołom poprzez Ducha Świętego).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:
„Już w pierwszym wersecie [księgi Dziejów Apostolskich] pada deklaracja, że Kościół będzie nadal prowadzony w boski, a nie ziemski sposób […]. W rzeczy samej, pełniejszy tytuł księgi Dziejów Apostolskich mógłby brzmieć następująco: ‘Dzieje Zmartwychwstałego Chrystusa, wpływającego przez Ducha Świętego na życie i posługę ustanowionych przez Niego Apostołów’. […]
Kierunek Kościoła jest taki sam. Miejsce, w którym przebywał Zbawiciel zmieniło się, ale kierunek i przewodzenie Kościołowi pozostają dokładnie takie same” („Therefore, What?” [Konferencja Kościelnego Systemu Edukacji na temat Nowego Testamentu, 8 sierpnia 2000], strona internetowa: si.lds.org).
-
Dlaczego ważne jest, aby wiedzieć, że Jezus Chrystus nadal kieruje Swoim Kościołem przez objawienie?
Poproś uczniów, aby pomyśleli o doświadczeniach, które umocniły ich świadectwo o tym, że Jezus Chrystus współcześnie kieruje Swoim Kościołem przez objawienie. Poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli o swoich doświadczeniach. Ty także możesz opowiedzieć o swoim doświadczeniu.
Poproś kilkoro uczniów, aby przeczytali na głos Dzieje Apostolskie 1:4–8. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Jezus nakazał robić Apostołom.
-
Co, według wersetu 4., Jezus nakazał robić Apostołom?
-
Co, według wersetu 5., Jezus obiecał, że otrzymają Apostołowie, jeśli pozostaną w Jerozolimie?
-
Do czego, według wersetu 8., Duch Święty da moc Apostołom?
-
Czego możemy nauczyć się na temat Apostołów z nauk Zbawiciela zawartych w wersecie 8.? (Uczniowie mogą to inaczej ująć, ale upewnij się, że rozpoznają następującą prawdę: Apostołowie są świadkami Jezusa Chrystusa i składają o Nim świadectwo na całej ziemi).
Aby przybliżyć uczniom tę prawdę, poproś jednego z nich o przeczytanie następującej wypowiedzi Prezydenta Gordona B. Hinckleya:
„W dzisiejszych czasach Pan powołał 15 szczególnych świadków, aby świadczyli przed całym światem o Jego boskości. Mają oni jedyne w swoim rodzaju powołanie — są Apostołami Pana Jezusa Chrystusa, wybranymi i upoważnionymi przez Niego. Nakazano im, aby składali świadectwo o Jego żywej realności, poprzez moc i upoważnienie świętego apostolstwa, jakie im powierzono” („Specjalni Świadkowie Chrystusa”, Liahona, kwiecień 2001, str. 4).
Zapisz na tablicy następujące niepełne zdanie: Współcześni Apostołowie świadczą, że Jezus Chrystus…
Jeśli to możliwe, wręcz wszystkim uczniom egzemplarze dokumentu „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów” (Liahona, kwiecień 2000, str. 2). Możesz także pociąć jeden egzemplarz na mniejsze części i rozdać je uczniom. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali ten dokument lub jego fragment i na tej podstawie uzupełnili napisane na tablicy zdanie. Gdy uczniowie skończą czytać, poproś jednego z nich, aby zapisywał na tablicy odpowiedzi kolegów. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.
-
Która z tych deklaracji ma dla was największe znaczenie?
-
W jaki sposób świadectwo współczesnych Apostołów wpływa na wasze osobiste świadectwo Jezusie Chrystusie?
Wyjaśnij, że choć Dzieje Apostolskie 1:8 odnoszą się konkretnie do roli Apostołów jako szczególnych świadków Zbawiciela, to z tego fragmentu płynie nauka również o tym, co może sprawić, że my także staniemy się świadkami Jezusa Chrystusa na całym świecie.
-
Co umożliwia nam bycie świadkami Jezusa Chrystusa, w oparciu o obietnicę Pana złożoną Apostołom w Dziejach Apostolskich 1:8? (Uczniowie mogą to inaczej ująć, ale upewnij się, że rozpoznają następującą prawdę: Dzięki mocy Ducha Świętego my również możemy stać się świadkami Jezusa Chrystusa).
-
W jaki sposób Duch Święty pomaga nam stać się świadkami Zbawiciela?
Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jakich sytuacjach poczuli Ducha Świętego, kiedy inne osoby składały świadectwo o Jezusie Chrystusie? Po kilku minutach poproś uczniów, aby podzielili się swoimi doświadczeniami. Przypomnij uczniom, że nie muszą dzielić się doświadczeniami, które są święte lub prywatne.
-
W jakich sytuacjach czuliście, że Duch Święty pomaga wam składać świadectwo o Jezusie Chrystusie?
Zachęć uczniów, aby szukali okazji do dzielenia się świadectwem z innymi osobami i ufali, że Duch Święty potwierdzi prawdę tego, o czym będą świadczyć.
Dzieje Apostolskie — Objawienie Jana
Streszczenie drugiej połowy Nowego Testamentu
Wyjaśnij, że w Dziejach Apostolskich 1:8 nie tylko zawarte są prawdy, ale również streszczenie drugiej części Nowego Testamentu.
-
Gdzie, według proroctwa Zbawiciela zapisanego w Dziejach Apostolskich 1:8, mieli składać o Nim świadectwo Jego uczniowie?
Napisz na tablicy: Dzieje Apostolskie 1–5 = Jerozolima; Dzieje Apostolskie 6–9 = Judea i Samaria; Dzieje Apostolskie 10–28 = krańce ziemi (zob. Bible Dictionary, „Acts of the Apostles”).
Wyjaśnij, że zgodnie z tym poleceniem, uczniowie zaczęli składać świadectwo o Jezusie Chrystusie. Najpierw Apostołowie nauczali w Jerozolimie, potem w Judei i Samarii, a następnie w najdalszych krańcach ziemi.
Poproś uczniów, aby otworzyli swoje Biblie na spisie treści. Niech przejrzą, jakie księgi Nowego Testamentu znajdują się po Dziejach Apostolskich. Wyjaśnij, że księgi od I Listu do Koryntian do Listu do Hebrajczyków są listami napisanymi przez Apostoła Pawła. Uczniowie poznają historię nawrócenia i posługi Pawła podczas studiowania Dziejów Apostolskich 9 oraz Dziejów Apostolskich 13–28.
Poproś uczniów, aby odszukali I List do Tesaloniczan. Wyjaśnij, że Tesaloniczanie byli mieszkańcami miasta Tesaloniki. Poproś uczniów, aby w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO odnaleźli Bible Maps [Atlas biblijny] i otworzyli go na mapie nr 13, „The Missionary Journeys of the Apostle Paul [Podróże misyjne Apostoła Pawła]”, i odnaleźli Tesalonikę. Wyjaśnij, że wiele z listów Nowego Testamentu zostało napisanych do kongregacji Kościoła w różnych miastach i dotyczyły one konkretnych potrzeb. Możesz również wyjaśnić, że listy w Nowym Testamencie nie zostały ułożone chronologicznie. I List do Tesaloniczan najprawdopodobniej był pierwszym listem napisanym przez Pawła.
Poproś uczniów, aby spojrzeli na spis treści i wskazali inne księgi, które zostały zapisane jako listy do kongregacji świętych.
Wyjaśnij, że poza korespondencją kierowaną do kongregacji świętych Paweł pisał do osób, takich jak Tymoteusz, Tytus czy Filemon.
Poproś uczniów, aby zwrócili uwagę, jaka księga znajduje się po Liście do Hebrajczyków.
Wyjaśnij, że poza Pawłem również inni Apostołowie i przywódcy Kościoła pisali do członków Kościoła. Nadal mamy niektóre z tych listów: od Listu Jakuba do Listu Judy. Księga Objawienia Jana zawiera zapis wizji otrzymanej przez Apostoła Jana.
Poproś uczniów, aby samodzielnie kontynuowali czytanie drugiej połowy Nowego Testamentu. Zachęć ich, aby w trakcie studiowania nauk Apostołów z czasów Nowego Testamentu modlili się, by Duch Święty mógł ich oświecać i pomagał im w zdobyciu głębszego zrozumienia.
Komentarz i tło historyczne
Dzieje Apostolskie. Przegląd
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał na temat księgi Dziejów Apostolskich:
„Dzieje Apostolskie ukazują działanie Ducha Świętego w prawdziwym Kościele.
Wśród ksiąg znajdujących się w Biblii zajmują pierwsze miejsce pod względem ukazywania, jak działa Kościół i królestwo Boga na ziemi, gdy Jezus, Król, nie jest osobiście obecny na ziemi. […]
W Dziejach Apostolskich podano, w jaki sposób mnożyły się dary duchowe, zanim cieszyli się nimi apostołowie i całe kongregacje wiernych. […]
Dzieje Apostolskie opisują fakty związane z organizacją kościoła, podróżami misyjnymi oraz rozprzestrzenianiem się prawdy w pogańskim świecie. Opowiadają o narastających prześladowaniach, kamienowaniu, sądach i pomówieniach wobec tych, którzy w swoich sercach umieścili Chrystusa i dążyli do przezwyciężenia świata. […]
Jednakże Dzieje Apostolskie to nie tylko księga o duchowych superlatywach. Jest to również zapis o prawych ludziach, ich słabościach, sprzeczkach i zazdrości, ich upadkach i sukcesach.
Ówcześni święci nie byli doskonali. Paweł spierał się z Sylasem, poprawiał Piotra i odrzucił Marka jako misjonarskiego towarzysza. […]
Tak więc Dzieje Apostolskie to księga dla słabych śmiertelników. Pokazuje duchowe wyżyny, na które mogli się wznieść pomimo niedoskonałości, zazdrości i uporu. […]
Dzieje Apostolskie w rzeczywisty sposób podają, jak Duch Święty działa w prawdziwym Kościele. To, zaprawdę, księga, w której opisano, w jaki sposób Bóg kieruje swoim ziemskim królestwem” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 2:19–20).
Dzieje Apostolskie 1:2. Jezus Chrystus kieruje Swoim Kościołem
Prezydent Gordon B. Hinckley świadczył, że Pan kieruje Swoim Kościołem — Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich:
„Niech wszyscy zrozumieją, że Jezus Chrystus jest głową tego Kościoła, który nosi Jego święte imię. On troszczy się o niego. On go prowadzi. Zasiadając po prawicy Ojca, kieruje tą pracą” („God Is at the Helm”, Ensign, maj 1994, str. 59).
Dzieje Apostolskie 1:4–8. Czekanie na obietnicę Ducha Świętego
Obietnica Ducha Świętego, którą Pan złożył Apostołom, co zostało zapisane w Dziejach Apostolskich 1:4–8, może wydawać się myląca w świetle Ew. Jana 20:22, gdzie czytamy, że Jezus „tchnął na [Apostołów] i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego”. Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, że „Jezus ‘tchnął na nich’, co zapewne oznacza, że położył na nich Swoje ręce i oświadczył: ‘Przyjmijcie […] Ducha Świętego’” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:857).
Starszy McConkie użył doświadczenia Apostołów, aby przedstawić różnicę pomiędzy nadaniem daru Ducha Świętego a faktycznym korzystaniem z niego:
„Wtedy to otrzymali, ale tak naprawdę nie korzystali jeszcze z daru Ducha Świętego. [Ten dar] to oparte na wierności prawo do posiadania stałego towarzystwa członka Boskiej Trójcy. Jest on udzielany poprzez nałożenie rąk po przyjęciu chrztu. Oferuje pewne błogosławieństwa, które są w pełni zależne od posłuszeństwa określonemu prawu; sam fakt, że danej osobie udzielono tego daru, nie oznacza, że rzeczywiście się nim cieszy lub go posiada. Apostołowie faktycznie cieszyli się posiadaniem tego daru dopiero podczas Zielonych Świąt (Dzieje Apostolskie 2)” (Doctrinal New Testament Commentary, 1:857).
Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, dlaczego Apostołowie mieli czekać na towarzystwo Ducha Świętego przed wypełnieniem zalecenia, by świadczyć o Jezusie Chrystusie na całej ziemi.
„Bycie naocznym świadkiem nie było wystarczające. Nawet świadectwo pierwszych Apostołów musiało być zakorzenione w świadectwie od Ducha Świętego. [Prezydent Joseph Fielding Smith] powiedział, że świadectwo od Ducha Świętego wywiera na naszej duszy bardziej znaczące wrażenie niż ‘wizyta anioła’ (Joseph Fielding Smith, Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie. Bookcraft, Salt Lake City 1954, 1:44). A Biblia pokazuje, że kiedy składamy świadectwo na podstawie tego świadectwa, Duch Święty świadczy tym, którzy słyszą nasze słowa” („Witnesses of Christ”, Ensign, listopad 1990, str. 30).