Ew. Łukasza 5:1–10:37 (Część 10.)

Materiały przygotowawcze dla nauczyciela prowadzącego program samodzielnego studiowania

Streszczenie lekcji do codziennego samodzielnego studiowania

Poniższe streszczenie wydarzeń, doktryn i zasad, z jakimi uczniowie zapoznali się podczas studiowania Ew. Łukasza 5:1–10:37 (Część 10.), nie zakłada, że masz ich nauczać w ramach swojej lekcji. Twoja lekcja ma koncentrować się jedynie na kilku z poniższych doktryn i zasad. Postępuj zgodnie z podszeptami Ducha Świętego, mając na uwadze potrzeby swoich uczniów.

Dzień 1.: (Ew. Łukasza 5)

Z historii o tym, jak Zbawiciel powołuje Piotra, Jakuba i Jana, by zostali rybakami ludzi, uczniowie dowiedzieli się, że jeżeli zrobimy to, o co prosi nas Pan, nawet jeśli nie rozumiemy, dlaczego mamy to uczynić, On da nam większe błogosławieństwa, niż oczekujemy. A z historii o uzdrowieniu trędowatego i sparaliżowanego uczniowie dowiedzieli się, że gdy wykazujemy się wiarą i przychodzimy do Zbawiciela, On może nas uzdrowić i że możemy pomóc innym ludziom w przyjściu do Zbawiciela, aby zostali uzdrowieni. Uczniowie dowiedzieli się również, że aby przyjąć Zbawiciela i Jego ewangelię, musimy być pokorni i chętni do zmiany.

Dzień 2.: (Ew. Łukasza 6:1–7:17)

Uczniowie odkryli, że jeśli będziemy dokonywać dobrych uczynków wobec bliźnich, nie oczekując niczego w zamian, otrzymamy wspaniałą nagrodę i będziemy dziećmi Najwyższego, oraz że kiedy z hojnością służymy bliźnim, Ojciec Niebieski hojnie nam błogosławi. Poznali również następujące prawdy: Okazując wiarę w Jezusa Chrystusa, możemy błogosławić życie bliźnich. Możemy naśladować Jezusa Chrystusa, okazując współczucie bliźnim i zaspokajając ich niewypowiedziane na głos potrzeby.

Dzień 3.: (Ew. Łukasza 7:18–50)

Podczas tej lekcji uczniowie dowiedzieli się, że Jan Chrzciciel był prorokiem, którego wyznaczono przed narodzeniem, żeby przygotował drogę dla Syna Bożego i ochrzcił Go. Z historii o kobiecie, która obmyła stopy Zbawiciela własnymi łzami, uczniowie dowiedzieli się, że: Kiedy okazujemy wiarę, wyrażając naszą miłość i poświęcenie wobec Pana, możemy doświadczyć Jego przebaczenia. Kiedy Pan nam wybacza, przepełnia nas jeszcze większe pragnienie kochania Go i służenia Mu.

Dzień 4.: (Ew. Łukasza 8:1–10:37)

W trakcie tej lekcji uczniowie zostali zachęceni do naśladowania przykładu Zbawiciela poprzez cierpliwe i opanowane reagowanie na zniewagi. Ponadto dowiedzieli się, że aby być prawdziwym uczniem Jezusa Chrystusa, nie można pozwalać na to, by coś stało się dla nas ważniejsze niż On, a żeby otrzymać życie wieczne, musimy miłować Boga i miłować bliźnich jak siebie samych.

Wprowadzenie

Pewien uczony w zakonie zapytał Zbawiciela: „Co mam czynić, aby odziedziczyć żywot wieczny?” (Ew. Łukasza 10:25). Poniższe pomysły dotyczące nauczania mają na celu przybliżyć uczniom, co to znaczy miłować Boga i miłować bliźnich jak siebie samych.

Propozycje dotyczące nauczania

Ew. Łukasza 10:25–37

Jezus przytacza przypowieść o miłosiernym Samarytaninie

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Pierwszego Prezydium:

„Ludzie wokół nas także nie są doskonali. Robią rzeczy, które nas denerwują, smucą lub gniewają. To ziemskie życie zawsze już takie będzie” („Miłosierny dostąpi miłosierdzia”, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 77).

Poproś uczniów, aby zastanowili się, czy znają kogoś, kto robi rzeczy, które ich denerwują, smucą lub gniewają.

Dlaczego może być trudno kochać osobę, która tak postępuje?

Poproś uczniów, aby w trakcie studiowania Ew. Łukasza 10:25–37 wyszukali prawdy, którymi mogą kierować się w trakcie interakcji z ludźmi, których trudno jest kochać.

Przypomnij uczniom, że w trakcie samodzielnego studiowania Ew. Łukasza 10, dowiedzieli się o uczonym w zakonie, który zapytał Zbawiciela, w jaki sposób może odziedziczyć żywot wieczny.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 10:26–28. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają odpowiedź, jakiej udzielił mu Zbawiciel. Niech następnie opowiedzą, czego się dowiedzieli.

Jakiej zasady możemy nauczyć się z tych wersetów o tym, co musimy robić, aby otrzymać życie wieczne? (Uczniowie mogą to różnie ująć, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Aby otrzymać życie wieczne, musimy miłować Boga i miłować bliźnich jak siebie samych. Zapisz tę zasadę na tablicy).
Co to znaczy miłować Boga całym sercem, mocą, umysłem i siłą?

Zwróć uwagę uczniów na zapisany na tablicy zwrot: „miłować bliźniego swego, jak siebie samego”. Aby wyjaśnić uczniom, co to znaczy miłować naszych bliźnich, jak siebie samych, poproś ich, aby wypisali na tablicy swoje codzienne zajęcia. (Mogą zaliczać się do nich: przygotowanie się do wyjścia z domu, jedzenie, spanie, odrabianie lekcji itd.).

Kiedy lista zostanie zakończona, poproś uczniów, aby zastanowili się, ile z tych zajęć skupia się na nich samych. (Możesz poprosić ich, aby zdecydowali, które z wypisanych zajęć przynoszą korzyść im samym, które innym ludziom, a które Bogu).

Czego możemy się nauczyć z tego ćwiczenia?
W jaki sposób możemy bardziej skupić się na dobru bliźnich i starać się miłować ich tak, jak miłujemy siebie samych?
W jaki sposób możemy to robić nawet w trakcie wykonywania naszych codziennych zajęć? (Możemy na przykład jeść lunch z osobami, które wydają się samotne lub chwalić znajomych w szkole).
Jak myślicie, w jaki sposób miłowanie Boga i bliźnich tak, jak miłujemy siebie samych, może pomóc nam iść naprzód po ścieżce zmierzającej ku życiu wiecznemu?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 10:29. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają drugie pytanie, które uczony w zakonie zadał Jezusowi.

Jakie było drugie pytanie uczonego w zakonie?

Przygotuj kilkoro uczniów do odegrania scenki przedstawiającej przypowieść o miłosiernym Samarytaninie z Ew. Łukasza 10:30–35. Poproś jednego z uczniów, aby był narratorem, a innych, by odegrali role rannego Izraelity, dwóch zbójców, kapłana, Lewity i Samarytanina. (Jeśli masz w klasie niewielu uczniów, mogą oni odegrać kilka ról). Możesz dać im kilka pomocniczych rekwizytów, na przykład: plakietki z imionami, ubrania, które będą mogli zabrać Izraelicie, dwa pojemniki na oliwę i wino, bujane krzesło, które będzie symbolizowało bydlę oraz dwie monety, czyli dwa denary. (Uwaga: Przed rozpoczęciem zajęć możesz wybrać uczniów i dać im konkretne wskazówki, żeby upewnić się, że scenka będzie odegrana w należyty, stosowny i bezpieczny sposób).

Poproś narratora, żeby przeczytał na głos Ew. Łukasza 10:30–35, a pozostałych, żeby odegrali swoje role z przypowieści. Niech reszta klasy śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka, czego Zbawiciel nauczał o tym, kto jest naszym bliźnim. Po zakończeniu scenki poproś uczniów, aby powrócili na swoje miejsca.

Które czyny Samarytanina wywarły na was największe wrażenie?

Aby wyjaśnić uczniom, czego mogliby spodziewać się po kapłanie, Lewicie i Samarytaninie, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos następującego wyjaśnienia:

W spisanym prawie Mojżesza kapłani i Lewici byli wyznaczeni [i zobowiązani], by służyć Bogu i bliźnim zarówno w świątyni, jak i w roli nauczycieli i wzorów tego, jak powinno się żyć zgodnie z prawem Boga. Ci posiadacze kapłaństwa byli w pełni świadomi przykazania, że mają „[miłować] bliźniego swego, jak siebie samego” (III Ks. Mojżeszowa 19:18). W istocie to na Lewitach spoczywał obowiązek udzielania podróżnikom pomocy finansowej i wszelkiego innego rodzaju (zob. III Ks. Mojżeszowa 25:35–36). Dla porównania, „Samarytanie byli częściowo Izraelitami, a częściowo ludźmi innych narodów. Ich religia była mieszaniną żydowskich i pogańskich wierzeń i praktyk […]. Żydzi żywili do nich [nienawiść], gdyż Samarytanie odstąpili od religii Izraelitów” (Guide to the Scriptures, „Samaritans”, strona internetowa: scriptures.lds.org). Zarówno Żydzi, jak i Samarytanie dokładali wszelkich starań, by się unikać.

Dlaczego reakcje kapłana, Lewity i Samarytanina w tej przypowieści są zaskakujące?
Co mogło motywować Samarytanina do nieudzielenia pomocy Żydowi?
Co, według Ew. Łukasza 10:33, skłoniło Samarytanina do działania, kiedy ujrzał rannego mężczyznę?

Zwróć uwagę uczniów na to, że miłosierdzie to zwracanie uwagi na potrzeby i wyzwania bliźnich oraz pragnienie uczynienia wszystkiego, co w naszej mocy, aby im pomóc.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 10:36–37. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, czego następnie Zbawiciel nauczył uczonego w zakonie.

Jaką odpowiedź daje ta historia na pytanie zawarte w wersecie 29.: „A kto jest bliźnim moim?”?

Wyjaśnij uczniom, że Zbawiciel używa w tej przypowieści przykładu Samarytanina, sugerując, że nasi bliźni to nie tylko otaczające nas osoby, ale wszystkie dzieci Ojca Niebieskiego — również te, które jest nam najtrudniej kochać.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Howarda W. Huntera.

„Musimy pamiętać, że choć to my wybieramy sobie przyjaciół, Bóg wybrał dla nas bliźnich — wszystkich. Miłość powinna nie znać granic […]. Chrystus powiedział: ‘Bo jeślibyście miłowali tylko tych, którzy was miłują, jakąż macie zapłatę? Czyż i celnicy tego nie czynią?’ (Ew. Mateusza 5:46)” („The Lord’s Touchstone”, Ensign, listopad 1986, str. 35).

Co Pan nakazał czynić uczonemu w zakonie w Ew. Łukasza 10:37?

Poproś uczniów, aby ponownie zastanowili się nad osobami, które trudno jest im kochać.

Co możemy zrobić, aby miłować i mieć miłosierdzie wobec ludzi, których trudno jest nam kochać?
Przypomnijcie sobie sytuację, w której wy lub wasi znajomi posłuchaliście rady Zbawiciela, żeby „[miłować] […] bliźniego swego, jak siebie samego” (Ew. Łukasza 10:27). Jaki był tego rezultat?

Złóż świadectwo o prawdach, które omawialiście podczas dzisiejszej lekcji. Napisz na tablicy następujące zdanie do uzupełnienia i poproś uczniów, aby dokończyli je w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania: Będę naśladować miłosiernego Samarytanina poprzez …

Następna część (Ew. Łukasza 10:38–17:37)

Wyjaśnij uczniom, że w następnej części będą uczyć się o tym, jak Jezus wielokrotnie ganił faryzeuszy za to, że starali się robić wrażenie sprawiedliwych, ale we wnętrzu byli egoistami. Poproś ich, aby zastanowili się, co mogą robić, żeby mniej przypominać faryzeuszy, a bardziej pokornych naśladowców Chrystusa. Będą także studiować kilka innych przytoczonych przez Jezusa przypowieści, w tym przypowieść o synu marnotrawnym. Poproś ich, aby zwrócili uwagę na to, co się stało z bogaczem, który poświęcił swoje życie na gromadzenie bogactw i zaniedbywał biednych.