Lekcja 59: Ew. Łukasza 24

Lekcja 59

Ew. Łukasza 24

Wprowadzenie

Trzeciego dnia po śmierci Jezusa Chrystusa, aniołowie obwieścili Jego Zmartwychwstanie kobietom przy grobie. Wysłuchawszy opowieści kobiet, niektórzy uczniowie nie dali wiary temu, że Zbawiciel zmartwychwstał. Dwóch uczniów w drodze do Emaus rozmawiało ze zmartwychwstałym Panem, nie rozpoznawszy Go. Jezus ukazał się później Apostołom i innym ludziom, pokazał Swoje zmartwychwstałe ciało i nakazał im głosić pokutę i być Jego świadkami.

Propozycje dotyczące nauczania

Ew. Łukasza 24:1–12

Aniołowie obwieszczają kobietom, że Jezus Chrystus powstał z martwych

Pokaż część filmu zatytułowanego: „Jesus Is Laid in a Tomb” [Jezus jest złożony w grobie] z serii: The Life of Jesus Christ Bible Videos [Filmy biblijne o życiu Jezusa Chrystusa], zatrzymując go w momencie, zanim aniołowie zaczną rozmawiać z kobietami (oznaczenie czasu 0:00–2:27). Film jest dostępny na stronie internetowej: LDS.org.

Jeśli nie możesz pokazać filmu, poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że są obecni przy grobowcu, kiedy składano w nim ciało Jezusa i że patrzą, jak wejście zastawiane jest kamieniem. Poproś ich, aby zastanowili się, co by wówczas czuli i myśleli. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 24:1–4. Niech reszta śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka, co kobiety zobaczyły, kiedy powróciły do grobowca trzy dni później.

Po pokazaniu filmu lub przeczytaniu wersetów 1–4, zapytaj:

Co kobiety zobaczyły przy grobowcu?
Jak byście zareagowali na widok dwóch aniołów stojących przy otwartym grobie?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 24:5–8. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, co aniołowie powiedzieli kobietom. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli.

Podsumuj Ew. Łukasza 24:9–10, wyjaśniając, że po tym, jak grobowiec został opuszczony, kobiety opowiedziały uczniom o tym, co zobaczyły i usłyszały.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 24:11, a pozostałych o odszukanie, jak Apostołowie zareagowali na ich słowa. Poproś uczniów, aby opowiedzieli, co znaleźli.

Wyjaśnij, że wysłuchawszy historii kobiet, Piotr i Jan pobiegli do grobowca i przekonali się, że nie było w nim ciała Jezusa (zob. Ew. Łukasza 24:12; Ew. Jana 20:1–4).

Ew. Łukasza 24:13–32

Zmartwychwstały Pan rozmawia z dwoma uczniami w drodze do Emaus

Poproś uczniów, aby przypomnieli sobie sytuację, w której, podobnie jak uczniom w tej historii, trudno było im uwierzyć w jakiś aspekt ewangelii.

Wyjaśnij, że z Ew. Łukasza 24:13 dowiadujemy się, że „tego samego dnia” dwaj uczniowie opuścili Jerozolimę i przeszli około 10–12 kilometrów „do miasteczka zwanego Emaus”. Dzięki studiowaniu ich doświadczenia w drodze do Emaus dowiemy się, w jaki sposób możemy wzmocnić nasze świadectwa o Jezusie Chrystusie i Jego ewangelii.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 24:14–17, a resztę klasy o wyszukanie, kto dołączył do tych dwóch uczniów w podróży.

Kto dołączył do uczniów w podróży?
Dlaczego uczniowie nie rozpoznali Jezusa? (Wyjaśnij, że słowo zakryte [werset 16.] oznacza tutaj przesłonione).

Pokaż film zatytułowany: „Christ Appears on the Road to Emmaus” [Chrystus ukazuje się na drodze do Emaus] (3:32) z serii: The Life of Jesus Christ Bible Videos [Filmy biblijne o życiu Jezusa Chrystusa], który dostępny jest na stronie internetowej: LDS.org. Poproś uczniów, żeby przyjrzeli się, czego ci uczniowie dowiedzieli się od Jezusa, kiedy z Nim szli, nie zdając sobie sprawy z tego, kim jest. Przed pokazaniem filmu wyjaśnij, że ukazany w nim dialog pochodzi z Ew. Łukasza 24:17–33, aby uczniowie mogli śledzić tekst w swoich pismach. (Jeśli nie jesteś w stanie pokazać filmu, poproś uczniów, żeby po kolei czytali na głos te wersety).

Zwróć ich uwagę na to, że w filmie nie słyszymy, czego Jezus nauczał uczniów po drodze. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 24:27, a pozostałych o odszukanie, czego Jezus nauczał uczniów.

Czego Jezus nauczał uczniów? Czym posłużył się, by nauczać ich o sobie?
W jaki sposób nauki Zbawiciela wpłynęły na tych dwóch uczniów, według Ew. Łukasza 24:32?
Co znaczą słowa uczniów: „Czy serce nasze nie pałało w nas”? (Duch Święty świadczył im, że nauki o Jezusie z pism świętych są prawdziwe).

Poproś uczniów, żeby zastanowili się, czego tamci uczniowie mogli się nauczyć z faktu, że Jezus użył pism świętych, żeby ich nauczać, zamiast po prostu powiedzieć im, kim jest. Możesz poprosić kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi przemyśleniami.

Czego możemy nauczyć się z tych wersetów o tym, jakie korzyści wynikają z korzystania z pism świętych? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, napisz na tablicy następującą zasadę: Kiedy studiujemy pisma święte, zapraszamy Ducha Świętego, aby nauczał nas o Jezusie Chrystusie).
Jak jeszcze, poza pałaniem (żarem) w sercu, moglibyście opisać swoje doświadczenia, kiedy Duch Święty świadczy wam o Jezusie Chrystusie?

Poproś uczniów, aby odszukali fragment z pism świętych, który pomaga im odczuć, że Duch Święty uczy ich o Jezusie Chrystusie. Niech podzielą się swoimi fragmentami i uczuciami, jakie w nich wywołują. Możesz także podzielić się swoim własnym fragmentem, który ci pomaga.

Przypomnij uczniom, że choć czytanie Nowego Testamentu w celu zaliczenia zajęć seminarium jest istotne, to jeszcze ważniejsze jest studiowanie pism świętych w taki sposób, żeby Duch Święty wzmocnił nasze świadectwo o Zbawicielu.

Rozdaj uczniom zakładki z następującą wypowiedzią Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów (lub poproś uczniów, aby zapisali ją na czystych zakładkach):

Nowy Testament. Podręcznik dla nauczyciela seminarium — Lekcja 59

„Kluczowym celem wszystkich pism świętych jest wypełnianie naszych dusz wiarą w Boga Ojca i w Jego Syna Jezusa Chrystusa […].

Wiara przychodzi poprzez świadectwo Ducha Świętego do naszych dusz, Duch do ducha, gdy słyszymy lub czytamy słowo Boga. I wiara dojrzewa, gdy nadal napawamy się tym słowem […].

Studiujcie pisma święte uważnie i nieśpiesznie. Rozważajcie je i módlcie się na ich temat. Pisma święte są objawieniem i są źródłem dalszych objawień” (D. Todd Christofferson, „Błogosławieństwo pism świętych”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 34, 35).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wypowiedzi Starszego Christoffersona. Pozostali niech śledzą tekst i wyszukają, w jaki sposób mogą wzbogacić swoje własne badanie pism świętych.

Poproś uczniów, aby wyznaczyli sobie cel, że będą studiować pisma święte w taki sposób, by Duch Święty budował ich wiarę w Jezusa Chrystusa i wiedzę o Nim. Możesz zaproponować, żeby zapisali sobie ten cel po drugiej stronie zakładki, żeby im o tym przypominał w trakcie studiowania.

Ew. Łukasza 24:33–53

Jezus ukazuje się uczniom i pokazuje im Swoje zmartwychwstałe ciało

Poproś dwóch uczniów, żeby wyszli na środek klasy i przynieśli swoje pisma święte do odegrania scenki przedstawiającej dwóch misjonarzy, którzy podchodzą do czyichś drzwi. Poproś ich, aby zapukali. Udaj, że otwierasz drzwi i witasz się z nimi. Każ im się przedstawić. Kiedy skończą, powiedz coś w tym stylu:

„Mam do was pytanie. Wielu moich znajomych nie wierzy w życie po śmierci. Niektórzy twierdzą, że wierzą w Jezusa Chrystusa, ale nie wierzą, że zmartwychwstał, przyjmując fizyczne ciało. Uważają, że żył jedynie w formie duchowej. Jakie są wasze wierzenia co do Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa?”

Daj uczniom trochę czasu na odpowiedź.

Zwróć ich uwagę na to, że Ew. Łukasza 24:36–39 to fragment z pism świętych do opanowania, który może także pomóc nauczać ludzi o dosłownym Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Podaj jego tło historyczne, wyjaśniając, że uczniowie, którzy szli z Jezusem drogą do Emaus, natychmiast zawrócili do Jerozolimy i opowiedzieli o swoim doświadczeniu Apostołom i innym uczniom (zob. Ew. Łukasza 24:33–35). W trakcie ich dyskusji ukazał się Zbawiciel (zob. werset 36.).

Poproś jednego z uczniów, którzy uczestniczyli w scence, o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 24:36–39. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają dowody na to, że Jezus dosłownie powstał z martwych i posiada powłokę z ciała i kości.

Na co Jezus pozwolił uczniom, aby pokazać im, że nie jest jedynie duchem, ale posiada fizyczne ciało? Możesz pokazać ilustrację Jezus pokazuje Swoje rany (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 60; zob. także stronę internetową LDS.org]).
Jak myślicie, co byście sobie pomyśleli, gdybyście znaleźli się w obecności Chrystusa, kiedy ukazał się Swoim uczniom?

Podziękuj uczniom za odegranie scenki i poproś ich, by powrócili na swoje miejsca. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 24:40–43. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach świętych i wyszukają, co jeszcze zrobił Jezus, żeby pokazać, że posiada namacalne (fizyczne), zmartwychwstałe ciało.

Co jeszcze zrobił Zbawiciel, żeby pokazać, że posiada zmartwychwstałe ciało?
Jakich doktryn możemy się nauczyć z tych wersetów? (Uczniowie mogą rozpoznać wiele różnych doktryn, ale połóż nacisk na następującą: Jezus Chrystus jest zmartwychwstałą Istotą posiadającą powłokę z ciała i kości. Zapisz tę doktrynę na tablicy).
Dlaczego ważne jest, byśmy rozumieli i wierzyli w tę doktrynę?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następującą wypowiedź:

„Dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa wszyscy ludzie zmartwychwstaną — będąc zbawieni od śmierci fizycznej (zob. I List do Koryntian 15:22). Zmartwychwstanie to ponowne zjednoczenie ducha z ciałem w doskonałym, nieśmiertelnym stanie, niepodlegającym chorobom czy śmierci (zob. Alma 11:42–45) […].

Zrozumienie zmartwychwstania i świadectwo o nim może dać ci nadzieję i perspektywę, kiedy doświadczasz wyzwań, prób i triumfów w życiu. Możesz znaleźć pocieszenie w pewności, że Zbawiciel żyje i że dzięki Jego Zadośćuczynieniu ‘zrywa więzy śmierci, że grób nie zwycięża, a żądło śmierci pochłania nadzieja chwały’ (Alma 22:14)” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 192–193).

Jakie możecie podać przykłady prób, w których może pomóc nam nadzieja na nasze własne zmartwychwstanie?

Poproś kilkoro uczniów, aby złożyli świadectwo o Zmartwychwstaniu Zbawiciela i wyjaśnili, dlaczego doktryna Zmartwychwstania jest dla nich ważna.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 24:44–53. Niech pozostali wysłuchają słów Zbawiciela, tak jakby znajdowali się pośród uczniów, którzy byli z Nim wtedy obecni, i zastanowią się, które nauki miałyby dla nich największe znaczenie. Poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi przemyśleniami co do nauk zawartych w tych wersetach.

Na zakończenie złóż świadectwo o prawdach, które omawialiście.

Fragment do opanowania — Ew. Łukasza 24:36–39

Aby pomóc uczniom nauczyć się na pamięć Ew. Łukasza 24:36–39, podziel klasę na cztery grupy. Przydziel każdej grupie po jednym wersecie z tego fragmentu i poproś uczniów, aby pracując w grupach, postarali się nauczyć go na pamięć. Po kilku minutach poproś każdą z grup o wyrecytowanie przydzielonego im wersetu w odpowiedniej kolejności. Możesz poprosić uczniów o ponowne wyrecytowanie tych wersetów podczas najbliższych kilku lekcji, żeby wszyscy dobrze zapoznali się z tym fragmentem.

Komentarz i tło historyczne

Ew. Łukasza 24:11. „Nie dawali im wiary”

Łukasz podaje, że jedenastu Apostołom nie łatwo było uwierzyć w słowa kobiet, które złożyły im świadectwo, że Jezus powstał z grobu. Choć inne osoby były wcześniej wzbudzane z martwych, jako śmiertelnicy i tak w końcu podlegały śmierci. Jezus Chrystus był pierwszą osobą, która zmartwychwstała. Prezydent Gordon B. Hinckley wyjaśnił:

„Nic takiego nie miało wcześniej miejsca. Istniała jedynie śmierć bez nadziei. Teraz umożliwiono życie wieczne. Jedynie Bóg mógł tego dokonać. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa było kulminacyjnym wydarzeniem Jego życia i misji. Było zwieńczeniem Zadośćuczynienia. Ofiara Jego życia dla całej ludzkości nie byłaby kompletna bez Jego wyjścia z grobu wraz z pewnością Zmartwychwstania dla wszystkich, którzy kiedykolwiek żyli na ziemi.

Ze wszystkich zwycięstw w historii ludzkości, żadne nie jest tak wspaniałe, żadne nie jest tak uniwersalne w swych skutkach, żadne nie ma tak wiecznych konsekwencji, jak zwycięstwo ukrzyżowanego Pana, który podniósł się z grobu tego pierwszego wielkanocnego poranka.

Ci, którzy byli świadkami tego wydarzenia, wszyscy, którzy widzieli, słyszeli i rozmawiali z Powstałym Panem, świadczyli o realności tego największego z cudów. Jego naśladowcy na przestrzeni wieków żyli i umierali, głosząc prawdę tego boskiego aktu.

Do tego wszystkiego dodajemy nasze świadectwo, że Ten, który umarł na krzyżu Kalwarii, ponownie powstał w zdumiewającej wspaniałości jako Syn Boży, Mistrz życia i śmierci” („Specjalni świadkowie Chrystusa”, Ensign, kwiecień 2001, str. 15 lub Liahona, kwiecień 2001, str. 16–17).

Ew. Łukasza 24:36–43 „Duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam”

Starszy Tad R. Callister, który służył w Prezydium Siedemdziesiątych, wyjaśnił, iż rozumowanie, że Zmartwychwstanie Zbawiciela było jedynie tymczasowe, jest błędne:

„Po Zmartwychwstaniu Zbawiciel ukazał się Swoim Apostołom i powiedział: ‘Dotknijcie mnie i patrzcie: Wszak duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam’ (Ew. Łukasza 24:39). Niektórzy sugerują, że to było chwilowe fizyczne ujawnienie się, i że kiedy wstąpił do nieba, ‘zrzucił’ Swe ciało i powrócił do Swej duchowej postaci. Lecz w pismach świętych jest powiedziane, że to nie jest możliwe. Paweł nauczał: ‘Wiedząc, że zmartwychwzbudzony Chrystus już nie umiera, śmierć nad nim już nie panuje’ (List do Rzymian 6:9). Innymi słowy, kiedy Chrystus zmartwychwstał, Jego ciało nigdy już nie mogło zostać oddzielone od Jego ducha, w przeciwnym razie doświadczyłby śmierci, co, jak napisał Paweł, już nie było możliwe po Jego Zmartwychwstaniu” („Józef Smith — Prorok Przywrócenia”, Ensign lub Liahona, listopad 2009, str. 35).