I List do Koryntian 7–14 (Część 22.)

Materiały przygotowawcze dla nauczyciela prowadzącego program samodzielnego studiowania

Streszczenie lekcji do codziennego samodzielnego studiowania

Poniższe streszczenie wydarzeń, doktryn i zasad, z jakimi uczniowie zapoznali się podczas studiowania I Listu do Koryntian 7–14 (Część 22.) nie zakłada, że masz ich nauczać w ramach swojej lekcji. Twoja lekcja ma koncentrować się jedynie na kilku z poniższych doktryn i zasad. Postępuj zgodnie z podszeptami Ducha Świętego, mając na uwadze potrzeby swoich uczniów.

Dzień 1. (I List do Koryntian 7–8)

Z nauk Pawła skierowanych do osób żyjących w związkach małżeńskich oraz do samotnych członków Kościoła w Koryncie uczniowie dowiedzieli się, że fizyczna intymność między mężem a żoną jest wyświęcona od Boga i że wierni naśladowcy Jezusa Chrystusa mają uświęcający wpływ na swoje rodziny. Uczniowie nauczyli się także, iż możemy okazać prawdziwą miłość bliźnim, unikając czynów, które mogłyby sprawić, że będą oni potykać się duchowo.

Dzień 2. (I List do Koryntian 9–10)

W miarę jak uczniowie kontynuowali studiowanie rad Pawła udzielonych świętym w Koryncie, dowiedzieli się, że aby uzyskać życie wieczne, musimy nauczyć się rozwijać samoopanowanie we wszystkim. Odkryli także, iż Bóg zapewni nam sposób na unikanie pokus, ale musimy zdecydować, że będziemy się od nich odseparowywać.

Dzień 3. (I List do Koryntian 11)

Uczniowie nauczyli się, że w planie Pana mężczyźni i kobiety nie mogą uzyskać życia wiecznego bez siebie nawzajem. Nauczyli się także, iż ci, którzy przyjmują sakrament, będąc niegodni, sprowadzają na siebie potępienie. Kiedy przyjmujemy sakrament, powinniśmy dokonywać oceny naszego życia.

Dzień 4. (I List do Koryntian 12–14)

Z nauk Pawła na temat darów Ducha uczniowie nauczyli się następujących prawd: Jedynie poprzez Ducha Świętego możemy uzyskać osobiste świadectwo, że Jezus Chrystus jest naszym Zbawicielem. Kiedy dążymy do uzyskania duchowego daru prawdziwej miłości, stajemy się bardziej podobni do naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Prawdziwa miłość jest największym darem Ducha. Kiedy nauczamy i składamy świadectwo pod natchnieniem, możemy pomóc wzmacniać i pocieszać innych ludzi.

Wprowadzenie

Paweł pisał o wielu darach Ducha. Porównał Kościół do fizycznego ciała i wyjaśnił, że tak jak ciało potrzebuje każdego członka, aby funkcjonowało prawidłowo, tak i każdy członek Kościoła może używać darów Ducha, aby wspomóc Kościół i wzmacniać go.

Propozycje dotyczące nauczania

I List do Koryntian 12:1–11

Paweł naucza o darach duchowych

Pokaż ilustrację przedstawiającą następujący kamień:

kamień, jakakolwiek twa rola, odegraj ją dobrze.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos napis na kamieniu. Wyjaśnij, że kiedy Prezydent David O McKay służył na misji w Szkocji, zobaczył ten kamień nad drzwiami budynku w pobliżu zamku Stirling, a zamieszczone na nim przesłanie było dla niego inspiracją (zob. Francis M. Gibbons, David O McKay: Apostle to the World, Prophet of God [1986], str. 45).

Wyjaśnij, że każdy symbol z dziewięciu kawałków kamienia posiada wartość numeryczną. Poproś uczniów, aby rozpoznali, jaką liczbę symbolizuje każdy z symboli. (Od lewej do prawej symbole w górnym rzędzie oznaczają: 5, 10 i 3, w środkowym: 4, 6 i 8, a w dolnym: 9, 2 i 7).

Jaka jest suma tych trzech liczb w górnym rzędzie? A jaka w środkowym? ? A jaka w dolnym?

Wyjaśnij, że suma liczb w każdym rzędzie, w każdej kolumnie i po skosie wynosi 18. Jednym z powodów umieszczenia tych symboli razem z wyrażeniem: „Jakakolwiek twa rola, odegraj ją dobrze” może być to, że jeśli któryś z nich zostałby zamieniony miejscami lub gdyby zmieniono jego wartość numeryczną, suma wartości numerycznych wszystkich rzędów, kolumn i po skosie nie wynosiłaby 18.

Poproś uczniów, aby podczas studiowania I Listu do Koryntian 12 rozważyli, w jakim sensie my, jako członkowie Kościoła, przypominamy zamieszczone na kamieniu symbole.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 12:7. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst i odszukali dary Ducha, które są nam dane. (Jeśli zachodzi taka potrzeba, wyjaśnij, że „ku wspólnemu pożytkowi” oznacza, dla wspólnego dobra wszystkich świętych).

Jakiej prawdy możemy nauczyć się od Apostoła Pawła o tym, dlaczego Ojciec Niebieski daje Swoim dzieciom dary Ducha? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Dary Ducha dane są dla pożytku wszystkich dzieci Ojca Niebieskiego. Zapisz ją na tablicy).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 12:8–11. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst i odszukali duchowe dary, o jakich wspomniał Paweł.

Poproś uczniów, aby opowiedzieli o duchowych darach, jakie omawiali oraz o znaczeniu każdego z nich. Jeśli to konieczne, wyjaśnij, że „mowa mądrości” (werset 8.) odnosi się do dobrego osądu i odpowiedniego zastosowania wiedzy, a „mowa wiedzy” (werset 8.) odnosi się do wiedzy o Bogu i Jego prawach, zaś „rozróżnianie duchów” (werset 10.) odnosi się do rozpoznawania prawdy i nieprawdy oraz dostrzegania dobra i zła u innych ludzi, z kolei „różne rodzaje języków” (werset 10.) to umiejętność posługiwania się obcymi lub nieznanymi językami.

W jaki sposób te dary duchowe są z pożytkiem dla dzieci Boga?

Wskaż, że duchowe dary, o których mowa w pismach świętych, to zaledwie kilka z licznych darów, jakie możemy otrzymać poprzez Ducha.

Jakie inne dary mogą być naszym udziałem dzięki Duchowi Świętemu?
Jakie duchowe dary zauważyliście u członków rodziny, przyjaciół i kolegów z klasy?
Co możemy zrobić, by odkryć nasze duchowe dary? (Poprosić Ojca Niebieskiego w modlitwie, a następnie otrzymać i studiować błogosławieństwo patriarchalne).

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad duchowymi darami, jakie otrzymali oraz w jaki sposób mogą być one z pożytkiem dla nich oraz dla innych ludzi.

I List do Koryntian 12:12–31

Dary Ducha są dane, aby błogosławić wszystkich członków Kościoła

Poproś czterech uczniów, aby podeszli do tablicy. Wyznacz każdemu z tych uczniów po jednym z następujących słów — tak, aby pozostali tego nie słyszeli: stopa, ręka, ucho i oko. Poproś, aby każdy z tych uczniów narysował na tablicy to, co reprezentuje dany wyraz, a pozostali niech odgadną, co rysuje ich kolega lub koleżanka. Kiedy każdy rysunek zostanie prawidłowo rozpoznany, poproś uczniów, aby wrócili na swoje miejsca. Niech wszyscy zastanowią się, w jaki sposób stopy, ręce, uszy i oczy przyczyniają się do funkcjonowania ciała.

Czy kiedykolwiek zraniliście sobie jakąś część ciała, jak na przykład, palec u ręki lub u nogi albo coś wam się stało z zębem? W jaki sposób ta drobna kontuzja wpłynęła na proste codzienne czynności?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 12:12–14. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, do czego Paweł przyrównał nasze ciało i poszczególne jego części.

Do czego Paweł przyrównał nasze ciało i poszczególne jego części? (Do Kościoła Jezusa Chrystusa i jego członków).

Napisz na tablicy poniższy odsyłacz do pism świętych i pytanie:

I List do Koryntian 12:15–22, 25–30

W jakim sensie Paweł przyrównał ciało do Kościoła?

Poproś uczniów, aby usiedli w dwu- lub trzyosobowych grupach. Poproś każdą z grup o wspólne przeczytanie I Listu do Koryntian 12:15–22, 25–31 i odszukanie, w jakim sensie Paweł przyrównał członków Kościoła do części ciała. Możesz zaproponować, aby uczniowie najpierw wyszukali, czego Paweł nauczał o ciele oraz jego członkach, a następnie niech rozpoznają, na jakiej zasadzie przyrównał części ciała do członków Kościoła. Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli.

Dlaczego, waszym zdaniem, Paweł omówił role poszczególnych członków Kościoła zaraz po tym, jak napisał o darach duchowych?
Co może niepokoić członków Kościoła w naszych czasach, czego rozwiązanie można znaleźć w naukach Pawła, w których przyrównał on członków Kościoła do części ciała?
Jakiej zasady możemy nauczyć się z tego, że Paweł przyrównał członków Kościoła do części ciała? (Uczniowie mogą rozpoznać wiele różnych zasad, ale upewnij się, że rozpoznają następującą: Kiedy korzystamy z naszych niepowtarzalnych darów duchowych, aby służyć bliźnim, możemy wzmacniać Kościół. Zapisz tę zasadę na tablicy).

Odwołaj się do ilustracji przedstawiającej kamień z początku lekcji.

W czym członkowie Kościoła przypominają różne symbole na tym kamieniu? (Każdy z nas jest niepowtarzalny i odgrywa ważną rolę, gdziekolwiek Pan chce powołać nas do służby. Kiedy łączymy nasze dary i umiejętności w służbie Panu, cały Kościół jest błogosławiony. Nasze czyny mają znaczenie i pomagają nam wypełnić cele Kościoła).
W jaki sposób, na podstawie waszych obserwacji, wasza rodzina, grupa seminarium, klasa w Szkole Niedzielnej, w Organizacji Młodych Kobiet lub kapłaństwie albo okręg bądź gmina zostały wzmocnione przez duchowe dary poszczególnych członków?

Poproś uczniów, aby rozważyli, w jaki sposób mogą użyć swoich duchowych darów, żeby wzmocnić Kościół i błogosławić innych ludzi. Wskaż na radę Pawła zapisaną w I Liście do Koryntian 12:31, aby „[starać się] usilnie o większe dary łaski”. (Wyjaśnij, że starać się w tym wersecie oznacza „dążyć do czegoś” [I List do Koryntian 12:31, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO].)

Co możemy zrobić, aby usilnie starać się o „większe dary łaski” od Ducha (zob. także NiP 46:8–9)?

Złóż świadectwo i wyraź wdzięczność za dary duchowe i zachęć uczniów, aby pilnie dążyli do używania swoich duchowych darów do służby bliźnim oraz do wzmacniania Kościoła.

Następna część (I List do Koryntian 15 – II List do Koryntian 7)

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad poniższymi pytaniami podczas studiowania następnej części: Dlaczego Apostoł Paweł wspomniał o chrzcie za zmarłych? Kto zmartwychwstanie? Jaka chwała czeka na zmartwychwstałe istoty? Czy wszystkie zmartwychwstałe istoty będą miały tę samą chwałę? Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym, co daje im nadzieję, szczególnie wtedy, kiedy doświadczają smutku, niepowodzeń lub tragedii. Wyjaśnij, że w następnej części dowiedzą się o doktrynach i zasadach z nauk Pawła skierowanych do świętych w Koryncie, które przyniosą im pokój i nadzieję.