List do Hebrajczyków 7–10

Wprowadzenie

Paweł nauczał, że Jezus Chrystus jest pośrednikiem „[nowego przymierza]” (List do Hebrajczyków 8:6, 8). Wyjaśnił, że ofiara złożona przez Chrystusa przewyższa ofiary składane według prawa Mojżeszowego oraz że większość zawieranych przez ludzi obrzędów prawa Mojżeszowego wskazywało na Zbawiciela i Jego Zadośćuczynienie.

Propozycje dotyczące nauczania

List do Hebrajczyków 7–8

Paweł nauczał, że Jezus Chrystus jest pośrednikiem nowego przymierza

Używając latarki, skieruj cień małego przedmiotu (np. kluczy lub nożyczek) na tablicę. Zapytaj uczniów, czy potrafią odgadnąć, jaki to przedmiot, patrząc się jedynie na jego cień. Podkreśl, że w wielu przypadkach potrafimy określić, co to za przedmiot, widząc jedynie jego cień.

Pokaż ilustrację: Jezus modli się w Getsemane (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 56; zob. także stronę internetową: LDS.org). Wyjaśnij, że Stary Testament zawiera zapisy na temat ceremonii i obrzędów, które stanowiły zapowiedź lub symbolizowały Zbawiciela i Jego Zadośćuczynienie.

Jakie przykłady symboli lub zapowiedzi Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienia możemy odnaleźć w Starym Testamencie?

Wyjaśnij, że każdy aspekt prawa Mojżesza służył Izraelitom za symbol lub zapowiedź Jezusa Chrystusa i Jego zadość czyniącej ofiary (zob. 2 Nefi 11:4; Jakub 4:4–5). Paweł wyjaśnił, w jaki sposób niektóre aspekty tego prawa spełniały tę funkcję. Pragnął pomóc świętym żydowskiego pochodzenia w pozostaniu wiernymi Jezusowi Chrystusowi zamiast powrotu do życia według prawa Mojżeszowego.

Podsumuj List do Hebrajczyków 7:1–22, tłumacząc, że Paweł zacytował proroctwo ze Starego Testamentu na temat nadejścia kapłana „według porządku Melchisedeka” (Ks. Psalmów 110:4; zob. także List do Hebrajczyków 7:1). Nauczał, że Jezus Chrystus wypełnił to proroctwo. Melchizedek był prawym królem i wyższym kapłanem, który przewodził Abrahamowi (zob. Joseph Smith Translation, Genesis 14:25–40 [Tłumaczenie Józefa Smitha, I Ks. Mojżeszowa 14:25–40 w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDo]; Alma 13:14–19; Bible Dictionary, „Melchizedek”). Paweł przedstawił Melchizedeka jako symbol i zapowiedź Jezusa Chrystusa. Nauczał, że niezbędny był Jezus Chrystus i Jego Kapłaństwo, gdyż Kapłaństwo Lewitykalne wraz ze związanym z nim prawem Mojżesza, nie było wystarczające do udoskonalenia Bożych dzieci (zob. List do Hebrajczyków 7:11). Możesz wyjaśnić, że Kapłaństwo Lewitykalne odnosi się do upoważnienia Kapłaństwa Aarona, które dzierżą członkowie plemienia Lewiego (zob. Bible Dictionary, „Aaronic Priesthood”).

Pokaż ilustrację: Mojżesz nadaje Aaronowi kapłaństwo (Album: Ewangelia w malarstwie, nr 15; zob. także stronę internetową: LDS.org) oraz Jezus modli się w Getsemane. Wyjaśnij, że w Liście do Hebrajczyków 7 Paweł porównał kapłanów posiadających Kapłaństwo Lewitykalne do Jezusa Chrystusa. Możesz wyjaśnić, że rolą takiego kapłana jest pośredniczenie, czyli w symboliczny sposób stanie pomiędzy ludźmi a Bogiem, aby pomóc im rozwiązać dzielący ich spór.

Napisz na tablicy List do Hebrajczyków 7:23–28. Podziel uczniów na pary i poproś każdą z par, aby przeczytała na głos te wersety. Poproś ich także o przeczytanie Joseph Smith Translation, Hebrews 7:25–26 [Tłumaczenie Józefa Smitha, List do Hebrajczyków 7:25–26 w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDo]. Poproś ucznia z każdej pary, aby zwrócił uwagę w tych wersetach na wyrażenia opisujące kapłanów Kapłaństwa Lewitykalnego, a drugiego ucznia z każdej pary, aby skupił się na wyrażeniach, które opisują Jezusa Chrystusa. Wyjaśnij, że słowo tamtych w Liście do Hebrajczyków 7:23 odnosi się do kapłanów Kapłaństwa Lewitykalnego.

Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, którzy mieli zwrócić uwagę na wyrażenia opisujące kapłanów, aby podzielili się tym, co znaleźli. Zapisz ich odpowiedzi na tablicy pod ilustracją przedstawiającą Mojżesza i Aarona. (Ich odpowiedzi mogą być następujące: na miejsce zmarłych kapłanów musieli być powoływani kolejni [zob. List do Hebrajczyków 7:23]; codziennie składali ofiary najpierw za swoje grzechy, a później za grzechy ludu [zob. List do Hebrajczyków 7:27]; kapłani mieli swoje słabości [List do Hebrajczyków 7:28]).

Następnie poproś uczniów, którzy mieli zwrócić uwagę na wyrażenia opisujące Jezusa Chrystusa, aby podzielili się tym, co znaleźli. Zapisz ich odpowiedzi na tablicy pod ilustracją przedstawiającą Jezusa Chrystusa. (Ich odpowiedzi powinny być następujące: Jezus Chrystus i Jego kapłaństwo są „nieprzechodnie”, czyli wieczne [List do Hebrajczyków 7:24]; Jezus może zbawić tych, którzy „przez niego przystępują do Boga” [List do Hebrajczyków 7:25]; On żyje, aby „wstawiać się za [nami]” [List do Hebrajczyków 7:25]; wiódł bezgrzeszne życie i dlatego „nie musiał złożyć ofiary za Swoje własne grzechy” [Joseph Smith Translation, Hebrews 7:26 (Tłumaczenie Józefa Smitha, List do Hebrajczyków 7:26 w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDo)]; musiał złożyć tylko jedną ofiarę, którą była ofiara „za grzechy ludzi” [Joseph Smith Translation, Hebrews 7:26 (Tłumaczenie Józefa Smitha, List do Hebrajczyków 7:26 w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDo)]; jest On „[doskonały] na wieki” [List do Hebrajczyków 7:28]).

Wyjaśnij, że wyrażenie „żyje zawsze, aby wstawiać się za nimi” (List do Hebrajczyków 7:25) oznacza, że misją Zbawiciela jest wstawiać się za nas, aby pomóc nam w powrocie do Boga.

W jaki sposób wytłumaczylibyście różnice pomiędzy Jezusem Chrystusem a kapłanami Kapłaństwa Lewitykalnego?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Hebrajczyków 8:1–3. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, do czego wszyscy arcykapłani, w tym i Jezus Chrystus, byli ustanowieni lub powołani.

Do czego byli ustanowieni arcykapłani?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Joseph Smith Translation, Hebrews 8:4 [Tłumaczenie Józefa Smitha, List do Hebrajczyków 8:4] (w: Hebrews 8:4, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jaką ofiarę złożył Jezus Chrystus.

Jakiej prawdy możemy nauczyć się z tych wersetów na temat tego, co Jezus Chrystus dla nas uczynił? (Uczniowie powinni sformułować następującą prawdę: Jezus Chrystus złożył Swoje życie w ofierze za nasze grzechy).
Które z wyrażeń zapisanych na tablicy pomagają nam zrozumieć, dlaczego Jezus Chrystus był w stanie złożyć Swoje życie w ofierze za nasze grzechy?

Poproś uczniów, aby rozważyli znaczenie, jakie ma dla nich zadość czyniąca ofiara Jezusa Chrystusa. Poproś uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania uzupełnili jedno z poniższych zdań:

Jestem wdzięczny za mojego Zbawiciela, ponieważ…
Wiem, że mój Zbawiciel mnie kocha, ponieważ…
Zadośćuczynienie pobłogosławiło moje życie następująco…

Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się tym, co napisali, jeżeli nie uważają tego za zbyt osobiste.

Podsumuj List do Hebrajczyków 8:5–13, tłumacząc, że w wyniku ofiary złożonej przez Jezusa Chrystusa, stał się On pośrednikiem „lepszego przymierza” (werset 6.), które, jeśli zostanie zawarte przez ludzi, pomoże im „[poznać] Pana” (werset 11.) oraz oczyści ich z grzechów.

List do Hebrajczyków 9–10

Paweł ukazuje, w jaki sposób prawo Mojżeszowe koncentruje się na Zadośćuczynieniu

Przed lekcją narysuj na tablicy następujący schemat.

Wyjaśnij, że w Liście do Hebrajczyków 9–10 Paweł dalej porównywał arcykapłanów Kapłaństwa Lewitykalnego do Jezusa Chrystusa, omawiając obowiązki kapłanów w Dniu Pojednania. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następujący akapit:

Raz w roku, podczas żydowskiego święta zwanego Dniem Pojednania (zwanym także Jom Kippur), arcykapłan mógł wejść do Najświętszego Miejsca, które z początku znajdowało się w przybytku, a później w świątyni jerozolimskiej. W tym miejscu arcykapłan składał ofiarę z cielca lub kozła. Następnie kropił krwią zwierzęcia określone miejsca w Najświętszym Miejscu, co symbolizowało Zadośćuczynienie Chrystusa za grzechy tego arcykapłana oraz ludu. Po czym w sposób symboliczny przenosił grzechy ludu na kolejnego kozła (zwanego kozłem ofiarnym), którego wyprowadzano na pustynię w celu ukazania, że lud został oczyszczony z grzechów. Arcykapłan składał także ofiarę całopalną z dwóch baranów za siebie oraz za lud (zob. Bible Dictionary, „Fasts”; zob. także III Ks. Mojżeszowa 16:22).

Poproś połowę klasy o przeczytanie Listu do Hebrajczyków 9:11, 12, 24, 28, a pozostałych uczniów o przeczytanie Listu do Hebrajczyków 10:1, 4, 10–12. Poproś obie grupy, aby przeczytały wyznaczone im wersety po cichu i odszukały, w jakim sensie wydarzenia, które miały miejsce w Dniu Pojednania, stanowiły symbole i zapowiedzi ofiary Jezusa Chrystusa. Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów z każdej grupy, aby podzielili się z resztą tym, co odnaleźli. Następnie zapytaj:

Do jakiego „świętego miejsca” (List do Hebrajczyków 9:12) mógł wejść Zbawiciel z powodu Swojego Zadośćuczynienia, podobnie jak czynił to arcykapłan, który wchodził do Najświętszego Miejsca w przybytku w Dniu Pojednania? (Do obecności Ojca Niebieskiego lub chwały celestialnej).
Co mogła uczynić ofiara Jezusa Chrystusa, a czego nie mogła osiągnąć „krew wołów i kozłów” (List do Hebrajczyków 10:4)?
Dlaczego więc arcykapłani dokonywali tych ofiar w Dniu Pojednania? (Aby ukazać „cień przyszłych dóbr” [List do Hebrajczyków 10:1] lub zwrócić uwagę wiernych na Zadośćuczynienie Zbawiciela).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Hebrajczyków 10:17–20. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, co umożliwia nam Zadośćuczynienie.

Gdzie, zgodnie z wersetem 19., możemy wejść dzięki ofierze złożonej przez Jezusa? (Mamy wstęp do „świątyni” lub innymi słowy obecności Boga w królestwie celestialnym).
W jaki sposób, zgodnie z wersetem 20., możemy wejść do obecności Boga?

Wyjaśnij, że „[droga nowa i żywa]” odnosi się do ewangelii Jezusa Chrystusa lub planu, zgodnie z którym możemy otrzymać wybaczenie, a następnie zostać uświęceni poprzez Zadośćuczynienie Zbawiciela, stając się w ten sposób godni powrotu do obecności Boga.

Napisz na tablicy następujące niedokończone zdanie: Dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa możemy wejść do królestwa celestialnego, jeśli…

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Hebrajczyków 10:22–23. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co musimy uczynić, aby wejść do królestwa celestialnego. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co odnaleźli.

Uzupełnij zapisane na tablicy zdanie w następujący sposób: Dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa możemy wejść do królestwa celestialnego, jeśli niewzruszenie trzymamy się wiary w Niego.

Jak myślicie, co to znaczy „[trzymać] się niewzruszenie” (werset 23.) wiary w Jezusa Chrystusa?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos List do Hebrajczyków 10:35–38. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają radę, jakiej udzielił Paweł, a która może nam pomóc w niewzruszonym trzymaniu się wiary w Jezusa Chrystusa.

Co możemy uczynić, aby trzymać się niewzruszenie wiary w Jezusa Chrystusa?
Co oznacza wyrażenie „nie porzucajcie więc ufności waszej” (werset 35.)?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów, w której wytłumaczył znaczenie wyrażenia „nie porzucajcie więc ufności waszej”:

„Mówiąc słowami świętego w dniach ostatnich: Tak, jest naprawdę ciężko, zarówno przed przystąpieniem do Kościoła, starając się do niego przystąpić, jak i po. Zawsze tak było, jak powiedział Paweł. Lecz się nie cofajcie. Nie wpadajcie w panikę i nie zawracajcie. Nie traćcie pewności. Nie zapominajcie, co kiedyś czuliście. Nie wątpcie w to, czego kiedyś doświadczyliście. To właśnie taka nieustępliwość uratowała Mojżesza i Józefa Smitha, kiedy przeciwnik stanął na ich drodze. Ta sama nieustępliwość uratuje i was” („Cast Not Away Therefore Your Confidence”, Ensign, marzec 2000, str. 8).

Czy znacie kogoś, kto jest dobrym przykładem niewzruszonego trzymania się wiary w Jezusa Chrystusa?

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad swoim zobowiązaniem do niewzruszonego trzymania się wiary w Jezusa Chrystusa. Poproś ich, aby zapisali, co uczynią, aby wzmocnić to zobowiązanie i zdolność, aby to czynić.

Komentarz i tło historyczne

List do Hebrajczyków 7:1–2. Melchizedek

„Melchizedek był ‘wyższym kapłanem w czasach Starego Testamentu, przywódcą, który żył po potopie i za czasów Abrahama. Nazywano go królem Salemu (Jeruzalem), królem pokoju, królem prawości (co w języku hebrajskim oznacza Melchizedek) oraz kapłanem Boga najwyższego’ (Guide to the Scriptures, ‘Melchizedek’; strona internetowa: scriptures.lds.org). Z innych wersetów dowiadujemy się, że Melchizedek nadał Abrahamowi kapłaństwo, przyjął od niego dziesięcinę i był niezrównany w swojej wspaniałości (zob. NiP 84:14; List do Hebrajczyków 7:4; I Ks. Mojżeszowa 14:18–20; Joseph Smith Translation, Genesis 14:25–40 [Tłumaczenie Józefa Smitha, I Ks. Mojżeszowa 14:25–40 w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]; Alma 13:19). W Liście do Hebrajczyków Melchizedek stanowi wzór Syna Bożego (zob. List do Hebrajczyków 7:15–16)” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 480).

List do Hebrajczyków 7:3. „Bez ojca, bez matki”

„Joseph Smith Translation, Hebrews 7:3 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Listu do Hebrajczyków 7:3 w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO] wyjaśnia, że to kapłaństwo było ‘bez ojca, bez matki’: ‘Melchizedek został ustanowiony na kapłaństwa według porządku Syna Bożego, który to porządek był bez ojca, bez matki’ (w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Definicja ta wskazuje na to, że w przeciwieństwie do porządku Kapłaństwa Lewitykalnego, czyli Kapłaństwa Aarona w starożytności, Kapłaństwa Melchizedeka nie nadawano nikomu, biorąc pod uwagę jedynie rodowód danej osoby. Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów dalej wyjaśnił: ‘Prawo do tego wyższego kapłaństwa nie było dziedziczone w ten sam sposób, który miał miejsce w przypadku Lewitów i synów Aarona. Prawość była koniecznym warunkiem do nadania tego wyższego kapłaństwa’ (Mormon Doctrine, wyd. 2. [1966], str. 478)” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 480).