Lekcja 77
Ew. Jana 17
Wprowadzenie
Zanim Zbawiciel cierpiał w Getsemane, ofiarował Swoją wielką Modlitwę Wstawienniczą. Modlił się, aby Jego uczniowie oraz wszyscy ci, którzy za Nim podążają, poznali Ojca Niebieskiego i otrzymali życie wieczne. Modlił się, aby stali się jednością z Nim oraz z Jego Ojcem.
Propozycje dotyczące nauczania
Ew. Jana 17:1–8
Jezus Chrystus zwraca się do Ojca Niebieskiego w modlitwie
Poproś uczniów, aby wymienili kilka sławnych osób, o których coś wiedzą. Następnie poproś ich, aby wymienili kilka bliskich im osób, które znają bardzo dobrze.
-
Jaka jest różnica między znaniem kogoś ze słyszenia a znaniem kogoś osobiście?
-
Co trzeba zrobić, aby naprawdę kogoś poznać?
-
Które osoby, według was, powinniście lepiej poznać? Dlaczego?
Wyjaśnij, że Zbawiciel nauczał na temat tego, jak ważne jest poznanie Jego i Ojca Niebieskiego. Poproś uczniów, aby podczas studiowania Ew. Jana 17 odszukali prawdy, które pomogą im lepiej poznać Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa.
Aby przybliżyć uczniom kontekst Ew. Jana 17, zwróć ich uwagę na to, że w czasie pomiędzy ukończeniem przez Zbawiciela i Jego uczniów Ostatniej Wieczerzy a wejściem do Ogrodu Getsemane, Jezus zmówił modlitwę, która znana jest pod nazwą Wielkiej Modlitwy Wstawienniczej. Jednym ze znaczeń wyrażenia wstawiać się jest rozmawiać z kimś w imieniu kogoś innego. W tym przypadku Jezus Chrystus rozmawiał z Ojcem Niebieskim w imieniu Swoich uczniów, błagając, by otrzymali życie wieczne.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie Ew. Jana 17:1–3. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób Pan opisał życie wieczne.
-
W jaki sposób Zbawiciel opisał życie wieczne?
-
Jaka zasada, mówiąca, co musimy uczynić, aby otrzymać życie wieczne, kryje się w wersecie 3.? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozumieją, iż aby otrzymać życie wieczne, musimy poznać Ojca Niebieskiego i Jego Syna, Jezusa Chrystusa).
Aby wyjaśnić, co to znaczy poznać Boga, poproś jednego z nich o odczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Bruce’a R. McConkiego z Kworum Dwunastu Apostołów:
„Dowiedzenie się o Bogu jest czymś zupełnie innym niż poznanie Go. Dowiadujemy się o Nim, kiedy uczymy się, że jest osobową istotą, na której podobieństwo został stworzony człowiek; kiedy uczymy się, że Syn jest odbiciem istoty Swojego Ojca; kiedy uczymy się, że zarówno Ojciec, jak i Syn, posiadają określone i specyficzne cechy i moce. Jednakże poznajemy Ich, w sensie zdobycia życia wiecznego, kiedy radujemy się i doświadczamy tego, czego doświadczyli Oni. Poznanie Boga polega na myśleniu tego, co On myśli; czuciu tego, co On czuje; posiadanie mocy, którą On posiada; rozumienie prawd, które On rozumie oraz czynienie tego, co On czyni. Ci, którzy poznali Boga, stają się tacy, jak On, wiodą życie takie, jakie wiedzie On, które jest życiem wiecznym” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:762).
-
Czym poznanie Ojca i Syna różni się od znania Ich jedynie ze słyszenia?
-
Dlaczego człowiek nie może otrzymać życia wiecznego bez poznania Boga Ojca i Jezusa Chrystusa?
-
W jaki sposób możemy lepiej poznać Ojca i Syna?
Podsumuj Ew. Jana 17:4–5, wyjaśniając, iż Zbawiciel zdał relację Swojemu Ojcu, że ukończył dzieło, które Ojciec Mu wyznaczył. Poprosił Swojego Ojca, aby uwielbił Go chwałą, którą posiadał w życiu przedziemskim.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 17:6–8. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co zrobili uczniowie, aby lepiej poznać Zbawiciela.
-
Co zrobili uczniowie, aby lepiej poznać Zbawiciela? (Możesz zachęcić uczniów, aby w wersecie 8. podkreślili następujące wyrażenia: „je przyjęli”, „prawdziwie je poznali” i „uwierzyli”).
Ew. Jana 17:9–19
Zbawiciel modli się za Swoich uczniów
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 17:9. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, za kogo szczególnie modlił się Zbawiciel.
-
Za kogo modlił się Zbawiciel tuż przed rozpoczęciem procesu Zadośćuczynienia?
-
Jak myślicie, jaką korzyść przyniosła Apostołom możliwość wysłuchania błagalnej modlitwy Zbawiciela w ich sprawie?
Napisz na tablicy Ew. Jana 17:11–18. Podziel uczniów na pary. Poproś ich, aby przestudiowali te wersety w parach i odszukali, o co Jezus błagał w modlitwie w imieniu Swoich uczniów. Możesz zachęcić uczniów, aby zaznaczyli to, co odnajdą. Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli reszcie klasy o tym, co odnaleźli.
Zwróć ich uwagę na to, że Zbawiciel nadmienił, iż Jego uczniowie będą dalej żyć w świecie, który jest pełen niegodziwości i ich nienawidzi.
-
Jakiej prawdy możemy nauczyć się z wersetów 14–16 na temat życia w świecie jako uczniowie Jezusa Chrystusa? (Gdy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą prawdę: Jako uczniowie Jezusa Chrystusa, mamy żyć w świecie, ale nie być ze świata).
-
Jak myślicie, co oznacza żyć w świecie, ale nie być ze świata?
Poproś uczniów, aby przeczytali poniższą wypowiedź Starszego M. Russell Ballarda z Kworum Dwunastu Apostołów:
„W Kościele często powtarzamy następujące zdanie: Żyć w świecie, ale nie być ze świata […].
Być może powinniśmy podzielić to zdanie na dwa odrębne nakazy: Po pierwsze, ‘Żyjcie w świecie’. Bądźcie zaangażowani; bądźcie poinformowani. Starajcie się być wyrozumiali i tolerancyjni oraz doceniajcie różnorodność”. Niech wasza społeczność odnosi korzyść dzięki waszej służbie i zaangażowaniu. Po drugie, ‘Nie bądźcie ze świata’. Nie podążajcie złymi ścieżkami, ani nie naginajcie się, aby przyjąć lub zaakceptować coś, co nie jest właściwe […].
Członkowie Kościoła powinni częściej wywierać wpływ, niż znajdować się pod czyimś wpływem. Powinniśmy pracować, aby opanować zalew grzechu i zła, zamiast biernie pozwalać, by nas niósł. Każdy z nas musi starać się rozwiązać ten problem, a nie unikać go lub ignorować” („The Effects of Television”, Ensign, maj 1989, str. 80).
-
Dlaczego Pan pragnie, abyśmy żyli w świecie, ale nie byli ze świata?
Poproś uczniów, aby ponownie pracowali w parach i zastanowili się nad tym, w jaki sposób można żyć w świecie, ale nie być ze świata w następujących okolicznościach:
-
W szkole
-
Wśród przyjaciół
-
W Internecie
Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli jakie przykłady postaw czy zachowań przyszły im na myśl. Poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się doświadczeniami swoimi lub kogoś, kogo znają, w których we właściwy sposób pokazali, co znaczy żyć w świecie, ale nie być ze świata.
Poproś uczniów, aby opisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania jeden konkretny sposób, w jaki mogą lepiej naśladować Zbawiciela, żyjąc w świecie, ale nie będąc ze świata.
Ew. Jana 17:20–26
Zbawiciel modli się za wszystkich ludzi, którzy przyjmują Jego ewangelię
Poproś jednego z uczniów, aby wyszedł na środek klasy i zrobił coś, w rezultacie czego ubrudzi sobie ręce (może na przykład wytrzeć rękoma tablicę lub szukać jakiegoś przedmiotu w misce z ziemią). Zachęć go, aby starał się wykonać tę czynność i nie ubrudzić sobie przy tym rąk.
Po tym, jak wykona tę czynności, poproś go, aby pokazał wszystkim swoje ręce.
-
W jakim sensie ćwiczenie to przypomina nasze wysiłki, aby żyć na świecie, ale nie być ze świata? (Pomimo naszych najlepszych wysiłków nie jesteśmy w pełni czyści od grzechów i zła, które istnieją na tym świecie).
-
Jeśli nie moglibyśmy zostać oczyszczeni z naszych grzechów, jakich konsekwencji musielibyśmy ostatecznie doświadczyć? Dlaczego? (Zostalibyśmy odsunięci sprzed oblicza Boga na zawsze, ponieważ żadna nieczysta rzecz nie może przebywać w Jego obecności [zob. 1 Nefi 15:33–34]).
Podziękuj uczniowi i poproś, aby wrócił na swoje miejsce.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 17:20–23. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, o co modlił się Jezus Chrystus.
-
O co modlił się Jezus Chrystus? (Możesz zaproponować uczniom zaznaczenie słów: jedno, jedności za każdym razem, kiedy pojawiają się w wersetach 20–23).
-
Dzięki czemu możemy stać się jednością z Ojcem i Synem? (Dzięki błogosławieństwom Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa, które otrzymujemy, kiedy przestrzegamy Jego przykazań, oraz dzięki darowi Ducha Świętego).
Napisz na tablicy następującą prawdę: Przychodząc do Jezusa Chrystusa i otrzymując błogosławieństwa Jego Zadośćuczynienia, możemy stać się jednością z Ojcem i Synem.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów.
„Dosłowne znaczenie angielskiego odpowiednika słowa Zadośćuczynienie jest oczywiste: Zadośćuczynienie oznacza zebranie w całość rzeczy, który zostały rozdzielone” („The Atonement of Jesus Christ”, Ensign, marzec 2008, str. 34–35).
-
Dlaczego, w oparciu o to, co wiecie o Ojcu Niebieskim i Jezusie Chrystusie, pragniecie stać się z Nimi jednością?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższą wypowiedź Prezydenta Jamesa E. Fausta z Pierwszego Prezydium. Poproś pozostałych, aby zwrócili uwagę na błogosławieństwo, które otrzymują ci, którzy starają się być jednością z Ojcem Niebieskim i Jezusem Chrystusem.
„Powinniśmy nie tylko gorliwie starać się poznać Mistrza, ale tak, jak On nas do tego zachęcił, starać się być z Nim jednością (zob. Ew. Jana 17:21 […].
[…] Dni, które nastaną, będą wypełnione cierpieniem i trudnościami. Jednakże zapewniająca pocieszenie osobista relacja z Bogiem przyniesie nam pełną spokoju odwagę” („That We Might Know Thee”, Ensign, styczeń 1999, str. 2, 5).
Złóż świadectwo o tym, jak ważne jest poznanie Jezusa Chrystusa oraz Ojca Niebieskiego i staranie się, by być z Nimi jednością.
Poproś uczniów, aby rozważyli, co mogą uczynić, aby lepiej poznać Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa oraz wzmocnić ich relacje z Nimi.
Poproś uczniów o zapisanie przemyśleń na ten temat w swoich dziennikach do studiowania lub notatnikach. Gdy upłynie wyznaczony czas poproś kilkoro uczniów, którzy są chętni, aby podzielili się swoimi przemyśleniami i uczuciami z resztą klasy.
Fragment do opanowania — Ew. Jana 17:3
Aby pomóc uczniom w zapamiętaniu Ew. Jana 17:3, poproś ich, aby przez najbliższy tydzień nosili przy sobie kartę ze znajdującym się na niej fragmentem do zapamiętania. Zachęć ich, aby, kiedy tylko nadarzy się ku temu okazja, spoglądali na ten fragment i ćwiczyli recytowanie go z pamięci. Możesz zaproponować im, aby spróbowali wyrecytować go z pamięci członkowi rodziny, a następnie wyjaśnili jego znaczenie. W ciągu kilku najbliższych dni na początku zajęć proś uczniów, aby zdawali sprawozdanie z postępów związanych z zapamiętaniem tego fragmentu.
Komentarz i tło historyczne
Ew. Jana 17:3. Poznanie Boga Ojca i Jezusa Chrystusa
Aby poznać Ojca i Syna musimy mieć o Nich poprawne zrozumienie. Wielu ludzi wierzy, że Bóg i Boska Trójca to tematy nie do pojęcia, ale jest to fałszywa doktryna.
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił:
„Największa znana człowiekowi prawda brzmi następująco: w niebie jest Bóg, który jest wieczny i nieskończony; jest On stwórcą, strażnikiem i obrońcą wszelkich rzeczy; stworzył nas oraz ugwieżdżone niebiosa, wyświęcił i ustanowił plan zbawienia, który umożliwia nam postęp i rozwój, abyśmy mogli upodobnić się do Niego. Prawdą jest, że jest On naszym Ojcem w niebie, że jest istotą z ciała i kości, namacalnych jak ciało człowieka, że jest On osobą w dosłownym tego słowa znaczeniu, i jeśli uwierzymy i będziemy przestrzegać Jego praw, możemy zostać wywyższeni, jak On sam. To jest największa prawda i najbardziej chwalebne pojęcie znane umysłowi ludzkiemu” („The Seven Deadly Heresies” [Uroczyste spotkanie na Uniwersytecie Brighama Younga, 1 czerwca 1980], str. 7, adres internetowy: speeches.byu.edu).
Ew. Jana 17:12. „[Syn] zatracenia”
Wydawać się może, iż Jezus Chrystus użył słów „[syn] zatracenia”, mówiąc o Judaszu Iskariocie, po tym, jak Judasz opuścił Jezusa i jedenastu Apostołów, aby wydać Go skorumpowanym przywódcom żydowskim. Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów zauważył: „Judasz […] nie był najprawdopodobniej synem zatracenia w sensie osoby, która zostaje przeklęta na zawsze, ale był synem zatracenia w sensie bycia synem lub naśladowcą Szatana podczas tego życia. Zob. Ew.Mateusza 26:21–25” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:765).
Ew. Jana 17:20–23. „[Ci], którzy przez ich słowo uwierzą we mnie”
Choć na początku Swojej Wielkiej Modlitwy Wstawienniczej Jezus Chrystus modlił się za uczniów, którzy z Nim byli, w dalszej jej części modlił się za wszystkich ludzi, którzy w Niego uwierzyli „przez ich słowo”. Członkowie Pańskiego Kościoła poznają Jezusa Chrystusa poprzez świadectwo i nauki Apostołów. To pomaga nam zrozumieć, jak bardzo istotne jest studiowanie nauk obecnego Pierwszego Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów. Słowo im w wersecie 22. odnosi się do Apostołów oraz wiernych członków, którzy studiowali ich nauki i żyją z nimi w harmonii, a tym samym są jednością z Synem Bożym. Więcej informacji na temat tego, jak możemy być „doskonali w jedności” (Ew. Jana 17:23) znajduje się w wersecie: Nauki i Przymierza 76:69.