Lekcja 139

List do Hebrajczyków 12–13

Wprowadzenie

Paweł radził członkom Kościoła, będącym z pochodzenia Żydami, aby biegli w wyścigu, którego celem jest stanie się uczniem poprzez naśladowanie Jezusa Chrystusa. Objaśnił błogosławieństwa udzielane tym, którzy znoszą karcenie otrzymywane od Pana. Paweł wezwał świętych do czynienia woli Boga, by mogli stać się doskonali poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa.

Uwaga: Lekcja 140. daje dwóm uczniom możliwość nauczania. Z wyprzedzeniem wybierz dwóch uczniów i daj im kopie wyznaczonych fragmentów lekcji 140., aby mogli się przygotować. Zachęć ich, aby z modlitwą przestudiowali materiał lekcyjny i poszukiwali kierownictwa Ducha Świętego zarówno podczas przygotowań, jak i nauczania lekcji.

Propozycje dotyczące nauczania

List do Hebrajczyków 12

Paweł radzi świętym, aby biegli w wyścigu życia z wiarą i cierpliwością

Narysuj na tablicy prosty szkic przedstawiający biegacza. Poproś uczniów, aby opisali trudności, z jakimi może zmagać się osoba, która bierze udział w biegu na długi dystans. (Możesz zapytać, czy któryś z uczniów brał udział w biegach długodystansowych, a następnie poprosić go, aby wytłumaczył trudności, z jakimi musiał się zmierzyć, biorąc udział w takim wyścigu).

• Co może motywować biegacza, aby kontynuował swój bieg pomimo odczuwanego zmęczenia lub innych trudności?

• W jakim sensie życie ucznia Jezusa Chrystusa jest podobne do biegu na wytrzymałość?

• Jakie trudności możemy napotkać na swojej drodze jako uczniowie Jezusa Chrystusa?

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad trudnościami, którym stawiają czoła (lub z którymi musieli się zmierzyć) jako uczniowie Jezusa Chrystusa. Poproś uczniów, aby podczas studiowania Listu do Hebrajczyków 12 zwrócili uwagę na prawdy, które mogą im pomóc w podążaniu za Jezusem Chrystusem, nawet kiedy jest to trudne.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Hebrajczyków 12:1. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co — zgodnie z tym, co powiedział Paweł — święci muszą uczynić, aby odnieść sukces w wyścigu, którego celem jest stanie się uczniem.

• Co — zgodnie z tym, co powiedział Paweł — święci muszą uczynić, aby odnieść sukces w wyścigu, którego celem jest stanie się uczniem?

Poproś ucznia na środek klasy, a następnie daj mu plecak i poproś, aby go założył. Wypełnij plecak kamieniami i poproś uczniów, aby wytłumaczyli, jaki wpływ noszenie takiego plecaka miałoby na biegacza.

• W jakim sensie nasze grzechy przypominają plecak wypełniony kamieniami?

Poproś ucznia o zdjęcie plecaka i zajęcie swojego miejsca.

• Co to znaczy biec z cierpliwością w wyścigu, którego celem jest stanie się uczniem?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Hebrajczyków 12:2–4. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, o co Paweł poprosił świętych, a co miało im pomóc w wyzbyciu się grzechów i w cierpliwym przetrwaniu przeciwności. Wyjaśnij, że słowo sprzeciwy w wersecie 3. oznacza przeciwności (zob. werset 3., przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism ŚwDO).

• Co, zgodnie z naukami Pawła udzielonymi świętym, może nam pomóc w wyzbyciu się grzechów i w cierpliwym przetrwaniu przeciwności? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Poprzez naśladowanie Jezusa Chrystusa możemy odnaleźć siłę, aby wyzbyć się grzechów i cierpliwie przetrwać przeciwności).

• Co, zgodnie z wersetem 2., uczynił Jezus Chrystus, na co Paweł zwrócił uwagę świętych, by wzięli to za przykład?

Pokaż ilustrację Ukrzyżowanie (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 57; zob. także stronę internetową: LDS.org) i wyjaśnij, że Paweł powiedział świętym, iż Jezus Chrystus był gotów cierpieć śmierć na krzyżu i wytrwać hańbę, którą okrył Go świat, ponieważ znał radość, jaką miał otrzymać, jeśli pozostałby wierny Ojcu Niebieskiemu.

• W jaki sposób branie przykładu z Jezusa Chrystusa pomoże nam, kiedy stawiamy czoła cierpieniu i przeszkodom?

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad przeciwnościami, z jakimi obecnie się zmagają, także nad tym, w jaki sposób naśladowanie Jezusa Chrystusa może im w tym pomóc.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś uczniów, aby zwrócili uwagę na to, w jaki sposób przykład Jezusa Chrystusa może nam pomóc w wyzbyciu się grzechów i zachowaniu cierpliwości.

„Aby Jego Zadośćuczynienie było nieskończone i wieczne, musiał odczuć, co znaczy umrzeć nie tylko fizycznie, ale i duchowo, poczuć, jak to jest, kiedy odsuwa się Duch i człowiek zostaje całkowicie, skrajnie i beznadziejnie samotny.

Lecz Jezus wytrwał. Brnął naprzód. Dobroć, która w Nim była, pozwoliła wierze zatryumfować nawet w stanie całkowitego umęczenia. Zaufanie, którym kierował się w życiu, powiedziało Mu, że mimo Jego odczuć, boska miłość jest zawsze obecna, że Bóg jest zawsze wierny, nigdy nie ucieka ani nie zawodzi” („Żaden nie był z Nim”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 88).

Zachęć uczniów, aby każdego dnia, być może podczas osobistego studiowania pism świętych, pomyśleli o przykładzie, jaki dał Jezus Chrystus, by odnaleźć siłę potrzebną do wyzbycia się grzechów i cierpliwego przetrwania przeciwności.

Aby przygotować uczniów na rozpoznanie kolejnej zasady, której Paweł nauczał w Liście do Hebrajczyków 12, poproś ich, aby zastanowili się nad sytuacją, w której ktoś ich pouczył. Poproś ich, aby przypomnieli sobie, jak na to zareagowali.

• Dlaczego przyjęcie czyichś uwag może być trudne?

• Z jakich przyczyn ludzie mogą starać się nas pouczyć, szczególnie w sytuacji, kiedy wiedzą, że za tym nie przepadamy?

Wyjaśnij, że biorąc udział w wyścigu, którego celem jest stanie się uczniem, nie powinniśmy być zaskoczeni, jeśli zostaniemy pouczeni lub skorygowani. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Hebrajczyków 12:6–9. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali, kto udzieli nam pouczenia i dlaczego? Biorąc pod uwagę kontekst, wyrażenie dzieci nieprawe w wersecie 8. oznacza osoby urodzone poza małżeństwem, które według prawa nie są uznawane za spadkobierców.

List do Hebrajczyków 12:9 to fragment z pisma świętego do opanowania. Studiowanie fragmentów pism świętych do opanowania pomoże uczniom pogłębić ich zrozumienie podstawowych doktryn i przygotować się do nauczania tych fragmentów innych ludzi. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli te fragmenty do opanowania w taki sposób, aby mogli je z łatwością odnaleźć. Zapoznaj się z pomysłem dotyczącym nauczania, który znajduje się na końcu lekcji, aby pomóc uczniom w zapamiętaniu tego fragmentu.

• Kto udzieli nam pouczenia podczas wyścigu, którego celem jest stanie się uczniem?

• Dlaczego, według Pawła, Ojciec Niebieski nas karci lub poucza?

• W jakim sensie to, że Ojciec Niebieski nas karci, świadczy o miłości, jaką darzy Swoje dzieci?

Poproś uczniów, aby w ciągu 30 sekund zapisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania kilka sposobów, w jaki Ojciec Niebieski nas poucza. Poproś kilkoro z nich, aby podzielili się z resztą klasy tym, co zapisali. Upewnij się, że uczniowie rozumieją, że choć karcenie może odbywać na wiele sposobów, nie każda próba lub cierpienie, które doświadczamy, pochodzi od Boga.

• Co, zgodnie z wersetem 9., Paweł powiedział, że powinniśmy uczynić, kiedy Ojciec Niebieski nas karci lub nas poucza?

• Co to znaczy „poddać się” Ojcu Niebieskiemu? (Być pokornym, skorym do nauki, chętnym do wprowadzenia zmian, aby dostosować swoje życie do Jego woli).

Zapisz na tablicy następujące niedokończone zdanie: Przyjmując karcenie, które otrzymujemy od Ojca Niebieskiego…

Wyjaśnij, że w wersecie 10. Paweł potwierdził, iż nasi ziemscy ojcowie mogą nas karcić według swojego uznania, ale karcenie, które otrzymujemy od Ojca Niebieskiego, jest doskonałe i dla naszego dobra. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Hebrajczyków 12:10–11. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, czego Paweł nauczał na temat tego, co nastąpi, jeśli poddamy się karceniu, które otrzymujemy od Ojca Niebieskiego. Wyjaśnij, że wyrażenie „uczestniczyć w jego świętości”, zawarte w wersecie 10., oznacza upodobnić się do Boga.

• W jaki sposób słowa Pawła zawarte w wersecie 11. opisują to, co możemy czuć na początku, kiedy jesteśmy karceni?

• Co, zgodnie z wersetami 10–11, nastąpi, jeśli poddamy się karceniu, które otrzymujemy od Ojca Niebieskiego? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, uzupełnij zapisane na tablicy zdanie w następujący sposób: Przyjmując karcenie, które otrzymujemy od Ojca Niebieskiego, stajemy się do Niego podobni i otrzymujemy pokój, którego źródłem jest prawość).

Możesz podzielić się doświadczeniem, w którym zniosłeś karcenie od Ojca Niebieskiego i poczułeś się z tego powodu błogosławiony. (Pamiętaj, by nie dzielić się doświadczeniami, które są zbyt osobiste lub prywatne). Poproś uczniów, aby zastanowili się nad sytuacją, kiedy zostali skarceni przez Ojca Niebieskiego. Poproś ich, aby przypomnieli sobie, jak na to zareagowali. Zachęć ich, aby w tym momencie zdecydowali, że przyjmą karcenie, które otrzymają w przyszłości od Ojca Niebieskiego.

Podsumuj List do Hebrajczyków 12:12–29, wyjaśniając, że Paweł zachęcał świętych, aby wzmacniali wiarę pozostałych członków Kościoła. Wezwał ich do wystrzegania się grzechu, aby nie stracili błogosławieństw Bożych, jak to miało miejsce w przypadku Ezawa oraz dzieci izraelskich na Górze Synaj. Paweł wytłumaczył, że święci, którzy pozostaną wierni i będą służyć Bogu, otrzymają niezrównaną chwałę i miejsce w Jego królestwie.

List do Hebrajczyków 13

Paweł udziela świętym różnych rad

Wyjaśnij, że Paweł zakończył swój list do świętych pochodzenia żydowskiego, radząc im w różnych kwestiach. Podziel uczniów na dwuosobowe lub trzyosobowe grupy. Poproś ich, aby wspólnie przeczytali List do Hebrajczyków 13:1–9, 17 i odszukali radę, jakiej Paweł udzielił świętym. Poproś uczniów, aby w swoich grupach przedyskutowali poniższe pytania, jak tylko skończą czytać. Możesz zapisać te pytania na tablicy.

• Która z udzielonych rad jest według was najbardziej potrzebna w dzisiejszych czasach? Dlaczego?

Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów o podzielenie się odpowiedziami na te pytania. Poproś uczniów, aby zastanowili się, które z rad udzielonych przez Pawła mogliby zastosować w swoim życiu.

Podsumuj List do Hebrajczyków 13:10–12, tłumacząc, że Paweł nauczał, iż w czasach Starego Testamentu zwierzęta na ofiary całopalne były poświęcane poza obozem Izraela. Podobnie i Jezus Chrystus został złożony w ofierze poza murami Jerozolimy. Wyjaśnij, że po dokonaniu Zadośćuczynienia przez Jezusa Chrystusa ofiary ze zwierząt nie były więcej wymagane (zob. 3 Nefi 9:18–20).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Hebrajczyków 13:13–16. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co, według Pawła, powinni ofiarować święci zamiast składać ofiary ze zwierząt. Możesz poprosić uczniów, aby zaznaczyli to, co odnaleźli.

• Co, według Pawła, powinniśmy ofiarować?

• Dlaczego tego rodzaju ofiara może podobać się Bogu?

Podsumuj List do Hebrajczyków 13:17–25, wyjaśniając, że Paweł radził świętym, aby byli posłuszni swoim duchowym przywódcom i modlili się za nich. Paweł modlił się, aby Bóg obdarzył świętych wszystkim, co im potrzeba do wypełnienia Jego woli.

Możesz zakończyć, składając świadectwo o prawdach, które uczniowie rozpoznali, studiując List do Hebrajczyków 12–13.

Fragment do opanowania — List do Hebrajczyków 12:9

Pomóż uczniom zapamiętać List do Hebrajczyków 12:9 poprzez zachęcenie ich do napisania pierwszej litery każdego słowa z tego wersetu na kartce. Powtórz z uczniami ten werset tyle razy, aż będą potrafili go wyrecytować w oparciu o pierwszą literę każdego słowa.

• Jakiej doktryny o naszej relacji z Ojcem Niebieskim możemy nauczyć się z tego wersetu? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą doktrynę: Ojciec Niebieski jest ojcem naszych duchów).

• Dlaczego istotne jest posiadanie wiary, że jesteśmy dziećmi Boga?

Złóż świadectwo o tym, że jesteśmy dosłownymi dziećmi Boga.

Komentarz i tło historyczne

List do Hebrajczyków 12:6–11. Karcenie otrzymywane od Pana

Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów wypowiedział się na temat karcenia, które otrzymujemy od Pana, w następujący sposób:

„Napominanie jest nieodzowne, jeśli pragniemy dopasować nasze życie ‘do męskiej doskonałości, i [dorosnąć] do wymiarów pełni Chrystusowej’ (List do Efezjan 4:13). O Bożym napominaniu, czyli o karceniu, Paweł powiedział: ‘Kogo Pan miłuje, tego karze’ (List do Hebrajczyków 12:6). Pomimo tego, że często trudno to znieść, zaprawdę, powinniśmy radować się z tego, iż Bóg uważa nas za wartych tego, by poświęcał On Swój czas i wysiłek, żeby nas poprawiać” („Wszystkich, których miłuję, karcę i smagam”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 97–98).

List do Hebrajczyków 12:9. „[Ojciec] duchów”

Prezydent Boyd K. Packer z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że duch każdego człowieka jest dzieckiem Ojca Niebieskiego:

„Jesteś dzieckiem Boga. On jest ojcem twojego ducha. W sensie duchowym pochodzisz ze szlachetnego rodu, z potomstwa Króla Niebios. Zapamiętaj tę prawdę i trzymaj się jej. Bez względu na to, ile pokoleń cię poprzedziło, bez względu na rasę lub naród, jaki reprezentujesz, rodowód twojego ducha zawiera się w jednym zdaniu. Jesteś dzieckiem Boga!” („To Young Women and Men”, Ensign, maj 1989, str. 54).

Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów podkreślił, jak istotne jest rozumienie tego, że jesteśmy dziećmi Boga:

„Rozważcie moc idei nauczanej w naszej ukochanej pieśni: ‘Jam dzieckiem Boga jest’ (Hymny, nr 191). […] Znajduje się tam odpowiedź na jedno z największych pytań życia: ‘Kim jestem?’. Jam dzieckiem Boga jest, oznacza, że pochodzę z duchowego rodu niebiańskich rodziców. To pochodzenie definiuje nasz wieczny potencjał. Ta pełna mocy myśl jest silnym antydepresantem. Może wzmocnić każdego z nas, abyśmy dokonywali prawych wyborów i szukali tego, co w nas najlepsze. Poprzez zasianie w umyśle młodego człowieka tej pełnej mocy myśli, że jest on dzieckiem Boga, zapewniamy mu szacunek do samego siebie i motywację, by stawiać czoła życiowym problemom” („Powerful Ideas”, Ensign, listopad 1995, str. 25).

List do Hebrajczyków 12:23. „Zebrania pierworodnych”

„Nauki Pawła o przystąpieniu odkupionych świętych do ‘zebrania pierworodnych’ (List do Hebrajczyków 12:23) jest jedynym przykładem użycia tego wyrażenia w Biblii. Dzięki objawieniom danym w dniach ostatnich Prorok Józef Smith zrozumiał, że ‘[zebranie] pierworodnych’, innymi słowy Kościoła Pierworodnego, odnosi się do niebiańskiego Kościoła Chrystusa, do którego należą wierni, wywyższeni święci w królestwie celestialnym (zob. NiP 76:54; 88:4–5). ‘Jezus był pierworodnym duchem pośród duchowych dzieci naszego Ojca Niebieskiego, Pierworodnym Ojca w ciele i pierwszym, który zmartwychwstał (List do Kolosan 1:13–18). Wierni święci stają się członkami Kościoła Pierworodnego w wieczności (NiP 93:21–22)’ (Guide to the Scriptures, „Firstborn”, strona internetowa: scriptures.lds.org)” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 489). Ci święci są „współdziedzicami Chrystusa” (List do Rzymian 8:17) i w rezultacie odziedziczą „wszystko, co posiada Ojciec” (NiP 84:38).