Lekcja 40: Ew. Marka 9:30–50

Lekcja 40

Ew. Marka 9:30–50

Wprowadzenie

Jezus mówił uczniom o tym, że zbliża się chwila Jego śmierci i Zmartwychwstania i nauczał ich, kto będzie największy w królestwie Bożym. Ostrzegał przed konsekwencjami prowadzenia bliźnich do grzechu i instruował, by odcinali się od wpływów, które prowadzą do grzechu.

Propozycje dotyczące nauczania

Ew. Marka 9:30–37

Jezus przepowiada Swoją śmierć i Zmartwychwstanie i uczy o tym, kto będzie największy w królestwie Bożym

Przynieś na zajęcia coś, co ma silny zapach, który łatwo będzie uczniom rozpoznać (na przykład świeżo przekrojoną pomarańczę lub cebulę albo świeży chleb). Umieść tę rzecz w klasie przed zajęciami tak, żeby uczniowie jej nie widzieli.

Rozpocznij lekcję od zapytania uczniów, czy wchodząc do sali zauważyli nowy zapach.

Jak wpłynął na was ten zapach? O czym pomyśleliście lub co chcieliście zrobić, kiedy go rozpoznaliście?

Zwróć uwagę uczniów na to, że tak jak zapach może wpłynąć na nas, my również możemy mieć wpływ na myśli i zachowanie bliźnich. Poproś uczniów, żeby w Ew. Marka 9:30–50 wyszukali prawdy, które pomogą im zastanowić się nad tym, jaki mają wpływ na to, czy ich bliźni starają się podążać za Zbawicielem oraz jaki inni ludzie mają wpływ na nich.

Wyjaśnij, że po wypędzeniu złego ducha z młodego mężczyzny (zob. Ew. Marka 9:17–29) Zbawiciel podróżował z uczniami po Galilei. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Marka 9:31–32. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst i odszukali, o jakich wydarzeniach prorokował Zbawiciel.

Jakie wydarzenia przepowiedział Zbawiciel?

Podsumuj Ew. Marka 9:33–37, wyjaśniając, że po przybyciu do Kafarnaum Jezus nauczał uczniów o tym, kto będzie największy w królestwie Bożym. Pouczył ich także, by przyjmowali do Kościoła ludzi, którzy ukorzą się jak dzieci i którzy Go przyjmują (zob. Joseph Smith Translation, Mark 9:34–35 [Ew. Marka 9:37, przypis a] w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). (Uwaga: Nauki te zostaną bardziej szczegółowo omówione w lekcji na temat Ew. Marka 10).

Ew. Marka 9:38–50

Jezus ostrzega przed sprowadzaniem bliźnich do grzechu i nie odcinaniem się od złych wpływów

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Marka 9:38. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, o czym powiedział Zbawicielowi Apostoł Jan.

O czym Jan powiedział Zbawicielowi?

Wyjaśnij, że Apostołowie zabronili pewnemu człowiekowi wypędzać demony, gdyż nie podróżował w towarzystwie Dwunastu Apostołów. Jednak Zbawiciel powiedział im, aby mu tego nie zabraniali (co wskazuje na to, że był to prawy człowiek, który posiadał upoważnienie) i nauczał, że osoby, które pomagają Jego przedstawicielom, zostaną za to wynagrodzone (zob. Ew. Marka 9:39–41).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Marka 9:42. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach i wyszukali ostrzeżenie, którego udzielił Zbawiciel. Wyjaśnij, że w tym kontekście słowo gorszyć oznacza sprawiać, że ktoś błądzi, schodzi na manowce, grzeszy lub porzuca wiarę.

Kogo Zbawiciel kazał nie gorszyć, czyli nie namawiać do grzechu? (Możesz wyjaśnić, że do „maluczkich, którzy wierzą [w Jezusa]” zaliczają się osoby młode w wierze, na przykład młodzież lub nowi członkowie, ale i Jego pokorni, ufni uczniowie niezależnie od wieku).
Jakiego ostrzeżenia Jezus udzielił tym, którzy namawiają Jego uczniów do grzechu? (Wyjaśnił, że lepiej by było, gdyby umarli niż gdyby mieli doświadczyć wielkiego cierpienia i oddzielenia od Boga, które będą naszym udziałem, jeśli będziemy prowadzić bliźnich do grzechu).
Jakiej zasady możemy nauczyć się z ostrzeżenia Zbawiciela w wersecie 42.? (Uczniowie mogą to inaczej ująć, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli będziemy prowadzić osoby, które wierzą w Jezusa Chrystusa, do grzechu, zostaniemy za to pociągnięci do odpowiedzialności przed Bogiem).
W jaki sposób ktoś może prowadzić osoby, które wierzą w Jezusa Chrystusa, do grzechu?

Przypomnij uczniom zapach, który poczuli, gdy weszli do sali, i wyjaśnij, że podobnie jak on, możemy mieć pozytywny lub negatywny wpływ na bliźnich. Poproś uczniów, żeby zastanowili się, jaki wpływ mają na tych, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa.

Aby przygotować uczniów do rozpoznania kolejnej zasady, której nauczał Zbawiciel, poproś, żeby na środek sali wyszedł ochotnik, który nosi buty wiązane na sznurówki. Każ mu rozwiązać i ponownie zawiązać sznurowadło w jednym z butów, używając tylko jednej ręki. Kiedy uczeń będzie próbował wykonać to zadanie, zapytaj klasę:

Z jakimi wyzwaniami musielibyście się borykać, gdybyście stracili rękę?
Z jakiego powodu (jeśli taki istnieje) warto byłoby stracić rękę?

Wyjaśnij, że celowe usunięcie części ciała nazywamy amputacją. Amputacji dokonuje się, kiedy część ciała ulega poważnemu urazowi, zakażeniu lub jest zaatakowana przez chorobę. Chociaż amputacja i towarzyszący jej proces gojenia mogą być bolesne i traumatyczne, zabieg ten może zapobiec rozprzestrzenieniu się zakażenia na inne części ciała oraz dalszym uszkodzeniom i śmierci.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Marka 9:43. Reszta niech śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka, czego Zbawiciel nauczał o tym, w jakim przypadku lepiej jest stracić jedną rękę niż zachować ją.

Kiedy lepiej jest stracić rękę niż zachować obie?
Jak sądzicie, czy powinniśmy brać tę naukę dosłownie i odciąć rękę, która nas „gorszy” lub przywodzi do grzechu? (Możesz wyjaśnić, że Zbawiciel nie namawiał ludzi, aby odcinali sobie kończyny. Użył natomiast przenośni, aby podkreślić znaczenie tego, o czym nauczał).

Poproś jednego z uczniów, aby narysował na tablicy człowieka. W międzyczasie wyjaśnij, że Ew. Marka 9:43–48 w Joseph Smith Translation [Tłumaczeniu Józefa Smitha] może pogłębić nasze zrozumienie nauki Zbawiciela zawartej w tym fragmencie. Z wersetów tych uczymy się, że Zbawiciel posłużył się ręką, nogą i okiem jako symbolami występujących w naszym życiu wpływów, które prowadzą nas do grzechu. Każ uczniowi zakreślić na tablicy rękę, nogę i oko narysowanego człowieka. Następnie pozwól mu wrócić na miejsce.

Poproś kilkoro uczniów, aby — jeśli jest taka możliwość — po kolei czytali na głos fragment: Joseph Smith Translation, Mark 9:40–48 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Marka 9:40–48] (w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Resztę klasy poproś, aby śledziła tekst w swoich pismach i wyszukała, do czego Zbawiciel porównał rękę, nogę i oko, które kogoś „gorszy” lub prowadzi do grzechu. Możesz wyjaśnić, że słowo żywot w Joseph Smith Translation, Mark 9:40–41, 43 [Tłumaczeniu Józefa Smitha, Ew. Marka 9:40–41, 43] oznacza życie wieczne.

Co, według tego tłumaczenia, symbolizują ręka, noga i oko? (Ręka symbolizuje członków naszej rodziny i przyjaciół, noga symbolizuje osoby, które są dla nas przykładem tego, co należy myśleć i jak postępować, oko zaś symbolizuje naszych przywódców).

Zapisz te interpretacje przy odpowiednich częściach ciała na rysunku człowieka na tablicy.

Co według nauki Zbawiciela powinniśmy czynić z nieprawymi wpływami, które prowadzą nas do grzechu?
W jaki sposób odcięcie się od nieprawych wpływów przypomina amputację ręki lub nogi?
Co może się stać, jeśli nie odetniemy się od złych wpływów? Dlaczego?
Jakiej prawdy uczymy się z nauki Zbawiciela w tych wersetach? (Uczniowie mogą to różnie ująć, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Lepiej jest odciąć się od nieprawych wpływów niż zostać odciętym od Boga. Zapisz tę zasadę na tablicy, uzupełniając ją słowami uczniów).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Waltera F. Gonzáleza, Siedemdziesiątego. Reszta klasy niech posłucha, od jakich jeszcze wpływów powinniśmy się odciąć.

„Idąc dalej, takie odcinanie [się] nie dotyczy tylko znajomych, ale wszystkiego, co ma zły wpływ: nieprzyzwoitych programów telewizyjnych, stron internetowych, filmów, literatury, gier czy muzyki. Wyrycie tej zasady w naszych duszach pomoże nam oprzeć się pokusie ustąpienia jakiemuś złemu wpływowi” („Dzisiaj jest ten czas”, Ensign lub Liahona, listopad 2007, str. 55).

Na jakie wyzwania możemy natrafić, odcinając się od nieprawych wpływów?
Skąd możemy dowiedzieć się, jak we właściwy sposób odciąć się od nieprawych wpływów?

Wyjaśnij, że odcięcie się od złych wpływów nie oznacza, że powinniśmy być nieuprzejmi dla bliźnich, potępiać ich lub unikać towarzystwa osób, które nie są wiernymi członkami Kościoła. Powinniśmy natomiast odcinać się i unikać bliskich związków z osobami, które prowadzą nas do grzechu. Chociaż możemy nie być w stanie usuwać lub unikać wszystkich wpływów, które prowadzą do grzechu, Pan pobłogosławi nas, kiedy będziemy starać się w miarę naszych możliwości odciąć od otaczających nas złych wpływów i rozwijać samodyscyplinę, by unikać wpływów, których nie jesteśmy w stanie całkowicie usunąć.

Aby przybliżyć uczniom tę prawdę, poproś dwóch ochotników, żeby wyszli na środek sali. Poleć każdemu z nich odczytać na głos jedną z poniższych sytuacji, a reszcie zadaj związane z nią pytania. Poproś klasę, żeby odpowiedziała na nie w oparciu o prawdę, którą rozpoznali w Ew. Marka 9:43–48.

Sytuacja 1. Mam przyjaciół, którzy często zachęcają mnie do robienia rzeczy, które są niezgodne z Bożymi przykazaniami. Uważam jednak, że mogę mieć na nich dobry wpływ, jeśli nadal będę spędzać z nimi czas.

Czy jeśli odetnę się od nich, to nie stracę okazji, by mieć na nich dobry wpływ? Jaki powinienem mieć z nimi związek?
Co powinienem zrobić lub powiedzieć, aby w odpowiedni sposób odciąć się od tych kolegów?

Sytuacja 2. Od wielu lat jestem fanem popularnego zespołu. Ostatnio muzyka i wypowiedzi jego członków podczas wywiadów promują zachowania i ideologię, która jest niezgodna ze standardami i naukami Pana.

Ale to przecież tylko muzyka i słowa? Co jest złego w tym, że nadal będę słuchał tego zespołu i będę obserwował go w mediach społecznościowych?

Podziękuj ochotnikom za pomoc i pozwól im wrócić na miejsce. Zapytaj klasę:

Co możemy zyskać, odcinając się od wpływów, które prowadzą do grzechów, choć może być to czasami trudne i wymagać poświęcenia? (Wiele błogosławieństw i życie wieczne). Dlaczego taka nagroda warta jest każdego poświęcenia?
W jakiej sytuacji wy lub wasi znajomi zdecydowaliście się odciąć od złych wpływów? (Przypomnij uczniom, że nie muszą dzielić się doświadczeniami, które są zbyt osobiste lub prywatne). Co sprawiało, że trudno było się od nich odciąć? Jakie przyniosło to błogosławieństwa?

Poproś uczniów, żeby zastanowili się, czy ulegają w życiu wpływom, które prowadzą do grzechu. Poproś ich, aby w notatnikach lub dziennikach do studiowania napisali, jak się od nich odetną.

Podsumuj Ew. Marka 9:49–50, wyjaśniając, że Zbawiciel pouczył Swoich uczniów, aby zachowywali pokój pomiędzy sobą.

Na zakończenie zachęć uczniów do działania zgodnie z podszeptami, które otrzymali w trakcie lekcji.

Komentarz i tło historyczne

Ew. Marka 9:31. „Syn Człowieczy”

„Syn Człowieczy” to „tytuł, którym określał się Jezus Chrystus (Ew. Łukasza 9:22; 21:36) i który oznacza Syna Świętego Człowieka. Święty Człowiek to jeden z tytułów Boga Ojca. Kiedy Jezus nazywa się Synem Człowieczym, otwarcie ogłasza Swój boski związek z Ojcem. Tytuł ten często powtarza się w Ewangeliach. Objawienia w dniach ostatnich potwierdzają szczególne znaczenie i świętość tego tytułu Zbawiciela (NiP 45:39; 49:6, 22; 58:65; Mojżesz 6:57)” (Guide to the Scriptures, „Son of Man”, strona internetowa: scriptures.lds.org).

Ew. Marka 9:38–40. Człowiek, który wypędzał demony w imię Zbawiciela

Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, że Apostoł Jan martwił się człowiekiem, który wypędzał demony w imię Zbawiciela, być może dlatego, że „nie należał do ścisłego grona uczniów, którzy chodzili, jedli, spali i przebywali z Nauczycielem. Łukasz podaje: ‘Nie chodzi z nami’ znaczy, że nie jest jednym z naszych towarzyszy podróży. Jednakże z odpowiedzi Pana wynika, że człowiek ten był członkiem królestwa, pełnoprawnym urzędnikiem, który działał z upoważnienia kapłaństwa i na mocy wiary. Jan albo go nie znał, i dlatego mylnie sądził, że nie posiada on upoważnienia, albo niesłusznie przypuszczał, że moc wypędzania demonów jest ograniczona tylko do Dwunastu i nie jest dostępna wszystkim wiernym posiadaczom kapłaństwa. Całkiem możliwe, że człowiek, który wypędzał demony, był siedemdziesiątym. W Nowym Testamencie nie znajdujemy zapisu o powołaniu pierwszego kworum siedemdziesiątych, ale kiedy Jezus (później) powołał do służby drugie kworum siedemdziesiątych, wyraźnie dał im moc wypędzania demonów (Ew. Łukasza 10:1–20)” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:417).

„Odpowiedź Zbawiciela, zapisana w Ew. Marka 9:40, zapewniła Jana i Dwunastu, że człowiek ten jest uczniem, który posiada upoważnienie, choć nie jest Apostołem” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 125).

Ew. Marka 9:42. „Temu lepiej by było, by zawiesić na jego szyi kamień młyński”

Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o ostrzeżeniu, jakiego Zbawiciel udzielił w Ew. Marka 9:42:

„Niewiele występków jest równie poważnych i niegodziwych jak nauczanie fałszywych doktryn i odwodzenie dusz od Boga i zbawienia […]. Jeśli wieczną nagrodę otrzymują ci, którzy nauczają prawdy i przywodzą dusze ku zbawieniu, to czyż ci, którzy nauczają fałszywych doktryn i przywodzą dusze ku potępieniu, nie otrzymają w nagrodę wiecznego żalu? (NiP 18:10–16).

Lepiej jest umrzeć i wyrzec się błogosławieństw reszty doczesnego istnienia, niż żyć i odwodzić dusze od prawdy, zasługując tym samym na wieczne potępienie” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:420).

Ew. Marka 9:43–48. Odcinanie się od wpływów, które prowadzą do grzechu

Prezydent Russell M. Nelson z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o tym, kiedy powinniśmy się odciąć od osób, które prowadzą nas do grzechu:

„W czyim towarzystwie zdecydujecie się obracać?

Będziecie przebywać w towarzystwie wielu dobrych ludzi, którzy również wierzą w Boga. Wierzący żydzi, katolicy, protestanci i muzułmanie wiedzą, że rzeczywiście istnieje prawda absolutna […].

Krocząc po ścieżkach życia, poznacie także ludzi, którzy nie wierzą w Boga. Wielu z nich nie znalazło jeszcze boskiej prawdy i nie wie, gdzie jej szukać. Ale wy, młodzież szlachetnego pierworództwa, śpieszycie im na ratunek […].

Przebywając w towarzystwie osób niewierzących, zważajcie na to, że niektóre z nich nie będą wam dobrze życzyć (zob. NiP 1:16; 89:4). Kiedy tylko zdacie sobie z tego sprawę, bezzwłocznie i nieodwołalnie się od nich odseparujcie (zob. I List do Tymoteusza 6:5–6, 11)” („What Will You Choose?” Ensign, styczeń 2015, str. 33, lub Liahona, styczeń 2015, str. 21).

Ew. Marka 9:43–48. „Pójść do piekła […], gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie”

Słowo piekło w Ew. Marka 9:43, 45, 47 jest tłumaczeniem słowa gehenna, które jest grecką formą słowa ge chinnom, co oznacza „Dolinę Syna Chinnoma”. W tej głębokiej dolinie znajdującej się na południe od Jerozolimy „bałwochwalczy Żydzi składali [w ofierze] swoje dzieci [pogańskiemu bogu] Molochowi (II Ks. Kronik 28:3; 33:6; Ks. Jeremiasza 7:31; 19:2–6)” (Bible Dictionary, „Hell”). Kiedy Król Jozjasz położył kres tej praktyce, doliny tej używano jako paleniska miejskich odpadów (zob. II Ks. Królewska 23:10) i w ten sposób stała się ona symbolem cierpienia (Ew. Mateusza 5:22, 29–30; 10:28; 18:9; 23:15, 33; Ew. Marka 9:43, 45, 47; Ew. Łukasza 12:5; List Jakuba 3:6). Wyrażenia mówiące o ‘ogniu piekielnym’ są prawdopodobnie wynikiem wrażenia, jakiego ludzki umysł doznawał na widok nieustannie płonącego ognia i są przenośnią symbolizującą cierpienie tych, którzy z własnej woli sprzeciwiają się Bogu” (Bible Dictionary, „Hell”).

Ew. Marka 9:44, 46 odnosi się do buntowników, których toczy robak, co „nie umiera”. Niektóre rodzaje robaków żywią się odpadkami. Pasożyty zagnieżdżają się w żywych organizmach, powodując różne choroby i ostry ból. Tak więc robak, który „nie umiera”, symbolizuje wspomnienia i wyrzuty sumienia buntowników, które będą ich nieustannie nękały w przyszłym życiu.