Lekcja 136: List do Hebrajczyków 5–6

Lekcja 136

List do Hebrajczyków 5–6

Wprowadzenie

Paweł nauczał, że ci, którzy otrzymują kapłaństwo, muszą być powołani przez Boga, gdyż sam Jezus Chrystus „został obwieszczony przez Boga jako arcykapłan według porządku Melchisedeka” (List do Hebrajczyków 5:10). Zachęcił członków Kościoła, aby odznaczali się pilnością, wiarą, cierpliwością i nadzieją na wypełnienie obietnic Boga.

Propozycje dotyczące nauczania

List do Hebrajczyków 5

Paweł naucza, że ci, którzy otrzymują kapłaństwo, muszą być powołani przez Boga

Przed rozpoczęciem zajęć zapisz nazwy tych zawodów na oddzielnych kartkach: Lekarz i Policjant. Poproś dwóch uczniów, aby wyszli na środek klasy i wręcz każdemu z nich po jednej kartce. Następnie zadaj następujące pytania:

Jakie mielibyście wątpliwości, biorąc pod uwagę to, że na kartkach trzymanych przez uczniów zapisane są konkretne nazwy zawodów, gdyby [wymień imię ucznia trzymającego kartkę, na której napisane jest słowo „Doktor”] był osobą operującą was po tym, jak ulegliście wypadkowi?
Jak byście zareagowali, gdyby [wymień imię ucznia trzymającego kartkę, na której napisane jest słowo „Policjant”] chciał wam wypisać mandat?
Dlaczego wolelibyście, aby ci uczniowie nie wypełniali zadań osób wykonujących zawody, których nazwy widnieją na trzymanych przez nich kartkach? (Tym uczniom brakuje właściwych kompetencji i umiejętności, aby wykonać te zadania).

Wyjaśnij, że tak jak społeczeństwo ustanowiło niezbędne kwalifikacje i sposoby uzyskania właściwych kompetencji do wykonania określonych zadań, Bóg ustanowił niezbędne wymogi (m.in. wierność i godność) i sposoby do uzyskania upoważnienia, aby wykonywać określone obowiązki w Kościele. Poproś uczniów, aby studiując List do Hebrajczyków 5, odszukali wzór, który ustalił Bóg dla otrzymania właściwego upoważnienia.

Przypomnij uczniom, że tak, jak zapisano w Liście do Hebrajczyków 4:14–16, Paweł określił Zbawiciela mianem „wielkiego arcykapłana” (werset 14.). Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Hebrajczyków 5:1–3. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, czego Paweł nauczał na temat roli arcykapłana wśród Izraelitów.

Jaką rolę spełniał arcykapłan wśród Izraelitów?

Wyjaśnij, że urząd arcykapłana, o którym mowa w tych wersetach, był według prawa Mojżesza przewodniczącym urzędem w Kapłaństwie Aarona. Aaron, brat Mojżesza, był „pierwszym arcykapłanem w porządku Kapłaństwa Aarona”. Urząd ten podlegał dziedziczeniu; po śmierci Aarona, na urząd arcykapłana wybierano osobę spośród pierworodnych potomków Aarona i jego synów. Arcykapłan służył zazwyczaj do końca swojego życia, lecz po jakimś czasie urząd ten objęli niegodziwi ludzie. „Arcykapłani byli niewłaściwe powoływani i odwoływani, zgodnie z upodobaniem Heroda lub Rzymian. Pomiędzy 37 r. p.n.e. a 68 r. n.e. na urzędzie arcykapłana zasiadło 28 różnych osób” (Bible Dictionary, „High priest”).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Hebrajczyków 5:4. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób arcykapłan miał być wybierany.

W jaki sposób miał być wybierany arcykapłan?

Aby wyjaśnić uczniom, w jaki sposób Aaron został „powołany przez Boga” (werset 4.), poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Ks. Mojżeszowej 28:1. Zanim uczeń przeczyta ten werset, wyjaśnij, że to zdarzenie miało miejsce na Górze Synaj, kiedy to Mojżesz otrzymał od Boga objawienie.

W jaki sposób Aaron został powołany przez Boga do ustanowienia w kapłaństwie?
Dlaczego istotne jest, że Pan udzielił tych instrukcji Mojżeszowi, a nie komuś innemu? (Mojżesz był prorokiem i w związku z tym był upoważniony, aby otrzymać takie objawienie i nadzorować korzystanie z kapłaństwa na ziemi).
Co musi mieć miejsce, aby ktoś został ustanowiony do kapłaństwa? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozpoznają następującą prawdę: Ci, którzy są ustanawiani do kapłaństwa, muszą zostać powołani przez Boga w drodze objawienia danego przez Jego upoważnione sługi. Możesz wyjaśnić, że we współczesnym Kościele upoważnieni przywódcy przeprowadzają wywiad z każdym kandydatem do kapłaństwa i poszukują kierownictwa od Ducha Świętego, aby określić gotowość i godność danej osoby do bycia ustanowioną do kapłaństwa. Zob. też Ew. Jana 15:16).
W jaki sposób prawda ta odnosi się do procesu, w jaki powoływane są osoby do służby na określonych stanowiskach we współczesnym Kościele?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos piątej Zasady Wiary. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób prawda z Listu do Hebrajczyków 5:4 jest ukazana w piątej Zasadzie Wiary. Wyjaśnij, że słowo proroctwo oznacza w tym kontekście objawienie.

Co, zgodnie z piątą Zasadą Wiary, jest niezbędne, aby dana osoba była upoważniona „do nauczania Ewangelii i odprawiania jej obrzędów”?

Pokaż ilustrację: Mojżesz nadaje Aaronowi kapłaństwo (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 15; zob. także stronę internetową LDS.org). Wskaż na to, że zarówno w Nowym, jak i Starym Testamencie jest mowa o tym, że prorocy, posiadacze kapłaństwa i nauczyciele ewangelii otrzymali swoje powołania poprzez nałożenie rąk przez upoważnionych posiadaczy kapłaństwa (zob. IV Ks. Mojżeszowa 27:18–23; Dzieje Apostolskie 6:6; 13:2–3; I List do Tymoteusza 4:14).

W jaki sposób proces powoływania osób na stanowiska we współczesnym Kościele odzwierciedla wzór, który został ustanowiony w pismach świętych?
Dlaczego istotne jest to, że upoważnienie kapłańskie można otrzymać tylko i wyłącznie w ten sposób?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Hebrajczyków 5:5–6. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, kto udzielił Zbawicielowi upoważnienia. Wskaż, że w wersecie 5. zacytowana została Ks. Psalmów 2:7, a w wersecie 6. — Ks. Psalmów 110:4.

Kto udzielił Zbawicielowi upoważnienia? (Ojciec Niebieski).
Jakie kapłaństwo dzierży Jezus Chrystus? (Kapłaństwo Melchizedeka. Zwróć uwagę na to, że to kapłaństwo z początku było zwane imieniem Zbawiciela [zob. NiP 107:2–4]).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Hebrajczyków 5:7–10. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, kim stał się Jezus Chrystus. Wyjaśnij, że w Liście do Hebrajczyków 5:7–9 mowa jest o Melchizedeku (Melchisedeku), który był prorokiem i królem za czasów Abrahama. Ponieważ Melchizedek był na podobieństwo Chrystusa, wersety te odnoszą się także do Zbawiciela (zob. Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973, 3:157).

Kim, zgodnie z Listem do Hebrajczyków 5:9, stał się Zbawiciel?
W jakim sensie Jezus Chrystus jest „sprawcą zbawienia wiecznego” dla wszystkich, którzy są Mu posłuszni?

Podsumuj List do Hebrajczyków 5:11–14, tłumacząc, że w tych wersetach Paweł wyraził pragnienie, aby powiedzieć więcej na ten temat, lecz jego słuchacze nie posiadali wystarczającego zrozumienia duchowego i dojrzałości, aby pojąć bardziej zaawansowane nauki.

List do Hebrajczyków 6

Święci są zachęcani do odznaczania się pilnością, wiarą, cierpliwością i nadzieją na wypełnienie obietnic Boga

Jakie są przykłady błogosławieństw, które Bóg obiecał Swoim dzieciom? (Możliwe odpowiedzi: pokój, szczęście, wybaczenie, odpowiedzi na modlitwy, błogosławieństwa patriarchalne, zmartwychwstanie i życie wieczne. Zwróć uwagę na to, że niektóre błogosławieństwa są zależne od naszych wyborów).
W jakich okolicznościach możemy się zastanawiać, czy kiedykolwiek otrzymamy konkretne obiecane błogosławieństwo?

Poproś uczniów, aby zapisali w swoich dziennikach do studiowania lub na kartce obiecane błogosławieństwo, które pragną otrzymać. Poproś ich, aby odszukali w Liście do Hebrajczyków 6 prawdy, które pomogą im otrzymać błogosławieństwa, które Bóg im obiecał.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Hebrajczyków 6:1–3. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, do czego Paweł zachęcał świętych. Zwróć uwagę na to, że Joseph Smith Translation, Hebrews 6:1 [Tłumaczenie Józefa Smitha, List do Hebrajczyków 6:1] (w: Hebrews 6:1, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDo) brzmi: „Dlatego nie pomijając zasad doktryny Chrystusa” (kursywa dodana) oraz że Joseph Smith Translation, Hebrews 6:3 [Tłumaczenie Józefa Smitha, List do Hebrajczyków 6:3] brzmi: „Staniemy się doskonali, jeśli Bóg na to pozwoli”.

Do czego, zgodnie z wersetem 1., Paweł zachęcał świętych? (Wyjaśnij, że bycie doskonałym oznacza stan „bycia kompletnym, w pełni rozwiniętym […]. Prawdziwi naśladowcy Chrystusa mogą stać się doskonali dzięki Jego łasce i Zadośćuczynieniu” [Guide to the Scriptures, „Perfect”, strona internetowa: scriptures.lds.org]).
Które doktryny wymienione w tych wersetach stanowią podstawę, na której powinniśmy budować, dążąc do doskonałości?

Podsumuj List do Hebrajczyków 6:4–8, tłumacząc, że Paweł opisał osoby, które są synami zatracenia, które posiadając pełnię wiedzy o Bogu, odchodzą od tej prawdy, buntują się przeciwko Zbawicielowi i odmawiają pokuty (zob. także NiP 29:44–45; 76:31–38). Paweł ukazał kontrast między tymi osobami i wiernymi świętymi, do których kierował słowa tego listu.

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu Listu do Hebrajczyków 6:9–10 i odszukanie, co Paweł przykazał Hebrajczykom. Następnie niech opowiedzą o tym, co znaleźli.

Poproś kilkoro uczniów, aby czytali po kolei na głos List do Hebrajczyków 6:11–15. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co zgodnie z pragnieniem Pawła święci mieli uczynić.

Co zgodnie z pragnieniem Pawła święci mieli uczynić?

Wyjaśnij, że wyrażenie: „okazywał tę samą gorliwość dla zachowania pełni nadziei” (werset 11.) dotyczy pozostawania pilnym, aż do otrzymania obiecanych przez Boga błogosławieństw.

W jakim sensie Abraham był przykładem pilności, wiary i cierpliwości w procesie oczekiwania na otrzymanie obiecanych przez Boga błogosławieństw?
Jakiej zasady możemy się nauczyć na temat tego, co należy uczynić, aby odziedziczyć obiecane przez Boga błogosławieństwa? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni dostrzec następującą zasadę: Poprzez wykazanie się do samego końca pilnością, wiarą w Jezusa Chrystusa i cierpliwością, możemy odziedziczyć obiecane przez Boga błogosławieństwa. Zapisz tę zasadę na tablicy).

Podkreśl zapisane na tablicy słowa pilność, wiara i cierpliwość. Poproś uczniów, aby zdefiniowali te słowa w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania. Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się tym, co zapisali.

Dlaczego wykazanie się tymi cechami może stanowić wyzwanie?
Dlaczego musimy rozwinąć te cechy, aby „[zwrócić] się ku rzeczom wyższym”? (List do Hebrajczyków 6:1).
Kiedy otrzymaliście obiecane błogosławieństwo ze względu na waszą pilność, wiarę w Jezusa Chrystusa i cierpliwość?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos List do Hebrajczyków 6:16–20. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, czego Paweł nauczał na temat nadziei i Bożych obietnic. Możesz wyjaśnić, że słowo niewzruszone (werset 18.) oznacza niezmienne.

Jakiej prawdy możemy się nauczyć z nauk Pawła na temat nadziei? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że dostrzegą następującą prawdę: Nasza nadzieja pokładana w Boże obietnice stanowi duchową kotwicę dla naszych dusz. Zapisz tę prawdę na tablicy).

Wyjaśnij, że słowo nadzieja, używane w pismach świętych oznacza „pewność i oczekiwanie na obiecane błogosławieństwa prawości” (Guide to the Scriptures, „Hope”, strona internetowa: scriptures.lds.org).

Dlaczego, w oparciu o nauki Pawła na temat Boga zawarte w wersetach 17–18, powinniśmy pokładać pewność w Bożych obietnicach?
W jaki sposób nadzieja pokładana w Boże obietnice może nam pomóc w byciu pilnym, cierpliwym i zachowaniu wiary, szczególnie w sytuacji, kiedy doświadczamy przeciwności?

Poproś jednego z uczniów, aby narysował na tablicy kotwicę.

Jaką funkcję w statku spełnia kotwica?
W jaki sposób wasza nadzieja w Boże obietnice stanowiła dla was duchową kotwicę?

Poproś uczniów, aby zapisali cel, zgodnie z którym będą starali się bardziej rozwinąć pilność, wiarę, cierpliwość i nadzieję. Możesz zachęcić ich, aby na początek zaplanowali rozwinięcie jednej z tych cech, a następnie skupili się na rozwinięciu kolejnej. Zachęć uczniów, aby zastosowali się do tego, co napisali.

Komentarz i tło historyczne

List do Hebrajczyków 5:4. Otrzymywanie kapłaństwa

Prorok Józef Smith nauczał:

„Wierzymy, że żaden człowiek nie może udzielić duszom ludzkim zbawienia poprzez ewangelię w imię Jezusa Chrystusa, jeśli nie jest upoważniony przez Boga poprzez objawienie lub ustanowienie przez kogoś, kogo Bóg posłał poprzez objawienie […]. List do Hebrajczyków 5:4 głosi: ‘Nikt samego siebie nie podnosi do tej godności, tylko zostaje do niej powołany przez Boga, jak Aaron’. — I zapytam: Jak był powołany Aaron, jeśli nie przez objawienie?” Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 110; zob. także NiP 42:11).

List do Hebrajczyków 5:7–8. Jezus Chrystus i Melchizedek

Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił:

„[List do Hebrajczyków, rozdział 5.] wersety 7. i 8. odnoszą się zarówno do Melchizedeka, jak i do Chrystusa, ponieważ Melchizedek był na podobieństwo Chrystusa, a jego służba w roli proroka była na podobieństwo służby naszego Pana w tym samym sensie, co służba Mojżesza (V Ks. Mojżeszowa 18:15–19; Dzieje Apostolskie 3:22–23; [3 Nefi 20:23; Józef Smith — Historia 1:40]). Choć słowa tych wersetów, a szczególnie te, które są zawarte w wersecie 7., w oryginale odnosiły się do Melchizedeka, to w tym samym zakresie, a nawet z większym naciskiem dotyczą życia i służby Tego, przez którego wszystkie obietnice dane Melchizedekowi zostały wypełnione” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 3:157).

List do Hebrajczyków 6:4–8. „Oni sami ponownie krzyżują Syna Bożego”

Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił:

„Popełnienie niewybaczalnego grzechu równa się ponownemu ukrzyżowaniu Syna Bożego przez daną osobę i wystawieniu Go na otwartą hańbę. (List do Hebrajczyków 6:4–8; NiP 76:34–35). Aby popełnić niewybaczalny grzech, człowiek musi najpierw przyjąć ewangelię, otrzymać od Ducha Świętego objawienie pełnej wiedzy o boskości Chrystusa, a następnie zaprzeczyć ‘nowemu i wiecznemu przymierzu, przez które został uświęcony, nazywając je bezbożnym i znieważyć Ducha łaski’ [Józef Smith, w: History of the Church, 3:232]. Niniejszym człowiek, który to czyni, dopuszcza się morderstwa, sankcjonując śmierć Pana, to znaczy, mając doskonałą wiedzę o prawdzie, otwarcie się buntuje i stawia się w pozycji, w której ukrzyżowałby Chrystusa, wiedząc doskonale, że jest On Synem Bożym. Tym samym Chrystus zostaje ponownie ukrzyżowany i wystawiony na otwartą hańbę (NiP 132:27)” (Mormon Doctrine, wyd. 2. [1966], str. 816–817).