Lekcja 68: Ew. Jana 8:31–59

Lekcja 68

Ew. Jana 8:31–59

Wprowadzenie

Po zakończeniu święta namiotów Jezus dalej nauczał w świątyni. Nauczał na temat wolności od grzechu. Kiedy oświadczył, że jest wielkim Jehową, faryzeusze starali się Go ukamienować.

Propozycje dotyczące nauczania

Ew. Jana 8:31–36

Jezus naucza na temat wolności od grzechu

Aby pomóc uczniom w przypomnieniu sobie, o czym studiowali podczas poprzedniej lekcji, weź do ręki mały kamień. Poproś uczniów, aby krótko podsumowali reakcję Zbawiciela, kiedy kilku uczonych w piśmie i faryzeuszy przyprowadziło do Niego kobietę przyłapaną na cudzołóstwie, oraz Jego późniejsze nauki (zob. Ew. Jana 8:1–30). (Zbawiciel nie potępił tej kobiety, ale powiedział jej, by „już nie [grzeszyła]” [werset 11.]. Następnie Jezus nauczał, że jest „światłością świata” [werset 12.] oraz że jeśli wierzymy w Niego i postępujemy według Jego nauk, poznamy Ojca).

Jaki wpływ, zgodnie z Ew. Jana 8:30, wywarły na wielu Żydów czyny i słowa Jezusa?

Podkreśl, że choć wielu Żydów wierzyło w Jezusa, niektórzy wciąż się z Nim spierali, kiedy to nauczał zgromadzonych na temat bycia uczniem, prawdy i wolności, która jest przeciwieństwem niewoli.

Narysuj na tablicy poniższy schemat:

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 8:31–32. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co, według Jezusa, musimy uczynić, abyśmy byli wolni.

Poproś uczniów, aby podeszli do tablicy i uzupełnili puste miejsca w schemacie w oparciu o słowa Jezusa. Uzupełniony schemat powinien wyglądać mniej więcej tak:

Co to znaczy „[wytrwać w słowie Chrystusa]” (werset 31.)?
W jaki sposób podsumowalibyście główną myśl nauk Jezusa Chrystusa zawartych w wersetach 31–32? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni wiedzieć, iż jeśli wytrwamy w słowie Jezusa Chrystusa, będziemy Jego uczniami i poznamy prawdę, która nas wyswobodzi. Możesz zapisać tę zasadę na tablicy. Możesz także podkreślić, że według Ew. Jana 8:36, możemy być wolni dzięki Jezusowi Chrystusowi).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Starszego Bruce’a R. McConkiego z Kworum Dwunastu Apostołów. Pozostali niech słuchają i zwrócą uwagę na to, w jaki sposób możemy być wolni, jeśli żyjemy zgodnie ze słowami Zbawiciela:

„Wolni od obciążającej mocy fałszywej nauki; wolni od więzów apetytu i pożądania; wolni od więzów grzechu; wolni od wszelkiego złego i zepsutego wpływu i od każdej ograniczającej i zniewalającej mocy; wolni, by doświadczyć nieograniczonej wolności, której pełnią cieszą się jedynie wywyższone istoty” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy, [1965–1973], 1:456–457).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 8:33. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co, według Żydów, czyniło ich wolnymi.

Co, według Żydów, czyniło ich wolnymi? (Błędnie wierzyli w to, że będąc potomkami Abrahama i dziedzicami zawartego z nim przymierza, należała im się duchowa wolność).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 8:34–36. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, od czego, według Jezusa, ludzie mieli się uwolnić.

Od czego, zgodnie ze słowami Jezusa zawartymi w wersecie 34., ludzie mieli się uwolnić?

Podkreśl, że greckie słowo przetłumaczone w wersecie 34. jako: „grzeszy”, wskazuje na pozostawanie w grzechu, czyli niedążenie do pokuty.

Jakiej zasady uczymy się z wersetu 34.? (Po udzieleniu przez uczniów odpowiedzi zapisz na tablicy następującą zasadę: Jeśli popełniamy grzech i nie pokutujemy, stajemy się niewolnikami grzechu).
Co to znaczy być „niewolnikiem grzechu”? (Możesz podkreślić, że słowo przetłumaczone jako „niewolnik” może także oznaczać „sługę”).

Aby pomóc uczniom dostrzec związek pomiędzy tymi dwiema odnalezionymi przez nich zasadami, narysuj na tablicy następujący schemat:

Dlaczego niektórzy ludzie w dzisiejszych czasach błędnie rozumieją te prawdy, uważając, że naśladowanie Zbawiciela nas zniewala, a popełnianie grzechu daje wolność?

Aby przybliżyć uczniom te dwie zasady, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Uleganie pokusom [Szatana] prowadzi do coraz bardziej ograniczonej liczby możliwych wyborów, aż w końcu ich brakuje; prowadzi także do uzależnień, które pozostawiają nas bezsilnymi, by im się oprzeć […].

Świat, patrząc na życie z punktu widzenia Korihora, [uważa] posłuszeństwo Bożym prawom i obrzędom za ‘niewolę’ (Alma 30:24, 27) […].

Czy ktokolwiek powątpiewa w to, że z powodu posiadania pełni światła i prawdy, Bóg posiada niczym nieograniczoną wolność, aby być i czynić?

Podobnie i my, jeśli nasze zrozumienie ewangelii i zasad wzrasta, wzrasta także zakres naszej wolnej woli. Po pierwsze, mamy więcej możliwości wyboru i możemy osiągnąć znacznie więcej i otrzymać znacznie wspanialsze błogosławieństwa, ponieważ mamy więcej praw, które możemy przestrzegać. Po drugie, posiadając większe zrozumienie, możemy podjąć bardziej przemyślane decyzje, ponieważ lepiej dostrzegamy nie tylko różne możliwości, ale także związany z nimi potencjał” („Moral Agency”, Ensign, czerwiec 2009, str. 49, 50–51).

Podziel uczniów na pary. Wyznacz każdej parze do przestudiowania określony rozdział z broszury Dla wzmocnienia młodzieży (2011). Poproś ich, aby narysowali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania następującą tabelę (możesz ją także narysować na tablicy). Poproś uczniów z każdej pary, aby przeczytali wspólnie wyznaczony rozdział z broszury Dla wzmocnienia młodzieży i na jego podstawie wypełnili tabelę.

Norma omówiona w broszurze Dla wzmocnienia młodzieży:	W jaki sposób życie zgodnie z tą normą daje wolność?	W jaki sposób życie w niezgodzie z tą normą prowadzi do niewoli?

Po upływie wyznaczonego czasu poproś jednego ucznia z każdej pary, aby zamienił się miejscami z uczniem z innej pary, a następnie nauczali się nawzajem na temat normy, którą przestudiowali. Gdy zakończą to zadanie, poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli klasie, czego się nauczyli.

Jakich wolności obiecanych w broszurze Dla wzmocnienia młodzieży doświadczyliście osobiście?

Poproś uczniów, aby zapisali konkretny sposób, w jaki postarają się osiągnąć wolność poprzez życie zgodnie ze słowem Zbawiciela.

Ew. Jana 8:37–59

Jezus świadczy o Swojej boskości

Poproś uczniów, aby w kilku słowach odpowiedzieli na następujące pytanie:

Czy znacie osobę, która jest bardzo podobna do swojego ojca?

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos Ew. Jana 8:37–40, 44–45. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, czym żydowscy przywódcy, którzy sprzeciwiali się Panu, różnili się od wspaniałego proroka ze Starego Testamentu, Abrahama, o którym mówili, że był ich ojcem.

Co, zgodnie ze słowami Zbawiciela zawartymi w wersecie 39., powinni czynić, jeśli są dziećmi Abrahama?
Co, zgodnie z wersetem 40., pragnęli uczynić, a czego nie dopuściłby się Abraham?
Kto, zgodnie z tym, co powiedział Jezus w wersetach 44–45, był ich ojcem? (Diabeł). W jaki sposób naśladowali diabła?

Podsumuj Ew. Jana 8:46–50, tłumacząc, że Zbawiciel nauczał, iż ci, którzy są z Boga, przyjmą Jego słowo. Żydowscy przywódcy starali się obrazić Jezusa, nazywając Go Samarytaninem (jako że Samarytanie byli z reguły pogardzani przez Żydów) i głosząc, że ma demona.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 8:51–53. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają pytanie, które żydowscy przywódcy zadali Jezusowi.

Jakie pytanie zadali Jezusowi? (Możesz zachęcić uczniów, aby w wersecie 53. zaznaczyli pytanie: „Czyś Ty większy od ojca naszego, Abrahama?”).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 8:56–58. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają odpowiedź, jakiej Jezus udzielił Żydom.

Jakiej odpowiedzi Jezus udzielił na pytanie: „Czyś Ty większy od ojca naszego, Abrahama?”? (Możesz poprosić uczniów, aby podkreślili w wersecie 58. wyrażenie: „pierwej niż Abraham był, Jam jest”).

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu Ew. Jana 8:58, przypis b, który znajduje się w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO, aby poznać znaczenie wyrażenia: „Jam jest”. Następnie zadaj poniższe pytania:

Co oznacza wyrażenie: „Jam jest”? (To wyrażenie określa Jehowę, Boga Abrahama, Izaaka i Jakuba; możesz także wyjaśnić, że Septuaginta jest greckim tłumaczeniem Starego Testamentu. Możesz poprosić uczniów, aby zapisali w swoich pismach świętych następującą prawdę: Jezus Chrystus jest Jehową, Bogiem Starego Testamentu).
Jak, w oparciu o to, czego dowiedzieliście się, studiując werset 58., Jezus odpowiedział na pytanie, czy był większy od Abrahama?

Pokaż ilustracje z Albumu: Ewangelia w malarstwie ([2009]; zob. także stronę LDS.org), które przedstawiają cuda zapisane w Starym Testamencie (np. Trzej mężczyźni w rozpalonym piecu, nr 25; lub Daniel w lwiej jamie, nr 26).

Jak byście zareagowali, gdybyście stanęli przed Jezusem i usłyszeli, jak oświadcza, że jest tym, który czynił cuda, o których mowa w Starym Testamencie?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 8:59. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób żydowscy przywódcy zareagowali na oświadczenie Jezusa, że to On był Jehową. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.

Dlaczego uważacie, że istotne jest, abyśmy wiedzieli, że Jezus Chrystus to Jehowa, Bóg Starego Testamentu?

Możesz poprosić kilkoro uczniów, aby podzielili się z resztą klasy świadectwem o Jezusie Chrystusie. Na zakończenie możesz także sam podzielić się swoim świadectwem.

Omówienie fragmentów do opanowania

Quizy i testy dają uczniom możliwość sprawdzenia tego, jak zapamiętali fragmenty do opanowania. Wskazówki mogą obejmować kluczowe słowa lub odsyłacze do fragmentów, cytaty z wersetów lub scenariusze, które ilustrują nauczane tam prawdy. Quizy lub testy mogą odbywać się w formie ustnej lub pisemnie — na tablicy lub kartkach. Gdy uczniowie ukończą rozwiązywać quiz lub test, możesz połączyć w pary uczniów, którzy mają trudności z opanowaniem fragmentów z pism świętych z tymi, którzy zdobyli najwięcej punktów. Uczniowie z wysokimi wynikami mogą pomagać uczniom, którzy osiągnęli gorsze rezultaty, w opanowaniu fragmentów. (Jeśli zdecydujesz się tak postąpić, upewnij się, że nie wprawia to nikogo w zakłopotanie).

Komentarz i tło historyczne

Ew. Jana 8:33. „Jesteśmy potomstwem Abrahama”

Deklaracja Żydów, że są oni potomstwem Abrahama, świadczy o panującym powszechnie błędnym przeświadczeniu na temat przymierza abrahamowego i doktryny wyznaczenia przez urodzeniem. Poniższe wyjaśnienie, które pochodzi z Bible Dictionary [Słownika biblijnego], precyzuje obietnice dla potomstwa Abrahama i spoczywające na nim obowiązki:

„Abraham najpierw otrzymał ewangelię przez chrzest (który jest przymierzem zbawienia). Następnie zostało mu nadane wyższe kapłaństwo, po czym zawarł małżeństwo celestialne (które jest przymierzem wywyższenia), otrzymując tym samym zapewnienie, że będzie miał wieczny przyrost. Na koniec otrzymał obietnicę, że te wszystkie błogosławieństwa będą dostępne dla wszystkich jego śmiertelnych potomków (NiP 132:29–50; Abraham 2:6–11) […]. Potomstwo Abrahama miało otrzymać konkretne ziemie w wieczne dziedzictwo (I Ks. Mojżeszowa 17; 22:15–18; List do Galacjan 3; Abraham 2). Te obietnice zebrane razem zwane są przymierzem abrahamowym […].

Część przymierza, która dotyczy osobistego zbawienia i wiecznego przyrostu, jest odnawiana z każdą osobą, która otrzymuje obrzęd wiecznego małżeństwa (zob. NiP 132:29–33). Ci, którzy nie są pochodzenia żydowskiego, ogólnie zwani ludźmi innych narodów, zostają zaadoptowani do domu Izraela i poprzez obrzędy ewangelii stają się dziedzicami przymierza i potomkami Abrahama (List do Galacjan 3:26–29).

Bycie dziedzicem przymierza abrahamowego nie oznacza, że ktoś jest ‘wybrany’ w potocznym tego słowa znaczeniu, ale raczej oznacza, że jest on wybrany, aby w odpowiedzialny sposób nieść ewangelię wszystkim ludziom na ziemi. Potomstwo Abrahama prowadziło od czasów Abrahama działalność misjonarską wśród wszystkich narodów. (Ew. Mateusza 3:9; Abraham 2:9–11)” (Bible Dictionary, „Abraham, Covenant of”).

Ew. Jana 8:58. Co oznacza wyrażenie: „pierwej niż Abraham był, Jam jest”?

Starszy Russell M. Nelson z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił znaczenie i rangę wyrażenia „Jam jest”:

„Jezus był Jehową (zob. II Ks. Mojżeszowa 6:3; Ks. Psalmów 83:18; Ks. Izajasza 12:2; Ks. Izajasza 26:4). Użycie tego świętego imienia zostało również potwierdzone we współczesnym piśmie świętym (zob. Moroni 10:34; NiP 109:68; NiP 110:3; NiP 128:9). Jehowa wywodzi się z hebrajskiego słowa hayah, które oznacza ‘być’ lub ‘istnieć’. Forma słowa hayah w hebrajskich tekstach Starego Testamentu została przetłumaczona jako ‘Jestem’ (zob. II Ks. Mojżeszowa 3:14).

Co niezwykłe, Jestem zostało użyte przez Jehowę, jako imię Jego samego (zob. NiP 29:1; NiP 38:1; NiP 39:1). Przeczytaj poniższy intrygujący dialog ze Starego Testamentu. Mojżesz właśnie otrzymał boskie wyznaczenie, o które nie zabiegał — polecenie wyprowadzenia dzieci Izraela z niewoli. Rzecz dzieje się na szczycie Góry Synaj:

‘Mojżesz rzekł do Boga: Kimże jestem, bym miał pójść do faraona i wyprowadzić synów izraelskich z Egiptu?’.

Bez wątpienia Mojżesz czuł, że nie jest odpowiednią osobą do tego powołania, tak jak ty i ja możemy się czuć, kiedy otrzymujemy wymagające zadanie.

‘A Mojżesz rzekł [ponownie] do Boga: Gdy przyjdę do synów izraelskich i powiem im: Bóg ojców waszych posłał mnie do was, a oni mnie zapytają, jakie jest imię jego, to co im mam powiedzieć?

A Bóg rzekł do Mojżesza: Jestem, który jestem. I dodał: Tak powiesz do synów izraelskich: Jahwe posłał mnie do was!

I mówił dalej Bóg do Mojżesza: Tak powiesz synom izraelskim: Pan, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki’ (II Ks. Mojżeszowa 3:11, 13–15).

A zatem Jehowa objawił Mojżeszowi to właśnie imię, które On pokornie i skromnie wybrał na swoją przedśmiertną tożsamość: ‘Jestem’” („Jezus Chrystus: Naszym mistrzem i kimś więcej”, Liahona, kwiecień 2000, str. 6–7).