Lekcja 135

List do Hebrajczyków 1–4

Wprowadzenie

Paweł nauczał świętych na temat prawdziwej natury Jezusa Chrystusa. Nauczał ich także na temat Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa oraz o niektórych związanych z nim błogosławieństwach. Przytoczył historię o wędrujących po pustyni starożytnych Izraelitach, aby nauczyć świętych na temat tego, co muszą uczynić, aby wejść do odpoczynku Pana.

Propozycje dotyczące nauczania

List do Hebrajczyków 1

Paweł naucza na temat natury Jezusa Chrystusa

Przeczytaj na głos następujące przykładowe sytuacje:

1. Młoda kobieta ma już dość bycia „grzeczną dziewczynką”, ponieważ nie bierze udziału w tym, co robią jej znajomi. Rozważa przestrzeganie norm w sposób bardziej swobodny, aby być częścią grupy.

2. Młody mężczyzna służący na pełnoetatowej misji zauważa, że praca misjonarska jest trudniejsza, niż mu się to wydawało, i rozważa powrót do domu.

• Co wspólnego mają ze sobą te sytuacje?

• Z jakich powodów niektóre osoby mogą rozważać zaprzestanie czynienia tego, co właściwe?

W kilku słowach objaśnij List do Hebrajczyków, tłumacząc, że z powodu wielu napotykanych przeciwności, niektórzy nawróceni Żydzi (których Paweł w tym liście nazywa Hebrajczykami) przestali uczęszczać na spotkania kościelne i powrócili do praktykowania tradycji żydowskich, które zapewniały im — w ich mniemaniu — bezpieczeństwo, ale nie uwzględniały wiary w Jezusa Chrystusa (zob. List do Hebrajczyków 10:25, 38–39). Paweł napisał ten list, aby zachęcić członków Kościoła, by pozostali wierni Jezusowi Chrystusowi.

Zachęć uczniów, aby podczas studiowania Listu do Hebrajczyków, zwrócili uwagę na prawdy, które pomogą im pozostać wiernymi Chrystusowi w sytuacji, kiedy mają ochotę się poddać.

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu List do Hebrajczyków 1:1–3, 10 i odszukali doktryny na temat Jezusa Chrystusa, których Paweł nauczał żydowskich świętych.

Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby zapisali na tablicy prawdy, które odnaleźli. Uczniowie mogą użyć innych słów, lecz upewnij się, że rozpoznali następujące prawdy:

Jezus Chrystus stworzył niebo i ziemię (zob. List do Hebrajczyków 1:2, 10).

Jezus Chrystus mówi w imieniu Ojca (zob. List do Hebrajczyków 1:2).

Jezus Chrystus jest dziedzicem Ojca (zob. List do Hebrajczyków 1:2).

Jezus Chrystus jest odbiciem istoty Ojca (zob. List do Hebrajczyków 1:3).

Jezus Chrystus podtrzymuje wszystko słowem Swojej mocy (zob. List do Hebrajczyków 1:3).

Jezus Chrystus oczyszcza nas z grzechów (zob. List do Hebrajczyków 1:3).

Jezus Chrystus zasiada po prawicy Ojca (zob. List do Hebrajczyków 1:3).

Możesz wyjaśnić, że wyrażenie: „jest odbiciem istoty [Ojca]” oznacza, że Jezus Chrystus zarówno pod względem fizycznym, jak i duchowym uosabia Ojca Niebieskiego i posiada Jego boski charakter, natomiast wyrażenie „podtrzymuje wszystko słowem swojej mocy” wskazuje na to, że Jezus Chrystus posiada wszelką moc.

Rozpoznaj doktryny i zasady

Jednym z głównych celów pism świętych jest nauczanie doktryn i zasad ewangelii. Rozpoznawanie doktryn i zasad w pismach świętych jest jedną z podstaw nauczania i uczenia się ewangelii. Nauka, jak je rozpoznawać, wymaga wysiłku i praktyki. Ważne jest, aby rozpoznane doktryny i zasady zostały przedstawione w prosty i jasny sposób, by uczniowie mogli je zrozumieć.

• W jaki sposób znajomość tych prawd może pomóc osobie, której pozostanie wierną Jezusowi Chrystusowi i Jego ewangelii sprawia trudność?

Poproś uczniów, aby rozważyli, które z tych prawd mogą im pomóc w sytuacji, kiedy są kuszeni, aby zaprzestać czynienia woli Pana.

Wyjaśnij, że tematem Listu do Hebrajczyków jest to, jak wielki i wspaniały jest Jezus Chrystus. Na przykład, w Liście do Hebrajczyków 1:4–14 Paweł wskazał na to, że Jezus Chrystus jest wspanialszy od aniołów. W kolejnych rozdziałach nauczał na temat doniosłości i wielkości Chrystusa.

• W jaki sposób wiedza o tym, że Jezus Chrystus jest wspanialszy niż wszystko inne, co istnieje, może pomóc osobie, której pozostanie wierną Zbawicielowi sprawia trudność?

Zachęć uczniów, aby studiując pozostałe rozdziały Listu do Hebrajczyków, starali się odszukać nauki na ten temat.

List do Hebrajczyków 2

Paweł naucza, że Jezus Chrystus jest sprawcą naszego zbawienia

Poproś uczniów, aby pomyśleli, w jaki sposób są wybierani kapitanowie lub liderzy drużyn bądź grup, do których uczniowie mogą przynależeć (mogą to być na przykład drużyny sportowe, kluby dyskusyjne, grupy teatralne lub szkolne koła zainteresowań).

• Jakich cech poszukujecie w osobie, wybierając kapitana drużyny lub lidera grupy?

Wytłumacz, że w Liście do Hebrajczyków 2 Paweł szerzej wyjaśnił nawróconym Żydom kwestie związane z naturą i osobą Jezusa Chrystusa, aby pomóc im dostrzec powód, dla którego powinni dalej za Nim podążać. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Hebrajczyków 2:10. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst w swoich pismach świętych i odszukają, jakimi słowami Paweł określił Jezusa Chrystusa.

• Czego sprawcą jest Jezus Chrystus? (Zapisz na tablicy następującą prawdę: Jezus Chrystus jest sprawcą naszego zbawienia).

• W jakim sensie Jezus Chrystus jest sprawcą naszego zbawienia?

Podziel uczniów na pary i wyznacz jednemu uczniowi z każdej pary do przeczytania List do Hebrajczyków 2:8–13, a drugiemu uczniowi List do Hebrajczyków 2:14–18. Poproś uczniów, aby odszukali wyrażenia, które wskazują na to, że Zbawiciel był właściwą osobą do wypełnienia roli sprawcy naszego zbawienia. (Wyjaśnij, że wyrażenie „dla przebłagania go za grzechy ludu” w wersecie 17. oznacza, że Chrystus zadośćuczynił za nasze grzechy, abyśmy mogli „pojednać się” z Ojcem Niebieskim, czyli żyć z Nim w harmonii).

Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby podzielili się z kolegą z pary tym, co odszukali. Następnie zapytaj uczniów:

• Co, zgodnie z wersetem 9., Jezus Chrystus uczynił dla wszystkich ludzi?

• Kogo, zgodnie z wersetem 14., Zbawiciel przezwyciężył poprzez Swoje Zadośćuczynienie?

Zwróć uwagę na to, że Paweł nie tylko nazwał Zbawiciela sprawcą naszego zbawienia, ale także „miłosiernym i wiernym arcykapłanem” (werset 17.). Paweł porównał Jezusa Chrystusa do żydowskiego arcykapłana, ponieważ jego rolą było pośredniczenie pomiędzy ludźmi a Bogiem.

• Co, zgodnie z wersetem 17., spowodowało, że Jezus był miłosiernym i wiernym arcykapłanem?

• Dlaczego, zgodnie z wersetem 18., Zbawiciel jest w stanie nam dopomóc? (Zob. także fragment: Alma 7:11–13).

Wyjaśnij, że w Liście do Hebrajczyków 4:14–16 Paweł zgłębił nauki na temat tego, że Zbawiciel jest miłosiernym i wiernym arcykapłanem. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos tych wersetów. Poproś uczniów, aby śledzili tekst i wyszukali, dlaczego Jezus Chrystus jest wspaniałym arcykapłanem. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli.

• Dlaczego, w oparciu o to, czego nauczyliście się z Listu do Hebrajczyków 2:14–18 i 4:14–16, Jezus Chrystus doskonale rozumie zarówno nas, jak i nasze słabości i niedoskonałości? (Pomóż uczniom w rozpoznaniu następującej prawdy: Ponieważ Jezus Chrystus cierpiał i był kuszony pod każdym względem, doskonale nas rozumie i może nam pomóc, kiedy tego potrzebujemy. Zapisz tę prawdę na tablicy).

• W czym, zgodnie z Listem do Hebrajczyków 4:16, zrozumienie tej prawdy może nam pomóc?

• Jak myślicie, co to znaczy przystąpić z odwagą do tronu łaski?

Zachęć uczniów, aby podzielili się swoimi uczuciami na temat sposobu, w jaki prawdy z Listu do Hebrajczyków 2 mogą dodać im pewności w podjęciu decyzji, by podążać za Jezusem Chrystusem, jako ich przywódcą.

List do Hebrajczyków 3–4

Paweł naucza na temat sposobu, w jaki możemy wejść do odpoczynku Pana

Poproś uczniów, aby zapisali w swoich dziennikach do studiowania lub notatnikach to, co stanowi źródło ich doczesnego lub duchowego niepokoju lub trosk.

• W jaki sposób możemy odnaleźć spokój i odpoczynek z dala od tych i innych źródeł zamieszania i niepokoju?

Przypomnij uczniom, że żydowscy święci byli ofiarami prześladowań z powodu życia zgodnie z ewangelią. Wyjaśnij, że w Liście do Hebrajczyków 3 oraz 4 Paweł przytoczył świętym historię ze Starego Testamentu, aby nauczyć ich, w jaki sposób mogą odnaleźć spokój zarówno w tym życiu, jak i w życiu, które nastanie.

Wyjaśnij, że po uwolnieniu z Egiptu lud starożytnego Izraela wzbudził w Panu gniew i z tego powodu nie mógł wejść do odpoczynku Pana (zob. IV Ks. Mojżeszowa 14; Jakub 1:7–8; Alma 12:33–37; 13:6, 12–13, 28–29). Poproś uczniów, aby podkreślili w Liście do Hebrajczyków 3:11 wyrażenie „odpocznienia mego”.

Wskaż, że Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, co to znaczy wejść do odpoczynku Pana. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał poniższą wypowiedź Starszego McConkiego, a reszta niech słucha, co to znaczy wejść do odpoczynku Pana.

„Prawdziwi święci wchodzą do odpoczynku Pana podczas tego życia i dzięki wierności prawdzie trwają w tym błogosławionym stanie, aż spoczną z Panem w niebie […]. Odpoczynek Pana, z perspektywy życia doczesnego, oznacza otrzymanie pełni wiedzy na temat boskiego charakteru tego wspaniałego dzieła w dniach ostatnich […]. Odpoczynek Pana w wieczności oznacza odziedziczenie życia wiecznego, dostąpienie pełni Pańskiej chwały (NiP 84:24)” (Mormon Doctrine, wyd. 2. [1966], str. 633).

• Co znaczy dla nas możliwość wejścia do odpoczynku Pana w tym życiu? A co znaczy wejście do odpoczynku Pana po śmierci?

Przeczytaj na głos List do Hebrajczyków 4:1 i poproś uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i odszukali, o co martwił się Paweł, że członkowie Kościoła nie będą w stanie uczynić.

• O co martwił się Paweł? (Paweł martwił się, że niektórzy członkowie Kościoła nie wejdą do odpoczynku Pana).

Zapisz na tablicy następujące odsyłacze do pism świętych: List do Hebrajczyków 3:7–8, 12–15, 18–19; 4:2–3, 6–7, 11. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali te wersety i odszukali, czego Paweł nauczał na temat tego, jak możemy wejść do odpoczynku Pana. (Zachęć uczniów, aby przeczytali Joseph Smith Translation, Hebrews 4:3 [Tłumaczenie Józefa Smitha, List do Hebrajczyków 4:3] (w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli.

• Jak myślicie, co oznacza wyrażenie „jeśli tylko aż do końca zachowamy niewzruszenie ufność, jaką mieliśmy na początku” (List do Hebrajczyków 3:14)?

• Jak myślicie, co oznacza wyrażenie „nie zatwardzajcie serc waszych” (List do Hebrajczyków 3:15; 4:7)? (Staranie się, aby serce było otwarte, chętne i posłuszne Bogu i Jego przykazaniom).

• Czego Paweł nauczał na temat sposobu na wejście do odpoczynku Pana? (Korzystając z odpowiedzi uczniów, napisz następującą zasadę na tablicy: Jeśli pozostaniemy wierni Zbawicielowi i nie zatwardzimy swoich serc, wejdziemy do odpoczynku Pana).

• W jaki sposób posiadanie otwartego serca na cel i plan, który Bóg ma dla nas, przygotowuje nas do wejścia do odpoczynku Pana?

• W jaki sposób możemy być błogosławieni w tym życiu, jeśli staramy się wejść do odpoczynku Pana?

Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób bycie wiernym Zbawicielowi oraz posiadanie serca, które jest na Niego otwarte, pomogło im odnaleźć spokój pomimo problemów i trosk, których doświadczają w życiu. Poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi odpowiedziami z resztą klasy.

Poproś wszystkich o zapisanie w dziennikach do studiowania, co uczynią, aby pozostać wiernymi Jezusowi Chrystusowi i mieć otwarte na Niego serce.

Komentarz i tło historyczne

List do Hebrajczyków 1:3. Jezus Chrystus jest „odbiciem […] istoty [Ojca]”

Prezydent Joseph F. Smith podzielił się następującymi naukami na temat Jezusa Chrystusa:

„Jezus Chrystus, Syn Boży, jest ‘odbiciem […] istoty’ Swojego Ojca (List do Hebrajczyków 1:3). Chodził po ziemi jako istota ludzka, jako doskonały człowiek, i powiedział w odpowiedzi na zadane Mu pytanie: ‘Kto mnie widział, widział Ojca’ (Ew. Jana 14:9). To powinno wystarczyć, aby usatysfakcjonować każdy myślący, pełen czci umysł. Nasuwa się nieodparty wniosek, że jeśli Syn Boży wyraża (tzn. jest stworzony na podobieństwo) osobę Jego Ojca, wówczas Jego Ojciec ma postać człowieka; bowiem taka była postać Syna Bożego nie tylko podczas Jego życia ziemskiego, ale również przed narodzinami w życiu doczesnym i po zmartwychwstaniu. To w tej właśnie formie — jako dwie odrębne istoty — Ojciec i Syn ukazali się Józefowi Smithowi, kiedy jako czternastoletni chłopiec otrzymał swoją pierwszą wizję” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph F. Smith [1998], str. 334).

List do Hebrajczyków 4:4, 10. Dzień Sabatu jest znakiem i symbolem odpoczynku Pana

Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił:

„Dzień Sabatu jest znakiem i symbolem odpoczynku Pana. Ci, którzy weszli do odpoczynku ewangelii poprzez swoje prawe zachowanie i szczere oddawanie czci, przestrzegali świętości Dnia Sabatu. W ten oto dzień odpoczywają od swoich codziennych zadań, tak samo jak Bóg odpoczął od Swojego dzieła stworzenia. Czynią to na znak i świadectwo, że weszli w tym życiu do odpoczynku Pana, posiadają świadectwo o ewangelii i wyglądają dnia, kiedy wejdą do tego odpoczynku Pana, ‘który to odpoczynek jest pełnią Jego chwały’ w życiu, które nastanie (NiP 84:24)” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 3:151).