Lekcja 143: List Jakuba 4–5

Lekcja 143

List Jakuba 4–5

Wprowadzenie

Jakub poradził świętym, aby oparli się złu, zbliżyli się do Boga i cierpliwie wytrwali w cierpieniu, oczekując Drugiego Przyjścia Zbawiciela. Nauczał, aby chorzy „[przywoływali] starszych zboru” (List Jakuba 5:14), aby im służyli pomocą. Nauczał także na temat tego, jak istotne jest udzielenie grzesznikom pomocy w odpokutowaniu.

Propozycje dotyczące nauczania

List Jakuba 4

Jakub radzi świętym, aby zbliżyli się do Boga i oparli się złu

Poproś uczniów, aby pomyśleli o członku rodziny lub przyjacielu, z którym czują się blisko związani.

O kim pomyśleliście? Dlaczego czujecie się blisko związani z tą osobą?
Jak to się stało, że zbliżyliście się do siebie?

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym, jak blisko czują się związani z Bogiem.

W jaki sposób nasze życie zostałoby błogosławione z powodu posiadania silnej relacji z Bogiem?

Poproś uczniów, aby studiując List Jakuba 4, odszukali prawdy, które mogą im pomóc we wzmocnieniu ich relacji z Bogiem.

Podsumuj List Jakuba 4:1–3, tłumacząc, że Jakub zganił świętych za oddawanie się przyziemnym pragnieniom.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu Jakuba 4:4. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, przed jakim rodzajem przyjaźni Jakub przestrzegł świętych. Wyjaśnij, że słowo wrogość oznacza w tym kontekście nienawiść.

Przed jakim rodzajem przyjaźni Jakub przestrzegał świętych?
Co, waszym zdaniem, oznacza bycie „przyjacielem świata”? (Jeśli zaistnieje taka potrzeba, wyjaśnij, że rada udzielona przez Jakuba w wersecie 4. nie oznacza, że powinniśmy unikać osób, które nie są członkami Kościoła. Oznacza, że powinniśmy unikać przyjmowania błędnych nauk i nieprawych pragnień, norm i świeckich praktyk).
Co, według Jakuba, staje się z człowiekiem, który zaprzyjaźnia się ze światem?

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu List Jakuba 4:6–8 i odszukali, co Jakub poradził świętym, aby uczynili.

Co Jakub poradził świętym, aby uczynili?
W jaki sposób poddanie się Bogu może nam pomóc w oparciu się złu?
Co, zgodnie z wersetem 8., musimy uczynić, jeśli pragniemy zbliżyć się do Boga? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Jeśli zbliżymy się do Boga, On zbliży się do nas).
Co możemy uczynić, aby zbliżyć się do Boga? (Zapisz na tablicy odpowiedzi uczniów).

Aby pomóc uczniom w zrozumieniu jednego ze sposobów, w jaki możemy zbliżyć się do Boga, wskaż radę, jakiej udzielił Jakub, aby „[obmyć] ręce” i „[oczyścić] serca” (zob. List Jakuba 4:8). Wyjaśnij, że w kontekście pism świętych ręce mogą reprezentować nasze uczynki, a serca — nasze pragnienia.

W jaki sposób posiadanie czystych rąk oraz czystego serca może nam pomóc w zbliżeniu się do Boga?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu Jakuba 4:9–12, 17. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają dodatkową radę, jakiej Jakub udzielił świętym, aby pomóc im w zbliżeniu się do Boga. Wyjaśnij, że wyrażenie: „śmiech wasz niech się w żałość obróci” (werset 9.) stanowi określenie dla odczuwania Bożego smutku za grzechy.

Jakiej dodatkowej rady udzielił Jakub, która mogłaby pomóc osobie w przybliżeniu się do Boga?
O czym, zgodnie z wersetem 17., Jakub nauczał, że jest grzechem? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, napisz na tablicy następującą zasadę: Jeśli wiemy, że powinniśmy czynić dobro, ale tego nie robimy, popełniamy grzech).
Dlaczego grzechem jest nieczynienie dobra, kiedy wiemy, co powinniśmy uczynić?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższą wypowiedź Prezydenta Jamesa E. Fausta, który służył w Pierwszym Prezydium:

„Obawiam się, że największe z grzechów, których się dopuszczamy, to grzechy wynikające z zaniedbania. To są jedne z ważniejszych spraw w zakonie, o których Zbawiciel powiedział, że nie powinny być zaniedbywane [zob. Ew. Mateusza 23:23]. Zaliczają się do nich pełne troski uczynki, które zaniedbujemy i czujemy się tego winni.

Z czasów, kiedy byłem małym chłopcem mieszkającym na farmie, pamiętam swoją babcię, Mary Finlinson, która podczas skwarnych letnich dni gotowała pyszne posiłki na piecyku opalanym drewnem. Kiedy skrzynia na drewno stojąca obok piecyka robiła się pusta, babcia w milczeniu podnosiła skrzynię, wychodziła z kuchni, by nabrać drewna ze sterty i przynosiła ciężki ładunek z powrotem do domu. Byłem tak nieczuły i tak zainteresowany rozmową prowadzoną w kuchni, że siedziałem tam i pozwalałem, aby moja ukochana babcia sam napełniała kuchenną skrzynię drewnem. Wstydzę się sam przed sobą i przez całe życie żałowałem, że to zaniedbałem. Mam nadzieję, że pewnego dnia będę mógł poprosić ją o wybaczenie” („The Weightier Matters of the Law: Judgment, Mercy, and Faith”, Ensign, listopad 1997, str. 59).

Jakiego dobrego uczynku zaniedbał Prezydent Faust, będąc małym chłopcem? Jak się z powodu tego czuł?
Jakie są przykłady grzechów wynikających z zaniedbania, które mogą powstrzymać nas przed zbliżeniem się do Boga?
Co może nas powstrzymać przed czynieniem dobra, o którym naucza nas ewangelia Jezusa Chrystusa?
W jakich sytuacjach zbliżyliście się do Boga, ponieważ dokonaliście dobrych uczynków, o których byliście nauczani?

Zachęć uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania napisali, co będą robić, aby zbliżyć się do Boga. Zachęć ich, aby działali zgodnie z otrzymywanymi podszeptami.

List Jakuba 5

Jakub naucza świętych, aby cierpliwie wytrwali w cierpieniach i poucza chorych, aby wzywali do pomocy starszych Kościoła

Podsumuj List Jakuba 5:1–6, wyjaśniając, że Jakub zganił bogatych ludzi, którzy w niewłaściwy sposób wykorzystywali posiadane bogactwo i prześladowali sprawiedliwych. Ostrzegł ich, że doświadczą nieszczęść i zostaną osądzeni za swoje uczynki.

Poproś kilkoro uczniów, by po kolei czytali na głos List Jakuba 5:7–11. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co zgodnie ze słowami Jakuba mieli czynić święci, kiedy doświadczają cierpienia, oczekując na Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa.

Co, zgodnie z wersetami 7–8, mieli czynić święci podczas oczekiwania na Drugie Przyjście Zbawiciela?
Kto, według wersetu 10., powinien stanowić dla nich przykład cierpliwego wytrwania w cierpieniu?
Którzy prorocy z pism świętych stanowią przykład osób, które cierpliwie wytrwały w cierpieniu?

Wyjaśnij, że List Jakuba 5:13–16 zawiera zapis rady, której Jakub udzielił osobom chorym i cierpiącym. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższy scenariusz:

„Źle się czuję — powiedział kolega. — Choruję już od ponad tygodnia. Byłem u lekarza, przyjmuję lekarstwa, ale mój stan się nie poprawił. Nie wiem, co mogę jeszcze w tej kwestii zrobić”.

Poproś uczniów, aby zastanowili się, co odpowiedzieliby temu koledze. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos List Jakuba 5:13–16. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Jakub poradził chorym i cierpiącym.

Co Jakub poradził poradził chorym i cierpiącym?
Co, zgodnie z radą Jakuba, mieli zrobić starsi, aby pomóc chorym? (Mieli służyć pomocą chorym, korzystając z upoważnienia kapłańskiego, i namaszczać ich olejkiem).

Wyjaśnij, że Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że kiedy „starsi, którzy namaszczają osobę i pieczętują namaszczenie, otwierają okna niebiańskie dla Pana, aby wylał On błogosławieństwo, którym chce obdarzyć osobę” („Uzdrawiając chorych”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 48).

Co, prócz mocy kapłaństwa, zgodnie z tym, co powiedział Jakub, miało uratować lub uzdrowić chorych? („Modlitwa płynąca z wiary” [List Jakuba 5:15]).
Jakiej prawdy możemy nauczyć się od Jakuba na temat sposobu, w jaki chorzy mogą zostać uzdrowieni? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że dostrzegli następującą prawdę: Chorzy mogą zostać uzdrowieni dzięki modlitwie płynącej z wiary i mocy kapłaństwa. Zapisz tę prawdę na tablicy).

Aby wyjaśnić tę prawdę, rozdaj uczniom kopie poniższej wypowiedzi Starszego Dallina H. Oaksa. Podziel uczniów na pary i poproś każdą z par, aby przeczytała tę wypowiedź na głos. Poproś ich, aby zwrócili uwagę na to, czego Starszy Oaks nauczał na temat wiary i uzdrawiającej mocy kapłaństwa.

„Kiedy rozwijamy nieulegającą żadnym wątpliwościom moc kapłaństwa Boga i kiedy cenimy Jego obietnicę, że On usłyszy i odpowie na modlitwę wiary, musimy zawsze pamiętać, że wiara i uzdrawiająca moc kapłaństwa nie mogą być niezgodne z wolą Tego, do którego należy kapłaństwo. […]

Nawet słudzy Pana, korzystając z Jego boskiej mocy w warunkach, gdzie jest wystarczająca do uzdrowienia wiara, nie mogą udzielić błogosławieństwa kapłańskiego, które sprawi, że osoba zostanie uzdrowiona, jeśli nie jest to zgodne z wolą Pana.

Jako dzieci Boga — znając Jego ogromną miłość i Jego ostateczną znajomość tego, co jest najlepsze dla naszego wiecznego szczęścia — ufamy Mu. Pierwszą zasadą ewangelii jest wiara w Pana Jezusa Chrystusa, a wiara oznacza zaufanie […]. Czułem to samo zaufanie w słowach ojca [pewnej wybranej dziewczynki], [której niedawno rak odebrał życie, a miała ona zaledwie kilkanaście lat]. Oświadczył: ‘Nasza wiara w Jezusa Chrystusa nie jest zależna od jej rezultatów’. Ten tok myślenia jest dla mnie prawdą. Robimy wszystko, co w naszej mocy, aby uzdrowić tych, których kochamy. Następnie ufamy Panu w kwestii rezultatu” („Uzdrawiając chorych”, str. 50).

W jaki sposób nauki Starszego Oaksa pomagają nam zrozumieć uzdrawiającą moc kapłaństwa?
Dlaczego istotne dla naszej wiary w Jezusa Chrystusa jest niepoleganie na rezultacie błogosławieństwa kapłańskiego?

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad sytuacjami, w których oni lub osoby, które znają, zostały pobłogosławione dzięki modlitwie płynącej z wiary i mocy kapłaństwa. Poproś uczniów, aby opowiedzieli, jak te doświadczenia wzmocniły ich wiarę i świadectwo. (Przypomnij im, aby nie dzielili się doświadczeniami, które są zbyt osobiste).

Wskaż na ukazany w wersecie 15. związek pomiędzy uzdrawianiem chorych a uzyskiwaniem wybaczenia za grzechy. Ten sam rodzaj pokory i wiary, który jest wymagany do bycia uzdrowionym fizycznie, jest niezbędny do otrzymania wybaczenia grzechów (zob. Bruce R. McConkie, Mormon Doctrine, wyd. 2. [1996], str. 297–298).

Podsumuj List Jakuba 5:17–20, tłumacząc, że Jakub wspomniał o proroku Eliaszu, dając go za przykład osoby, która wykorzystała moc gorliwej modlitwy. Poradził on również świętym, aby pomogli grzesznikom w odpokutowaniu.

Na zakończenie złóż świadectwo o prawdach nauczanych podczas tej lekcji.

Komentarz i tło historyczne

List Jakuba 4:8. „Obmyjcie ręce […] i oczyśćcie serca”

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, w jaki sposób możemy mieć czyste ręce i serca:

„Ręce są oczyszczone poprzez proces porzucenia naturalnego człowieka oraz przez przezwyciężenie grzechu i złych wpływów w naszym życiu dzięki Zadośćuczynieniu Zbawiciela. Serca są oczyszczone, gdy otrzymujemy Jego wzmacniającą siłę do czynienia dobra i stawania się lepszym” („Czyste ręce i czyste serce”, Ensign lub Liahona, listopad 2007, str. 82).

List Jakuba 5:15. „Jeśli zaś dopuścił się grzechów, będą mu odpuszczone”

Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił związek pomiędzy uzdrawianiem chorych a wybaczaniem grzechów:

„Osoba, która poprzez wiarę, pobożność, sprawiedliwość i osobistą godność, może zostać uzdrowiona, może także otrzymać usprawiedliwiające potwierdzenie od Ducha w zakresie kierunku, który nadała swojemu życiu. Jej grzechy zostają odpuszczone, o czym świadczy fakt, że otrzymuje ona towarzystwo Ducha, którego nie mogłaby posiadać, gdyby była niegodna” (Mormon Doctrine, wyd. 2. [1966], str. 297–298).

List Jakuba 5:20. „Zakryje mnóstwo grzechów”

„Jakub nauczał, że w sytuacji, kiedy grzesznik nawróci się i przyjmie obrzędy zbawienia, jego grzechy zostaną ’[zakryte]‘, innymi słowy wybaczone dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa, i zostaje on zbawiony od śmierci duchowej” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 499).

Podobnie i osoba, która pomaga bliźniemu nawrócić się do ewangelii Jezusa Chrystusa, również otrzymuje wspaniałe błogosławieństwa. Prezydent Spencer W. Kimball nauczał:

„W ramach pracy misjonarskiej polegającej na zbawianiu dusz bliźnich, człowiek dociera do punktu, w którym sam dla siebie uzyskuje zbawienie i uświęcenie. […]

Odpowiednią motywacją do wykonywania wszelkiego rodzaju pracy misjonarskiej oraz wszelakiej służby kościelnej, jest oczywiście miłość bliźniego, lecz ta praca zawsze wiąże się ze skutkami, które są odczuwane przez osobę, która wykonuje tę pracę. Zatem, kiedy stajemy się narzędziami w rękach Boga, zmieniając życie bliźnich, to również nasze życie zostaje wzniesione na wyższy poziom. Nie możemy pomóc bliźniemu wspiąć się na szczyt góry bez uczynienia tego samemu” (The Miracle of Forgiveness [1969], str. 205).