Lekcja 3
Rola ucznia
Wprowadzenie
Zarówno Duch Święty, nauczyciel, jak i uczeń mają do wypełnienia ważną rolę w procesie uczenia się ewangelii. Niniejsza lekcja przybliży uczniom każdą z tych ról, aby ich nauka była owocna. Możesz regularnie powracać do zasad nauczanych w tej lekcji, aby przypomnieć uczniom o ich obowiązku związanym z uczeniem się ewangelii.
Propozycje dotyczące nauczania
Role Ducha Świętego, nauczyciela i ucznia w procesie uczenia się ewangelii
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższy scenariusz:
Młoda kobieta czuje się natchniona i podbudowana, gdy uczęszcza na seminarium. Odczuwa wpływ Ducha Świętego i jest wdzięczna za to, czego się uczy. Inna młoda kobieta uczęszcza do tej samej klasy seminarium. Jednakże często jest znudzona i czuje, że nie wynosi zbyt wiele z zajęć.
-
Jakie są potencjalne przyczyny tego, że te dwie młode kobiety mają tak odmienne doświadczenia związane z uczęszczaniem na te same zajęcia seminarium? (Możliwe odpowiedzi: pierwsza młoda kobieta bierze aktywny udział w zajęciach; pierwsza młoda kobieta mogła mieć duchowe doświadczenia podczas uczenia się w przeszłości, na czym obecnie może się opierać; drugą młodą kobietę być może rozpraszają jej troski).
Zachęć uczniów, aby podczas dzisiejszej lekcji szukali doktryn i zasad, które pomogą im wypełnić ich rolę na zajęciach seminarium i umocnią ich świadectwa o ewangelii Jezusa Chrystusa.
Wyjaśnij, że te trzy osoby odgrywają kluczową rolę podczas uczenia się ewangelii w trakcie seminarium: Duch Święty, nauczyciel i uczeń.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 14:26, a innego ucznia o przeczytanie Ew. Jana 16:3. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali niektóre z ról Ducha Świętego.
-
Jakich prawd możemy nauczyć się z tych wersetów o rolach Ducha Świętego? (Uczniowie mogą udzielić różnych odpowiedzi, ale upewnij się, że określą następującą doktrynę: Duch Święty naucza prawdy).
-
W jaki sposób możemy rozpoznać, kiedy Duch Święty uczy nas prawdy? (Możesz poprosić uczniów o przeczytanie fragmentu: Nauki i Przymierza 8:2–3).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza 50:13–14. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i dowiedzieli się, jaka jest rola nauczyciela ewangelii. Zanim uczeń zacznie czytać, wytłumacz, że te wersety zostały dane pierwszym członkom Kościoła, którzy zostali ustanowieni do nauczania ewangelii.
-
Jaka jest rola nauczyciela ewangelii? (Zob. też NiP 42:14).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: 2 Nefi 33:1. Niech pozostali śledzą tekst i zwrócą uwagę na to, co robi Duch Święty, gdy dzięki Jego mocy naucza się prawdy.
-
Co, według tego wersetu, robi dla nas Duch Święty?
Aby uczniowie zrozumieli, w jaki sposób mogą zaprosić Ducha Świętego, który wniesie prawdę w ich serca, poproś jednego z nich, aby przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 88:118. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach, aby dowiedzieć się, jak zdobywać wiedzę.
-
W jaki sposób mamy zdobywać wiedzę? (Przez studiowanie i przez wiarę).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów. Niech uczniowie słuchają i zwrócą uwagę na to, co umożliwiamy, gdy uczymy się poprzez wiarę.
„Nauczyciel może wyjaśniać, demonstrować, przekonywać, składać świadectwo i czynić to wszystko z ogromną duchową mocą i skutecznością. Ostatecznie jednak treść przesłania i świadectwo Ducha Świętego wnikają w głąb serca tylko wówczas, gdy osoba je przyjmująca pozwala, aby mogło to nastąpić. Uczenie się z wiarą otwiera drogę do serca” („Seek Learning by Faith”, Ensign, wrzesień 2007, str. 61).
-
Jakiej zasady możemy nauczyć się z tej wypowiedzi na temat tego, co może się stać, jeśli będziemy dążyć do zdobywania wiedzy poprzez wiarę? (Pomóż uczniom w zdefiniowaniu następującej zasady: Jeśli dążymy do zdobycia wiedzy poprzez wiarę, zapraszamy do naszych serc Ducha Świętego, aby nauczał nas i świadczył o prawdzie. Możesz zapisać tę prawdę na tablicy).
Zauważ, że wiara to coś więcej niż pasywne wierzenie. Wyrażamy naszą wiarę poprzez działanie.
-
Jak sądzicie, co to znaczy zdobywać wiedzę przez wiarę?
Aby przedstawić, czym jest uczenie się przez wiarę, poproś na ochotnika kogoś, kto nigdy nie grał w piłkę nożną. (Możesz dostosować to zadanie i zaangażować ucznia, który nigdy nie grał w koszykówkę, nie grał na instrumencie muzycznym, nie żonglował, nie wiązał krawata itd.). Poinformuj go, że zamierzasz nauczyć go grać w piłkę nożną wystarczająco dobrze, aby mógł występować w drużynie. Zapytaj go, czy wierzy w to, że masz zdolności do nauczania, a on zdolności do uczenia się. Następnie zademonstruj, jak dryblować piłką, ale nie pozwól mu samemu spróbować. Wyjaśnij, w jaki sposób podawać piłkę. Następnie pokaż, w jaki sposób podawać piłkę, ale odbierz mu ją, zanim spróbuje kopnąć piłkę z powrotem do ciebie. Uczyń podobnie przy wyrzuceniu piłki z autu, po tym, jak opuści ona boisko. Następnie zapytaj go:
-
Jak oceniasz swój poziom przygotowania do gry w drużynie piłkarskiej? Dlaczego?
-
Choć zdobywanie informacji i obserwowanie innych piłkarzy może być pomocne, co musisz robić, jeśli chcesz rozwinąć umiejętności potrzebne do odniesienia sukcesu w piłce nożnej?
-
W jaki sposób odnosi się to do uczenia się przez wiarę? (Sama wiara i zaufanie, że Duch może nas nauczać, nie są wystarczające. Aby uzyskać wiedzę o prawdach Boga musimy również poczynić wysiłek, by uczyć się i stosować to, czego się uczymy).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Bednara, a pozostałych o zwrócenie uwagi na to, co mówi o uczeniu się przez wiarę (możesz powielić tę wypowiedź dla uczniów i poprosić ich o zaznaczenie tego, co znajdą):
„Uczeń, który z własnej woli postępuje zgodnie z właściwymi zasadami, otwiera swoje serce na Ducha Świętego i jest gotowy na Jego nauki, moc świadectwa oraz Jego potwierdzenie. Nauka przez wiarę wymaga duchowego, umysłowego i fizycznego wysiłku, nie przychodzi jedynie przez bierne słuchanie. Stale podejmowane szczere działania, u których podłoża leży natchniona wiara, pokazują naszemu Ojcu w Niebie i Jego Synowi, Jezusowi Chrystusowi, naszą chęć do nauki i otrzymywania wskazówek od Ducha Świętego […].
Uczenia się przez wiarę nie można przenieść z nauczyciela na ucznia poprzez wykład, pokaz lub eksperyment — uczeń musi ćwiczyć swoją wiarę i wykazywać się nią, aby zdobyć wiedzę” („Seek Learning by Faith”, str. 64).
-
Jakie duchowe, umysłowe lub fizyczne wysiłki możemy poczynić, aby zaprosić Ducha, aby nauczał nas i świadczył o prawdzie?
Uwaga: To może być właściwy czas, aby przeczytać fragment: Nauki i Przymierza 88:122 i omówić znaczenie porządku i szacunku w klasie.
-
Dlaczego niektóre postawy i zachowania mogą uniemożliwić Duchowi nauczanie nas prawdy podczas zajęć seminarium?
-
W jaki sposób doświadczenia ucznia, który dąży do zdobywania wiedzy przez wiarę, różnią się od doświadczeń ucznia, który tego nie czyni?
Poproś uczniów, aby otworzyli Biblię na Ew. Mateusza 4. Wyjaśnij, że w tym doświadczeniu z życia Apostoła Piotra możemy zauważyć przykład tego, w jaki sposób poszukiwanie wiedzy przez wiarę zaprasza Ducha Świętego do naszych serc, aby nauczał nas i świadczył o prawdzie. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 4:18–20. Niech klasa śledzi tekst i odnajdzie zaproszenie Zbawiciela wystosowane do Piotra i Andrzeja.
-
O co poprosił Zbawiciel Piotra i Andrzeja?
-
W jaki sposób ich reakcja jest przykładem dążenia do uczenia się przez wiarę?
Zauważ, że decyzja Piotra dotycząca podążania za Jezusem Chrystusem pozwoliła mu towarzyszyć Zbawicielowi podczas Jego doczesnej służby. Postępując według wezwania Zbawiciela, aby za Nim podążać, Piotr miał przywilej regularnie słuchać nauk Zbawiciela i być świadkiem wielu dokonywanych przez Niego cudów. Z zaproszeniem Zbawiciela Piotr mógł nawet chodzić po wodzie (zob. Ew. Mateusza 14:28–29).
Wyjaśnij uczniom, że przy pewnej okazji Jezus zadał Swoim uczniom pytanie. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 16:13–14. Pozostali niech śledzą tekst i dowiedzą się, o co zapytał Zbawiciel.
-
O co Zbawiciel zapytał Swoich uczniów?
-
Jaka była ich odpowiedź?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 16:15–17. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i zwrócili uwagę na to, w jaki sposób Piotr odpowiedział na kolejne pytanie Zbawiciela.
-
Jaka była odpowiedź Piotra na kolejne pytanie Zbawiciela?
-
Jak Zbawiciel wyjaśnił sposób zdobycia wiedzy przez Piotra?
-
W jaki sposób doświadczenie Piotra przedstawia prawdy określone podczas tej lekcji?
Poproś uczniów, aby w dziennikach do studiowania lub notatnikach odpowiedzieli na poniższe pytania (możesz rozważyć zapisanie tych pytań na tablicy):
-
Kiedy dążyliście do zdobycia wiedzy przez wiarę? W jaki sposób Duch Święty wypełnił Swoją rolę nauczania ewangelii, gdy to czyniliście? (Możesz zachęcić uczniów, aby zastanowili się nad dotychczasowymi doświadczeniami, gdy starali się dowiedzieć więcej o Jezusie Chrystusie).
Jeśli uczniowie czują się wystarczająco pewnie, poproś kilkoro z nich, aby opisali doświadczenia, które zapisali. Możesz również podzielić się własnym doświadczeniem, jak też świadectwem o omawianych prawdach.
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad jedną lub dwiema rzeczami, jakie uczynią, aby uczyć się przez wiarę i zaprosić Ducha Świętego do swych serc, który będzie ich nauczał i świadczył o prawdzie. Poproś ich, aby zapisali to, co planują zrobić.
Zakończ lekcję, czytając wypowiedź Prezydenta Thomasa S. Monsona:
„Młodzi ludzie, proszę was, uczestniczcie w seminarium. Codziennie studiujcie pisma święte. Uważnie słuchajcie swoich nauczycieli. Z modlitwą stosujcie zdobytą wiedzę w swoim życiu” („Participate in Seminary”, 12 sierpnia 2011, adres internetowy: seminary.lds.org).
Komentarz i tło historyczne
Szacunek zaprasza objawienie
Pełne szacunku zachowanie i nastawienie może być elementem nauki przez wiarę i zapraszać Ducha, aby nauczał i świadczył o prawdzie. Prezydent Boyd K. Packer z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o związku pomiędzy szacunkiem a objawieniem:
„Przez kilka ostatnich lat obserwowaliśmy w Kościele pewne wzorce okazywania szacunku i jego braku. Choć wielu zasługuje na szczerą pochwałę, płyniemy z prądem. Mamy powód do sporych zmartwień.
W świecie ciągle wzmaga się hałas […].
Ten trend pogoni za większym hałasem, mocniejszymi wrażeniami, większą niezgodą, mniejszymi ograniczeniami, mniejszą godnością i mniejszym przejmowaniem się dobrym wychowaniem nie jest ani przypadkowy ani niewinny, ani nieszkodliwy.
Pierwszym rozkazem dowódcy, który planuje inwazję, jest zagłuszenie kanałów komunikacyjnych wśród tych, których zamierza podbić.
Brak szacunku służy celom przeciwnika, ponieważ blokuje delikatne kanały objawienia zarówno w umyśle, jak i w duchu […].
Przywódcy powinni nauczać, że szacunek przynosi objawienie” („Reverence Invites Revelation”, Ensign, listopad 1991, str. 22).
Siostra Margaret S. Lifferth z generalnego prezydium Organizacji Podstawowej nauczała o atmosferze czci na spotkaniach kościelnych, a jej wskazówki dotyczą również zajęć seminarium:
„Tylko w postawie pełnej czci Duch może potwierdzić prawdy ewangelii poprzez słowo Boga, muzykę, świadectwo i modlitwę […].
Pisanie SMS-ów lub czytanie e-maili podczas spotkania w kościele jest nie tylko brakiem czci, ale także przeszkadza i oznacza brak szacunku dla pozostałych. Tak więc, dajemy przykład czci, biorąc udział w spotkaniu, słuchając mówców i śpiewając razem hymny Syjonu” („Poważanie i cześć”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 13).
Wezwanie proroka do uczęszczania na seminarium
Prezydent Thomas S. Monson wygłosił następujące przesłanie na temat uczestnictwa w seminarium:
„Seminarium jest błogosławieństwem dla setek tysięcy młodzieży świętych w dniach ostatnich. Pamiętam moje osobiste doświadczenia z seminarium. Moje seminarium odbywało się wcześnie rano w małym domu znajdującym się naprzeciw mojego liceum. Myślałem, że jeżeli mój nauczyciel może wstawać tak wcześnie, to ja też mogę.
Seminarium pomoże wam zrozumieć nauki i Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa oraz polegać na nich. Będziecie odczuwać Ducha Pana, ucząc się kochać pisma święte. Przygotujecie się na uczęszczanie do świątyni i udział w służbie misjonarskiej.
Młodzi ludzie, proszę was, uczestniczcie w seminarium. Codziennie studiujcie pisma święte. Uważnie słuchajcie swoich nauczycieli. Z modlitwą stosujcie zdobytą wiedzę w swoim życiu” („Participate in Seminary”, 12 sierpnia 2011, adres internetowy: seminary.lds.org).
Uczęszczanie na zajęcia
Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał w następujący sposób o uczestnictwie w zajęciach, na których nauczana jest ewangelia:
„Decyzja [ucznia] o wypróbowaniu wolnej woli pozwala Duchowi Świętemu na przekazanie osobistego przesłania dopasowanego do konkretnych potrzeb danej osoby. Stworzenie atmosfery zachęcającej do uczestnictwa zwiększa prawdopodobieństwo, że Duch nauczy ważniejszych lekcji niż ta, którą [nauczyciel] może przekazać.
Uczestnictwo w lekcji wniesie do ich życia przewodnictwo Ducha. Kiedy zachęcasz uczniów, aby podnieśli ręce, by odpowiedzieć na pytanie, choć mogą nie być tego świadomi, pokazują Duchowi Świętemu swoją gotowość do uczenia się. Takie korzystanie z wolnej woli umożliwi Duchowi zmotywowanie ich i da im silne przewodnictwo podczas waszych wspólnych zajęć. Zaangażowanie pozwala uczniom doświadczyć prowadzenia przez Ducha. Uczą się rozpoznawać i odczuwać, czym jest duchowe przewodnictwo” („To Learn and Teach More Effectively” [uroczyste spotkanie podczas Dni Edukacji w kampusie Uniwersytetu Brighama Younga, 21 sierpnia 2007], str. 4–5, adres internetowy: speeches.byu.edu).
Dodatkowe sposoby, w jakie można uczniom pokazać, jak wypełniać swoją rolę w procesie uczenia się ewangelii
Aby dowiedzieć się, w jaki sposób pomóc uczniom w wypełnieniu ich roli w procesie uczenia się ewangelii, zobacz następujące zagadnienia w podręczniku: Nauczanie i uczenie się ewangelii: Podręcznik dla nauczycieli i przywódców seminarium i instytutu religii [2012]:
-
„Pomagamy uczniom, aby wypełniali swą rolę w procesie uczenia się i przygotowujemy ich, aby nauczali ewangelii innych” (rozdział 1.3.3., str. 6–7).
-
„Oczekuj od uczniów, że będą wypełniać swoje zadania jako uczący się” (rozdział 2.2.2., str. 15).
-
„Omawiaj zasady związane z duchowym uczeniem się” (rozdział 2.2.3., str. 17).
-
„Staraj się pomagać uczniom w wypełnianiu ich roli” (rozdział 4.3.4., str. 57).