Lekcja 26
Ew. Mateusza 23
Wprowadzenie
Podczas ostatniego tygodnia doczesnej posługi Zbawiciel potępił obłudę uczonych w piśmie i faryzeuszy, i ubolewał nad ludem Jerozolimy, który nie chciał przyjąć Jego miłości i ochrony.
Propozycje dotyczące nauczania
Ew. Mateusza 23:1–12
Zbawiciel potępia obłudę uczonych w piśmie i faryzeuszy
Poproś uczniów, aby pokazali sobie nawzajem swoje pisma święte i określili, który zestaw pism świętych jest największy.
-
Jak byście zareagowali, gdyby ktoś stwierdził, że osoba z największym zestawem pism świętych jest najbardziej prawa?
-
Dlaczego nie jest to dobry sposób na określenie, czy dana osoba jest prawa?
-
Co może się zdarzyć, jeśli określamy prawość innych osób na podstawie tego, co zewnętrzne? (Pośród innych problemów może to doprowadzić do tego, że postępowanie niektórych ludzi będzie obłudne).
-
Czym jest obłuda? („Słowo to, ogólnie mówiąc, opisuje kogoś, kto udaje religijność, ale tak naprawdę religijny nie jest” (Bible Dictionary, „Hypocrite”). Może to także odnosić się do osoby, która udaje, że nie jest religijna, choć naprawdę jest).
Wyjaśnij, że częścią ostatniego przesłania wygłoszonego publicznie przez Zbawiciela w świątyni w Jerozolimie podczas ostatniego tygodnia Jego doczesnej posługi było potępienie obłudy uczonych w piśmie i faryzeuszy.
Poproś uczniów, aby odszukali prawd w Ew. Mateusza 23, które będą stanowiły podpowiedź, jak zareagować, kiedy widzą, że ludzie postępują obłudnie, i co mogą zrobić, aby pokonać obłudę we własnym życiu.
Poproś kilkoro uczniów, aby czytali po kolei na głos Ew. Mateusza 23:1–7. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co powiedział Zbawiciel o tym, na jakie sposoby uczeni w piśmie i faryzeusze byli obłudni. Wyjaśnij, że wyrażenie: „na mównicy Mojżeszowej” (werset 2.) oznacza, że uczeni w piśmie i faryzeusze zajmowali pozycje urzędnicze, upoważniające do nauczania doktryny, interpretowania i zarządzania prawem. Wyrażenie to może także odnosić się do dosłownego siedziska, które znajdowało się w niektórych starożytnych synagogach, a było ono zarezerwowane dla tych, którzy uważali siebie za bardziej godnych od pozostałych osób przebywających w synagodze.
-
Na jakie sposoby uczeni w piśmie i faryzeusze byli obłudni?
żydowski mężczyzna noszący tefilin
Jeśli to możliwe, pokaż ilustrację kogoś, kto nosi tefilin, czyli filakterie. Wyjaśnij, że żydowskim zwyczajem było noszenie tefilinu, czyli małego skórzanego pudełeczka przywiązywanego do czoła i ramienia. Wewnątrz tefilinu były małe zawiniątka papirusu z zapisanymi wyjątkami z hebrajskich pism świętych. Żydzi nosili tefiliny, aby pamiętać, że mają przestrzegać przykazań Boga (zob. V Ks. Mojżeszowa 6:4–9; 11:13–21; II Ks. Mojżeszowa 13:5–10, 14–16). Pan nie potępiał tych, którzy nosili tefiliny, ale potępiał tych, którzy nosili je obłudnie, czyli powiększali je, aby inni ludzie je widzieli albo żeby wyglądało na to, że są ważniejsi.
-
Dlaczego, według Ew. Mateusza 23:5, uczeni w piśmie i faryzeusze powiększali swoje tefiliny i „[wydłużali] frędzle szat swoich”?
-
Na jakie jeszcze sposoby dążyli do tego, „aby ich ludzie widzieli” (werset 5.), czyli do otrzymania świeckich zaszczytów?
-
Co, zgodnie z radą Pana daną uczniom w Ew. Mateusza 23:3, możemy zrobić, kiedy widzimy, że inni ludzie postępują obłudnie, czyli udają, że są prawi, kiedy tak naprawdę tacy nie są? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać prawdę podobną do następującej: Możemy wybrać, że będziemy posłuszni prawom Boga, nawet jeśli widzimy, że inni ludzie postępują obłudnie).
-
Dlaczego w naszych czasach ważne jest postępowanie według tej prawdy?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 23:8, a pozostałych, aby odszukali, co Pan doradził ludziom, żeby nie czynili. Niech uczniowie opowiedzą o tym, co znajdą.
Wskaż wyrażenie: „wy wszyscy jesteście braćmi” (werset 8.) i wyjaśnij, że Zbawiciel nauczał, aby ludzie nie postrzegali siebie jako lepszych od innych ludzi, gdyż wszyscy są dziećmi Boga, które są równe w Jego oczach.
Podsumuj Ew. Mateusza 23:10, wyjaśniając, że Zbawiciel świadczył, iż Ojciec Niebieski jest naszym Stworzycielem, a On, Chrystus, został posłany przez Ojca i jest naszym prawdziwym Mistrzem, który daje życie (zob. Joseph Smith Translation, Matthew 23:6 [w: Ew. Mateusza 23:9, przypis a]; Ew. Mateusza 23:7 [w: Ew. Mateusza 23:10, przypis a] w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
Wyjaśnij, że uczeni w piśmie i faryzeusze myśleli, że ich pozycja i status czyni ich wielkimi. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 23:11–12, a pozostałych o odszukanie, kogo Zbawiciel będzie uważał za największego w królestwie Boga.
-
Kto, według wersetu 11., będzie uważany za największego w królestwie celestialnym?
-
Co, według wersetu 12., stanie się, jeśli podobnie jak faryzeusze będziemy próbować „wywyższać” się (czyli wynosić) nad innych ludzi? (Gdy uczniowie odpowiedzą, upewnij się, że rozumieją następującą zasadę: Jeśli próbujemy wywyższać się nad innych ludzi, zostaniemy ukorzeni. Wyjaśnij, że bycie ukorzonym oznacza, że zostaniemy uniżeni lub upokorzeni, czyli mniej szanowani).
-
Co, według wersetów 11–12, stanie się, jeśli będziemy pokorni i będziemy służyć bliźnim? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli będziemy pokorni i będziemy służyć bliźnim, Pan nas wywyższy).
Wyjaśnij, że wyrażenie: „będzie wywyższał” (werset 12.) wskazuje na to, że Pan nas podniesie i pomoże nam upodobnić się do Niego.
-
Co oznacza, w oparciu o to, czego nauczyliście się z Ew. Mateusza 23, bycie pokornym?
Narysuj na tablicy poniższy obrazek: Poproś uczniów, aby rozważyli swoje dobre uczynki w szkole, domu i w kościele. Poproś ich, aby rozważyli, gdzie umiejscowiliby siebie na tym obrazku w oparciu o swoje motywy czynienia dobra i wysiłki podejmowane, aby być pokornym.
Zachęcaj uczniów, aby pamiętali, że wszyscy jesteśmy dziećmi Ojca Niebieskiego. Możesz także zachęcać ich do wyznaczenia celu, aby w ciągu najbliższego miesiąca służyli komuś każdego dnia. Możesz poprosić ich, aby opisali to doświadczenie w swoich osobistych dziennikach.
Ew. Mateusza 23:13–36
Jezus Chrystus ostro potępia uczonych w piśmie i faryzeuszy
Przed rozpoczęciem zajęć przygotuj nieprzezroczyste kubeczki. Pomaż z zewnątrz pierwszy kubek tłuszczem lub błotem, zrób to samo z drugim, ale tylko wewnątrz, a trzeci kubek niech będzie czysty. Pokaż te kubeczki wszystkim w klasie i zapytaj, z którego chcieliby się czegoś napić. Poproś jednego z uczniów, aby obejrzał wnętrze kubeczków i wyjaśnił, z którego z nich wolałby się napić i dlaczego.
-
W jakim sensie brudne kubeczki symbolizują obłudników?
Podsumuj Ew. Mateusza 23:13–36, wyjaśniając, że Zbawiciel potępił uczonych w piśmie i faryzeuszy za obłudę. Poproś uczniów o przejrzenie tych wersetów i odszukanie słowa, które powtórzył Zbawiciel na początku kilku wersetów. Niech uczniowie opowiedzą, co znaleźli. Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli słowo biada w tych wersetach. Wyjaśnij, że słowo biada odnosi się do niedoli, niepokoju i smutku.
Napisz na tablicy poniższe odsyłacze do pism świętych i pytania:
Ew. Mateusza 23:23–24 (zob. także werset 24., przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO)
Ew. Mateusza 23:29–36 (zob. także werset 36., przypis aw anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO)
Na jakie sposoby uczeni w piśmie i faryzeusze byli obłudni?
Jakie przykłady tego rodzaju obłudy widzimy współcześnie?
Podziel uczniów na pary. Poproś każdą parę o przeczytanie na głos każdego odsyłacza podanego na tablicy i o omówienie pytań z tablicy po przeczytaniu każdego z nich. (Zachęć uczniów do przeczytania wyjątków z Joseph Smith Translation [Tłumaczenia Józefa Smitha], które znajdują się w przypisach do tych odnośników w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli, czego się dowiedzieli.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 23:26, a pozostałych o odszukanie, co Zbawiciel powiedział faryzeuszom, że mają zrobić, aby przezwyciężyć obłudę.
-
Co Zbawiciel powiedział faryzeuszom, aby uczynili?
-
Co stanie się z nami — w oparciu o to, czego Zbawiciel nauczał faryzeuszy — kiedy będziemy dążyć do tego, aby oczyścić się duchowo od wewnątrz? (Gdy uczniowie odpowiedzą, upewnij się, że rozumieją następującą zasadę: Jeśli będziemy dążyć do duchowego oczyszczenia od wewnątrz, będzie to zewnętrznie odzwierciedlone w dokonywanych przez nas wyborach).
-
Co musimy zrobić, aby oczyścić się duchowo od wewnątrz?
-
Jak nasza wewnętrzna prawość może być zewnętrznym odzwierciedleniem podejmowanych wyborów?
Poproś uczniów, aby rozważyli, który kubeczek najlepiej przedstawia ich obecny duchowy stan. Złóż świadectwo o poprzedniej zasadzie i zachęć uczniów, aby wyznaczyli sobie cel, którzy pomoże im być czystymi pod względem duchowym.
Ew. Mateusza 23:37–39
Zbawiciel ubolewa nad losem ludu jerozolimskiego, gdyż ci nie chcą do Niego przyjść
Pokaż lub narysuj ilustrację przedstawiającą, jak kokosz ochrania swoje pisklęta.
-
Dlaczego kokosz gromadzi swoje pisklęta pod skrzydła? (Aby chronić je przed niebezpieczeństwem. Zwróć uwagę uczniów na to, że kokosz poświęci swoje życie, aby uchronić pisklęta).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 23:37–39. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jakim sensie Pan powiedział, że jest jak kokosz.
-
W jakim sensie Zbawiciel jest niczym kokosz, która gromadzi swe pisklęta?
-
Co to znaczy być zgromadzonym przez Zbawiciela?
Wskaż wyrażenie: „Oto wam dom wasz pusty zostanie” (werset 38.) i wyjaśnij, że pusty oznacza opuszczony lub opustoszały. Ze względu na to, że ci ludzie nie chcieli być zgromadzeni przez Zbawiciela, pozostali bez ochrony. Wyrażenie to, może odnosić się do duchowego stanu ludzi za czasów Jezusa, jak też i do przyszłości, kiedy to Jerozolima zostanie zniszczona.
-
Co, w oparciu o nauki Jezusa na temat kokoszy i piskląt, możemy otrzymać, jeśli chcemy być zgromadzeni przez Zbawiciela? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli chcemy być zgromadzeni przez Zbawiciela, będzie się On o nas troszczył i nas chronił).
-
Jak możemy okazać Zbawicielowi, że chcemy być zgromadzeni przez Niego? (Odpowiedzi uczniów zapisz na tablicy).
Aby zapoznać uczniów z jednym ze sposobów, w jaki mogą zgromadzić się przy Zbawicielu, poproś jednego z nich, aby przeczytał na głos następującą wypowiedź Prezydenta Henry’ego B. Eyringa z Pierwszego Prezydium:
„Nie raz [Zbawiciel] powiedział […], że będzie gromadził nas wokół Siebie, jak kurczęta pod skrzydłami. Powiedział, że musimy wybrać, czy przyjdziemy do Niego […].
Jedynym sposobem, aby to zrobić, jest zgromadzenie się wraz ze świętymi w Jego Kościele. Chodźcie na spotkania, nawet jeśli wydaje się to trudne. Jeśli jesteście zdecydowani, On pomoże wam znaleźć siły, aby to robić” („Z mocą Pana”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 18).
-
Co, według Prezydenta Eyringa, możemy zrobić, aby okazać chęć bycia zgromadzonym przez Zbawiciela?
Poproś uczniów, aby spojrzeli na listę na tablicy ze sposobami, na jakie możemy okazać naszą chęć bycia zgromadzonymi przez Chrystusa. Poproś ich, aby opowiedzieli, kiedy okazano im troskę i otrzymali ochronę poprzez zgromadzenie przez Zbawiciela na jeden z wymienionych sposobów.
Poproś uczniów, aby zdecydowali, co zrobią, aby być zgromadzonymi przez Zbawiciela i nadal być otoczeni Jego troską i ochroną.
Komentarz i tło historyczne
Ew. Mateusza 23. Rodzaje obłudy
Prezydent N. Eldon Tanner z Pierwszego Prezydium wyjaśnił, że są dwa rodzaje obłudy:
„Harry Emerson Fosdick zauważył, że są dwa rodzaje obłudy: kiedy staramy przedstawić się w lepszym świetle, niż to faktycznie jest i kiedy staramy przedstawić siebie w gorszym świetle, niż to faktycznie jest. Omawialiśmy obłudę, w której ludzie udają, że są lepsi lub gorsi, niż to faktycznie jest. Zbyt często jednak widzimy członków Kościoła, którzy w sercu wiedzą i wierzą, ale z obawy przed opinią publiczną nie mają odwagi, by powstać i publicznie poprzeć Kościół. Ten rodzaj obłudy jest równie poważny, jak pozostałe” („Woe unto You… Hypocrites”, Improvement Era, grudzień 1970, str. 33).
Ew. Mateusza 23:35. „Zachariasza, syna Barachiaszowego, którego zabiliście między świątynią a ołtarzem”
W czasopiśmie Times and Seasons, które było publikowane, kiedy Prorok Józef Smith służył jako redaktor, w wydaniu z września 1842 roku, udzielono wyjaśnienia o losie Zachariasza, ojca Jana Chrzciciela:
„Kiedy na mocy dekretu Heroda zabijano małe dzieci, Jan był starszy od Jezusa o około sześć miesięcy. Miał być zabity z powodu tego piekielnego dekretu, a Zachariasz polecił, aby jego matka zabrała go w góry, gdzie miał dorastać, żywiąc się szarańczą i miodem leśnym. Kiedy jego ojciec odmówił ujawnienia miejsca ukrycia, a był wówczas arcykapłanem w świątyni, został zabity z nakazu Heroda między świątynią a ołtarzem – według relacji Jezusa” („Persecuion of the Prophets”, Times and Seasons, 1 września 1842, str. 902).