Lekcja 95: Dzieje Apostolskie 18–19

Lekcja 95

Dzieje Apostolskie 18–19

Wprowadzenie

Paweł został odrzucony przez wielu Żydów w Koryncie, ale odniósł sukces wśród ludzi innych narodów. Prawe małżeństwo, Pryscylla i Akwila, pomogli Apollosowi zrozumieć drogę Boga. Paweł nauczał o Duchu Świętym, dokonywał cudów i uniknął buntowniczego tłumu w teatrze w Efezie.

Propozycje dotyczące nauczania

Dzieje Apostolskie 18:1–17

Paweł naucza w Koryncie

Przeczytaj na głos poniższe pytania i poproś uczniów, aby zapisali odpowiedzi na nie w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania:

W jaki sposób braliście udział w dziele Pana?
Jakich wyzwań doświadczyliście, kiedy staraliście się brać udział w dziele Pana?

Poproś kilkoro uczniów, aby przedstawili swoje odpowiedzi. Poproś uczniów, aby podczas studiowania Dziejów Apostolskich 18 odszukali zasady, które pomogą im, gdy będą starali się brać udział w dziele Pana.

Podsumuj Dzieje Apostolskie 18:1–4, wyjaśniając, że Paweł opuścił Ateny i udał się do Koryntu, gdzie nauczał w synagodze o Jezusie Chrystusie. (Możesz poprosić uczniów, aby znaleźli Ateny i Korynt na mapie nr 13, „The Missionary Journeys of the Apostle Paul” [Podróże misyjne Apostoła Pawła], znajdującej się w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Dzieje Apostolskie 18:5–6. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają wyzwania, jakich doświadczył Paweł, gdy w Koryncie nauczał Żydów o Jezusie Chrystusie.

Jakim wyzwaniom stawiał czoła Paweł?
Co Paweł planował uczynić, kiedy Żydzi w synagodze odrzucili jego przesłanie?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 18:7–10. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jakie wydarzenie było bodźcem dla Pawła do dalszego głoszenia ewangelii.

Jakie wydarzenie było bodźcem dla Pawła do dalszego głoszenia ewangelii?
Co, według wersetu 10., Pan obiecał Pawłowi, jeśli będzie głosił ewangelię?
Jakiej zasady możemy nauczyć się z tych wersetów na temat tego, co Pan uczyni dla tych, którzy godnie angażują się w Jego dzieło? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozpoznali następującą zasadę: Jeśli wiedziemy prawe życie, Pan będzie z nami, kiedy będziemy brać udział w Jego dziele).
Dlaczego ważne jest, abyście wiedzieli, że Pan będzie z wami, gdy będziecie brać udział w Jego dziele?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi Prezydenta Thomasa S. Monsona:

„Być może, niektórzy z was są nieśmiali lub uważają, że są nieodpowiednimi osobami, by przyjąć powołanie. Pamiętajcie, że jest to praca Pana i że gdy dostajemy polecenia od Niego, możemy liczyć na Jego pomoc. Pamiętajcie, że Pan pomoże dźwigać jarzmo, jakie na was spoczywa” („Uczyć się, robić, być”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 62).

W jakiej sytuacji Pan był z wami, kiedy braliście udział w Jego dziele? Skąd wiedzieliście, że On był z wami?

Podsumuj Dzieje Apostolskie 18:11–17, wyjaśniając, że Paweł kontynuował głoszenie ewangelii w Koryncie przez półtora roku (i prawdopodobnie wtedy napisał listy do Tesaloniczan). Gdy tam przebywał, niektórzy Żydzi próbowali postawić go przed sądem za głoszone przez niego nauki, ale prokonsul odmówił wszczęcia sprawy.

Dzieje Apostolskie 18:18–28

Akwila i Pryscylla pomagają Apollosowi zrozumieć drogę Boga

Podsumuj Dzieje Apostolskie 18:18–23, wyjaśniając, że mąż i żona, Akwila i Pryscylla, towarzyszyli Pawłowi w podróży do Efezu. Pozostawiwszy tę parę w Efezie, Paweł udał się w okolice Jerozolimy, a następnie na północ, do Antiochii. Tam też zakończył swoją drugą, trzyletnią, podróż misyjną, podczas której przemierzył ponad 4800 km. Po pewnym czasie opuścił Antiochię i rozpoczął trzecią podróż misyjną, odwiedzając założone wcześniej gminy i umacniając członków.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 18:24–25. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co stało się w Efezie po tym, jak Paweł opuścił to miasto.

Co stało się w Efezie po tym, jak Paweł opuścił to miasto?
Co Apollos wiedział już o tym, „co odnosi się do Jezusa” (werset 25.)?
Jakiej wiedzy brakowało Apollosowi? („[Znając] tylko chrzest Jana” (werset 25.) Apollos nie rozumiał pełni ewangelii Zbawiciela).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 18:26. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co zrobili Akwila i Pryscylla, kiedy usłyszeli nauki Apollosa.

Co zrobili Akwila i Pryscylla, kiedy usłyszeli nauki Apollosa.
Co oznacza wyrażenie: „wyłożyli mu dokładniej drogę Bożą” (werset 26.)? (Akwila i Pryscylla nauczali Apollosa na temat Jezusa Chrystusa i Jego ewangelii, co zwiększyło wiedzę Apollosa i jego zrozumienie).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 18:27–28. Niech pozostali śledzą tekst i odnajdą dowód na to, że Akwila i Pryscylla pomogli Apollosowi zrozumieć dokładniej drogę Boga.

Jakie wyrażenia w tym wersecie wskazują na to, że Akwila i Pryscylla sprawili, że Apollos dowiedział się więcej o drodze Boga.

Dzieje Apostolskie 19:1–20

Paweł nadaje dar Ducha Świętego i dokonuje cudów

Wyjaśnij, że Paweł po odwiedzeniu wielu różnych miejsc powrócił do Efezu. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 19:2–6. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób Paweł pomógł ludziom w Efezie zrozumieć dokładniej drogę Boga.

Jaką doktrynę Paweł przybliżył uczniom w Efezie?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał poniższą wypowiedź, opublikowaną pod kierunkiem Proroka Józefa Smitha, a pozostali niech odnajdą odpowiedź na pytanie, dlaczego ci ludzie musieli być ponownie ochrzczeni:

„Wydaje się […], że jakiś sekciarski Żyd chrzcił na podobieństwo Jana Chrzciciela, ale zapomniał poinformować ich, że po nim, w imię Jezusa Chrystusa, powinien nastąpić chrzest ogniem i Duchem Świętym, co pokazałoby tym nawróconym, że ich pierwszy chrzest był nieważny; gdy więc dowiedzieli się o tym, zostali ochrzczeni, po czym położono ręce na ich głowach i zgodnie z obietnicą otrzymali dary” („Baptism”, opubl. w: Times and Seasons, 1 września 1842, str. 904; pisownia unowocześniona, Józef Smith był redaktorem tego czasopisma).

Dlaczego niektórzy ludzie z Efezu musieli zostać ochrzczeni ponownie?
Jakich prawd na temat chrztu możemy się nauczyć z Dziejów Apostolskich 19:2–6? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, pomóż im rozpoznać następujące prawdy: Chrzest musi być dokonany przez upoważnionego sługę Boga. Aby chrzest był dopełniony, musi mu towarzyszyć przyjęcie Ducha Świętego).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Proroka Józefa Smitha:

„Można równie dobrze ochrzcić worek piasku zamiast człowieka, jeżeli nie jest to zrobione dla odpuszczenia grzechów i w celu otrzymania Ducha Świętego. Chrzest wodą jest zaledwie połową chrztu i jest niczym bez drugiej połowy, jaką jest chrzest Duchem Świętym” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 95).

Podsumuj Dzieje Apostolskie 19:7–10, wyjaśniając, że Paweł kontynuował nauczanie w Efezie przez okres ponad dwóch lat.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 9:11–12. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jakie cuda wydarzyły się w Efezie, gdy był tam Paweł.

Jakich cudów Bóg dokonał przez Pawła?
Jakiej prawdy możemy nauczyć się z tego opisu o tym, co Bóg czyni poprzez Swoje upoważnione sługi? (Uczniowie powinni sformułować następującą prawdę: Jeden ze sposobów, w jaki Bóg okazuje Swoją moc, polega na tym, że odbywa się to przez Jego upoważnione sługi).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 19:13–16. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają, co się stało, gdy niektórzy Żydzi, podobnie jak Paweł, próbowali wypędzać złe duchy.

Co się stało, gdy siedmiu synów arcykapłana próbowało wypędzić złego ducha?
Kogo zły duch rozpoznał? Kogo zły duch nie rozpoznał?
Dlaczego zły duch nie rozpoznał synów Scewy? (Ponieważ nie byli upoważnieni do posługi w imię Jezusa Chrystusa).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 19:17–20. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co zrobiło wielu ludzi, gdy dowiedzieli się o tym wydarzeniu. Wyjaśnij, że wyrażenie „oddawali [się] czarnoksięstwu” (werset 19.) odnosi się do magii i innych złych praktyk.

Co zrobiło wielu ludzi po tym wydarzeniu, aby pokazać, że mają wiarę w Jezusa Chrystusa? (Wyznali i porzucili złe praktyki, paląc powiązane z nimi księgi).
Jakiej zasady możemy nauczyć się z tych wersetów o tym, jak możemy okazać naszą wiarę w Jezusa Chrystusa? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozpoznali następującą zasadę: Wyznając i porzucając złe praktyki, okazujemy naszą wiarę w Jezusa Chrystusa).
Jakie poświęcenia mogą być od nas wymagane w celu wyrzeczenia się wyznanego grzechu?

Złóż świadectwo o ważności okazywania naszej wiary w Jezusa Chrystusa nie tylko poprzez wyznanie naszych grzechów, ale również poprzez wyrzeczenie się wszystkiego, co może prowadzić do powrotu do tych grzechów.

Poproś uczniów, aby rozważyli, czy jest coś w ich życiu, czego, według Pana, powinni się wyrzec. Zachęć ich, aby postąpili według podszeptów, które poczuli podczas tej lekcji.

Dzieje Apostolskie 19:21–41

Czciciele fałszywej bogini Artemidy przemawiają przeciwko Pawłowi i wywołują zamieszki w mieście.

Podsumuj Dzieje Apostolskie 19:21–41, wyjaśniając, że część gospodarki w Efezie była napędzana przez kult Artemidy, która była fałszywą rzymską boginią. Paweł wzywał do zaprzestania oddawania czci fałszywym bogom, w efekcie czego rzemieślnicy, którzy tworzyli rzeźby Artemidy, zwrócili się przeciwko Pawłowi. Lud w zamieszaniu i zgiełku zgromadził się w teatrze miejskim (który mógł pomieścić do 24 000 ludzi). Paweł chciał przemówić do tłumu, ale został przekonany przez uczniów i przywódców rządowych, aby nie wchodził do teatru. Pisarz miejski uspokoił tłum, który następnie się rozszedł. Wskaż, że ochrona Pawła jest przykładem tego, że dzieła Boga nie będą udaremnione nawet w obliczu niegodziwych protestów. (W czasie pobytu w Efezie [ok. 57 r. n.e.] Paweł napisał I List do Koryntian).

Zakończ, składając świadectwo na temat zasad, które były nauczane podczas tej lekcji.

Komentarz i tło historyczne

Dzieje Apostolskie 18:11–12. Czy można kogoś uzdrowić za pomocą chusteczki?

Starszy Bruce R. McConkie, członek Kworum Dwunastu Apostołów, nauczał:

„Uzdrowienie przychodzi przez przez moc wiary; nie ma żadnej uzdrawiającej mocy w ubraniu lub innym przedmiocie, czy to posiadanym przez Pawła, Jezusa, czy kogokolwiek innego. Jednakże obrzędy i przedmioty mogą być używane dla zwiększenia wiary” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 2:169).

Dzieje Apostolskie 18:18. „Dał ostrzyc głowę, bo uczynił ślub”

Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów podał następujące wyjaśnienie tego wersetu:

„W ramach zachęty do pogłębienia duchowej prawości jest rzeczą właściwą i pożądaną dla świętych, by często składali Panu ślubowania. Są to uroczyste obietnice wykonywania pewnych obowiązków, powstrzymywania się od konkretnych grzechów, przestrzegania przykazań lub dążenia naprzód, gorliwiej służąc w królestwie. W ten sposób Jakub przyrzekł, że zaakceptuje Jehowę jako swojego Boga i będzie uczciwie płacił dziesięcinę (I Ks. Mojżeszowa 28:20–22), a Anna złożyła ślubowanie, że odda Samuela na służbę Panu (I Ks. Samuela 1:9–18).

‘Święci powinni składać ślubowania nie tylko w dzień Pański, ale we wszystkie dni (NiP 59:8–12); a gdy już je złożą, powinni ich dotrzymywać (NiP 108:3; IV Ks. Mojżeszowa 30:2; Ks. Kaznodziei Salomona 5:4–5) […]’ (Mormon Doctrine, wyd. 2. [1966], str. 825).

Nie jest jasne co ślubował Paweł. Z tego, że ogolił głowę, można wywnioskować, że postąpił według żydowskiego zwyczaju związanego z nazyreatem (IV Ks. Mojżeszowa 6). Jeśli tak było, dokonał niepotrzebnego i niewłaściwego obrzędu, w widoczny sposób starając się przypodobać członkom Kościoła pochodzenia żydowskiego, potencjalnym żydowskim nawróconym lub obu tym grupom. Porównaj z Dziejami Apostolskimi 21:17–26” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 2:165).

Dzieje Apostolskie 19:13. „A niektórzy z wędrownych zaklinaczy żydowskich”

Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wypowiedział poniższe słowa o fałszywych kapłanach:

„Imitując prawdziwy porządek, w którym duchy są wypędzane z ludzi, fałszywi duchowni (nie mając faktycznej mocy kapłańskiej) próbują je wypędzać przez egzorcyzmy. Te bezbożne praktyki były prawdopodobnie bardziej powszechne w starożytności niż obecnie, ponieważ niewielu ludzi wierzy w dzisiejszych czasach w cuda czy w wypędzanie dosłownych złych duchów. Jednakże na przestrzeni lat nie było rzadkością, że tak zwani kapłani próbowali wypędzać złe duchy z ludzi i wyganiać je z konkretnych miejsc przez zaklęcia czy czary” (Mormon Doctrine, wyd. 2. [1966], str. 259).