Lekcja 47: Ew. Łukasza 6:1–7:18

Lekcja 47

Luke 6:1–7:18

Wprowadzenie

Jezus nauczał o znaczeniu czynienia dobra wobec bliźnich, również w sabat. Spędziwszy noc na modlitwie, powołał Dwunastu Apostołów, a następnie uczył ich, a także zgromadzony lud. Uzdrowił też sługę setnika i wzbudził z martwych syna wdowy.

Propozycje dotyczące nauczania

Ew. Łukasza 6

Jezus uzdrawia w sabat, wybiera Dwunastu Apostołów i uczy lud

(Uwaga: Większość treści Ew. Łukasza 6 została omówiona przy okazji lekcji na temat Ew. Mateusza 5–7; 10:1–4 i Ew. Marka 3:1–6. Ta część lekcji skupia się na Ew. Łukasza 6:31–38).

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że podczas niedzielnego spotkania w Kościele słyszą ogłoszenie na temat projektu służby dla mieszkającej w sąsiedztwie rodziny. Po wysłuchaniu ogłoszenia usłyszeli cztery różne reakcje. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następujących hipotetycznych reakcji:

„Ta rodzina przez wiele ostatnio przeszła. Chętnie zrobię dla nich, co tylko będę mógł”.
„Lepiej, żeby potem był jakiś poczęstunek, bo jak nie, to nie idę”.
„Naprawdę nie mam ochoty iść, ale w przyszłym tygodniu przydałoby mi się trochę pomocy przy projekcie, nad którym właśnie pracuję, więc pewnie powinienem teraz pomóc”.
„Jeśli mój kolega pójdzie, to ja też”.

Co te przykłady mówią na temat motywów, jakimi kierują się ludzie, kiedy służą?

Poproś uczniów, aby zastanowili się, jakie mają okazje do służby i co myślą o służeniu bliźnim. Poproś ich, aby w trakcie studiowania Ew. Łukasza 6–7 wyszukali zasady, które mogą pomóc im służyć w bardziej znaczący sposób.

Podsumuj Ew. Łukasza 6, wyjaśniając, że kiedy Jezus przebywał w Galilei na początku Swojej posługi, uzdrowił w sabat mężczyznę z uschniętą ręką, spędził noc na modlitwie i powołał Dwunastu Apostołów. Następnie zaczął nauczać ich, a także „mnóstwo ludu” (werset 17.), jak można otrzymać nagrodę w niebie.

Poproś uczniów, żeby po cichu przeczytali Ew. Łukasza 6:19 i wyszukali, co Jezus uczynił dla ludu, zanim zaczął go nauczać. Poproś ich, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos Ew. Łukasza 6:31–35, po jednym lub po kilka wersetów. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają radę, jakiej Jezus udzielił Swoim uczniom.

Jakiej rady Jezus udzielił Swoim uczniom?
Czego, według wersetu 35., powinniśmy oczekiwać w zamian za dobre uczynki, których dokonujemy względem bliźnich? (Możesz zachęcić uczniów, aby zaznaczyli zwrot: „nie spodziewając się zwrotu”).
Jakich doczesnych nagród ludzie mogą oczekiwać, kiedy służą bliźnim?
Co Pan nam obiecuje, jeśli będziemy dokonywać dobrych uczynków wobec bliźnich, nie oczekując niczego w zamian? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli będziemy dokonywać dobrych uczynków wobec bliźnich, nie oczekując niczego w zamian, otrzymamy wspaniałą nagrodę i będziemy dziećmi Najwyższego).

Wyjaśnij, że chociaż wszyscy jesteśmy dziećmi Boga, to ci, którzy dokonują dobrych uczynków wobec bliźnich, wypełniają swój boski potencjał i stają się podobni do Ojca Niebieskiego.

Dlaczego ta obietnica jest najlepszą nagrodą za miłość i dobre uczynki na rzecz bliźnich?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 6:36–38. Niech reszta śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka podane przez Jezusa przykłady tego, jak możemy czynić dobro wobec bliźnich.

Jakie przykłady, według wersetów 36–37, Jezus podał na to, jak możemy czynić dobro wobec bliźnich? (Możesz wyjaśnić, że ludzie, którzy czynią w ten sposób dobro, otrzymają od Boga łaskę i wybaczenie).

Aby wyjaśnić uczniom werset 38., przynieś na zajęcia wiadro, koszyk lub pudełko oraz kilka różnych rzeczy do ubrania i jedzenia oraz kilka butelek z wodą. Upewnij się, że masz tyle rzeczy, że nie zmieszczą się w przyniesionym pojemniku. Poproś jednego z uczniów, aby wyszedł na środek sali i spróbował zmieścić do pojemnika tyle rzeczy, ile się da. Kiedy skończy, zapytaj go:

W jaki sposób zwrot: „miara dobra, natłoczona, potrzęsiona i przepełniona” (werset 38.) opisuje twoje próby napełnienia pojemnika? (Podziękuj uczniowi i pozwól mu wrócić na miejsce).
Jak te zwroty opisują sposób, w jaki Ojciec Niebieski nagradza nas, kiedy służymy innym? (Uczniowie mogą to inaczej ująć, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Kiedy szczodrze służymy bliźnim, Ojciec Niebieski jeszcze hojniej nam błogosławi).
W jaki sposób możemy szczodrze służyć bliźnim?

Poproś uczniów, aby przypomnieli sobie sytuację, w której oni sami lub ktoś, kogo znają, szczodrze służył bliźnim. Pokaż (lub rozdaj) następujące pytania i poproś uczniów, aby odpowiedzieli na nie w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania (lub na kartce, którą im dałeś).

W jaki sposób wy lub wasi znajomi zostaliście pobłogosławieni przez Pana, kiedy byliście szczodrzy wobec bliźnich?
Co będziecie robić, aby być bardziej szczodrzy wobec bliźnich?

Po upływie wyznaczonego czasu możesz poprosić, żeby ochotnicy podzielili się tym, co zapisali. Zachęć uczniów, aby modlili się do Pana o pomoc, żeby starali się być bardziej szczodrzy wobec bliźnich.

Ew. Łukasza 7:1–10

Jezus uzdrawia sługę setnika

Wyjaśnij, że skończywszy nauczać lud, Jezus przybył do miasta zwanego Kafarnaum.

Poproś kilkoro uczniów, aby czytali na głos Ew. Łukasza 7:2–5, po jednym lub po kilka wersetów. Niech reszta klasy śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka, kto poprosił Jezusa o pomoc, kiedy dowiedział się o Jego przybyciu do miasta.

Kto poprosił Jezusa o pomoc?

Wyjaśnij, że setnik to oficer w rzymskiej armii, który dowodził grupą od 50 do 100 mężczyzn.

Co martwiło setnika?

Zwróć uwagę studentów na to, że Żydzi z reguły nie darzyli setników sympatią, gdyż byli oni dla nich symbolem politycznej i militarnej władzy, jaką Rzym sprawował nad nimi i ich krajem (zob. New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 153).

Jakim człowiekiem był ów setnik?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 7:6–8. Niech reszta klasy śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka, w jaki sposób setnik okazał wielką wiarę w Jezusa Chrystusa.

W jaki sposób setnik okazał wielką wiarę w Jezusa Chrystusa?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 7:9–10. Niech reszta śledzi tekst w swoich pismach i odszuka, w jaki sposób wiara setnika została nagrodzona. Niech uczniowie opowiedzą o tym, czego się dowiedzieli.

Jakich zasad możemy się nauczyć na podstawie tej historii? (Uczniowie mogą rozpoznać kilka zasad łącznie z następującą: Okazując wiarę w Jezusa Chrystusa, możemy błogosławić życie bliźnich).

Ew. Łukasza 7:11–18

Jezus wskrzesza z martwych syna wdowy

Wyjaśnij, że nazajutrz po uzdrowieniu sługi setnika Zbawiciel dokonał kolejnego cudu.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 7:11–12. Niech reszta śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka, co Jezus i jego uczniowie zobaczyli, zbliżając się do miasta Nain.

Zamiast prosić jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 7:11–12, możesz pokazać fragment filmu zatytułowanego „The Widow of Nain” [Wdowa z Nain] (0:00–0:45) z serii: The Life of Jesus Christ Bible Videos [Filmy biblijne o życiu Jezusa Chrystusa], który dostępny jest na stronie internetowej: LDS.org.

Co Jezus i Jego uczniowie zobaczyli, kiedy zbliżyli się do bram miasta?
Dlaczego, według wersetu 12., śmierć tego młodego mężczyzny była szczególnie tragiczna dla tej kobiety?

Zwróć uwagę uczniów na to, że kobiecie nie tylko umarł jej jedyny syn, ale wcześniej straciła również męża. Poza uczuciem ogromnego smutku prawdopodobnie nie miał jej kto zapewnić bytu.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 7:13–15 lub pokaż resztę filmu (0:45–2:23). Poproś klasę, aby wyszukała, co zrobił Zbawiciel, kiedy ujrzał tę pogrążoną w żałobie kobietę. (Możesz wyjaśnić, że słowo „nosze” oznacza tutaj trumnę lub katafalk, na którym stawia się trumnę).

Co Zbawiciel uczynił dla tej kobiety?
Dlaczego, według wersetu 13., Jezus uzdrowił jej syna? (Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że wdowa nie poprosiła Go, aby uzdrowił jej syna, ale Jezus zauważył, że jest w potrzebie i postanowił jej pomóc).
Co byście czuli, gdybyście znajdowali się w sytuacji tej wdowy i zobaczyli, że Zbawiciel wskrzesił z martwych waszego jedynego syna?
Jakiej prawdy możemy nauczyć się z tej historii o tym, w jaki sposób możemy naśladować Jezusa Chrystusa? (Uczniowie mogą to inaczej ująć, ale upewnij się, że rozpoznają następującą prawdę: Możemy naśladować Jezusa Chrystusa, okazując współczucie bliźnim i zaspokajając ich niewypowiedziane potrzeby).
W jaki sposób możemy dostrzegać niewypowiedziane potrzeby bliźnich?

Wyjaśnij, że kiedy uczniowie będą starać się posiadać towarzystwo Ducha Świętego, będą wówczas mogli otrzymywać podszepty dotyczące tego, w jaki sposób powinni reagować na ukryte potrzeby bliźnich. Mogą także zastanowić się nad radą, jaką otrzymał kiedyś Prezydent Henry B. Eyring z Pierwszego Prezydium: „Kiedy spotykasz się z ludźmi, traktuj ich tak, jakby mieli poważny problem, a będziesz miał rację w ponad połowie przypadków” („Z mocą Pana”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 16).

Aby pomóc uczniom poczuć prawdę i znaczenie zasady, którą rozpoznali, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Thomasa S. Monsona.

„Niewiele historii z posługi Pana wzrusza mnie bardziej niż przykład współczucia, jakie okazał pogrążonej w żałobie wdowie z Nain […].

Jakąż moc, łagodność i współczucie okazał nasz Pan w tenże właśnie sposób! My również możemy błogosławić, jeśli tylko będziemy naśladować Jego szlachetny przykład. Wszędzie są ku temu okazje. Potrzeba nam oczu, które dostrzegą żałosne prośby, i uszu, które usłyszą ciche błaganie złamanego serca. Tak, i duszy wypełnionej współczuciem, abyśmy mogli porozumiewać się nie tylko przy pomocy oczu, głosu i uszu, ale także w majestatyczny sposób, tak jak czynił to Zbawiciel, czyli sercem” („Meeting Life’s Challenges”, Ensign, listopad 1993, str. 71).

W jakich sytuacjach wy lub członkowie waszych rodzin byliście adresatami współczucia lub służby okazanych wam przez bliźnich, nawet kiedy o nie nie prosiliście?
W jaki sposób podążanie za przykładem Chrystusa pomaga nam rozwijać umiejętność rozpoznawania niewypowiedzianych potrzeb bliźnich?

Jeśli nie pokazałeś filmu, poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 7:16–17. Niech reszta klasy śledzi tekst i wyszuka, jak ludzie zareagowali na cud, jakim było wskrzeszenie z martwych syna wdowy.

Jaka była reakcja ludzi na to, że Jezus wskrzesił syna wdowy?

Wyjaśnij, że ludzie prawdopodobnie oświadczyli, iż „prorok wielki powstał wśród nas” (werset 16.) ze względu na podobieństwa pomiędzy uzdrowieniem syna wdowy z Nain a przykładami ze Starego Testamentu, kiedy prorocy Eliasz i Elizeusz również wskrzesili z martwych synów innych ludzi (zob. I Ks. Królewska 17:17–24; II Ks. Królewska 4:17–22, 32–37; New Testament Student Manual, str. 154).

Na zakończenie zachęć uczniów, żeby szukali okazji do zaspokajania potrzeb, o których nie mówią im bliźni. Zachęć ich, aby szczodrze służyli i nie oczekiwali niczego w zamian.

Komentarz i tło historyczne

Ew. Łukasza 6:31–38. Dlaczego służymy bliźnim

Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów podał kilka możliwych powodów, dla których służymy bliźnim i wskazał powód, dla którego powinniśmy to robić:

„Ludzie służą sobie wzajemnie z różnych powodów i niektóre z tych powodów są lepsze od innych. Prawdopodobnie nikt z nas nigdy nie służy jedynie z jednego powodu. Jako że jesteśmy niedoskonałymi istotami, większość z nas prawdopodobnie służy z połączenia różnych powodów, i te koligacje mogą różnić się od siebie od czasu do czasu, w miarę jak wzrastamy duchowo. Ale wszyscy powinniśmy dążyć do tego, byśmy służyli z najwyższych i najlepszych pobudek.

Dlaczego służymy? Podam tutaj sześć powodów od najsłabszego do najlepszego.

Niektórzy mogą służyć w nadziei uzyskania ziemskiej nagrody […].

Innym powodem do służby — być może bardziej godnym niż pierwszy, lecz nadal należącym do kategorii dążenia do ziemskiej nagrody — jest osobiste pragnienie przebywania w dobrym towarzystwie […].

Niektórzy mogą służyć z obawy przed karą […].

Inni ludzie mogą służyć z poczucia obowiązku lub lojalności wobec przyjaciół, rodziny lub tradycji […].

Jednym z tych wyższych powodów do służby jest nadzieja na otrzymanie wiecznej nagrody […].

Ostatni motyw, który omówię, jest moim zdaniem najlepszy ze wszystkich. Pisma święte nazywają ten rodzaj służby ‘[drogą] jeszcze doskonalszą’ (I List do Koryntian 12:31).

‘Miłość bliźniego jest prawdziwą miłością Chrystusa’ (Moroni 7:47) […].

Ta zasada — która głosi, że powinniśmy służyć z miłości do Boga i z miłości do bliźnich, a nie dla osobistych korzyści lub z żadnych innych pomniejszych pobudek — to zdecydowanie wysoki standard. Zbawiciel musiał zapewne tak to postrzegać, skoro połączył przykazanie bezinteresownej i całkowitej miłości bezpośrednio z ideałem doskonałości” („Why Do We Serve?” New Era, marzec 1988, str. 6, 7; zob. także Dallin H. Oaks, „Why Do We Serve?” Ensign, listopad 1984, str. 12–15).