Lekcja 90

Dzieje Apostolskie 12

Wprowadzenie

Herod zabił Apostoła Jakuba, a następnie aresztował i uwięził Piotra. W nocy przed planowaną egzekucją anioł pomógł Piotrowi uciec z więzienia. Herod został porażony przez anioła Boga, a ewangelia nadal była głoszona, postępując naprzód.

Propozycje dotyczące nauczania

Dzieje Apostolskie 12:1–17

Herod zabija Jakuba i aresztuje Piotra, który w cudowny sposób ucieka z więzienia

Pokaż kompas lub narysuj go na tablicy. Poproś uczniów, aby wyjaśnili, w jaki sposób działa kompas i do czego jest używany.

• W jaki sposób kompas — skoro zawsze wskazuje północ — pomaga nam w podejmowaniu dobrych decyzji odnośnie do tego, dokąd mamy iść?

Na tablicy narysuj X obok kompasu (ale nie obok kierunku wskazującego północ) i poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że X oznacza podręczny magnes.

• W jaki sposób ten magnes wpłynąłby na działanie igły magnetycznej? (Igła wskazałaby pobliski magnes, który zakłóciłby pole magnetyczne bieguna północnego).

• W jaki sposób magnes wpłynąłby na podjęcie decyzji o kierunku, w którym powinniście się udać?

Zachęć uczniów, aby podczas studiowania Dziejów Apostolskich 12 zwrócili uwagę na wpływ, który może zakłócać naszą zdolność do podejmowania właściwych decyzji.

Aby przybliżyć uczniom kontekst Dziejów Apostolskich 12, wyjaśnij, że od męczeńskiej śmierci Szczepana chrześcijanie z Jerozolimy i okolic doświadczali przybierających na sile prześladowań.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 12:1–4. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali, w jaki sposób Herod Agryppa I przyczynił się do tych prześladowań.

• Kogo kazał ściąć Herod?

• Kto, według wersetu 3., był zadowolony ze śmierci Jakuba?

Wyjaśnij, że słowo „Żydzi” w wersecie 3. odnosi się do wpływowych przywódców żydowskich w Jerozolimie, którzy zachęcali do prześladowań Kościoła Jezusa Chrystusa. Herod starał się zadowolić żydowskich przywódców (zob. Bible Dictionary, „Herod” w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Obok X na tablicy zapisz następujące zdanie do uzupełnienia: Jeśli staramy się zadowolić innych ludzi zamiast Boga, to…

• Co zrobił Herod, gdy zauważył, że zamordowanie Jakuba zadowoliło przywódców żydowskich? (Planował publicznie skazać Piotra na śmierć).

Wskaż kompas na tablicy i zapytaj:

• W jaki sposób pragnienie Heroda, aby zadowolić inne osoby zamiast Boga, wpłynęło na kierunek jego życia?

• Jak dokończylibyście zdanie napisane na tablicy w oparciu o to, czego dowiedzieliście się o Herodzie? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, uzupełnij zdanie na tablicy tak, żeby przekazywało następującą prawdę: Jeśli staramy się zadowolić innych ludzi zamiast Boga, to możemy pogrążyć się w grzechu).

• Jakie są inne przykłady, które pokazują, w jaki sposób staranie się, aby zadowolić innych ludzi zamiast Boga, może prowadzić do grzechu?

Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą pozwalać, aby ich pragnienie, by zadowolić innych, odwodziło ich od Ojca Niebieskiego.

Wyjaśnij uczniom, że będą poproszeni, aby odgrywać wydarzenia opisane w Dziejach Apostolskich 12:5–17. Poproś kilkoro uczniów, aby odegrali rolę Piotra, dwóch strażników, anioła, Rode i jednego bądź dwóch uczniów w domu Marii, matki Jana (którego zwano Markiem). Rolę narratora możesz odegrać sam lub możesz poprosić o to jednego z uczniów.

Korzystanie z różnych metod nauczania

Wielu dobrych nauczycieli używa różnych metod nauczania w trakcie lekcji, również gdy nauczają codziennie. Bądź otwarty na nowe metody i podejście. Bądź także przygotowany do zmiany metod nauczania podczas lekcji, kiedy uczniowie stracą zainteresowanie lub gdy to, co akurat robią, nie pomaga im w osiągnięciu zamierzonego celu.

• Poproś narratora o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 12:5–6, a uczniów o odegranie wyznaczonych ról. Aby przybliżyć uczniom kontekst, rób przerwy po każdej grupie wersetów, które zostaną przeczytane i odegrane, a następnie zadawaj powiązane z nimi pytania.

• Co robili wtedy członkowie Kościoła?

Poproś narratora o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 12:7–10, podczas gdy wyznaczeni uczniowie będą postępować według tego, co jest czytane.

• Jakie ograniczenia lub przeszkody pokonał Piotr podczas tej ucieczki?

Poproś narratora o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 12:11–15, podczas gdy wyznaczeni uczniowie będą postępować według tego, co jest czytane.

• Kiedy Piotr uświadomił sobie, co się stało?

• Co się stało, kiedy Piotr zakołatał do drzwi bramy domu Marii?

Poproś narratora o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 12:16–17 i poproś wyznaczonych uczniów, aby postępowali według tego, co jest czytane. Gdy te wersety zostaną przeczytane oraz odegrane, poproś uczniów, aby powrócili na swoje miejsca.

• Komu, według wersetu 17., Piotr zawdzięczał możliwość ucieczki z więzienia? (Powiedz, że Jakub wspomniany w wersecie 17. jest jednym z braci Jezusa [zob. Ew. Mateusza 13:55]).

Poproś uczniów, aby przeczytali Dzieje Apostolskie 12:5 i odszukali, w jaki sposób werset ten jest powiązany z tym, co się stało z Piotrem.

• Na co wskazuje wyrażenie: „zbór zaś modlił się nieustannie” (werset 5.) w kwestii szczerości i żarliwości modlitw członków Kościoła?

• Jakiej zasady na temat wpływu, jaki mogą mieć nasze modlitwy na nas samych i na inne osoby, możemy nauczyć się z tego opisu? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Nasze szczere i żarliwe modlitwy przywołują cuda i błogosławieństwa Boga do naszego życia i do życia innych ludzi. Zapisz tę zasadę na tablicy).

• Co oznacza wyrażenie szczera i żarliwa modlitwa?

Wyjaśnij, iż ta zasada nie oznacza, że jeśli nasze modlitwy będę szczere i żarliwe, to automatycznie otrzymamy to, o co prosimy. Inne czynniki związane z otrzymywaniem błogosławieństw i cudów od Boga obejmują wolę i czas Boga oraz osobistą wolną wolę.

Niech jeden z uczniów przeczyta na głos poniższą wypowiedź. Pozostali niech wsłuchają się, w jaki sposób nasze szczere i żarliwe modlitwy wpływają na wolę Boga.

„Modlitwa jest aktem, poprzez który uzgadniane ze sobą są wola Ojca i wola dziecka. Celem modlitwy nie jest zmiana woli Boga, ale zapewnienie sobie i innym błogosławieństw, które Bóg pragnie nam ofiarować, ale są one uzależnione od tego, czy o nie poprosimy. Błogosławieństwa, zanim możemy je otrzymać, wymagają z naszej strony pewnego wysiłku. Modlitwa, jako rodzaj pracy, jest wyznaczonym środkiem dla otrzymania najwyższych ze wszystkich błogosławieństw” (Bible Dictionary, „Prayer”).

• Co, według tej wypowiedzi, jest ważnym celem modlitwy?

• Dlaczego ważne jest, aby pamiętać, że celem modlitwy nie jest zmiana woli Boga?

Poproś uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania odpowiedzieli na następujące pytanie:

• Kiedy modlitwa przywołała cuda i błogosławieństwa Boga do twojego życia lub życia osób, za które się modliłeś?

Kiedy upłynie wyznaczony czas, możesz poprosić kilkoro uczniów o podzielenie się tym, co napisali. Gdy o tym opowiedzą, poproś aby zastanowili się, w jaki sposób mogą modlić się bardziej szczerze i żarliwie, aby przywołać błogosławieństwa i cuda, którymi Bóg chce obdarzyć ich i inne osoby.

Dzieje Apostolskie 12:18–25

Herod zostaje porażony przez Boga, a ewangelia jest dalej głoszona

Podsumuj Dzieje Apostolskie 12:18–22, wyjaśniając, że gdy Herod dowiedział się o ucieczce Piotra, stracił strażników, którzy według niego umożliwili ucieczkę Piotrowi. Następnie Herod wygłosił mowę do ludu, który chwalił jego słowa.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 12:23–24. Pozostali niech śledzą tekst i zwrócą uwagę na to, co stało się z Herodem.

• Co stało się z Herodem? Dlaczego?

• Jak wyglądała praca misjonarska Kościoła pomimo prześladowań, z którymi zmagali się członkowie?

Zakończ lekcję, prosząc uczniów, aby przejrzeli prawdy, które poznali, i zastanowili się, w jaki sposób mogą zastosować je w swoim życiu.

Komentarz i tło historyczne

Dzieje Apostolskie 12:1–17. Piotr i Jakub postawili Boga na pierwszym miejscu

Dzieje Apostolskie 12 wskazują, że Piotr i Jakub postawili Boga na pierwszym miejscu w ich życiu, niezależnie od kary, jaka mogła ich spotkać. Dlaczego jest tak ważne, aby kochać Boga i postawić Go na pierwszym miejscu w naszym życiu? Starszy Lynn G. Robbins z Prezydium Siedemdziesiątych opowiedział o następującym wydarzeniu, które pomogło mu zrozumieć znaczenie kierunku obieranego w naszym życiu:

„‘W którą stronę jesteś zwrócony?’ — Prezydent Boyd K. Packer zaskoczył mnie tym dziwnym pytaniem podczas wspólnej podróży, kiedy wypełniałem swoje pierwsze zadanie jako nowy Siedemdziesiąty. Bez wyjaśnienia, które nakreśliłoby jakiś kontekst, byłem zupełnie zbity z tropu. ‘Siedemdziesiąty — ciągnął dalej — nie jest przedstawicielem ludzi przed prorokiem, lecz przedstawicielem proroka przed ludźmi. Nigdy nie zapominaj, w którą stronę jesteś zwrócony!’ To była niebywała lekcja.

Staranie się o to, by przede wszystkim zadowolić ludzi, a nie Boga, jest wbrew pierwszemu i drugiemu wielkiemu przykazaniu (zob. Ew. Mateusza 22:37–39). To oznaka, że nie pamiętamy, w którą stronę jesteśmy zwróceni. A jednak wszyscy popełniamy ten błąd, bo boimy się ludzkiej oceny. W Księdze Izajasza Pan nas ostrzega: ‘Nie bójcie się lżenia ludzi’ (Ks. Izajasza 51:7; zob. także 2 Nefi 8:7). We śnie Lehiego ów strach wywołało wytykanie palcami i szyderstwa ludzi z ogromnego i przestronnego budynku, które sprawiły, że wielu zapomniało, w którą stronę się zwracać i odeszło od drzewa, bo się ‘wstydzili’ (zob. 1 Nefi 8:25–28)” („W którą stronę jesteś zwrócony?” Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 9).

Dzieje Apostolskie 12:5. „Zbór zaś modlił się nieustannie”

Prezydent Thomas S. Monson wyraził swoją wdzięczność za te osoby, które modlą się za niego i za przywódców Kościoła:

„Dziękuję wam za waszą życzliwość w stosunku do mojej osoby, z którą wszędzie się spotykam. Dziękuję wam za modlitwy w moim imieniu. Czuję te modlitwy i jestem za nie bardzo wdzięczny” („Kiedy znów się spotykamy”, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 5).

„Kocham was i modlę się za was. Ponownie proszę, abyście pamiętali w swoich modlitwach o mnie i o wszystkich członkach Władz Generalnych. Jesteśmy zjednoczeni z wami w rozwijaniu tego wspaniałego dzieła. Świadczę wam, że wszyscy pracujemy razem i że każdy mężczyzna, każda kobieta i każde dziecko ma do odegrania swoją rolę. Oby Bóg dał nam siłę, zdolność i wytrwałość do tego, byśmy ją odegrali dobrze” („Do następnego spotkania”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 109).

Prezydent Harold B. Lee podzielił się następującymi przemyśleniami na temat oferowania żarliwej modlitwy:

„Musicie pragnąć jej z całej duszy! Musicie być zaangażowani ze wszystkich sił i pragnąć, aby była najcenniejszą rzeczą na świecie, do której dążycie!” (The Teachings of Harold B. Lee, wyd. Clyde J. Williams [1996], str. 125).

Dzieje Apostolskie 12:21–23. Śmierć Heroda Agryppy I

Herod Agryppa I był bratankiem Heroda Antypasa, który zabił Jana Chrzciciela, a także wnukiem Heroda Wielkiego. Był lubiany przez faryzeuszów, ponieważ starannie przestrzegał żydowskich zwyczajów. Być może z tego powodu — by być popularnym wśród Żydów — skazał Jakuba na śmierć (zob. Dzieje Apostolskie 12:1–2). Agryppa umarł w wielu 54 lat, w 44 r. n.e., w tym samym, w którym Jakub zginął śmiercią męczeńską. Łukasz widział nagłą śmierć Agryppy, która była boską zemstą, dokonaną przez anioła Pana” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 302; zob. także Bible Dictionary, „Herod”).