Lekcja 91
Dzieje Apostolskie 13–14
Wprowadzenie
Paweł (zwany dotychczas Saulem) udał się w swoją pierwszą podróż misyjną. Towarzyszył mu Barnaba. Wśród nieustających prześladowań głosili ewangelię i zakładali gminy Kościoła. Kiedy Żydzi odrzucili słowo Boga, Paweł i Barnaba skupili się na nauczaniu pogan — ludzi innych narodów.
Propozycje dotyczące nauczania
Dzieje Apostolskie 13:1–13
Paweł i Barnaba udają się w podróż misyjną i ganią fałszywego proroka
Przed lekcją przygotuj znaki z hasłami: „Brak przeciwności” i „Nieustanne przeciwności”. Umieść je na dwóch przeciwnych ścianach klasy.
Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że przestrzeń pomiędzy tymi znakami przedstawia poziom przeciwności, jaki dana osoba może napotkać, gdy próbuje żyć według ewangelii. Poproś uczniów, aby stanęli pomiędzy tymi znakami w takim miejscu, które, według nich, będzie przedstawiało poziom przeciwności, których doświadczył Mojżesz. Niech kilkoro z nich wyjaśni, dlaczego wybrali takie miejsce. Powtórz to ćwiczenie, prosząc uczniów, aby wskazali poziom prześladowań, jakiego doświadczył Józef Smith, a następnie — Nefi. Niech kilkoro uczniów wyjaśni swój wybór. Następnie poproś ich, aby powrócili na swoje miejsca.
Przyznaj, że wszyscy uczniowie Jezusa Chrystusa napotykają na przeciwieństwa w różnych momentach życia. Poproś uczniów, aby pomyśleli o tym, w którym miejscu skali przeciwności umieściliby siebie, w odniesieniu do swoich starań, aby żyć według ewangelii. Poproś uczniów, aby podczas studiowania Dziejów Apostolskich 13–14 odszukali zasady, które mogą wskazać drogę, gdy napotkają przeciwności w swoich staraniach, by żyć w prawy sposób.
Podsumuj Dzieje Apostolskie 13:1–6, wyjaśniając, że gdy pewni prorocy i nauczyciele zgromadzili się w Antiochii w Syrii, otrzymali przewodnictwo Ducha Świętego, że Saul (zwany później Pawłem) i Barnaba powinni zostać powołani do wspólnego głoszenia ewangelii. Gdy zostali wyświęceni, Saul i Barnaba z Antiochii udali się na wyspę Cypr i nauczali w synagodze w mieście Salamina. Stamtąd udali się na drugą stronę wyspy, do miasta Pafos. (Jeśli to możliwe pokaż mapę, która pokazuje położenie Antiochii i Cypru w czasach Nowego Testamentu).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 13:6–8. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co się stało, kiedy Saul i Barnaba przybyli do Pafos.
-
Kto, według wersetu 7., chciał usłyszeć o ewangelii od Saula i Barnaby? (Sergiusz Paweł, który był rzymskim prokonsulem w tym kraju).
-
Jakie przeciwności napotkali misjonarze przy nauczaniu ewangelii Sergiusza Pawła?
Wyjaśnij, że począwszy od Dziejów Apostolskich 13:9, Saul jest nazywany Pawłem. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 13:9–12. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób Paweł poradził sobie z przeciwnościami ze strony fałszywego proroka, Elymasa.
-
Co Paweł powiedział w wersecie 10. o Elymasie? (Wyjaśnij, że Paweł użył ostrych słów, ponieważ Elymas próbował przeszkodzić innej osobie w otrzymaniu zbawienia).
-
Co, według wersetu 11., zrobił Paweł z fałszywym prorokiem dzięki mocy Boga?
-
Jak, według wersetu 12., ujrzenie mocy Boga wpłynęło na prokonsula?
-
Czego możemy nauczyć się z tego opisu o mocy Boga w porównaniu z mocą diabła? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, upewnij się, że rozpoznają następującą prawdę: Moc Boga jest znacznie większa aniżeli moc diabła. Możesz zaproponować, aby uczniowie zapisali tę prawdę w swych pismach świętych obok Dziejów Apostolskich 13:9–12).
Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób zrozumienie, że moc Boga wielce przewyższa moc diabła, pomoże nam, gdy będziemy się zmagać z przeciwnościami w naszym życiu. Poproś kilkoro z nich o podzielenie się swoimi przemyśleniami z resztą klasy.
Dzieje Apostolskie 13:14–43
Paweł przywołuje historię Izraelitów i składa świadectwo o tym, że Jezus Chrystus przyszedł, aby wypełnić obietnice Boga
Poproś uczniów, aby pomyśleli o błędzie, który popełnili, i chcieliby się cofnąć w czasie, aby go wymazać. Wyjaśnij, że czasami napotykane przez nas przeciwności są wynikiem naszych grzesznych wyborów. Zachęć uczniów, aby podczas studiowania Dziejów Apostolskich 13:14–43 odszukali zasadę, która pomoże im pokonać przeciwności.
Podsumuj Dzieje Apostolskie 13:14–37, wyjaśniając, że Paweł i Barnaba opuścili Cypr i udali się do Pamfilii (w obecnej Turcji), po czym jeden z ich towarzyszy, Jan, postanowił ich opuścić i powrócić do domu. Paweł i Barnaba zmierzali dalej do Antiochii Pizydyjskiej (nie pomyl z Antiochią w Syrii, w której rozpoczęli misję). Będąc tam, w dzień sabatu Paweł stanął przed mężczyznami w synagodze i przywołał wydarzenia z historii Izraela. Następnie Paweł złożył świadectwo, że Jezus Chrystus jest obiecanym Zbawicielem Izraela.
Poproś uczniów o przeczytanie po cichu Dziejów Apostolskich 13:26–34 i odszukanie, czego Paweł nauczał o Jezusie Chrystusie.
-
Co, zgodnie z pragnieniem Pawła, osoby zgromadzone w synagodze miały zrozumieć na temat Jezusa Chrystusa?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie Dziejów Apostolskich 13:38–39. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jakie błogosławieństwo, według nauk Pawła, możemy otrzymać dzięki zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa.
-
Jakie błogosławieństwo możemy otrzymać dzięki Jezusowi Chrystusowi i Jego Zadośćuczynieniu? (Używając słów uczniów, zapisz na tablicy następującą prawdę: Dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa nasze grzechy będą nam odpuszczone i będziemy usprawiedliwieni).
Wyjaśnij, że słowo usprawiedliwiony, użyte w wersecie 39., oznacza „ułaskawienie od grzechu [lub wybaczenie] i ogłoszenie niewinności” (Guide to the Scriptures, „Justification, Justify”, strona internetowa: scriptures.lds.org). Kiedy jest się usprawiedliwionym dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa, to relacja z Bogiem staje się znowu prawidłowa.
-
W jaki sposób Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa pozwala nam być usprawiedliwionymi z naszych grzechów?
Aby przybliżyć uczniom tę doktrynę, poproś ich o przeczytanie następującej wypowiedzi Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów:
„Jezus cierpiał i oddał Swoje życie, aby zadośćuczynić za grzechy. Moc Jego Zadośćuczynienia może zmazać z nas skutki grzechu. Kiedy pokutujemy, Jego zadość czyniąca łaska usprawiedliwia nas i oczyszcza (zob. 3 Nefi 27:16–20). I jest tak, jakbyśmy nie ulegli, jakbyśmy nie poddali się pokusie” („Aby byli jedno, jak my”, Ensign lub Liahona, listopad 2002, str. 71).
-
Co musimy zrobić, aby nasze grzechy zostały nam wybaczone i abyśmy byli usprawiedliwieni dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa?
-
Kto z pism świętych otrzymał wybaczenie grzechów i usprawiedliwienie dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa? (Przykładowe odpowiedzi: Paweł, Alma Młodszy, Enos).
Poproś uczniów o zaśpiewanie dwóch pierwszych zwrotek hymnu „Podziwiam miłości czyn” (Hymny, nr 109). Niech podczas śpiewania zwrócą uwagę na to, w jaki sposób autor hymnu wyraził swoją wdzięczność za Zadośćuczynienie i wybaczenie Zbawiciela.
Poproś uczniów, aby zapisali swoje odpowiedzi w notatnikach, dziennikach do studiowania lub na kartce.
-
Jakie są wasze uczucia wobec Jezusa Chrystusa, kiedy myślicie o tym, w jaki sposób Jego Zadośćuczynienie umożliwia wybaczenie waszych grzechów?
Kiedy upłynie wyznaczony czas, poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się tym, co napisali. Zachęć ich, aby postępowali według podszeptów, które mogą otrzymać od Ducha Świętego, co pomoże im uzyskać wybaczenie i usprawiedliwienie dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa.
Podsumuj Dzieje Apostolskie 13:40–43, wyjaśniając, że po kazaniu Pawła wielu ludzi innych narodów (pogan) prosiło go, aby nauczał ich w następny sabat.
Dzieje Apostolskie 13:44–52
Paweł i Barnaba nauczają śmiało pomimo prześladowań
Wyjaśnij, że w kolejny dzień sabatu zebrało się prawie całe miasto, aby słuchać Słowa Bożego, nauczanego przez Pawła i Barnabę (zob. Dzieje Apostolskie 13:44).
Poproś uczniów, aby w parach przeczytali Dzieje Apostolskie 13:44–52. Poinstruuj jednego ucznia w każdej parze, aby odszukał postawy i czyny Żydów, a drugiego ucznia, aby odszukał postawy i czyny ludzi innych narodów, gdy lud się zgromadził, aby posłuchać Pawła i Barnaby. Zachęć uczniów, aby przeczytali również Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha] w wersecie 48., przypis a [w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]. Gdy uczniowie skończą czytać, poproś każdą parę uczniów o odnalezienie podobieństw i różnic w postawie i czynach Żydów i ludzi innych narodów.
-
Jakie błogosławieństwa otrzymały osoby, które chciały słuchać Pawła i jego towarzyszy?
Dzieje Apostolskie 14
Paweł i Barnaba dokonują cudów, gdy głoszą ewangelię wśród ciągłych prześladowań
Napisz na tablicy następujące pytanie: Dlaczego Pan pozwala na to, aby dobrzy ludzie doświadczali trudnych prób?
Poproś uczniów, aby podczas studiowania Dziejów Apostolskich 14 odszukali zasadę, która naprowadzi ich na jedną z możliwych odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnij, że Dzieje Apostolskie 14:1–21 zawierają opis udręk, których doświadczyli Paweł i Barnaba, kiedy kontynuowali nauczanie. Poproś kilkoro uczniów, aby przeczytali na głos poniższe wersety i poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali udręki, jakich doświadczyli misjonarze.
-
Dzieje Apostolskie 14:1–2 (Niewierzący Żydzi podburzają ludzi innych narodów przeciwko Pawłowi i Barnabie).
-
Dzieje Apostolskie 14:8–18 (Po tym, jak Paweł uzdrowił chromego mężczyznę, ludzie w Listrze myślą, że Paweł i Barnaba są greckimi bogami i chcą składać im ofiary).
-
Dzieje Apostolskie 14:19–20 (Paweł jest kamienowany, ale powstaje).
-
Jakie udręki musieli znosić Paweł i Barnaba?
-
Co byście pomyśleli, gdybyście towarzyszyli Pawłowi i Barnabie podczas tych prób?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 14:22. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, czego Paweł nauczał o udrękach.
-
Jakiej zasady naucza Paweł w tym wersecie? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Gdy z wiarą przechodzimy przez udręki, będziemy przygotowani, aby wejść do królestwa celestialnego).
-
W jaki sposób, waszym zdaniem, wierne przetrwanie udręk pomoże nam przygotować się do królestwa celestialnego?
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad błogosławieństwami, jakie otrzymali oni lub znane im osoby, które wynikały z wiernego wytrwania w udrękach. Poproś kilkoro z nich o podzielenie się swoimi doświadczeniami. Przypomnij uczniom, że nie muszą dzielić się doświadczeniami, które są zbyt święte lub prywatne. Możesz powiedzieć o osobistych doświadczeniach, które mogą dodatkowo zilustrować tę zasadę i świadczyć o jej prawdziwości.
Zachęć uczniów, aby rozważyli prawdy rozpoznane w Dziejach Apostolskich 13 i 14 i wybrali jedną, która najbardziej pomoże im podczas prób. Wręcz uczniom małą fiszkę lub kartkę i poproś, aby zapisali na niej wybraną zasadę. Zachęć uczniów, aby umieścili ją w takim miejscu, w którym będą ją często widzieli (np. na lustrze lub na biurku), by była źródłem siły i zachęty w czasie prób.
Komentarz i tło historyczne
Dzieje Apostolskie 13:9. Saul staje się znany jako Paweł
„[Apostoł Paweł] we wcześniejszym etapie życia był znany jako Saul; jego łacińskie imię, Paweł, jest po raz pierwszy wspomniane na początku jego posługi wśród ludzi innych narodów (Dzieje Apostolskie 13:9)” (Bible Dictionary, „Paul”).
Dzieje Apostolskie 13:51. „Otrząsnąwszy na nich proch z nóg swoich”
Starszy James E. Talmage z kworum Dwunastu Apostołów użył następującego wyjaśnienia w kwestii strząśnięcia prochu ze stóp:
„Ceremonialne strząśnięcie prochu ze stóp, jako świadectwo przeciwko danej osobie, było rozumiane przez Żydów jako symboliczne zerwanie więzów i wyrzeczenie się wszelkiej odpowiedzialności za potencjalne konsekwencje tego czynu. Stało się to obrzędem oskarżenia i świadectwem uczynionym na mocy wskazówek danych przez Pana Jego apostołom, jak zacytowano to w Ew. Mateusza 10:14. W obecnej dyspensacji Pan w podobny sposób nakazał Swoim upoważnionym sługom, aby świadczyli przeciwko tym, którzy umyślnie i złośliwie sprzeciwiają się prawdzie, kiedy jest ona wiarygodnie przedstawiona” (Jesus the Christ, wyd. 3. [1916], str. 345; zob. także NiP 24:15; 75:18–22; 84:92–96). Jednakże ze względu na poważny charakter tego czynu — strząśnięcia prochu ze stóp — nie należy go nigdy wykonywać, chyba że pod kierownictwem Pierwszego Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów.
Dzieje Apostolskie 14:22. „Wiele ucisków”
Starszy Robert D. Hales z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał na temat ucisków i udręk:
„Tymczasem nasze ziemskie próby mają swoje znaczenie i cel […]. Każdy z nas musi przejść przez pewne doświadczenia, by stać się bardziej podobnym do naszego Zbawiciela. W tej szkole, jaką jest życie w śmiertelności, wychowawcą często jest ból i cierpienie, jednak lekcje nauczane są po to, by nas oczyścić, błogosławić i wzmocnić, a nie zniszczyć nas” („Wiara podczas cierpienia przynosi spokój i radość”, Ensign lub Liahona, maj 2003, str. 17).
Starszy Quentin L. Cook z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił cel cierpienia w życiu doczesnym:
„Istnieje wiele rodzajów wyzwań. Niektóre zapewniają nam niezbędne doświadczenia. Niepożądane rezultaty w tym doczesnym życiu nie są dowodem braku wiary ani niedoskonałości ogólnego planu naszego Ojca w Niebie. Ogień złotnika jest czymś realnym, a cechy charakteru i prawość wykute w piecu cierpienia są doskonałe, oczyszczają nas i przygotowują na spotkanie z Bogiem” („Pieśni, których nie byli w stanie zaśpiewać”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 106).