Ew. Jana 16

Wprowadzenie

Po wieczerzy paschalnej Jezus Chrystus dalej nauczał Swoich uczniów. Powiedział im, że wkrótce uda się do Swojego Ojca i że Duch Święty, zwany także Pocieszycielem, przyjdzie do nich i poprowadzi ich do pełni prawdy. Jezus prorokował o Swojej śmierci i Zmartwychwstaniu, i oświadczył, że zwyciężył świat.

Propozycje dotyczące nauczania

Ew. Jana 16:1–15

Jezus wyjaśnia rolę Ducha Świętego

Poproś jednego z uczniów, aby wyszedł na środek klasy. Przewiąż mu oczy tak, aby nic nie widział. Następnie poproś pozostałych uczniów, aby umieścili swoje pisma święte w różnych miejscach w klasie. Następnie zapytaj ucznia z przepaską na oczach, jak trudne byłoby odnalezienie konkretnego egzemplarza pism świętych i otworzenie go na konkretnej stronie. Zapytaj go, czy pomocne byłoby, gdyby inny uczeń pokierował go do właściwego egzemplarza pisma świętego.

Poproś ucznia z przepaską na oczach, aby wybrał kogoś na swojego przewodnika. Poproś wybranego ucznia, aby poprowadził kolegę z przepaską na oczach do konkretnego egzemplarza pisma świętego, a następnie pomógł mu otworzyć go na odpowiedniej stronie. Po tym ćwiczeniu wyjaśnij, że kiedy Jezus Chrystus przebywał na ziemi, nauczał i szkolił Swoich uczniów. Osobiście prowadził ich ku zrozumieniu prawd, których nauczał.

Podsumuj Ew. Jana 16:1–4, wyjaśniając, że uczymy się, iż po tym, jak Jezus spożył wieczerzę paschalną ze Swoimi uczniami, powiedział im, że nadejdzie czas, kiedy ludzie ich znienawidzą i będą wierzyli, że zabijając ich, służą Bogu.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 16:5–6. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Jezus powiedział Swoim uczniom i co wtedy poczuli.

Jak uczniowie zareagowali na informację, że Jezus ich opuści i że będą prześladowani?

Poproś ucznia, który prowadził kolegę mającego zasłonięte oczy, aby wrócił na swoje miejsce. Zapytaj ucznia z przepaską na oczach:

Jak byś się czuł, gdybyś ponownie był sam i nie miał kolegi, który by ci pomagał?

Daj temu uczniowi krzesło i poproś, aby usiadł (ale nie zdejmuj mu z oczu przepaski).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 16:7. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, kogo Jezus obiecał zesłać po Swoim odejściu.

Kogo Jezus obiecał zesłać po Swoim odejściu? (Jezus obiecał zesłać Pocieszyciela, czyli Ducha Świętego).

Wyjaśnij, że słowo lepiej użyte w wersecie 7. oznacza: z korzyścią. Wyjaśnij, że „Duch Święty nie był w pełni obecny pośród Żydów za czasów doczesnej posługi Jezusa (Ew. Jana 7:39; 16:7)” (Bible Dictionary, „Holy Ghost”). Aby wyjaśnić, dlaczego Duch Święty nie był w pełni obecny w tamtych czasach, przeczytaj na głos poniższą wypowiedź Starszego Bruce’a R. McConkiego z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Tak długo, jak Jezus przebywał osobiście ze Swoimi uczniami, nie było potrzeby, by Duch stale im towarzyszył, co było konieczne po Jego odejściu” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], str. 753).

Podsumuj Ew. Jana 16:8–12, wyjaśniając, że jedną z ról Ducha Świętego jest przekonać świat o grzechu.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 16:13, a pozostałych o odszukanie innych ról, jakie miał spełnić Pocieszyciel w życiu uczniów po odejściu Jezusa.

Jakie role miał spełnić Duch Święty w życiu uczniów po odejściu Jezusa? Jakie korzyści mogli odnieść uczniowie dzięki pomocy i kierownictwu Ducha Świętego?
Co, zgodnie z wersetem 13., może uczynić Duch Święty także dla nas? (Po udzieleniu przez uczniów odpowiedzi zapisz na tablicy następującą prawdę: Duch Święty może wprowadzić nas we wszelką prawdę i objawić nam to, co stanie się w przyszłości).
W jaki sposób Duch Święty prowadzi nas ku prawdzie?
W jaki sposób Duch Święty może ukazać nam to, co nastąpi w przyszłości? (Jeśli istnieje taka potrzeba, wyjaśnij, że poprzez Ducha Świętego Bóg może dać nam pewność, nadzieję, perspektywę, ostrzeżenie i wskazówki co do naszej przyszłości).

Umieść przedmiot (nagrodę) na półce, krześle lub w innym miejscu w sali. Poproś ucznia z przepaską na oczach, aby odszukał ten przedmiot. Poproś drugiego ucznia, aby szeptał pierwszemu uczniowi wskazówki, dzięki którym będzie mógł odnaleźć nagrodę. Gdy ją znajdzie, poproś go, aby zdjął przepaskę z oczu. Niech obaj uczniowie powrócą na swoje miejsca. Zapytaj resztę uczniów:

W jakiej sytuacji czuliście, że Duch Święty prowadził was do prawdy? Jak rozpoznaliście, że to był Duch Święty?

Możesz podzielić się doświadczeniem, kiedy byłeś prowadzony przez Ducha Świętego. Aby pomóc uczniom w zastosowaniu prawdy, której się nauczyli, zachęć ich, aby żyli w taki sposób, który zachęca Ducha Świętego, by nimi kierował.

Zwróć uwagę uczniów na to, że w Ew. Jana 16:13 zostało wskazane, iż Duch Święty, którego rolą jest składanie świadectwa o Ojcu i Synu, „nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie”. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 16:14–15, a pozostałych o odszukanie, czyje słowa przekaże nam Duch Święty.

Czyje słowa przekaże nam Duch Święty? (Po udzieleniu przez uczniów odpowiedzi zapisz na tablicy następującą prawdę: Duch Święty objawia prawdy i wskazówki, które pochodzą od Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa).
Dlaczego pomocna jest wiedza, że kiedy Duch Święty do nas przemawia, to przekazuje nam słowa Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa?

Wyjaśnij uczniom, że sposób, w jaki Duch Święty „porozumiewa się z […] duchem [człowieka], niesie ze sobą większą pewność niż jakakolwiek komunikacja, jaką [nawiązujemy] dzięki swym naturalnym zmysłom” (Oddani wierze [2004], str. 33). To znaczy, że Duch Święty jest naszym najcenniejszym przewodnikiem w uczeniu się prawdy, a Jego wpływ jest cenniejszy niż namacalny dowód, opinie innych lub rozumowanie świata. Uczniowie Zbawiciela pod nieobecność Pana musieli nauczyć się polegać na przewodnictwie Ducha Świętego, podobnie jak my.

Ew. Jana 16:16–33

Jezus omawia Swoje odejście z tego świata i ogłasza, że zwyciężył świat

Poproś uczniów, aby pomyśleli o chwili, kiedy musieli pożegnać się z przyjacielem lub członkiem rodziny na dłuższy czas.

Jakich słów użyliście, aby się nawzajem pocieszyć w tej sytuacji?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Jana 16:16. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Jezus powiedział uczniom, a co mogło stanowić dla nich pocieszenie, kiedy rozmyślali o tym, że Jezus ich opuści. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli.

Wyjaśnij, że w Ew. Jana 16:17–19 czytamy, iż uczniowie nie rozumieli, co miał na myśli Jezus, kiedy powiedział, że na razie odchodzi, ale że ujrzą Go ponownie.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 16:20–22. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Pan powiedział uczniom o uczuciach, które będą im towarzyszyć, gdy ich opuści i gdy zobaczą Go ponownie. Zwróć uwagę uczniów na wyrażenie: „kobieta, gdy rodzi”.

Jak mieli czuć się uczniowie po tym, jak Jezus ich opuści? Co obiecał, że później nastąpi?

Wyjaśnij, że uczniowie mieli ujrzeć Go ponownie po Jego zmartwychwstaniu. Mimo że ich cierpienie z powodu Jego śmierci miało być wielkie, radość, której mieli zaznać z powodu Jego Zadośćuczynienia, miała nie mieć końca.

Podsumuj Ew. Jana 16:23–32, tłumacząc, że Jezus nauczał Swoich uczniów, aby modlili się bezpośrednio do Ojca Niebieskiego w Jego (Chrystusa) imię i zapewnił ich, że Ojciec kocha zarówno ich, jak i Niego.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 16:33, a pozostałych o odszukanie słów i wyrażeń, które Zbawiciel użył, aby pocieszyć Swoich uczniów.

Jakich słów i wyrażeń użył Zbawiciel, by pocieszyć Swoich uczniów?
Dlaczego, zgodnie z wersetem 33., możemy odczuwać radość i spokój nawet, jeśli na świecie panuje ucisk i śmierć? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Dzięki Jezusowi Chrystusowi, który zwyciężył świat, możemy być dobrej myśli i czuć spokój).
Co to znaczy, że Jezus Chrystus zwyciężył świat?

Wyjaśnij, że jako Jednorodzony Ojca, Jezus Chrystus prowadził bezgrzeszne życie, pokonując wszystkie doczesne pokusy. Doświadczył także każdego rodzaju bólu i cierpienia oraz zadośćuczynił za grzechy wszystkich ludzi. Poprzez to, jak żył, poprzez cierpienie i śmierć oraz Jego Zmartwychwstanie, pokonał wszystkie bariery, dzielące nas od stania się czystymi, odnalezienia spokoju i ponownego życia z naszym Ojcem w Niebie i tymi, których kochamy.

W jaki sposób wiedza o tym, że Jezus Chrystus zwyciężył świat, pomaga nam być dobrej myśli i czuć pokój?

Rozdaj uczniom kopie następującej wypowiedzi Prezydenta Thomasa S. Monsona. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał ją na głos, a pozostałych o odszukanie powodu, dla którego możemy być dobrej myśli pomimo prób i trudności, które napotykamy w tym świecie.

„Bądźmy na co dzień dobrej myśli. Choć żyjemy w coraz mroczniejszych czasach, Pan nas kocha i czuwa nad nami. Zawsze jest przy nas, gdy postępujemy sprawiedliwie. Pomoże nam w potrzebie […]. Nasze życie może być przepełnione radością, jeśli postępujemy zgodnie z naukami ewangelii Jezusa Chrystusa.

Pan wzywał nas: ‘Ufajcie, Ja zwyciężyłem świat’ [Ew. Jana 16:33]. Jakże ogromnym szczęściem powinna nas napełniać ta wiedza. On dla nas żył i dla nas zmarł. Zapłacił cenę za nasze grzechy. Obyśmy naśladowali Jego przykład. Okażmy Mu swą wielką wdzięczność, przyjmując Jego ofiarę i żyjąc w taki sposób, abyśmy zasługiwali na to, by pewnego dnia powrócić i żyć razem z Nim” („Niech Bóg będzie z wami do naszego następnego spotkania”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 110–111).

W jakiej sytuacji wiedza o tym, że Jezus Chrystus zwyciężył świat, pomogła wam być dobrej myśli i czuć pokój?

Zachęć uczniów, aby byli dobrej myśli i żyli zgodnie z ewangelią Jezusa Chrystusa. Złóż świadectwo, że gdy będą to czynili, odczują pokój i nadzieję, które są możliwe, dzięki zadość czyniącej ofierze Pana i Jego Zmartwychwstaniu.

Komentarz i tło historyczne

Ew. Jana 16:33. „Bądźcie dobrej myśli”

Podczas kwietniowej konferencji generalnej w 2009 roku Prezydent Thomas S. Monson przytoczył historię opowiedzianą przez Prezydenta Ezrę Tafta Bensona oraz Fredericka W. Babbela, którzy odwiedzili Europę po zakończeniu II wojny światowej. Historia ta dotyczy wdowy posiadającej czwórkę dzieci, która znalazła się na terytorium wroga. Pomimo faktu, że przebyła ponad 1600 km, a po drodze z zimna i głodu zmarły wszystkie jej dzieci, zachowała wiarę w to, że dzięki Jezusowi Chrystusowi jej rodzina będzie razem po Zmartwychwstaniu.

Skończywszy opowiadanie tej historii, Prezydent Monson powiedział następujące słowa:

„Świadczę wam, że obiecane są nam błogosławieństwa bez miary. Choć mogą się zbierać burzowe chmury, choć ulewa może nas zmoczyć, nasza wiedza o ewangelii i nasza miłość do Ojca w Niebie i naszego Zbawiciela pocieszą nas i pomogą wytrwać oraz sprawią, że w sercu będziemy się radować, śmiało krocząc naprzód i przestrzegając przykazań. Na tym świecie nie będzie niczego, co mogłoby nas pokonać.

Moi umiłowani bracia i siostry, nie lękajcie się. Bądźcie dobrej myśli. Przyszłość jest tak jasna, jak wasza wiara” („Bądźcie dobrej myśli”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 91–92).