Wprowadzenie do Listu Pawła do Galacjan

Dlaczego warto studiować tę księgę?

List Pawła do Galacjan został napisany do chrześcijan żydowskiego pochodzenia, którzy odstępowali od Pana, ponownie polegając na obrządkach prawa Mojżesza. Apostoł Paweł próbował naprawić tę sytuację, podkreślając różnicę pomiędzy uciążliwym „brzemieniem” prawa Mojżesza, które prowadziło do duchowej niewoli, a ewangelią Jezusa Chrystusa, która prowadzi do duchowej wolności. Studiowanie tego listu pomoże uczniom bardziej docenić wolność, jaką oferuje im ewangelia Jezusa Chrystusa.

Kto napisał tę księgę?

Autorem Listu do Galacjan jest Apostoł Paweł (zob. List do Galacjan 1:1).

Kiedy i gdzie została ona napisana?

Paweł prawdopodobnie napisał List do Galacjan, podróżując przez Macedonię podczas swojej trzeciej podróży misyjnej około 55–57 r. n.e. (zob. Bible Dictionary, „Pauline Epistles”).

Dla kogo i w jakim celu została napisana?

„Nie wiadomo do końca, do których kościołów był zaadresowany ten list. Jego adresatami były kościoły w północnej Galacji, której stolicą była Ancyra, albo kościoły znajdujące się na granicy Frygii i Galacji, które Paweł odwiedził podczas swojej pierwszej podróży misyjnej. W każdym bądź razie Paweł z pewnością odwiedził owe kościoły w Galacji podczas swojej drugiej (Dzieje Apostolskie 16:6) i trzeciej (Dzieje Apostolskie 18:23) podróży misyjnej” (Bible Dictionary, „Pauline Epistles: Epistle to the Galatians”).

Paweł pisał do świętych w Galacji, gdyż bardzo martwił go fakt, że odstępowali od Pana, podążając za naukami osób, które próbowały „przekręcić ewangelię” (zob. List do Galacjan 1:6–7). Chrześcijanie żydowskiego pochodzenia nauczali chrześcijan wywodzących się z innych narodów fałszywej doktryny, że aby zostać zbawieni, muszą zostać obrzezani i przestrzegać rytualnych wymogów prawa Mojżesza (zob. List do Galacjan 6:12; zob. także Dzieje Apostolskie 15:1). Niektórzy święci w Galacji przyjęli nauki tych osób (zob. List do Galacjan 4:10).

Główne cele, jakie Paweł pragnął osiągnąć, pisząc ten list, to:

Obrona przed oskarżeniami fałszywych nauczycieli, którzy działali przeciwko niemu.
Przekazanie nauki, że wszyscy ludzie — zarówno Żydzi, jak i ludzie innych narodów — są zbawieni dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa poprzez wiarę w Jezusa Chrystusa, a nie poleganie na obrządkach prawa Mojżesza.
Wyjaśnienie, jaką rolę pełni prawo Mojżesza w planie Bożym.
Ukazanie różnic pomiędzy starym przymierzem, jakie Bóg zawarł z Mojżeszem, a nowym przymierzem w Chrystusie.
Wezwanie świętych, żeby żyli zgodnie z Duchem.

Co wyróżnia tę księgę spośród innych?

List do Galacjan wyróżnia się jako najbardziej żarliwy z listów Pawła, w którym ostro zganił on zarówno będących w błędzie członków Kościoła, jak i fałszywych nauczycieli, którzy sprowadzali ich na manowce. List do Galacjan zawiera pierwszą ze spisanych przez Pawła prezentacji na temat doktryny usprawiedliwienia — zgodnie z którą nie jesteśmy usprawiedliwieni dzięki obrządkom prawa Mojżesza, ale dzięki wierze w Jezusa Chrystusa. W liście Paweł wykazuje różnice między „uczynkami ciała” i „owocami Ducha” (List do Galacjan 5:16–25).

Zarys

List do Galacjan 1–2 Paweł pisze do świętych w Galacji, gdyż odstąpili oni od Pana i przyjęli fałszywe nauki. Broni swojego powołania na Apostoła, opowiadając o swojej początkowej wrogości wobec Kościoła i o swoim nawróceniu. Podkreśla, że otrzymał objawienie bezpośrednio od Boga i wyjaśnia, że jego służba pośród ludzi innych narodów została zatwierdzona przez Apostołów. Oświadcza, że nie zgadzał się niegdyś z Piotrem co do świętych w Galacji. Naucza, że ludzie nie są usprawiedliwieni dzięki uczynkom zgodnym z prawem Mojżesza, ale dzięki wierze w Jezusa Chrystusa.

List do Galacjan 3–4 Paweł broni przesłania ewangelii. Naucza, że Abraham był przykładem osoby usprawiedliwionej przez wiarę, a nie przez uczynki zgodne z prawem Mojżesza. Poprzez Zadośćuczynienie Jezus Chrystus odkupił wszystkich ludzi od przekleństwa prawa. Prawo Mojżesza było „przewodnikiem do Chrystusa”. Poprzez wiarę i chrzest święci otrzymują błogosławieństwa Zadośćuczynienia, wstępują w przymierze ewangelii, stają się dziedzicami Bożymi poprzez Chrystusa i nie są już sługami, ale dziećmi Boga.

List do Galacjan 5–6 Paweł wzywa świętych, żeby pozostali nieugięci w oferowanym przez Chrystusa przymierzu ewangelii. Paweł porównuje życie człowieka, który przejmuje się „uczynkami ciała”, z życiem człowieka, który cieszy się „owocami Ducha”. Naucza świętych, że powinni nosić wzajemnie swoje brzemiona i nie ustawać w czynieniu dobra. Zbieramy to, co siejemy.