Lekcja 131: II List do Tymoteusza 1–2

Lekcja 131

II List do Tymoteusza 1–2

Wprowadzenie

W swoim Drugim Liście do Tymoteusza Paweł nauczał, że strach nie pochodzi od Boga i radził Tymoteuszowi, aby nie wstydził się swojego świadectwa o Jezusie Chrystusie. Paweł zachęcał Tymoteusza, aby wiernie wytrwał w próbach i pouczył go, żeby nauczał świętych, by odpokutowali.

Propozycje dotyczące nauczania

II List do Tymoteusza 1

Paweł nauczał Tymoteusza, aby nie wstydził się ewangelii

Napisz na tablicy słowo Strach i poproś uczniów, aby zastanowili się, jaki wpływ może mieć na nich strach. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi Prezydenta Gordona B. Hinckleya:

„Któż z nas może powiedzieć, że nie zna strachu? Nie znam nikogo, kto byłby od niego całkowicie wolny. Oczywiście niektórzy ludzie doświadczają strachu w znacznie większym stopniu niż inni. Niektórzy są w stanie szybko nad nim zapanować, ale inni stają się jego więźniami; przygnębia ich i doprowadza do porażki. Cierpimy ze strachu przed ośmieszeniem, porażką, samotnością, ignorancją. Niektórzy boją się teraźniejszości, inni przyszłości. Jeszcze inni noszą ciężar grzechu i daliby niemalże wszystko, by uwolnić się z tych pęt, ale obawiają się dokonać w życiu zmian” („God Hath Not Given Us the Spirit of Fear”, Ensign, październik 1984, str. 2).

Jaki wpływ może wywierać na nas strach, według Prezydenta Hinckleya?
W jaki sposób strach może wpłynąć na naszą zdolność do życia według ewangelii?

Poproś uczniów, aby w trakcie studiowania II Listu do Tymoteusza 1 odszukali zasadę, która pomoże im przezwyciężyć strach.

Wyjaśnij, że na krótko przed śmiercią, podczas pobytu w więzieniu w Rzymie, Paweł napisał Drugi List do Tymoteusza. Podsumuj II List do Tymoteusza 1:1–5, wyjaśniając, że Paweł wyraził pragnienie zobaczenia się z Tymoteuszem i przypomniał jego szczerą wiarę.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu do Tymoteusza 1:6. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach świętych i odszukają, o czym Paweł przypomniał Tymoteuszowi.

O czym Paweł przypomniał Tymoteuszowi?

Wyjaśnij, że „dar łaski Bożej” udzielony przez nałożenie rąk to Duch Święty. „Rozniecić” znaczy ponownie rozpalić lub ożywić (zob. werset 6., przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Paweł napomniał Tymoteusza, aby rozniecił dar Ducha Świętego, czyli zaczął żarliwie dążyć do posiadania ze sobą Jego towarzystwa.

Zapisz na tablicy następujące zdanie do uzupełnienia: Kiedy żarliwie dążymy do posiadania towarzystwa Ducha, to…

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu do Tymoteusza 1:7–8. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają błogosławieństwa, jakie wynikają z towarzystwa Ducha.

Jakie błogosławieństwa, według wersetu 7., mogą wynikać z towarzystwa Ducha?
Co te błogosławieństwa pomagają nam przezwyciężyć?

Wyjaśnij, że Paweł odnosił się do przyziemnego strachu, który powoduje niepokój, niepewność oraz panikę i różni się od tego, co pisma święte nazywają „bojaźnią Pana” (Przypowieści Salomona 9:10). Czuć bojaźń Pana to „czuć szacunek i respekt wobec Niego oraz przestrzegać Jego przykazań” (Guide to the Scriptures, „Fear”, strona internetowa: scriptures.lds.org).

Do czego, według wersetu 8., Paweł zachęcił Tymoteusza, by uczynił ze zrozumieniem, że Duch może pomóc mu przezwyciężyć strach?

Zapytaj uczniów, w jaki sposób uzupełniliby zdanie na tablicy w oparciu o nauki Pawła w wersetach 7–8. (Używając słów uczniów, uzupełnij zdanie tak, żeby zawierało następującą zasadę: Kiedy żarliwie dążymy do posiadania towarzystwa Ducha, możemy przezwyciężyć strach i nie wstydzić się naszego świadectwa o Jezusie Chrystusie.

W jaki sposób boska moc, miłość i dobry osąd mogą pomóc nam przezwyciężyć strach poprzez Ducha?
W jaki sposób możemy okazać, że nie wstydzimy się naszego świadectwa o Jezusie Chrystusie?
W jakich sytuacjach Duch pomógł wam przezwyciężyć strach lub dał wam odwagę, byście byli niewzruszeni w swoim świadectwie o Jezusie Chrystusie?

Poproś uczniów, aby zastanowili się, co mogą zrobić, żeby zaprosić towarzystwo Ducha, by mogli przezwyciężyć strach i nie wstydzić się swojego świadectwa o Jezusie Chrystusie.

Podsumuj II List do Tymoteusza 1:9–18, wyjaśniając, że Paweł napomniał Tymoteusza, aby pozostał wierny prawdziwej doktrynie. Paweł potwierdził również, że w Kościele panowało szeroko zakrojone odstępstwo (zob. II List do Tymoteusza 1:15).

II List do Tymoteusza 2

Paweł poucza Tymoteusza, by wiernie wytrwał w trudnościach

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali II List do Tymoteusza 2:1 i odszukali rady, jakich Paweł udzielił Tymoteuszowi.

Jakich rad Paweł udzielił Tymoteuszowi? (Wyjaśnij, że dzięki naszej wierze mamy dostęp do łaski, czyli boskiej pomocy Jezusa Chrystusa [zob. List do Rzymian 5:2]).
Dlaczego może być nam trudno pozostać silnymi w naszej wierze w Jezusa Chrystusa?

Wyjaśnij, że Paweł radził Tymoteuszowi, aby był silny dzięki łasce Jezusa Chrystusa, ponieważ wiedział, że jako uczeń Chrystusa Tymoteusz doświadczy cierpień i prześladowań.

Pokaż ilustracje przedstawiające żołnierza, sportowca i rolnika. (Możesz również poprosić uczniów, aby narysowali te trzy postacie na tablicy).

Wyjaśnij, że Paweł użył porównania do żołnierza, sportowca i rolnika, aby nauczyć Tymoteusza, jak pozostać silnym w wierze pomimo trudności.

Narysuj na tablicy poniższą tabelę. Poproś uczniów, żeby przerysowali ją do swoich notatników lub dzienników do studiowania lub rozdaj ją w formie karty zadań:

Porównanie	Opis	Czego to porównanie uczy o pozostaniu silnym w wierze
Żołnierz
Sportowiec
Rolnik

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu do Tymoteusza 2:3–6. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób Paweł opisał żołnierza, sportowca i rolnika. Wyjaśnij, że zwrot „walczyć prawidłowo” (werset 5.) odnosi się do walki w turnieju sportowym (zob. werset 5., przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).

Co, według nauk Pawła w wersetach 3–4, robi dobry żołnierz? (Pod hasłem „Opis” napisz w pierwszej rubryce tabeli następujące zdanie: Dobry żołnierz solennie znosi trudności i odkłada na bok inne sprawy, żeby zadowolić swojego dowódcę).
Co, w wersecie 5., oznacza, że sportowiec „nie otrzymuje wieńca”, jeśli nie walczy „prawidłowo”? (Pod hasłem „Opis” napisz w drugiej rubryce tabeli następujące zdanie: Sportowiec może odnieść zwycięstwo jedynie wtedy, gdy przestrzega reguł).
Jaką nagrodę, według wersetu 6., otrzymuje rolnik, który ciężko pracuje, aby zebrać żniwa? (Pod hasłem „Opis” napisz w trzeciej rubryce tabeli następujące zdanie: Rolnik musi ciężko pracować, aby cieszyć się z owoców swojej pracy).

Poproś uczniów, aby uzupełnili swoje tabele, zapisując w trzeciej kolumnie, czego każde porównanie uczy nas o pozostaniu silnym w wierze. Niech kilkoro uczniów podzieli się swoimi odpowiedziami.

Wyjaśnij, że Paweł powiedział, że jako uczeń Chrystusa doświadczył wielu prób (zob. II List do Tymoteusza 2:9). Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu do Tymoteusza 2:10–12. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst i odszukali, co Paweł powiedział o tym, dlaczego zniósł te trudności. Wyjaśnij, że „wybrani” (werset 10.) to wierni członkowie Kościoła.

Dlaczego, według swoich własnych słów w wersetach 10. i 12., Paweł był gotów znieść trudności i pozostać wierny Jezusowi Chrystusowi?
Jakiej zasady możemy nauczyć się od Pawła o tym, co się dzieje, kiedy znosimy trudności i pozostajemy wierni Panu? (Uczniowie mogą inaczej to ująć, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: W miarę jak znosimy trudności i pozostajemy wierni Panu, możemy pomóc sobie i innym uzyskać zbawienie poprzez Jezusa Chrystusa. Zapisz ją na tablicy).
W jaki sposób wierne znoszenie naszych własnych prób pomaga innym uzyskać zbawienie poprzez Jezusa Chrystusa?

Podsumuj II List do Tymoteusza 2:13–19, wyjaśniając, że Paweł radził Tymoteuszowi, by przypominał świętym, żeby unikali sporów i „[odstąpili] od niesprawiedliwości” (werset 19.).

Pokaż ilustracje przedstawiające różne naczynia, na przykład: miskę, kubek lub wazon. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu do Tymoteusza 2:20. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach i odszukali, jakie rodzaje naczyń znajdują się „w wielkim […] domu”.

Jakie rodzaje naczyń znajdują się, według Pawła, „w wielkim […] domu”?

Wyjaśnij, że Paweł użył porównania do różnych rodzajów naczyń w odniesieniu do członków domostwa, czyli Kościoła Jezusa Chrystusa. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II List do Tymoteusza 2:21. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co sprawia, że dana osoba jest „naczyniem […] przydatnym dla Pana”.

Co, według Pawła, możemy zrobić, żeby być „przydatnym dla Pana”?

Zwróć uwagę uczniów na to, że zwrot „kto siebie czystym zachowa” (werset 21.) odnosi się do bycia zupełnie czystym od niesprawiedliwości (zob. werset 19.).

Jakiej zasady możemy nauczyć się na podstawie użytego przez Pawła porównania o naczyniach, o tym, co możemy zrobić, żeby lepiej służyć Panu? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli zachowamy się czystymi od niesprawiedliwości, będziemy mogli lepiej służyć Panu).
Co możemy zrobić, aby zachować się czystymi od niesprawiedliwości?

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali II List do Tymoteusza 2:22 i odszukali, co jeszcze możemy zrobić, żeby zachować się od niesprawiedliwości. Niech uczniowie opowiedzą o tym, czego się dowiedzieli.

W jaki sposób zachowanie się czystymi od niesprawiedliwości pomoże nam lepiej służyć Panu?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów. Pozostałych poproś, aby odszukali, w jaki sposób zasadę tę mogą zastosować osoby służące na misji:

„Żaden misjonarz, który sam nie odpokutował za grzechy natury seksualnej, za używanie plugawego języka lub za oddawanie się pornografii, nie będzie w stanie wymagać od innych ludzi, by odpokutowali za te same grzechy! Nie będziecie w stanie tego czynić. Duch nie będzie z wami przebywał, a słowa utkną wam w gardle, kiedy będziecie chcieli je wypowiedzieć. Nie możecie schodzić, jak nazwał to Lehi, na ‘zakazane ścieżki’ [1 Nefi 8:28] i oczekiwać, że będziecie mogli prowadzić innych po ‘wąskiej ścieżce’ [2 Nefi 31:18] — tego się nie da zrobić […].

Niezależnie od tego, kim jesteście i co uczyniliście, możecie uzyskać przebaczenie […]. Na tym polega ‘cud przebaczenia’, cud Zadośćuczynienia Pana Jezusa Chrystusa. Ale nie będziecie w stanie tego zrobić, jeśli się aktywnie nie zobowiążecie do życia w ewangelii i jeśli nie odpokutujecie za co trzeba. Proszę was teraz […], abyście byli aktywni i czyści. Jeśli okoliczności tego wymagają, proszę was, stańcie się aktywni i stańcie się czyści” („Wszyscyśmy na wojnie”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 45).

Dlaczego konieczne jest być czystym od grzechu, kiedy głosimy ewangelię?

Na zakończenie złóż świadectwo o prawdziwości tej zasady. Poproś uczniów, aby zastanowili się, za jakie grzechy powinni odpokutować, aby mogli wierniej służyć Panu.

Komentarz i tło historyczne

II List do Tymoteusza 1:7. „Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni”

Prezydent Gordon B. Hinckley nauczał o tym, co jest źródłem strachu i jakie są jego skutki:

„Miejmy świadomość tego, że strach nie pochodzi od Boga, ale że ten gryzący, niszczący żywioł pochodzi od przeciwnika prawdy i prawości. Lęk jest antytezą [przeciwieństwem] wiary. Jest niszczący w skutkach, a nawet śmiertelny.

‘Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości’ [II List do Tymoteusza 1:7].

Te zasady to wielkie antidotum na lęki, które pozbawiają nas naszej siły, a czasami zwalają nas z nóg, powodując porażkę. One dają nam moc.

Jaką moc? Moc ewangelii, moc prawdy, moc wiary, moc kapłaństwa” („God Hath Not Given Us the Spirit of Fear”, Ensign, październik 1984, str. 2).

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, czym nabożna bojaźń różni się od zwykłego strachu:

„Podobne, lecz jednak inne od obaw, jakich często doświadczamy, jest uczucie, które pisma święte nazywają „[nabożną] bojaźnią” (List do Hebrajczyków 12:28) lub „[bojaźnią Pańską]” (Ks. Joba 28:28; Przypowieści Salomona 16:6; Ks. Izajasza 11:2–3). W odróżnieniu od zwykłego strachu, który powoduje niepokój i trwogę, nabożna bojaźń jest źródłem spokoju, zapewnienia i przeświadczenia.

Ale w jaki sposób uczucie pochodne obawie może być budujące lub pomocne duchowo?

Prawa bojaźń, jaką staram się opisać, obejmuje uczucie głębokiej czci, szacunku i respektu w stosunku do Pana Jezusa Chrystusa (zob. Psalm 33:8; 96:4), posłuszeństwa Jego przykazaniom (zob. V Ks. Mojżeszowa 5:29; 8:6; 10:12; 13:4; Psalm 112:1) i oczekiwania na Sąd Ostateczny oraz sprawiedliwość wymierzoną Jego ręką” („Dlatego uciszyli swe obawy”, Ensign lub Liahona, maj 2015, str. 48).

II List do Tymoteusza 1:7–8. „Nie wstydź się więc świadectwa o Panu naszym”

Siostra Bonnie L. Oscarson, generalna prezydent Młodych Kobiet, przytoczyła następującą historię o Marie Madeline Cardon, młodej kobiecie, która przystąpiwszy do Kościoła we Włoszech, okazała odwagę, broniąc swojej nowej wiary:

„Przeczytałam niedawno historię Marie Madeline Cardon, która wraz ze swoją rodziną przyjęła przesłanie przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa od pierwszych misjonarzy powołanych do służby we Włoszech w 1850 roku. Była młodą kobietą — niespełna osiemnastoletnią — kiedy wraz z rodziną przyjęła chrzest. Pewnej niedzieli, gdy w ich domu wysoko w Alpach północnych Włoch odprawiane było nabożeństwo, wściekły tłum mężczyzn, w tym także miejscowi duchowni, zebrał się wokół domu i zaczął krzyczeć, wrzeszczeć i domagać się, żeby wyprowadzono na zewnątrz misjonarzy. Nie sądzę, by chcieli słuchać nauk o ewangelii — ich intencją było zadać im fizyczny ból. Na spotkanie z tłumem wyszła przed dom młoda Marie.

Mężczyźni nadal wznosili swoje nienawistne okrzyki i żądali, by wyprowadzono misjonarzy. Marie uniosła w górę Biblię i nakazała im odejść. Powiedziała, że starsi są pod jej opieką i że włos im z głowy nie spadnie. Posłuchajcie, jak sama opisała to wydarzenie: ‘Wszyscy osłupieli […]. Bóg był ze mną. To On włożył w moje usta te słowa, inaczej bym ich nie wypowiedziała. W jednej chwili wszyscy się uspokoili. Ta silna i sroga grupa mężczyzn stała bezradnie przed słabą, dygoczącą choć nieustraszoną dziewczyną’. Duchowni poprosili ludzi z tłumu, by się rozeszli, co uczyniono w ciszy, zawstydzeniu, strachu i z poczuciem winy. Małe stado wiernych w spokoju dokończyło swoje niedzielne spotkanie.

Możecie sobie wyobrazić tę dzielną młodą kobietę w wieku niejednej z was, stojącą przed motłochem i broniącą swej świeżo przyjętej wiary z odwagą i przekonaniem?” („Obrończynie Proklamacji”, Ensign lub Liahona, maj 2015, str. 14).