Lekcja 28: Ew. Mateusza 25:1–13

Lekcja 28

Ew. Mateusza 25:1–13

Wprowadzenie

Jezus nauczał Swoich uczniów na osobności na Górze Oliwnej o Swoim Drugim Przyjściu za pomocą przypowieści o dziesięciu pannach.

Propozycje dotyczące nauczania

Ew. Mateusza 25:1–13

Jezus naucza przypowieści o dziesięciu pannach

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej historii opowiedzianej przez Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów o młodym byłym misjonarzu, który podzielił się osobistym doświadczeniem podczas spotkania w dniu świadectw. Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, co czuliby, będąc na miejscu tego młodego mężczyzny, o którym jest mowa w tej historii.

„Opowiedział o powrocie do domu z pewnej randki wkrótce po tym, gdy w wieku 18 lat został ustanowiony starszym. Podczas tej randki stało się coś, z czego nie był dumny. Nie wdawał się w szczegóły i nie musiał tego robić na forum. Do dziś dnia nie wiem, jakiej natury incydent miał wtedy miejsce, ale był on wystarczająco istotny, by wpłynąć na jego ducha i poczucie własnej wartości.

Gdy przez chwilę siedział w samochodzie na podjeździe własnego domu, zagłębiony w myślach i pogrążony w prawdziwym smutku, jego matka, która nie była członkiem Kościoła, wybiegła jak oszalała z domu prosto do jego auta. Po chwili wyjaśniła, że młodszy brat tego chłopaka właśnie upadł, uderzył się mocno w głowę i ma jakieś drgawki czy konwulsje. Ojciec tego chłopaka, również nie będący członkiem Kościoła, natychmiast zadzwonił po karetkę, ale oczekiwanie na nią mogło trochę potrwać.

‘Chodź i zrób coś — płakała. — Czy w waszym Kościele nie robicie czegoś w takich sytuacjach? Masz ich kapłaństwo. Chodź i zrób coś’ […].

[…] W wieczór, gdy ktoś ukochany bardzo potrzebował jego wiary i siły, ten młody człowiek nie mógł nic zrobić. Z uczuciami, z którymi się właśnie zmagał i mając za sobą kompromis, na który czuł, że właśnie poszedł — cokolwiek to było — nie mógł stanąć przed Panem i prosić o potrzebne błogosławieństwo” („Poczucie godności dające pewność siebie”, Liahona, kwiecień 2014, str. 58–59).

Jakie byłyby wasze myśli, gdybyście byli na miejscu tego młodego mężczyzny? Dlaczego tak ważne jest być zawsze przygotowanym?

Pokaż ilustrację Przypowieść o dziesięciu pannach (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 53; zob. także stronę: LDS.org). Przypomnij uczniom, że kiedy Jezus Chrystus był na Górze Oliwnej razem ze Swoimi uczniami, nauczał ich o Swoim Drugim Przyjściu (zob. Ew. Mateusza 24). Następnie wygłosił przypowieść o dziesięciu pannach, aby zilustrować, jak przygotować się na Jego Drugie Przyjście.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 25:1–4. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odnaleźli główne elementy w tej przypowieści. Poproś, aby opowiedzieli, co znaleźli. Napisz na tablicy następujące wyrażenia:

Oblubieniec

Mądre i głupie panny

Lampy i oliwa

Wyjaśnij, że według żydowskich tradycji weselnych, pan młody, czyli oblubieniec towarzyszył swoim bliskim przyjaciołom i udawał się w nocy do domu panny młodej na ceremonię ślubną. Po ceremonii weselnej wszyscy goście uczestniczyli w uczcie w domu oblubieńca. Goście weselni, którzy brali udział w procesji, mieli trzymać w ręku własne lampy lub pochodnie, aby było wiadomo, że biorą udział w przyjęciu i dodali jasności i piękna tej okazji.

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei przeczytali na głos Ew. Mateusza 25:5–13. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co zrobiło pięć mądrych panien oraz co zrobiło pięć głupich.

Co zrobiło pięć mądrych panien? Co zrobiło pięć głupich panien?

Wskaż na elementy przypowieści zapisane na tablicy. Możesz poprosić pozostałych, aby zaproponowali, co ich zdaniem, może reprezentować każdy element.

Napisz na tablicy Jezus Chrystus obok Oblubieniec. Wyjaśnij, że wyrażenia: „a gdy oblubieniec długo nie nadchodził” (werset 5.) i „o północy powstał krzyk” (werset 6.) odnoszą się do Drugiego Przyjścia Jezusa Chrystusa.

Czego dowiadujemy się o Drugim Przyjściu Jezusa Chrystusa z tych wyrażeń?

Wyjaśnij, że zarówno mądre, jak i głupie panny były zaproszone na ucztę i reprezentują członków Kościoła (zob. Dallin H. Oaks, „Przygotowanie na Drugie Przyjście”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 8). Zapisz na tablicy członkowie Kościoła obok Mądre i głupie panny.

Poproś uczniów o przejrzenie Ew. Mateusza 25:8–9 i rozważenie, dlaczego mądre panny nie użyczyły swojej oliwy głupim pannom. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Spencera W. Kimballa. Pozostali niech wsłuchają się, co może reprezentować oliwa i dlaczego nie da się nią dzielić.

„Nie było to aktem samolubstwa czy nieżyczliwości. Tego rodzaju oliwą, która jest potrzebna do oświecenia ciemności, nie da się podzielić. Jak można podzielić się posłuszeństwem zasadzie płacenia dziesięciny, spokojem umysłu wynikającym z prawego życia, zdobytą wiedzą? Jak można dzielić się wiarą czy świadectwem? Jak można dzielić się postawą, czystością moralną czy doświadczeniami z misji? Jak można dzielić się przywilejami świątynnymi? Każda osoba musi uzyskać tę oliwę samodzielnie […].

W przypowieści oliwę można kupić na rynku. W naszym życiu oliwę przygotowania trzeba zbierać kropla po kropli, prowadząc prawe życie […]. Każdy akt oddania i posłuszeństwa to kropla dodana do naszego zapasu” (Faith Precedes the Miracle [1972], str. 255–256).

Co symbolizuje oliwa w tej przypowieści? (Zapisz na tablicy odpowiedzi uczniów, jak np.: duchowe przygotowanie, świadectwo, wiara, nawrócenie i doświadczenie obok Lampy i oliwa. Aby dostarczyć materiału do dodatkowych przemyśleń na temat symboliki oliwy, możesz zaproponować, aby uczniowie przeczytali Nauki i Przymierza 45:56–57 i zaznaczyli przy nim odsyłacz w Ew. Mateusza 25:8).
Jakiej prawdy możemy nauczyć się z tej przypowieści i z uwag Prezydenta Kimballa na temat pożyczania duchowego przygotowania? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą prawdę: Nie możemy pożyczyć przygotowania duchowego od innych ludzi).
Jakiej prawdy możemy się dowiedzieć z tej przypowieści o tym, jak przygotować się na Drugie Przyjście? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozpoznali następującą prawdę: Przygotowujemy się na Drugie Przyjście, pogłębiając świadectwo i nawrócenie poprzez codzienne życie w prawości. Zapisz ją na tablicy).

Daj uczniom egzemplarze załączonych materiałów dodatkowych. Poproś ich, aby w wyznaczonych miejscach wypisali, w jaki sposób mogą uzyskać „oliwę” duchowego przygotowania.

materiały dodatkowe, Przygotowanie na Drugie Przyjście Pana

Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów o podzielenie się niektórymi przemyśleniami z resztą klasy.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 25:10–12. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co powiedział oblubieniec głupim pannom. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.

Wyjaśnij, że Joseph Smith Translation, Matthew 25:11 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Mateusza 25:11] objaśnia słowa oblubieńca: „Nie znacie mnie” (w: Ew. Mateusza 25:12, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).

Co możemy na temat głupich panien wywnioskować ze zdania: „Nie znacie mnie”. W jakim sensie poznanie Pana różni się od powierzchownej wiedzy o Nim?
Co, według tego wersetu, musimy zrobić, aby być gotowym na przyjście Pana? (Pomóż uczniom rozpoznać następującą zasadę: Aby być gotowym na przyjście Pana i godnym pozostania w Jego obecności, musimy Go poznać).
Na jakie sposoby ostatnio lepiej poznaliście Zbawiciela?

Przypomnij uczniom historię z początku lekcji o młodym przywódcy kapłańskim, który był nieprzygotowany. Wyjaśnij, że młody mężczyzna pośpieszył do domu starszego mężczyzny z jego okręgu, który mieszkał w pobliżu. Starszy mężczyzna dał młodszemu bratu błogosławieństwo, co ustabilizowało jego stan do momentu przybycia karetki. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos świadectwa młodego mężczyzny, które opowiedział Starszy Holland:

„‘Jeśli ktoś nie przeżył tego, co ja przeżyłem tamtego wieczoru, nie zrozumie wstydu i smutku, który czułem, nie będąc godnym, by użyć posiadanej mocy kapłańskiej. Jeszcze bardziej bolesne w tym wspomnieniu jest to, że to był mój młodszy braciszek i moi kochani rodzice, nie będący członkami Kościoła, którzy byli tak przestraszeni i mieli prawo oczekiwać ode mnie czegoś więcej. Ale stojąc tu dziś przed wami, mogę coś obiecać — powiedział. — Nie jestem doskonały, ale od tamtego wieczoru nie zrobiłem już nigdy niczego, co mogłoby mnie powstrzymać od śmiałego zwrócenia się do Pana o potrzebną pomoc. Osobista godność jest przedmiotem walki na świecie, w którym żyjemy — przyznał — i to jest walka, którą ja stale wygrywam. Raz w życiu poczułem palec potępienia skierowany w moją stronę i już nigdy więcej nie chcę tego poczuć, jeśli mogę mieć na to jakiś wpływ. I oczywiście — podsumował — mam na to pełen pływ’” („Poczucie godności dające pewność siebie”, str. 59).

Poproś uczniów, aby zastanowili się, co muszą zrobić, aby być duchowo przygotowani na przyjście Pana i być godni pozostania w Jego obecności. Możesz zachęcić ich, aby zakreślili jedną lub dwie propozycje, jakie wypisali na kartce. Niech wyznaczą cel, aby postępować w sposób, który zwiększy ich przygotowanie duchowe. Poproś, aby zabrali te kartki do domu, jako przypomnienie wyznaczonych celów.

Komentarz i tło historyczne

Ew. Mateusza 25:1–4. Mądre i głupie panny

Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o tym, kogo reprezentuje dziesięć panien:

„Dziesięć panien reprezentuje oczywiście członków Kościoła Chrystusa, ponieważ wszystkie zostały zaproszone na ucztę weselną i wszystkie wiedziały, co było potrzebne, by zostać wpuszczonym, kiedy przybędzie oblubieniec. Lecz kiedy przybył, tylko połowa była przygotowana” („Przygotowanie na Drugie Przyjście” Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 8).

Ew. Mateusza 25:1–13. Przypowieść o dziesięciu pannach i nasze świadectwa

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił:

„Chciałbym teraz wykorzystać jedną z wielu możliwych interpretacji przypowieści o dziesięciu pannach, aby podkreślić związek między świadectwem a nawróceniem. Dziesięć panien, z których pięć było mądrych, a pięć głupich, zabrało swoje lampy i wyszło na spotkanie oblubieńca. Przyjmijmy, proszę, że lampy niesione przez panny to lampy świadectwa. Panny głupie wzięły ze sobą lampy świadectwa, lecz nie zabrały oliwy. Przyjmijmy, że oliwa w tej opowieści to oliwa nawrócenia […].

Czy tych pięć panien było samolubnych i nie chciało się dzielić czy też prawidłowo rozumiało, że oliwy nawrócenia nie da się pożyczyć? Czy duchowa siła wynikająca z wytrwałego posłuszeństwa przykazaniom to coś, co można przekazać drugiej osobie? Czy wiedzę zdobytą poprzez pilne studiowanie i rozważanie pism świętych można przekazać komuś, kto jej potrzebuje? Czy pokój, jaki ewangelia przynosi wiernym świętym w dniach ostatnich, można przenieść na osobę, która przeżywa trudności lub zmaga się z wyzwaniami? Oczywista odpowiedź na wszystkie powyższe pytania brzmi: nie.

Jak właściwie wytłumaczyły to mądre panny, każdy z nas musi ‘kupić dla siebie’. Te natchnione kobiety nie opisywały tu żadnej transakcji handlowej, podkreślały raczej naszą osobistą odpowiedzialność za to, by utrzymywać płomień w naszych lampach świadectwa i za to, by zdobyć wystarczającą ilość oliwy nawrócenia. Tę cenną oliwę gromadzi się kropla po kropli — ‘słowo po słowie, przykazanie po przykazaniu’ (2 Nefi 28:30), cierpliwie i wytrwale. Nie ma tu żadnych skrótów, nic nie da się przygotować w ostatniej chwili.

‘Przeto bądźcie wierni, modląc się stale, mając wasze lampy przycięte i świecące i mając ze sobą oliwę, abyście byli gotowi, gdy przyjdzie Oblubieniec’ (NiP 33:17)” („Nawróceni do Pana”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 109).

Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów opisał dziesięć panien:

„Pięć z nich jest gorliwych i oddanych, podczas gdy pięć jest nieaktywnych i chłodnych. Dziesięć panien ma świadectwo o Jezusie, ale tylko pięć jest dzielnych w świadectwie” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:685).

Ew. Mateusza 25:6. Wymowa tego, że oblubieniec przyjdzie o północy

Jezus Chrystus przyjdzie, kiedy nie będziemy się tego spodziewać. Prezydent Spencer W. Kimball wyjaśnił:

„Głupie panny nie były przeciwne zakupowi oliwy. Wiedziały, że powinny mieć oliwę. Nieznacznie się ociągały, nie wiedząc, kiedy przyjdzie oblubieniec […].

Północ to za późno dla tych, którzy się ociągali” (Faith Precedes the Miracle [1972], str. 256).

Ew. Mateusza 25:7. Panny „ocknęły się […] i oporządziły swoje lampy”

Wyrażenie „oporządziły swoje lampy” (Ew. Mateusza 25:7) oznacza, że panny przycięły knoty w lampach, tak aby świeciły one jasno.