Lekcja 146: II List Piotra 1

Lekcja 146

II List Piotra 1

Wprowadzenie

Piotr zachęcał świętych, aby upodobnili się do Jezusa Chrystusa. Zapewnił ich, że poprzez duchowy wzrost mogą „[umocnić] swoje powołanie i wybranie” (II List Piotra 1:10). Piotr przemówił także na temat swojego doświadczenia na Górze Przemienienia i położył nacisk na to, że pismo święte jest natchnione przez Boga.

Propozycje dotyczące nauczania

II List Piotra 1:1–11

Piotr naucza na temat sposobu stania się uczestnikami boskiej natury

Przed rozpoczęciem lekcji zapisz na tablicy następujące zdanie („The Will Within”, Ensign, maj 1987, str. 68):

„Naszym zadaniem jest stać się najlepszymi, jakimi tylko możemy być” (Prezydent Thomas S. Monson).

Podziel uczniów na pary. Poproś uczniów, aby przeczytali zapisane na tablicy zdanie i przedyskutowali w parach poniższe pytania:

Jak myślicie, co miał na myśli Prezydent Monson, mówiąc, abyśmy stali się „najlepszymi, jakimi tylko możemy być”?
Dlaczego ważne jest, abyśmy tacy się stali?
Co może nas przed tym powstrzymać?

Poproś uczniów, aby podczas studiowania II Listu Piotra 1, odszukali prawdę, która wyjaśni, w jaki sposób mogą stać się najlepszymi, jakimi tylko mogą być.

Podsumuj II List Piotra 1:1–2, tłumacząc, że Piotr napisał list do członków Kościoła, którzy posiadali wiarę w Jezusa Chrystusa.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu Piotra 1:3–4. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach świętych i odszukają, czego Piotr nauczał świętych, aby pomóc im w zachowaniu świadectwa o Zbawicielu.

Czego, zgodnie z tymi wersetami, Piotr nauczał świętych?
Co to znaczy być „uczestnikami boskiej natury” (werset 4.)?

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu II List Piotra 1:5–7 i odszukali cechy Chrystusowe, do rozwinięcia których Piotr zachęcił świętych. Poproś uczniów, aby zapisali na tablicy cechy, które odnaleźli. Możesz poprosić uczniów, aby odnaleźli w słowniku definicje tych cech, o których pragną się więcej dowiedzieć.

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad sytuacjami, w których Zbawiciel okazał niektóre z tych boskich cech. Poproś kilkoro uczniów o podzielenie się swoimi przemyśleniami z pozostałymi.

Zapisz na tablicy następującą niekompletną zasadę: Kiedy rozwijamy w sobie boskie cechy, możemy…

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu Piotra 1:8–9. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali błogosławieństwo, które możemy otrzymać, jeśli rozwijamy boskie cechy Zbawiciela.

Jakie błogosławieństwo możemy otrzymać, gdy rozwijamy w sobie boskie cechy? (Po tym, jak uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następujące kompletne zdanie: Kiedy rozwijamy w sobie boskie cechy, możemy poznać Jezusa Chrystusa).
Dlaczego rozwijanie boskich cech może nam pomóc poznać Jezusa Chrystusa?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu Piotra 1:10–11. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają kolejne błogosławieństwo, które otrzymają ci, którzy są pilni w rozwijaniu boskich cech.

Jakie błogosławieństwo otrzymają ci, którzy są pilni w rozwijaniu boskich cech Jezusa Chrystusa? (Wyjaśnij, że wyrażenie „aby swoje powołanie i wybranie umocnić” [werset 10.] oznacza otrzymanie w tym życiu zapewnienia od Boga, że uzyska się życie wieczne. Piotr odniósł się do tego w słowach: „Słowo prorockie jeszcze bardziej potwierdzone” [II List Piotra 1:19. Zob. także NiP 131:5]).
Jakiej zasady możemy nauczyć się z tych wersetów na temat powodu, dla którego powinniśmy być pilni w rozwijaniu naszego boskiego potencjału? (Uczniowie powinni dostrzec następującą zasadę: Jeśli jesteśmy pilni w rozwijaniu swojego boskiego potencjału w tym życiu, możemy otrzymać od Boga zapewnienie życia wiecznego. Zapisz tę zasadę na tablicy).

Możesz podzielić się świadectwem na temat tego, jak rozwijanie boskich cech pomaga nam lepiej poznać Jezusa Chrystusa i przygotowuje nas na otrzymanie życia wiecznego.

Poproś uczniów, aby zapisali w swoich dziennikach do studiowania lub notatnikach jedną z boskich cech, którą najbardziej chcieliby rozwinąć. Poproś ich o zapisanie konkretnego sposobu, w jaki to uczynią.

II List Piotra 1:12–21

Piotr dzieli się swoim świadectwem o Jezusie Chrystusie i naucza na temat pisma świętego

Możesz zapisać na tablicy, w jakim wieku są niektórzy z najstarszych Apostołów. Przeczytaj na głos poniższą wypowiedź Starszego M. Russella Ballarda z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Inni mówią, że jesteśmy za starzy. Cóż, prawdą jest, że dziewięciu z nas ma ponad 80 lat! Ja mam 85 lat” („Bądźcie spokojni i wiedzcie, żem jest Bóg” [Uroczyste spotkanie KSE, 4 maja 2014], strona internetowa: broadcasts.lds.org).

Dlaczego niektórzy ludzie krytykują podeszły wiek proroków i apostołów?
Jak byście odpowiedzieli na słowa krytyki, że współcześni prorocy i apostołowie są zbyt starzy, aby skutecznie wypełniać swoją rolę?

Poproś uczniów, aby podczas studiowania II Listu Piotra 1 odszukali prawdę na temat proroków i apostołów, która jest bardziej istotna niż ich wiek.

Wyjaśnij, że w II Liście Piotra 1:12–19 Piotr podzielił się swoim naocznym świadectwem o Jezusie Chrystusie.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu Piotra 1:20–21 oraz Joseph Smith Translation, 2 Peter 1:20 [Tłumaczenia Józefa Smitha, II List Piotra 1:20], które znajduje się w wersecie 20., przypis a w angielskim wydaniu pism świętych ŚwDO. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach świętych i odszukają, czego nauczał Piotr na temat roli, jaką pełnią „ludzie Boży”, czyli w tym przypadku prorocy.

Czego Piotr nauczał na temat roli proroków? (Uczniowie powinni dostrzec następującą prawdę: Prorocy otrzymują pisma święte przez Ducha Świętego. Zapisz tę prawdę na tablicy).

Aby wyjaśnić, czym jest pismo święte, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos następującej informacji:

„[Pisma święte] to zarówno słowo pisane, jak i mówione, przez świętych mężów Boga, którzy czynią to pod natchnieniem Ducha Świętego” (Guide to the Scriptures, „Scriptures”, strona internetowa: scriptures.lds.org; zob. także NiP 68:2–4). Niektóre pisma święte zostały włączone do kanonu. Kanon to „uznawany, wiarygodny zbiór świętych ksiąg. W Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich księgi kanoniczne nazywamy podstawowymi pismami świętymi i zaliczamy do nich: Stary i Nowy Testament, Księgę Mormona, Nauki i Przymierza oraz Perłę Wielkiej Wartości” (Guide to the Scriptures, „Canon”, strona internetowa: scriptures.lds.org).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś uczniów, aby posłuchali jego świadectwa o tym, że prorocy nadal otrzymują pismo święte.

„[Prorocy] to kanał, za pośrednictwem którego Bóg przemawiał w przeszłości do Swoich dzieci poprzez pisma święte. Jest to także linia, za pośrednictwem której przemawia obecnie poprzez nauki i rady żyjących proroków, apostołów i pozostałych natchnionych przywódców” („Dwa sposoby komunikacji”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 84).

Dlaczego istotna jest wiedza o tym, że Bóg wykorzystuje ten wzór, aby dawać swoim dzieciom pismo święte?
W jaki sposób rozumienie tego wzoru daje wam większą pewność w mówione i pisane słowo zarówno starożytnych, jak i współczesnych proroków?

Przeczytaj na głos poniższe pytania i poproś uczniów, aby zapisali na nie odpowiedzi w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania:

Które wersety z pisma świętego autorstwa starożytnych lub współczesnych proroków wywarły wpływ na wasze życie? Jakie błogosławieństwa otrzymaliście dzięki tym wersetom?

Poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi przemyśleniami z resztą klasy. Sam możesz również podzielić się przykładem, jak pismo święte pobłogosławiło twoje życie.

Odnieś się do wcześniejszej wypowiedzi Starszego Oaksa i poproś uczniów, aby podzielili się z innymi świadectwem, jeśli tak kieruje nimi Duch Święty, o realności proroków i pisma świętego.

Komentarz i tło historyczne

II List Piotra 1:10. „Dołóżcie starań, aby swoje powołanie i wybranie umocnić”

Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że „uzyskanie umocnienia powołania i wybrania oznacza bycie zapieczętowanym do życia wiecznego; oznacza posiadanie bezwarunkowej gwarancji wywyższenia w najwyższym niebie królestwa celestialnego […] przed dniem, kiedy wierni wejdą do boskiej obecności, aby zasiąść z Chrystusem na Jego tronie” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 3:330–331).

Starszy McConkie nauczał także:

„Każdy w Kościele, kto znajduje się na prostej i wąskiej ścieżce, kto stara się, zmaga i pragnie robić to, co dobre — choć daleko mu do doskonałości w tym życiu — jeśli zakończy je, będąc na prostej i wąskiej ścieżce, ten uda się po wieczną nagrodę do królestwa swego Ojca […].

Jeśli znajdujesz się na tej ścieżce i kroczysz naprzód, i umrzesz, nigdy nie zejdziesz z tej ścieżki […]. To, co musisz uczynić, to pozostać w głównym nurcie Kościoła i żyć w prawy i porządny sposób w Kościele — przestrzegać przykazań, płacić dziesięcinę, służyć w kościelnych organizacjach, kochać Pana, pozostać na wąskiej i prostej ścieżce. Jeśli znajdujesz się na tej ścieżce w chwili śmierci — ponieważ taki dzień nadejdzie, gdyż jest to jedynie okres próby — nigdy z niej nie zejdziesz i ze wszystkich praktycznych przyczyn twoje powołanie i wybranie jest pewne. To nie jest definicja tego terminu, ale efekt końcowy będzie taki sam” („The Probationary Test of Mortality”, uroczyste spotkanie Instytutu Religii w Salt Lake, 10 stycznia 1982, str. 12–13).

II List Piotra 1:19. „Słowo prorockie jeszcze bardziej potwierdzone”

Współczesne objawienie potwierdza i wyjaśnia znaczenie wyrażenia „słowo prorockie jeszcze bardziej potwierdzone” (II List Piotra 1:19). Werset: Nauki i Przymierza 131:5 głosi: „Pewniejsze słowo proroctwa oznacza, że człowiek wie, że jest przypieczętowany na żywot wieczny przez objawienie i ducha proroctwa, przez moc Świętego Kapłaństwa”.

Wierne siostry, podobnie jak bracia w Kościele, mogą otrzymać błogosławieństwo polegające na umocnieniu swojego powołania i wybrania lub otrzymania jeszcze bardziej potwierdzonego słowa proroctwa.

Starszy Bruce R. McConkie, członek Kworum Dwunastu Apostołów, nauczał:

„Członkowie Kościoła, którzy oddają się prawości, żyją według każdego słowa, które wychodzi z ust Boga, sprawiają, że ich powołanie i wybór będą pewne. Oznacza to, że otrzymują pewniejsze słowo proroctwa, innymi słowy — Pan pieczętuje ich wyniesienie jeszcze za ich życia. Piotr posumował, jaki kurs ku prawości muszą obrać święci, aby ich powołanie i wybór były pewne, po czym powiedział (odnosząc się do jego doświadczenia na Górze Przemienienia z Jakubem i Janem), że tych trzech mężów otrzymało pewniejsze słowo proroctwa (II List Piotra 1)” (Mormon Doctrine, wyd. 2. [1966], str. 109).

Prorok Józef Smith nauczał:

„Kiedy człowiek ma wiarę w Chrystusa, pokutuje za swoje grzechy, zostaje ochrzczony dla odpuszczenia swoich grzechów i otrzymuje Ducha Świętego (przez nałożenie rąk), który jest pierwszym Pocieszycielem. Następnie będzie nadal korzył się przed Bogiem, pragnąc i łaknąc prawości i żyjąc codziennie słowem Bożym, a Pan wkrótce powie mu: Synu, zostaniesz wywyższony. Kiedy Pan gruntownie wypróbuje takiego człowieka i okaże się, że jest on zdecydowany służyć Mu, ryzykując wszystko, wówczas odnajdzie swe powołanie i uczyni swój wybór pewnym, wówczas będzie miał przywilej, by otrzymać drugiego Pocieszyciela. […]

Kto jest tym drugim Pocieszycielem? Jest nim ni mniej, ni więcej sam Pan Jezus Chrystus […], kiedy jakiś człowiek otrzyma tego ostatniego Pocieszyciela, będzie towarzyszyć mu osoba Jezusa Chrystusa, czyli będzie mu się On ukazywać” (w: History of the Church, 3:380–81).

II List Piotra 1:20–21. „Ludzie Boży”

Starszy M. Russell Ballard z Kworum Dwunastu Apostołów wypowiedział się na temat posiadania dojrzałych, doświadczonych przywódców zasiadających w radach Kościoła:

„Jednakże w indywidualnej i połączonej mądrości braci tkwi coś szczególnego i powinno wam to przynieść poczucie spokoju. Doświadczyliśmy wszystkiego, czego można doświadczyć — konsekwencji różnych przepisów prawa i zasad, a także rozczarowań, tragedii i śmierci w naszych własnych rodzinach. Nie jesteśmy oderwani od rzeczywistości.

Pozwólcie, że dodam, że żaden z Dwunastu nie jest przesadnie nieśmiałym człowiekiem. Każdy z nas posiada silną osobowość. Kiedy jednomyślnie podjęliśmy daną decyzję, możecie być pewni, że wcześniej wspólnie się naradzaliśmy, modliliśmy się i przeprowadziliśmy przemyślaną dyskusję. […]

Jesteśmy młodzi duchem, a dzięki błogosławieństwom, które otrzymujemy od Pana, pomagamy w rozwoju Jego dzieła w zauważalny sposób” („Bądźcie spokojni i wiedzcie, żem jest Bóg” [Uroczyste spotkanie KSE, 4 maja 2014], strona internetowa: broadcast.lds.org).