Biblioteka
Lekcja 78: Ew. Jana 18–19

Lekcja 78

Ew. Jana 18–19

Wprowadzenie

Po tym, jak przywódcy żydowscy aresztowali i przesłuchali Jezusa, zabrali Go do Piłata, aby został osądzony i skazany. Piłat wyraził zgodę na ukrzyżowanie Jezusa, choć był przekonany o Jego niewinności. Wisząc na krzyżu, Zbawiciel poprosił Apostoła Jana, aby zatroszczył się o Jego matkę. Po tym, jak Jezus został ukrzyżowany, Jego ciało złożono w grobowcu.

Propozycje dotyczące nauczania

Ew. Jana 18:1–32

Jezus zostaje aresztowany i przesłuchany przez przywódców żydowskich, a następnie staje przed Piłatem

Napisz na tablicy następujące pytanie:

Kiedy najtrudniej jest troszczyć się o dobro innych ludzi?

Poproś kilkoro uczniów, aby wytłumaczyli, jak odpowiedzieliby na pytanie zapisane na tablicy.

Wyjaśnij, że podczas wydarzeń, które zostały opisane w Ew. Jana 18–19, Jezus Chrystus i rzymski namiestnik, Piłat, cenili lub uważali za priorytetowe inne sprawy. Po dwóch stronach tablicy zapisz następujące wyrażenia: Zmartwienia Jezusa Chrystusa i Zmartwienia Piłata. Poproś uczniów, aby studiując Ew. Jana 18–19, odszukali prawdę, która pomoże im pamiętać, co powinno stanowić priorytet w ich życiu.

Podsumuj Ew. Jana 18:1–3, tłumacząc, że po tym, jak Jezus cierpiał w Ogrodzie Getsemane, Judasz Iskariota przybył z oddziałem rzymskich żołnierzy, którzy mieli aresztować Zbawiciela.

  • Jak byście zareagowali, wiedząc o zbliżającym się uzbrojonym oddziale żołnierzy, który miał was aresztować, a następnie skazać na śmierć?

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei przeczytali na głos Ew. Jana 18:4–11 oraz Ew. Łukasza 22:50–51. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób zareagował Jezus, kiedy przybył po Niego oddział żołnierzy.

  • Co Jezus powiedział tym, którzy przyszli, aby Go aresztować? (Możesz wyjaśnić, że słowo: tym w Ew. Jana 18:8 oraz: tych w Ew. Jana 18:9 odnoszą się do Apostołów, którzy byli z Jezusem).

  • O co, zgodnie z tymi wersetami, martwił się Jezus Chrystus? (Gdy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, zapisz na tablicy następujące wyrażenia pod nagłówkiem: „Zmartwienia Jezusa”: zapewnienie ochrony Swoim Apostołom, uzdrowienie ucha sługi arcykapłana, wypełnienie woli Ojca Niebieskiego).

Poproś ucznia o przeczytanie następującego podsumowania Ew. Jana 18:12–32:

Jezus pozwolił, by żołnierze Go aresztowali. Zabrali go przed Ananiasza, jednego z przywódców żydowskich, a następnie do Kajfasza, arcykapłana, który starał się skazać Jezusa na śmierć. Piotr wraz z drugim uczniem podążał za Jezusem. Kiedy trzy różne osoby zapytały Piotra, czy jest jednym z uczniów Jezusa, on za każdym razem temu zaprzeczył. Po tym, jak Jezus został przesłuchany przez Kajfasza, żydowscy przywódcy zabrali Jezusa do Piłata, rzymskiego namiestnika Judei, aby tam został osądzony i skazany. Jedynie Rzymianie byli uprawnieni do skazania kogoś na śmierć w Jerozolimie.

Wyjaśnij, że ta rozprawa mogła się odbyć w Twierdzy Antonia, która znajdowała się blisko świątyni. (Możesz poprosić uczniów, aby otworzyli mapę nr 12: „Jerusalem at the Time of Jesus” [Jerozolima za czasów Jezusa] (znajdującą się w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO) i odnaleźli, w którym miejscu znajdowała się Twierdza Antonia [na mapie nr 3]).

Ew. Jana 18:33–19:16

Jezus Chrystus przesłuchiwany przez Piłata

Poproś dwóch uczniów, aby jeden z nich przeczytał na głos słowa Zbawiciela, a drugi słowa Piłata znajdujące się w Ew. Jana 18:33–37. (Przed rozpoczęciem zajęć możesz poprosić tych uczniów, aby odnaleźli fragmenty, które mają przeczytać). Możesz być narratorem lub poprosić o to innego ucznia. Podczas gdy ci uczniowie będą czytać wyznaczone im fragmenty, poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali, czego Piłat chciał się dowiedzieć o Jezusie.

  • Czego, zgodnie z Ew. Jana 18:33, Piłat chciał się dowiedzieć o Jezusie?

Wyjaśnij, że przywódcy żydowscy oskarżyli Jezusa o to, że głosił, iż jest królem żydowskim, ponieważ z tego powodu mógł zostać oskarżony o bunt lub zdradę rzymskiego rządu (zob. Ew. Jana 19:12), a następnie skazany na karę śmierci.

  • Co Jezus wyjaśnił Piłatowi? (Jego królestwo „nie jest z tego świata” [Ew. Jana 18:36] oraz przyszedł na ziemię, aby „dać świadectwo prawdzie” [Ew. Jana 18:37]).

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu Ew. Jana 18:38–40 i odszukanie, do jakiego wniosku doszedł Piłat w sprawie Jezusa.

  • Do jakiego wniosku doszedł Piłat w sprawie Jezusa? (Powiedział, że „żadnej winy [w nim] nie [znalazł]” [werset 38.]).

  • Co, zgodnie z wersetem 39., uczynił Piłat, aby uwolnić Jezusa?

Podsumuj Ew. Jana 19:1–5, wyjaśniając, że rzymscy żołnierze biczowali i szydzili z Go. Następnie Piłat pokazał Jezusa zgromadzonemu tłumowi.

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu Ew. Jana 19:4, 6 i odszukali, co Piłat powtórzył Żydom („ja w nim żadnej winy nie znajduję”).

  • Co, według Piłata, należało w tej sytuacji zrobić, biorąc pod uwagę to, że nie odnalazł on żadnej winy w Jezusie?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 19:7. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co przywódcy żydowscy powiedzieli Piłatowi, aby uczynił z Jezusem.

Poproś uczniów, którzy czytali z podziałem na role słowa Piłata, Jezusa oraz narratora, aby przeczytali w ten sam sposób Ew. Jana 19:8–11. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jak zareagował Piłat, kiedy dowiedział się, że Jezus głosił, iż jest Synem Boga.

  • Jak zareagował Piłat, kiedy przywódcy żydowscy powiedzieli mu, że Jezus głosił, iż jest Synem Boga?

  • Jak byście się czuli, będąc na miejscu Piłata, słysząc słowa, które Jezus wypowiedział na temat waszej władzy jako namiestnika? Dlaczego?

Wyjaśnij, że wypowiedź Jezusa w wersecie 11. na temat przywódców żydowskich posiadających „większy grzech” wskazuje na to, że jeśli Piłat uległby naciskowi tłumu i nakazał, aby ukrzyżowano Jezusa, byłby winien grzechu — jednakże nie tak wielkiego, jak ci, którzy starali się doprowadzić do śmierci Jezusa.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali Ew. Mateusza 27:19 i odszukali, co doradziła Piłatowi jego żona. Niech opowiedzą, czego się dowiedzieli.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 19:12–15. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Piłat zamierzał uczynić z Jezusem i jak na to zareagowali Żydzi.

  • Co, według wersetu 12., Piłat zamierzał uczynić z Jezusem?

  • Co przywódcy żydowscy powiedzieli Piłatowi, kiedy dowiedzieli się, że zamierzał zwolnić Jezusa z aresztu?

Przypomnij uczniom, że cesarz był władcą rzymskim, który ustanowił Piłata namiestnikiem Judei. W kilku sytuacjach Piłat rozkazał rzymskim żołnierzom, aby mordowali Żydów, zdarzyło się również, że zbezcześcił niektóre z ich świętych zwyczajów religijnych. O poczynaniach Piłata doniesiono cesarzowi, który go za to zganił (zob. rozdział 34., punkt 7., w: James E. Talmage, Jesus the Christ, wyd. 3. [1916], str. 648–649).

  • Co mogło stać się z Piłatem, gdyby Żydzi donieśli cesarzowi, że nie był on jego „przyjacielem” (werset 12.)? (Jeśli cesarz podejrzewałby, że Piłat nie był wobec niego lojalny, mógł odwołać go ze stanowiska i odebrać mu władzę, jako namiestnika).

Podkreśl, że Piłat musiał dokonać wyboru — albo zatroszczyć się o własne interesy, albo uwolnić Zbawiciela, który był niewinny.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 19:16. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co postanowił uczynić Piłat.

  • Co postanowił uczynić Piłat?

  • O co, zgodnie z podjętą decyzją, najbardziej troszczył się Piłat? (Gdy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, zapisz na tablicy następujące wyrażenia pod nagłówkiem: „Zmartwienia Piłata”: o siebie, o swoją pozycję i władzę).

  • Jakiej zasady możemy się nauczyć z decyzji, którą podjął Piłat, aby zatroszczyć się o swoje własne interesy, zamiast zwolnić z aresztu Zbawiciela, który był niewinny? (Gdy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Stawianie naszych interesów ponad czynienie tego, co właściwe, prowadzi nas do grzechu).

  • W jakich sytuacjach możemy być kuszeni, aby stawiać swoje własne interesy ponad czynienie tego, co właściwe?

  • Co możemy uczynić, aby przezwyciężyć pokusę troszczenia się tylko o swoje własne interesy zamiast czynić to, co jest właściwe?

Poproś uczniów, aby podczas studiowania końcowych chwil życia Jezusa Chrystusa odszukali, czego mogą nauczyć się na temat charakteru Chrystusa w porównaniu z charakterem Piłata.

Ew. Jana 19:17–42

Jezus zostaje ukrzyżowany, Jego ciało zostaje złożone w grobie

Podsumuj Ew. Jana 19:17–24, tłumacząc, że Jezus niósł Swój krzyż na Golgotę, gdzie został ukrzyżowany.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 19:25–27. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, kto był obecny podczas ukrzyżowania Jezusa.

  • Kto stał pod krzyżem, kiedy Jezus został ukrzyżowany? (Gdy uczniowie udzielą odpowiedzi, wyjaśnij, że wyrażenie „[uczeń], którego miłował” [werset 26.] odnosi się do Apostoła Jana, także zwanego Umiłowanym Uczniem).

  • O kogo, zgodnie z wersetami 26–27, martwił się Jezus, kiedy wisiał na krzyżu? O co Jezus poprosił Jana? (Aby zatroszczył się o Jego matkę, tak jakby była jego własną matką. Zapisz na tablicy pod nagłówkiem „Zmartwienia Jezusa” wyrażenie: troska o dobro Swojej matki).

Jeśli masz możliwość skopiowania poniższej wypowiedzi Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów, przygotuj po egzemplarzu dla każdego ucznia. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał tę wypowiedź na głos.

Starszy David A. Bednar

„Charakter ujawnia się… poprzez moc dostrzegania cierpienia innych ludzi, podczas gdy sami cierpimy; poprzez zdolność dostrzegania głodu innych, podczas gdy sami jesteśmy głodni; poprzez moc zwrócenia się i zaoferowania współczucia wobec duchowej agonii innych, kiedy sami cierpimy na duszy. Tak więc charakter ujawnia się, kiedy rozglądamy się wokół i zwracamy się ku innym, podczas gdy naturalnym i instynktownym zachowaniem byłoby zamknięcie się w sobie i skoncentrowanie się na swojej osobie. Jeśli taka umiejętność jest rzeczywiście ostatecznym kryterium charakteru moralnego, wówczas Zbawiciel świata jest doskonałym przykładem posiadania konsekwentnego i miłosiernego charakteru” („The Character of Christ” [Sympozjum religijne na Uniwersytecie Brighama Younga — Idaho, 25 stycznia 2003], str. 2–3).

  • Co możemy uczynić, aby naśladować Zbawiciela, biorąc pod uwagę to, czego nauczyliśmy się z Ew. Jana 18–19 na temat Jego charakteru? (Gdy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą prawdę: Możemy naśladować Zbawiciela, starając się pomagać innym, nawet jeśli sami jesteśmy w potrzebie).

  • W jaki sposób możemy przezwyciężyć pragnienie, aby skupiać się jedynie na sobie, a zamiast tego pomagać innym, kiedy sami jesteśmy w potrzebie?

  • Czy widzieliście kiedykolwiek osobę, która sama będąc w potrzebie, brała przykład z Jezusa i pomagała innym?

Możesz podzielić się świadectwem o Jezusie Chrystusie i doskonałym przykładzie, który ustanowił, gdy troszczył się o innych, samemu będąc w potrzebie. Zachęć uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania napisali, co będą robić, aby naśladować Zbawiciela.

Podsumuj Ew. Jana 19:28–42, tłumacząc, że po śmierci Jezusa Józef z Arymatii zwrócił się do Piłata, by ten wydał mu ciało Zbawiciela. Następnie Józef wraz z Nikodemem przygotowali ciało Zbawiciela i umieścili je w grobie, który udostępnił Józef.

Komentarz i tło historyczne

Ew. Jana 18:5–8. „Ja jestem”

„Te słowa [‘Ja jestem’] stanowią tłumaczenie greckiego wyrażenia gō eimi, które jest używane także w innych miejscach Ew. Jana w odniesieniu do boskiej natury Jezusa Chrystusa […]. Po tym, jak Zbawiciel wypowiedział te słowa, lud oraz żołnierze ‘cofnęli się i padli na ziemię’ (Ew. Jana 18:6), ‘gdyż nie zezwolono im, aby mieli nad Nim moc’ (Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentary, 1:780). ‘Obecność Chrystusa, pełna godności i delikatnej, lecz przemożnej siły, przezwyciężyła silne ramiona i narzędzia zbrodni’ (James E. Talmage, Jesus the Christ, wyd. 3. [1916], str. 615). Szczegół ten wskazuje na to, że Zbawiciel miał moc, by pokonać tych, którzy Go zniewolili, lecz dobrowolnie poddał się aresztowaniu i ukrzyżowaniu” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 256).

Ew. Jana 19:12, 16. Dlaczego Piłat podjął decyzję, o której wiedział, że była niewłaściwa?

Starszy James R. Talmage z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, dlaczego Piłat podjął decyzję, o której wiedział, że była niewłaściwa:

„Na czym polegała słabość Piłata? Był przedstawicielem cesarza, prokuratorem cesarskim posiadającym władzę, by ukrzyżować lub uwolnić; oficjalnie był autokratą. Jego przekonanie o braku winy Chrystusa i jego pragnienie, aby Go ocalić przed krzyżem, jest kwestią bezsporną. Dlaczego więc Piłat się wahał, nie mógł się zdecydować, a w końcu uczynił coś, co było niezgodne z jego sumieniem i wolą? Gdyż był w większej mierze niewolnikiem niż wolnym człowiekiem. Był niewolnikiem swojej przeszłości. Wiedział, że gdyby złożono na niego skargę w Rzymie, na jaw wyszła by jego korupcja, okrucieństwa i wyłudzenia, których się dopuścił oraz nieuzasadnione masakry ludzi, których dokonał. To wszystko wyrządziłoby mu szkodę. Był rzymskim władcą, ale ludzie, nad którymi sprawował oficjalną władzę, byli zachwyceni, widząc, jak się ugina pod naprężonym przez nich batem — możliwym donosem do jego zwierzchnika, Tyberiusza” (Jesus the Christ, wyd. 3. [1916], str. 641).

Starszy Talmage dodał, że „Piłat wiedział, co było właściwe, ale nie miał wystarczająco silnej moralnej odwagi, by to uczynić” (rozdział 34., punkt 7., w: Jesus the Christ, str. 648).

Ew. Jana 19:31–36. „Żydzi prosili Piłata, aby im połamano golenie”

Zdarzało się, że ofiary ukrzyżowania cierpiały przez kilka dni, zanim nadeszła śmierć. Po śmierci ukrzyżowanych osób Rzymianie mieli w zwyczaju pozostawiać na krzyżu ich ciała, aby odstraszały innych od popełniania przestępstw. Jednakże prawo Mojżesza zabraniało pozostawiania na noc ciał przestępców wiszących na drzewie (zob. V Ks. Mojżeszowa 21:22–23). Dodatkowo dzień po ukrzyżowaniu Jezusa przypadał Sabat. Dlatego też przywódcy żydowscy, pragnąc, aby ciała zostały zdjęte z krzyży przed rozpoczęciem Sabatu o zachodzie słońca, starali się, by przyśpieszono śmierć tych trzech mężczyzn wiszących na krzyżu poprzez połamanie ich nóg. To spowodowałoby, że skazani odczuwaliby skurcze w klatce piersiowej, co utrudniłoby im oddychanie, gdyż nie mogliby dłużej używać nóg do podpierania ciężaru swojego ciała. Po złamaniu goleni dwóch ukrzyżowanych mężczyzn rzymscy żołnierze stwierdzili, że Jezus już zmarł i nie ma potrzeby łamania Mu nóg.

Ten istotny moment na krzyżu wypełnił starotestamentowe proroctwo: „Strzeże wszystkich kości jego, żadna z nich się nie złamie” (Ks. Psalmów 34:20). Ponadto Pan pouczył lud Izraela, aby barankom składanym w ofierze paschalnej, które symbolizowały ofiarę Jezusa jako Baranka Bożego, nie łamano kości (zob. II Ks. Mojżeszowa 12:46).