Lekcja 9

Ew. Mateusza 5:1–16

Wprowadzenie

W Ew. Mateusza 5–7 podany jest zapis kazania, które Zbawiciel wygłosił na początku Swojej posługi. Jest ono znane jako Kazanie na górze. W Ew. Mateusza 5:1–16 podane są nauki Zbawiciela o zasadach, które prowadzą do szczęścia. Ponadto Zbawiciel nakazał Swoim uczniom, aby dawali prawy przykład.

Propozycje dotyczące nauczania

Podstawy nauczania i uczenia się ewangelii

Każda lekcja z tego podręcznika przeprowadzona na seminarium koncentruje się raczej wokół danej części pisma świętego, a nie na konkretnym zagadnieniu, temacie, doktrynie czy zasadzie. Gdy nauczyciele i uczniowie studiują te segmenty pisma świętego sekwencyjnie, stosują wiele podstaw nauczania i i uczenia się ewangelii. Podstawy nauczania i uczenia się ewangelii, takie jak zrozumienie kontekstu i treści, rozpoznawanie, zrozumienie oraz poczucie prawdy i znaczenia zastosowanych doktryn i zasad.

Ew. Mateusza 5:1–12

Jezus Chrystus rozpoczyna Kazanie na górze, nauczając na temat Błogosławieństw

Napisz na tablicy następujące pytania: Czy jesteście szczęśliwi? Dlaczego tak lub dlaczego nie?

Poproś uczniów, aby zastanowili się (lub napisali w notatnikach lub dziennikach do studiowania) nad tym, jak odpowiedzieliby na te pytania (możesz powiedzieć uczniom, że nie będą musieli dzielić się swoimi odpowiedziami z pozostałymi).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Pierwszego Prezydium:

„Bardzo często łapiemy się na iluzji, że jest coś poza naszym zasięgiem, co przyniesie nam szczęście — lepsza sytuacja rodzinna, lepsza sytuacja finansowa lub koniec jakiejś trudnej próby […].

Zewnętrzne okoliczności nie mają znaczenia, [ani] nie determinują naszego szczęścia […].

My determinujemy własne szczęście” („O żalu i postanowieniach”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 23).

• Jak myślicie, co oznacza wyrażenie: „[determinować] własne szczęście”? Dlaczego ważne jest, by to wiedzieć?

Wyjaśnij, że Zbawiciel rozpoczął Swoją posługę od wygłoszenia kazania w pobliżu Morza Galilejskiego. Kazanie to często jest zwane Kazaniem na górze i jest zapisane w Ew. Mateusza 5–7. W kazaniu tym Zbawiciel wyjaśnia, co możemy zrobić, aby osiągnąć prawdziwe szczęście bez względu na okoliczności.

Poproś uczniów, aby po cichu przejrzeli Ew. Mateusza 5:3–11 i odszukali słowa powtarzane na początku każdego wersetu. Poproś ich, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 5:3, przypis a [w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO], zaś pozostali niech odnajdą, co oznacza słowo błogosławiony.

• Co oznacza słowo błogosławiony?

Wyjaśnij, że słowo błogosławiony jest tłumaczeniem łacińskiego słowa beatus, co oznacza osiągnąć szczęście, czyli być szczęśliwym, a wersety te często zwie się „Błogosławieństwami”.

Każdemu uczniowi wręcz egzemplarz poniższej tabeli. Wskaż, że w tabeli wymienione są zarówno wersety z Błogosławieństwami z Ew. Mateusza, jak i odnośniki do księgi: 3 Nefi. Te odnośniki to część kazania wygłoszonego przez Jezusa Chrystusa podczas Jego posługi wśród Nefitów, które jest podobne do Kazania na górze. Odnośniki w księdze: 3 Nefi przynoszą pełniejsze zrozumienie odpowiadającym im wersetom znajdującym się w Ew. Mateusza 5.

Błogosławieństwa

Nowy Testament. Podręcznik dla nauczyciela seminarium — lekcja 9.

Ew. Mateusza 5:3; 3 Nefi 12:3	Być ubogim w duchu oznacza być pokornym i „z wdzięcznością uznać swoją zależność od Pana — zrozumieć, że ciągle [potrzebujemy] Jego wsparcia. Pokora jest uznaniem, że [nasze] talenty i zdolności są darami od Boga” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 103).
Ew. Mateusza 5:4	Smucić się oznacza też martwić się. Można smucić się trudnościami i próbami życia doczesnego, jak też z powodu śmierci bliskich osób. Można również odczuwać smutek z powodu grzechu.
Ew. Mateusza 5:5	„Słowo ‘cichy’, czyli łagodny, jest zdefiniowane w słowniku Webstera, jako ‘cierpliwy i wytrwały: nieugięty pomimo bólu, bez rozgoryczenia’” [Webster’s Third New International Dictionary (1976) ‘meek’, str. 1403]. Łagodność nie jest słabością. Jest oznaką chrześcijańskiej odwagi” (Robert D. Hales, „Chrześcijańska odwaga: Cena bycia uczniem”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 73).
Ew. Mateusza 5:6; 3 Nefi 12:6	Łaknienie i pragnienie sprawiedliwości to ogromna chęć poznawania i wykonywania woli Boga.
Ew. Mateusza 5:7	„Miłosierdzie to traktowanie kogoś z większym współczuciem, niż na to zasługuje” („Mercy”, Gospel Topics, adres internetowy: lds.org/topics). Otrzymujemy miłosierdzie Ojca Niebieskiego dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa (zob. Alma 33:11).
Ew. Mateusza 5:8	„Ludzie czystego serca to ci, którzy kochają Pana, którzy dążą do tego, aby za Nim podążać i przestrzegać Jego przykazań; to ci, którzy usiłują wieść prawe życie i z wiarą wytrwają do końca. Ludzie czystego serca kontrolują swoje myśli i wystrzegają się niemoralnych ułud i uczynków” (Sheldon F. Child, „Words of Jesus: Chastity”, Ensign, styczeń 2003, str. 44).
Ew. Mateusza 5:9	„[Czynienie pokoju] to dar, który pomaga ludziom znaleźć wspólny język, kiedy inni dostrzegają różnice” (Henry B. Eyring, „Nauka w kapłaństwie”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 63).
Ew. Mateusza 5:10–12	„[Cierpieć] prześladowanie z powodu sprawiedliwości” oznacza być posłusznym i stawać w obronie Jezusa Chrystusa i Jego nauk, nawet jeśli wiąże się to z szykanami i złym traktowaniem za taką postawę.

© 2015 Intellectual Reserve, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Podziel uczniów na osiem grup i przypisz każdej z nich po jednym z Błogosławieństw z tabeli (jeśli nie masz wystarczającej liczby uczniów, aby utworzyć osiem grup, możesz przypisać każdej grupie więcej niż jedno błogosławieństwo). Poproś uczniów o przygotowanie krótkiej prezentacji na temat przypisanego im błogosławieństwa (lub błogosławieństw). W swoich prezentacjach powinni uwzględnić następujące czynności (możesz zapisać te wytyczne na tablicy lub wręczyć je im na kartce):

1. Poproś kogoś z klasy o przeczytanie na głos fragmentu, który wskazuje na błogosławieństwa obiecane tym, którzy żyją według tego, o czym stanowi dany werset.

2. Na podstawie wersetu i informacji podanej w tabeli wyjaśnij, co musimy zrobić, aby otrzymać obiecane błogosławieństwo.

3. Poproś uczniów, aby zasugerowali, na jakie sposoby możemy żyć według danego błogosławieństwa.

4. Wyjaśnij, jak życie według danego błogosławieństwa prowadzi nas do szczęścia. Możesz także podzielić się doświadczeniem, które obrazuje nauczaną prawdę, jak też możesz złożyć o niej świadectwo.

Kiedy upłynie wyznaczony czas na przygotowanie, poproś każdą grupę uczniów, aby opowiedziała o przypisanym im błogosławieństwie.

Po prezentacjach uczniów wskaż na to, że Błogosławieństwa uczą nas o cechach Jezusa Chrystusa, a żyjąc według nich, staniemy się Jemu podobni.

• Co stanie się z nami, w oparciu o to, czego się nauczyliście z Ew. Mateusza 5, kiedy będziemy rozwijać te cechy Chrystusowe? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następującą zasadę: Kiedy będziemy rozwijać Chrystusowe cechy charakteru, w większej mierze odczujemy szczęście. Zapisz tę zasadę na tablicy).

Możesz złożyć swoje świadectwo o tej zasadzie. Przypomnij uczniom pytania na temat szczęścia w ich życiu, jakie rozważali na początku lekcji. Poproś uczniów, aby dążyli do odczuwania większego szczęścia poprzez wybranie jednej z cech wymienionych w Błogosławieństwach i wyznaczenie celu, aby ją rozwinąć.

Ew. Mateusza 5:13–16

Jezus Chrystus instruuje Swoich uczniów, aby dawali prawy przykład

Poproś uczniów, aby pomyśleli o znanej im osobie, na przykład o członku rodziny lub przyjacielu, którzy mogą być pobłogosławieni, jeśli zbliżą się do Ojca Niebieskiego. Kiedy uczniowie będą studiować Ew. Mateusza 5, poproś ich, aby odszukali zasad, którymi mogą się kierować, kiedy będą pomagać tej osobie.

Pokaż pojemniczek z solą i wsyp nieco soli do miski.

• Do czego można użyć soli?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Carlosa E. Asaya, Siedemdziesiątego. Niech pozostali wsłuchają się, do czego można użyć soli:

„[Sól Boga] […] jest czysta nieskażona i użyteczna. To taki stan, w którym sól spełnia różne funkcje: konserwuje, nadaje smak, uzdrawia i tym podobne” („Salt of the Earch: Savor of Men and Saviors of Men”, Ensign, maj 1980, str. 42).

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu Ew. Mateusza 5:13 i odszukali, kogo Zbawiciel przyrównał do soli.

• Kogo Zbawiciel przyrównał do soli? (Swoich uczniów).

• W jakim sensie uczniowie Jezusa Chrystusa mają te same cechy charakterystyczne, co dobra sól?

• Co, według wersetu 13. dzieje się, kiedy sól zwietrzeje?

Wyjaśnij, że słowo zwietrzały nie tylko odnosi się do smaku soli, ale także do wyjątkowych właściwości, które przyczyniają się do uzdrowienia lub konserwacji.

• Dlaczego sól wietrzeje? (Sól wietrzeje, kiedy jest zmieszana z innymi substancjami i jest skażona).

Wsyp do miski jakąś substancję, np. ziemię i zmieszaj ją razem z solą.

• Co stanie się z użytecznością soli, kiedy zostaje zmieszana z innymi substancjami?

• Co może przyczynić się do tego, że jako uczniowie Jezusa Chrystusa zwietrzejemy, czyli utracimy cechy Chrystusowe, dzięki którym błogosławimy innych ludzi? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozpoznali następującą zasadę: Skażenie przez grzechy tego świata może uniemożliwić nam bycie błogosławieństwem dla innych ludzi. Zapisz tę zasadę na tablicy).

• Co możemy zrobić, aby odzyskać smak?

Pokaż świeczkę (ale jej nie zapalaj). Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 5:14–16. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, w jakim sensie Zbawiciel przyrównał Swoich uczniów do świecy.

Ew. Mateusza 5:14–16 to fragment z pisma świętego do opanowania. Studiowanie fragmentów do opanowania pomoże uczniom zdobyć większe zrozumienie podstawowych doktryn i przygotować się na nauczanie o nich innych osób. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli te fragmenty do opanowania w charakterystyczny sposób, aby mogli je z łatwością odnaleźć. Zapoznaj się z pomysłem dotyczącym nauczania, który znajduje się na końcu lekcji, aby pokazać uczniom, jak zapamiętać ten fragment.

Wyjaśnienie dotyczące fragmentów z pisma świętego do opanowania oraz lista dodatkowych ćwiczeń, które mają na celu pomóc uczniom opanować wybrane fragmenty, znajduje się w Aneksie, na końcu tego podręcznika.

• Co mają uczynić uczniowie Chrystusa ze swoim światłem?

• Co oznacza trzymać wysoko wasze światło? (Zob. 3 Nefi 18:24).

• Co mogą uczynić ludzie, widząc nasze dobre uczynki?

Wyjaśnij, że wyrażenie „chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” (werset 16.), oznacza oddawać cześć i szacunek Bogu słowem lub czynem.

• Jakiej zasady możemy nauczyć się z wersetów 14–16 o tym, jak prawy przykład może wpłynąć na innych ludzi? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozpoznali następującą zasadę: Nasz prawy przykład może zachęcić innych ludzi, aby zbliżyli się do Ojca Niebieskiego. Zapisz tę zasadę na tablicy).

• Kiedy czyjś prawy przykład pomógł wam zbliżyć się do Ojca Niebieskiego?

Zachęć uczniów, aby zastanowili się nad tym, co mogą zrobić, aby być dobrym przykładem dla rodziny i przyjaciół.

Przejrzyjcie zasady, które zostały rozpoznane i zapisane na tablicy podczas tej lekcji. Wypisz na tablicy słowa: Start, Stop i Idź dalej. Poproś uczniów, aby ocenili swoje życie i wybrali jedną rzecz, którą mogą zacząć robić, jedną rzecz, którą przestaną robić, i jedną rzecz, którą będą nadal robić, aby zastosować te zasady w swoim życiu.

Fragment do opanowania — Ew. Mateusza 5:14–16

Wyjaśnij, że w ciągu całego roku uczniowie skupią się na 25 fragmentach z pism świętych do opanowania, wliczając w to Ew. Mateusza 5:14–16. Fragmenty te pomogą im zrozumieć podstawowe doktryny ewangelii i są do nich wyjaśnieniem. Owe 25 fragmentów znajduje się na odwrocie zakładki dla seminarium do Nowego Testamentu. Wyjaśnij, że opanowanie fragmentów z pisma świętego oznacza znajomość tego, gdzie się znajdują, zrozumienie ich, zastosowanie i zapamiętanie.

Aby uczniowie zapamiętali ten fragment, poproś ich, aby kilka razy go powtórzyli w myśli, a następnie na głos koledze lub koleżance z klasy. Możesz poprosić, aby cała klasa wyrecytowała ten fragment na głos na początku albo na końcu każdej lekcji odbywającej się w ciągu przyszłego tygodnia.

Komentarz i tło historyczne

Ew. Mateusza 5:1–12. „Błogosławieństwa”

Aby dokładniej przestudiować Błogosławieństwa, możesz odnieść się do artykułu autorstwa Starszego Roberta E. Wellsa, Siedemdziesiątego, pt.: „The Beatitudes: Pattern for Coming unto Christ” (Ensign, grudzień 1987, str. 8–11).

Ew. Mateusza 5:1–12. „Błogosławieni”

O naukach Zbawiciela w Ew. Mateusza 5:1–12 Prezydent Harold B. Lee powiedział:

„Te deklaracje Mistrza są znane w świecie chrześcijańskim jako Błogosławieństwa, a badacze Biblii często mówią o nich jako o przygotowaniu, które jest niezbędne, aby wejść do królestwa niebieskiego. Dla celów tej dyskusji chciałbym je omówić jako coś więcej niż to, co wy i ja możemy zastosować w życiu. A mianowicie Błogosławieństwa te stanowią KONSTYTUCJĘ DOSKONAŁEGO ŻYCIA” (Decisions for Successful Living [1973], str. 56–57).