1831թ․ նոյեմբերին երեցների մի խումբ հավաքվեց հատուկ համաժողովի Հայրամում, Օհայո։ Համաժողովին քննարկվող թեմաներից մեկն էր մարգարե Ջոզեֆ Սմիթի ստացած հայտնությունների հրատարակման հարցը: Այս ժողովի ժամանակ Տերը հայտնություն տվեց Ջոզեֆ Սմիթին և նշանակեց այն որպես նախաբան հայտնությունների գրքի համար, որը պիտի հրատարակվեր: Այդ հայտնությունն այժմ Վարդապետություն և Ուխտերի առաջին բաժինն է։ Ավելի ուշ համաժողովի ժամանակ Տերը հայտնություն տվեց, որն այժմ գրված է Վարդապետություն և Ուխտեր 67 բաժնում: Այս հայտնությամբ Տերը խոսեց եղբայրների հետ, ովքեր հարցեր ունեին մարգարեին տրվող հայտնությունների լեզվի հետ կապված:
Երբևէ մտածե՞լ եք, թե ինչու են որոշ մարդիկ ստանում վկայություն ավետարանի սկզբունքների վերաբերյալ, իսկ մյուսները` ոչ:
1831թ. նոյեմբերին մի խումբ երեցներ, այդ թվում` մարգարե Ջոզեֆ Սմիթը, հավաքվեցին քննարկելու մարգարեի ստացած հայտնությունների հրապարակման հարցը: Երեցներից մի քանիսը վկայություն ստացան, որ հայտնությունները ճշմարիտ են: Սակայն, մյուսները թերևս հույս ունեին ստանալու այդպիսի վկայություն:
1-2 հատվածներից սովորածի հիման վրա, լրացրեք բաց թողնվածը` հետևյալ սկզբունքում. Տերը լսում է իմ և գիտի իմ :
Նկար
woman praying
Սուրբ գրությունների ուսումնասիրության ձեր օրագրում պատասխանեք հետևյալ հարցին․ ինչպե՞ս կարող են բարելավվել ձեր աղոթքները, եթե գիտեք այս սկզբունքը: Ապա գրեք ձեր փորձից, թե ինչն է օգնել ձեզ կամ ինչ-որ մեկին, ում դուք ճանաչում եք, հոգևոր հաստատում ձեռք բերել ավետարանի ճշմարտությունների վերաբերյալ:
Կարդացեք Վարդապետություն և Ուխտեր 67.3 հատվածը, տեսնելով, թե ինչու երեցներից ոմանք չեին ստացել օրհնությունը, որը Տերն առաջարկել էր նրանց: Կարող եք գրքում նշել այն արտահայտությունները, որոնք նշանակալից են ձեր համար:
Սուրբ գրությունների ուսումնասիրության ձեր օրագրում պատասխանեք հետևյալ հարցին․ ինչպե՞ս կարող է կանխվել օրհնությունների ստացումը, եթե թույլ տաք վախը մտնի ձեր սիրտը: Այնուհետև կազմեք վախերի մի ցուցակ, որոնք հետ են պահում մարդկանց օրհնություններ ստանալուց:
Խորհեք Տիրոջ զորության մասին, որը կօգնի մեզ փոխարինել վախը հավատքով: Ինչպե՞ս է կարող է այս գիտելիքը օգնել ինչ-որ մեկին շարունակել զարգացնել վկայությունը:
Տերը հանդիմանում է նրանց, ովքեր քննադատում են Իր հայտնությունները:
Երբևէ մտածե՞լ եք, թե ինչու մենք պետք է հետևենք եկեղեցու ղեկավարներին, չնայած որ նրանք կատարյալ չեն:
Կարդացեք Վարդապետություն և Ուխտեր 67 բաժնի նախաբանը և 5 հատվածը, տեսնելով, թե ինչ տարբեր վերաբերմունք ունեին որոշ երեցներ հայտնությունների հանդեպ: (Հիշե՛ք, որ մարգարե Ջոզեֆ Սմիթի հայտնությունների առաջին ժողովածուն կոչվում էր Հայտնությունների Գիրք): Ավելի ուշ, անվանումը փորվեց Վարդապետություն և Ուխտերի: Ուշադրություն դարձրեք, որ բաժնի նախաբանում «եղբայրներից շատերը հանդիսավոր վկայություն բերեցին» հայտնությունների ճշմարտացիության մասին: Այնուամենայնիվ, «որոշ բացասական խոսակցություններ էին եղել հայտնություններում գործածված լեզվի վերաբերյալ»: Համաձայն 5 հատվածի որոշ երեցներ մտածում էին, որ նրանք կարող են «արտահայտվել նրա [Ջոզեֆ Սմիթի] լեզվից առավել»: Իրենց սեփական խելքով հպարտացած, նրանք կարծել էին, թե ավելի հմուտ են հայտնություններ գրելու մեջ, քան Տիրոջ օծյալ մարգարեն (տես 2 Նեփի 9.28-29):
Կարդացեք Վարդապետություն և Ուխտեր 67.4 հատվածը, և նաև կրկին կարդացեք 5 հատվածը: Տեսեք թե ինչպես Տերն արձագանքեց երեցների մտահոգությանը հայտնություններում գործածված լեզվի վերաբերյալ:
Ձեր կարծիքով, ինչո՞ւ էր կարևոր երեցների համար հասկանալ, որ Տերը գիտի, որ Նա աշխատում է անկատար ծառաների միջոցով:
Կարդացեք Վարդապետություն և Ուխտեր 67.6-9 հատվածները, տեսնելով, թե ինչպես Տերը հանդիմանեց նրանց, ովքեր մտահոգ էին հայտնությունների լեզվով:
Վիլյամ Ի. Մակլելլինը որոշում է ընդունել Տիրոջ մարտահրավերը և գրել հայտնություն, որը նման կլինի մարգարե Ջոզեֆ Սմիթի ստացած հայտնություններին: Ջոզեֆ Սմիթն իր պատմության մեջ գրել է հետևյալը. «Վիլյամ Ի. Մակլելլինը` ամենաիմաստուն մարդն իր սեփական գնահատմամբ, ավելի շատ ուսում ունենալով, քան դատողություն, ջանաց գրել մի պատվիրան, որը նման կլինի Տիրոջ տվածներից առնվազն մեկին, սակայն, դա նրան չհաջողվեց, դա սարսափելի պատասխանատվություն է` գրել Տիրոջ անունով: Երեցները և բոլոր ներկաները, որ ականատես եղան մի մարդու այդ ունայն փորձին` նմանակել Հիսուս Քրիստոսի լեզուն, թարմացրեցին իրենց հավատքը Ավետարանի լրիվության և պատվիրանների ու հայտնությունների ճշմարտության հանդեպ, որոնք Տերը տվել է եկեղեցուն իմ միջոցով; և երեցները հայտնեցին իրենց պատրաստակամությունը` վկայություն բերել դրանց ճշմարտության մասին ողջ աշխարհին» (in History of the Church, 1:226):
Այս իրադարձությունից հետո ներկա գտնվող բոլոր երեցները համաձայնեցին ստորագրել մի փաստաթուղթ, տալով պաշտոնական վկայություն Պատվիրանների Գրքում պարունակվող հայտնությունների ճշմարտացիության մասին:
Պատասխանեք հետևյալ հարցերին սուրբ գրությոնների ուսումնասիրության ձեր օրագրում.
Ձեր կարծիքով, ինչո՞ւ Ջոզեֆ Սմիթը, ունենալով սահմանափակ կրթություն, կարող էր արտաբերել այս հայտնությունները, իսկ Վիլյամ Ի. Մակլելլինը, ով լավ կրթված էր, չէր կարող:
Ի՞նչ կարող եք սովորել այս պատմությունից մեր ղեկավարներին դատելու վերաբերյալ, նրանց անկատար լինելու պատճառով:
Խորհեք ձեր պարտավորության մասին` հետևել ձեր ղեկավարներին արդարությամբ, անկախ նրանց անկատարություններից, որոնք դուք կամ ուրիշները կտեսնեն նրանց մեջ:
Տերը խորհուրդ է տալիս Իր հետևորդներին, թե ինչպես պատրաստվել մնալու Աստծո ներկայությունում:
Սուրբ գրությունների ուսումնասիրության ձեր օրագրում գծեք երկու սյունակ ունեցող մի աղյուսակ: Առաջին սյունակը անվանեք Պարգև և երկրորդ սյունակը` Ինչպես ձեռք բերել պարգևը: Կարդացեք Վարդապետություն և Ուխտեր 67.10-14 հատվածները, տեսնելով, թե ինչ պարգև է Տերը խոստացել այս եղբայրներին և գործողությունները, որ անհրաժեշտ է կատարել այդ պարգևը ձեռք բերելու համար: Գրեք ձեր պատասխանները համապատասխան սյունակում:
Համաձայն այդ հատվածների, ի՞նչ պետք է անեին այս եղբայրները Աստծո ներկայությունում մնալու համար: (մնալ բառը նշանակում է համբերել կամ մնալ որոշակի տեղում): Եթե նրանք հանեն իրենց վրայից նախանձն ու վախը և խոնարհեցնեն իրենց, նրանք կկարողանան մնալ Աստծո ներկայության մեջ:
Ինչպես գրված է Վարդապետություն և Ուխտեր 67.13 հատվածում այս եղբայրներին քաջալերվեց «համբերությամբ շարունակել», մինչև որ կատարյալ կդարձվեն: Կարդացեք Առաջին Նախագահության Նախագահ Դիտեր Ֆ․ Ուխդորֆի հետևյալ պատմությունը, որն ուսուցանում է համբերության կարևորությունը կատարյալ դառնալու ընթացքում:
Նկար
Նախագահ Դիտեր Ֆ. Ուխդորֆ
«1960-ականներին Սթենֆորդի համալսարանի մի պրոֆեսոր պարզ փորձ դրեց` փորձելով չորս տարեկան երեխաների կամքի ուժը: Նա դրեց նրանց առաջ մի մեծ մարշմալոու քաղցրավենիք և ասաց, որ նրանք կարող են ուտել այն անմիջապես, կամ, եթե սպասեն 15 րոպե, ապա կարող են երկու մարշմալոու ունենալ:
Այնուհետև նա մենակ թողեց երեխաներին և երկկողմանի հայելու հետևից դիտում էր, թե ինչ է տեղի ունենում: Երեխաներից մի քանիսը կերան քաղցրավենիքը անմիջապես, մյուսները կարողացան սպասել միայն մի քանի րոպե, ապա տրվեցին գայթակղությանը։ Միայն 30 տոկոսը կարողացան սպասել» (“Repentance and Conversion,” Ensign կամ Լիահոնա, մայիս 2010, 56):
Ձեր կարծիքով, ինչպե՞ս կարող է այս պրոֆեսորի փորձն ու հայտնագործությունը վերաբերել այսօրվա երիտասարդներին:
Նախագահ Ուխդորֆն այնուհետև խոսել է մարշմալոու քաղցրավենիքի փորձի արդյունքների մասին.
Նկար
Նախագահ Դիտեր Ֆ. Ուխդորֆ
«Ժամանակի ընթացքում պրոֆեսորը հետևում էր երեխաների կյանքին և շուտով սկսեց նկատել հետաքրքիր օրինաչապություն․ այն երեխաները, որոնք չկարողացան սպասել, ավելի ուշ իրենց կյանքում պայքարում էին և ունեին ավելի շատ վարքային խնդիրներ, մինչ նրանք, ովքեր սպասեցին, ավելի դրական էին և նպատակասլաց, ունեին ավելի լավ գնահատականներ և եկամուտներ և ավելի առողջ հարաբերություններ։
Այդ ամենը սկսվեց երեխաների հետ մի պարզ փորձարկմամբ և վերածվեց նշանակալից ուսումնասիրության, որը եզրահանգեց, որ սպասելու ունակությունը, այսինքն` համբերատարությունը այն կարևոր գիծն է, որ կարող է կանխագուշակել կյանքի հետագա հաջողությունը:
Սպասելը դժվար է: Երեխաները գիտեն դա և գիտեն նաև մեծերը: Մենք ապրում ենք մի աշխարհում, որն առաջարկում է արագ սնունդ, ակնթարթային հաղորդագրություններ, ցպահանջ ֆիլմեր և առավել հասարակ կամ առավել խորը հարցերի անհապաղ պատասխաններ: Մենք չենք սիրում սպասել:
Համբերությունը` մեր ցանկությունները ժամանակավորապես սպասեցնելու ընդունակությունը, մի թանկ և հազվագյուտ արժանիք է: Մենք ցանկանում ենք այն, ինչ ցանկանում ենք, և ցանկանում ենք անմիջապես: Հետևաբար, համբերության բուն գաղափարը կարող է տհաճ թվալ և, երբեմն, դառը:
Այնուամենայնիվ, առանց համբերության, մենք չենք կարող գոհացնել Աստծուն, մենք չենք կարող կատարյալ դառնալ: Իսկապես, համբերությունը մաքրող գործընթաց է, որը մաքրագործում է հասկացողությունը, խորացնում է երջանկությունը, կենտրոնացնում է գործողությունը, և հույս է ներշնչում խաղաղության համար» (“Continue in Patience,” 56):
Սուրբ գրությունների ուսումնասիրության ձեր օրագրում պատ ասխանեք հետևյալ հարցին. ձեր կարծիքով, ինչո՞ւ է անհրաժեշտ համբերությունը`Տիրոջ ներկայությանը արժանի լինելուն և այնտեղ մնալուն ուղղված ձեր ջանքերում: Նաև, մի քանի րոպե խորհեք ձեր կյանքի այն ոլորտների մասին, որտեղ ձեզ անհրաժեշտ է ավելի շատ համբերություն ունենալ ինքներդ ձեր կամ ուրիշների հետ: Եթե հարմար եք գտնում, գրեք մի նպատակ, որը ենթադրում է ավելի համբերատար լինել ձեր ջանքերում` մաքուր դառնալ Աստծո առաջ:
Սուրբ գրությունների ուսումնասիրության ձեր օրագրում այսօրվա հանձնարարության տակ գրեք հետևյալը.