មេរៀនទី ១ ៖ ថ្ងៃទី ៣
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១
សេចក្តីផ្តើម
គិតមកដល់ត្រឹមខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៨៣១ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានកត់ត្រាវិវរណៈជាង ៦០ វិវរណៈ ។ យ៉ាងណាក៏ដោយសមាជិកសាសនាចក្រភាគច្រើនពុំអាចទទួលបានច្បាប់ចម្លងទាំងនោះឡើយ ។ ព្យាការីបានកោះហៅប្រជុំសន្និសីទមួយក្នុងទីក្រុង ហៃរាំ រដ្ឋ អូហៃអូ ដើម្បីពិភាក្សាពីការបោះពុម្ពវិវរណៈទាំងនោះនៅក្នុងសៀវភៅមួយក្បាលដែលនឹងត្រូវបានហៅថាព្រះគម្ពីរនៃព្រះបញ្ញត្តិ ។ គណៈកម្មការនៃពួកអែលឌើរបានសរសេរសេចក្ដីព្រៀងអារម្ភកថានៃព្រះគម្ពីរនេះ ។ ដោយពុំពេញចិត្តនឹងការពង្រាងនេះ អ្នកទាំងឡាយដែលចូលរួមក្នុងសន្និសីទ បានស្នើរសុំឲ្យយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ សួរដល់ព្រះអម្ចាស់សុំបុព្វកថាមួយ ។ បន្ទាប់ពីបានទូលសូមដល់ព្រះអម្ចាស់ក្នុងការអធិស្ឋាន យ៉ូសែបបានទទួលអារម្ភកថាមួយតាមរយៈវិវរណៈ ។ អារម្ភកថារបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះព្រះគម្ពីរនៃព្រះបញ្ញត្តិសព្វថ្ងៃនេះគឺកណ្ឌទី ១ នៃគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១:១-១៦
ព្រះអម្ចាស់ដាស់តឿនពីការជំនុំជម្រះដែលនឹងប្រព្រឹត្តទៅចំពោះមនុស្សដែលបះបោរនៅពេលការយាងមកជាលើកទីពីរ
សូមពិចារណាពីបទពិសោធន៍ខាងក្រោមអំពីបងប្អូនប្រុសបីនាក់ ដែលត្រូវបានការពារឲ្យផុតពីគ្រោះថ្នាក់ ដោយព្រោះតែគេបានស្ដាប់តាមការតាស់តឿនពីឪពុកខ្លួន ៖
« មៃក និងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ អែរិក និង ថម ចូលចិត្តឡើងភ្នំជាមួយឪពុករបស់ពួកគេ ។ ឪពុកតែងនិយាយថា គាត់ស្គាល់ភ្នំជាច្រើនច្បាស់ដូចថ្ងៃអញ្ជឹង ។ គាត់បានធំដឹងក្ដីឡើងដោយបានដើរតាមផ្លូវដដែលៗជាមួយឪពុកគាត់ដែលជាអ្នកមើលថែហ្វូងចៀម ។…
« …ថ្ងៃមួយនៅរដូវក្ដៅ [ ក្មេងប្រុសទាំងនោះ ] មានសេចក្ដីរំភើបដើម្បីទៅដល់ទិសដៅចុងក្រោយ—ជាវាលស្មៅខ្ពស់ពេញទៅដោយស្មៅពណ៌បៃតងស្រស់បំព្រង និងបុប្ផាចម្រុះពណ៌ ។ ដូច្នេះពួកគេបានរត់កាត់ព្រៃព្រឹក្សាដោយល្បឿនលឿនបំផុត ទោះជាពួកគេមានការនឿយហត់ពីការឡើងភ្នំនាពេលព្រឹករួចហើយក្ដី ។ ពួកគេចង់រត់ចូលទៅវាលស្មៅនោះដូចជាសត្វទន្សាយ ។
ឪពុកបានស្រែកប្រាប់ពីក្រោយថា « ‹ នៅពេលកូនៗទៅដល់វាលស្មៅ ឈប់នៅទីនោះសិនហើយ ។ ‹ ចាំជួបគ្នានៅទីនោះ › ។ ពួកគេបានរត់ទៅមុន ម្នាក់ៗព្យាយាមរត់ឲ្យបានមុនអ្នកដទៃ ។…
« [ ពួកគេបានភ្លេច ] បណ្ដាំឪពុកខ្លួន ។ ពួកគេបានរត់ជារង្វង់កាត់ស្មៅក្រាស់ៗ ដោយលោតផ្លោះ ស្រែកខ្លាំងៗ ហ៊ោកញ្ជ្រៀវ និងប្រឡែងគ្នា ។…
« ក្រោយមក អែរិក មានគំនិតមួយ ។ ‹ តោះយើងនាំគ្នារត់ប្រណាំងកាត់វាលស្មៅនេះតែម្ដងទៅ › ! ថម បានរុញរា ។ ពួកគេពុំអាចមើលឃើញត្រើយដ៏ឆ្ងាយនៃទីវាលនោះទេ ព្រោះទីទួលដែលមានស្មៅដុះពេញបានបាំងភ្នែករបស់ពួកគេ ។ ប៉ុន្តែ មៃក ពុំខ្វល់ឡើយ ។ គាត់បានអះអាងទៅកាន់បងប្អូនប្រុសគាត់ថា ‹ បងគិតថានេះគឺជាវាលតែមួយដែលយើងបានមកកាលពីរដូវក្ដៅមុន › ។
« ពួកគេបានប្រជុំគ្នានៅក្រោមដើមឈើ ។ « រួចហើយ » ។ អែរិក បានស្រែក ។ ‹ រួចហើយ ! តោះទៅ ! › ខ្យល់បរិសុទ្ធ និងត្រជាក់បានបក់ប៉ះមុខ និងសក់របស់គាត់ ហើយដរាបណាគាត់រត់កាន់តែលឿន នោះខ្យល់បក់មកលើគាត់កាន់តែខ្លាំង ។ មិនយូរប៉ុន្មាន គាត់បានរត់នាំមុខគេ ។ គាត់មានអារម្មណ៍ថាគាត់អាចរត់រហូតមិនចេះហត់ ។
មានសំឡេងមួយស្រែកឡើងលាន់ឮដូចរន្ទះពីក្រោយពួកគេថា « ‹ ឈប់ ! › ភ្លាមនោះក្មេងប្រុសទាំងបីនាក់បានឈប់មួយរំពេច ។ ពួកគេបានងាកក្រោយ ហើយឃើញឪពុកកំពុងតែរត់មកកាន់ពួកគេពីជ្រុងម្ខាងនៃវាលស្មៅនោះ ។ ឪពុករូបនោះបានស្រែកហៅម្ដងទៀតដោយសំឡេងស្រទន់ជាងមុនថា ‹ នាំគ្នាមកនេះ មកក្បែរប៉ា › ។ ក្មេងប្រុសទាំងនោះបានស្ដាប់តាមបង្គាប់ ។… [ ក្រោយមក ] ពួកគេបានដើរឆ្លងកាត់វាលស្មៅនោះទាំងអស់គ្នា ។ នៅពេលពួកគេបានឡើងទៅលើទីទួលតូចមួយហើយ ភ្លាមនោះឪពុកបានឈប់ ។
« នៅតែពីរបីជំហានខាងមុខទៀតប៉ុណ្ណោះ មានច្រាំងចោតមួយដែលមានកម្ពស់យ៉ាងហោចណាស់ ៦ ឬ ៩ ម៉ែត្រ ។ ប្រសិនបើពួកគេកំពុងតែរត់ នោះគ្មានផ្លូវឡើយដែលពួកគេអាចឃើញច្រាំងចោត ហើយឈប់ទាន់ពេលវេលានោះ ។…
« … មៃក ពោលតិចៗថា ‹ យើងអាចនឹងស្លាប់បាន ›
« ‹ មែនហើយ អាចជាអញ្ជឹង ។ ប៉ារីករាយណាស់ដែលកូនៗបានឈប់រត់ ទោះជាប៉ាពុំមានពេលពន្យល់ពីមូលហេតុយ៉ាងណាក្ដី ។ ពេលខ្លះ យើងត្រូវគោរពប្រតិបត្តិជាមុនសិន ទើបសួរសំណួរតាមក្រោយ ! ›
« មៃក ពោលថា ‹ ជាពិសេស នៅពេលអ្នកណាម្នាក់ដឹងថាកំពុងមានអ្វីកើតឡើង ហើយអ្នកមិនដឹង › » ( Ana Nelson Shaw, « Stop ! » ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០០៥ ទំព័រ ៤៧–៤៨ ) ។
សូមគិតពីគ្រាមួយដែលមនុស្សម្នាក់ព្យាយាមធ្វើឲ្យអ្នកយកចិត្តទុកដាក់ ហើយដាស់តឿនអ្នកពីអ្វីមួយ ។ តើអ្នកឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើអ្នកមានអំណរគុណចំពោះកិច្ចខិតខំរបស់បុគ្គលនោះក្នុងការដាស់តឿនអ្នកដែរឬទេ ? ហេតុអ្វីមានអំណរគុណ ឬ ហេតុអ្វីមិនមានអំណរគុណ ?
ក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានការដាស់តឿន ព្រះបញ្ញត្តិ និងការណែនាំនានាដែលមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ចំពោះសុភមង្គល និងសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើង ។ ដូចបានពន្យល់ខាងលើ ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងកណ្ឌទី ១ ជាអារម្ភកថាចំពោះវិវរណៈដទៃទៀតក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ។ អារម្ភកថារៀបចំសម្រាប់អ្នកអានសម្រាប់មាតិកានៃសៀវភៅមួយ ដោយការសង្ខេបសារលិខិត និងគោលបំណងនៃអ្នកនិពន្ធ ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១:១–៣ រួចស្វែងរកពាក្យ ឬ ឃ្លាដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រើប្រាស់ដើម្បីទាញយកការចាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកអាន ។ ( វាអាចនឹងជួយដល់យើង ក្នុងការស្គាល់ថាពាក្យ ចូរប្រុងស្ដាប់ចុះ មានន័យថា ស្ដាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់ ហើយគោរពប្រតិបត្តិតាម ) ។ សូមឆ្លើយនឹងសំណួរខាងក្រោមក្នុងចន្លោះដែលមាន ៖
-
តើនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ព្រះអម្ចាស់កំពុងមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់នរណា ?
-
តើអ្នកគិតថាឃ្លា « សេចក្ដីទុច្ចរិតរបស់ពួកគេនឹងត្រូវថ្លែងប្រាប់ពីលើដំបូលផ្ទះ ហើយអំពើស្ងាត់កំបាំងរបស់ពួកគេនឹងត្រូវបើកសម្ដែងមកឲ្យឃើញ » ( គ. និង ស. ១:៣) មានន័យដូចម្ដេច ?
-
សូមពន្យល់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ពីមូលហេតុដែលអ្នកគិតថាវាជាការសំខាន់ដែលត្រូវដាស់តឿនដល់ប្រជាជនថា អំពើបាបដែលបានប្រព្រឹត្តដោយស្ងាត់កំបាំងនឹងត្រូវសម្ដែងមកឲ្យឃើញ ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:៤–៧ រួចស្វែងរករបៀបដែលព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានការព្រមានរបស់ទ្រង់ទៅកាន់ប្រជាជនទាំងអស់ ។
ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលព្រមានទៅកាន់ប្រជាជនទាំងអស់តាមរយៈពួកសិស្សទ្រង់ដែលបានជ្រើសតាំង ។ ព្រះអម្ចាស់ប្រទានការព្រមានតាមរយៈពួកអ្នកបម្រើទ្រង់ និងតាមរយៈព្រះគម្ពីរ ។ សូមរំឭកឡើងវិញពីសុន្ទរកថាសន្និសីទទូទៅចុងក្រោយបង្អស់ពីគណៈប្រធានទីមួយ និង កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ តើដំបូន្មាន ឬការព្រមានណាខ្លះដែលអ្នកធ្លាប់បានឮពីពួកសាវក និងព្យាការីរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលបានផ្ដល់ឲ្យក្នុងពេលថ្មីៗនេះ ?
ការព្រមានមួយដែលព្រះអម្ចាស់ប្រទានឲ្យក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:៨–១០ គឺថាទ្រង់នឹងជំនុំជម្រះប្រជាជនស្របទៅតាមទង្វើរបស់ខ្លួន និងរបៀបដែលពួកគេប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សដទៃ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:១១–១៤ រួចស្វែងរកការព្រមានបន្ថែមដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានឲ្យ ។ នៅពេលអ្នកមើលក្នុងសេចក្ដីយោងនៃ Topical Guide ក្នុងលេខយោង ១២ខ សូមពិចារណាថា ព្រឹត្តិការណ៍អ្វីដែលព្រះអម្ចាស់សំដៅដល់ក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:១២ ។
-
ដោយសារតែសេចក្ដីទុច្ចរិត និងការក្បត់សាសនាមានពាសពេញពិភពលោក ទើបការព្រមានរបស់ព្រះអម្ចាស់គឺជាការចាំបាច់ណាស់ ។ អស់អ្នកណាដែលពុំស្ដាប់តាមប្រសាសន៍នៃព្យាការីរបស់ទ្រង់នឹងត្រូវបានដកចេញពីពួកសុចរិត ហើយបាត់បង់ពរជ័យដែលមានតាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធ និង សេចក្ដីសញ្ញានានានៃដំណឹងល្អ ។
-
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:១៧–៣៣
ដំណឹងល្អត្រូវបានស្ដារឡើងវិញតាមរយៈព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ នៅពីមុនគ្រោះមហន្ដរាយដែលនឹងមកដល់
សូមស្វែងរកពាក្យដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រើក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:១៧ ដែលសំដៅទៅលើលទ្ធផលនៃអំពើទុច្ចរិត ការក្បត់សាសនា និងការបំផ្លិចបំផ្លាញដែលនឹងកើតឡើងក្នុងចំណោមប្រជាជនលើផែនដីនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:១៧–៣៣ មាននូវដំណោះស្រាយរបស់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីជួយយើងឲ្យឆ្លងកាត់គ្រោះមហន្ដរាយនាថ្ងៃចុងក្រោយ ។ សូមបំពេញតារាងខាងក្រោមដោយអានបទគម្ពីរយោងដែលមាននៅប្រអប់ខាងឆ្វេង រួចស្វែងរកដំណោះស្រាយរបស់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីជួយយើងឲ្យឆ្លងកាត់គ្រោះមហន្ដរាយនាថ្ងៃចុងក្រោយ ។ នៅក្នុងប្រអប់កណ្ដាល សូមសរសេរការពិពណ៌នា ឬ គូររូបភាពនៃអ្វីដែលអ្នកស្វែងរកបានក្នុងបទគម្ពីរយោង ។ អ្នកអាចគិតពីការគូររូបភាពនៃការពិពណ៌នាទាំងនេះនៅលើទំព័រនៃសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។ នៅក្នុងប្រអប់ខាងស្ដាំ សូមសរសេរការពន្យល់សង្ខេបពីរបៀបដែលដំណោះស្រាយរបស់ព្រះអម្ចាស់ជួយយើងជាមួយនឹងគ្រោះមហន្ដរាយនាថ្ងៃចុងក្រោយ ។
|
បទគម្ពីរយោង |
តើដំណោះស្រាយដូចម្ដេចដែលព្រះអម្ចាស់ប្រទានឲ្យសម្រាប់គ្រោះមហន្ដរាយដែលនឹងកើតមានលើផែនដី ? |
តើដំណោះស្រាយនេះ ជួយយើងប្រឈមមុខនឹងគ្រោះមហន្ដរាយនៃថ្ងៃចុងក្រោយយ៉ាងដូចម្ដេច? |
|---|---|---|
ដើម្បីជួយអ្នកឲ្យគិតបន្ថែមពីការប្រកាសរបស់ព្រះអម្ចាស់ក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:៣០ សូមគូសចំណាំពាក្យក្នុងខគម្ពីរនេះដោយផាត់ពណ៌លើសេចក្ដីពិតដែលថា សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ គឺជាសាសនាចក្រតែមួយដែលពិត ហើយសកម្មនៅលើផែនដីនេះ ។
-
អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់ពីអត្ថន័យនៃការធ្វើជាចំណែកមួយនៃសាសនាចក្រ « សកម្ម » ៖ « សាសនាចក្រដែលបានស្ដារឡើងវិញនេះ គឺពិត ព្រោះវាជាសាសនាចក្ររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដ្បិតទ្រង់ជា ‹ ផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ហើយជាជីវិត › ( យ៉ូហាន ១៤:៦ ) ។ ហើយវាជាសាសនាចក្រដ៏សកម្មដោយសារតែកិច្ចការ និងអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ យើងមានពរម្ល៉េះទេដែលបានរស់នៅក្នុងជំនាន់ដែលបព្វជិតភាពមាននៅលើផែនដី ហើយយើងអាចទទួលបានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( “Receive the Holy Ghost,” Ensign ឬ Liahona,ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ៩៧ ) ។
តាមរយៈអំណោយទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះព្រះអម្ចាស់អាចដឹកនាំសាសនាចក្រទ្រង់ដោយវិវរណៈដែលមិនចេះរីងស្ងួត ។ វិវរណៈដែលមានជាបន្តបន្ទាប់នេះជាគំរូមួយនៃរបៀបដែលសាសនាចក្រគឺជាសាសនាចក្រសកម្ម ។
-
-
ហេតុអ្វីបានជាវាមានសារៈសំខាន់សម្រាប់អ្នកដើម្បីដឹងថាអ្នកជាកម្មសិទ្ធិនៃសាសនាចក្រពិត ហើយសកម្មតែមួយគត់នៅលើផែនដីនេះ ?
-
តើអ្នកគិតថាវាមានន័យដូចម្ដេចក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:៣០ កាលព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលថា ទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងសាសនាចក្រ « ទាំងស្រុង ហើយមិនមែននីមួយៗ » ទេ ?
-
សូមសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:៣១–៣៣ រួចផ្គូផ្គងអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលអំពីអំពើបាប និងការប្រែចិត្តជាមួយនឹងសំណួរសមស្របក្នុងតារាងខាងក្រោម ។
|
|
|
|
|
|
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:៣៤–៣៩
ព្រះអម្ចាស់ណែនាំយើងឲ្យស្វែងយល់ពីវិវរណៈ និងព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយដែលទ្រង់បានប្រទានឲ្យ
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:៣៤–៣៦ រួចកត់ត្រាការដាស់តឿនរបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅកាន់មនុស្សទាំងអស់ឲ្យត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីរ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:៣៧–៣៩ រួចស្វែងរកសេចក្ដីពិតដែលព្រះអម្ចាស់បានគូសបញ្ជាក់នៅចុងបញ្ចប់នៃអារម្ភកថារបស់ទ្រង់ទៅកាន់គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ។ ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:៣៧–៣៨ គឺជាចំណេះចំណានខគម្ពីរមួយ ) ។
ប្រសិនបើអ្នកពុំទាន់បានធ្វើដូច្នេះទេ នោះអ្នកអាចគូសចំណាំពាក្យ ឬ ឃ្លាដែលបង្រៀនពីសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ យើងត្រូវស្វែងយល់ពីព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានឲ្យ ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់នឹងត្រូវបានបំពេញ ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់សុទ្ធតែពិត ទោះជាថ្លែងចេញដោយទ្រង់ ឬដោយពួកអ្នកបម្រើទ្រង់ក្ដី ។
-
-
ចំណេះចំណានខគម្ពីរ—គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:៣៧–៣៨
ដើម្បីជួយអ្នកឲ្យទន្ទេញ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:៣៧ សូមសរសេរតួអក្សរដំបូងគេនៃពាក្យនីមួយៗនៅលើក្រដាសមួយសន្លឹក ។ សូត្រ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:៣៧ ( ដោយប្រើព្រះគម្ពីររបស់អ្នកប្រសិនបើចាំបាច់ ) ដរាបដល់អ្នកអាចសូត្រខគម្ពីរទាំងស្រុងដោយប្រើតែតួអក្សរដំបូង ។ ក្រោយមកសូមលុប ឬបិទតួអក្សរមួយចំនួន ហើយសូត្រខគម្ពីរម្ដងទៀត ។ សូមបន្ដដំណើរការនេះ រហូតដល់តួអក្សរទាំងអស់ត្រូវបានលុបចេញ ហើយអ្នកអាចទន្ទេញចាំខគម្ពីរទាំងមូលដោយការចងចាំ ។ សូមអនុវត្តដំណើរការនេះឡើងវិញជាមួយនឹង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:៣៨ ។
-
ខ្ញុំបានសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖