គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣៦-៣៧

សេចក្ដីផ្ដើម

ក្នុងខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៨៣០ ស៊ីឌនី រិកដុន បានធ្វើដំណើរពី រដ្ឋអូហៃអូ ទៅ រដ្ឋនូវ យ៉ោក ជាមួយ អែតវឺត ប៉ាទ្រិច ដើម្បីជួបនឹងព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ។ ទោះជា ស៊ីឌនី ទើបតែបានទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកថ្មីៗក្ដី ក៏ អែតវឺត ពុំទាន់បានប្រែចិត្តជឿលើភាពពេញលេញនៃដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញនៅឡើយដែរ ។ បន្ទាប់ពីបានជួបព្យាការី ហើយជជែកជាមួយអ្នកដែលស្គាល់លោកហើយនោះ អែតវឺត បានសុំឲ្យព្យាការីធ្វើពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យគាត់ ។ ក្នុងដើមខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៨៣០ ពីមុន អែតវឺត ប៉ាទ្រិច បានទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក នោះ យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានទទួលវិវរណៈដែលមាននៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣៦ ។ នៅក្នុងវិវរណៈនោះ ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់ហៅ ហើយបញ្ជាឲ្យ អែតវឺត ប៉ាទ្រិច ផ្សាយដំណឹងល្អ ។

នៅអំឡុងប្រាំមួយខែចុងក្រោយក្នុងឆ្នាំ ១៨៣០ សេចក្ដីបៀតបៀនទាស់នឹងសាសនាចក្រមានកាន់តែខ្លាំងឡើង ។ ក្នុងខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៨៣០ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានទទួលវិវរណៈដែលមាននៅក្នុងគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៣៧ដែលព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាឲ្យពួកបរិសុទ្ធចាកចេញពីរដ្ឋនូវ យ៉ោក ហើយទៅប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅរដ្ឋ អូហៃអូ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៣៦:១--៣

ព្រះអម្ចាស់បានអត់ទោសឲ្យ អែតវឺត ប៉ាទ្រិច ពីអំពើបាបរបស់គាត់ ហើយហៅគាត់ឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អ

សូមគិតអំពីរបស់របរមួយចំនួន ដែលពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាយកទៅជាមួយ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យបំពេញការងាររបស់ខ្លួន ។

របស់របរមួយចំនួនដែលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាត្រូវការពីមុនពួកគេអាចផ្សាយដំណឹងល្អបានយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពនោះ ពុំអាចវេចខ្ចប់បាននៅក្នុងវ៉ាលីនោះទេ ។ នៅពេលអ្នកសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣៦សូមស្វែងរកប្រការមួយចំនួន ដែលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាត្រូវការ និង ត្រូវតែធ្វើពីមុនពួកគេត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ដើម្បីបម្រើបេសកកម្ម ។

នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣៦ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់ហៅ អែតវឺត ប៉ាទ្រិច ឲ្យបម្រើបេសកកម្ម ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣៦:១ដោយស្វែងរកអ្វី ដែលព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលប្រាប់ អែតវឺត ប៉ាទ្រិច នៅពីមុនដែលទ្រង់បានត្រាស់ហៅឲ្យគាត់ផ្សាយដំណឹងល្អ ។

សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកអំពីមូលហេតុដែលអ្នកគិតថា វាមានសារៈសំខាន់ ចំពោះអ្នកទាំងឡាយដែលត្រូវបានហៅឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អ ត្រូវប្រែចិត្ត ហើយត្រូវបានអត់ទោសពីអំពើបាបរបស់ពួកគេដូច្នេះ ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលត្រូវបានជ្រះស្អាតពីអំពើបាប នឹងជួយ អែតវឺត ប៉ាទ្រិច ឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អ « ហាក់ដូចជាដោយសំឡេងត្រែ » ( គ. និង ស. ៣៦:១ ) ។

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមពីអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ រួចគូសចំណាំពាក្យ ឬ ឃ្លា ដែលជួយអ្នកឲ្យយល់អំពីមូលហេតុដែលវាមានសារៈសំខាន់ ចំពោះអ្នកដែលត្រូវបានហៅឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អ ត្រូវមានភាពស្អាតស្អំ ៖

« នៅក្នុងការប្រកួតរវាងសេចក្ដីល្អ និងសេចក្ដីអាក្រក់នេះ អ្នកពុំអាចលេងឲ្យខាងមារសត្រូវ នៅពេលណាមានការល្បួងកើតឡើង រួចមករំពឹងទុកថា ខ្លួនបែរត្រូវខាងព្រះអង្គសង្គ្រោះវិញ នៅឯព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងនៅពេលចេញបេសកកម្ម ដែលហាក់ដូចជាគ្មានអ្វីបានកើតឡើងបាននោះទេ ។ មិត្តយុវវ័យខ្ញុំអើយ នោះអ្នកពុំអាចធ្វើបានឡើយ ។ ព្រះនឹងពុំត្រូវបានចំអកឡើយ ។

« … ក្នុងការប្រកួតកីឡាស្ទើរតែគ្រប់ទាំងអស់ដែលខ្ញុំដឹង មានគំនូសខ្សែនៅលើផ្ទៃ ឬ តារាង ដែលអ្នកចូលរួមប្រកួតគ្រប់រូបត្រូវតែឈរនៅទីនោះដើម្បីប្រកួត ។ ព្រះអម្ចាស់ បានគូសបន្ទាត់ភាពសក្ដិសមសម្រាប់អ្នកទាំងឡាយ ដែលត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើការជាមួយទ្រង់ក្នុងកិច្ចការនេះ ។ គ្មានអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាណា អាចមិនប្រែចិត្តពីអំពើរំលងខាងផ្លូវភេទ ឬភាសាអាសគ្រាម ឬបណ្ដោយខ្លួនតាមភាពអាសគ្រាម ហើយមករំពឹងឲ្យអ្នកដទៃប្រែចិត្តពីរឿងទាំងអស់នេះនោះទេ ! អ្នកមិនអាចធ្វើដូច្នោះបានឡើយ ។ ព្រះវិញ្ញាណនឹងពុំគង់នៅជាមួយអ្នកឡើយ ហើយពាក្យទាំងឡាយនឹងត្រូវស្លាក់នៅក្នុងបំពង់កអ្នក ពេលអ្នកថ្លែងវាចេញមក ។ អ្នកពុំអាចធ្វើដំណើរតាមផ្លូវដែល លីហៃ បានហៅថា ‹ ផ្លូវហាមឃាត់ › នោះឡើយ [នីហ្វៃទី ១ ៨:២៨]ហើយរំពឹងថាដឹកនាំអ្នកដទៃឲ្យដើរលើ ‹ ផ្លូវត្រង់ និងចង្អៀត › នោះឡើយ [នីហ្វៃទី ២ ៣១:១៨] វាពុំអាចធ្វើទៅរួចទេ » ( We Are All Enlisted » Ensignឬលីអាហូណាខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១១,ទំព័រ ៤៥ ) ។

សូមពិចារណាអំពីស្ថានភាពដែលនឹងទៅជាដូចម្ដេចចំពោះអ្នក ក្នុងការចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយមនុស្សដទៃ ខណៈអ្នកដឹងខ្លួនឯងថា ពុំបានរស់នៅតាមសេចក្ដីពិតដែលអ្នកកំពុងបង្រៀនផងនោះ ។ ឥឡូវនេះ សូមពិចារណាអំពីស្ថានភាពដែលនឹងទៅជាដូចម្ដេច ក្នុងការចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយមនុស្សដទៃ ដោយមានទំនុកចិត្តដែលកើតមានពីការត្រូវបានសម្អាតពីការធ្វើខុសទាំងឡាយ តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

អែលឌើរ ហូឡិន បានមានប្រសាសន៍អំពីការណ៍ដែលអ្នកអាចធ្វើបាននាពេលឥឡូវនេះ ដើម្បីមានភាពស្អាតស្អំក្នុងការបម្រើបេសកកម្មថា ៖ « មិនថាអ្នកជានរណា និង អ្នកជាអ្វីនោះទេ អ្នកអាចត្រូវបានអត់ទោសឲ្យ ។ អ្នកទាំងអស់គ្នា … អាចទុកចោលអំពើរំលងសព្វបែបយ៉ាង ដែលអ្នកអាចនឹងមានបញ្ហា ។ វាគឺជាអព្ភូតហេតុនៃការអភ័យទោស វាគឺជាអព្ភូតហេតុនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ប៉ុន្តែអ្នកពុំអាចធ្វើវាបានដោយគ្មានការតាំងចិត្តដ៏សកម្មមួយចំពោះដំណឹងល្អនោះទេ ហើយអ្នកពុំអាចធ្វើវាបានដោយគ្មានការប្រែចិត្ត ពេលដែលវាចាំបាច់តម្រូវឲ្យមាននោះឡើយ ។ ខ្ញុំសុំឲ្យអ្នក… សកម្ម ហើយស្អាតស្អំ ។ បើវាចាំបាច់ ខ្ញុំសុំឲ្យអ្នក មានភាពសកម្ម ហើយ មានភាពស្អាតស្អំ » ( «We Are All Enlisted » ទំព័រ ៤៥ ) ។

សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្វើនាពេលឥឡូវនេះ ដើម្បីឲ្យមានភាពស្អាតស្អំ ឬ បន្តមានភាពស្អាតស្អំ ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣៦:២–៣ដោយស្វែងរកអ្វី ដែលព្រះអម្ចាស់បានសន្យាថាប្រទានដល់ អែតវឺត ប៉ាទ្រិច នៅពីមុនដែលទ្រង់នឹងបញ្ជូនគាត់ទៅផ្សាយដំណឹងល្អ ។

ប្រធាន ហារ៉ូល ប៊ី លី បានពន្យល់អំពីអត្ថន័យនៃឃ្លា « យើងនឹងដាក់ដៃលើអ្នក ដោយដៃអ្នកបម្រើរបស់យើង » មានចែងនៅក្នុង ខទី ២ថា ៖ « ព្រះអម្ចាស់កំពុងមានព្រះបន្ទូលនៅខនេះថា ពេលអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ម្នាក់ដែលបានទទួលការអនុញ្ញាត ដាក់ដៃរបស់គាត់ដោយសិទ្ធិអំណាចនៅលើក្បាលរបស់បុគ្គលម្នាក់ដែលត្រូវការការប្រសិទ្ធពរ វាគឺដូចជាទ្រង់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ ដែលបានដាក់ព្រះហស្តទ្រង់នៅលើពួកគេដើម្បីធ្វើពិធីបរិសុទ្ធនោះដូច្នោះដែរ ។ ដូច្នេះ យើងឃើញពីរបៀបដែលទ្រង់សម្ដែងព្រះចេស្ដាទ្រង់ ក្នុងចំណោមពួកអ្នកបម្រើទ្រង់ ដែលទ្រង់បានប្រទានកូនសោទាំងឡាយនៃសិទ្ធិអំណាចដល់ពួកគេ » ( Be Secure in the Gospel of Jesus Christ, Brigham Young University Speeches of the Year [ ថ្ងៃទី ១១ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៩៥៨ ] ទំព័រ ៦ ) ។

វាក៏នឹងមានប្រយោជន៍ផងដែរចំពោះអ្នក ដើម្បីដឹងថា ឃ្លា « បង្រៀនអ្នកអំពីការណ៍ទាំងឡាយដ៏ប្រកបដោយសេចក្ដីសុខសាន្តនៃនគរ » នៅក្នុង ខទី ២ គឺសំដៅទៅលើការបំផុសគំនិត និង សេចក្ដីណែនាំ ដែលយើងទទួលបានពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ កាលយើងរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។

សូមកត់ចំណាំនៅក្នុង ខទី ៣ អំពីអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលប្រាប់គាត់ឲ្យធ្វើ ដោយនូវអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានបង្រៀនដល់គាត់ ។

សូមឆ្លើយសំណួរដូចតទៅនេះដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីរអ្នក ៖ តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាវាមានសារៈសំខាន់ចំពោះអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ដែលត្រូវមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាដៃគូនោះ ? បន្ទាប់ពីបានឆ្លើយសំណួរនេះហើយ អ្នកក៏អាចសរសេរអំពីគ្រាមួយ ដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានបង្រៀនអ្វីមួយអំពី « ការណ៍ទាំងឡាយដ៏ប្រកបដោយសេចក្ដីសុខសាន្តនៃនគរ » ( គ. និង ស. ៣៦:២ ) ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៣៦:៤-៨

ព្រះអម្ចាស់ប្រទានព្រះបញ្ញត្តិមួយ ស្ដីអំពីអ្នកទាំងឡាយដែលត្រូវបានហៅឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អ

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣៦:៤-៥, ៧ ។ សូមកត់ចំណាំថា នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ព្រះអម្ចាស់កំពុងមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ « ពួកអែលឌើរនៃសាសនាចក្រ [ របស់ទ្រង់ ] ( គ. និង ស. ៣៦:៧ ) ។ នៅពេលអ្នកអាន សូមស្វែងរកទំនួលខុសត្រូវមួយ ដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានទៅឲ្យពួកអ្នកកាន់បព្វជិតភាព ។

យោងតាមអ្វីដែលអ្នកបានអាននៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ សូមបញ្ចប់គោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ដែលស្ដីពីទំនួលខុសត្រូវនៃអ្នកកាន់បព្វជិតភាពទាំងអស់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ៖ អ្នកកាន់បព្វជិតភាពទាំងឡាយត្រូវបានហៅឲ្យ ។

ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានផ្ដល់អនុសាសន៍លើគោលការណ៍នេះថា ៖ « ខ្ញុំសូមរំឭកឡើងវិញនូវអ្វីដែលពួកព្យាការីបានបង្រៀនជាយូរលង់មកហើយ-- ថារាល់យុវជនដែលមានភាពសក្ដិសម និង មានសមត្ថភាពគ្រប់រូប គួរតែត្រៀមខ្លួនបម្រើបេសកកម្ម ។ កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនា គឺជាកាតព្វកិច្ចបព្វជិតភាពមួយ--ជាកាតព្វកិច្ចមួយ ដែលព្រះអម្ចាស់រំពឹងពីយើង ដែលត្រូវបានប្រទានឲ្យយ៉ាងច្រើននោះ » (As We Meet Together Again, » Ensignឬ លីអាហូណាខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១០, ទំព័រ ៥-៦ ) ។

ប៊ីស្សព និង ប្រធានសាខា ធ្វើការជាមួយពួកយុវជន និង យុវនារី ដើម្បីកំណត់ពីភាពសក្ដិសម និង សមត្ថភាព ក្នុងការបម្រើព្រះអម្ចាស់ ជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោង ។ យុវជនមួយចំនួនអាចត្រូវបានលើកលែងពីការបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោង បានដោយសារបញ្ហាសុខភាព ឬ ពិការភាពផ្សេងៗ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងករណីនេះ ពួកគេត្រូវរក្សាភាពសក្ដិសមរបស់ខ្លួន ហើយត្រៀមខ្លួនបម្រើព្រះអម្ចាស់តាមមធ្យោបាយផ្សេងៗទៀត ។

សូមរំឭក គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៣៦:៥, ៧ ដើម្បីឃើញពីអ្វី ដែលអ្នកកាន់បព្វជិតភាពចាំបាច់ត្រូវធ្វើ ពីមុនពួកគាត់ត្រូវបានតែងតាំង ហើយបញ្ជូនទៅផ្សាយដំណឹងល្អ ?

សូមឆ្លើយសំណួរដូចតទៅនេះដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើយុវជនម្នាក់អាចបង្ហាញដល់ព្រះអម្ចាស់យ៉ាងដូចម្ដេច ថាគាត់ស្រឡាញ់ព្រះបញ្ញត្តិ ដែលបញ្ជាឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អ ?

ទោះជាការបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោង គឺជាករណីយកិច្ចបព្វជិតភាពក្ដី ក៏យុវនារីអាចបម្រើបានផងដែរ ។ ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានមានប្រសាសន៍ថា ៖ « ខ្ញុំសូមថ្លែងទៅកាន់យុវនារីទាំងឡាយ ៖ ខណៈដែលអ្នកពុំមាននូវទំនួលខុសត្រូវបព្វជិតភាពដូចគ្នានឹងយុវជន ដើម្បីបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោងក្ដី ក៏អ្នកអាចរួមចំណែកដ៏មានតម្លៃជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបានផងដែរ ហើយយើងសូមស្វាគមន៍ចំពោះការបម្រើរបស់អ្នក » ( «As We Meet Together Again » ទំព័រ ៦) ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៣៦:៦ដោយស្វែងរកសារលិខិត ដែលព្រះអម្ចាស់បញ្ជាដល់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់ទ្រង់ឲ្យបង្រៀន ។ ឃ្លា « អាវដែលត្រូវស្មោកគ្រោកដោយសាច់ឈាម » សំដៅទៅលើ សំលៀកបំពាក់ដែលត្រូវបានចម្លងដោយជំងឺ ។ អ៊ីស្រាអែលជំនាន់បុរាណ សំលៀកបំពាក់បែបនេះ ត្រូវបានដុតចោល ដើម្បីបង្ការការឆ្លងរាលដាលនៃជំងឺនោះ ។ នៅក្នុង ខទី ៦ព្រះអម្ចាស់ប្រៀបធៀបជំងឺជាអំពើបាប ហើយដូច្នេះ ទ្រង់បានបញ្ជាដល់យើងឲ្យចៀសវាងនូវអ្វីៗទាំងអស់ដែលទាក់ទងនឹងអំពើបាប ។

តើសារលិខិតដែលមាននៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣៦:៦ ដែលប្រាប់ថា អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាត្រូវប្រកាសអំពីការប្រែចិត្ត ទាក់ទងទៅនឹងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់អែលឌើរ ហូឡិន អំពីរបៀបដែលពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាត្រូវត្រៀមខ្លួន ដែលមាននៅដើមមេរៀននេះយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣៦:៨ដោយស្វែងរកអ្វី ដែលព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលប្រាប់ អែតវឺត ប៉ាទ្រិច នៅចុងបញ្ចប់នៃវិវរណៈនេះ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣៧

ព្រះអម្ចាស់បញ្ជាសមាជិកសាសនាចក្រទ្រង់ឲ្យប្រមូលគ្នានៅរដ្ឋ អូហៃអូ

នៅអំឡុងប៉ុន្មានខែពីមុនពេលដែល អែតវឺត ប៉ាទ្រិច បានធ្វើដំណើរទៅជួប យ៉ូសែប ស៊្មីធ នោះមានសេចក្ដីបៀតបៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធកាន់កើនឡើងនៅរដ្ឋ នូវ យ៉ោក ។ នៅជិតចុងខែធ្នូ ឆ្នាំ ១៨៣០ ប៉ុន្មានសប្ដាហ៍បន្ទាប់ពី ស៊ីឌនី រិកដុន និង អែតវឹត ប៉ាទ្រិច បានមកដល់រដ្ឋ នូវ យ៉ោក នោះយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានទទួលវិវរណៈមួយ ដែលព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាឲ្យពួកបរិសុទ្ធផ្លាស់ទៅរដ្ឋ អូហៃអូ ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣៧:១-៤រួចស្វែងរកអ្វី ដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យឲ្យព្យាការីធ្វើ ពីមុនផ្លាស់ទៅរដ្ឋ អូហៃអូ ។ សូមកត់ចំណាំនៅក្នុង ខទី ២ អំពីមូលហេតុដែលព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលប្រាប់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ឲ្យចេញទៅ ហើយចម្រើនកម្លាំងដល់សមាជិកនៅភូមិ ខូលស្វិល រដ្ឋ នូវ យ៉ោក ។

តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះអំពីការអធិស្ឋាន ដែលយើងអាចរៀនចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះ ?

នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរគោលការណ៍ដែលអ្នករៀនចេញពី គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៣៧:២ អំពីការអធិស្ឋាន ។ សូមពន្យល់ផងដែរ អំពីអ្វីដែលអ្នកនឹងធ្វើ ដើម្បីប្រព្រឹត្តតាមគោលការណ៍នេះ ។
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣៦-៣៧ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖