មេរៀនទី ៣១ ៖ ថ្ងៃទី ៣
សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១និង ការអភិវឌ្ឍកិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាបន្ដបន្ទាប់
បុព្វកថា
អាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពត្រូវបានអនុញ្ញាតតែក្នុងករណី ដែលត្រូវបានត្រាស់បង្គាប់ដោយព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីបង្កើតកូនចៅក្នុងការបំពេញតាមគោលបំណងទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ( សូមមើល យ៉ាកុប ២:២៧–៣០ ) ។ បន្ទាប់ពីព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានទទួលវិវរណៈដឹកនាំលោកឲ្យបង្រៀនគោលការណ៍នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព នោះលោកក៏បានអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព ហើយសមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួន ក៏បានចាប់ផ្ដើមអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពនៅដើមឆ្នាំ ១៨៤០ ។ នៅអំឡុងជាច្រើនទស្សវត្សរ៍ក្រោយមក សាសនាចក្របានជួបប្រទះនឹងការជំទាស់ពីសំណាក់សាធារណជន ដោយសារតែការអនុវត្តនេះ ។ « បន្ទាប់ពីទទួលបានវិវរណៈ នោះប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ បានចេញ… [ សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១ ] ដែលត្រូវបានទទួលយកដោយសាសនាចក្រ ជាការអនុញ្ញាតជាផ្លូវការ ហើយគោរពតាមនៅថ្ងៃទី ៦ ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៨៩០ ។ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ បាននាំទៅរកការបញ្ចប់នូវការអនុវត្តន៍អាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពនៅក្នុងសាសនាចក្រ ( សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១ បុព្វកថា ) ។ នៅអំឡុងពេលតែមួយនោះ ពួកបរិសុទ្ធបានធ្វើការដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាមដើម្បីសាងសង់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ជាកន្លែងដែលពួកគេបានទទួលពីធីបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះសម្រាប់ខ្លួនគេ និងសម្រាប់មរណជន ។
ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់សម្ដែងថា ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយគួរតែបញ្ឈប់នូវការអនុវត្តន៍នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព
តើអ្នកអាចគិតអំពីគំរូមួយចំនួននៃបុគ្គលសុចរិតទាំងឡាយ ដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួន ឬ ដាក់គុកដោយសារតែបានធ្វើអ្វី ដែលព្រះបានត្រាស់បង្គាប់ពួកគេឲ្យធ្វើដែរឬទេ ?
មានបុរសៗនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយជាច្រើនរូប ត្រូវបានចាប់ខ្លួន ហើយដាក់គុក ដោយសារតែពួកគេបានបន្ដគោរពបទបញ្ញត្តិដើម្បីអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព បន្ទាប់ពីរដ្ឋាភិបាលសហរដ្ឋអាមេរិក បានអនុមតិច្បាប់ធ្វើឲ្យការអនុវត្តនេះខុសនឹងច្បាប់ ។ ស្ត្រីមួយចំនួនត្រូវបានចាប់ខ្លួនផងដែរ ជាធម្មតាដោយសារតែពួកគេពុំព្រមប្រាប់ពីកន្លែងលាក់ខ្លួនរបស់ប្ដីពួកគេ ដែលបានរត់ទៅលាក់ខ្លួនពីការតាមចាប់ខ្លួននោះ ។
នៅពេលអ្នកអានកថាខណ្ឌខាងក្រោមនេះ សូមគូសចំណាំសេចក្ដីលំបាកនានា ដែលសមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួនកាលពីជំនាន់ដំបូងបានជួបប្រទះ នៅពេលពួកគេបានគោរពតាមបទបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់ ឲ្យអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព ។
ក្នុងខែ សីហា ឆ្នាំ ១៨៥២ ជាចំណែកនៃសន្និសីទមួយនៅទីក្រុង សលត៍ លេក ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ បានប្រកាសជាសាធារណៈថា ដោយគោរពតាមបទបញ្ញត្តិនៃព្រះ នោះសមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួន កំពុងតែអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព ។ មានថ្នាក់ដឹកនាំសាសនា និង ថ្នាក់ដឹកនាំនយោបាយជាច្រើននៅក្នុងសហរដ្ឋ បានប្រឆាំងទៅនឹងប្រព័ន្ធអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព ដែលពួកគេចាត់ទុកថាប្រព័ន្ធនេះគឺអសីលធម៌ និង គ្មានអរិយធម៌ ។ ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយជាច្រើនរូបត្រូវបានគេសើចចំអកក្នុងទីសាធារណៈនៅក្នុងសុន្ទរកថា សៀវភៅ ទស្សនាវដ្ដី និង កាសែតនានា ។ សភាសហរដ្ឋបានចេញច្បាប់ជាច្រើនដែលដាក់កម្រិតដល់សេរីភាពរបស់សមាជិកសាសនាចក្រ ហើយបានសង្កត់សង្កិនដល់សាសនាចក្រខាងសេដ្ឋកិច្ចដោយរឹតបន្ដឹងចំនួនអចលនទ្រព្យដែលសាសនាចក្រអាចកាន់កាប់បាន ។ ច្បាប់ទាំងនេះ នៅទីបំផុតនាំទៅរកការចាប់ខ្លួន និងការដាក់គុកបុរសៗដែលមានប្រពន្ធច្រើនជាងមួយ ។ បុរសទាំងនេះត្រូវបានគេបដិសេធ « មិនឲ្យមានសិទ្ធិបោះឆ្នោត គ្មានសិទ្ធិឯកជននៅក្នុងផ្ទះរបស់ពួកគេ ហើយគ្មានសិទ្ធិរីករាយនឹងសេរីភាពស៊ីវិលដទៃទៀតឡើយ » (កេរដំណែលរបស់យើង ៖ ប្រវត្តិសង្ខេបរបស់សាសនាចក្រនៃព្រះ យេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ [ ឆ្នាំ ១៩៩៦ ] ទំព័រ ៩៧ ) ។ នៅត្រឹមឆ្នាំ ១៨៩០ មានពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយដ៏ស្មោះត្រង់ជាច្រើនរយនាក់បានជាប់គុក ដោយព្រោះតែអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព ។ អ្នកផ្សេងទៀតបានរត់គេចលាក់ខ្លួនដើម្បីចៀសវាងពីការចាប់ខ្លួន និងដាក់គុក ។ នៅក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ មានគ្រួសារជាច្រើនបានរងទុក្ខដោយភាពតានតឹង ទុក្ខសោក ភាពក្រីក្រ និង ការអត់ឃ្លាន ។
ប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ
កាលៈទេសៈដ៏លំបាកទាំងនេះបាននាំឲ្យប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ ស្វែងរកការដឹកនាំពីព្រះអម្ចាស់ប្រកបដោយការអធិស្ឋានពាក់ព័ន្ធទៅនឹងការអនុវត្តន៍អាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពរបស់ពួកបរិសុទ្ធទាំងឡាយ ។ ក្នុងឆ្នាំ ១៨៨៩ ប្រធាន វូដដ្រុព្វ បានណែនាំថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ ឲ្យបញ្ឈប់ការបង្រៀនគោលការណ៍នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពនេះទៀត ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏មានមនុស្សខ្លះបានចេញផ្សាយរបាយការណ៍ជាច្រើនថា សាសនាចក្រនៅតែបន្ដឲ្យមានការអនុវត្តន៍ពហុអាពាហ៍ពិពាហ៍ដដែល ។ របាយការណ៍ទាំងនេះ បានបង្កើតជាការរុកគួនដល់សាសនាចក្រ ។ ក្នុងឆ្នាំ ១៨៩០ ប្រធាន វូឌ ដ្រុព្វ បានចេញជាសេចក្ដីប្រកាសមួយដែលពេលនេះត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១ ដែលមាននៅក្នុងគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ។
នៅក្នុងកថាកណ្ឌបីដំបូងនៃ សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១ប្រធាន វូឌដ្រុព្វ បានអះអាងថា របាយការណ៍ចោទប្រកាន់ថា សាសនាចក្រនៅតែលើកទឹកចិត្តឲ្យអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព គឺជារឿងមិនត្រឹមត្រូវទេ ។
សូមអានកថាកណ្ឌទីបួន និង ទីប្រាំនៃ សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១ ( ចាប់ផ្ដើមនៅត្រង់ « ដរាបណាដែលមានច្បាប់ » ) និងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ជាបន្ដបន្ទាប់ដោយប្រធាន ឡូរែនសូ ស្នូ ដែលពេលនោះជាប្រធានកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ សូមស្វែងរក ហើយគូសចំណាំអ្វីដែលប្រធាន វូឌដ្រុព្វ បានណែនាំពួកបរិសុទ្ធឲ្យធ្វើ ។
យោងតាមសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដោយប្រធាន ឡូរែនសូ ស្នូ ហេតុអ្វីបានជាមានសារៈសំខាន់ដែលការដឹកនាំឲ្យចៀសវាងពីការចុះកិច្ចព្រមព្រៀងលើអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពតទៅទៀត ត្រូវចេញមកពីប្រធាននៃសាសនាចក្រ ?
វាជាការសំខាន់ដែលត្រូវយល់ថា ប្រធាននៃសាសនាចក្រ គឺជាបុគ្គលតែម្នាក់គត់នៅលើផែនដីនេះ ដែលកាន់កូនសោទាំងឡាយនៃពិធីបរិសុទ្ធនៃការសង្គ្រោះ ។ អាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព អាចត្រូវបានអនុញ្ញាតតែតាមរយៈកូនសោបព្វជិតភាព ដែលត្រូវបានប្រទានឲ្យដល់ប្រធាននៃសាសនាចក្រប៉ុណ្ណោះ ( សូមមើល គ. និង ស. ១៣២:៧, ៤៨ ) ។
សូមអានកថាកណ្ឌទីមួយនៃ « ការដកស្រង់មកពីប្រសាសន៍ចំនួនបី ដោយប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ ទាក់ទងនឹងសេចក្ដីប្រកាស » ដែលយកតាមអត្ថបទនៃសេចក្ដីប្រកាសនោះ ។ សូមស្វែងរក ហើយគូសចំណាំគោលការណ៍មួយ ដែលប្រធាន វូឌដ្រុព្វ បានណែនាំពួកបរិសុទ្ធឲ្យធ្វើ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ បានបង្រៀនគោលការណ៍អ្វីដល់ពួកបរិសុទ្ធ ?
-
តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាវាមានសារៈសំខាន់ ដែលយើងត្រូវមានទីបន្ទាល់ថា ព្រះអម្ចាស់នឹងមិនដែលអនុញ្ញាតឲ្យប្រធាននៃសាសនាចក្រ ដឹកនាំសាសនាចក្រឲ្យដើរតាមផ្លូវខុសទេនោះ ?
-
សមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួន បានងឿងឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីក៏ពួកគេត្រូវបានដឹកនាំឲ្យរស់នៅតាមគោលការណ៍នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពហើយ បែរជាមកដឹកនាំឲ្យបញ្ឈប់ទៅវិញដូច្នេះ ។ ព្រះអម្ចាស់បានណែនាំប្រធាន វូឌដ្រុព្វ ឲ្យចោទជាសំណួរដល់ពួកបរិសុទ្ធ ។ សូមអានកថាកណ្ឌទីបី ទីបួន និង ទីប្រាំនៃ « ការដកស្រង់ចេញមកពីប្រសាសន៍ទាំងបីរបស់ប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ » ( ចាប់ផ្ដើមត្រង់ « ខ្ញុំមានវិវរណៈមួយចំនួន » ) ដោយស្វែងរកសំណួរដែលប្រធាន វូឌដ្រុហ្វ បានសួរដល់ពួកបរិសុទ្ធ ។
ពួកបរិសុទ្ធគឺស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់នៃការបាត់បង់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធទីក្រុង សេន្ដ ចច រដ្ឋ យូថាហ៍ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធទីក្រុង ឡូហ្គិន រដ្ឋ យូថាហ៍ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធទីក្រុង ម៉ាន់ថៃ រដ្ឋ យូថាហ៍ និង ព្រះវិហារបរិសុទ្ធទីក្រុង សលត៍ លេក ដែលសាងសង់ហៀបនឹងបញ្ចប់ហើយនោះ ។ តើកិច្ចការដ៏សំខាន់មួយណាដែលនឹងបាត់បង់ទៅ ប្រសិនបើរដ្ឋាភិបាលសហរដ្ឋអាមេរិក រឹបអូសយកព្រះវិហារបរិសុទ្ធនោះ ?
ពួកបរិសុទ្ធបានស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់នៃការបាត់បង់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ
សូមអានកថាខណ្ឌទីប្រាំពីរនៃ « ការដកស្រង់ចេញមកពីប្រសាសន៍ទាំងបីរបស់ប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ » ( ចាប់ផ្ដើមត្រង់ « ខ្ញុំបានឃើញយ៉ាងច្បាស់ » ) ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប្រធាន វូឌដ្រុហ្វ នឹងធ្វើ ប្រសិនបើព្រះមិនបានត្រាស់បង្គាប់ឲ្យលោកណែនាំដល់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ មិនឲ្យបន្តអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព ។
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះមកពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ប្រធាន វូឌដ្រុព្វ ដែលថា « ខ្ញុំបានសរសេរនូវអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់ឲ្យខ្ញុំសរសេរ » ?
គោលលទ្ធិមួយដែលយើងអាចរៀនចេញពីការដកស្រង់នេះគឺ ព្រះអម្ចាស់ដឹកនាំសាសនាចក្រទ្រង់ តាមរយៈវិវរណៈទៅដល់ប្រធាននៃសាសនាចក្រ ។
-
-
សូមគិតអំពីគ្រាទាំងឡាយដែលអ្នកបានឃើញ ព្រះអម្ចាស់ដឹកនាំសាសនាចក្រទ្រង់ តាមរយៈវិវរណៈទៅដល់ប្រធាននៃសាសនាចក្រ ។ សូមពិពណ៌នាអំពីឧទាហរណ៍ចំនួនពីរ ដែលអ្នកគិតឃើញ ។
-
សូមសរសេរ ២–៣ ប្រយោគអំពីរបៀបដែលសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកនៅក្នុងគោលលទ្ធិនេះ បានមានឥទ្ធិពលលើជម្រើសដែលអ្នកបានធ្វើ ។
-
សូមសួរសមាជិកគ្រួសារ ឬ មិត្តភក្ដិម្នាក់ អំពីរបៀបដែលគាត់ដឹងថា ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ តាមរយៈវិវរណៈទៅដល់ប្រធាននៃសាសនាចក្រ ។ សូមសរសេរអំពីអ្វី ដែលអ្នកបានរៀនចេញពីការសន្ទនាជាមួយគាត់ ។
-
ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយមួយចំនួនតូច បានបន្ដអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពជាថ្មី បន្ទាប់ពីសេចក្ដីប្រកាសត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យ ។ ក្នុងឆ្នាំ ១៩០៤ ប្រធាន យ៉ូសែប អែហ្វ ស្ម៊ីធ បានធ្វើសេចក្តីប្រកាសជាផ្លូវការ ៖ « រាល់អាពាហ៍ពិពាហ៍ [ ពហុពន្ធភាព ] គឺត្រូវបានហាមឃាត់ ហើយបើមានអ្នកកាន់តំណែងណាមួយ ឬសមាជិកនៃសាសនាចក្រណាម្នាក់ ទទួលយកដោយគោរព ឬ អនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ប្រភេទនេះ នោះគាត់នឹងត្រូវ [ ចាត់ទុកថា ] ប្រព្រឹតអំពើរំលងប្រឆាំង នឹងសាសនាចក្រ … ហើយត្រូវតែកាត់កាលចេញពីសាសនាចក្រ » ( នៅក្នុង របាយការណ៍សន្និសីទ ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៩០៤ ទំព័រ ៧៥ ) ។ គោលនយោបាយនេះបន្ដនៅមានដល់សព្វថ្ងៃនេះ ។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម សូមចូលទៅ LDS.orgជ្រើសរើស Gospel Topicsរួចស្វែងរក plural marriage ។
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោម ដែលធ្វើជា សេចក្ដីផ្ដើមនៃសេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១ នៅក្នុងកំណែថ្មីនៃព្រះគម្ពីរឆ្នាំ ២០១៣ អាចជួយអ្នកឲ្យឆ្លើយសំណួរអំពីការអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពរបស់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយនៅឆ្នាំ ១៨០០ ។
រូបថតប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស៊្មីធ ( កណ្ដាល ) និង ក្រុមគ្រួសាររបស់លោក
« ព្រះគម្ពីរប៊ីប និង ព្រះគម្ពីរមរមន បង្រៀនថា ការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលមានស្វាមីម្នាក់ និង ភរិយាម្នាក់ គឺជាបទដ្ឋានរបស់ព្រះសម្រាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍ លើកលែងតែទ្រង់បានប្រកាសផ្សេងពីនោះ ( សូមមើល សាំយូអែល ទី២ ១២:៧-៨ និង យ៉ាកុប ២:២៧, ៣០ ) ។ នៅបន្ទាប់ពីវិវរណៈមួយទៅកាន់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ការអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព ត្រូវបានធ្វើឡើងនៅក្នុងចំណោមសមាជិកសាសនាចក្រនៅដើមឆ្នាំ ១៨៤០ ( សូមមើល កណ្ឌ ១៣២ ) ។ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ ១៨៦០ ដល់ឆ្នាំ ១៨៨០ រដ្ឋាភិបាលសហរដ្ឋអាមេរិក បានបង្កើតច្បាប់ទាំងឡាយដែលធ្វើឲ្យការអនុវត្តខាងសាសនានេះខុសច្បាប់ ។ ទីបំផុត ច្បាប់ទាំងនេះត្រូវបានគាំទ្រ ដោយតុលាការកំពូលស.រ.អា ។ បន្ទាប់ពីទទួលបានវិវរណៈ នោះប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ បានចេញគោលនយោបាយខាងក្រោម ដែលត្រូវបានទទួលយកដោយសាសនាចក្រ ជាការអនុញ្ញាតជាផ្លូវការ ហើយគោរពតាម នៅថ្ងៃទី ៦ ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៨៩០ ។ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ បានបញ្ចប់នូវការអនុវត្តន៍អាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពនៅក្នុងសាសនាចក្រ » ។
-
កិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធបន្តឆ្ពោះទៅមុខ
បន្ទាប់ពីសេចក្ដីប្រកាសត្រូវបានប្រគល់ឲ្យមក ការគំរាមគំហែងរឹបអូសយកព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និង សម្បត្តិរបស់សាសនាចក្រ ពីសំណាក់រដ្ឋាភិបាលសហព័ន្ធ ត្រូវបានបញ្ចប់ ។ បើគ្មានការរំខានដូច្នោះទេ នោះពួកបរិសុទ្ធអាចនឹងត្រូវបានផ្ដោតអារម្មណ៍កាន់តែខ្លាំងទៅលើកិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ក្នុងឆ្នាំ ១៨៩៣ គឺរយៈពេល ៤០ ឆ្នាំ បន្ទាប់ពីថ្មជ្រុងនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធទីក្រុង សលត៍ លេក ត្រូវបានបញ្ចុះ ប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ បានឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនោះ ដែលក្នុងនោះព្រះវិហារបរិសុទ្ធចំនួនបួនបានដំណើរការ ។
ក្នុងខែ មេសា ឆ្នាំ ១៨៩៤ គឺរយៈពេលមួយឆ្នាំ បន្ទាប់ពីការឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធទីក្រុង សលត៍ លេក ប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ បានប្រកាសថា លោកបានទទួលវិវរណៈ ដែលបញ្ជាក់កាន់តែច្បាស់អំពីពិធីបរិសុទ្ធនៃការផ្សារភ្ជាប់ ឬ ពិធីផ្សារភ្ជាប់ដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ មុនពេលវិវរណៈនេះ សមាជិកសាសនាចក្រ បានធ្វើតាមចំណេះដឹងដែលពួកគេមាន ដោយពួកគេបានផ្សារភ្ជាប់ខ្លួនពួកគេ ឬ « បានផ្សារភ្ជាប់ទៅសាច់ញាតិចិញ្ចឹម » ទៅនឹងថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ ជាជាងផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងឪពុកម្ដាយខ្លួន ។ ប្រធាន វូឌដ្រុព្វ បានណែនាំដល់ពួកបរិសុទ្ធ ដោយផ្អែកលើវិវរណៈថ្មីលោកបានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា « ព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះប្រជាជននេះ គឺពួកគេត្រូវស្រាវជ្រាវពង្សាវលីរបស់ខ្លួនឲ្យបានច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន រួចផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងឪពុក និង ម្ដាយរបស់ខ្លួន ។ ចូរឲ្យកូនៗផ្សារភ្ជាប់នឹងឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេ ហើយបន្តការផ្សារភ្ជាប់នេះ ទៅកាន់ជំនាន់ដើមបំផុតតាមដែលអ្នកអាចធ្វើបាន » (ការបង្រៀនរបស់ប្រធាននៃសាសនាចក្រ ៖ វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ[ ឆ្នាំ ២០០៤ ] ទំព័រ xxxiv–xxxv) ។
យោងតាមសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដោយប្រធាន វូឌដ្រុព្វ យើងរៀនគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ យើងអាចត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងសមាជិកគ្រួសាររបស់យើង រួមមានទាំងអស់អ្នកដែលបានមកកើតពីមុនយើង និង អ្នកដែលកើតក្រោយយើងផងដែរ តាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធនៃការផ្សារភ្ជាប់ ។
ពិធីបរិសុទ្ធនៃការផ្សារភ្ជាប់ដើម្បីបង្រួបង្រួមក្រុមគ្រួសារ សម្រាប់ភាពអស់កល្បជានិច្ច ត្រូវបានធ្វើឡើងតែក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណោះ ។
-
-
ខ្ញុំបានសិក្សា « សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១ និង ការអភិវឌ្ឍកិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាបន្ដបន្ទាប់ » ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖