មេរៀនទី ៣ ៖ ថ្ងៃទី ៤
យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៦៦–៦៧; គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦–៧
សេចក្តីផ្តើម
នានិទាឃរដូវក្នុងឆ្នាំ ១៨២៩ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានទទួលអារម្មណ៍ថាការបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមនត្រូវធ្វើជាបន្ទាន់ ។ លោកបានឃើញថា ពេលវេលារបស់លោកដើម្បីបកប្រែមានកំណត់ព្រោះលោកត្រូវធ្វើការដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រួសារ ។ អិមម៉ា និង ប្អូនប្រុសរបស់យ៉ូសែបគឺ សាំយូអែល បានជួយធ្វើជាស្មៀន ប៉ុន្តែពួកគេពុំអាចធ្វើការឲ្យបានពេញម៉ោងនោះទេ ។ ផ្ទាំងចំណារត្រូវបានប្រទានដល់យ៉ូសែប ជាងមួយឆ្នាំកន្លះ ហើយជាមួយនឹងការបាត់ច្បាប់សរសេរដៃទាំង ១១៦ ទំព័រ នោះមានតែប៉ុន្មានទំព័រប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវបង្ហាញ ។ យ៉ូសែប បានអធិស្ឋានសូមឲ្យព្រះអម្ចាស់បញ្ចូនមនុស្សម្នាក់ដែលអាចជួយដល់លោកក្នុងកិច្ចការបកប្រែ ។ ក្នុងការឆ្លើយតបទៅនឹងការអធិស្ឋានរបស់យ៉ូសែប ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជូន អូលីវើរ ខៅឌើរី ឲ្យទៅបម្រើជាស្មៀន ។
វិវរណៈដែលមានចែងនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦–៧ ត្រូវបានប្រទានឲ្យនៅមិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពី អូលីវើរ ខៅឌើរី បានមកដល់ ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦ មាននូវដំបូន្មានដល់អូលីវើរចំពោះតួនាទីរបស់គាត់ក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧ មាននូវទម្រង់បកប្រែនៃការសរសេរមួយចំនួនដោយ យ៉ូហាន សិស្សជាទីស្រឡាញ់ ជាសេចក្ដីបង្រៀនដែលថា ព្រះអម្ចាស់បានសម្រេចបំណងប្រាថ្នារបស់យ៉ូហានដើម្បីរស់នៅ ហើយនាំព្រលឹងទាំងឡាយមកឯព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដរាបដល់ការយាងមកជាលើកទីពីរ ។
យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៦៦–៦៧ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦:១–៩
អូលីវើរ ខៅឌើរី ក្លាយជាស្មៀនរបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ
ជួនកាល វិវរណៈមកពីព្រះត្រូវបានប្រៀបទៅនឹងពន្លឺ ។ ប្រសិនបើវិវរណៈមកពីព្រះ ឬ ចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានដូចជាពន្លឺ នោះសូមប្រៀបធៀបការបកស្រាយខាងក្រោម ហើយគិតអំពីអ្វីដែលជាតំណាងល្អបំផុត ថាវាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណានៅពេលអ្នកទទួលបានវិវរណៈ ឬចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានអ្នក ៖
-
ពន្លឺដែលភ្លឺឡើងភ្លាមៗនៅពេលអ្នកបើកកុងតាក់អំពូលភ្លើង
-
ពន្លឺដែលភ្លឺឡើងដោយសន្សឹមៗមកពីព្រះអាទិត្យ
អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានប្រើរឿងប្រដូចនេះដើម្បីបង្រៀនអំពីវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួនថា ៖
« អំពូលភ្លើងបើកនៅក្នុងបន្ទប់ងងឹត គឺដូចជាការទទួលសារលិខិតមកពីព្រះយ៉ាងឆាប់ ទាំងស្រុង ហើយកើតឡើងម្ដងក្នុងពេលតែមួយ ។ យើងរាល់គ្នាភាគច្រើន មានបទពិសោធន៍តាមគំរូនៃវិវរណៈនេះ ពេលយើងត្រូវបានប្រទានចម្លើយចំពោះ ការអធិស្ឋានដោយស្មោះ ឬត្រូវបានផ្ដល់នូវការដឹកនាំ ឬការការពារដែលចាំបាច់ ស្របតាមព្រះឆន្ទៈ និងពេលវេលារបស់ទ្រង់ ។ ការពិពណ៌នាអំពីការបើកបង្ហាញភ្លាមៗ និងដ៏ខ្លាំងក្លា ត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងបទគម្ពីរ បានរៀបរាប់ឡើងវិញនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រសាសនាចក្រ និងមានភស្ដុតាងនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងផ្ទាល់ ។ ប្រាកដណាស់ ការអព្ភូតហេតុដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះពិតជាកើតឡើងមែន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គំរូនៃវិវរណៈនេះ មានភាពកម្រជាងធម្មតា ។
« ការបង្កើនពន្លឺបន្ដិចម្ដងៗ មកពីពន្លឺព្រះអាទិត្យរះ គឺដូចជាការទទួលសារលិខិតមួយមកពីព្រះ ‹ មួយបន្ទាត់ម្ដងៗ មួយសិក្ខាបទម្ដងៗ › (នីហ្វៃទី ២ ២៨:៣០)។ ជានិច្ចកាល វិវរណៈកើតឡើងនៅក្នុងចំនួនដ៏តូចបន្តិចម្ដងៗ ហើយត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យស្របតាមបំណងប្រាថ្នា ភាពសក្ដិសម និងការរៀបចំខ្លួនរបស់យើង ។ ការប្រាស្រ័យទាក់ទងបែបនោះ ដែលមកពីព្រះវរបិតាសួគ៌បន្តិចម្តងៗ ‹ ចុះមកលើ [ ព្រលឹងរបស់យើង ] ដូចជាទឹកសន្សើមចុះពីលើមេឃ › (គ. និង ស. ១២១:៤៥ ) ។ លំនាំវិវរណៈនេះកើតឡើងជាញឹកញាប់ជាង » ( « The Spirit of Revelation » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ៨៨ ) ។
-
សូមពិចារណាពីគ្រាដែលព្រះអម្ចាស់បានឆ្លើយតបនឹងការអធិស្ឋានរបស់អ្នកភ្លាមៗ និង គ្រាដែលទ្រង់ឆ្លើយតបបន្តិចម្ដងៗ ។ សូមសរសេរអំពីបទពិសោធន៍មួយរបស់អ្នកទៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ។
នៅពេលអ្នកសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦ សូមស្វែងរកសេចក្ដីពិតដែលនឹងជួយអ្នកឲ្យស្គាល់វិវរណៈដែលព្រះកំពុងប្រទានដល់អ្នក ។
សូមអាន យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៦៦–៦៧ រួចស្វែងរករបៀបដែល អូលីវើរ ខៅឌើរី បានដឹងអំពីព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង កិច្ចការដែលលោកកំពុងតែធ្វើ ។ អូលីវើរ បានធ្វើដំណើរពី ភូមិប៉ាលម៉ៃរ៉ា រដ្ឋ នូវ យ៉ោក ទៅជួបនឹងយ៉ូសែប នៅភូមិហាម៉ូនី រដ្ឋផែនសិលវេញ៉ា ដែលមានចម្ងាយជាង ២២៥ គីឡូម៉ែត ( សូមមើល ផែនទីប្រវត្តិសាសនាចក្រ ១ «សហរដ្ឋភាគឦសាន ») ។
មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពី អូលីវើរ បានចាប់ផ្ដើមធ្វើជាស្មៀនសម្រាប់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នោះយ៉ូសែប បានទទួលវិវរណៈមួយដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់អូលីវើរ ។ វិវរណៈនេះបង្ហាញពីបំណងប្រាថ្នារបស់អូលីវើរ ហើយបានឆ្លើយយ៉ាងច្បាស់ចំពោះការអធិស្ឋានរបស់គាត់ ដែលគាត់ពុំដែលបានជម្រាបដល់យ៉ូសែបឲ្យបានដឹងនោះទេ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦:៥–៦, ៨ រួចស្វែងរកការបង្ហាញដែលថា ព្រះអម្ចាស់បានជ្រាបពីបំណងប្រាថ្នារបស់អូលីវើរ ។
-
សូមឆ្លើយនឹងសំណួរតទៅនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីរអ្នក ៖ តើ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦:៥–៦, ៨ និង ការខិតខំរបស់ អូលីវើរ ខៅឌើរី ក្នុងការធ្វើដំណើរចម្ងាយជាង ២២៥ គីឡូម៉ែត បង្ហាញយើងអំពីអ្វី ?
សូមចំណាំថា ៖ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦:១–៩ ត្រូវបានលើកឡើងម្ដងទៀតនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១ ជាវិវរណៈមួយដែលណែនាំដល់ ហៃរុម ស៊្មីធ ហើយនឹងត្រូវពិភាក្សាបន្ថែមនៅក្នុងមេរៀននោះ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦:១០-២៤
ព្រះអម្ចាស់បានអះអាងពីសេចក្ដីពិតពេញលេញនៃកិច្ចការនោះទៅដល់ អូលីវើរ ខៅឌើរី
សូមពិចារណាថាអ្នកធ្លាប់ទទួលបានចម្លើយពីព្រះ ហើយក្រោយមកមានកង្វល់ ឬ ភាពច្របូកច្របល់ចំពោះចម្លើយនោះដែរឬទេ ។
នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦:១០–១៣ យើងឃើញថា ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលប្រាប់ អូលីវើរ ខៅឌើរី ថា អូលីវើរមាននូវអំណោយទានខាងវិវរណៈ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦:១៤–១៧, ២០ រួចគូសចំណាំអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនដល់ អូលីវើរ អំពីការទទួល និង ការស្គាល់វិវរណៈ ។
-
សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ពីសេចក្ដីពិតចំនួនពីរ ឬ បី ដែលអ្នករកឃើញនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦:១៤–១៧, ២០ ដែលអាចជួយអ្នកឲ្យយល់ពីរបៀបទទួល ឬ ស្គាល់វិវរណៈ ។
សូមប្រៀបធៀបអ្វីដែលអ្នកបានសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ទៅនឹងសេចក្ដីពិតខាងក្រោម ដែលមាននៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ៖
នៅពេលយើងស្វែងរកចម្លើយពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ទ្រង់នឹងប្រទានការណែនាំដល់យើង ( សូមមើល គ. និង ស. ៦:១៤ ) ។ « ការណែនាំ » អាចសំដៅទៅលើយោបល់ ឬ ការយល់ដឹងដែលមានដល់គំនិតយើង ក៏ដូចជាបទពិសោធន៍នានាដែលអាចដឹកនាំ រៀបចំ ឬ ជួយយើងឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវ ។
ព្រះអម្ចាស់នឹងបំភ្លឺគំនិតយើងតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ឃ្លា « បំភ្លឺគំនិតរបស់អ្នក » ( គ. និង ស. ៦:១៥ ) មានន័យថា ព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានយោបល់ និង ការយល់ដឹងដល់យើងតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំឃ្លានេះ នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។
ព្រះទ្រង់ជ្រាបពីគំនិត និង បំណងដែលនៅក្នុងចិត្តរបស់យើង ( សូមមើល គ. និង ស. ៦:១៦ ) ។
នៅពេលយើងទទួលបានវិវរណៈហើយ យើងគួរតែរក្សាវាទុកនៅក្នុងចិត្តយើង ។ « រក្សា » ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ ( គ. និង ស. ៦:២០ ) មានន័យថា ឲ្យតម្លៃលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់—សិក្សា ពិចារណា ហើយប្រព្រឹត្តតាមការណ៍ដែលព្រះអម្ចាស់បើកសម្ដែង ហើយទុកចិត្តលើវិវរណៈដែលយើងទទួលបាន ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦:២១-២៤ រួចស្វែងរករបៀបមួយទៀតដែលព្រះអម្ចាស់ទាក់ទងជាមួយនឹងយើង ។
សូមបំពេញក្នុងចន្លោះនូវអ្វីដែលអ្នកបានរកឃើញ ៖ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូល ទៅដល់គំនិតរបស់យើងជាសាក្សីនៃសេចក្ដីពិត ។ អ្នកអាចចង់គូសចំណាំឃ្លា ដែលបង្រៀនពីសេចក្ដីពិតនេះនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦:២៣ ។
សូមពិចារណាពីសំណួរនេះ ៖ តើពេលខ្លះ យើងអាចនឹងមើលរំលង ឬ ព្រងើយកន្តើយនឹងចម្លើយរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះការអធិស្ឋានរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
អែលឌើរ បែដណា បានបន្តការប្រៀបប្រដូចនៃព្រះអាទិត្យរះ ដើម្បីបញ្ជាក់ឲ្យច្បាស់ពីរបៀបដែលទំនាក់ទំនងពីព្រះអម្ចាស់កើតមានជាញឹកញាប់ ៖
« ពេលខ្លះ ព្រះអាទិត្យរះនៅពេលព្រឹកមួយ ដែលមានពពកច្រើន ឬចុះអ័ព្ទ ។ ដោយសារតែអាកាសធាតុមិនល្អ ការទទួលបានពន្លឺគឺមានភាពលំបាកជាង ហើយការប្រាប់ដោយត្រឹមត្រូវអំពីពេលដែលព្រះអាទិត្យរះលើមេឃ គឺពុំអាចធ្វើទៅបានទេ ។…
« ស្រដៀងគ្នានឹងនេះដែរ ភាគច្រើនយើងទទួលបានវិវរណៈដោយពុំបានដឹងពីរបៀប ឬ ពេលវេលាដែលយើងទទួលបានវិវរណៈនោះទេ » (« The Spirit of Revelation, » ទំព័រ ៨៩ ) ។
រហូតដល់ក្រោយពីវិវរណៈនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦ ត្រូវបានទទួល ទើប អូលីវើរ ខៅឌើរី បានជម្រាបដល់ព្យាការីអំពី « យប់ » ដែលព្រះអម្ចាស់សំដៅដល់ក្នុង ខទី ២២ ។ យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានកត់ត្រាថា « បន្ទាប់ពីពួកយើងបានទទួលវិវរណៈនេះហើយ អូលីវើរ ខៅឌើរី បានថ្លែងប្រាប់ខ្ញុំថា ក្រោយពីគាត់បានទៅរស់នៅជាមួយឪពុកខ្ញុំ គ្រួសារខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ពីការដែលខ្ញុំមានផ្ទាំងចំណារ នៅយប់នោះពេលគាត់ចូលសម្រាក គាត់បានអំពាវនាវដល់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីដឹងថាតើរឿងទាំងនេះពិតដែរឬទេ ហើយព្រះអម្ចាស់បានបង្ហាញដល់គាត់ថាវាសុទ្ធតែជារឿងពិត ប៉ុន្តែ គាត់បានរក្សាទុករឿងនេះជាសម្ងាត់ ហើយពុំបានប្រាប់នរណាម្នាក់ឲ្យបានដឹងឡើយ ដូច្នេះក្រោយពីវិវរណៈនេះត្រូវបានប្រទានឲ្យ គាត់បានដឹងថាកិច្ចការនេះជាកិច្ចការពិត ព្រោះគ្មានមនុស្សណាមួយដែលបានដឹងពីការណ៍ដែលមាននៅក្នុងវិវរណៈមួយនោះទេ មានតែព្រះ និង ខ្លួនគាត់ផ្ទាល់តែប៉ុណ្ណោះ ( នៅក្នុង History of the Church, ១:៣៥ ) ។
-
សូមគិតអំពីគ្រាទាំងឡាយនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក នៅពេលដែលអ្នកបានដឹងថាគំនិតរបស់អ្នកត្រូវបានបំភ្លឺ ឬ ពេញដោយភាពសុខសាន្តចំពោះអ្វីដែលអ្នកបានអធិស្ឋាន ។ សូមសរសេរបទពិសោធន៍មួយទៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក រួចសូមពិចារណាក្នុងការសរសេរការចងចាំទាំងនេះទៅក្នុងសៀវភៅទិនានុប្បវត្តិផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ។
សូមពិចារណាពីរបៀបដែលការចងចាំពីបទពិសោធន៍ទាំងនេះ និង ការទុកចិត្តលើវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួនដែលអ្នកទទួលបានក្នុងពេលកន្លងមកនេះ អាចជួយអ្នកនៅក្នុងពេលខាងមុខនៅពេលអ្នកត្រូវការវិវរណៈ ឬ ការដឹកនាំ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦:២៥-៣៧
ព្រះអម្ចាស់ទូន្មានដល់ យ៉ូសែប និង អូលីវើរ ឲ្យបកប្រែ ហើយកុំឲ្យមានការសង្ស័យ ឬ ភ័យខ្លាចអ្វីឡើយ
នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦:២៥-៣១ យើងរៀនថា ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលប្រាប់ អូលីវើរ ខៅឌើរី ថា ប្រសិនបើគាត់មានបំណង គាត់អាចមានអំណោយទានខាងការបកប្រែ ។ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានត្រាស់ហៅឲ្យគាត់បម្រើជាមួយ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ហើយ « នាំការងារបម្រើនេះមកឯពន្លឺ » ក្នុងនាមជាសាក្សីទីពីរនៃការស្ដារឡើងវិញ ។ ប្រសិនបើអ្នកជាអូលីវើរ តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ដូចម្ដេច កាលបានឮពីទំនួលខុសត្រូវដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់អ្នក ?
សូមគិតអំពីស្ថានភាពដែលអ្នកមានអារម្មណ៍សង្ស័យ ឬ ភ័យខ្លាចអំពីការណ៍ដែលព្រះអម្ចាស់ចង់ឲ្យអ្នកធ្វើ ដូចជាពេលអ្នកអង្គុយលើវេទិកាក្នុងការប្រជុំសាសនាចក្រ ហើយរង់ចាំថ្លែងសុន្ទរកថា មានអារម្មណ៍បំផុសគំនិតឲ្យចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយមិត្តម្នាក់ ឬ ការដឹងថាអ្នកត្រូវសុំការអភ័យទោសពីសមាជិកគ្រួសារចំពោះអ្វីដែលអ្នកបានប្រព្រឹត្ត ឬ វាចា ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦:៣២–៣៧ រួចស្វែងរកដំបូន្មានដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង អូលីវើរ ខៅឌើរី ចំពោះការសង្ស័យ និង ការភ័យខ្លាចក្នុងការធ្វើកិច្ចការដែលពួកលោកត្រូវចាត់ឲ្យធ្វើ ។
គោលការណ៍មួយដែលយើងអាចរៀនចេញពីដំបូន្មាននេះគឺ នៅពេលយើងមើលទៅព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងអាចយកឈ្នះលើការសង្ស័យ និង ការភ័យខ្លាចបាន ។ ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦:៣៦ គឺជាចំណេះចំណានខគម្ពីរមួយ ) ។
![]()
រូបភាពscripture mastery icon
-
សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក នូវសុន្ទរកថាខ្លីមួយ ( មិនលើសពីមួយទំព័រ ) ដោយផ្អែកលើ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦:៣៦ ។ អ្នកអាចពិពណ៌នាពីរបៀបសាមញ្ញៗក្នុងការធ្វើតាមដំបូន្មានដែលមានក្នុងចំណេះចំណានខគម្ពីរនេះ ។ អ្នកអាចប្រើធនធាននានាដូចជា Topical Guide ឬ សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ពិតចំពោះសេចក្ដីជំនឿ ឬសមាជិកគ្រួសារដើម្បីជួយអ្នកឲ្យសរសេរសុន្ទរកថារបស់អ្នក ។ សូមបញ្ចូលគំរូផ្ទាល់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះក្នុងការជួយអ្នកឲ្យយកឈ្នះលើការសង្ស័យ ឬ ការភ័យខ្លាច ។ សូមសួរឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកថាបើអ្នកអាចចែកចាយសុន្ទរកថារបស់អ្នកដែលបានរៀបចំនៅក្នុងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារដែរឬទេ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧
យ៉ូហានសិស្សជាទីស្រឡាញ់ ត្រូវបានសន្យាថា លោកនឹងរស់នៅ ហើយនាំយកព្រលឹងទាំងឡាយមកកាន់ព្រះគ្រីស្ទដរាបដល់ការយាងមកជាលើកទីពីរ
គ្រាមួយក្នុងខែ មេសា ឆ្នាំ ១៨២៩ ខណៈដែល អូលីវើរ ខៅឌើរី កំពុងតែជួយដល់ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ក្នុងការបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមន គាត់ និង យ៉ូសែប បានមាន « ទស្សនខុសពីគ្នា…អំពីដំណើររឿងរបស់ យ៉ូហានជាសាវក ដែលមានលើកឡើងក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី [ សូមមើល យ៉ូហាន ២១:២០–២៣ ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសំដៅទៅលើសំណើរបស់យ៉ូហានដើម្បីរស់នៅលើផែនដីដរាបដល់ការយាងមកជាលើកទីពីរ ] ថាលោកបានទទួលមរណភាពហើយ ឬ រស់នៅដល់សព្វថ្ងៃ » ( យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅក្នុងHistory of the Church, ១:៣៥–៣៦ ) ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧:១–៣ ដើម្បីស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួររបស់ យ៉ូសែប និង អូលីវើរ ។ ប្រសិនបើអ្នកមានកង្វល់ក្នុងការស្វែងរកចម្លើយ សូមអានសេចក្ដីសង្ខេបកណ្ឌសម្រាប់ ខទី ១–៣ ។
លើសពីអ្វីដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ គ្មានអ្វីដែលត្រូវបានបានបើកសម្ដែងឲ្យឃើញពីការបម្រើជាក់លាក់ ឬ ទីសំចត ឬ ស្នាដៃទាំងឡាយរបស់យ៉ូហាន ដែលលោកបានបំពេញក្នុងនាមជាតួអង្គដែលមិនស្លាប់នោះទេ ហេតុដូច្នេះហើយ វាពុំមែនជារឿងត្រឹមត្រូវឡើយដើម្បីប៉ាន់ស្មានពីការណ៍ទាំងនោះ ។
-
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៦៦–៦៧ និង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦–៧ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖