មេរៀនទី ២០ ៖ ថ្ងៃទី ២ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣

មេរៀនទី ២០ ៖ ថ្ងៃទី ២

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣

បុព្វកថា

នៅថ្ងៃទី ៦ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៨៣៣ ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានទទួលវិវរណៈ ដែលមានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៣ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានពន្យល់អំពីគោលបំណងនៃផ្នែកទីមួយនៃវិវរណៈនេះ ( គ. និង ស. ៩៣:១–២០ ) ៖ « យើងប្រទានដល់អ្នកនូវពាក្យទាំងនេះ ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចយល់ ហើយចេះថ្វាយបង្គំ ហើយស្គាល់នូវអ្វីដែលខ្លួនថ្វាយបង្គំ ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នកអាចចូលមកឯព្រះវរបិតាដោយនូវព្រះនាមរបស់យើង ហើយនៅវេលាកំណត់ ឲ្យបានទទួលនូវភាពពោរពេញរបស់ទ្រង់ » ( គ. និង ស. ៩៣:១៩ ) ។ ខគម្ពីរទាំងនេះនឹងគ្របដណ្ដប់ដោយសេចក្ដីលំអិតកាន់តែច្បាស់ នៅពេលអ្នកជួបជាមួយគ្រូ រៀនមេរៀនប្រចាំសប្ដាហ៍ ។ មេរៀននេះផ្តោតសំខាន់ជាចម្បងទៅលើ អ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:២១–៥៣ ។ ខគម្ពីរទាំងនេះរួមមានសេចក្ដីណែនាំពីព្រះអម្ចាស់ ស្ដីពីការស្វែងរកសេចក្ដីពិត និង ពន្លឺ និង តម្រូវការឲ្យ « មានចិត្តព្យាយាម ហើយគិតគូរពីគេហដ្ឋាន » ( គ. និង ស. ៩៣:៥០ ) ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៣:១-២០

ព្រះអម្ចាស់បើកសម្ដែងអំពីរបៀប ដែលយើងអាចប្រែក្លាយទៅដូចជាទ្រង់ និង ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង

នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:១–២០យើងរៀនអំពី ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទំនាក់ទំនងរបស់ទ្រង់ជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ និង អំពីរបៀបដែលយើងអាចទទួលបាន « ភាពពោរពេញនៃសិរីល្អរបស់ព្រះវរបិតា » ( គ. និង ស. ៩៣:១៦ ) ដូចដែលទ្រង់មាន ។

យ៉ូហាន បាទីស្ទ ជ្រមុជទឹកឲ្យព្រះយេស៊ូវ — យ៉ូហាន បាទីស្ទ បានថ្លែងទីបន្ទាល់ដ៏រឹងមាំ អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

សាវក យ៉ូហាន គឺជាសិស្សរបស់យ៉ូហាន បាទីស្ទ នៅពេលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានចាប់ផ្ដើមការបម្រើរបស់ទ្រង់ក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ។ លោកបានផ្ដល់បញ្ជីប្រវត្តិនៃទីបន្ទាល់របស់ យ៉ូហាន បាទីស្ទ ដែលបានថ្លែងអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅក្នុងដំណឹងល្អរបស់ យ៉ូហាន នៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ។ ទាក់ទងនឹងការដាក់បញ្ចូលទីបន្ទាល់របស់ យ៉ូហាន បាទីស្ទ នេះ អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់ ៖

« យើងរៀនចេញពីវិវរណៈថ្ងៃចុងក្រោយថា រឿងរ៉ាវដែលមាននៅក្នុងផ្នែកដំបូងនៃដំណឹងល្អរបស់ យ៉ូហាន ( ជាសាវក អ្នកទទួលវិវរណៈ និង សិស្សស្ងួនភ្ងា ) ដើមឡើយត្រូវបានចារដោយ យ៉ូហាន បាទីស្ទ ។ តាមរយៈវិវរណៈ ព្រះអម្ចាស់បានស្ដារដល់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ នូវចំណែកនៃការណ៍ ដែល យ៉ូហាន បាទីស្ទ បានចារ ហើយបានសន្យាថានឹងបើកសម្ដែងចំណែកនោះដល់ពិភពលោក នៅពេលមនុស្សលោកមានចិត្តស្មោះត្រង់គ្រប់គ្រាន់នឹងទទួលបានចំណែកនោះ ។ ( គ. និង ស. ៩៣:៦–១៨ ) ។ [ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:១៥ ] គឺជាគន្លឹះដើម្បីដឹងអំពីអ្វីដែល យ៉ូហាន បានថ្លែង ។…

« … ប្រាកដណាស់ថា សិស្សស្ងួនភ្ងា ( យ៉ូហាន ) បានមានបញ្ជីប្រវត្តិរបស់ យ៉ូហាន បាទ្ទីស នៅពេលលោកបានសរសេរដំណឹងល្អរបស់លោក ។ ក្រោយមក យ៉ូហាន បានចម្លងផង និង បកស្រាយផង នូវអ្វីដែលព្យាការីពីមុនដែលមានឈ្មោះដូចលោកនោះបានចារទុក ។ ភាពដែលអាចទៅរួចមួយទៀតនោះគឺ ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងដល់អ្នកចងក្រងដំណឹងល្អ អំពីពាក្យពេចន៍ទាំងឡាយ ដែលបានកត់ត្រាដោយសារទូតសួគ៌ាពីមុន ជាអ្នកដែលបានរៀបចំផ្លូវថ្វាយទ្រង់ » ( Doctrinal New Testament Commentary វ៉ុល ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៦៦–៧៣ ] ១:៧០–៧១ ) ។

នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:៦–១៧ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានការចេះដឹង អំពីបញ្ជីប្រវត្តិរបស់ យ៉ូហាន ដើម្បីជួយយើងឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់អំពីទ្រង់ ។ យ៉ូហានបានបង្រៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានចម្រើនឡើងពីព្រះគុណថែមលើព្រះគុណ រហូតដល់ទ្រង់ទទួលបានភាពពេញលេញនៃសិរីល្អរបស់ព្រះវរបិតា ។

យើងក៏អាចទទួលបានភាពពេញលេញនៃសិរីល្អរបស់ព្រះវរបិតាបានដែរ នៅពេលយើងធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំឃ្លា ដែលបង្រៀនអំពីសេចក្ដីពិតនេះ នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៣:១៩-២០ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៣:២១-៣៩

ព្រះអម្ចាស់ណែនាំពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ អំពីរបៀបទទួលបានសេចក្ដីពិត និង ពន្លឺ

តើមានការទទួលខុសត្រូវអ្វីខ្លះ ចំពោះកូនច្បងនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារ ?

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:២១–២៣ដោយស្វែងរកអ្វី ដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានបើកសម្ដែងអំពីអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ ។

អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំពាក្យ ឬ ឃ្លានៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនោះ ដែលបង្រៀនអំពីគោលលទ្ធិដូចតទៅនេះ ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាកូនច្បងក្នុងចំណោមកូនវិញ្ញាណទាំងអស់ របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។

ដោយសារតែព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាកូនវិញ្ញាណច្បងរបស់ព្រះវរបិតា មានន័យថា ទ្រង់គឺជា « អ្នកដែលបានតម្រូវឲ្យគ្រង » ( ហេព្រើរ ១:២ ) គ្រប់អ្វីទាំងអស់ ដែលព្រះវរបិតាមាន ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ទ្រង់មានព្រះទ័យឲ្យកូនចៅរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ទាំងអស់ មានចំណែកនៅក្នុងកេរមរតកនេះដែរ ។ យើងមានឱកាសធ្វើជា « អ្នកគ្រងមរតកនៃព្រះជាមួយព្រះគ្រីស្ទ » ( រ៉ូម ៨:១៧ ) ហើយត្រូវបានរាប់នៅក្នុងចំណោម « សាសនាចក្រនៃកូនច្បង » ( គ. និង ស. ៩៣:២២ សូមមើលផងដែរ គ. និង ស. ៧៦:៥១-៥៤ ) ។ អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី បានបង្រៀនថា « សមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ដែលបានថ្វាយខ្លួនគេចំពោះសេចក្ដីសុចរិត ដែលពួកគេបានទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃភាពតម្កើងឡើងកាន់តែខ្ពស់ នោះក្លាយទៅជាសមាជិកនៃ សាសនាចក្រនៃកូនច្បង » (Mormon Doctrine ការបោះពុម្ពលើកទី ២ [ ឆ្នាំ ១៩៦៦ ] ទំព័រ ១៣៩ ) ។ នៅតាមរបៀបនេះ យើងក៏អាចទទួលគ្រប់អ្វីទាំងអស់ដែលព្រះវរបិតាមានផងដែរ ( សូមមើល គ. និង ស. ៧៦:៥៥; ៨៤:៣៧-៣៨ ) ។

យោងតាម គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៣:២២យើងត្រូវតែកើតមកដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីធ្វើជាអ្នកទទួលបានសិរីល្អនៃកូនច្បង ។ ការកើតមកដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មានន័យថា ការកើតម្ដងទៀតខាងវិញ្ញាណ និង ស្អាតស្អំពីអស់ទាំងអំពើបាប តាមរយៈព្រះចេស្ដានៃដង្វាយធួន ។

សូមពន្យល់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកអំពីមូលហេតុដែលវាមានសារៈសំខាន់ចំពោះអ្នក ដែលត្រូវយល់អំពីតួនាទីរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ថាជាកូនច្បងរបស់ព្រះវរបិតា ។ អ្នកអាចនឹងចង់កត់ត្រាអារម្មណ៍ ដែលអ្នកមានចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅពេលអ្នកគិតថាតើតួនាទីរបស់ទ្រង់ជាកូនច្បងរបស់ព្រះវរបិតានោះមានន័យដូចម្ដេចចំពោះអ្នក ។

ចូរកត់ចំណាំនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:២១ ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានមានព្រះបន្ទូលថា « កាលដើមដំបូង យើងបានគង់នៅជាមួយព្រះវរបិតា » ។ ស្របតាម ខទី ២៣តើនរណាទៀតដែល កាលដំបូងបាននៅជាមួយព្រះវរបិតា ?

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:២៣ អាចត្រូវចំពោះកូនវិញ្ញាណទាំងអស់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ អ្នកអាចដាក់ជំនួសពាក្យ អ្នករាល់គ្នា នៅក្នុងខគម្ពីរនេះ ដោយឈ្មោះរបស់អ្នកផ្ទាល់ ។ អ្នកអាចសរសេរឈ្មោះរបស់អ្នក នៅលើគែមព្រះគម្ពីរ ហើយគូសបន្ទាត់មួយចង្អុលទៅកាន់ពាក្យ អ្នករាល់គ្នា ។

ការដាក់ជំនួសឈ្មោះរបស់អ្នកក្នុងខគម្ពីរទាំងឡាយ ដែលអ្នកសិក្សា

ការប្រើឈ្មោះរបស់អ្នក ឬ ដាក់ជំនួសដោយពាក្យ ខ្ញុំ ឬ ទូលព្រះបង្គំ នៅក្នុងកន្លែងសមរម្យក្នុងព្រះគម្ពីរ អាចជួយព្រះគម្ពីរឲ្យកាន់តែមានអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅ ហើយជួយអ្នកឃើញថាតើវគ្គបទគម្ពីរមួយចំនួនអាចទាក់ទងនឹងរូបអ្នកយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ ។

ខណៈដែលយើងបានរស់នៅជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅក្នុងជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះ នោះយើងត្រូវបានបង្រៀនដោយទ្រង់ទាំងពីរព្រះអង្គ ហើយបានមានឱកាសទទួលយក ឬ បដិសេធសេចក្ដីពិត ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:២៤-២៦ដោយស្វែងរកអ្វី ដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀន អំពីសេចក្ដីពិតនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។

នៅក្នុងចន្លោះដែលមាន សូមសរសេរអំពីអ្វី ដែលអ្នកបានរៀនចេញមកពីនិយមន័យនៃសេចក្ដីពិតរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុង ខទី ២៤ ៖

សូមកត់ចំណាំថាតើសាតាំងត្រូវបានពិពណ៌នាយ៉ាងដូចម្ដេច នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:២៥ ។ សូមកត់ចំណាំរបៀបដែលវា ខិតខំមានឥទ្ធិពលមកលើយើង ដោយការកុហក និង បន្ទាបចំណេះដឹងខាងសេចក្ដីពិតរបស់យើង ។ ដើម្បីធ្វើការប្រៀបធៀប សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលយើងរៀន អំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុង ខទី ២៦ ។

សូមសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៣:៣៦-៣៧រួចស្វែងរកសេចក្ដីពិតបន្ថែម ដែលព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងអំពីពន្លឺ និង សេចក្ដីពិត ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំឃ្លា « សិរីល្អនៃព្រះគឺជាបញ្ញា ឬក៏ម្យ៉ាងទៀត ជាពន្លឺ និង សេចក្ដីពិត » នៅក្នុង ខទី ៣៦ ។ សូមចងចាំថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ និង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មានសិរីល្អពេញលេញ ដែលរួមបញ្ចូលទាំងភាពពោរពេញនៃបញ្ញា ឬ ជាពន្លឺ និង សេចក្ដីពិត ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀប ដែលយើងទទួលបានប្រយោជន៍ដោយការទទួលបានពន្លឺ និង សេចក្ដីពិតនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ។ ប្រយោជន៍មួយគឺ តាមរយៈការទទួលបានពន្លឺ និង សេចក្ដីពិត នោះយើងអាចក្លាយដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ ( អ្នកអាចនឹងចង់សរសេរគោលការណ៍នេះ នៅលើគែមព្រះគម្ពីររបស់អ្នកក្បែរ ខទី ៣៦ ) ។

សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកអំពីមូលហេតុដែលវាមានសារៈសំខាន់ចំពោះអ្នក ដែលត្រូវយល់ថា តាមរយៈការទទួលបានពន្លឺ និង សេចក្ដីពិត នោះយើងអាចក្លាយដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ព្រះវរបិតាសួគ៌បាន ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:២៧-២៨ដោយស្វែងរកអ្វី ដែលយើងត្រូវតែធ្វើ ដើម្បីទទួលបានសេចក្ដីពិត និង ពន្លឺ ។ នៅក្នុងរង្វង់ពងក្រពើខាងស្ដាំនៃដ្យាក្រាមដែលមានមកជាមួយនេះ សូមសរសេរគោលការណ៍មួយ ដែលបង្រៀនអំពីរបៀបដែលយើងទទួលបានសេចក្ដីពិត និង ពន្លឺ ។

ពន្លឺ និង ភាពងងឹតនៅក្នុងដ្យាក្រាម — តាមរយៈការទទួលបានពន្លឺ និង សេចក្តីពិត នោះយើងអាចក្លាយដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ព្រះវរបិតាសួគ៌បាន ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. តើការគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិ ជួយយើងឲ្យទទួលបានសេចក្ដីពិត និង ពន្លឺយ៉ាងដូចម្ដេច ?
2. តើនៅពេលណា ដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា បានទទួលសេចក្ដីពិត និង ពន្លឺ ដោយការគោរពព្រះបញ្ញត្តិ ?

នៅពេលយើងបានរស់នៅជាមួយព្រះ ពីមុនពេលយើងកើតមកលើផែនដីនេះ យើងបានមានសិទ្ធិជ្រើសរើស--ដែលជាលទ្ធភាពដើម្បីជ្រើសរើស និង ប្រព្រឹត្តដោយខ្លួនយើង ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:២៩–៣២ដោយស្វែងរកថាតើការប្រើសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់យើង មានឥទ្ធិពលលើលទ្ធភាពរបស់យើង ក្នុងការទទួលបានពន្លឺ និង សេចក្ដីពិតយ៉ាងដូចម្ដេច ។

ស្របតាម ខទី ៣១-៣២តើមានផលវិបាកអ្វីខ្លះ បើយើងជ្រើសរើសពុំទទួលយកសេចក្ដីពិត និង ពន្លឺនោះ ?

ខគម្ពីរទាំងនេះជួយយើងឲ្យយល់ថា យើងធ្វើឲ្យខ្លួនយើងស្ថិតនៅក្រោមការដាក់ទោស ហើយរារាំងភាពរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណ ដោយបានបដិសេធមិនទទួលយកពន្លឺ ដែលមានសម្រាប់យើង ។

តើយើងអាចបាត់បង់ពន្លឺ និង សេចក្ដីពិត ដែលយើងបានទទួលរួចហើយដែរឬទេ ? សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:៣៩ ដោយស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួរនេះ ។

នៅក្នុងរង្វង់ពងក្រពើខាងឆ្វេងនៃដ្យាក្រាម សូមសរសេរគោលការណ៍មួយ ដែលថ្លែងអំពីបុព្វហេតុដែលបណ្ដាលឲ្យយើងបាត់បង់ពន្លឺ និង សេចក្តីពិត ។

សូមរាយបញ្ជីនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកអំពីគំរូមួយចំនួននៃសណ្ដាប់ ឬ សកម្មភាពទូទៅដែលមនុស្សជាច្រើនបានធ្វើ ដែលអាចបណ្ដាលឲ្យយើងបាត់បង់ពន្លឺ និង សេចក្ដីពិត ។ សូមសរសេរបីបួនប្រយោគ ដោយពន្យល់អំពីរបៀបដែលការធ្វើតាមសណ្ដាប់ទាំងនេះ អាចប៉ះពាល់ដល់លទ្ធភាពរបស់យើងក្នុងការទទួលបាន ហើយថែរក្សាពន្លឺ និង សេចក្ដីពិត ដែលបានមកពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ។

សកម្មភាពខាងក្រោមនេះ អាចជួយបង្ហាញអំពីរបៀបដែលជម្រើសផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងក្នុងការគោរព ប្រតិបត្តិ ឬ មិនគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ជះឥទ្ធិពលលើលទ្ធភាពរបស់យើង ក្នុងការទទួលបានពន្លឺ និង សេចក្ដីពិត ឬ បាត់បង់វា ។ សូមអានសេចក្ដីអធិប្បាយខាងក្រោមនេះ អំពីរបៀបដែលជម្រើសរបស់ ម៉ារា មានឥទ្ធិពលលើលទ្ធភាពរបស់នាងក្នុងការទទួលបានពន្លឺ និង សេចក្ដីពិត ។ សូមឈប់បន្តិចសិនបន្ទាប់ពីបានអានកថាខណ្ឌនីមួយៗហើយ រួចគិតអំពីមូលហេតុដែលស្ថានភាពរបស់ ម៉ារា បានផ្លាស់ប្ដូរ ។

ម៉ារា អធិស្ឋានរៀងរាល់ព្រឹក និង ល្ងាច ។ នាងមានអារម្មណ៍សេចក្ដីអំណរដែលបានធ្វើការបម្រើ រក្សាសេចក្ដីសញ្ញារបស់នាង និង ស្រាវជ្រាវបទគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។ នាងបានជួយប្រមូលគ្រួសាររបស់នាងមកសិក្សាព្រះគម្ពីរ និង អធិស្ឋានជាគ្រួសារយ៉ាងទៀងទាត់ ។ នាងទន្ទឹងរង់ចាំទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ជារៀងរាល់សប្ដាហ៍នៅព្រះវិហារ ។

ជីវិតរបស់ ម៉ារា បានមានសភាពកាន់តែរវល់ជាងមុន ។ ម៉ារា នៅតែអធិស្ឋាន ហើយសិក្សាព្រះគម្ពីរជាញឹកញាប់ ប៉ុន្តែ ពុំបានជារៀងរាល់ថ្ងៃនោះទេ ។ នាងចូលរួមក្នុងព្រះវិហារភាគច្រើនបំផុត ហើយតាមធម្មតា នាងស្ដាប់ដល់អ្នកទាំងឡាយដែលឡើងនិយាយ ឬ បង្រៀន ។ នាងទៅចូលរួមសកម្មភាពយុវនារី បើនាងដឹងថា មិត្តភក្តិរបស់នាងនឹងទៅទីនោះ ។

ម៉ារា បានចូលរួមក្នុងសកម្មភាពជាមួយមិត្តភក្ដិរបស់នាងកាន់តែច្រើន ជាមិត្តភក្ដិដែលមិនគោរពតាមបទដ្ឋាននៃសាសនាចក្រ ។ ម៉ារា អធិស្ឋានតែនៅពេលដែលនាងមិនមានការអស់កម្លាំង ឬ មិនមានការប្រញាប់ ប្រញាល់ប៉ុណ្ណោះ ។ នាងជួយធុរៈការងារផ្ទះទាំងមិនពេញចិត្ត ហើយអានព្រះគម្ពីរជាមួយក្រុមគ្រួសារ តែនៅពេលដែលនាងចង់ប៉ុណ្ណោះ ។ ជាធម្មតា នាងគេចវេសពីការចូលរួមព្រះវិហារ និង សកម្មភាពយុវនារី ។ ជួនកាល នាងល្មើសនឹងពាក្យសម្ដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ ។

ម៉ារា ចំណាយពេលភាគច្រើនរបស់នាង ជាមួយមិត្តភក្ដិច្រើនជាងជាមួយក្រុមគ្រួសារ ។ ម៉ារា ពុំដែលអធិស្ឋាន អានព្រះគម្ពីរ ឬ ចូលរួមក្នុងការប្រជុំសាសនាចក្រទេ ។ ប៊ីស្សព បានសុំជួបនាង ប៉ុន្តែនាងនឹងពុំនិយាយជាមួយប៊ីស្សពទេ ។ នាងល្មើសនឹងពាក្យសម្ដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃជាញឹកញាប់ ។ នាងតែងឈ្លោះប្រកែកជាមួយសមាជិកគ្រួសារ ។ នាងមានអារម្មណ៍ឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ។

សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកអំពីសារៈសំខាន់នៃការសម្រេចចិត្ត ដែលអ្នកធ្វើជារៀងរាល់ថ្ងៃ និង អំពីរបៀបដែលការសម្រេចចិត្តទាំងនោះ មានឥទ្ធិពលទៅលើពន្លឺ និង សេចក្ដីពិត ដែលអ្នកទទួលបាន និង ថែរក្សា ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៣:៤០-៥៣

ព្រះអម្ចាស់ប្រទានឱវាទដល់ពួកអ្នកបម្រើទ្រង់ ឲ្យតាំងគេហដ្ឋានឲ្យមានរបៀបរៀបរយ

សូមពិចារណាអំពីរបៀប ដែលការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់អ្នកជាមួយនឹងឪពុកម្ដាយអ្នក ឬ ជាមួយសមាជិកគ្រួសារដទៃទៀត ជួយអ្នកឲ្យរីកចម្រើននៅក្នុងពន្លឺ និង សេចក្ដីពិត ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:៤០រួចស្វែងរកការទទួលខុសត្រូវ ដែលព្រះបានប្រទានដល់ឪពុកម្ដាយទាំងឡាយ ។

នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៣:៤១-៤៨ព្រះអម្ចាស់បានណែនាំ ហ្រ្វែឌើរិក ជី វិលលាម្ស, ស៊ីឌនី រិកដុន និង យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ជុញ្ញ័រ ធ្វើឲ្យបានកាន់តែល្អប្រសើរ ក្នុងការបង្រៀនដល់កូនចៅខ្លួន អំពីពន្លឺ និង សេចក្ដីពិត និង តាមរបៀបដែលពួកគាត់ អាចរៀបចំគ្រួសារឡើងឲ្យមានរបៀបរៀបរយ ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:៤៩–៥០ដោយស្វែងរកការព្រមានពីព្រះអម្ចាស់ ដែលអនុវត្តដល់ក្រុមគ្រួសារទាំងអស់ ។ នៅពេលអ្នកសិក្សាខគម្ពីរទាំងនេះ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំពាក្យ ឬ ឃ្លា ដែលបង្រៀនអំពីគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ យើងត្រូវតែអធិស្ឋានជានិច្ច ហើយមានចិត្តព្យាយាម និង គិតគូរអំពីគេហដ្ឋាន ក្រែងលោអាកំណាចនឹងមានអំណាចមកលើយើង ។

ទោះជាការព្រមាននេះត្រូវបានប្រទានដល់ឪពុកក្ដី ក៏វាអនុវត្តចំពោះក្រុមគ្រួសារទាំងមូលរបស់ឪពុកនោះដែរ ។ អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់អំពីរបៀបដែលយើងអាច « មានចិត្តព្យាយាម ហើយគិតគូរពីគេហដ្ឋានខ្លាំងឡើង » ៖

« យោបល់ទីមួយ ៖ សម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់—ហើយបង្ហាញវា

« យើងអាចចាប់ផ្ដើមមានចិត្តព្យាយាម ហើយគិតគូរពីគេហដ្ឋានខ្លាំងឡើង ដោយប្រាប់ដល់មនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់ថា យើងស្រឡាញ់ពួកគេ ។ អារម្មណ៍បែបនេះ ពុំត្រូវការឲ្យមានការស្ទាត់ជំនាញ ឬ ពេលវេលាច្រើនឡើយ ។ យើងគួរតែសម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងសាមញ្ញដោយចិត្តស្មោះ និង ជាញឹកញាប់ ។…

« … កូនៗ តើពេលលើកមុនដែលអ្នកបានប្រាប់ដល់ឪពុកម្តាយរបស់អ្នកថា អ្នកស្រឡាញ់ពួកគាត់នោះ គឺនៅពេលណា ?…

« យើងគួរតែចងចាំថា ការនិយាយថា ‹ ខ្ញុំស្រឡាញ់អ្នក › គឺគ្រាន់តែជាការចាប់ផ្តើមប៉ុណ្ណោះ ។ យើងត្រូវតែនិយាយ យើងត្រូវតែមានចេតនាធ្វើវា ហើយដែលសំខាន់បំផុតនោះ យើងត្រូវតែបង្ហាញវាជានិច្ច ។ យើងត្រូវសម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់ផង បង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ផង ។…

« យោបល់ទីពីរ ៖ ថ្លែងទីបន្ទាល់—ហើយរស់នៅតាមទីបន្ទាល់នោះ ។

« យើងក៏អាចមានចិត្តព្យាយាម ហើយគិតគូរពីគេហដ្ឋានខ្លាំងឡើង ដោយការថ្លែងទីបន្ទាល់ទៅកាន់មនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់ អំពីការណ៍ដែលយើងដឹងថាជាការពិត តាមរយៈសាក្សីនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ការថ្លែងទីបន្ទាល់ពុំត្រូវការឲ្យមាន ពេលវេលាច្រើន ឬ ការស្ទាត់ជំនាញឡើយ ។…

« … កូនៗ តើពេលលើកមុនដែលអ្នកបានចែកចាយទីបន្ទាល់ដល់ឪពុកម្តាយ និង ក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកនោះ គឺនៅពេលណា ?…

« យើងគួរតែចងចាំថា ការថ្លែងទីបន្ទាល់អស់ពីដួងចិត្ត គឺគ្រាន់តែជាការចាប់ផ្តើមប៉ុណ្ណោះ ។ យើងត្រូវតែថ្លែងទីបន្ទាល់ យើងត្រូវតែមានចេតនាធ្វើវា ហើយដែលសំខាន់បំផុតនោះ យើងត្រូវតែរស់នៅតាមទីបន្ទាល់នោះជានិច្ច ។ យើងត្រូវប្រកាសអំពីទីបន្ទាល់ផង និង រស់នៅតាមទីបន្ទាល់ផង ។…

« យោបល់ទីបី ៖ ប្រកាន់ភាពខ្ជាប់ខ្ជួន

« រាល់ការអធិស្ឋានជាគ្រួសារ រាល់ពេលសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និង រាល់រាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ គឺជាស្នាមដានគំនូសនៅលើក្រណាត់គំនូរនៃព្រលឹងយើង ។ គ្មានព្រឹត្តការណ៍ណាមួយអាចលេចឡើងជា ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យ ឬ គួរឲ្យចងចាំនោះទេ ។ ប៉ុន្តែ … ភាពខ្ជាប់ខ្ជួនរបស់យើង ក្នុងការធ្វើកិច្ចការតូចៗដោយច្បាស់លាស់ អាចដឹកនាំទៅរកលទ្ធផលខាងវិញ្ញាណដ៏អស្ចារ្យ » ។… ភាពខ្ជាប់ខ្ជួនគឺជាគោលការណ៍គ្រឹះ នៅពេលយើងដាក់គ្រឹះនៃកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យក្នុងជីវិតបុគ្គលទាំងឡាយ និង នៅពេលយើងមានចិត្តព្យាយាម ហើយគិតគូរពីគេហដ្ឋានខ្លាំងឡើង » ( « More Diligent and Concerned at Home » Ensignឬ Liahonaខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ១៧–២០ ) ។

តើអ្នកគិតថា « ការមានចិត្តព្យាយាម ហើយគិតគូរពីគេហដ្ឋានខ្លាំងឡើង » ( គ. និង ស. ៩៣:៥០ ) មានន័យដូចម្ដេច ? សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកអំពីការណ៍មួយដែលអ្នកនឹងធ្វើ ដើម្បីមានចិត្តព្យាយាម ហើយគិតគូរពីគេហដ្ឋានខ្លាំងឡើង ។
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖