គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៥-៦៦

សេចក្ដីផ្ដើម

នៅថ្ងៃទី ១២ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ១៨៣១ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ក្រុមគ្រួសារលោក បានផ្លាស់ទីលំនៅពីទីក្រុង ខឺតឡង់ រដ្ឋ អូហៃអូ ទៅ ភូមិ ហៃរាំ រដ្ឋ អូហៃអូ ដែលមានចម្ងាយប្រមាណ ៤៨ គីឡីម៉ែត្រទៅភាគអាគ្នេយ៍នៃទីក្រុង ខឺតឡង់ ។ ពួកគាត់ធ្វើដូច្នេះដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងការបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់ ( សូមមើល គ. និង ស. ៦៣:៦៥ ) ។ ព្យាការី និង ក្រុមគ្រួសាររបស់លោកបានផ្លាស់ទីលំនៅទៅជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់ ចន និង អាលីស ចនសុន ដែលជាអ្នកប្រែចិត្តជឿថ្មីនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។ មូលហេតុចម្បងនៃការផ្លាស់ទីលំនៅពីទីក្រុង ខឺតឡង់ គឺដើម្បីបន្តការងារបកប្រែដ៏បំផុសគំនិតលើព្រះគម្ពីរប៊ីប ( ដែលជាញឹកញាប់សំដៅទៅលើ ការបកប្រែរបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ឬ ក.យ.ស. ) ។ នៅពេលទៅដល់ភូមិ ហៃរាំ យ៉ូសែប បានចាប់ផ្ដើមការងារនោះសាជាថ្មី ។ នៅថ្ងៃទី ៣០ ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៨៣១ ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានទទួលវិវរណៈ ដែលមានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៥ ។ នៅក្នុងវិវរណៈនេះ ព្រះអម្ចាស់បង្រៀនថា ដំណឹងល្អនឹងត្រូវបានចែកចាយពាសពេញលើផែនដី ជាការប្រុងប្រៀបខ្លួនសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ទ្រង់ ហើយពួកបរិសុទ្ធត្រូវអធិស្ឋាន ដើម្បីឲ្យមានវឌ្ឍនភាពចំពោះនគរព្រះ ។

វិលលាម អ៊ី ម៉័កខ្លេលិន បានទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅថ្ងៃទី ២០ ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៨៣១ ។ មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីគាត់ត្រូវបានតែងតាំងជាអែលឌើរ គាត់បានចូលរួមធ្វើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយជាមួយ ហៃរុម ស៊្មីធ សម្រាប់ពេលពីរបីសប្ដាហ៍ ។ ក្នុងខែ តុលា គាត់បានធ្វើដំណើរទៅកាន់រដ្ឋ អូហៃអូ ដើម្បីចូលរួមសន្និសីទនៃសាសនាចក្រ ។ កាលកំពុងនៅទីនោះ គាត់បានជួបនឹងព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ។ តាមរយៈព្យាការី ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានសេចក្ដីណែនាំ និង ការព្រមានដើម្បីជួយគាត់ឲ្យនៅតែស្មោះត្រង់ ហើយទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៅទីបំផុត ។ វិវរណៈនេះ មានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៦៦ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៥

ព្រះអម្ចាស់ប្រកាសថា ដំណឹងល្អនឹងមានពាសពេញផ្ទៃផែនដី

សូមធ្វើបញ្ជីនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកអំពីការណ៍មួយចំនួនដែលអ្នកអធិស្ឋានទូលសុំជាប្រចាំ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៥ គឺជាវិវរណៈអំពីការអធិស្ឋាន ។ នៅពេលអ្នកសិក្សាវិវរណៈនេះ អ្នកនឹងឃើញមានឱវាទព្រះអម្ចាស់ស្ដីពីការណ៍ដែលអ្នកគួរតែអធិស្ឋានសុំ—ជាពិសេសនៅពេលយើងធ្វើសាក្សីចំពោះការសម្រេចបាននូវព្រឹត្តិការណ៍ទាំងឡាយ ដែលបានព្យាករឲ្យកើតឡើងនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៥:១–២ដោយស្វែងរករបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ បានពិពណ៌នាអំពីការចែកចាយដំណឹងល្អ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំអំពីទីកន្លែង ដែលព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលថាដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនឹងទៅដល់ ។

សូមកត់ចំណាំថាព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលថា « កូនសោទាំងឡាយនៃនគរព្រះ ត្រូវបានផ្ទុកផ្ដាក់ដល់មនុស្សនៅលើផែនដី » ( គ. និង ស. ៦៥:២ ) ។ ឃ្លា « កូនសោទាំងឡាយនៃនគរ » សំដៅទៅលើសិទ្ធអំណាចបព្វជិតភាពដើម្បីធ្វើអធិបតី និង ដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យមានការគ្រប់គ្រង និង ការធ្វើពិធីបរិសុទ្ធនៃបព្វជិតភាពដែលមានក្នុងសាសនាចក្រ ។ ដោយមានកូនសោបព្វជិតភាពទាំងនេះ នោះប្រធាននៃសាសនាចក្រ ដឹកនាំឲ្យមានកិច្ចខិតខំផ្សាយដំណឹងល្អ ។

តើអ្នកដឹងអ្វីខ្លះ អំពីការស្រាយសុបិនរបស់ ដានីយ៉ែល ថ្វាយស្ដេច នេប៊ូក្នេសា ដែលមានកត់ត្រានៅក្នុង ដានីយ៉ែល ២ ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ?

អ្នកអាចរំឭកថា ស្ដេច នេប៊ូក្នេសា មិនសប្បាយព្រះទ័យដោយសារសុបិនមួយ ហើយថាព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងសុបិននោះ ថែមទាំងអត្ថន័យរបស់វាទៅដល់ព្យាការី ដានីយ៉ែល ។ នៅក្នុងសុបិន រូបមួយយ៉ាងធំនោះតំណាងឲ្យនគរជាច្រើន ដែលត្រូវបានបំផ្លាញដោយការដាប់ផ្ដាច់ថ្មចេញពីភ្នំឥតមានដៃណាធ្វើឡើយ ។ ថ្មនោះបានចាប់ផ្ដើមពីទំហំតូច ប៉ុន្តែបានរីកធំឡើងរហូតដល់បានបំពេញផ្ទៃផែនដី ។ ( សូមមើល ដានីយ៉ែល ២:៣១–៤៥ ) ។

នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៥:២ឃ្លា « នគរព្រះ » សំដៅទៅលើនគរព្រះនៅលើផែនដី—ដែលជាសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៥:៥–៦ ) ។ អ្នកអាចនឹងចង់សរសេរគោលការណ៍នេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នកក្បែរ ខទី ២ ។

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះពី ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ដោយស្វែងរកអ្វីដែលលោកបានមានព្រះបន្ទូលអំពីនគរព្រះ ៖

« យើងគឺជាពលរដ្ឋនៅក្នុងនគរដ៏ធំបំផុតនៅលើផែនដី--ជានគរមួយដែលពុំត្រូវបានដឹកនាំដោយប្រាជ្ញាមនុស្សឡើយ ប៉ុន្តែបានដឹកនាំដោយព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ វត្តមានរបស់នគរ គឺមានពិតមែន ។ ជោគវាសនារបស់នគរ គឺមានជាក់ ។ នេះគឺជានគរដែលព្យាការី ដានីយ៉ែល បានថ្លែង-- ថ្មមួយដុំ ដែលគួរតែត្រូវបានកាត់ផ្ដាច់ពីភ្នំដោយឥតដៃណាធ្វើ ហើយរមៀលចេញទៅ រហូតដល់បានពេញផែនដីទាំងមូល ។ ( សូមមើល ដានីយ៉ែល ២:៣៤-៣៥ ) ។

« គ្មានមនុស្សខាងសាច់ឈាមណា បានបង្កើតព្រះនគរនេះឡើងនោះទេ ។ វាកើតឡើងតាមរយៈវិវរណៈ ដែលបានមកពីអង្គដឹកនាំនៅស្ថានសួគ៌ ។ ហើយចាប់តាំងពីសតវត្សរ៍ទីដប់ប្រាំបួននៃការកកើតព្រះនគរនេះមក វាបានរីកធំឡើង ដូចជាដុំព្រិលដែលរមៀលចេញទៅមានទំហំកាន់តែធំឡើងដូច្នោះដែរ » ( « Pillars of Truth » Ensign ខែ មករា ឆ្នាំ ១៩៩៤ ទំព័រ ៤ ) ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. តើអ្នកឃើញថា ការព្យាករណ៍របស់ ដានីយ៉ែល កំពុងត្រូវបានបំពេញនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះតាមរបៀបណាខ្លះ ? តើការណ៍នេះពង្រឹងទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយយ៉ាងដូចម្ដេច ?
2. តើការធ្វើជាចំណែកមួយនៃនគរព្រះលើផែនដី មានន័យដូចម្ដេចចំពោះអ្នក ?

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយ អែលឌើរ នែល អិល អាន់ឌើរសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ រួចគិតអំពីរបៀបដែលអ្នកនឹងបញ្ចប់ប្រយោគចុងក្រោយបំផុត ៖

« តើអ្នកធ្លាប់គិតអំពីមូលហេតុ ដែលអ្នកត្រូវបានបញ្ជូនឲ្យមកកើតនៅលើផែនដីនៅជំនាន់ដ៏ពិសេសនេះដែរឬទេ ? អ្នកពុំកើតមកអំឡុងជំនាន់របស់អ័ដាម និង អេវ៉ា ឬនៅពេលដែល ផារ៉ោន បានគ្រប់គ្រងលើប្រទេសអេស៊ីព្ទ ឬអំឡុងពេល រាជវង្ស មីងនោះទេ ។ អ្នកបានមកកាន់ផែនដីនៅគ្រានេះ ២០ សតវត្សរ៍ បន្ទាប់ពីការយាងមករបស់ព្រះគ្រីស្ទពីដំបូង ។ បព្វជិតភាពរបស់ព្រះ ត្រូវបានស្ដារឡើងវិញនៅលើផែនដី ហើយព្រះអម្ចាស់បានដាក់ព្រះហស្ថទ្រង់រៀបចំពិភពលោកសម្រាប់ការត្រឡប់មកវិញដ៏រុងរឿងរបស់ទ្រង់ ។ ទាំងនេះ គឺជាបណ្តាពេលវេលានៃឱកាស និងការទទួលខុសត្រូវទាំងឡាយដ៏សំខាន់ ។ ទាំងនេះ គឺជាពេលវេលារបស់អ្នក ។

« ដោយនូវពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់អ្នក អ្នកបានប្រកាសអំពីសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។… ទំនួលខុសត្រូវសំខាន់មួយរបស់អ្នក គឺត្រូវ … » (Preparing the World for the Second Coming, » Ensign ឬ លីអាហូណាខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១១, ទំព័រ ៤៩ ) ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៥:៣–៤ដោយស្វែងរកការទទួលខុសត្រូវទាំងឡាយ ដែលអ្នកមានក្នុងនាមជាសមាជិកនៃនគរព្រះនៅលើផែនដី ។

នៅក្នុង ខទី ៣ឃ្លា « ចូររៀបចំភោជនាអាហារទទួលកូនចៀម » សំដៅលើការទទួលខុសត្រូវក្នុងការរៀបចំលោកិយសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ អ្នកអាចនឹងចង់សរសេរគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ដាក់នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នកក្បែរ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៥:៣–៤ ៖ យើងមានការទទួលខុសត្រូវក្នុងការត្រៀមខ្លួនយើង និង មនុស្សដទៃសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

អែលឌើរ អាន់ឌើរសិន បានថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតនេះ ។ លោកបានបញ្ចប់ប្រយោគចុងក្រោយបង្អស់នៅក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងលើដោយប្រសាសន៍ទាំងនេះ ៖ « ការទទួលខុសត្រូវដ៏ចាំបាច់មួយរបស់អ្នកគឺត្រូវ ជួយរៀបចំលោកិយសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ » ( Preparing the World for the Second Coming »ទំព័រ ៤៩ ) ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. នៅពេលអ្នកគិតអំពីការទទួលខុសត្រូវរបស់អ្នកក្នុងការរៀបចំខ្លួនឯង និង មនុស្សដទៃសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តើអ្នកមានគំនិត និង អារម្មណ៍យ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ ?
2. សូមកត់ចំណាំនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៥:៤ ថា យើងត្រូវ « ប្រកាសប្រាប់ពីកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យ [ របស់ព្រះអម្ចាស់ ] នៅក្នុងចំណោមប្រជាជន ។ តើមានមធ្យោបាយមួយចំនួនណាខ្លះ ដែលអ្នកអាចធ្វើកិច្ចការនេះបាន ?

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៥:៥–៦រួចគូសចំណាំឲ្យបានយ៉ាងហោចណាស់ ការណ៍ចំនួនបីដែលអ្នកគួរតែអធិស្ឋានសូមឲ្យកើតឡើង ។

តើការអធិស្ឋានសម្រាប់ការណ៍ទាំងបីនេះ ជួយអ្នកឲ្យត្រៀមខ្លួនឯង និង មនុស្សដទៃសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីរយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយ ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ៖ សូមស្វែងរកអ្វីមួយដែល ប្រធាន ម៉នសុន បានស្នើឲ្យយើងបន្តអធិស្ឋានសូមឲ្យកើតឡើង ហើយសូមគិតថាតើការអធិស្ឋានបែបនេះ អាចជួយរៀបចំលោកិយសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរបៀបណា ។

« ខ្ញុំស្នើសុំឱ្យសេចក្តីជំនឿ និងការអធិស្ឋានរបស់អ្នកបន្តធ្វើឡើង ដល់គ្រប់តំបន់ទាំងឡាយ ដែលឥទ្ធិពលរបស់យើងនៅមានកំណត់ ហើយនៅកន្លែងដែលយើងពុំត្រូវអនុញ្ញាត ឱ្យចែកចាយដំណឹងល្អដោយសេរីក្នុងពេលនេះ ។ អព្ភូតហេតុទាំងឡាយនឹងកើតឡើងប្រសិនបើយើងធ្វើដូច្នេះ » (Welcome to Conference » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៩, ទំព័រ ៦ ) ។

ចេញពីអ្វីដែលអ្នកបានរៀននៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៥សូមសរសេរអំពីអ្វីមួយ ដែលអ្នកនឹងធ្វើដើម្បីជួយត្រៀមខ្លួនអ្នក និង មនុស្សដទៃសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៦

ព្រះអម្ចាស់ប្រទានឱវាទដល់ វិលលាម អ៊ី ម៉័កខ្លេលិន ដើម្បីបន្តស្មោះត្រង់ដរាបដល់ចុងបំផុត ។

វិលលាម អ៊ី ម៉័កខ្លេលិន បានអធិស្ឋានដោយសម្ងាត់ ដោយទូលសូមឲ្យព្រះអម្ចាស់ប្រទានចម្លើយចំពោះសំណួរជាក់លាក់ចំនួនប្រាំ តាមរយៈព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ។ ដោយពុំបានលើកឡើងអំពីសំណួរ វិលលាម បានស្នើឲ្យមានវិវរណៈ ។ នៅថ្ងៃទី ២៩ ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៨៣១ នៅពេលព្យាការី យ៉ូសែប បានកត់ត្រាវិវរណៈដែលមាននៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៦វិលលាម បានឃើញថា សំណួរនីមួយៗរបស់គាត់ត្រូវបានឆ្លើយ ។

ទោះជា វិលលាម អ៊ី ម៉័កខ្លេលិន ពុំបន្តស្មោះត្រង់យ៉ាងណាក្ដី ក៏មានការសរសេរមួយនៅ ១០ ឆ្នាំបន្ទាប់ពីគាត់បានចាកចេញពីសាសនាចក្រ ថាគាត់ពុំអាចបដិសេធចំពោះការដែល ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ត្រូវបានបំផុសគំនិតនោះឡើយ ។ គាត់បានកត់ត្រាអំពីវិវរណៈដូចតទៅនេះ ៖ « ឥឡូវនេះ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់នៅក្នុងការកោតខ្លាចដល់ព្រះ ថារាល់សំណួរដែលខ្ញុំបានទូលសូមឮដល់ព្រះកាណ៌របស់ព្រះអម្ចាស់នៃពួកពលបរិវារនោះ ត្រូវបានឆ្លើយតបធ្វើឲ្យខ្ញុំស្កប់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ។ ខ្ញុំចង់ឲ្យវាធ្វើជាទីបន្ទាល់ចំពោះការបំផុសគំនិតរបស់ យ៉ូសែប ។ ហើយខ្ញុំសូមថ្លែងនៅថ្ងៃនេះ ចាត់ទុកថាជាភស្ដុតាងដែលខ្ញុំពុំអាចបដិសេធបានឡើយ » ( នៅក្នុង Jan Shipps and John W. Welch, eds., The Journals of William E. McLellin 1831–1836 [ ឆ្នាំ ១៩៩៤ ] ទំព័រ ៥៧ ) ។

ការដាក់បញ្ចូលឈ្មោះរបស់អ្នកទៅក្នុងបទគម្ពីរ

ដើម្បីធ្វើឲ្យការបង្រៀនបទគម្ពីរកាន់តែមានលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួន សូមពិចារណាអំពីការដាក់បញ្ចូលឈ្មោះផ្ទាល់របស់អ្នកទៅក្នុងខគម្ពីរមួយ ។ ឧទាហរណ៍ អ្នកអាចដាក់បញ្ចូលឈ្មោះរបស់អ្នកនៅខាងដើម គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៦:១២ ដោយស្រមៃថា ព្រះអម្ចាស់កំពុងតែមានព្រះបន្ទូលមកកាន់អ្នកដោយផ្ទាល់ ។

នៅពេលអ្នកសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៦សូមស្វែងរកការសន្យាលើកទឹកចិត្ត ដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានទៅដល់ វិលលាម អ៊ី ម៉័កខ្លេលិន ។ សូមស្វែងរកផងដែរនូវព្រះបន្ទូលកែតម្រូវ និង ការព្រមាន ។

សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកអំពីការសន្យាមួយ និង ការព្រមានមួយ ដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់បងប្រុស ម៉័កខ្លេលិន រួមបញ្ចូលទាំងលេខខគម្ពីរដែលមានសរសេរអំពីការណ៍ទាំងនោះ ។ រួចសរសេរប្រយោគចំនួនមួយ ឬ ពីរ ដោយពន្យល់អំពីការសន្យា និង ការព្រមានដែលបង្រៀនអ្នកអំពីព្រះអម្ចាស់ ។
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៥-៦៦ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖