គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៧

សេចក្ដីផ្ដើម

ក្នុងខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨៣១ ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាដល់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង ពួកអែលឌើរដទៃទៀត ឲ្យកោះហៅប្រជុំគ្នាជាសន្និសីទនៃសាសនាចក្រនៅរដ្ឋ មិសសួរី ( សូមមើល គ. និង ស. ៥២ ) ។ ដោយបានគោរពប្រតិបត្តិចំពោះការបញ្ជានោះ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង អ្នកដទៃទៀត បានធ្វើដំណើរប្រមាណជា ១៤៤៨ គីឡូម៉ែត្រពីរដ្ឋ អូហៃអូ ទៅរដ្ឋ មិសសួរី ។ បន្ទាប់ពីព្យាការីបានធ្វើដំណើរទៅដល់រដ្ឋ មិសសួរី នោះលោកបានទទួលវិវរណៈ ដែលឥឡូវនេះបានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥៧ ។ នៅក្នុងវិវរណៈនេះ ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងទីតាំងសម្រាប់ទីក្រុងស៊ីយ៉ូន ដែលបំពេញការសន្យាមួយ ដែលទ្រង់បានធ្វើពីដើមជាមួយពួកបរិសុទ្ធ ( សូមមើល គ. និង ស. ៥២ ) ។ ព្រះអម្ចាស់ ក៏បានណែនាំផងដែរដល់បុគ្គលជាច្រើន ទាក់ទងនឹងតួនាទីរបស់ពួកគេនៅក្នុងការស្ថាបនាទីក្រុងស៊ីយ៉ូនឡើង ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥៧:១-៦

ព្រះអម្ចាស់បើកសម្ដែងទីតាំងនៃទីក្រុងស៊ីយ៉ូន

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោម ដោយព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ដើម្បីយល់ឲ្យបានកាន់តែច្បាស់អំពីអារម្មណ៍របស់លោកក្នុងការស្ថាបនា និង កសាងទីក្រុងស៊ីយ៉ូនឡើង ៖

« ការប្រជុំជាមួយពួកបងប្អូនប្រុស [ អូលីវើរ ខៅឌើរី, ពេត្រុស វីតមើរ ជុញ្ញ័រ, សៃបា ភីតើសុន និង ហ្វ្រែឌើរិក ជី វិលលាម្ស ជាមនុស្សទាំងអស់ដែលបានទៅធ្វើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានៅរដ្ឋ មិសសួរី ] ដែលបានរង់ចាំការធ្វើដំណើរមកដល់របស់យើងអស់រយៈពេលជាយូរមកហើយនោះ បានប្រព្រឹត្តទៅជាការប្រជុំមួយដ៏អស្ចារ្យ ហើយពោរពេញទៅដោយទឹកភ្នែក ។ វាហាក់ដូចជារឿងមួយដ៏ប្រពៃ និង គួរឲ្យរីករាយសម្រាប់ពួកបងប្អូនប្រុសដើម្បីជួបប្រជុំគ្នាក្នុងសាមគ្គីភាព ។ ប៉ុន្តែ ការយល់ឃើញរបស់យើងមានច្រើន កើតមានឡើងដោយសារយើងមកពីរដ្ឋដែលមានការរីកចម្រើនខ្ពស់ក្នុងសង្គមភាគខាងកើត ហើយឥឡូវនេះ យើងកំពុងស្ថិតនៅក្នុងតំបន់ព្រំដែនភាគខាងលិចនៃសហរដ្ឋ ដោយសម្លឹងមើលទៅវាលរហោស្ថានដ៏ធំល្វឹងល្វើយនៃមនុស្សដែលបានរស់នៅក្នុងពិភពងងឹត ដ្បិតប្រាកដណាស់វាត្រូវសង្កេតឲ្យឃើញអំពី សភាពទាបថោក កង្វះបញ្ញា ភាពសាហាវឃោរឃៅ និង ភាពនិន្ទាឈ្នានីសពីសំណាក់មនុស្ស ដែលពុំដើរឲ្យទាន់សម័យកាល ហើយត្រូវមានអារម្មណ៍អាណិតអាសូរដល់សាធុជនទាំងឡាយ ដែលបានធ្វើដំណើរត្រាច់ចរដោយគ្មានបានបង្កើនភាពរីកចម្រើន ភាពថ្លៃថ្នូរ ឬ សាសនាអ្វីទាល់តែសោះ មែនហើយ ហើយបន្លឺឡើងដោយភាសានៃពួកព្យាការីថា ៖ ‹ តើទីវាលរហោស្ថាននេះ នឹងក្លាយទៅជាសួនកុលាបដ៏រីកស្គុះស្គាយនៅពេលណា ? តើទីក្រុងស៊ីយ៉ូននឹងត្រូវបានស្ថាបនាឡើងក្នុងសិរីល្អរបស់វានៅពេលណា ហើយតើព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់នឹងសាងសង់ឡើងនៅទីណា ដែលគ្រប់អស់ទាំងសាសន៍នឹងនាំគ្នាចូលមកនៅថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់នោះ › ? មិនយូរប៉ុន្មាន ក្ដីអន្ទះសារបស់យើងបានរសាយទៅដោយបានទទួលវិវរណៈក្រោយមកទៀត [ វិវរណៈ ៖ គ. និង ស. ៥៧ ] » ( នៅក្នុង History of the Church ១:១៨៩ ) ។

សូមគិតអំពីគ្រាដែលអ្នកបានរួមចំណែកក្នុងអ្វីមួយដោយភាពក្លៀវក្លាមានដូចជា ការប្រារព្ធពិធីបុណ្យ ឬ ថ្ងៃខួបកំណើត ការបម្រើបេសកកម្ម ការទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ការទទួលបានអំណោយមួយ ឬ ការទៅសួរសុខទុក្ខមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ម្នាក់ ។ តើអ្នកបានមានអារម្មណ៍ដូចម្ដេច កាលព្រឹត្តិការណ៍នោះបានខិតជិតមកដល់ ? ហេតុអ្វីបានជាព្រឹត្តិការណ៍នេះ មានសារៈសំខាន់ដល់ម្ល៉េះចំពោះអ្នក ? តើទង្វើរបស់អ្នក ឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញភាពរំជើបរំជួលរបស់អ្នកចំពោះព្រឹត្តិការណ៍នេះយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?

ពួកបរិសុទ្ធជំនាន់ដំបូងជាច្រើននាក់ បានរួមចំណែកយ៉ាងអន្ទះសាក្នុងការស្វែងយល់ពីទីតាំងពិតប្រាកដនៃទីក្រុងស៊ីយ៉ូន ។ ពីមុនវិវរណៈដែលមាននៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៧ ត្រូវបានប្រទានឲ្យ ពួកគេបានអានព្រះគម្ពីរមរមនអំពីទីក្រុងយេរ៉ូសាឡិមថ្មី ដែលនឹងត្រូវស្ថាបនាឡើងនៅលើទ្វីបអាមេរិក ( សូមមើល នីហ្វៃទី៣ ២០–២១ អេធើរ ១៣ ) ។ តាមរយៈវិវរណៈ ដែលត្រូវបានប្រទានដល់ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ពួកបរិសុទ្ធបានស្វែងយល់ថា ទីក្រុងស៊ីយ៉ូននឹងត្រូវស្ថាបនាឡើងនៅទីតាំងណាមួយក្នុងរដ្ឋ មិសសួរី ( សូមមើល គ. និង ស. ៥២:២, ៥, ៤២ ) ។

សូមចងចាំថា សមាជិកសាសនាចក្រទាំងបីក្រុមធំៗ ត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើដំណើរជិត ១៤៤៨ គីឡូម៉ែត្រ ទៅកាន់រដ្ឋ មិសសួរី ៖ ព្យាការី និង ក្រុមតូចមួយនៃពួកអែលឌើរ ( សូមមើល គ. និង ស. ៥២–៥៣ ) ក្រុមអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ដែលត្រូវបានហៅឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អនៅតាមផ្លូវ ( សូមមើល គ. និង ស. ៥២ ) និង ពួកបរិសុទ្ធមកពីភូមិ ខូលស្វីល រដ្ឋ នូវ យ៉ោក ដែលត្រូវបានដឹកនាំដោយ នូវល ណៃត៍ ( សូមមើល គ. និង ស. ៥៤ ) ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៧:១–៣រួចគូសចំណាំអំពីទីតាំង ដែលទីក្រុងស៊ីយ៉ូនត្រូវបានស្ថាបនាឡើង ។

យោងតាមខគម្ពីរទាំងនោះ តើក្រុង អ៊ិនឌីប៉ែនដែនស៍មានទីតាំងនៅ កន្លែងណា នៃទីក្រុងស៊ីយ៉ូន ?

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៧:៣ឡើងវិញ រួចគូសចំណាំអំពីអ្វី ដែលព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលថានឹងត្រូវបានសាងសង់ឡើងនៅក្រុង អ៊ិនឌីប៉ែនដែនស៍ ឬ កន្លែងកណ្ដាលនៃទីក្រុងស៊ីយ៉ូននោះ ។

អ្នកអាចនឹងចង់សរសេរគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ដាក់នៅលើគែមព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធស្ថិតនៅកន្លែងកណ្ដាលនៃទីក្រុងស៊ីយ៉ូន ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាមានសារៈសំខាន់ ដែលព្រះវិហារបរិសុទ្ធត្រូវមានទីតាំងនៅកន្លែងកណ្ដាលនៃទីក្រុងស៊ីយ៉ូន ?
2. ហេតុអ្វីបានជាវាអាចនឹងមានសារៈសំខាន់ ដែលត្រូវមានព្រះវិហារបរិសុទ្ធស្ថិតនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ?

សូមគិតអំពីការណ៍ទាំងឡាយ ដែលអាចបង្អាក់បុគ្គលម្នាក់ៗ ពីការទទួលបានពរជ័យទាំងឡាយនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ តើអាចនឹងមានអ្វីកើតឡើងចំពោះមនុស្ស ដែលផ្ដោតជីវិតខ្លួនទៅលើកិច្ចការខាងលោកិយ ?

សូមគូររូបផ្ទាំងស៊ីបមួយនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ដោយមានរង្វង់គោលដៅមួយនៅចំណុចកណ្ដាល ។ សូមសរសេរនៅលើផ្ទាំងស៊ីបនោះថា ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ បន្ទាប់មកសូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖
1. តើជីវិតរបស់អ្នកអាចនឹងមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច ប្រសិនបើអ្នកផ្ដោតជីវិតអ្នកទាំងស្រុងទៅលើកិច្ចការខាងវិញ្ញាណ ដូចជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ?
2. តើការដាក់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅចំណុចកណ្ដាលនៃជីវិតយើង អាចនឹងជួយយើងឲ្យផ្ដោតជីវិតយើងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោម ដែលពិពណ៌នាអំពីពរជ័យទាំងឡាយ ដែលអ្នកអាចទទួលបាន នៅពេលអ្នកផ្ដោតជីវិតអ្នកទៅលើព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ នៅពេលអ្នកអាន សូមគូសចំណាំពរជ័យណាមួយនៃពរជ័យទាំងនេះ ដែលអ្នកធ្លាប់ទទួលបាន ។

« ចំពោះអ្នកដែលមានភាពសក្ដិសម ហើយមានលទ្ធភាពចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ខ្ញុំសូមដាស់តឿនអ្នកឲ្យចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាញឹកញាប់ ។ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ គឺជាកន្លែងមួយ ដែលយើងអាចរកឃើញភាពសុខសាន្ត ។ នៅទីនោះ យើងទទួលបានការប្ដេជ្ញាចិត្តជាថ្មីចំពោះដំណឹងល្អ ហើយការតាំងចិត្តរបស់យើងត្រូវបានពង្រឹងបន្ថែមដើម្បីគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ » ( ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន « លុះត្រាយើងជួបគ្នាម្ដងទៀត » Ensignឬ លីអាហូណាខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ១១៣ ) ។

« ជួនកាល គំនិតយើងស្មុគស្មាញយ៉ាងខ្លាំង ដោយបញ្ហាផ្សេងៗ ហើយយើងមានរឿងជាច្រើន ដែលទាមទារឲ្យដោះស្រាយក្នុងពេលតែមួយ ដែលយើងមិនអាចគិតឃើញច្បាស់លាស់បាននោះទេ ។ នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ធូលីដីនៃការរំខាន ហាក់ដូចជាត្រូវបានបោសសម្អាត អ័ព្ទ និង ព្រិល ហាក់ដូចជាបានរសាត់បាត់ ហើយយើងអាច ‹ មើលឃើញ › អ្វីៗ ដែលយើងពុំអាចមើលឃើញពីមុន ថែមទាំងរកឃើញមធ្យោបាយមួយ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាទាំងឡាយ ដែលយើងពុំបានដឹងពីមុន » ( ប៊យដ៍ ឃេ ផាកកឺ « The Holy Temple » Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ៣៥ ) ។

« នៅពេលយើងចូលចិត្ត ហើយស្រឡាញ់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នោះជីវិតរបស់យើងនឹងឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញអំពីសេចក្តីជំនឿរបស់យើង ។ នៅពេលយើងទៅព្រះដំណាក់ដ៏បរិសុទ្ឋនេះ ហើយចងចាំនូវសេចក្តីសញ្ញា ដែលយើងបានធ្វើនៅទីនោះ នោះយើងនឹងអាចប្រឈមមុខនឹងរាល់ការសាកល្បង ហើយយកឈ្នះលើរាល់ការល្បួងបាន ។ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធផ្តល់នូវគោលបំណងសម្រាប់ជីវិតយើង ។ វានាំយកភាពសុខសាន្តមកដល់ព្រលឹងយើង » ( ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន « Blessings of the Temple » Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ១៥ ) ។

« ប្រសិនបើយើងគឺជាមនុស្សដែលចូលចិត្តទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នោះយើងនឹងក្លាយទៅជាមនុស្សកាន់តែប្រពៃឡើង ។… ខ្ញុំដឹងថា ជីវិតរបស់អ្នកមានការមមាញឹកណាស់ ។ ខ្ញុំដឹងថា អ្នកមានកិច្ចការច្រើនត្រូវធ្វើ ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំសូមសន្យានឹងអ្នកថា ប្រសិនបើអ្នកទៅដំណាក់នៃព្រះអម្ចាស់ នោះអ្នកនឹងមានពរ ជីវិតនឹងមានសភាពកាន់តែប្រសើរឡើងសម្រាប់អ្នក » ( ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី « Excerpts from Recent Addresses of President Gordon B. Hinckley » Ensign ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ១៩៩៧ ទំព័រ ៧៣ ) ។

« ចូរយើងធ្វើជាមនុស្សដែលចូលចិត្តចូលរួម ហើយស្រឡាញ់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ចូរយើងប្រញាប់ទៅកាន់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ កាន់តែញឹកញាប់តាមពេលវេលា តាមមធ្យោបាយ និងតាមស្ថានភាពរបស់យើងផ្ទាល់តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ។ ចូរយើងទៅមិនសម្រាប់តែមរណជនរបស់យើងប៉ុណ្ណោះនោះទេ តែចូរយើងទៅ សម្រាប់ពរជ័យផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង សម្រាប់ការថ្វាយបង្គំក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ សម្រាប់បរិសុទ្ធភាព និងសុវត្ថិភាព ដែលត្រូវបានផ្តល់ឲ្យនៅក្នុងជញ្ជាំងដ៏សក្ដិសិទ្ធ និង ឧទ្ទិសទាំងនោះផងដែរ ។ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាទីដែលមានសោភ័ណភាពស្រស់ស្អាត ជាទីនៃវិវរណៈ វាជាទីដែលមានសេចក្តីសុខសាន្ត ។ វាជាព្រះដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់ ។ វាជាទីបរិសុទ្ធចំពោះព្រះអម្ចាស់ ។ វានឹងជាទីបរិសុទ្ធចំពោះយើង » ( ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ The Great Symbol of Our Membership » Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩៩៤ ទំព័រ ៥ ) ។

ព្រះវិហារបរិសុទ្ធទីក្រុង ណៅវូ រដ្ឋ អិលលីណោយ

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. តើពរជ័យណាខ្លះដែលបានលើកឡើងនៅក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងលើ ដែលអ្នកធ្លាប់ទទួលបាន ?
2. តើពរជ័យទាំងនេះ មានឥទ្ធិពលទៅលើជីវិតរបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបានកាន់តែពេញលេញ ដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះវិហារបរិសុទ្ធក្លាយជាចំណុចកណ្ដាលនៃជីវិតអ្នក ។ សូមដាក់គោលដៅដើម្បីបន្ត ឬ មានភាពសក្ដិសមកាន់បណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និង ដើម្បីចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាញឹកញាប់តាមអំណោយផលនៃពេលវេលា ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៧:៤–៦ កត់ត្រាថា ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាពួកបរិសុទ្ធឲ្យទិញដីធ្លីនៅក្នុង និង ជុំវិញឃុំចាកសុន រដ្ឋ មិសសួរី ដែលអាចឲ្យពួកគេចាប់ផ្ដើមស្ថាបនាទីក្រុងស៊ីយ៉ូនឡើង ហើយកសាងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥៧:៧-១៦

ព្រះអម្ចាស់ ណែនាំដល់បុគ្គលជាច្រើននាក់ ទាក់ទងនឹងតួនាទីរបស់ពួកគេនៅក្នុងការស្ថាបនាទីក្រុងស៊ីយ៉ូនឡើង

សូមស្រមៃថា អ្នកមានវត្តមានជាមួយពួកបរិសុទ្ធនៅរដ្ឋ មិសសួរី កាលព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងអំពីទីតាំងនៃទីក្រុងស៊ីយ៉ូន ហើយថាអ្នកត្រូវបានស្នើឲ្យបន្តនៅទីនោះ ដើម្បីជួយស្ថាបនាទីក្រុងនោះនៅក្រុង អ៊ិនឌីប៉ែនដែនស៍ ។ តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ដូចម្ដេច ដោយដឹងថាអ្នកមានការទទួលខុសត្រូវមួយដ៏សំខាន់បែបនោះ ? តើអ្នកនឹងចាប់ផ្ដើមស្ថាបនាទីក្រុងឡើង សម្រាប់ព្រះអម្ចាស់យ៉ាងដូចម្ដេច ? តើអ្នកនឹងចង់ឲ្យនរណាជួយអ្នកស្ថាបនាវាឡើង ?

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៧:៧-១៣ ។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមបង្កើតបញ្ជីឈ្មោះនៃបុរសទាំងបួននាក់ ដែលព្រះអម្ចាស់បានចាត់តាំងឲ្យជួយស្ថាបនាទីក្រុងស៊ីយ៉ូនឡើង និង អ្វីដែលទ្រង់បានចាត់ឲ្យពួកគេធ្វើ ។

បុរសម្នាក់ៗដែលត្រូវបានស្នើឲ្យតាំងលំនៅនៅរដ្ឋ មិសសួរី បានមានអំណោយទាន និង ទេពកោសល្យផ្សេងៗ ដែលត្រូវការដើម្បីជួយស្ថាបនាទីក្រុងស៊ីយ៉ូនឡើង ។ អ្នកអាចនឹងចង់សរសេរគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ដាក់នៅលើគែមព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ យើងគួរប្រើភាពខ្លាំងផ្ទាល់ខ្លួនយើង ដើម្បីជួយស្ថាបនានគរព្រះអម្ចាស់ឡើងនៅពេលទ្រង់ហៅយើងឲ្យធ្វើ ។

សូមគិតអំពីមនុស្សដែលអ្នកស្គាល់ ដែលស្ថាបនាសាសនាចក្រឡើង ដោយប្រើភាពខ្លាំង អំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ឬ ជំនាញផ្ទាល់ខ្លួន ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. តើភាពខ្លាំងរបស់អ្នកគឺជាអ្វី ?
2. តើអ្នកអាចប្រើភាពខ្លាំងរបស់អ្នកទៅផ្ដល់ពរដល់ក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នក និង សាសនាចក្រយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៧ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖