មេរៀនទី ៣១ ៖ ថ្ងៃទី ៤ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨

មេរៀនទី ៣១ ៖ ថ្ងៃទី ៤

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨

សេចក្តីផ្តើម

នៅថ្ងៃទី ៣ ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩១៨ ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស៊្មីធ បានទទួលការនិមិត្ត ដែលមានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣៨ ។ នៅក្នុងការនិមិត្តនេះ លោកបានឃើញព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ បម្រើដល់វិញ្ញាណសុចរិត ដែលកំពុងរង់ចាំការរំដោះឲ្យរួចពីសេចក្ដីស្លាប់ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:១-១១

ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ ពិចារណាអំពីបទគម្ពីរទាំងឡាយ និង ដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ

តើអ្នកធ្លាប់មានមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់ ឬ តើអ្នកស្គាល់នរណាម្នាក់ ដែលមានមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់ដែរឬទេ ? នៅពេលមនុស្សម្នាក់ស្លាប់ វិញ្ញាណ និង រូបកាយបែកចេញពីគ្នា ហើយវិញ្ញាណរបស់មនុស្សនោះនឹងទៅពិភពវិញ្ញាណ ។ តើអ្នកនឹកគិតថា ពិភពវិញ្ញាណមានសភាពដូចម្ដេច ?

ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស៊្មីធ ជាប្រធានទីប្រាំមួយនៃសាសនាចក្រ បានទទួលវិវរណៈមួយអំពីពិភពវិញ្ញាណ ។ សូមអានសេចក្ដីណែនាំអំពីកណ្ឌនៃ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប្រធាន ស្ម៊ីធ បានទទួលបទពិសោធន៍នៅក្នុងពេលជាច្រើនខែពីមុនសន្និសីទទូទៅខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩១៨ ។

នៅក្នុងខែទាំងនោះ ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស៊្មីធ កំពុងកាន់ទុក្ខចំពោះការបាត់បង់កូនប្រុសរបស់លោកគឺ ហៃរ៉ុម ម៉ាក ស្ម៊ីធ ដែលបានបម្រើជាសមាជិកមួយរូបក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ ហៃរ៉ុម ម៉ាក ស្ម៊ីធ បានទទួលមរណភាពនៅដើមឆ្នាំនោះ ដោយសារធ្លាយពោះវៀនដុះខ្នែងនៅក្នុងវ័យ ៤៥ ឆ្នាំ ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:១-៤ ដោយស្វែងរកគោលលទ្ធិដែលប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស៊្មីធ បានសញ្ជឹងគិតនៅថ្ងៃទី ៣ ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩១៨ ។

នៅក្នុង ខទី ៤យើងរៀនថា តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង តាមរយៈការគោរពប្រតិបត្តិចំពោះគោលការណ៍ទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ មនុស្សទាំងអស់អាចបានសង្គ្រោះ ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣៨:៥ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប្រធាន ស្ម៊ីធ បានរកឃើញ នៅពេលលោកពិចារណាអំពីដង្វាយធួន ។

តើអ្នកធ្លាប់មានបទគម្ពីរណាមួយប្រាកដឡើងនៅក្នុងគំនិតរបស់អ្នក នៅពេលអ្នកបានពិចារណាអំពីទិដ្ឋភាពនៃដំណឹងល្អដែរឬទេ ? តាមរយៈការបន្តការសិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ និង បទគម្ពីគន្លឹះ នោះអ្នកនឹងឃើញថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចនាំខគម្ពីរទាំងនោះចូលមកក្នុងគំនិតរបស់អ្នកបាន នៅពេលដែលចាំបាច់ ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:៦-១០ ដោយស្វែងរកការបង្រៀននានា ដែលបានធ្វើឲ្យប្រធាន ស្ម៊ីធ មានសេចក្ដីស្ញប់ស្ញែង ។

ប្រធាន ស៊្មីធ បានបើកព្រះគម្ពីររបស់លោក ហើយបានអានវគ្គបទគម្ពីរនៅក្នុង ពេត្រុស ទី១ ខទី ៣ និង ៤ ។ នៅក្នុងវគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះ ពេត្រុស បានពន្យល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយាងទៅពិភពវិញ្ញាណបន្ទាប់ពីទ្រង់សុគត ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនដំណឹងល្អនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ ដើម្បីឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវបានជំនុំជម្រះដោយយុត្តិធម៌ ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣៨:១១ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប្រធាន ស្ម៊ីធ បានមើលឃើញ នៅពេលលោកពិចារណាអំពីបទគម្ពីរទាំងនេះ។

ពីមុនអ្នករៀនអំពីការនិមិត្តរបស់ប្រធាន ស្ម៊ីធ អំពីពិភពវិញ្ញាណ សូមកត់ចំណាំអំពីដំណើរការនៃវិវរណៈដែលលោកបានពិពណ៌នា ៖ នៅពេលលោកពិចារណាអំពីបទគម្ពីរ លោកបាននឹកគិតដល់គោលលទ្ធិនៃដង្វាយធួន និង សេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលស្ដែងចេញដោយព្រះវរបិតាសួគ៌ និង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅក្នុងការយាងមកប្រសូតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅលើពិភពលោកនេះ ។ គំនិតទាំងនេះ បាននាំឲ្យលោកនឹងដល់ពាក្យសម្ដីរបស់ពេត្រុស ។ បន្ទាប់មក ពេលលោកពិចារណាអំពីពាក្យសម្ដីរបស់ពេត្រុស « ភ្នែកនៃយោបល់របស់ខ្ញុំ [ លោក ] ត្រូវបានបើក » ( គ. និង ស. ១៣៨:១១ ) ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានយាងមកសណ្ឋិតលើលោក ហើយលោកបានឃើញពិភពវិញ្ញាណ ។ គោលការណ៍មួយដែលយើង អាចរៀនចេញពីដំណើររឿងនេះគឺ នៅពេលយើងអាន ហើយពិចារណាអំពីបទគម្ពីរ នោះយើងនឹងត្រៀមខ្លួនឯងដើម្បីទទួលបានវិវរណៈ ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. តើការអាន និង ការពិចារណាបទគម្ពីរ ជួយអ្នកអញ្ជើញឲ្យមានវិវរណៈយ៉ាងដូចម្ដេច ?
2. សូមពិពណ៌នាអំពីពេលដែលអ្នក បានធ្វើតាមគំរូនេះ នៅក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។ តើការធ្វើតាមគំរូនេះ បានផ្លាស់ប្ដូរបទពិសោធន៍នៃការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច ?

អែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនអំពីមូលហេតុដែលយើងគួរតែសិក្សាព្រះគម្ពីរ ។ នៅពេលអ្នកអានអំពីការបកស្រាយនេះ សូមគូសចំណាំគំនិតនានា ដែលអ្នកអាចអនុវត្តនៅក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។

« នៅពេលដែលខ្ញុំនិយាយថា ‹ សិក្សា › ខ្ញុំមានន័យថាជាអ្វីមួយ ដែលពិសេសជាងការគ្រាន់តែអានទៅទៀត ។… ខ្ញុំឃើញថា ពេលខ្លះអ្នកអានខគម្ពីរមួយចំនួន រួចហើយឈប់ ដើម្បីសញ្ជឹងគិតអំពីខគម្ពីរនោះ សូមអានខគម្ពីរនេះម្តងទៀតដោយយកចិត្តទុកដាក់ ហើយនៅពេលអ្នកគិតពីន័យរបស់វា សូមអធិស្ឋានសម្រាប់ការយល់ដឹង សួរសំណួរនៅក្នុងគំនិតរបស់អ្នក រង់ចាំការបំផុសគំនិតខាងវិញ្ញាណ និង សរសេរទុកនូវការបំផុសគំនិត និង ទស្សនៈវិស័យជ្រៅជ្រះដែលនឹងមក ដូច្នេះអ្នកអាចចងចាំ និង រៀនបានច្រើនជាង » (When Thou Art Converted, »Ensignឬ លីអាហូណាខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៤, ទំព័រ ១១) ។

សូមដាក់គោលដៅមួយដើម្បីអាន និង ពិចារណាបទគម្ពីរតាមរបៀបដែល អែលឌើរ គ្រីស្តូហ្វឺសិន បានពិពណ៌នា នៅក្នុងសប្ដាហ៍នេះ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣៨:១២-២៤, ៣៨-៥០

យ៉ូសែប អេហ្វ ស៊្មីធ មើលឃើញមរណជនសុចរិតកំពុងរង់ចាំការរស់ឡើងវិញរបស់ពួកគេ

តើព្រឹត្តការណ៍ណាខ្លះនាពេលអនាគត ដែលអ្នកកំពុងទន្ទឹងរង់ចាំខ្លាំងបំផុតនោះ ? ហេតុអ្វីអ្នករំភើបចិត្តចំពោះវា ?

នៅពេលប្រធាន យ៉ូសែប អែហ្វ ស្ម៊ីធ បានឃើញពិភពវិញ្ញាណនៅក្នុងការនិមិត្ត នោះលោកបានឃើញការប្រមូលផ្ដុំគ្នាដ៏ធំនៃវិញ្ញាណទាំងឡាយ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:១២-១៣ដោយស្វែងរកថាតើវិញ្ញាណប្រភេទណាខ្លះ ដែលត្រូវបានប្រមូលផ្ដុំ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំអ្វីដែលអ្នករកឃើញ ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:៣៨-៤៩ ដោយស្វែងរកឈ្មោះនៃបុគ្គលមួយចំនួន ដែលបានប្រមូលផ្ដុំគ្នា។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:១៥-១៦, ៥០ ។ តើការរំដោះប្រភេទណា ដែលវិញ្ញាណសុចរិតទាំងនេះកំពុងទន្ទឹងរង់ចាំ ? សូមគិតមួយសន្ទុះ អំពីមូលហេតុដែលការផ្គុំឡើងវិញនៃវិញ្ញាណ និង រូបកាយ នឹងនាំមកនូវការរំដោះចំពោះពួកវិញ្ញាណសុចរិតទាំងនេះ ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣៨:១៧ ដើម្បីស្វែងរកពរជ័យទាំងឡាយ ដែលព្រលឹងសុចរិត ទទួលបានបន្ទាប់ពីវិញ្ញាណ និង រូបកាយរបស់ពួកគេផ្គុំឡើងវិញ ។

យើងរៀនចេញពី គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:១៦–១៧អំពីគោលលទ្ធិដូចតទៅនេះ ៖ តាមរយៈព្រះគុណនៃព្រះជាព្រះវរបិតា និង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងនឹងត្រូវបានរំដោះឲ្យរួចពីចំណងនៃសេចក្ដីស្លាប់ ។ យើងអាចទទួលបានសេចក្ដីអំណរពេញលេញ តាមរយៈការរស់ឡើងវិញ ។

នៅពេលអ្នកអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយ អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ សូមស្វែងរកមូលហេតុដែលរូបកាយរបស់យើងចាំបាច់ ត្រូវទទួលបានសេចក្ដីអំណរពេញលេញ ៖

« រូបកាយសាច់ឈាមរបស់យើង ធ្វើឲ្យមានបទពិសោធន៍ទូលំទូលាយ ជ្រាលជ្រៅ និង កម្លាំង ដែលជាធម្មតាពុំអាចទទួលបាននៅក្នុងរូបកាយមុនជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើងបានឡើយ ។ ដូច្នេះ ទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយមនុស្សទូទៅ សមត្ថភាពរបស់យើងដើម្បីស្គាល់ និង ប្រព្រឹត្តស្របតាមសេចក្ដីពិត និង លទ្ធភាពរបស់យើងដើម្បីគោរពតាមគោលការណ៍ និង ពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ត្រូវបានពង្រីកឲ្យកាន់តែល្អឡើងតាមរយៈរូបកាយសាច់ឈាមរបស់យើង ។…

« ផែនការរបស់ព្រះវរបិតា ត្រូវបានគ្រោងឡើងដើម្បីផ្ដល់ការដឹកនាំចំពោះកូនចៅរបស់ទ្រង់ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យរីករាយ ហើយនាំពួកគេត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ទៅឯទ្រង់ដោយសុវត្ថិភាព ជាមួយនឹងរូបកាយដែលរស់ឡើងវិញ និងតម្កើងឡើង » (We Believe in Being Chaste, »Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៤១, ៤៣ ) ។

សូមគិតអំពីសំណួរដូចតទៅនេះមួយសន្ទុះ ៖ ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវការរូបកាយដែលត្រូវទទួលសេចក្ដីអំណរពេញលេញ ?

សេចក្ដីអំណរពេញលេញ គឺជាសេចក្ដីអំណរដែលព្រះវរបិតាសួគ៌មាន ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌ មានរូបកាយជា សាច់ និងឆ្អឹង ( សូមមើល គ. និង ស. ១៣០:២២ ) ។ នៅពេលវិញ្ញាណ និង រូបកាយរបស់យើងត្រូវបានបំបែកចេញពីគ្នា គឺយើងពុំមានលក្ខណៈដូចជាទ្រង់នោះទេ ហើយយើងពុំអាចទទួលភាពពេញលេញនៃសេចក្ដីអំណរបានឡើយ ( សូមមើល គ. និង ស. ៩៣:៣៣-៣៤ ) ។ នៅពេលយើងប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ យើងអាចមានពរជ័យ សេចក្ដីសុខសាន្ត និង សេចក្ដីអំណរ ដែលទ្រង់មាន ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:៥១–៥២ដោយស្វែងរកឃ្លាបន្ថែម ដែលពិពណ៌នាថាតើការរស់ឡើងវិញនឹងអនុញ្ញាតឲ្យព្រលឹងសុចរិតធ្វើអ្វី ។ សូមគិតពីការគូសចំណាំអ្វីដែលអ្នករកឃើញ ។

សូមស្រមៃថា មិត្តភក្ដិរបស់អ្នកម្នាក់ បានសុំឲ្យអ្នកពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលការរស់ឡើងវិញមានសារៈសំខាន់នៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ ដោយប្រើអ្វីដែលអ្នកបានរៀននៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨ និង សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ពីអែលឌើរ បែដណា សូមសរសេរការពន្យល់មួយសម្រាប់មិត្តភក្ដិរបស់អ្នក នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ។

ពួកសុចរិតនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ កំពុងរង់ចាំ « ការយាងមក » ឬ ការយាងមកដល់របស់ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដើម្បីរំដោះពួកគេ ហើយស្ដារពួកគេឡើងនៅក្នុង « រូបរាងពេញខ្នាត » ( គ. និង ស. ១៣៨:១៦-១៧ ) ។ សូមស្រមៃក្នុងចិត្តនូវអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅលើផែនដី ខណៈដែលពួកវិញ្ញាណសុចរិតទាំងនេះ ត្រូវបានរួបរួមគ្នា ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានរងការឈឺចាប់នៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ានី និង នៅលើឈើឆ្កាង ។ ពួកវិញ្ញាណសុចរិតមួយចំនួន ដែលនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ បានរង់ចាំអស់រាប់ពាន់ឆ្នាំ សម្រាប់ការរំដោះរបស់ពួកគេពីសេចក្ដីស្លាប់ ។ ពលិកម្មរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានផ្ដល់ឲ្យនូវសេចក្ដីសង្គ្រោះពីសេចក្ដីស្លាប់ខាងសាច់ឈាមដល់ពួកគេ និង ចុងក្រោយបំផុតសម្រាប់មនុស្សទាំងពួង ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:១៨–២៤រួចស្រម៉ៃអំពីព្រឹត្តិការណ៍ ដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ថាមានសភាពយ៉ាងដូចម្ដេច ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. ប្រសិនបើអ្នកមានវត្តមាននៅទីនោះ បានស្ដាប់ព្រះអង្គសង្គ្រោះផ្សព្វផ្សាយនៅឯពិភពវិញ្ញាណ តើអ្នកអាចនឹងគិត ឬ មានអារម្មណ៍យ៉ាងដូចម្ដេច ?
2. តើអ្នកអាចនឹងឆ្លើយតបទៅព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលជាអង្គដែលទើបតែបានធ្វើដង្វាយធួនសម្រាប់អ្នកវិញយ៉ាងដូចម្ដេច ?

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:២៥-៣៧

ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស៊្មីធ បានរៀនអំពីរបៀបដែលដំណឹងត្រូវបានផ្សាយនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ

អ្នកអាចនឹងកត់ចំណាំនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:២០–២២ ថា មានវិញ្ញាណមួយចំនួនដែលពុំអាចមើលឃើញព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឡើយ កាលទ្រង់យាងទៅឯពិភពវិញ្ញាណនោះ ។ ខណៈដែលប្រធាន យ៉ូសែប អែហ្វ ស្ម៊ីធ ពិចារណាអំពីខគម្ពីរនៅក្នុងពេត្រុស ទី១ នោះព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់សម្ដែងដល់លោក អំពីរបៀបដែលអ្នកនៅក្នុងស្ថានឃុំព្រលឹងនឹងមានឱកាសដើម្បីទទួលពរជ័យទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣៨:២៩-៣១ដោយស្វែងរករបៀបដែលវិញ្ញាណទាំងឡាយនៅឯពិភពវិញ្ញាណ នឹងទទួលបានពរជ័យនៃដំណឹងល្អ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំអ្វីដែលអ្នករកឃើញ ។

នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមប្រើអ្វីដែលអ្នកបានរៀននៅក្នុង ខទី ២៩-៣១ ដើម្បីសរសេរសេចក្ដីអត្ថាធិប្បាយខ្លីមួយ អំពីរបៀបដែលដំណឹងល្អ ត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ ។

នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:៣២–៣៧ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស៊្មីធ បានសរសេរថា លោកបានឃើញដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ត្រូវបានបង្រៀនទៅដល់វិញ្ញាណពីរប្រភេទនៅក្នុងស្ថានឃុំវិញ្ញាណ ៖ អ្នកដែលបានស្លាប់ទៅដោយពុំបានស្គាល់ដំណឹងល្អ និង អ្នកដែលបានស្លាប់ទៅដោយបានបដិសេធព្យាការី កាលនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ។ វិញ្ញាណទាំងនេះ ដែលបានស្ថិតនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ នឹងទទួលបានឱកាសមួយដើម្បីប្រែចិត្ត ហើយទទួលយកដំណឹងល្អ តាមរយៈការបង្រៀនពីសារទូតដែលបានជ្រើសតាំងដោយព្រះអម្ចាស់ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:៥៣-៦០

ប្រធាន ស៊្មីធ បានមើលឃើញវិញ្ញាណដែលថ្លៃថ្នូ និង អស្ចារ្យៗ បានផ្សាយដំណឹងល្អនៅស្ថានឃុំវិញ្ញាណ ។

សូមគិតអំពីសមាជិកគ្រួសារ ឬ ជីដូនជីតាសុចរិតរបស់អ្នក ដែលបានចែកឋានទៅ ។ តើអ្នកធ្លាប់ងឿងឆ្ងល់ ថាតើពួកគេកំពុងធ្វើអ្វីនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណដែរឬទេ ?

នៅក្នុងផ្នែកមួយនៃការនិមិត្តនេះ ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស៊្មីធ បានឃើញឪពុករបស់លោកគឺ ហៃរុម ស៊្មីធ និង ឪពុកមារបស់លោកគឺ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង វិញ្ញាណជម្រើសដទៃទៀត ។ វិញ្ញាណដ៏ថ្លៃថ្នូរទាំងនេះ បានចូលរួមធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ។ ពួកគេ និង វិញ្ញាណដទៃទៀតត្រូវបានរៀបចំទុក ពីមុនពួកគេបានចាប់កំណើតមកដើម្បីសម្រេចកិច្ចការអស្ចារ្យៗនៅលើផែនដី ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:៥៧ដោយស្វែងរកអ្វីដែលពួកអែលឌើរស្មោះត្រង់នឹងបន្ដធ្វើ បន្ទាប់ពីពួកគេបានស្លាប់ទៅនោះ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំអ្វីដែលអ្នករកឃើញ ។

ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស៊្មីធ ក៏បានពន្យល់ថា កិច្ចការនៅឯពិភពវិញ្ញាណ ពុំកំណត់ចំពោះអ្នកដែលកាន់បុព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែកឡើយ ៖ « ស្ត្រីល្អៗ ត្រូវបានញែកចេញ តែងតាំងចំពោះកិច្ចការ [ និង ] ត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើ… ត្រូវបានផ្ដល់សិទ្ធិ និង អំណាចពេញលេញ ដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អ » (Gospel Doctrineការបោះពុម្ពលើកទី ៥ [ ឆ្នាំ ១៩៣៩ ] ទំព័រ ៤៦១ ) ។

សេចក្ដីពិតមួយដែលយើងរៀនចេញពី គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:៥៧ និង សេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ប្រធាន ស្ម៊ីធ គឺថា បន្ទាប់ពីបានចាកចេញពីជីវិតរមែងស្លាប់ នោះពួកបរិសុទ្ធស្មោះត្រង់នឹងបន្តកិច្ចការរបស់ខ្លួន ក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អ ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨:៦០ដោយស្វែងរកទីបន្ទាល់របស់ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស៊្មីធ អំពីសេចក្ដីពិតទាំងឡាយ ដែលលោកបានកត់ត្រា ។

វាគឺជាពរជ័យមួយដ៏អស្ចារ្យ ដែលត្រូវដឹងថា កូនចៅទាំងអស់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ នឹងទទួលបានឱកាសទទួលយក ហើយរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។ កិច្ចការដែលយើងធ្វើសម្រាប់មរណជន នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ផ្ដល់ឲ្យពួកគេនូវលទ្ធភាពបានស្អាតពីអំពើបាបទាំងឡាយរបស់ខ្លួន ត្រូវបានប្រោសលោះពីស្ថានឃុំវិញ្ញាណ និង ចូលរួមក្នុងកិច្ចការនៃការប្រោសលោះដ៏ធំនៅក្នុងពិភពវិញ្ញាណ ។

សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣៨ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖