មេរៀនទី ៥ ៖ ថ្ងៃទី ២
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨
បុព្វកថា
វិវរណៈនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨ ត្រូវបានប្រទានក្នុងខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨២៩ នៅមិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពី ពេត្រុស យ៉ាកុប និង យ៉ូហាន បានប្រទានបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែកដល់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង អូលីវើរ ខៅឌើរី ។ ការយាងមករបស់ទ្រង់ទាំងបីអង្គសង្កត់ធ្ងន់លើតួនាទីដ៏មានសារៈសំខាន់នៃពួកសាវកក្នុងគ្រឹះរបស់សាសនាចក្រនៃព្រះគ្រីស្ទ ។.គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:១–១៦ ផ្ដោតសំខាន់ទៅលើការហៅដែល អូលីវើរ ខៅឌើរី និង ដាវីឌ វិតមើរ បានទទួលធ្វើជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយប្រកាសពីការប្រែចិត្តដល់មនុស្សដទៃ ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:១៧–៤៧ បង្រៀនពីសារៈសំខាន់នៃការលើកដាក់មកលើខ្លួនយើងនូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានមានព្រះបន្ទូលអំពីការហៅពួកសាវកដប់ពីរនាក់ដែលនឹងកើតមានឡើង និង បំណងប្រាថ្នាដែលពួកលោកនឹងមានដើម្បីលើកដាក់លើខ្លួនពួកលោកនូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ « ដោយបំណងចិត្តដ៏ពោរពេញ » (គ. និង ស. ១៨:២៧) ។ ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់ អូលីវើរ ខៅឌើរី និង ដាវីឌ វិតមើរ នូវការទទួលខុសត្រូវដូចគ្នាដើម្បី « ស្វែងរកពួកដប់ពីរនាក់ » ( គ. និង ស. ១៨:៣៧ ) ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:១-៥
ព្រះអម្ចាស់បង្រៀនពីរបៀបស្ថាបនាសាសនាចក្រទ្រង់ឡើង
តើអ្នកធ្លាប់មានបទពិសោធន៍នៃភាពចលាចល និង ការបំផ្លិចបំផ្លាញនៃការរញ្ជួយដីឬទេ ? នៅថ្ងៃទី ១៧ ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩៨៩ វេលាម៉ោង ៥:០៤ ល្ងាច ការរញ្ជួយដីដ៏ខ្លាំងមួយ ( កម្លាំង ៦.៩ រីឆធើរ ស្កេល ) បានកើតឡើងនៅទីក្រុង សាន់ ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូ រដ្ឋកាលីហ្វូញ៉ា ជាតំបន់នៅសហរដ្ឋអាមេរិក ។ អគាររាប់ពាន់ខ្នងត្រូវបានកម្ទេច ឬ បំផ្លិចបំផ្លាញ ។ ផ្ទះមួយចំនួនមើលទៅហាក់ដូចជានៅល្អប្រសើរពីខាងក្រៅ ប៉ុន្តែ អាជ្ញាធរបានបំផ្លាញពួកវាចោលដោយសារតែគ្រឹះរបស់វាបានប្រេះស្រាំ ឬ មិនរឹងមាំ ។ តើកង្វល់អ្វីខ្លះដែលអ្នកអាចមានអំពីការរស់នៅក្នុងផ្ទះមួយដែលគ្រឹះរបស់វាពុំរឹងមាំ ?
ដូចបានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨ ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងដល់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង អូលីវើរ ខៅឌើរី ពីរបៀបស្ថាបនាសាសនាចក្រទ្រង់ឡើងនៅលើគ្រឹះដ៏រឹងមាំ ។ នៅពេលចាប់ផ្ដើមវិវរណៈនេះ ព្រះអម្ចាស់បានសំដៅលើការណ៍ទាំងឡាយដែល អូលីវើរ ខៅឌើរី បានសរសេរ មានន័យថា ពាក្យពេចន៍នៃព្រះគម្ពីរមរមន ដែលអូលីវើរ បានកត់ត្រាកាលគាត់ធ្វើជាស្មៀនរបស់ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:២–៥ រួចស្វែងរកអ្វីដែលត្រូវបានសរសេរនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ដែលព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់បញ្ជាឲ្យពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ស្ថាបនាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់នៅលើនោះ ។
យើងស្វែងយល់ចេញពីការណែនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ អំពីលក្ខណៈពិសេសនៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ សូមបំពេញគោលការណ៍ដូចតទៅដោយផ្អែកទៅលើវិវរណៈដែលបានប្រទានឲ្យនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ៖ សាសនាចក្រដ៏ពិតត្រូវបានស្ថាបនានៅលើ ។
ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានបង្រៀនអំពីគ្រឹះ និង ថ្មដាដូចខាងក្រោមនេះថា ៖
« ព្រះគ្រីស្ទ គឺជាសិរសានៃសាសនាចក្រ ជាថ្មជ្រុងយ៉ាងឯក ជាថ្មដាខាងវិញ្ញាណដែលសាសនាចក្រត្រូវបានស្ថាបនាឡើង ហើយទ្វារស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់នឹងមិនដែលឈ្នះពួកជំនុំឡើយ [ សូមមើល ម៉ាថាយ ១៦:១៨; អេភេសូរ ២:២០] ។ ទ្រង់បានស្ថាបនានគរទ្រង់ឡើង បានជ្រើសរើសពួកសាវក ហើយបានតែងតាំងបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែកដល់ពួកគាត់ ដោយប្រទានដល់ពួកគាត់នូវអំណាច [ កូនសោនៃបព្វជិតភាព ] ដើម្បីចាត់ចែងក្នុងពិធីបរិសុទ្ធនៃដំណឹងល្អ » (ការបង្រៀនរបស់ប្រធានសាសនាចក្រ ៖ យ៉ូសែប ស៊្មីធឆ្នាំ ២០០៧ ] ទំព័រ ១៣៩) ។
« ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលក្នុងការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ថា ‹ ខ្ញុំនឹងតាំងពួកជំនុំខ្ញុំនៅលើថ្មដានេះ ហើយទ្វារស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់នឹងមិនដែលឈ្នះពួកជំនុំឡើយ › ។ [ ម៉ាថាយ ១៦:១៨ ] ។ តើជាថ្មដាអ្វីទៅ ? គឺជាវិវរណៈ » (ការបង្រៀន ៖ យ៉ូសែប ស៊្មីធទំព័រ ១៩៥) ។
ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានការសន្យាជាក់លាក់ទៅដល់ពួកអ្នកបម្រើទ្រង់ ប្រសិនបើពួកគេនឹងស្ថាបនាសាសនាចក្រទ្រង់ឡើងនៅលើគ្រឹះដ៏រឹងមាំនៃដំណឹងល្អ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:៥ រួចស្វែងរកការសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:៦-១៦
អូលីវើរ ខៅឌើរី និង ដាវីឌ វិតមើរ ត្រូវបានហៅឲ្យប្រកាសអំពីការប្រែចិត្ត
តើអ្នកនឹងពិពណ៌នាយ៉ាងដូចម្ដេច អំពីបរិយាកាសខាងវិញ្ញាណ និង ក្រមសីលធម៌នៃពិភពលោកដែលយើងកំពុងតែរស់នៅសព្វថ្ងៃនេះ ? សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:៦ រួចកត់ចំណាំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលពិពណ៌នាអំពីពិភពលោកនេះ ។ សូមស្វែងរកដំណោះស្រាយរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះការកើនឡើងនៃអំពើទុច្ចរិតលើពិភពលោកនេះ ដែលមានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:៩ ។
សូមគិតអំពីវត្ថុមួយដែលមាននៅក្នុងផ្ទះរបស់អ្នក ដែលអ្នកគិតថាជាវត្ថុមានតម្លៃ ។ តើអ្នកដឹងថា វត្ថុនោះមានតម្លៃគិតជាប្រាក់ប្រហែលជាប៉ុន្មាន ? របៀបមួយដើម្បីបង្កើតតម្លៃនៃវត្ថុមួយ គឺតាមរយៈការសម្រេចពីតម្លៃដែលមនុស្សម្នាក់ចង់ចំណាយលើវត្ថុនោះ ។ បុគ្គលម្នាក់អាចអះអាងថា វត្ថុពិសេសមួយមានតម្លៃជាប្រាក់មួយចំនួន ប៉ុន្តែ តម្លៃនោះមានភាពត្រឹមត្រូវលើកលែងតែមានបុគ្គលម្នាក់ទៀតចង់ចំណាយប្រាក់ចំនួននោះលើវត្ថុនោះប៉ុណ្ណោះ ។
តើព្រលឹងនៃបុគ្គលម្នាក់មានតម្លៃប៉ុន្មាន ? គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:១០ បង្រៀនអំពីតម្លៃនៃបុគ្គលម្នាក់ចំពោះព្រះនេត្រនៃព្រះ ។ សូមអានខគម្ពីរនេះ ដោយស្វែងរកតម្លៃដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រកាសថាយើងមាន ។
-
សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកអំពីមូលហេតុដែលអ្នកគិតថា អ្នកជាព្រលឹងដ៏មានតម្លៃមហិមាចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ និង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ បានពន្យល់ពីតម្លៃរបស់យើងចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ថា ៖ « ព្រះទ្រង់ទតមើលអ្នកពុំមែនគ្រាន់តែជាសភាវៈរមែងស្លាប់មួយដែលរស់នៅលើពិភពដ៏តូចមួយសម្រាប់មួយរយៈកាលខ្លីប៉ុណ្ណោះទេ—តែទ្រង់ទតមើលអ្នកថាជាបុត្ររបស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់ទតមើលអ្នកថាជាសភាវៈ ដែលមានសមត្ថភាព និង ត្រូវបានបង្កើតឡើងឲ្យមានរូបរាងដូច្នេះ ។ ទ្រង់ចង់ឲ្យអ្នកដឹងថា អ្នកសំខាន់ចំពោះទ្រង់ » (You Matter to Him » Ensignឬ លីអាហូណាខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១១,ទំព័រ ២២ ) ។
ព្រលឹងនីមួយៗសំខាន់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ ហើយថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រតែងតែត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណដើម្បីបម្រើដល់បុគ្គលសំខាន់ម្នាក់ៗ ។ ឧទាហរណ៍ ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណ ហើយបានផ្លាស់ប្ដូរសារលិខិតដែលលោកបានរៀបចំ ឲ្យទៅជាការថ្លែងទៅកាន់ក្មេងស្រីម្នាក់នៅអំឡុងពេលសន្និសីទទូទៅមួយទៅវិញ ៖
« នៅជួរខាងឆ្វេងដៃរបស់ខ្ញុំនេះ ខ្ញុំឃើញក្មេងស្រីស្រស់សោភាម្នាក់ប្រហែលជាអាយុដប់ឆ្នាំ ។ ក្មេងស្រីដ៏តូចអើយ ខ្ញុំពុំស្គាល់ឈ្មោះរបស់ប្អូន ឬ ថាតើប្អូនរស់នៅទីណានោះទេ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំដឹងថា ៖ ស្នាមញញឹមដ៏បរិសុទ្ធ និង មនោសញ្ចេតនាដែលចេញពីកែវភ្នែករបស់ប្អូន បានបណ្ដាលឲ្យចិត្តខ្ញុំ ទុកសារលិខិតដែលបានរៀបចំសម្រាប់សន្និសីទនេះ ចោលមួយអន្លើសិន ។ ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំមានសេចក្ដីរីករាយដើម្បីថ្លែងទៅកាន់ប្អូន » ។
បន្ទាប់មក ប្រធាន ម៉នសុន បានចែកចាយបទពិសោធន៍ដែលបានពង្រឹងការយល់ដឹងរបស់លោកអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏មហិមា ដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានសម្រាប់កុមារ ។ លោកបានមានប្រសាសន៍អំពីក្មេងស្រីអាយុ ១០ ឆ្នាំម្នាក់ឈ្មោះ គ្រីស្តល មែតវិន ដែលបានរស់នៅជាមួយគ្រួសារនាងក្នុងស្តេក ស្ស្រឺវផត លូវីស្សីអាណា ។ គ្រីស្តល មានជំងឺមហារីក ដែលបានរីករាលដាលដល់សួតទាំងពីររបស់នាង ។ « គ្រួសារ មែតវិន ពុំបានអស់សង្ឃឹមឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ បានគ្រោងជិះយន្តហោះមកកាន់ទីក្រុង សលត៍ លេក ។ គ្រីស្តល អាចទទួលបានការប្រសិទ្ធពរពីពួកអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅម្នាក់ ។ គ្រួសារ មែតវិន ពុំបានស្គាល់ពួកបងប្អូនប្រុសណាម្នាក់ដោយផ្ទាល់នោះទេ ដូច្នេះ ក៏បានបើករូបភាពនៃពួកអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅឲ្យគ្រីស្តល ធ្វើការជ្រើសរើស ។ ដោយគាប់ជួន ឈ្មោះរបស់ខ្ញុំត្រូវបានជ្រើសរើស ។
« គ្រីស្តល ពុំអាចជិះយន្តហោះមកកាន់ទីក្រុង សលត៍ លេក ឡើយ ។ ស្ថានភាពរបស់នាងបានកាន់តែយ៉ាប់យឺនទៅៗ ។ ភាគរយសង្ឃឹមរស់មានតិចតួចណាស់ ។ ប៉ុន្តែ សេចក្ដីជំនឿរបស់នាងពុំងាករេឡើយ ។ នាងបានពោលទៅកាន់ឪពុកម្ដាយនាងថា ‹ តើសន្និសីទស្តេកនឹងប្រព្រឹត្តទៅក្នុងពេលឆាប់ៗនេះមែនទេ ? តើអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅត្រូវបានចាត់មកដែរឬទេ ? ហើយហេតុអ្វីបងប្រុស ម៉នសុន មិនត្រូវបានចាត់ ? បើខ្ញុំមិនអាចធ្វើដំណើរទៅជួបលោកបានទេនោះ ព្រះអម្ចាស់អាចបញ្ជូនលោកឲ្យមកឯខ្ញុំវិញ › ។
« ទន្ទឹមនឹងពេលនោះដែរ នៅទីក្រុង សលត៍ លេក ខ្ញុំពុំបានដឹងថា មានអ្វីកំពុងកើតឡើងនៅទីកុ្រង ស្ស្រឺវផត ទេ ហើយស្ថានភាពមិនប្រក្រតីមួយបានកើតឡើង ។ ដ្បិតអំឡុងចុងសប្ដាហ៍នៃសន្និសីទទូទៅនៃស្តេក ស្ស្រឺវផត លូវីស្សីអាណា ខ្ញុំត្រូវបានចាត់ទៅទីក្រុង អែល ប៉ាសូ រដ្ឋ តិចសាស់ ។ ប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន បានហៅខ្ញុំទៅការិយាល័យរបស់លោក ហើយបានពន្យល់ថា មានពួកបងប្អូនប្រុសម្នាក់ទៀតបានបង្ហើយកិច្ចការរៀបចំមួយចំនួនដើម្បីបំបែកស្តេកក្នុងទីក្រុង អែល ប៉ាសូ ហើយ ។ លោកបានសួរ ថាតើខ្ញុំប្រកាន់ដែរឬទេ បើមានពួកបងប្អូនប្រុសម្នាក់ផ្សេងទៀតត្រូវបានចាត់ឲ្យទៅទីក្រុង អែល ប៉ាសូ ហើយខ្ញុំត្រូវបានចាត់ឲ្យទៅកន្លែងផ្សេងនោះ ។ ប្រាកដណាស់ ពិតជាមិនមានបញ្ហាអ្វីឡើយសម្រាប់ខ្ញុំ—ទីណាក៏បានសម្រាប់ខ្ញុំ ។ ប្រធាន ប៊ែនសឹន បានមានប្រសាសន៍ថា ‹ បងប្រុស ម៉នសុន ខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងដើម្បីចាត់លោកឲ្យទៅស្តេក ស្ស្រឺវផត លូវីស្សីអាណា › ។ ខ្ញុំក៏បានទទួលយកការចាត់តាំងនោះ ។ ថ្ងៃនោះបានមកដល់ ។ ខ្ញុំបានទៅដល់ទីក្រុង ស្ស្រឺវផត ។
« នៅរសៀលថ្ងៃសៅរ៍នោះ បានរវល់ទៅដោយការប្រជុំជាច្រើន ។… លោកប្រធានស្តេក ឆាលស៍ អេហ្វ ខេហ្គល បានសួរថាតើកាលវិភាគខ្ញុំអាចអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំផ្ដល់ការប្រសិទ្ធពរដល់ក្មេងស្រីអាយុដប់ឆ្នាំ ដែលរងទុក្ខដោយជំងឺមហារីកបានដែរឬទេ ។ នាងមានឈ្មោះថា ៖ គ្រីស្តល មែតវិន ។ ខ្ញុំបានឆ្លើយថា ខ្ញុំអាចផ្ដល់ការប្រសិទ្ធពរឲ្យបាន តែបើអាចធ្វើទៅបាន សូមយកនាងមកកាន់សន្និសីទ ឬ តើនាងកំពុងស្នាក់នៅមន្ទីរពេទ្យ ស្ស្រឺវផត មែនទេ ? ដោយដឹងថា កាលវិភាគរបស់ខ្ញុំមានភាពមមាញឹកនោះ ប្រធាន ខេហ្គល និយាយប្រាប់ខ្ញុំទាំងខ្លាចចិត្តថា គ្រីស្តលត្រូវស្នាក់នៅផ្ទះរបស់នាងឯណោះ—ដែលមានចម្ងាយជាងមួយរយម្ភៃប្រាំបីគីឡូម៉ែតឯណោះពីទីក្រុង ស្ស្រឺវផត !
« ខ្ញុំបានពិនិត្យមើលកាលវិភាគនៃការប្រជុំទាំងឡាយនៅល្ងាចនោះ និង នៅព្រឹកបន្ទាប់—រួមទាំងការហោះហើរត្រឡប់ទៅវិញផងដែរ ។ ពុំមានពេលអាចធ្វើទៅបាននោះទេ ។ យោបល់ដែលអាចទៅរួចមួយបានលេចឡើងក្នុងគំនិតខ្ញុំ ។ តើយើងមិនអាចចងចាំពីក្មេងស្រីដ៏តូចនោះបាននៅក្នុងការអធិស្ឋានជាសាធារណៈក្នុងសន្និសីទទេឬ ? ប្រាកដណាស់ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់នឹងព្រះតម្រិះ ។ យើងបានធ្វើតាមដំណើរការនេះនៅក្នុងកាលវិភាគការប្រជុំ ។
« នៅពេលដំណឹងនេះត្រូវបានជម្រាបដល់គ្រួសារ មែតវិន ពួកគេមានការយោគយល់ ប៉ុន្តែ ទន្ទឹមនឹងនោះក៏មានការខកចិត្តបន្តិចបន្តួចដែរ ។ តើព្រះអម្ចាស់មិនបានឮសម្រែកការអធិស្ឋានរបស់ពួកគេទេឬអី ? តើទ្រង់មិនបានប្រទានបងប្រុស ម៉នសុន ឲ្យមកទីក្រុង ស្ស្រឺវផត ទេឬអី ? គ្រួសារនោះបានអធិស្ឋានម្ដងទៀត ដោយសុំក្ដីមេត្តាជាលើកចុងក្រោយ—ថាគ្រីស្តលដ៏មានតម្លៃរបស់ពួកគេអាចសម្រេចបានគោលបំណងរបស់នាង ។
« នៅគ្រាដែលគ្រួសារ មែតវិន បានលុតជង្គង់ចុះអធិស្ឋាននោះ ទ្រនិចនាឡិកានៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលស្តេក បានចង្អុលប្រាប់ថាម៉ោង ៧:៤៥ ។ ការប្រជុំថ្នាក់ដឹកនាំបានប្រព្រឹត្តទៅដោយការបំផុសគំនិត ។ ខ្ញុំបានរៀបចំការឡើងនិយាយរបស់ខ្ញុំ ហើយបានត្រៀមខ្លួនឡើងលើវេទិកា ស្រាប់តែមានសំឡេងមួយថ្លែងមកកាន់វិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ ។ សារលិខិតនោះខ្លី ហើយពាក្យពេចន៍មានន័យស្រដៀងនេះថា ៖ ‹ ទុកឲ្យកូនក្មេងមកឯខ្ញុំចុះ កុំឃាត់វាឡើយ ដ្បិតនគរព្រះមានសុទ្ធតែមនុស្ស ដូចវារាល់គ្នាដែរ › ។ ( ម៉ាកុស ១០:១៤ ) ។ អត្ថបទឡើងនិយាយរបស់ខ្ញុំប្រែជាស្រពិចស្រពិល ។ គំនិតរបស់ខ្ញុំបែរជាទៅចាប់អារម្មណ៍លើក្មេងស្រីដែលត្រូវការការប្រសិទ្ធពរទៅវិញ ។ ខ្ញុំបានធ្វើការសម្រេចចិត្ត ។ កាលវិភាគប្រជុំត្រូវបានកែប្រែ ។ មនុស្សសំខាន់ជាងការប្រជុំណាៗទាំងអស់ ។…
« ខ្ញុំនឹងចងចាំជានិច្ច ហើយមិនដែលភ្លេចការធ្វើដំណើរនាព្រឹកព្រលឹមនោះ ទៅកាន់ស្ថានសួគ៌ដែលក្រុមគ្រួសារមែតវិនហៅថាជាគេហដ្ឋាន ។…
« ក្រុមគ្រួសារនោះបានឈរជុំវិញគ្រែរបស់គ្រីស្តល ។ ខ្ញុំបានសម្លឹងទៅកុមារដែលឈឺដុនដាបមិនអាចក្រោកបាន—ដែលស្ទើរតែមិនអាចនិយាយបានផងនោះ ។ ជំងឺរបស់នាងបានធ្វើឲ្យនាងមើលអ្វីមិនឃើញឡើយ ។ ខ្ញុំមានព្រះវិញ្ញាណខ្លាំងក្រៃកាលខ្ញុំលុតជង្គង់ចុះ ចាប់កាន់ដៃដ៏ទន់ខ្សោយរបស់នាង ហើយបានពោលថា ‹ គ្រីស្តល ខ្ញុំនៅទីនេះហើយ › ។ នាងបានហើបមាត់ ហើយពោលដោយខ្សាវៗថា ‹ បងប្រុស ម៉នសុន ខ្ញុំពិតជាដឹងថា លោកប្រាកដជាមក › ។ ខ្ញុំបានមើលទៅជុំវិញបន្ទប់ ។ គ្មាននរណាម្នាក់បានឈរនោះទេ ។ ម្នាក់ៗបានលុតជង្គង់ចុះ ។ ខ្ញុំបានផ្ដល់ការប្រសិទ្ធពរ ។ ស្នាមញញឹមតិចៗបានលេចឡើងលើទឹកមុខរបស់គ្រីស្តល ។ នៅពេលបញ្ចប់ការប្រសិទ្ធពរ នាងបានពោលខ្សាវៗថា ‹ អរគុណ › ។…
« បួនថ្ងៃក្រោយមក គឺនៅថ្ងៃ ព្រហស្បត្តិ៍ នៅពេលសមាជិកសាសនាចក្រនៅទីក្រុង ស្ស្រឺវផត បានចូលរួមកម្សាន្តចិត្តជាមួយគ្រួសារ មែតវិន ហើយឈ្មោះរបស់គ្រីស្តល ត្រូវបានគេចងចាំនៅក្នុងការអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដ៏សប្បុរស និង ជាទីស្រឡាញ់ នោះវិញ្ញាណរបស់គ្រីស្តល មែតវិន បានចាកចោលរូបកាយដែលរាតត្បាតដោយជំងឺមហារីកនោះទៅ ហើយបានចូលទៅក្នុងទីសម្រាករបស់ព្រះ ។…
« ខ្ញុំសូមថ្លែងទៅកាន់អ្នក ឱមិត្តកុមារដ៏តូចរបស់ខ្ញុំដែលអង្គុយនៅជួរខាងលើអើយ និង ទៅដល់អ្នកជឿនៅគ្រប់ទីកន្លែង ខ្ញុំសូមថ្លែងសាក្សីថា ព្រះយេស៊ូវនៃណាសារ៉ែត ពិតជាមានព្រះទ័យស្រឡាញ់កុមារតូចៗ ថាទ្រង់ស្ដាប់ឮការអធិស្ឋាន ហើយឆ្លើយតបការអធិស្ឋានទាំងនោះ » (“The Faith of a Child,” Ensign,ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៧៥ ទំព័រ ២០–២២ ) ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:១១–១២ ដោយស្វែងរកថ្លៃលោះដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះ យេស៊ូវគ្រីស្ទ បានបង់ដើម្បីប្រោសលោះយើង ។ ( ឃ្លា « មនុស្សលោកទាំងអស់ » សំដៅលើមនុស្សគ្រប់គ្នា—គ្រប់បុរស ស្ត្រី និង កុមារ ) ។ (គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:១០–១១ គឺជាវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំវានៅក្នុងរបៀបមួយដែលងាយសម្គាល់ ដើម្បីអ្នកអាចងាយរកវាឃើញកាន់តែស្រួល ) ។
ដោយសារតែតម្លៃនៃព្រលឹងនីមួយៗមហិមាណាស់ តើអ្នកគិតថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ និង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មានព្រះទ័យដូចម្ដេចនៅពេលនរណាម្នាក់ប្រែចិត្ត ហើយទទួលយកពលិកម្មរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ? សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:១៣ រួចស្វែងរកការឆ្លើយតបរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ សូមពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលថា កាលយើងប្រែចិត្តនោះ គឺយើងនាំយកសេចក្ដីអំណរថ្វាយព្រះអម្ចាស់ ។
យើងរៀនចេញពី គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:១៤ ថា ព្រះអម្ចាស់បានហៅ អូលីវើរ ខៅឌើរី និង ដាវីឌ វិតមើរ ឲ្យ « ស្រែកប្រាប់ពីការប្រែចិត្តដល់ប្រជាជននេះ » ។ អែលឌើរ នែល អិល អាន់ឌើរសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ថា ៖ « ការស្រែកប្រាប់ពីការប្រែចិត្ត មានន័យយ៉ាងសាមញ្ញថា ជាការជួយមនុស្សឲ្យត្រឡប់មករកព្រះវិញ » ( “Preparing for Your Spiritual Destiny” [ ថ្ងៃទី ១០ ខែ មករា ឆ្នាំ ២០១០ ] ទំព័រ ៧speeches.byu.edu) ។
-
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:១៥–១៦ ដោយរកមើលពីអ្វីដែលបុគ្គលម្នាក់ៗទទួលបទពិសោធន៍ នៅពេលពួកគេជួយមនុស្សម្នាក់ឲ្យមករកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ (គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:១៥-១៦ គឺជាវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំវានៅក្នុងរបៀបមួយដែលងាយសម្គាល់ ដើម្បីអ្នកអាចងាយរកវាឃើញកាន់តែស្រួល ) ។ សូមបំពេញគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ដោយផ្អែកទៅលើការសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងជួយមនុស្សដទៃឲ្យប្រែចិត្ត ហើយមករកព្រះអម្ចាស់ លំដាប់នោះសេចក្ដីអំណររបស់យើង ។
-
ចំណេះចំណានខគម្ពីរ—គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:១០–១១
សូមសរសេរពាក្យពេចន៍ដែលមាននៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:១០–១១ ដាក់នៅលើបណ្ណ ឬ ក្រដាសមួយសន្លឹកតូច ។ សូមដាក់វាតាមខ្លួនអ្នក ហើយបើកមើលវាយូរៗម្ដង ពេញមួយថ្ងៃ ដើម្បីជួយអ្នកឲ្យចងចាំពីតម្លៃរបស់អ្នក និង តម្លៃរបស់មនុស្សដទៃចំពោះព្រះនេត្ររបស់ព្រះ ។
-
-
តើការស្គាល់ពីសេចក្ដីពិតនេះ អាចមានអានុភាពលើរបៀបដែលអ្នកមើលឃើញពីខ្លួនឯងយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?
-
តើការចងចាំពីថ្លៃលោះដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង់សម្រាប់ព្រលឹងនៃមនុស្សដទៃ មានឥទ្ធិពលលើរបៀបដែលអ្នកប្រព្រឹត្តចំពោះពួកគេយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?
-
ចំណេះចំណានខគម្ពីរ—គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:១៥–១៦
សូមសុំជំនួយពីសមាជិកគ្រួសារ ឬ មិត្តភក្ដិម្នាក់ដើម្បីជួយអ្នកទន្ទេញ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:១៥–១៦ ។ សូមឲ្យម្នាក់ចាប់ផ្ដើមជាមួយឃ្លាទីមួយនៃវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរ ដូចមានបង្ហាញខាងក្រោម ។ បន្ទាប់មក មនុស្សម្នាក់ទៀតនឹងព្យាយាមសូត្រឃ្លាទីមួយឡើងវិញចេញពីការចងចាំ រួចក្រោយមកបន្ថែមឃ្លាបន្ទាប់ទៀត ។ សូមធ្វើដំណើរការនេះម្ដងហើយម្ដងទៀត ដោយឆ្លាស់គ្នាពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀត ដោយសូត្រឃ្លាមុនៗ រួចបន្ថែមឃ្លានៃវគ្គបទគម្ពីរមួយឃ្លាម្ដងៗរហូតដល់អស់ ។ អ្នកអាចនឹងចង់ធ្វើដំណើរការនេះម្ដងហើយម្ដងទៀត រហូតដល់អ្នកបានសូត្រវគ្គបទគម្ពីរនេះចប់បានបួនប្រាំដង ។
« ហើយបើសិនជាអ្នកត្រូវធ្វើការអស់មួយជីវិតអ្នក »
« ដោយស្រែកប្រាប់ពីការប្រែចិត្តដល់ប្រជាជននេះ »
« ហើយគ្រាន់តែនាំព្រលឹងតែមួយគត់មករកយើង »
« នោះអ្នកនឹងមានសេចក្តីអំណរដ៏មហិមាជាមួយអ្នកនោះ »
« នៅក្នុងនគរនៃព្រះវរបិតារបស់យើង ! »
« ហើយឥឡូវនេះ បើសិនជាអ្នកនឹងមានសេចក្ដីអំណរដ៏មហិមាដល់ព្រលឹងតែមួយ »
« ហើយយ៉ាងណាទៅ ដែលអ្នកបាននាំមករកយើង »
« នៅក្នុងនគរនៃព្រះវរបិតារបស់យើង »
« នោះអ្នកនឹងមានសេចក្តីអំណរដ៏មហិមា »
« បើសិនជាអ្នកបាននាំព្រលឹងជាច្រើនមករកយើង ! »
-
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:១៧-២៥
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បង្រៀន អូលីវើរ ខៅឌើរី និង ដាវីឌ វិតមើរ អំពីព្រះចេស្ដានៃព្រះនាមទ្រង់
សូមគិតអំពីគោត្តនាម ( នាមត្រកូល ) របស់អ្នកមួយភ្លែត ។ តើអ្នកធ្លាប់ពិចារណាអំពីពរជ័យ និង ការទទួលខុសត្រូវទាំងឡាយ ដែលកើតឡើងពីការមានឈ្មោះរបស់អ្នក និង ការធ្វើជាកម្មសិទ្ធិរបស់ក្រុមគ្រួសារអ្នកដែរឬទេ ? ឯកសិទ្ធិទាំងនេះមួយចំនួន អាចរួមបញ្ចូលទាំងសេចក្ដីស្រឡាញ់ និង ការទទួលយក ទីកន្លែងរស់នៅ សុវត្ថិភាព និង មនុស្សមើលថែអ្នក ។ ការទទួលខុសត្រូវរបស់អ្នក អាចរួមបញ្ចូលទាំងការប្រព្រឹត្តដោយការគោរពចំពោះសមាជិកគ្រួសារ ការធ្វើការងារផ្ទះ និង ការធ្វើឲ្យគ្រួសារមានឈ្មោះល្អ ។
ទោះជាអ្នកពុំមានគ្រួសារល្អ និង មានអារម្មណ៍ថា ឈ្មោះគ្រួសារអ្នកពុំសំខាន់ក៏ដោយ ក៏អ្នកបានលើកដាក់មកលើខ្លួនរបស់អ្នកនូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ កាលអ្នកបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកដែរ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:១៧–២៥ រួចស្វែងរកឯកសិទ្ធិ និង ការទទួលខុសត្រូវទាំងឡាយ ដែលកើតឡើងពីការលើកដាក់មកលើខ្លួនអ្នកនូវព្រះនាមរបស់ទ្រង់ ។ សូមសរសេរចម្លើយរបស់អ្នកនៅក្នុងតារាងខាងក្រោមនេះ ៖
|
ឯកសិទ្ធិ |
ការទទួលខុសត្រូវ |
|---|---|
យោងតាម គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:២៣ ហេតុអ្វីបានជាចាំបាច់សម្រាប់យើងក្នុងការលើកដាក់មកលើខ្លួនយើងនូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
-
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:២៦-៤៧
ព្រះអម្ចាស់បើកសម្ដែងអំពីការហៅ និង បេសកកម្មនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
នៅក្នុងសន្និសីទដំបូងក្នុងនាមជាសាវកដែលទើបតែបានហៅ អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន បានមានប្រសាសន៍ថា ៖
« ប្រាកដណាស់ វាគឺជាសេចក្ដីរំភើប និង សេចក្ដីអំណរដ៏ធំដែលខ្ញុំមានឱកាសដូចជានីហ្វៃបានថ្លែងដើម្បី ‹ និយាយអំពីព្រះគ្រីស្ទ…អររីករាយក្នុងព្រះគ្រីស្ទ…ផ្សាយអំពីព្រះគ្រីស្ទ [ និង ] ព្យាករអំពីព្រះគ្រីស្ទ › (នីហ្វៃទី២ ២៥:២៦) នៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលខ្ញុំនឹងទៅ និង គ្រប់មនុស្សដែលខ្ញុំនឹងជួប ដរាបដល់ខ្ញុំឃើញថា នេះជាវិនាទីចុងក្រោយនៃដង្ហើមជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ ប្រាកដណាស់ គ្មានគោលបំណង ឬ ឯកសិទ្ធិណាប្រសើរជាង ‹ [ សាក្សី ] ពិសេសអំពីព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទនៅពេញសព្វក្នុងពិភពលោក › នោះទេ (គ. និង ស. ១០៧:២៣) ។
« …លើសពីពាក្យសម្ដី និង ការបង្រៀន និង ទីបន្ទាល់ដែលបានថ្លែងរបស់ខ្ញុំ នោះជីវិតរបស់ខ្ញុំក៏ត្រូវតែជាផ្នែកក្នុងទីបន្ទាល់នៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនោះដែរ ។ តួអង្គរបស់ខ្ញុំ ត្រូវតែឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីទេវភាពនៃកិច្ចការនេះ។ ខ្ញុំពុំអាចទទួលវាបានទេ បើអ្វីណាមួយដែលខ្ញុំនិយាយ ឬធ្វើ ដែលនឹងបង្អាក់សេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកទៅលើព្រះគ្រីស្ទ បង្អាក់សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះសាសនាចក្រនេះ ឬបង្អាក់ការគោរពរបស់អ្នកចំពោះភាពជាសាវកដ៏បរិសុទ្ធនោះ។
« ខ្ញុំសន្យានឹងអ្នក-- ដូចខ្ញុំបានសន្យានឹងព្រះអម្ចាស់ និងបុរសទាំងនេះ--ថា ខ្ញុំនឹងព្យាយាមដើម្បីរស់នៅដ៏សក្ដិសមតាមទំនុកចិត្តនេះ ហើយបម្រើដោយពេញរង្វាស់នៃសមត្ថភាពរបស់ខ្ញុំ » (Miracles of the Restoration » Ensignខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៤, ៣១ ) ។
ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលអំពីការហៅ និង បេសកកម្មនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:២៦–៣២, ៣៧–៤៧ ។
-
ហេតុអ្វីបានជាសំឡេងមួយចំនួនងាយស្រួលស្គាល់ជាងជាសំឡេងដទៃទៀត ? តើអ្នកធ្លាប់ឃើញថា វាមានការលំបាកក្នុងស្គាល់ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះអម្ចាស់កាលទ្រង់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់អ្នកដែរឬទេ ?
យើងអាចស្ដាប់ឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះអម្ចាស់បានតាមរយៈពួកអ្នកបម្រើទ្រង់ ។ នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨ ព្រះអម្ចាស់បានពន្យល់ពីរបៀបបន្ថែម ដែលយើងអាចឮ ហើយស្គាល់ព្រះសូរសៀងរបស់ទ្រង់ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:៣៤–៣៦, ៤៧ ដោយស្វែងរករបៀបសំខាន់មួយនេះ ដែលព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ធ្វើការទាក់ទងមកយើង ។ នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨:៣៤ ឃ្លា « ព្រះបន្ទូលទាំងនេះ » សំដៅលើវិវរណៈទាំងឡាយ ដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទាន ដែលមានចែងនៅក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ។ យោងតាមខគម្ពីរទាំងនេះ តើអ្នកនឹងថ្លែងដូចម្ដេចទៅកាន់មនុស្សម្នាក់ ដែលចង់ដឹងពីរបៀបដែលយើងអាចឮព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់យើង ?
សូមសរសេរគោលការណ៍នេះដាក់នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ឬ សៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ យើងអាចឮព្រះសូរសៀងនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បាននៅពេលយើងអានព្រះគម្ពីរដោយនូវព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
យើងអាចឮព្រះសូរសៀងនៃព្រះអម្ចាស់តាមរបៀបនានា ដែលមិនមែនឮនៅក្នុងត្រចៀករបស់យើងនោះទេ ។ តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ យើងអាចទទួលបានអារម្មណ៍ និង សារលិខិតចូលទៅក្នុងគំនិត និង ដួងចិត្តរបស់យើង ( សូមមើល គ. និង ស. ៨:២–៣ ) ។ អែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា « នៅពេលយើងអាន ហើយសិក្សាអំពីវិវរណៈ នោះព្រះវិញ្ញាណអាចបញ្ជាក់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើងនូវសេចក្ដីពិតនៃអ្វីដែលយើងកំពុងស្វែងយល់ គឺតាមរបៀបនេះហើយ ដែលព្រះសូរសៀងនៃព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់យើងម្នាក់ៗ » ( “Marvelous Are the Revelations of the Lord,” Ensign,ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩៨ ទំព័រ ៣២ ) ។
សូមគិតអំពីបទពិសោធន៍មួយនៅពេលអ្នកទទួលអារម្មណ៍ថា ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បំផុសគំនិតអ្នកនៅពេលអ្នកអាន ឬ ពិចារណាអំពីបទគម្ពីរទាំងឡាយ ។ សូមពិចារណាទៅលើសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖
-
តើការដឹងថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចជួយអ្នកឲ្យស្ដាប់ឮព្រះសូរសៀងនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅពេលអ្នកអានព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ មានអានុភាពលើរបៀបដែលអ្នកពិចារណាអំពីបទគម្ពីរទាំងឡាយយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើសេចក្ដីពិតនោះអាចបង្ហាញផ្លូវដល់អ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច ដើម្បីជ្រើសរើសពេលវេលា ទីកន្លែង ឬ បរិយាកាសជុំវិញនៅពេលដែលអ្នកអានព្រះគម្ពីរ ?
-
ខ្ញុំបានសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៨ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖