មេរៀនទី ១២ ៖ ថ្ងៃទី ៤
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៣-៥៦
បុព្វកថា
ក្នុងខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨៣១ ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានទទួលវិវរណៈដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥៣-៥៥ ។ វិវរណៈនេះមាននូវការណែនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅកាន់សមាជិកមួយចំនួននៃសាសនាចក្រ ដែលបានរស់នៅក្នុងរដ្ឋ អូហៃអូ ប៉ុន្ដែ មិនយូរប៉ុន្មានបានផ្លាស់ទៅរដ្ឋ មីសសួរី វិញ ។ ក្នុងវិវរណៈទាំងនេះ ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ ស៊ីឌនី គិលបឺត, នូវល ណៃត៍ និង វិលលាម ដ័បបុលយូ ហ្វែប្ស ដោយបានប្រទានដល់ពួកគាត់នូវសេចក្ដីណែនាំនានា ដែលមានភាពជាក់លាក់ចំពោះកិច្ចការចាត់តាំងក្នុងសាសនាចក្រ និង ទេពកោសល្យរបស់ពួកគាត់ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៣
ព្រះអម្ចាស់ហៅ ស៊ីឌនី គិលបឺត ឲ្យធ្វើជាអែលឌើរ ហើយធ្វើដំណើរជាមួយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ទៅរដ្ឋមិសសួរី
បន្ទាប់ពី ស៊ីឌនី គិលបឺត បានឃើញថា ឈ្មោះរបស់គាត់ពុំមាននៅក្នុងបញ្ជីអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ដែលត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើដំណើរទៅកាន់រដ្ឋ មិសសួរី ទេ ( សូមមើល គ. និង ស. ៥២:២២–៣២ )នោះគាត់បានទៅជួបព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ហើយបានទូលសួរអំពីអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យឲ្យគាត់ធ្វើ ។ យ៉ូសែបបានទូលសូមដល់ព្រះអម្ចាស់ ហើយបានទទួលវិវរណៈដែលមានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៣ ។ នៅក្នុងវិវរណៈនោះ ព្រះអម្ចាស់បានណែនាំឲ្យបងប្រុស គិលបឺត ត្រូវបានតែងតាំងជាអែលឌើរ ហើយបម្រើជាអ្នកតំណាងឲ្យប៊ីស្សព អែតវឺត ប៉ាទ្រិច ។ តួនាទីរបស់បងប្រុស គិលបឺត ក្នុងនាមជាអ្នកតំណាងឲ្យប៊ីស្សព ត្រូវបានពន្យល់កាន់តែច្បាស់នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៧:៦–១០, ១៥ ។ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានបញ្ជា ស៊ីឌនី ឲ្យទៅរដ្ឋ មិសសួរី ជាមួយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ស៊ីឌនី រិកដុន ដែរ ។
សូមពិចារណាអំពីបទពិសោធន៍របស់យុវជនខាងក្រោមនេះ ដែលបានចង់ដឹងអំពីអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យឲ្យគាត់ធ្វើ ៖
« អេលីស្សា ក្រេមើរ បានទទួលចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានរបស់នាងនៅក្នុងប្រទេសចិន ។ ចម្លើយរបស់នាងសាមញ្ញ ប៉ុន្តែ ទន្ទឹមនឹងនោះក៏លំបាកក្នុងការធ្វើដែរ ។ នាងត្រូវបោះបង់ចោលក្ដីស្រមៃដែលនាងមានតាំងពីយូរមកហើយនោះ ដោយត្រឡប់ទៅប្រទេសវិញ ហើយរស់នៅក្នុងជីវិតជានិស្សិតសាកលវិទ្យាល័យទូទៅមួយ ។ ចម្លើយនោះបានធ្វើឲ្យនាងភ្ញាក់ផ្អើល ប៉ុន្តែ នាងមានឆន្ទៈធ្វើតាម ការណ៍ដែលព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលប្រាប់ឲ្យនាងធ្វើ ។
« អេលីស្សា… បានក្លាយទៅជាកីឡាការិនីបាល់ទាត់ដ៏កំពូលមួយរូប ។ នាងសម្រេចបានគោលដៅជាច្រើនរបស់នាង ដោយខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីបានក្លាយទៅជាសមាជិកមួយរូបនៃក្រុមកីឡាការិនីថ្នាក់ជាតិប្រចាំសហរដ្ឋ ដែលបានផ្ដល់ឱកាសឲ្យនាងបានប្រកួតនៅក្នុងការប្រកួតកីឡាពានរង្វាន់ពិភពលោកនិង ការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិកឆ្នាំ ២០០៤ ។
« នាងបានសម្រេចអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលនាងចង់ធ្វើ ។ ប៉ុន្តែ វាមិនបានធ្វើឲ្យនាងសប្បាយចិត្តនោះទេ ។
« អេលីស្សា បានវាចាថា ‹ ខ្ញុំមានអ្វីគ្រប់យ៉ាង ។ ‹ ខ្ញុំមានក្រុមគ្រួសារមួយដ៏ល្អ ។ ខ្ញុំមានមិត្តភក្ដិជាច្រើន ។ ខ្ញុំកំពុងសិក្សានៅសាលា ប៊ី. វ៉ាយ យូ ។ ខ្ញុំលេងបានយ៉ាងល្អសម្រាប់ក្រុមជម្រើសជាតិ ។ ប៉ុន្តែ តើខ្ញុំនឹងបន្តខិតខំប្រឹងប្រែងឆ្ពោះទៅមុខ ក្នុងការបង្កើតក្រុមប្រកួតពានរង្វាន់ពិភពលោក ហើយនៅតែមានអារម្មណ៍ទទេស្អាតយ៉ាងនេះម៉េចនឹងកើតទៅ ? ›
« ក្រោយមក កាលកំពុងប្រកួត នៅប្រទេសចិន អេលីស្សា បានភ្ញាក់ឡើងកណ្ដាលរាត្រីទាំងយំផង ។ នាងទទួលបានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅ ជាអារម្មណ៍លួងលោមចិត្ត ។ ‹ ខ្ញុំនៅចាំបានថា ខ្ញុំដាក់ដៃលើទ្រូង ហើយភ្លាមនោះ មានគំនិតទាំងនេះបានលេចឡើងថា ៖ « អ្នកត្រូវតែចាកចេញពីក្រុមកីឡាការិនីថ្នាក់ជាតិនោះ ។ វាមិនត្រឹមត្រូវទេ ដែលអ្នកត្រូវរំលងច្បាប់ថ្ងៃឈប់សម្រាកនោះ ។ វាមិនថ្វីទេ ដែលអ្នកដើរតាមមាគ៌ាផ្សេងពីនេះ ។ អ្វីៗនឹងដំណើរការល្អ › » ។ នាងបានរ៉ាយរ៉ាប់ថា នាងបានពេញទៅដោយព្រះវិញ្ញាណ និង មានបទពិសោធន៍ដដែលៗកើតឡើងបីបួនរាត្រីជាប់ៗគ្នា ។
« ទោះជានាងជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រតាំងពីនាងកើតមកក្ដី ក៏ចំណាប់អារម្មណ៍របស់អេលីស្សា ទៅលើដំណឹងល្អបានកើតឡើងជាលំដាប់ដែរ ។ នាងអានព្រះគម្ពីរយ៉ាងហោចណាស់ ៣០ នាទីជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយនាងបានសម្គាល់ថា ការអធិស្ឋានរបស់នាងកំពុងតែផ្លាស់ប្ដូរ ។ នាងបានទូលសួរព្រះអម្ចាស់នូវអ្វីដែលទ្រង់ចង់ឲ្យនាងធ្វើ ។ ហើយនៅក្នុងប្រទេសចិន នាងបានទទួលចម្លើយរបស់ខ្លួន ។
« ‹ ខ្ញុំមិនដែលមានអារម្មណ៍ដូចនោះពីមុនមកទេ ដែលជាអារម្មណ៍លួងលោម និង កក់ក្ដៅ ។ ខ្ញុំប្រាថ្នាសូមឲ្យមានបទពិសោធន៍ទាំងនោះ គ្រប់ពេលដែលខ្ញុំមានសំណួរ ។ អ្វីគ្រប់យ៉ាងហាក់ដូចជាមានភាពច្បាស់លាស់ ។ វាបានធ្វើឲ្យខ្ញុំយល់យ៉ាងច្បាស់ › ។
« អេលីស្សា បានធ្វើតាមការបំផុសគំនិត ដែលនាងបានទទួល ។ នាងបន្លឺថា ‹ នៅពេលអ្នកទទួលបានការបំផុសគំនិត អ្នកត្រូវធ្វើតាមការបំផុសគំនិតនោះភ្លាម ។ ប្រសិនបើខ្ញុំនិយាយថា « មែន វាត្រឹមត្រូវហើយ ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំពិតជាចង់ប្រកួតក្នុងការប្រកួតកីឡាពានរង្វាន់ពិភពលោក ដូច្នេះខ្ញុំនឹងធ្វើតាមការបំផុសគំនិតតាមក្រោយ » នោះអ្វីៗអាចនឹងមិនដំណើការស្របទៅតាមអ្វីដែលត្រូវបានរំពឹងទុកនោះឡើយ › ។…
« មិនមែនការចួលរួមក្នុងក្រុមកីឡារិនីជាតិនោះទេ ដែលបានផ្ដល់ពេលវេលាឲ្យ អេលីស្សា សាកល្បងអ្វីដែលថ្មីៗ » ។ វាគឺអំឡុងពេលដែលនាងបានចាប់ផ្ដើមដើរលេងជាគូជាមួយនឹងយុវជនម្នាក់ ដែលបានបង្រៀននាងលេងហ្គីតា ហើយក្រោយមកពួកគេបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
« អេលីស្សា បានពោលថា ‹ ខ្ញុំប្រាកដណាស់ថា ខ្ញុំត្រូវបានរៀបចំឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរនេះ តាមរយៈអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅប្រទេសចិន ។ ខ្ញុំបានលះបង់អ្វីមួយចោល ហើយទទួលបានអ្វីមួយដែលកាន់តែប្រសើរជាងនោះទៅទៀត › ។
« …នាងនៅតែចង់ប្រឹងប្រែងធ្វើការ ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះវាជាការប្រឹងប្រែងដើម្បីគ្រួសារផ្ទាល់ខ្លួនរបស់នាង ។
« [ អេលីស្សា ] ស្ដាប់តាមគ្រូបង្វឹកដ៏ឆ្នើមបំផុត គឺព្រះវរបិតាសួគ៌ ដែលជាអ្នកអាចដឹកនាំនាង ហើយប្រទានឲ្យនាងនូវការដឹកនាំ និង ការបំផុសគំនិត ។ ដូចអេលីស្សា បានពោលថា ‹ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ជ្រាបពីយើងម្នាក់ៗ ។ ចំពោះខ្ញុំ នោះជារឿងប្រពៃណាស់ ដើម្បីដឹង ហើយមានទីបន្ទាល់អំពីការណ៍នោះ › » ( Janet Thomas«The Playmaker»New Era ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៣ ទំព័រ ២១, ២៣ ) ។
សូមពិចារណាអំពីវិធី ដែលអ្នកអាចទទួលបានការដឹកនាំពីព្រះអម្ចាស់អំពីជីវិតរបស់អ្នក ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៤
ព្រះអម្ចាស់ណែនាំ នូវល ណៃត៍ ឲ្យដឹកនាំពួកបរិសុទ្ធនៅភូមិខូលស្វិល ទៅកាន់រដ្ឋ មិសសួរី ។
ក្នុងខែ មេសា ឆ្នាំ ១៨៣១ នូវល ណៃត៍ បានដឹកនាំពួកបរិសុទ្ធចេញពីភូមិខូលស្វិល រដ្ឋ នូវ យ៉ោក ទៅចូលរួមជាមួយពួកបរិសុទ្ធនៅរដ្ឋ អូហៃអូ ។ ក្នុងខែ ឧសភា ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានណែនាំប៊ីស្សព អែតវឺត ប៉ាទ្រិច ឲ្យរៀបចំពួកបរិសុទ្ធតាំងលំនៅលើដីធ្លីក្នុងភូមិថមសុន រដ្ឋ អូហៃអូ ដែល លីម៉ាន ខូព្លី បានចុះសេចក្ដីសញ្ញា ( ឬ សន្យា ) ថានឹងប្រគល់ឲ្យទុកសម្រាប់ជាគោលបំណងនោះ ។ ពួកគេបានដាំដំណាំនៅទីនោះ ហើយបានចាប់ផ្ដើមបង្កបង្កើនផលនៅលើដីធ្លីនោះ ។ ប៉ុន្តែ ទោះជាពួកគេធ្វើការរួមគ្នាដើម្បីបង្កើនដីនោះក្ដី ក៏ពួកគេបានចាប់ផ្ដើមមានភាពអាត្មានិយម និង ភាពលោភលន់ ។ ស្ថានភាពរបស់ពួកគេមានសភាពកាន់តែអាក្រក់ទៅៗនៅពេល លីម៉ាន ខូព្លី បានត្រឡប់មកពីបេសកកម្មផ្សាយទៅកាន់ពួកសេកើរវិញ ( សូមមើល គ. និង ស. ៤៩ ) ហើយបានចាប់ផ្ដើមសង្ស័យលើសេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្លួន ។ គាត់បដិសេធទីបន្ទាល់ដែលកំពុងរីកលូតលាស់របស់គាត់ចំពោះដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញ ហើយបានបញ្ជាឲ្យពួកបរិសុទ្ធចាកចេញពីដីធ្លី ។ គាត់ក៏បានទារថ្លៃពីពួកគេចំនួន ៦០ ដុល្លា ។ ដោយសារតែលីម៉ាន ខូព្លី បានល្មើសនឹងសេចក្ដីសញ្ញារបស់គាត់ នោះពួកបរិសុទ្ធពុំមានកន្លែងណានឹងរស់នៅឡើយ ។ នូវល ណៃត៍ និង អ្នកដទៃទៀត បានសួរព្យាការីថាតើគួរធ្វើដូចម្ដេច ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៤:១-៣ រួចគូសសម្គាល់អ្វី ដែលព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះទ័យចង់ឲ្យពួកបរិសុទ្ធទាំងនេះធ្វើ ដើម្បីជួយឲ្យស្ថានភាពរបស់ពួកគេមានសភាពប្រសើរឡើង ។ បន្ទាប់មក សូមពិចារណាអំពីសំណួរដូចតទៅនេះ ៖ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកគិតថា ការប្រែចិត្ត និង ការបន្ទាបខ្លួន នឹងជួយដល់ពួកបរិសុទ្ធទាំងនេះ ?
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៤:៦ រួចគូសសម្គាល់ពរជ័យមួយ ដែលត្រូវបានប្រទានដល់ពួកបរិសុទ្ធទាំងនោះ ដែលបានរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាក្នុងការថ្វាយទ្រព្យសម្បត្តិពួកគេ ។
យោងតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៤:១–៦ សូមបំពេញគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ បើយើងរក្សាសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើង ហើយគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះអម្ចាស់ នោះយើងនឹងទទួលបាន ។
រាល់ពរជ័យដែលយើងទទួលបាន គឺជាទង្វើនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ គំរូមួយនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអម្ចាស់ គឺនៅពេលដែលទ្រង់អភ័យទោសដល់យើងពីអំពើបាប ។ នៅពេលយើងរក្សាសេចក្ដីសញ្ញា ដែលយើងធ្វើនៅពេលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ នោះយើងនឹងមិនគ្រាន់តែទទួលបានសេចក្ដីមេត្តាករុណានៅក្នុងជីវិតនេះទេ គឺថែមទាំងបន្តទៅដល់សេចក្តីជំនុំជម្រះចុងក្រោយទៀត ។
អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនអំពីវិធីមួយចំនួន ដែលព្រះអម្ចាស់បន្តមានសេចក្ដីមេត្តាករុណា នៅពេលយើងរក្សាសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើង ៖
« សេចក្តីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់ទាំងឡាយនៃព្រះអម្ចាស់ គឺជាពរជ័យផ្ទាល់ខ្លួន និង សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ ជាកម្លាំង ជាការការពារ ជាការធានាអះអាង ជាការដឹកនាំ ជាសេចក្តីសប្បុរស ដែលពោរពេញដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ជាការលួងលោមចិត្ត ជាការគាំទ្រ និង ជាអំណោយទានទាំងឡាយខាងវិញ្ញាណ ដែលយើងបានទទួល និង ក៏ដោយសារតែតាមរយៈព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។…
« … សេចក្តីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់ទាំងឡាយនៃព្រះអម្ចាស់ មិនកើតឡើងដោយចៃដន្យ ឬ គ្រាន់តែជាការគាប់ជួននោះទេ ។ ភាពស្មោះត្រង់ ការគោរពប្រតិបត្តិ និង ការបន្ទាបខ្លួននាំឲ្យសេចក្តីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់ទាំងឡាយ កើតមានក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយជាញឹកញាប់ វាកើតមានតាមកាលកំណត់របស់ព្រះអម្ចាស់ដែលអាចធ្វើឲ្យយើងទទួលស្គាល់ និង ឲ្យតម្លៃខ្ពស់ចំពោះពរជ័យសំខាន់ៗទាំងនេះ » ( «The Tender Mercies of the Lord» Ensignឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៥ ទំព័រ ៩៩–១០០ ) ។
-
សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកអំពីពរជ័យមួយចំនួន ដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថាព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់អ្នកនាពេលថ្មីៗនេះ ដោយសារតែភាពស្មោះត្រង់របស់អ្នកដែលមានចំពោះសេចក្ដីសញ្ញា និង ការគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ។
នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៤:៧–១០ យើងអានថា បន្ទាប់ពីពួកបរិសុទ្ធទាំងនេះបានបាត់បង់ផ្ទះសម្បែងខ្លួននៅលើដីធ្លីរបស់ លីម៉ាន ខូព្លី នោះព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាពួកគេឲ្យធ្វើដំណើរទៅកាន់រដ្ឋ មិសសួរី ។ ពួកគេត្រូវតាំងនរណាម្នាក់ឲ្យបង់ប្រាក់សម្រាប់ការចំណាយនៅតាមផ្លូវ ហើយពួកគេត្រូវធ្វើការដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវិតរស់នៅនៅទីនោះ រហូតដល់ព្រះអម្ចាស់នឹងរៀបចំកន្លែងមួយឲ្យពួកគេតាំងលំនៅ ។ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានប្រទានឱវាទដល់ពួកគេ ឲ្យមានការអត់ធន់ក្នុងសេចក្ដីលំបាក ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៥
ព្រះអម្ចាស់ហៅ វិលលាម ដ័បបុលយូ ហ្វែប្ស ឲ្យជួយក្នុងការសរសេរ និង ការបោះពុម្ពសៀវភៅផ្សេងៗនៃសាសនាចក្រ
សូមគិតអំពីទេពកោសល្យ ឬ ជំនាញមួយចំនួនរបស់អ្នក ។ រួចគិតអំពីទេពកោសល្យ ឬ ជំនាញមួយចំនួន ដែលមិត្តភក្ដិអ្នកមា្នក់មាន ។ ដោយសារតែសមត្ថភាពរបស់យើងមានច្រើនខុសៗគ្នា នោះយើងអាចជួយក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់តាមវិធីផ្សេងៗគ្នា ។. ព្រះអាចប្រើប្រាស់ទេពកោសល្យ ជំនាញ និង សមត្ថភាពនានាដើម្បីប្រទានពរដល់កូនចៅទ្រង់ ។ វិលលាម ដ័បបុលយូ ហ្វែប្ស គឺជាគំរូនៃគោលការណ៍នេះ ។ មុនពេលគាត់បានទៅដល់ទីក្រុង ខឺតឡង់ រដ្ឋ អូហៃអូ គាត់បានជាវព្រះគម្ពីរមរមនមួយក្បាលនៅពីរសប្ដាហ៍បន្ទាប់ពីវាត្រូវបានដាក់លក់ ។ ការណ៍នេះបាននាំឲ្យគាត់មានការប្រែចិត្តជឿ ។
សូមអានសេចក្ដីណែនាំអំពីកណ្ឌនៃ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៥ ដោយស្វែងរកជំនាញ ឬ សមត្ថភាពមួយរបស់ វិលលាម ដ័បបុលយូ ហ្វែប្ស ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៥:៤ ដោយស្វែងរកទេពកោសល្យមួយទៀតដែលគាត់មាន ។ ព្រះអម្ចាស់បានហៅបងប្រុស ហ្វែប្ស ឲ្យប្រើប្រាស់ទេពកោស្យ និង ជំនាញទាំងឡាយរបស់គាត់ ដើម្បីជួយក្នុងការសរសេរ និង ការបោះពុម្ពសៀវភៅផ្សេងៗនៃសាសនាចក្រក្នុងរដ្ឋ មិសសួរី ( សូមមើល គ. និង ស. ៥៥:៥ ) ។ កិច្ចខិតខំរបស់បងប្រុស ហ្វែប្ស នៅទីនោះ បានប្រទានពរដល់សាសនាចក្រតាមវិធីជាច្រើន ។
-
-
តើអ្នកធ្លាប់បានឃើញព្រះអម្ចាស់ប្រើប្រាស់ទេពកោសល្យ និង សមត្ថភាពរបស់រាស្ត្រទ្រង់ ទៅប្រទានពរដល់មនុស្សដទៃតាមរបៀបណា ?
-
តើទេពកោសល្យ និង សមត្ថភាពរបស់អ្នក អាចនឹងប្រទានពរ ហើយលើកទឹកចិត្តមនុស្សដទៃ ហើយជម្រុញកិច្ចការព្រះអម្ចាស់ឲ្យឆ្ពោះទៅមុខយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥៦:១-១៣
ព្រះអម្ចាស់ដកហូតការហៅបម្រើបេសកកម្មរបស់ អែសរ៉ា ធេយ័រ ហើយព្រមានគាត់ឲ្យប្រែចិត្ត
-
អែសរ៉ា ធេយ័រ ត្រូវបានចាត់តាំងឲ្យរស់នៅ ហើយធ្វើការជាមួយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ស៊ីញ្ញ័រ ក្នុងកសិដ្ឋានរបស់ ហ្វ្រែឌើរិក ជី វិលលាម្ស នៅទីក្រុង ខឺតឡង់ រដ្ឋ អូហៃអូ ។ បន្ថែមលើការធ្វើការក្នុងកសិដ្ឋាន អែសរ៉ា ក៏បានជួយបង់ថ្លៃបំណុលខ្លះដែលជំពាក់លើដីធ្លីដែរ ។ នៅពេលគាត់ត្រូវបានហៅឲ្យទៅបេសកកម្មមិសសួរី ជាមួយ ថូម៉ាស ប៊ី ម៉ាស ( សូមមើល គ. និង ស. ៥២:២២ ) គាត់បានសុំយកកម្មសិទ្ធចំណែកលើដីធ្លីនៃសាសនាចក្រ ដែលគាត់គិតថាខ្លួនសមនឹងទទួលបានដីធ្លីនោះ ។ ដោយសារតែការខ្វល់ខ្វាយរបស់គាត់ចំពោះទ្រព្យសម្បត្តិ និង ប្រាក់កាស នោះអែសរ៉ា ធេយ័រ ពុំបានត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ដើម្បីចេញទៅបម្រើបេសកកម្មនោះឡើយ ទន្ទឹមនឹងពេលដែល ថូម៉ាស បានត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ហើយនោះ ដូច្នេះហើយ ថូម៉ាស ក៏បានទៅជួបព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ហើយបានសួរអំពីអ្វីដែលគាត់គួរតែធ្វើ ។
ក្នុងវិវរណៈដែលមានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៦ ព្រះអម្ចាស់បានដកហូតការហៅបម្រើបេសកកម្មពី អែសរ៉ា ធេយ័រ មកវិញ ហើយចាត់ដៃគូថ្មីសម្រាប់បងប្រុស ម៉ាស ។ ក្រោយមក ព្រះអម្ចាស់បានព្រមានអំពីភាពឆ្មើងឆ្មៃ ហើយបានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធថា ទ្រង់មានពរជ័យទុកសម្រាប់ប្រទានឲ្យច្រើនជាងដីធ្លី និង ប្រាក់កាសទាំងនេះទៅទៀត ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៦:៣–៥ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលបានកើតឡើង ដោយសារតែ អែសរ៉ា ធេយ័រ ពុំបានត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ដើម្បីចេញទៅជាមួយ ថូម៉ាស ប៊ី ម៉ាស ទៅកាន់រដ្ឋ មិសសួរី ។ នៅពេលអ្នកអាន វាអាចនឹងមានប្រយោជន៍ ដើម្បីស្គាល់ថាពាក្យ ដកហូត មានន័យថា ដកយកមកវិញ ឬ បោះបង់ ។ តើអែសរ៉ា បានបាត់បង់អ្វីខ្លះ ដោយសារតែការពុំទាន់ត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ដើម្បីចេញទៅជាមួយបងប្រុស ម៉ាស នោះ ?
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៦:៤ បង្រៀនយើងថា ព្រះអម្ចាស់អាចបញ្ជា ឬ ដកហូតព្រះបញ្ញតិមួយវិញ នៅពេលទ្រង់ព្រះតម្រិះឃើញថាសមនឹងធ្វើ ។ អ្នកអាចគូសចំណាំពាក្យ ឬ ឃ្លា ដែលបង្រៀនអំពីគោលការណ៍នេះ ។
ចំណុចខាងក្រោមនេះ គឺជាឧទាហរណ៍មួយចំនួនចេញពីបទគម្ពីរ និង ប្រវត្តិសាសនាចក្រនៃការប្រទានឲ្យ ឬ ការដកហូតព្រះបញ្ញត្តិមកវិញ ៖
-
បន្ទាប់ពីព្រះអម្ចាស់បានប្រទានក្រឹត្យវិន័យមួយដែលកាន់តែពិបាកទៅដល់ម៉ូសេ និង រាស្ត្ររបស់លោក នោះពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលបានបះបោរ ហើយបានចាប់ផ្ដើមថ្វាយបង្គំរូបសំណាកគោធ្វើពីមាស ។ រួចព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់ពួកគេ នូវក្រឹត្យវិន័យមួយដែលស្រួលជាងនេះ ។ ( សូមមើល ការបកប្រែរបស់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និក្ខមនំ ៣២:១៤; ៣៣:២០; ៣៤:១–២ [ នៅក្នុងសេចក្ដីបន្ថែមព្រះគម្ពីរប៊ីប ] ) ។
-
អំឡុងពេលការបម្រើរបស់ព្រះអង្គនៅលើផែនដី ទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលប្រាប់ពួកសាវកទ្រង់ឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អទៅត្រឹមតែពួកសាសន៍យូដាប៉ុណ្ណោះ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ១០:៥) ។ មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីការសុគតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ពេត្រុស បានទទួលវិវរណៈមួយថា ដល់ពេលដែលត្រូវផ្សាយដំណឹងល្អទៅកាន់មនុស្សនៃអស់ទាំងសាសន៍ហើយ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ២៨:១៩) ។
-
នៅក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះ ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាឲ្យពួកបរិសុទ្ធជំនាន់ដំបូងមួយចំនួនអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព ។ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រជាច្រើនទៀត បានឃើញថា ព្រះបញ្ញត្តិនេះពិបាកនឹងអនុវត្ត ប៉ុន្តែ ពួកលោកបានគោរពប្រតិបត្តិតាម ។ ច្រើនឆ្នាំក្រោយមក បន្ទាប់ពីបានទទួលវិវរណៈ ប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ បានចេញជាសេចក្ដីថ្លែងការណ៍លាយលក្ខណ៍អក្សរ—សេចក្ដីប្រកាស—ដែលត្រូវបានទទួលយកជាផ្លូវការដោយសាសនាចក្រ និង បានចងក្រងនៅថ្ងៃទី ៦ ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៨៩០ ។ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ បានបញ្ចប់ការអនុវត្តន៍អាពា៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពនៅក្នុងសាសនាចក្រ ( សូមមើល សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការ ទី១ ) ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៦:៨–១១ ដោយស្វែងរកការណ៍ដែលព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាឲ្យ អែសរ៉ា ធេយ័រ ធ្វើ បន្ទាប់ពីការហៅបម្រើបេសកកម្មរបស់គាត់ត្រូវបានដកហូត ។ ជាសំណាងល្អ អែសរ៉ា បានជ្រើសរើសប្រែចិត្ត ហើយប្រាំពីរខែក្រោយមក គាត់ត្រូវបានហៅម្ដងទៀតឲ្យបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាជាមួយ ថូម៉ាស ប៊ី ម៉ាស ( សូមមើល គ. និង ស. ៧៥:៣១ ) ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥៦:១៤-២០
ព្រះអម្ចាស់ព្រមានពួកបរិសុទ្ធប្រឆាំងនឹងភាពលោភលន់ និង ចិត្តឆ្មើងឆ្មៃ
មនុស្សខ្លះគិតថា ភាពឆ្មើងឆ្មៃគឺជាលក្ខណៈសម្បត្តិមួយដែលមានក្នុងចិត្តរបស់អ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការណ៍នេះមិនពិតប្រាកដជានិច្ចនោះទេ នៅពេលដែលអ្នកបានរៀនក្នុងខគម្ពីរខាងក្រោមនេះ ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៦:១៦–១៧ ដោយស្វែងរកថាតើចិត្តដែលមិនបានកែប្រែនោះ សម្ដែងចេញក្នុងអ្នកមាន និង អ្នកក្រយ៉ាងដូចម្ដេច ។ សូមគិតពីការគូសចំណាំអ្វីដែលអ្នករកឃើញ ។ សូមពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលភាពឆ្មើងឆ្មៃ និង ភាពលោភលន់ មានលក្ខណៈដូចគ្នា ទោះជាអ្នកមាន ឬ អ្នកក្រក្ដី ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៦:១៨ ដោយស្វែងរកការពិពណ៌នារបស់ព្រះអម្ចាស់ស្ដីពីចិត្ត និង វិញ្ញាណនៃបុគ្គលទាំងឡាយណាដែលនឹងទទួលបានពរ ។ សូមប្រើលេខយោង ដើម្បីយល់ពាក្យមួយចំនួន ដែលព្រះអម្ចាស់ប្រើ ។
អែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា ៖ « នៅពេលអ្នកស្វែងរកពរជ័យទាំងឡាយនៃការប្រែចិត្តជឿ នោះអ្នកអាចថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់នូវអំណោយនៃចិត្តសង្រេង ឬ ប្រែចិត្ត និង វិញ្ញាណទន់ទាប ឬ គោរពប្រតិបត្តិរបស់អ្នក ។ ជាក់ស្ដែង វាគឺជាអំណោយនៃខ្លួនអ្នកផ្ទាល់តែម្ដង —គឺថាអ្នកជានរណា ហើយអ្នកនឹងក្លាយជានរណា » ( «When Thou Art Converted» Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៤ ទំព័រ ១២ ) ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥៦:១៩-២០ ដោយស្វែងរកពរជ័យ ដែលព្រះអម្ចាស់បានសន្យាដល់អ្នកដែលមានចិត្តទន់ទាប ។ វាអាចនឹងជួយអ្នកឲ្យដឹងថា « រង្វាន់ » របស់ព្រះអម្ចាស់មានន័យថា ទ្រង់នឹងសងនូវគ្រប់កិច្ចការល្អ និង អាក្រក់ទាំងអស់ដែលបានប្រព្រឹត្ត ។
-
-
តើពរជ័យទាំងឡាយដែលមានរ៉ាយរ៉ាប់នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៦:១៨–២០ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងទ្រព្យសម្បត្តិ និង ប្រាក់កាសដែល អែសរ៉ា ធេយ័រ និង មនុស្សដទៃទៀតបានខ្វល់ខ្វាយនោះ មានលក្ខណៈដូចម្ដេច ?
-
តើអ្នកអាចធ្វើដូចម្ដេច ដើម្បីមានដួងចិត្ត ដែលនឹងទទួលបានពរជ័យ ដូចមាននៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ?
-
-
ខ្ញុំបានសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៥៣-៥៦ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖