សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២

សេចក្តីផ្តើម

អំឡុងសតវត្សរ៍ទី ២០ កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនា បានសាយភាយទៅទូទាំងផែនដី ។ អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រ បានអធិស្ឋានសុំការដឹកនាំពាក់ព័ន្ធទៅនឹងលក្ខខណ្ឌចំពោះការតែងតាំងបព្វជិតភាព និងពិធីបរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធសម្រាប់សមាជិកសាសនាចក្រដែលជាកូនចៅរបស់ជនជាតិអាហ្វ្រិក ។ វិវរណៈដ៏ជាក់លាក់មួយបានប្រទានដល់ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ហើយត្រូវបានអះអាងបញ្ជាក់ដល់ទីប្រឹក្សារបស់លោកនៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ និង សមាជិកនៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធសលត៍ លេក នៅថ្ងៃទី ១ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៩៧៨ ។ នៅក្នុងសំបុត្រមួយដែលចុះថ្ងៃទី ៨ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៩៧៨ ពួកលោកបានប្រកាសវិវរណៈនោះ ។

សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២

ព្រះអម្ចាស់បើកសម្ដែងថា ពរជ័យបព្វជិតភាព និងពរជ័យនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ អាចផ្ដល់ទៅឲ្យសមាជិកនៃសាសនាចក្រដែលមានភាពសក្ដិសមគ្រប់រូប ។

សូមស្រមៃថាអ្នកមានមិត្តម្នាក់ដែលជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ហើយកំពុងតែស្មុគស្មាញនឹងសំណួរខ្លះៗអំពី គោលលទ្ធិ គោលនយោបាយ ឬការអនុវត្តនានារបស់សាសនាចក្រ ។

សូមឆ្លើយសំណួរដូចខាងក្រោម ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើអ្នកនឹងលើកទឹកចិត្តមិត្តរបស់អ្នកឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ?

នៅក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ នៃគណៈប្រធានទីមួយ សូមគូសចំណាំផ្នែកណា ដែលមានប្រយោជន៍ជាពិសេសចំពោះអ្នក ៖

« ចុះការសង្ស័យ និង សំណួរវិញ ? តើអ្នកឃើញថា ដំណឹងល្អនេះពិតដោយរបៀបណា ? តើវាមិនអីទេឬដែលមានសំណួរអំពីសាសនាចក្រ ឬ គោលលទ្ធិរបស់សាសនាចក្រនោះ ? មិត្តភក្ដិវ័យក្មេងជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំអើយ យើងគឺជាមនុស្សដែលសួរសំណួរ ដោយសារយើងដឹងថាសំណួរនាំទៅរកសេចក្ដីពិត ។ នោះគឺជារបៀបដែលសាសនាចក្រនេះចាប់ផ្ដើមឡើង--មកពីយុវជនម្នាក់ដែលមានសំណួរនោះ ។ តាមពិត ខ្ញុំមិនប្រាកដពីរបៀបដែលមនុស្សម្នាក់អានរកឃើញសេចក្ដីពិត ដោយគ្មានការសួរសំណួរនោះទេ ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ អ្នកនឹងកម្ររកឃើញវិវរណៈមួយដែលមក ដោយមិនបានឆ្លើយតបទៅនឹងសំណួរណាស់ ។ នៅពេលណាដែលមានសំណួរមួយលេចឡើង ហើយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ មិនបានប្រាកដពីចម្លើយនោះ គាត់បានទៅរកព្រះអម្ចាស់ ហើយលទ្ធផលគឺជាវិវរណៈដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ។ ជាញឹកញាប់ ចំណេះដឹងដែលយ៉ូសែប បានទទួលនោះបានលាតសន្ធឹងឆ្ងាយលើសពីសំណួរដើមទៅទៀត ។ នេះគឺដោយសារមិនត្រឹមតែព្រះអម្ចាស់អាចឆ្លើយនឹងសំណួរដែលយើងសួរប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែអ្វីដែលសំខាន់ជាងនេះទៅទៀតនោះគឺ ទ្រង់អាចផ្ដល់ចម្លើយឲ្យយើងចំពោះសំណួរទាំងឡាយដែលយើងគួរតែបានសួរនោះ ។ ចូរយើងស្ដាប់តាមចម្លើយទាំងនោះ ។

« ការខិតខំរបស់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានៃសាសនាចក្រនេះ គឺមាននៅលើអ្នករៀនថ្មីដ៏ស្មោះត្រង់ ដែលសួរសំណួរដោយអស់ពីចិត្ត ។ ការសួរគឺជាទីកំណើតនៃទីបន្ទាល់ ។ អ្នកខ្លះអាចមានអារម្មណ៍អៀនខ្មាស់ ឬ ថាមិនស័ក្ដិសម ដោយសារពួកគេបានរកសំណួរដែលទាក់ទងទៅនឹងដំណឹងល្អ ប៉ុន្ដែពួកគេមិនចាំបាច់មានអារម្មណ៍បែបនោះទេ ។ ការសួរសំណួរ មិនមែនជាសញ្ញានៃភាពទន់ខ្សោយនោះទេ វាគឺជាប្រផ្នូលមួយនៃការរីកចម្រើន ។

« ព្រះបានបញ្ជាយើងឲ្យស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួររបស់យើង ( សូមមើល យ៉ាកុប ១: ៥ –៦ ) ហើយសួរតែអ្វីដែលយើងស្វែងរក ‹ ដោយចិត្តស្មោះស គឺដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត ដោយមានសេចក្ដីជំនឿជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទ › ( មរ៉ូណៃ ១០:៤ ) ។ នៅពេលយើងធ្វើដូច្នោះ សេចក្ដីពិតនៃការណ៍ទាំងអស់អាចត្រូវបានបង្ហាញដល់យើង ‹ ដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ › (មរ៉ូណៃ ១០:៥) ។

« ចូរកុំខ្លាចឡើយ សូមសួរសំណួរ ។ ចូរឆ្ងល់ ប៉ុន្ដែកុំសង្ស័យឡើយ ! សូមកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងសេចក្ដីជំនឿ និង ពន្លឺដែលអ្នកបានទទួលរួចហើយនោះជានិច្ច ។ ដោយសារយើងឃើញភាពមិនឥតខ្ចោះនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ នោះមិនមែនអ្វីៗទាំងអស់នឹងយល់នាពេលឥឡូវនេះទេ ។…

« …ការស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួររបស់អ្នកអាចនាំអ្នកឲ្យកាន់តែខិតទៅជិតព្រះ ដោយការពង្រឹងទីបន្ទាល់របស់អ្នក ជាជាងបោះបង់វាចោល ។ ពិតណាស់ ‹ សេចក្ដីជំនឿគឺពុំមែនជា … ដំរិះដ៏ឥតខ្ចោះនោះទេ › ( អាលម៉ា ៣២:២១ ) ប៉ុន្ដែនៅពេលអ្នកអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នក ដោយការអនុវត្តគោលការណ៍ទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អរាល់ថ្ងៃទោះស្ថិតក្រោមកាលៈទេសៈណាក៏ដោយនោះ អ្នកនឹងភ្លក់នូវផ្លែឈើដ៏ផ្អែមនៃដំណឹងល្អ ហើយតាមរយៈផ្លែនេះ អ្នកនឹងដឹងពីសេចក្ដីពិតរបស់វា ( សូមមើល ម៉ាថាយ ៧:១៦–២០ យ៉ូហាន ៧:១៧ អាលម៉ា ៣២:៤១–៤៣ ) » ( “The Reflection in the Water” [ Church Educational System fireside address ថ្ងៃទី ១ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៩ ] LDS.org ) ។

ដំណើររឿងដូចខាងក្រោម បង្ហាញអំពីរបៀបដែលបុគ្គលពីរនាក់ឈ្មោះ ហេលវេស៊ីអូ ម៉ាទិន និង រូដា ម៉ាទិន បានព្យាយាមដើម្បីទទួល និងយល់ពីសេចក្ដីពិត តាមរយៈការសួរសំណួរ ៖

« នៅយប់ភ្លឺថ្លាខែមេសា ឆ្នាំ ១៩៧២ … ហេលវេស៊ីអូ ម៉ាទិន បានសញ្ជឹងគិតអំពីការស្វែងរកសេចក្ដីពិតរបស់គ្រួសារគាត់ ។ គាត់ និងភរិយា រូដា បានស៊ើបអង្កេតអំពីសាសនាជាច្រើន ប៉ុន្តែហាក់ដូចជាគ្មានបំពេញនូវភាពទទេស្អាតខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេសោះ ។ គាត់និយាយថា ‹ ខ្ញុំបានសន្ទនាជាមួយព្រះនាយប់នោះ ដោយទូលសុំជំនួយ › » (Elder Helvécio Martins of the Seventy » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩០ ទំព័រ ១៦០ ) ។

ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបានមកដល់ផ្ទះរបស់ពួកគេនៅ រីយ៉ូ ដេ ចានេរូ ប្រទេសប្រេស៊ីល ។ អែលឌើរ ម៉ាទីន បាននឹកចាំថា « នៅគ្រាដែលយុវជនទាំងពីរនាក់នោះ បានបោះជំហានចូលមកក្នុងផ្ទះរបស់យើងភ្លាម នោះភាពងងឹត និងភាពរសាប់រសល់ខាងវិញ្ញាណទាំងអស់របស់ខ្ញុំ ត្រូវបានរលាយបាត់មួយរំពេច ហើយត្រូវបានដាក់ជំនួសវិញដោយភាពស្ងប់ស្ងាត់ ដែលឥឡូវខ្ញុំដឹងថា វាបានមកពីឥទ្ធិពលនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( ដោយ Mark Grover, The Autobiography of Elder Helvécio Martins [ឆ្នាំ ១៩៩៤] ទំព័រ ៤៣ ) ។

នៅពេល ហេលវេស៊ីអូ និង រូដា ដែលជាកូនចៅជនជាតិអាហ្វ្រិក បានសន្ទនាជាមួយអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានោះ ហេលវេស៊ីអូ បានសួរអំពីតួនាទីរបស់ប្រជាជនស្បែកខ្មៅនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។ ម៉ាទិនបានដឹងថា នៅគ្រានោះ គោលនយោបាយសាសនាចក្រ បានដាក់កំហិតចំពោះបុរសស្បែកខ្មៅដែលជាកូនចៅជនជាតិអាហ្វ្រិក ពីការត្រូវបានតែងតាំងបព្វជិតភាព ។ រឿងនេះបាននាំឲ្យពួកគេសួរសំណួរបន្ថែមទៀតដល់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។

បើអ្នកស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពគ្រួសារម៉ាទិន តើសំណួរអ្វីខ្លះដែលអ្នកអាចនឹងសួរ នៅពេលអ្នកបានដឹងអំពីការដាក់កំហិតចំពោះបព្វជិតភាព ?

សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោម គឺជាសេចក្ដីណែនាំទៅកាន់សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២នៅក្នុងការបោះពុម្ពនៃព្រះគម្ពីរឆ្នាំ ២០១៣ ។ នៅពេលអ្នកអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ សូមរកមើលចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងឡាយ ដែលបុគ្គលម្នាក់ៗ អាចមានអំពីការដាក់កំហិតចំពោះបព្វជិតភាព ។

« ព្រះគម្ពីរមរមនបង្រៀនថាគ្រប់ ‹ មនុស្សទាំងអស់ក៏ដូចគ្នានៅចំពោះព្រះ › រួម ‹ ទាំងខ្មៅ និងស ទាំងបាវគេ និងសេរី ទាំងប្រុស និងស្រី ›( នីហ្វៃទី ២ ២៦:៣៣ ) ។ ពេញទាំងប្រវត្តិសាស្ដ្រនៃសាសនាចក្រ មនុស្សទាំងអស់នៃអស់ទាំងសាសន៍ និងជាតិពន្ធនៅក្នុងប្រទេសជាច្រើន បានជ្រមុជទឹក និងបានរស់នៅជាសមាជិកដ៏ស្មោះត្រង់នៃសាសនាចក្រ ។ អំឡុងពេល យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅមានជីវិត មានបុរសស្បែកខ្មៅពីរបីនាក់ដែលជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រ ត្រូវបានតែងតាំងឲ្យមានបព្វជិតភាព ។ កាលពីដើមនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ដ្រ ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្របានបញ្ឈប់ការអនុញ្ញាតឲ្យមានបព្វជិតភាពដល់បុរសស្បែកខ្មៅដែលមានពូជអំបូរអាហ្រ្វិក ។ កំណត់ត្រាសាសនាចក្រ ពុំបានផ្ដល់នូវការយល់ដឹងច្បាស់លាស់ នៅក្នុងច្បាប់ដើមនៃការអនុវត្តនេះទេ ។ អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រជឿថា វិវរណៈមួយមកពីព្រះ គឺចាំបាច់ត្រូវផ្លាស់ប្ដូរការអនុវត្តនេះ ហើយស្វែងរកការណែនាំប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ។ វិវរណៈបានផ្ដល់ទៅឲ្យប្រធានសាសនាចក្រ ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ហើយត្រូវបានបញ្ជាក់អះអាងទៅអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រដទៃទៀតនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធសលត៍ លេក នៅថ្ងៃទី ១ ខែមិថុនា ឆ្នាំ ១៩៧៨ ។ វិវរណៈបានដកចេញនូវរាល់ការដាក់កំហិតដែលទាក់ទងនឹងជាតិសាសន៍ ដែលធ្លាប់បានអនុវត្តចំពោះបព្វជិតភាពនាពេលនោះ ។

សូមឆ្លើយសំណួរដូចខាងក្រោម ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើសំណួរអំពីការដាក់កំហិតបព្វជិតភាព អាចត្រូវបានឆ្លើយតាមរយៈសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះមានអ្វីខ្លះ ?

សូមកត់ចំណាំជួរខាងក្រោមនៅក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ពីខាងលើ « កំណត់ត្រានៃសាសនាចក្រ ពុំបានផ្ដល់នូវការយល់ដឹងច្បាស់លាស់អំពីការអនុវត្តបែបនេះពីដើមដំបូងឡើយ » ។ ទោះជាមនុស្សខ្លះចមានមូលហេតុចំពោះការណ៍ដែលបុរសអំបូរពីអាហ្វ្រិកមិនត្រូវបានតែងតាំងឲ្យមានបព្វជិតភាពមួយរយៈ តែមូលហេតុទាំងនោះពុំទំនងជាត្រឹមត្រូវឡើយ ។ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំទៅកាន់សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២តំណាងឲ្យជំហរជាផ្លូវការរបស់សាសនាចក្រ ។

នៅពេលអ្នកអាននូវកថាកណ្ឌដូចខាងក្រោម សូមរកមើលអ្វីដែលគ្រួសារម៉ាទីន បានធ្វើ បន្ទាប់ពីពួកគេបានដឹងអំពីដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញនោះ ៖

គ្រួសារម៉ាទិន បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅថ្ងៃទី ២ ខែកក្កដា ឆ្នាំ ១៩៧២ ហើយបានបម្រើដោយស្មោះត្រង់នៅក្នុងសាសនាចក្រ ។ នៅពេលកូនប្រុសច្បងរបស់ពួកគេ ម៉ាគឹស បានទទួលពររបស់លោកអយ្យកោរបស់គាត់ ក្នុងនោះបានសន្យាថា គាត់នឹងផ្សាយដំណឹងល្អ ។ ទោះជាមានការដាក់កំហិតបព្វជិតភាពនៅគ្រានោះដែលបានរារាំង ម៉ាគឹសមិនឲ្យបម្រើបេសកកម្មពេញម៉ោងក្ដី ក៏ឪពុកម្ដាយគាត់ បានបើកគណនីសន្សំប្រាក់ចេញផ្សាយសាសនាឲ្យគាត់ដែរ ។ នៅឆ្នាំ ១៩៧៥ សាសនាចក្របានប្រកាសថា ព្រះវិហារបរិសុទ្ធនឹងត្រូវសាងសង់នៅក្នុងទីក្រុង សៅ ផាឡូ ប្រទេសប្រេស៊ីល ។ ដើម្បីជួយដល់ការរៃអង្គាស បងស្រីម៉ាទិន បានលក់គ្រឿងអលង្ការរបស់គាត់ ។ បងប្រុស ម៉ាទិន បានបម្រើដោយស្មោះត្រង់ជាសមាជិកនៃគណៈកម្មការសាធារណៈសម្រាប់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ គ្រួសារម៉ាទិន បានធ្វើការលះបង់ទាំងនេះ ទោះជាពួកគេបានដឹងថា ពួកគេនឹងពុំមានឱកាសទទួលពិធីបរិសុទ្ធបព្វជិតភាពនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធក្ដី ។

សូមឆ្លើយសំណួរដូចខាងក្រោម ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា គ្រួសារម៉ាទិន មានឆន្ទៈទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយបម្រើដោយស្មោះត្រង់នៅក្នុងសាសនាចក្រ ទោះជាពួកគេរងឥទ្ធិពលដោយការដាក់កំហិតចំពោះបព្វជិតភាពនៅគ្រានោះក្តី ?

ចូរប្រៀបធៀបចម្លើយរបស់អ្នកជាមួយនឹងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដែលអែលឌើរ ម៉ាទិន បានផ្ដល់ឲ្យដូចតទៅ ៖ « យើងបានរកឃើញសេចក្ដីពិត ហើយគ្មានអ្វីដែលអាចបញ្ឈប់យើងមិនឲ្យរស់នៅតាមនោះទេ ។… នៅពេលព្រះវិញ្ញាណប្រាប់អ្នកថា ដំណឹងល្អពិត …តើអ្នកអាចបដិសេធដោយរបៀបណា ? » (នៅក្នុង « Elder Helvécio Martins of the Seventy, » ទំព័រ ១០៦) ។

ដោយសារតែគ្រួសារម៉ាទីន បានទទួលទីបន្ទាល់តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះពួកគេអាចដើរឆ្ពោះទៅមុខ ទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់ ដោយមិនខ្វល់ពីអ្វីដែលពួកគេពុំយល់នោះឡើយ ។

បន្ថែមពីលើគ្រួសារម៉ាទិន ពូជអំបូអាហ្វ្រិករាប់ពាន់ទៀត នៅក្នុងជាតិសាសន៍ជាច្រើនប្រភេទ បានមកស្គាល់សេចក្ដីពិតពេញលេញនៃដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញនៅក្នុងបណ្តាទស្សវត្សរ៍មុននឹងបានទទួលវិវរណៈនាឆ្នាំ ១៩៧៨ ទៅទៀត ។ ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រនៅក្នុងទីក្រុងសលត៍ លេក បានទទួលសំបុត្រជាច្រើនមកពីអ្នកប្រែចិត្តជឿដែលមិនទាន់បានជ្រមុជទឹកនៅក្នុងប្រទេសនីហ្សេរីយ៉ា និងហ្គាណាស្នើសុំឲ្យមានអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាជាច្រើនបញ្ជូនទៅកាន់អាហ្វ្រិក ។ អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្របានពិចារណាប្រកបដោយការអធិស្ឋានអំពីរឿងនោះ ប៉ុន្តែពួកលោកបានមានអារម្មណ៍ថា ពេលវេលាពុំទាន់មកដល់នៅឡើយ ដើម្បីបញ្ជូនពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាទៅអាហ្វ្រិក ជាកន្លែងដែលសមាជិកក្នុងមូលដ្ឋាននឹងពុំអាចធ្វើជាអធិបតី ឬធ្វើពិធីបរិសុទ្ធនៅឡើយនោះ ។

សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២មាននូវការប្រកាសជាផ្លូវការអំពីវិវរណៈមួយដែល ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល បានទទួលនៅថ្ងៃទី ១ ខែមិថុនា ឆ្នាំ ១៩៧៨ ។ សូមអានកថាកណ្ឌទីមួយនៅក្រោមឃ្លា « ជូនចំពោះបងប្អូនប្រុសទាំងឡាយ » ហើយស្វែងរកមើលនូវអ្វីដែលអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្របានថ្លែងថាពួកលោកបានធ្វើជាសាក្សី ។

តើថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រត្រូវបានបំផុសគំនិតអ្វីខ្លះ នៅពេលពួកលោកបានធ្វើជាសាក្សីអំពីការរីកចម្រើននៃកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ?

សូមអានកថាកណ្ឌដែលចាប់ផ្ដើម « ដោយយល់ពីសេចក្ដីសន្យាទាំងឡាយ » ។ ចូរស្វែងរកមើលរបៀបដែលថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្របានធ្វើសកម្មភាពលើបំណងប្រាថ្នាដ៏បំផុសគំនិតរបស់ពួកលោក ។

តើប្រធាន ឃឹមបឹល និងថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រផ្សេងទៀតបានធ្វើសកម្មភាពលើបំណងប្រាថ្នាដ៏បំផុសគំនិតរបស់ពួកលោកដោយរបៀបណា ?

កថាកណ្ឌនេះ ជួយយើងយល់ដឹងថាពួកព្យាការីស្វែងរកការដឹកនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងការដឹកនាំសាសនាចក្រ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំគោលការណ៍នេះ នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។

ចូរកត់សម្គាល់ថា នៅដើមដំបូងនៃកថាកណ្ឌទីពីរនោះ ចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងឃ្លាថា « ដោយយល់ពីសេចក្ដីសន្យាទាំងឡាយ ដែលបានធ្វើដោយពួកព្យាការី » ។ ឃ្លានេះ បង្រៀនយើងថា អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្របានដឹងថា នៅពេលមួយ បុរសសក្ដិសមទាំងឡាយនឹងមានឱកាសដើម្បីទទួលបានបព្វជិតភាព ។ អស់ជាច្រើនឆ្នាំពីមុនឆ្នាំ ១៩៧៨ គណៈប្រធានទីមួយ និង កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពិភាក្សា ហើយអធិស្ឋានអំពីការដាក់កំហិតចំពោះបព្វជិតភាពនេះ ។ ពួកអ្នកដឹកនាំមានអារម្មណ៍ថា វិវរណៈ គឺចាំបាច់ត្រូវមានដើម្បីមានការផ្លាស់ប្ដូរនូវការដាក់កំហិតនេះ ដែលបានស្ថាបនាឡើងជាយូរមកអស់ច្រើនជាងមួយសតវត្សន៍ហើយនោះ ។ ពេលខ្លះ សំណួរនេះ បានដិតជាប់យ៉ាងខ្លាំងក្នុងចិត្តរបស់ប្រធាន ឃឹមបឹល ហើយជាញឹកញាប់ លោកបានចេញទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធតែម្នាក់ឯងដើម្បីអធិស្ឋានអំពីរឿងនោះ ។

សូមអានកថាកណ្ឌនៅក្នុងសេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២ដែលចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹង « ទ្រង់បានឮពាក្យអធិស្ឋានទាំងឡាយរបស់យើង » ហើយ « យើងសូមប្រកាស » រួចស្វែងរកមើលចម្លើយរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះការអធិស្ឋានរបស់ប្រធាន ឃឹមបឹល ទីប្រឹក្សារបស់លោកនៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ និងសមាជិកនៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំនូវអ្វីដែលអ្នករកឃើញ ។

កថាកណ្ឌទាំងនេះ ជួយយើងយល់ថាព្រះអម្ចាស់ដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់តាមរយៈវិវរណៈទៅកាន់ពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់ ។ អ្នកអាចនឹងចង់សរសេរគោលលទ្ធិនេះ នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។

វិវរណៈនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងលើមនុស្សនៅទូទាំងពិភពលោក ។ សូមអានប្រតិកម្មរបស់ ហេលវេស៊ីអូ ម៉ាទិន និងភរិយារបស់លោក ឈ្មោះ រូដា នៅពេលពួកគាត់បានដឹងអំពីវិវរណៈ ៖ « ខ្ញុំពុំអាចទប់អារម្មណ៍បានទេ ។ រូដា និងខ្ញុំបានចូលទៅបន្ទប់ដេករបស់យើង លុតជង្គង់ចុះ ហើយបានអធិស្ឋាន ។ យើងបានយំ ខណៈដែលយើងអរគុណដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ចំពោះព្រឹត្តិការណ៍មួយ ដែលយើងបានគ្រាន់តែសុបិនចង់បានប៉ុណ្ណោះ ។ ថ្ងៃនោះបានមកដល់យ៉ាងពិត ហើយវានៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើង » (Autobiographyទំព័រ ៦៩-៧០ ) ។

គ្រួសារម៉ាទិន បានផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ កូនប្រុសរបស់ពួកគាត់ ម៉ាគឹស គឺជាសមាជិកសាសនាចក្រជនជាតិអាហ្វ្រិកដំបូងគេបំផុត ដែលបម្រើបេសកកម្មបន្ទាប់ពីទទួលវិវរណៈ ដើម្បីបញ្ចប់នូវការដាក់កំហិតចំពោះបព្វជិតភាព ។ ហេលវេស៊ីអូ ម៉ាទិន បានក្លាយជាអ្នកកាន់បព្វជិតភាពក្នុងមូលដ្ឋាន ហើយទីបំផុត ត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើជាសមាជិកម្នាក់នៃកូរ៉ុមទីពីរនៃពួកចិតសិបនាក់ ។

ក្នុងអំឡុងពេលយ៉ាងខ្លីក្រោយពីវិវរណៈដែលបានបញ្ចប់ការដាក់កំហិតបព្វជិតភាពត្រូវបានទទួល នោះពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាជាច្រើនត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់ទ្វីបអាហ្វ្រិក ។ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាច្រើនត្រូវបានសាងសង់នៅលើទ្វីបនោះ ហើយមនុស្សរាប់រយរាប់ពាន់នាក់បានទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃដំណឹងល្អសម្រាប់ខ្លួនគេ និងសម្រាប់ដូនតាដែលចែកឋានទៅរបស់ពួកគេ ។

អ្នកអាចសួរថា ហេតុអ្វីសាសនាចក្រពុំតែងតាំងបុរសជនជាតិអាហ្វ្រិកឲ្យ មានបព្វជិតភាពក្នុងមួយរយៈពេលនោះ ។ សូមពិចារណា ថាតើអ្នកអាចនឹងឆ្លើយសំណួរនេះយ៉ាងណា ។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម សូមចូលទៅកាន់LDS.orgជ្រើសរើសGospel Topicsហើយស្វែងរកrace and the priesthood ។

វាជាការសមរម្យដើម្បីពន្យល់ដល់អ្នកដទៃថា យើងពុំដឹងថាហេតុអ្វីបានជាចាប់ផ្ដើមមានការដាក់កំហិតចំពោះបព្វជិតភាពដូច្នោះទេ ។ បន្ថែមពីលើនោះ អ្នកអាចចែកចាយ និងថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតដែលយើងបានដឹង ដូចជាអ្នកទាំងឡាយដែលអ្នកបានរៀននៅក្នុងមេរៀននេះ ។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ចូរសរសេរអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចនឹងឆ្លើយសំណួរថា ហេតុអ្វីសាសនាចក្រពុំតែងតាំងបព្វជិតភាពដល់បុរសនៃអំបូរអាហ្វ្រិកសម្រាប់មួយរយៈនោះ ។ នៅពេលអ្នកបង្កើតចម្លើយរបស់អ្នក អ្នកអាចនឹងចង់ប្រើឧទាហរណ៍អំពីគ្រួសារ ម៉ាទិន ក៏ដូចជាសេចក្ដីណែនាំទៅកាន់សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២នៅក្នុងការបោះពុម្ពនៃព្រះគម្ពីរឆ្នាំ ២០១៣ ផងដែរ ។
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សា សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សំណួរ គំនិត និងការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖