មេរៀនទី ៣ ៖ ថ្ងៃទី ១ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣; ១០

មេរៀនទី ៣ ៖ ថ្ងៃទី ១

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣; ១០

បុព្វកថា

ចាប់ពីពាក់កណ្ដាលខែមេសា រហូតដល់ពាក់កណ្ដាលខែមិថុនា ឆ្នាំ ១៨២៨ ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានបកប្រែផ្ទាំងមាស ខណៈពេលដែលកំពុងរស់នៅភូមិហាម៉ូនី រដ្ឋប៉ែនសិលវេញ៉ា ។ កសិករ និង អ្នកជំនួញដ៏ធូរធារម្នាក់ឈ្មោះម៉ាទីស ហារីស បានធ្វើជាស្មៀនខណៈពេលដែលយ៉ូសែប បានបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមន ។ ម៉ាទីន មានវ័យចំណាស់ជាងយ៉ូសែប ២២ ឆ្នាំ ហើយបានឧបត្ថម្ភប្រាក់ដល់យ៉ូសែប និងអិមម៉ា ចំនួន ៥០ ដុល្លា (ជាចំនួនទឹកប្រាក់ដ៏ច្រើននៅជំនាន់នោះ) ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យផ្លាស់ទៅកាន់ ភូមិ ហាម៉ូនី រដ្ឋផែនផែនសិលវេញ៉ាជាកន្លែងដែលគ្រួសារអិមម៉ាបានរស់នៅ ដូច្នេះវាបានជួយគាំទ្រដល់ យ៉ូសែបខណៈពេលលោកបកប្រែផ្ទាំងចំណារ ។ ក្នុងខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៨២៨ យ៉ូសែប បានអនុញ្ញាតឲ្យម៉ាទីនយកច្បាប់ចម្លងតួអក្សរចេញពីផ្ទាំងទាំងនោះទៅឲ្យពួកសាស្ត្រាចារ្យនៅទីក្រុង នូវ យ៉ោក ធ្វើការបញ្ជាក់ ( សូមមើល យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៦៣–៦៥ ) ។ លូស៊ី ហារីស ដែលជាភរិយារបស់ម៉ាទីន បានចាប់ផ្ដើមព្រួយបារម្ភកាន់តែខ្លាំងពីចំណាប់អារម្មណ៍ និងការបរិច្ចាគផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុរបស់ម៉ាទីនទៅលើការបកប្រែផ្ទាំងទាំងនោះ ។ នាង និង មនុស្សដទៃទៀតបានចាប់ផ្ដើមដាក់សម្ភាធឲ្យម៉ាទីនរកភស្ដុតាងមកបញ្ជាក់ពីភាពជាក់ស្ដែងនៃផ្ទាំងទាំងនោះ ។ ដើម្បីឲ្យពួកគេបានស្កប់ចិត្ត នៅពាក់កណ្ដាលខែ មិថុនា ម៉ាទីនបានស្នើឲ្យយ៉ូសែបអនុញ្ញាតឲ្យគាត់យកច្បាប់សរសេរដៃចំនួន ១១៦ ទំព័រ ដែលពួកលោកបានបញ្ចប់ការបកប្រែទៅបង្ហាញជាភស្ដុតាង ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៣:១-៣

យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានយល់ថាកិច្ចការរបស់ព្រះពុំអាចធ្វើឲ្យស្មុគស្មាញបានឡើយ ។

សូមគិតពីស្ថានភាពដែលអ្នកអាចត្រូវបានល្បួងឲ្យស្ដាប់តាមមិត្តភក្ដិជាងធ្វើតាមឱវាទ ឬ ព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ ឧបមាថា អ្នកអាចនឹងត្រូវល្បួងបណ្ដោយឲ្យមិត្តម្នាក់ចម្លងកិច្ចការផ្ទះរបស់ខ្លួន ឬល្បួងឲ្យមើលភាពយន្ត ឬ វីដេអូនៅលើអ៊ិនធើរណែតដែលមិនសមរម្យជាមួយមិត្តភក្ដិរបស់អ្នក ។ ហេតុអ្វីបានជាពេលខ្លះមានការលំបាកដើម្បីប្រឈមមុខនឹងមិត្តភក្ដិ កាលដែលពួកគេសុំឲ្យអ្នកធ្វើអ្វីមួយដែលអ្នកដឹងថាជារឿងខុសឆ្គងហើយនោះ ?

មកដល់ត្រឹមពាក់កណ្ដាលខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨២៨ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ដែលមានម៉ាទីន ហារីស ជាស្មៀន បានបកប្រែច្បាប់សរសេរដៃចំនួន ១១៦ ទំព័រចេញពីផ្ទាំងមាស ។ ម៉ាទីន បានសុំយ៉ូសែប អនុញ្ញាតឲ្យលោកយកសំណៅសរសេរដៃនោះទៅ « អានឲ្យមិត្តរបស់គាត់ដែល [ ប្រហែលជា ] គាត់អាចផ្លាស់ប្រែចិត្តគំនិតរបស់ពួកគេឲ្យជឿលើសេចក្ដីពិត » ( ប្រវត្តិ វ៉ុល ១ ៖ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ប្រវត្តិ ឆ្នាំ ១៨៣២–១៨៤៤ វ៉ុល ១ នៃប្រវត្តិរបស់ The Joseph Smith Papers [ ឆ្នាំ ២០១២ ] ទំព័រ ១៥ ) ។ យ៉ូសែប បានទូលអង្វរដល់ព្រះអម្ចាស់តាមសំណើរបស់ម៉ាទីន ប៉ុន្តែលោកត្រូវបានប្រាប់ថាកុំឲ្យសំណៅសរសេរដៃនោះទៅមនុស្សផ្សេងឲ្យសោះ ។ ម៉ាទីន បានបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យយ៉ូសែបទូលសូមព្រះអម្ចាស់ម្ដងទៀត—ដែលក្រោយមកទទួលបានចម្លើយបដិសេធពីព្រះអម្ចាស់ជាលើកទីពីរ ។ ម៉ាទីន បានបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យយ៉ូសែបសូមម្ដងទៀត ហើយសម្រាប់សំណើជាលើកទីបីនេះ ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានការអនុញ្ញាតឲ្យម៉ាទីនយកសំណៅសរសេរដៃនោះបាន តែក្នុងករណីដែលគាត់បង្ហាញច្បាប់សរសេរដៃនោះទៅកាន់ភរិយា និងសមាជិកគ្រួសាររបស់គាត់មួយចំនួនប៉ុណ្ណោះ ។ ប៉ុន្តែ ម៉ាទីន បានរំលងពាក្យសច្ចា រួចក៏បានធ្វើឲ្យបាត់សំណៅសរសេរដៃនោះទៅ ។ ដោយសារតែយ៉ូសែប ពុំបានធ្វើតាមឱវាទរបស់ព្រះអម្ចាស់តាំងតែពីដំបូងមកនោះ តែបែរជាចោល « អ្វីដែលពិសិដ្ឋទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃនៃមនុស្សទុច្ចរិត » ( គ. និង ស. ៣:១២ ) នោះមរ៉ូណៃបានដកហូតយកផ្ទាំងចំណារ ថែមទាំងយូរីម និង ធូមីម ពីព្យាការី ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏យ៉ូសែបត្រូវបានប្រាប់ថាលោកអាចទទួលបានវត្ថុទាំងនោះវិញ ប្រសិនបើលោក « មានចិត្តទន់ទាប និង វិប្បដិសារី » ( លូស៊ី ម៉ាក ស្ម៊ីធ History of Joseph Smith by His Mother, ed. Preston Nibley [ ឆ្នាំ ១៩៥៨ ] ទំព័រ ១៣៤ ) ។

ដោយគិតពីអ្វីដែលអ្នកដឹងពីម៉ាទិន ហារីស និងពីអ្វីដែលគាត់បានធ្វើសម្រាប់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ តើអ្នកគិតថាហេតុអ្វីបានជាយ៉ូសែប ទទូចអង្វរដល់ព្រះថាតើម៉ាទិនអាចយកសំណៅសរសេរដៃនោះបានដែរឬទេ ទោះជាព្រះបានប្រទានចម្លើយយ៉ាងច្បាស់ដល់លោកជាលើកទីមួយ និងទីពីរហើយនោះ ?

បន្ទាប់ពីទំព័រទាំង ១១៦ បានបាត់ ព្យាការីបានមានការប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្តយ៉ាងខ្លាំងចំពោះព្រលឹងរបស់លោក ។ ក្នុងខែ កក្កដា ឆ្នាំ ១៨២៨ មរ៉ូណៃ បានប្រគល់ យូរីម និង ធូមីម មកឲ្យយ៉ូសែបវិញជាបណ្ដោះអាសន្នក្នុងគោលបំណងឲ្យលោកទទួលបានវិវរណៈដែលមានចែងក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៣ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣:១–៣ រួចកត់ចំណាំពីសេចក្ដីពិតមួយដែលព្រះបានត្រាស់សម្ដែងដល់ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនោះ ។

យើងស្វែងយល់ចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះថា គោលបំណងទាំងឡាយរបស់ព្រះពុំអាចធ្វើឲ្យស្មុគស្មាញបានឡើយ ។ ដូចបានប្រើនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣:១ វាអាចជួយយើងឲ្យយល់ថា ពាក្យ ស្មុគស្មាញ មានន័យថា ទប់ស្កាត់ពីការសម្រេចបានជោគជ័យ ។

សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកពីរបៀបដែលសេចក្ដីពិតនេះអាចលួងលោមចិត្តដល់យ៉ូសែប ស៊្មីធ នៅគ្រានោះ ។ តើអ្នកគិតថាហេតុអ្វីបានជាវាមានសារៈសំខាន់ចំពោះអ្នកដែលមានចំណែកក្នុងការបម្រើដល់ព្រះអម្ចាស់ក៏ត្រូវយល់ផងដែរថា គម្រោងការណ៍របស់ព្រះពុំអាចធ្វើឲ្យស្មុគស្មាញបានឡើយនោះ ?

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៣:៤-១៥

ព្រះអម្ចាស់បន្ទោសដល់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ហើយទូន្មានឲ្យលោកប្រែចិត្ត

ទោះជាព្រះអម្ចាស់បានលួងលោមដល់យ៉ូសែបក្ដី ក៏ទ្រង់មានព្រះទ័យឲ្យព្យាការីវ័យក្មេងរូបនេះយល់ពីកំហុសដែលលោកបានធ្វើ និងលទ្ធផលមកពីកំហុសទាំងនោះដែរ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣:៤–៦ រួចស្វែងរកពាក្យ និង ឃ្លាទាំងឡាយដែលអាចជាពាក្យដ៏ពិបាកស្ដាប់សម្រាប់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។

ឥឡូវនេះសូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣:១២–១៥ រួចស្វែងរកមូលហេតុដែលទង្វើរបស់យ៉ូសែបមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរចំពោះព្រះនេត្រព្រះអម្ចាស់ ។ វាក៏អាចជាប្រយោជន៍ផងដែរ ក្នុងការយល់ពីអត្ថន័យដែលព្រះអម្ចាស់ចង់មានន័យ កាលដែលទ្រង់មានព្រះបន្ទូលហៅម៉ាទីន ហារីស ថាជា « មនុស្សទុច្ចរិត » ( គ. និង ស. ៣:១២ ) ។ ម៉ាទីន ពុំមែនជាមនុស្សដែលចូលចិត្តប្រព្រឹត្តបាប ដែលពុំចេះទទួលកំហុស ឬ ជាមនុស្សអសីលធម៌នោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ជាមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តបាបដោយការបណ្ដោយខ្លួនទៅតាមភាពទន់ខ្សោយដែលមានក្នុងខ្លួនគាត់ រួមបញ្ចូលទាំងភាពអួតអាងផងដែរ ។ ក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣:១៣ សូមកត់ចំណាំពីមូលហេតុដែលព្រះអម្ចាស់បានពន្យល់ពីរបៀបដែលម៉ាទីនជាមនុស្សទុច្ចរិត ។

ព្រះអម្ចាស់បានរំឭកយ៉ូសែប ពីអ្វីដែលលោកគួរតែបានធ្វើកាលលោកស្ថិតនៅក្រោមសម្ពាធរបស់ម៉ាទីន ហារីស ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣:៧ រួចបំពេញសេចក្ដីពិតតទៅនេះដោយផ្អែកទៅលើឱវាទរបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅកាន់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ៖ យើងគួរខ្លាចព្រះជាង .អ្នកអាចគូសចំណាំពាក្យ ឬ ឃ្លាក្នុង ខទី ៧ ដែលបង្រៀនពីគោលការណ៍នេះ ។

ការពន្យល់ខាងក្រោមនេះពី អែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់អាចជួយអ្នកឲ្យយល់ពីសេចក្ដីពិតនេះបានកាន់តែច្បាស់ ៖

« មានកន្លែងជាច្រើនក្នុងព្រះគម្ពីរដែលទូន្មានដល់មនុស្សលោកឲ្យចេះកោតខ្លាចដល់ព្រះ ។ ក្នុងសម័យយើងនេះ យើងបកស្រាយអត្ថន័យនៃពាក្យ កោតខ្លាច ថាជា ‹ ការគោរព › ឬ ‹ គារវភាព › ឬ ‹ សេចក្ដីស្រឡាញ់ › ដែលការកោតខ្លាចដល់ព្រះ មានន័យថា សេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់ព្រះ ឬ ការគោរពដល់ទ្រង់ រួមទាំងក្រឹត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ ។ ជាញឹកញាប់ នោះអាចជាការអានដ៏ត្រឹមត្រូវមួយ ប៉ុន្តែខ្ញុំងឿងឆ្ងល់ពេលខ្លះ បើពាក្យ ខ្លាចពុំមានន័យពិតថាជាខ្លាច នៅពេលពួកព្យាការីនិយាយអំពីការភ័យខ្លាចធ្វើឲ្យព្រះអាក់អន់ព្រះទ័យ ដោយការមិនគោរពបទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់នោះ ។…

« …យើងគួរតែស្រឡាញ់ និងមានគារវភាពចំពោះទ្រង់ ដែលយើងខ្លាចក្នុងការធ្វើអ្វីមួយខុសនៅចំពោះព្រះនេត្រទ្រង់ មិនថាអាចនឹងមានគំនិត ឬសម្ពាធមកពីអ្នកដទៃយ៉ាងណានោះទេ » ( “A Sense of the Sacred” [ ការប្រជុំពិសេសរបស់ប្រព័ន្ធអប់រំសាសនាចក្រសម្រាប់ពួកយុវមជ្ឈិមវ័យ ថ្ងៃទី ៧ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៤ ] ទំព័រ ៦–៧ ) ។

សូមពន្យល់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកអំពីរបៀបដែលការកោតខ្លាច ការមានន័យថា សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការមានគារវភាព និងការខ្លាចញញើតថានឹងធ្វើឲ្យព្រះអាក់អន់ព្រះទ័យ ដូចបានពន្យល់ដោយអែលឌើរ គ្រីស្តូហ្វឺសិន អាចជួយអ្នកឲ្យធ្វើជម្រើសត្រឹមត្រូវទោះជាមានសម្ពាធពីសំណាក់មនុស្សដទៃយ៉ាងណាក្ដី ។

យ៉ូសែប ស៊្មីធ ត្រូវបានប្រាប់ពីការណ៍ដែលព្រះនឹងធ្វើ ប្រសិនបើយ៉ូសែប បានស្ដាប់តាមចម្លើយមកពីទ្រង់ចំពោះសំណើដំបូងរបស់ ម៉ាទិន ហារីស ។ សូមគូសចំណាំការអះអាងនេះនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣:៨ ។

ចេញពីអ្វីដែលអ្នកបានរៀននៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣:៨សូមបំពេញគោលការណ៍ « បើសិនជា-នោះ/ខណៈនោះ » នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកថា ៖ បើសិនជាយើងស្មោះត្រង់នឹងព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះអម្ចាស់ នោះ…

សូមគិតអំពីគ្រាមួយ ឬ គ្រាជាច្រើនដែលអ្នកបានជ្រើសរើសធ្វើតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះអម្ចាស់ជាងធ្វើតាមការបញ្ចុះបញ្ចូល ឬ ឥទ្ធិពលពីសំណាក់មនុស្សដទៃ ។ តើអ្នកធ្លាប់បានឃើញថាការសន្យានេះត្រូវបានបំពេញនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកតាមរបៀបណា ?

នៅដើមមេរៀននេះ អ្នកត្រូវបានសូមឲ្យគិតពីស្ថានភាពដែលអ្នកអាចត្រូវបានល្បួងឲ្យស្ដាប់តាមមិត្តភក្ដិជាងគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមពន្យល់ពីរបៀបដែលសេចក្ដីពិតដែលអ្នកបានសិក្សានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣:៨ អាចជួយអ្នក កាលដែលអ្នកត្រូវបានល្បួង ឬ ទទួលរងសម្ពាធឲ្យធ្វើអ្វីមួយដែលអ្នកដឹងថាជារឿងមិនត្រឹមត្រូវ ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣:៩–១១ រួចស្វែងរកការសន្យានានាដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ថ្វីបើលោកបានធ្វើកំហុសដ៏ធ្ងន់ធ្ងរក៏ដោយ ។ សូមគិតអំពីរបៀបដែលការសន្យានេះអនុវត្តចំពោះយើងកាលយើងប្រព្រឹត្តបាប ឬ ធ្វើកំហុស ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣:១៦-២០

ព្រះអម្ចាស់ពន្យល់ពីគោលបំណងទ្រង់ចំពោះព្រះគម្ពីរមរមន

ក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣:១៦–២០ គោលបំណងរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះព្រះគម្ពីរមរមនត្រូវបានពន្យល់ប្រាប់ ។ សូមអានខគម្ពីរទាំងនេះ រួចស្វែងរកមូលហេតុដែលកិច្ចការដែល យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ កំពុងធ្វើមានសារៈសំខាន់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ និងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ខ្លាំងម្ល៉េះ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០:១-៤

ព្រះអម្ចាស់ប្រទានអំណោយទានដល់យ៉ូសែបដើម្បីបកប្រែម្ដងទៀត

មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីផ្ទាំងចំណារព្រះគម្ពីរមរមន រួមទាំងយូរីម និង ធូមីម ត្រូវបានប្រទានដល់លោកវិញ នោះព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានទទួលការដឹកនាំពីព្រះអម្ចាស់ស្ដីពីកិច្ចការដែលលោកត្រូវធ្វើអំពីចំណែកនៃផ្ទាំងចំណារដែលទាក់ទងនឹងទំព័រសរសេរដៃដែលបានបាត់ទៅហើយនោះ ។ ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់បញ្ជាឲ្យយ៉ូសែបកុំបកប្រែចំណែកនោះ រួចទ្រង់បានបើកសម្ដែងពីផែនការសម្ងាត់របស់សាតាំងដែលចង់បំផ្លាញកិច្ចការរបស់ព្រះ ។ ក្រោយមកទ្រង់បានត្រាស់បញ្ជាឲ្យយ៉ូសែប បកប្រែផ្ទាំងចំណារតូចនៃនីហ្វៃដែលនឹងត្រូវប្រើជំនួសឲ្យទំព័រទាំង ១១៦ ដែលបានបាត់នោះ ហើយទ្រង់បានពន្យល់ពីគោលបំណងនៃព្រះគម្ពីរមរមន និងតួនាទីរបស់វាក្នុងការស្ថាបនាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ឡើង ។

នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០:១–២ ព្រះអម្ចាស់បានរំឭកយ៉ូសែបពីមូលហេតុដែលអំណាចនៃការបកប្រែត្រូវបានដកចេញពីលោក និងពីអ្វីដែលបានកើតឡើងដែលជាលទ្ធផលមកពីកំហុសរបស់លោក ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០:៣-៤ រួចស្វែងរកឱវាទដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ កាលលោកចាប់ផ្ដើមបកប្រែសាជាថ្មី ។

តើវិប្បដិសារីរបស់យ៉ូសែបដែលមានចំពោះការបាត់បង់ច្បាប់សរសេរដៃ អាចធ្វើឲ្យលោកមានបំណងប្រាថ្នាធ្វើការកាន់តែខ្លាំងឡើងក្នុងកិច្ចការបកប្រែរបស់លោកយ៉ាងដូចម្ដេច ? ព្រះអម្ចាស់បានជ្រាបថា យ៉ូសែប ស៊្មីធ មានកិច្ចការអាទិភាពជាច្រើនក្នុងជីវិតដូចជាការមើលថែភរិយា និងផ្គត់ផ្តង់ជីវិតរស់នៅ ហើយទ្រង់បានទូន្មានលោកកុំឲ្យធ្វើការ ឬ បកប្រែលើសពីកម្លាំងដែលលោកមានឡើយ ។ តើដំបូន្មានដែលថាមិនឲ្យយើងរត់លឿនជាងកម្លាំងដែលយើងមាន អាចដឹកនាំយើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០:៥-៣៧

សាតាំងព្យាយាមបំផ្លាញយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង កិច្ចការរបស់ព្រះ

តើអង្គប់ ឬ អន្ទាក់ដូចក្នុងរូបភាពនេះ អាចតំណាងឲ្យគោលបំណងរបស់សាតាំងដែលមានចំពោះយើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០:៥ រួចស្វែងរកអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់បញ្ជាឲ្យព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ធ្វើដើម្បីចៀសផុតពីអង្គប់របស់សាតាំង ។ ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០:៥ គឺជាចំណេះចំណានខគម្ពីរមួយ ) ។

សូមបំពេញគោលការណ៍តទៅនេះដោយផ្អែកលើអ្វីដែល គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០:៥ បង្រៀនអំពីពរជ័យដែលអាចកើតមានពីការអធិស្ឋាន ៖ នៅពេលយើងអធិស្ឋានជានិច្ច .អ្នកអាចកត់ចំណាំពាក្យ ឬ ឃ្លាក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០:៥ ដែលបង្រៀនពីគោលការណ៍នេះ ។

ព្រះអម្ចាស់បានដាស់តឿនយ៉ូសែប ពីអង្គប់របស់សាតាំងដែលបានដាក់ដើម្បីបំផ្លាញយ៉ូសែប និងកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០:៦, ១០–១៩ រួចស្វែងរកផែនការរបស់ជនទុច្ចរិតទាំងឡាយ ដែលពេលនោះមានការចង់បានច្បាប់សរសេរដៃដែល ម៉ាទិន ហារីស បានយកទៅផ្ទះ ។

នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០:២០–២៩ ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលអំពីឥទ្ធិពលរបស់សាតាំងដែលមានទៅលើជនដែលបានលួចយកទំព័រទាំង ១១៦ នៃច្បាប់សរសេរដៃ ។ ទ្រង់ក៏បានបើកបង្ហាញពីគោលបំណងរបស់សាតាំងផងដែរ ។ យើងស្វែងយល់ចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះថា សាតាំងចង់បំផ្លាញកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ និងព្រលឹងរបស់យើង ។

តើការស្គាល់ពីគោលបំណងរបស់សាតាំង និងកលល្បិចរបស់វា ជួយអ្នកឲ្យចៀសវាង និងរួចផុតពីអង្គប់របស់វាបានយ៉ាងដូចម្ដេច ? សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកនូវផែនការដែលអ្នកអាចអនុវត្ត ដើម្បីចៀសវាង ឬ រួចផុតពីអង្គប់របស់វា ដែលមានដូចជា ចៀសវាងការមើលរូបភាពអសីលធម៌ប្រសិនបើវាលេចឡើងនៅពីមុខអ្នក ឬ ទៅកន្លែងដែលអ្នកដឹងថាមិនគួរទៅ ។

នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០:៣០–៣៧ យើងស្វែងយល់ថា ដោយសារតែផែនការជនទុច្ចរិតទាំងនោះដើម្បីបំផ្លាញកិច្ចការរបស់ព្រះ និងកិត្តិនាមរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នោះហើយ ទើបព្រះអម្ចាស់ត្រាស់បញ្ជាកុំឲ្យព្យាការីបកប្រែចំណែកនៃផ្ទាំងចំណារដែលមានចារនៅលើទំព័រដែលបានបាត់នោះឡើយ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០:៣៨-៤៥

ព្រះអម្ចាស់បញ្ជាឲ្យយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បកប្រែផ្ទាំងនីហ្វៃ

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០:៣៨–៤២ រួចស្វែងរកអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលប្រាប់ឲ្យយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បកប្រែជំនួសឲ្យចំណែកនៃផ្ទាំងដែលត្រូវបានបកប្រែនៅលើច្បាប់សរសេរដៃដែលបានបាត់នោះ ។

ឯកសារដែលបានបាត់នោះមាននូវការបកប្រែនៃព្រះគម្ពីរលីហៃ ដែលមាននៅក្នុងការសង្ខេបរបស់មរមន សម្រាប់ផ្ទាំងធំនៃនីហ្វៃ ( មាន ៦០០ ឆ្នាំ ម. គ. ស. ដល់ ១៣០ ឆ្នាំ ម. គ. ស. ) ។ នីហ្វៃត្រូវបានបំផុសគំនិតឲ្យសរសេរផ្ទាំងតូចនៃនីហ្វៃ ហើយមរមនត្រូវបានបំផុសគំនិតឲ្យបញ្ចូលផ្ទាំងតូចនៃនីហ្វៃទៅក្នុងបញ្ជីប្រវត្តិរបស់លោកសម្រាប់ « គោលបំណងដ៏សំខាន់មួយ » ដែលកាលនោះពួកលោកពុំបានយល់ច្បាស់នោះទេ ( សូមមើល នីហ្វៃទី១ ៩:៥; ពាក្យសម្ដីនៃមរមន ១:៣–៧) ។ ផ្ទាំងតូចនៃនីហ្វៃមានរយៈពេលស្ទើរតែដូចគ្នា ( ចាប់ពី ៦០០ ឆ្នាំ ម. គ. ស. ដល់ ១៣០ ឆ្នាំ ម. គ. ស. ) នឹងគម្ពីរលីហៃដែរ ។

តើការដឹងថា ព្រះបានរៀបចំផ្លូវទុកជាមុនរយៈពេលរាប់ពាន់ឆ្នាំដើម្បីទូទាត់នឹងសំណៅសរសេរដៃទាំង ១១៦ ទំព័រដែលបានបាត់នោះ ជួយអ្នកឲ្យទុកចិត្តលើទ្រង់កាន់តែខ្លាំងដោយរបៀបណា ?

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០:៤៦-៧០

ព្រះអម្ចាស់ពន្យល់ពីគោលបំណងនៃព្រះគម្ពីរមរមន និងពីតួនាទីរបស់វាក្នុងការស្ថាបនាសាសនាចក្រទ្រង់ឡើង

នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០:៤៦–៧០ យើងស្វែងយល់ថា ព្រះអម្ចាស់បានឆ្លើយតបនឹងការអធិស្ឋានដ៏ស្មោះត្រង់របស់ពួកសិស្សសាសន៍នីហ្វៃរបស់ទ្រង់ ដោយបានថែរក្សា និង នាំយកព្រះគម្ពីរមរមនមកឲ្យយើងក្នុងជំនាន់នេះ ។ ព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ថា ព្រះគម្ពីរមរមន « នាំមកឯពន្លឺឲ្យឃើញនូវចំណុចដ៏ពិតអំពីគោលលទ្ធិរបស់ [ ទ្រង់ ] » ( គ. និង ស. ១០:៦២) ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានស្ថាបនាសាសនាចក្រទ្រង់ឡើងនៅថ្ងៃចុងក្រោយដោយផ្អែកទៅលើចំណុចនៃគោលលទ្ធិទាំងនោះ ។

ចំណេះចំណានខគម្ពីរ—គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០:៥

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០:៥ ឡើងវិញ រួចសរសេរចូលទៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកនូវគ្រាមួយដែលការអធិស្ឋានបានជួយអ្នកឲ្យយកឈ្នះលើសាតាំង ។
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖