1 Nefi 6 i 9

Wprowadzenie

Nefi oświadczył: „Albowiem moim jedynym celem jest przekonanie ludzi, aby przystąpili do Boga Abrahama, Izaaka i Jakuba, i zostali zbawieni” (1 Nefi 6:4). Prowadził on dwa zestawy płyt: mniejsze płyty Nefiego i większe płyty Nefiego. Pan nakazał mu przygotowanie na mniejszych płytach streszczenia historii Lehiego (zob. 2 Nefi 5:28–31). W późniejszych czasach Mormon otrzymał natchnienie, aby dołączyć mniejsze płyty do swojej kompilacji Księgi Mormona (zob. Słowa Mormona 1:6–7). Ani Nefi, ani Mormon nie wiedzieli, dlaczego mają to uczynić, lecz obaj postąpili zgodnie ze wskazówką Pana.

Propozycje dotyczące nauczania

1 Nefi 6

Nefi dokonuje zapisów, aby przekonać wszystkich ludzi, że powinni przystąpić do Jezusa Chrystusa

Pokaż kilka stosownych książek bądź filmów, które są popularne wśród dzisiejszej młodzieży. Zapytaj uczniów, jaki był ich zdaniem cel autora lub twórcy podczas tworzenia ich dzieł. Podnieś do góry egzemplarz Księgi Mormona. Powiedz uczniom, że w rozdziale: 1 Nefi 6 Nefi wyjaśnił cel, jaki przyświecał mu podczas sporządzania zapisów, które ostatecznie stały się częścią Księgi Mormona.

Niech uczniowie przeczytają fragment: 1 Nefi 6:3–6 i poszukają słów oraz zwrotów, które wyrażają intencje Nefiego podczas sporządzania zapisów. (Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli te słowa).

Dlaczego ważne jest, że Nefi napisał to, „co miłe Bogu”, a nie to, „co jest miłe światu”?
Jak wyrazilibyście zamiary Nefiego własnymi słowami? (Pomocne może się okazać wyjaśnienie, że wyrażenie „[Bóg] Abrahama, Izaaka i Jakuba” odnosi się do Jezusa Chrystusa. Możesz zachęcić uczniów, aby zapisali Jezus Chrystus w swoich pismach świętych, obok wersetu: 1 Nefi 6:4. Możesz wyjaśnić, że imię Jehowa również odnosi się do Jezusa Chrystusa. [Zob. 1 Nefi 19:10; 2 Nefi 11:4, 6–7; zob. także Bible Dictionary, „Christ”, „Christ, Names of”]).

Aby pomóc uczniom docenić to, że Księga Mormona jest jeszcze jednym świadectwem o Jezusie Chrystusie, zachęć ich, aby otworzyli indeks i popatrzyli na hasła związane z Jezusem Chrystusem. Poproś ich, aby poszukali, na jakie sposoby Księga Mormona uczy o misji Zbawiciela.

Poproś jednego z uczniów, aby zapisał na tablicy następującą prawdę: Jednym z celów Księgi Mormona jest przekonanie wszystkich ludzi, aby przystąpili do Jezusa Chrystusa.

W jaki sposób zrozumienie tego, jaki cel przyświecał Nefiemu podczas pisania, może wpłynąć na sposób, w jaki planujecie w tym roku studiować Księgę Mormona?

Opowiedz, w jaki sposób Księga Mormona pomogła ci zbliżyć się do Ojca Niebieskiego i Zbawiciela. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, w jaki sposób Księga Mormona wpłynęła na ich życie i zbliżyła ich do Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa. Zachęć ich, aby w ciągu kilku następnych dni podzielili się swoimi uczuciami na temat tej Księgi oraz własnymi świadectwami o Jezusie Chrystusie z przyjacielem lub członkiem rodziny.

1 Nefi 9

Nefi prowadzi dwa zestawy płyt

Pokaż klasie książkę historyczną i określ, o jakim okresie ona opowiada. Następnie pokaż klasie historię osobistą, pamiętnik lub dziennik z tego samego okresu. (Jeśli jest to właściwe, przeczytaj z dziennika o jakimś duchowych doświadczeniu).

Czym różnią się te dwa teksty w swoim podejściu do zapisywania historii?
Czy jeden z tych tekstów jest cenniejszy od drugiego? Pod jakim względem? (Każdy jest cenny na inny sposób).
W jaki sposób te teksty można porównać z Księgą Mormona?

Wyjaśnij, że we fragmencie: 1 Nefi 9:1–5 Nefi opowiada o tym, jak prowadził dwa zestawy płyt.

W jednym zestawie płyt, który teraz jest znany jako większe płyty Nefiego, zapisał „dzieje [swego] ludu” (1 Nefi 9:2). Ta historia opowiada o „panowaniu królów, wojnach i walkach [jego] ludu” (1 Nefi 9:4). Była to pierwsza kronika spisana przez Nefiego, ale nie została zamieszczona w znanej dziś nam Księdze Mormona.

W drugim zestawie płyt, który teraz jest znany jako mniejsze płyty Nefiego, zapisał „[dzieje religijne] [swego] ludu” (1 Nefi 9:3). Być może będziesz musiał dookreślić, jakie jest znaczenie wyrażenia dzieje religijne w tym kontekście — czyli odnoszące się do nauk i praktyk religijnych. Zapisy Nefiego z mniejszych płyt znajdują się teraz w księgach: 1 Nefi i 2 Nefi.

Aby pomóc uczniom dostrzec różnicę pomiędzy mniejszymi i większymi płytami podczas czytania rozdziału: 1 Nefi 9, napisz na tablicy: „te płyty” = mniejsze płyty i „te drugie płyty” = większe płyty. (Możesz zasugerować, aby uczniowie zapisali te słowa w swoich pismach świętych obok odpowiednich wersetów). W rozdziale: 1 Nefi 9 wyrażenie „te płyty” zawsze odnosi się do mniejszych płyt. Wyrażenie „drugie płyty” odnosi się do większych płyt.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: 1 Nefi 9:3, 5–6.

Jakie powody przygotowania mniejszych płyt — jako dodatku do zestawu większych płyt — podał Nefi? W jaki sposób te wyjaśnienia pokazują wiarę, jaką Nefi pokładał w Panu?

Wyjaśnij, że niemal 1000 lat później prorok Mormon przygotowywał skróconą wersję, czyli streszczenie wszystkich zapisów, które zostały spisane przez jego lud. Streszczenie to jest dziś znane jako Księga Mormona. Kiedy dokonywał streszczenia, znalazł mniejsze płyty Nefiego i dołączył je do swoich zapisów.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: Słowa Mormona 1:3–7. Wyjaśnij, że Mormon zapisał te słowa około 385 r. n.e., w czasie ostatecznych walk pomiędzy Nefitami a Lamanitami. Kiedy uczniowie będą czytać te wersety, niech poszukają podanych przez Mormona powodów dołączenia mniejszych płyt Nefiego do jego streszczenia.

Przeczytaj następującą wypowiedź Starszego Marvina J. Ashtona z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Czasami, kiedy jesteśmy proszeni o to, byśmy byli posłuszni, nie wiemy, dlaczego tak ma być — poza tym, że Pan tak nakazał. […] Nefi postąpił zgodnie ze wskazówkami, choć nie w pełni pojmował mądry zamysł, który się za nimi krył. Jego posłuszeństwo przyniosło błogosławieństwa całej ludzkości” („Who Will Forfeit the Harvest?” Ensign, listopad 1978, str. 51).

Zwróć uwagę, że na przykładzie Nefiego i Mormona dowiadujemy się, iż powinniśmy przestrzegać przykazań Bożych i postępować zgodnie z podszeptami Ducha, nawet jeśli nie w pełni rozumiemy, dlaczego mamy tak uczynić.

Dlaczego ważne jest, by przestrzegać przykazań Pana i postępować zgodnie z podszeptami Ducha, nawet jeśli nie w pełni je rozumiemy?
Kiedy byliście posłuszni Panu lub postąpiliście zgodnie z konkretnym odczuciem, nie mając pełnej wiedzy na temat powodów, dla których tak powinniście się zachować?
W jaki sposób możemy rozwijać pewność i odwagę potrzebną do tego, by być wiernym wskazówkom Boga?

Złóż świadectwo, że kiedy przestrzegamy przykazań Bożych i słuchamy podszeptów Ducha Świętego, wzrasta zrozumienie powodów, jakie się za tym kryją, a Pan błogosławi nas za posłuszeństwo.

Niech jeden z uczniów przeczyta na głos poniższe wyjaśnienie. (Możesz rozdać uczniom kopie tego tekstu, aby mogli go śledzić i umieścić w swoich pismach świętych jako adnotację).

Co najmniej część „[mądrego] celu” Pana (1 Nefi 9:5; Słowa Mormona 1:7), dla jakiego prowadzono dwa zestawy płyt, stała się jasna, kiedy Józef Smith tłumaczył Księgę Mormona. Józef początkowo tłumaczył streszczenie większych płyt Nefiego dokonane przez Mormona. Martin Harris, który pomagał Józefowi, chciał pokazać tłumaczenie swojej żonie i rodzinie. Prorok niechętnie pożyczył Martinowi 116 stron ukończonego wówczas manuskryptu. Martinowi ukradziono 116 stron tekstu i w konsekwencji płyty, Urim i Tummim oraz dar tłumaczenia zostały na pewien czas odebrane Józefowi Smithowi (zob. NiP 3:14).

Po pewnym czasie, kiedy Józef Smith odpokutował (zob. NiP 3:10), Pan powiedział mu, aby nie tłumaczył ponownie utraconej części (zob. NiP 10:30). Nakazał mu, aby przetłumaczył mniejsze płyty Nefiego (zob. NiP 10:41), które obejmowały ten sam okres. Powiedział Józefowi, że ci, którzy ukradli 116 stron, zmienili je i planowali wykorzystać, aby zdyskredytować dzieło Pana (zob. NiP 10:10–19). Pan jednak przewidział te wydarzenia wiele stuleci wcześniej i zapewnił drugie zapisy, aby udaremnić plan Szatana. (Zob. History of the Church, 1:20–23; NiP 10:38–46).

Poproś uczniów, aby przeczytali fragment: 1 Nefi 9:6. Poproś, aby znaleźli doktrynę, której Nefi naucza w tym wersecie. Niech jeden z uczniów napisze na tablicy następującą zasadę: Bóg wie wszystko i przygotował sposób na wypełnienie całego Swego dzieła.

Dlaczego dobrze jest wiedzieć, że „Pan wie wszystko od początku”? (1 Nefi 9:6; zob. także 2 Nefi 9:20; Słowa Mormona 1:7).
W jaki sposób ta doktryna wpływa na to, jakie wiedziecie życie? (Kiedy uczniowie odpowiedzą na to pytanie, możesz podzielić się swoimi przemyśleniami na temat tego, w jaki sposób ta doktryna zwiększyła twoją wiarę, nadzieję i pokładaną w Bogu ufność).
W jaki sposób doktryna ta może wam pomóc, kiedy spotykają was próby? (Przykładowa odpowiedź: możemy odnaleźć pocieszenie w pewności, iż Bóg widzi rezultat naszych prób i wyzwań, nawet jeśli my go nie dostrzegamy. Zaś poprzez Ducha Świętego może nam dać siłę, pocieszenie i wskazówki, aby przezwyciężyć lub przetrwać trudy życia).

Wyraź przekonanie co do tego, że Bóg wie wszystko, łącznie z tym, co jest najlepsze dla Jego dzieci. Pomóż uczniom dostrzec, że w ciągu swego życia napotkają nakazy od Boga i otrzymają od Niego natchnienie, których z początku mogą w pełni nie rozumieć. Ich posłuszeństwo przykazaniom Pana i podszeptom Ducha Świętego pobłogosławi ich własne życie oraz życie innych ludzi.

Komentarz i tło historyczne

1 Nefi 6:4. „[Bóg] Abrahama, Izaaka i Jakuba”

Prezydent Ezra Taft Benson wyjaśnił, że kiedy pisma święte mówią o Bogu Abrahama, Izaaka i Jakuba, mówią o Jezusie Chrystusie: „Musimy pamiętać, kim był Jezus przed Swym narodzeniem. Był Stworzycielem wszystkiego, wielkim Jehową, Barankiem złożonym w ofierze przed założeniem świata, Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba. Był i jest Świętym Bogiem Izraela” („Five Marks of the Divinity of Jesus Christ”, Ensign, grudzień 2001, str. 10).

1 Nefi 9:6. Bóg wie wszystko od początku

Możemy być pewni, że Bóg wie wszystko. „Bez wiedzy o wszystkich sprawach Bóg nie byłby w stanie zbawić żadnej części Swego stworzenia; to właśnie wiedza o wszystkim — od początku do końca — umożliwia Mu przekazywanie owego zrozumienia Swoim stworzeniom, dzięki czemu może ono mieć udział w życiu wiecznym; a gdyby w umysłach ludzi nie było idei o wszechwiedzy Boga, wykazywanie się przez nich wiarą w Niego, byłoby niemożliwe” (Lectures on Faith [1985], str. 51–52).