Lekcja 114
Helaman 14
Wprowadzenie
Lamanita Samuel kontynuuje głoszenie ewangelii Nefitom w Zarahemli i mówi o znakach zapowiadających narodziny i śmierć Jezusa Chrystusa. Wyjaśnia, że prorokował o tych znakach, aby pomóc ludowi uwierzyć w Jezusa Chrystusa i nakłonić go do pokuty za grzechy. Nauczał, że poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa cała ludzkość może ponownie zostać przywiedziona przed Boga i przebywać w Jego obecności. Wzywając lud do pokuty, obiecał, że ci, którzy odpokutują, otrzymają przebaczenie grzechów, a ci, którzy tego nie zrobią, zostaną odcięci od Boga i nie będą przebywać w Jego obecności.
Propozycje dotyczące nauczania
Helaman 14:1–13
Samuel prorokuje o znakach zapowiadających narodziny Zbawiciela
Przed lekcją narysuj na tablicy trzy strzałki, jak poniżej. W miarę rozwoju lekcji uzupełnisz miejsca przed i za strzałkami odpowiednimi słowami i wyrażeniami.
Poproś uczniów, aby przypomnieli sobie dyskusję, jaką prowadzili na poprzedniej lekcji w związku z rozdziałem: Helaman 13. Jeśli potrzebują pomocy, przypomnij im, że uczyli się wtedy o proroku Samuelu. Poproś ich o podzielenie się tym, co o nim pamiętają, na przykład, kim był, gdzie został posłany, czego nauczał oraz jaki był duchowy stan osób, które nauczał. Poproś uczniów, aby przypomnieli sobie, jak ludzie zareagowali na przesłanie Samuela. Wyjaśnij, dlaczego rozdział: Helaman 14 zawiera kontynuację nauk Samuela.
Wyjaśnij, że Samuel prorokował o wydarzeniach, które będą miały miejsce w przyszłości, a niektóre z nich wydarzą się tysiące kilometrów od Zarahemli. Niech uczniowie przejrzą fragment: Helaman 14:1–2 i znajdą wydarzenie, o którym prorokował Samuel (narodziny Jezusa Chrystusa).
Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Helaman 14:3–6 i wyszukanie znaków, jakie zobaczą Nefici w czasie narodzin Zbawiciela. Możesz zasugerować, aby uczniowie oznaczyli w swoich pismach świętych te znaki. Możesz także zwrócić uwagę uczniów na odnośniki do tych wersetów, które wskazują na wypełnienie się proroctw Samuela.
-
Jakie znaczenie mają dla was narodziny Zbawiciela?
Przeczytaj na głos fragment: Helaman 14:8–9. Podkreśl, jak ważna jest wiara w Zbawiciela, aby otrzymać życie wieczne. Napisz na tablicy słowa: Życie wieczne za ostatnią strzałką. Życie wieczne oznacza życie w taki sposób, w jaki żyje Bóg oraz życie na zawsze w Jego obecności razem z naszymi rodzinami. Samuel nauczał Nefitów w Zarahemli, co muszą zrobić, aby otrzymać życie wieczne.
Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Helaman 14:11–13 i wyszukanie, czego ludzie mieli się dowiedzieć i co mieli zrobić, zgodnie z pragnieniem Samuela. Możesz zasugerować, żeby uczniowie oznaczyli to, co Samuel chciał, aby ludzie wiedzieli i zrobili.
Z lewej strony pierwszej strzałki na tablicy napisz: Wiedza. Następnie poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli, a co Samuel chciał, aby wiedzieli ludzie. Poproś uczniów, aby wymienili te rzeczy na tablicy pod słowem: Wiedza. (Odpowiedzi powinny zawierać to, co zgodnie z pragnieniem Samuela, ludzie mieli wiedzieć o sądzie, jaki Bóg wyda na tych, którzy grzeszą, o warunkach pokuty, o przyjściu Jezusa Chrystusa i o zapowiadających go znakach).
-
Do czego — zgodnie z nadzieją Samuela — miała ta wiedza doprowadzić ludzi? (Do wiary w Jezusa Chrystusa i odpokutowania za grzechy).
Poproś uczniów o zapisanie zasady na podstawie wersetu: Helaman 14:13. Następnie poproś kilku z nich o przeczytanie tego, co napisali. (Odpowiedź może brzmieć, że wiara w Jezusa Chrystusa prowadzi do pokuty i odpuszczenia grzechów).
Aby pomóc uczniom zrozumieć znaczenie wyrażenia: „dzięki zasługom”, wyjaśnij, że zasługi to cechy lub czyny, które uprawniają osobę do otrzymania zasłużonej nagrody. Aby być godnymi otrzymania odpuszczenia grzechów, musimy wykonać określone rzeczy, takie jak: szczera pokuta, przyjęcie chrztu i konfirmacji, a także przestrzeganie przykazań. Jednakże dar wybaczenia otrzymujemy za zasługi Zbawiciela, a nie za swoje własne. Możesz przypomnieć uczniom, że fragment: 2 Nefi 25:23 jest jednym z fragmentów do opanowania: „Dzięki Jego łasce zostaniemy zbawieni, gdy dokonamy wszystkiego, co jest w naszej mocy”. Możesz także zasugerować, aby uczniowie przeczytali fragmenty: Alma 22:14 i Alma 24:10–11.
Dokończ wykres na tablicy w następujący sposób:
-
Jak zdobywanie wiedzy o Zbawicielu wzmocniło waszą wiarę w Niego?
-
W jaki sposób wiara w Zbawiciela doprowadziła was do pokuty i dążenia do stania się Jemu podobnym?
Złóż świadectwo, że jedynie dzięki zasługom Jezusa Chrystusa możemy otrzymać odpuszczenie grzechów i życie wieczne.
Helaman 14:14–31
Samuel prorokuje o znakach zapowiadających śmierć Zbawiciela
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Helaman 14:14. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Helaman 14:20–27 i wyszukanie znaków, jakie zobaczą Nefici w czasie śmierci Jezusa Chrystusa. Możesz zasugerować, aby oznaczyli te znaki. Gdy upłynie czas wyznaczony na przeczytanie, poproś ich o podzielenie się tym, co znaleźli. Powiedz im, że wypełnienie się tych znaków jest opisane w księdze: 3 Nefi (zob. Helaman 14:20, odnośnik q).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Helaman 14:28–29. Poproś pozostałych uczniów o śledzenie tekstu i wyszukanie, dlaczego Pan daje nam znaki i cuda. Poproś kilku uczniów, aby opisali te powody własnymi słowami. (Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale upewnij się, że wyrażą następującą prawdę: Pan daje znaki i cuda, aby pomóc ludziom w Niego uwierzyć).
-
Czego możemy nauczyć się z tej prawdy o znakach, które nastąpią przed Drugim Przyjściem Zbawiciela?
Poproś uczniów o zastanowienie się nad tym, jakie znaki czy dowody dał im Pan, aby mogli w Niego uwierzyć. Możesz zachęcić uczniów, aby podzielili się swoimi doświadczeniami (przypomnij im, że nie powinni czuć się zobowiązani do podzielenia się czymś, co jest zbyt osobiste lub prywatne). Złóż świadectwo, że również w naszych czasach Pan daje znaki i wysyła proroków, podobnych do Samuela, aby przekonali ludzi do wiary w Niego.
Uwaga: Z tego powodu, że wiele fragmentów z pism świętych ostrzega nas, abyśmy nie żądali znaków, uczniowie mogą poczuć się zdezorientowani podczas dyskusji na temat znaków. Pomóż im zrozumieć, że jest różnica pomiędzy rozpoznawaniem znaków miłości Boga, a dążeniem do uzyskania znaku z samolubnych pobudek (zob. Jakub 7:9–14; Alma 30:43–50; NiP 46:9; 63:7–11). Gdy prorocy ostrzegają, żeby nie dążyć do uzyskiwania znaków, mówią o ludziach, którzy nie chcą uwierzyć, chyba że zostanie im pokazany znak, a nie o ludziach, którzy wykazują się wiarą w poszukiwaniu cudów i czynią to zgodnie z wolą Pana.
Wyjaśnij, że dobrze jest wiedzieć o znakach, jakie zobaczą Nefici w momencie śmierci Zbawiciela, a co ważniejsze trzeba zrozumieć nauki Samuela o ważności śmierci i powstania z martwych Jezusa Chrystusa. Narysuj na tablicy następujący wykres, bez podawania ponumerowanych wyjaśnień. Dopisz te wyjaśnienia w odpowiednim czasie podczas omawiania fragmentu: Helaman 14:15–19. (Możesz poprosić uczniów, aby przerysowali ten wykres do swoich notatników lub do dzienników do studiowania pism świętych).
Wyjaśnij, że wyrażenie „śmierć duchowa” odnosi się do odseparowania od obecności Boga. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Helaman 14:15–16.
-
Co to jest pierwsza śmierć duchowa, o której jest mowa we fragmencie: Helaman 14:16? (Możesz wyjaśnić, że z powodu upadku Adama i Ewy zostaliśmy odseparowani od obecności Boga).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Helaman 14:17. Poproś pozostałych uczniów o śledzenie tekstu i zastanowienie się nad tym, w jaki sposób mogą pokonać pierwszą śmierć duchową. Zapisz na tablicy następującą prawdę: Jezus Chrystus odkupił całą ludzkość z Upadku, abyśmy mogli powrócić do obecności Boga. Wyjaśnij, że cała ludzkość powróci do obecności Boga i będzie przez Niego sądzona (zob. 2 Nefi 2:10).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Helaman 14:18–19.
-
Co to jest druga śmierć duchowa, o której jest mowa we fragmencie: Helaman 14:18–19? (Możesz wyjaśnić, że osoby, które nie odpokutują, zostaną ponownie odcięte od obecności Ojca).
-
Co możemy zrobić, aby nie doświadczyć drugiej śmierci, o której mówił Samuel? (Możesz poprosić uczniów o przeczytanie fragmentów: Helaman 14:13 i Mormon 7:7–8. Zwróć uwagę na to, że dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa osoby, które odpokutują, będą na zawsze przebywać w obecności Boga).
Aby podkreślić, jak ważna jest wolność wyboru w dążeniu do uzyskania błogosławieństw Zadośćuczynienia Zbawiciela, poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Helaman 14:30–31. Poproś ich o wyszukanie słów i wyrażeń na temat wolności wyboru. Poproś ich o podzielenie się słowami i wyrażeniami, które znaleźli. Poproś uczniów o wyjaśnienie, w jaki sposób te słowa i wyrażenia pomogły im zrozumieć, jak ważne są decyzje, które podejmują każdego dnia.
Komentarz i tło historyczne
Helaman 14:14–29. Proroctwo Samuela o śmierci Zbawiciela
Proroctwo Samuela o śmierci Jezusa Chrystusa jest jednym z najbardziej szczegółowych proroctw, które zostały zapisane w pismach świętych. Następujący wykres przedstawia poszczególne elementy tego proroctwa oraz ich wypełnienie. (Możesz zwrócić uwagę uczniów, że odnośniki do fragmentu: Helaman 14:20–27 odsyłają nas do fragmentów opisujących wypełnienie proroctw Samuela).
|
Proroctwo Samuela o śmierci Zbawiciela. |
Wypełnienie | |
|---|---|---|
|
Słońce zaciemnione przez trzy dni | ||
|
Burze, grzmoty, trzęsienia ziemi | ||
|
Popękana ziemia | ||
|
Straszliwe burze, góry zrównane z ziemią, doliny staną się wysokimi górami | ||
|
Zniszczone drogi górskie i miasta | ||
|
Groby otworzą się i zmartwychwstali święci będą służyć ludziom | ||
Helaman 14:15–19. Zadośćuczynienie pokonuje śmierć
Lamanita Samuel opisał różnicę pomiędzy śmiercią fizyczną, pierwszą śmiercią duchową i drugą śmiercią duchową, jak też to, w jaki sposób Zadośćuczynienie Zbawiciela pomaga nam pokonać każdą z tych śmierci. Prorocy oraz inni przywódcy w Kościele także nauczali o tych prawdach.
Śmierć fizyczna. Starszy Earl C. Tingey z Siedemdziesiątych nauczał:
„Śmierć fizyczna to oddzielenie ducha od fizycznego ciała. Z powodu Upadku Adama cała ludzkość doświadczy śmierci fizycznej” („Wielki plan szczęścia”, Ensign lub Liahona, maj 2006, str. 73).
Pierwsza śmierć duchowa. Śmierć duchowa oznacza „odsunięcie od oblicza Pana” (Alma 42:9).
Prezydent Spencer W. Kimball wyjaśnił, że śmierć fizyczna i pierwsza śmierć duchowa są wynikiem Upadku Adama i Ewy:
„Nasi pierwsi rodzice, Adam i Ewa, sprzeniewierzyli się Bogu. Przez zjedzenie zakazanego owocu, stali się śmiertelni. W konsekwencji oni i wszyscy ich potomkowie zaczęli podlegać zarówno fizycznej, jak i duchowej śmierci (fizycznej śmierci — rozdzieleniu ciała i ducha; oraz śmierci duchowej — odseparowaniu ducha od obecności Boga i śmierci odnoszącej się do spraw ducha)” („The True Way of Life and Salvation”, Ensign, maj 1978, str. 6).
Śmierć duchowa pojawiła się na świecie wraz z Upadkiem Adama i Ewy. Gdy rodzimy się w tym upadłym świecie, dziedziczymy te uwarunkowania — jesteśmy odseparowani od obecności Boga. Lamanita Samuela mówił, że ten stan to „[pierwsza […] śmierć]” (Helaman 14:16).
Lamanita Samuel nauczał, że wszystkie dzieci Ojca w Niebie, które żyły w doczesności, pokonają fizyczną i duchową śmierć dzięki mocy Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa (zob. Helaman 14:17). Wiele innych fragmetów z pism świętych także świadczy o tej prawdzie (zob. 2 Nefi 2:9–10; 9:15, 22, 38; Alma 11:43–44; 12:12–15, 24; 42:23; 3 Nefi 26:4–5).
Druga śmierć duchowa. Druga śmierć duchowa jest ostateczną, czyli finalną śmiercią duchową — oznaczającą odcięcie na zawsze od obecności Boga z powodu nieodpokutowania za osobiste grzechy.
Zbawiciel zapewnił pomoc w pokonaniu tej drugiej duchowej śmierci. Cierpiał za nasze grzechy, aby mógł nam zaofiarować możliwość pokuty. Jednak ludzie, którzy nie odpokutują, „po raz drugi [umierają] duchowo, albowiem po raz drugi są oni odcięci od tego, co sprawiedliwe” (Helaman 14:18). Oznacza to, że osoba, która nie odpokutowała za grzech, nie może przebywać w obecności Boga po tym, jak będzie ponownie przyprowadzona przed Niego na sąd.
Starszy Russell M. Nelson z Kworum Dwunastu Apostołów opisał ten stan następująco:
„Jeśli śmierć duchowa zaskoczy nas przed naprawieniem doczesnych błędów, wtedy zostanie zaprzepaszczona szansa na pokutę. I w ten sposób prawdziwym ‘żądłem śmierci jest grzech’(I List do Koryntian 15:56).
„Nawet Zbawiciel nie może uratować nas, gdy pozostajemy w naszych grzechach. Odkupi nas On z naszych grzechów, ale tylko pod warunkiem osobistej pokuty. Jesteśmy odpowiedzialni za nasze duchowe przetrwanie albo śmierć (zob. List do Rzymian 8:13–14; Helaman 14:18; NiP 29:41–45)” („Doors of Death”, Ensign, maj 1992, str. 73).
Helaman 14:18–19. Boski dar pokuty
Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów świadczył o radości, która przychodzi dzięki pokucie:
„Z wdzięcznością potwierdzam i świadczę, że nie dające się opisać cierpienie, śmierć i Zmartwychwstanie naszego Pana ‘dają warunek nawrócenia’ (Helaman 14:18). Boski dar pokuty jest kluczem do szczęścia w tym życiu i życiu przyszłym. Słowami Zbawiciela, z głęboką pokorą i miłością, zachęcam wszystkich: ‘Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios’ (Ew. Mateusza 4:17). Wiem, że przyjmując to zaproszenie, znajdziecie radość nie tylko teraz, ale na zawsze” („Boski dar pokuty”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 41).