Lekcja 1

Rola ucznia

Wprowadzenie

Celem tej lekcji jest pomoc uczniom w wypełnianiu ich roli w procesie poznawania ewangelii. Czasami uczniowie myślą, że odpowiedzialność za ich nauczanie spoczywa jedynie na nauczycielu. Prezydent Henry B. Eyring z Rady Prezydenta Kościoła powiedział, że obowiązkiem — zarówno ucznia, jak i nauczyciela — jest poszukiwanie przewodnictwa Ducha Świętego:

„Problemy i pokusy, z którymi borykali się nasi uczniowie jeszcze pięć lat temu, nie wytrzymują porównania z tymi, które pojawiają teraz, a te, które nadejdą, będą jeszcze trudniejsze do pokonania. Mam wrażenie […], że to, co czyniliśmy do tej pory i czynimy nadal, nie wystarczy. Potrzebujemy większej mocy, by wnosić ewangelię do serc i życia naszych uczniów. […]

Abyście mogli nauczać z mocą, Duch musi stale towarzyszyć wam, a także waszym uczniom, gdyż bez Jego obecności nie przetrwają duchowo” („The Spirit Must Be Our Constant Companion” [do nauczycieli KSE, 7 lutego 2003], str. 1, adres internetowy: si.lds.org).

Kiedy nauczasz dzięki mocy Ducha Świętego i tą samą mocą pomagasz uczniom posiąść wiedzę, przyczyniasz się do ich prawdziwego nawrócenia do przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa. Możesz regularnie powracać do zasad nauczanych w tej lekcji, aby przypomnieć swoim uczniom o ich obowiązkach w czasie zajęć.

Propozycje dotyczące nauczania

Indywidualny obowiązek uczenia się przez studiowanie i wiarę

Poproś jednego z uczniów na środek sali. Wyjaśnij, że chcesz pomóc temu uczniowi stać się silniejszym fizycznie. Następnie poproś innego ucznia o zrobienie pięciu pompek.

Kiedy ćwiczenie zostanie wykonane, zapytaj pierwszego ucznia:

• Czy te pompki uczyniły cię silniejszym?

Zapytaj uczniów:

• Co ten przykład ćwiczeń fizycznych ma wspólnego z waszą odpowiedzialnością za uczenie się ewangelii? Kto jest odpowiedzialny za waszą naukę?

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos Nauki i Przymierza 88:118.

• Jak myślicie, co to znaczy „[szukać] pilnie […] przez naukę, jak i przez wiarę”? (Możesz podpowiedzieć uczniom, że studiowanie przez naukę i wiarę wymaga indywidualnego wysiłku).

Dzienniki do studiowania pism albo notatki z lekcji

Dzienniki do studiowania pism czy notatki z lekcji mogą być prowadzone w formie szytego zeszytu, notatnika lub kartek z segregatora. W dziennikach do studiowania uczniowie mogą zapisywać notatki i wrażenia z lekcji, z osobistego studiowania, a także z innych spotkań kościelnych. Zapisując i porządkując swoje myśli oraz wrażenia, przygotują się do udziału w lekcjach, wzbogacą swoje zrozumienie ewangelii, a także otrzymają własne objawienie.

Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów przemawiał o tym, co to znaczy uczyć się przez wiarę. Zachęć swoich uczniów do zapisania tych słów (w dziennikach do studiowania lub notatnikach), aby mogli odnosić się do nich tak często, jak będą chcieli, w ciągu całego roku nauki w seminarium:

„Nauka przez wiarę wymaga duchowego, umysłowego i fizycznego wysiłku, nie przychodzi jedynie przez bierne słuchanie. […] Uczeń musi ćwiczyć swoją wiarę i wykazywać się nią, aby zdobyć wiedzę” („Seek Learning by Faith” [do nauczycieli KSE, 3 lutego 2006], str. 3, adres internetowy: si.lds.org).

Codzienne studiowanie pism w domu

Wyjaśnij, że codzienne studiowanie pism świętych w domu jest ważną częścią nauki przez studiowanie i wiarę.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Helaman 3:29–30.

• Jak myślicie, jaka jest różnica pomiędzy zwykłym czytaniem pism a „przyjmowaniem” słowa Bożego?

• Zgodnie z tym, co właśnie przeczytaliśmy, jakie błogosławieństwa otrzymujemy, kiedy przyjmujemy słowo Boże?

• Czym jeszcze możemy być pobłogosławieni dzięki temu, że codziennie studiujemy pisma święte?

• W jakich sytuacjach otrzymaliście błogosławieństwa dzięki codziennemu studiowaniu pism świętych w domu?

Kiedy uczniowie będą odpowiadać na zadane pytania, upewnij się, iż rozumieją, że codzienne studiowanie pism świętych wzmacnia nasze świadectwo, zaprasza Ducha Świętego do naszego życia, a także pomaga nam uczyć się ewangelii.

Poproś uczniów, aby w swoich dziennikach odpowiedzieli na jedno z poniższych pytań:

• Co możesz zrobić, aby udoskonalić swoje studiowanie Księgi Mormona w tym roku?

• W jaki sposób czytanie Księgi Mormona wpłynęło na twoje odczucia dotyczące Jezusa Chrystusa?

Poproś uczniów, aby w tym roku postawili sobie za cel codzienne studiowanie Księgi Mormona. Poproś ich także, aby postawili sobie za cel przeczytanie całej Księgi Mormona podczas roku zajęć seminarium. Możesz zasugerować im, aby zapisali sobie swoje cele w dziennikach do studiowania pism. Przypomnij im, że cele te mogą być pomocne w zaliczeniu zadań z broszur: Obowiązek wobec Boga i Osobisty rozwój.

Codzienne studiowanie pism świętych

Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:

„Czytanie pism świętych dostraja nas do tonów Ducha Pana. […] Ponieważ wierzymy, że czytanie pism świętych może pomóc nam w otrzymaniu objawienia, jesteśmy nieustanie zachęcani do tego, by je czytać. Dzięki temu zyskujemy dostęp do tego, co — zgodnie z pragnieniem naszego Ojca w Niebie — powinniśmy wiedzieć i czynić w naszym życiu. To jeden z powodów, dlaczego Święci w Dniach Ostatnich wierzą w codzienne studiowanie pism świętych” („Scripture Reading and Revelation”, Ensign, styczeń 1995, str. 8).

Uczenie się przez wpływ Ducha

Narysuj na tablicy poniższy schemat. Nie wpisuj w nim słów. Uzupełnisz je później, w trakcie trwania lekcji.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 50:17–18.

• Zgodnie z tym fragmentem, czego Pan wymaga od nauczyciela ewangelii? (Aby nauczał prawdy mocą Ducha).

Zapisz słowa: Duch Święty i Nauczyciel w odpowiednich miejscach schematu, jak pokazano powyżej. Opowiedz o swoim poszukiwaniu przewodnictwa Ducha Świętego w czasie nauczania. Upewnij się, że uczniowie wiedzą, że w czasie swoich przygotowań i w czasie lekcji szczerze zabiegasz o przewodnictwo Ducha.

Poproś uczniów o zaznaczenie zakładką fragmentu: Nauki i Przymierza 50 (ponieważ za chwilę do niego wrócimy). Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 2 Nefi 33:1.

• Jak Duch Święty wpływa na ucznia podczas nauki ewangelii?

Wyjaśnij, że aby uczyć się ewangelii w Pański sposób, musimy przyjąć na siebie odpowiedzialność, że będziemy uczyć się przez moc Ducha Świętego. Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 50:19–21.

• Jakie słowo powinniśmy wpisać w prawym dolnym rogu trójkąta? (Wpisz słowo: Uczeń).

• Jak myślicie, co to znaczy otrzymać prawdę przez Ducha?

Możesz nauczyć kilku zasad pomagających rozpoznać wpływ Ducha Świętego. Upewnij się, że uczniowie zrozumieli, że Duch zwykle komunikuje się z nami po cichu, przez nasze uczucia i myśli (zob. 1 Nefi 17:45; NiP 8:2–3). Duch Święty sprawia też, że odczuwamy miłość, radość, spokój, cierpliwość, pokorę, łagodność, wiarę i nadzieję (zob. List do Galacjan 5:22–23; NiP 11:12).

• Co możecie robić podczas nauki w seminarium, aby przygotować się na nauczanie przez Ducha?

W ramach dyskusji upewnij się, że uczniowie zrozumieli, iż jednym z istotnych składników uczenia się przez Ducha jest chętne składanie naszego świadectwa sobie nawzajem. Przeczytaj następującą wypowiedź Starszego Richarda G. Scotta z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Kiedy uczniowie werbalizują prawdy, wówczas otrzymują w duchu ich potwierdzenie i wzmacniają się ich osobiste świadectwa” („To Understand and Live Truth” [do nauczycieli KSE, 4 lutego 2005], str. 3, adres internetowy: si.lds.org).

Przypomnij uczniom, że zadania z broszur: Obowiązek wobec Boga i Osobisty rozwój dotyczą również dzielenia się prawdami ewangelii z bliźnimi. Zachęć ich do dzielenia się swoimi doświadczeniami na zajęciach seminarium, w kworum kapłaństwa lub na innych spotkaniach, a także w rozmowach z rodziną i przyjaciółmi. Podkreśl, że kiedy będą dokładać starań, by objaśniać prawdy ewangelii, dzielić się nimi i o nich świadczyć, Bóg sprawi, że wzrośnie ich zdolność rozmawiania o ewangelii z bliźnimi.

Ponownie odnieś się do schematu z tablicy. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza 50:14, 22.

• Jak te wersety podsumowują rolę Ducha Świętego, nauczyciela i ucznia w nauce ewangelii? (Być może konieczne będzie wyjaśnienie, że Duch Święty — zwany też w tym fragmencie Duchem i Pocieszycielem — naucza prawdy. Nauczyciel ma uczyć mocą Ducha, a uczeń ma zdobywać wiedzę dzięki tej samej mocy).

• Co się dzieje, jeśli uczeń zdobywa wiedzę przez Ducha, a nauczyciel uczy przez wpływ Ducha? (Być może konieczne będzie wytłumaczenie, że podbudowywać oznacza rozwijać, wzmacniać, oświecać lub doskonalić).

W Księdze Mormona, Enos i Alma to przykłady osób, które uczyły się przez wpływ Ducha. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentów: Enos 1:4–10 i Alma 5:45–47. (Możesz zapisać te odsyłacze na tablicy). Następnie zapytaj:

• Co zrobił Enos (lub Alma), aby uczyć się przez wpływ Ducha?

• Co zrobił Duch dla Enosa (lub Almy)?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie słów Starszego Bednara:

„Zawsze powinniśmy pamiętać, że Duch Święty jest nauczycielem, który — zaproszony we właściwy sposób — może wniknąć do serca ucznia” („Seek Learning by Faith”, str. 4).

• W jaki sposób to, co do tej pory przestudiowaliśmy, odnosi się do osobistej odpowiedzialności, jaka spoczywa na was jako na uczniach seminarium? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać, upewnij się, iż rozumieją, że kiedy otwieramy przed Bogiem nasze serca i pytamy Go z wiarą, Duch Święty pomaga nam zrozumieć prawdy ewangelii).

Aby ułatwić uczniom zrozumienie tego, w jaki sposób mogą sobie nawzajem pomagać w uczeniu się przez wpływ Ducha, zapytaj:

• Co możemy zrobić, aby zaprosić Ducha na nasze zajęcia? (Przykładowe odpowiedzi: śpiewać hymny na rozpoczęcie, przynosić pisma na lekcje i codziennie z nich korzystać, chętnie odpowiadać na pytania i dzielić się doświadczeniami, modlić się za siebie nawzajem i prosić o przewodnictwo Ducha Świętego).

Aby pomóc uczniom zrozumieć, że niewłaściwe działania mogą wpływać negatywnie na całą klasę, zapytaj:

• Jakie nastawienie lub zachowanie obraża Ducha na zajęciach seminarium?

Poproś uczniów o przemyślenie tego, jak wielką wartość ma to, że Duch Święty jest ich nauczycielem.

• Czy pamiętacie sytuacje, w których Duch odgrywał rolę nauczyciela?

Zakończ, zachęcając uczniów do nauki przez studiowanie i wiarę, kiedy będą czytać Księgę Mormona w ramach tegorocznych zajęć seminarium. O powyższych naukach możesz przypominać swoim uczniom w ciągu roku szkolnego, aby zachęcać ich do dalszego wysiłku.

Komentarz i tło historyczne

Codzienne studiowanie pism świętych

„Prorocy w dniach ostatnich radzą nam, byśmy codziennie studiowali pisma święte, zarówno indywidualnie, jak i z naszymi rodzinami. Zachęcają nas, tak jak Nefi zachęcał swoich braci, abyśmy odnosili pisma święte do siebie, dowiadując się, w jaki sposób święte opowieści z dawnych czasów mają zastosowanie w naszym dzisiejszym życiu (zob. 1 Nefi 19:23–24). Nawołują nas, abyśmy ‘[badali] Pisma’ (Ew. Jana 5:39) i ‘[napawali] się słowami Chrystusa’ (2 Nefi 32:3).

Odniesiecie wielkie korzyści, jeśli będziecie postępować zgodnie z tą radą. Codzienne, dogłębne studiowanie pism świętych pomoże wam otworzyć się na podszepty Ducha Świętego. Zbuduje waszą wiarę, umocni was w obliczu pokus i pomoże wam zbliżyć się do waszego Ojca Niebieskiego i Jego Umiłowanego Syna.

Stwórzcie plan osobistego studiowania pism świętych. Zastanówcie się nad tym, ile czasu konkretnie przeznaczycie każdego dnia na studiowanie pism świętych. W tym czasie czytajcie z uwagą, zważając na podszepty Ducha. Proście Ojca Niebieskiego, by pomógł wam dowiedzieć się, czego macie się uczyć i co robić, zgodnie z Jego wolą.

Kontynuujcie czytanie pism świętych, szczególnie Księgi Mormona, przez całe życie. Będziecie wciąż od nowa odkrywać skarby pism świętych, odnajdując w nich nowe znaczenie i zastosowanie w czasie studiowania ich na różnych etapach swojego życia” (zob. Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], „Pisma święte”, str. 97).

Prezydent Henry B. Eyring z Rady Prezydenta Kościoła powiedział:

„Jeśli zaczniemy lekko traktować studiowanie pism świętych, tak samo zaczniemy podchodzić do modlitwy.

Być może nie przestaniemy się modlić, ale modlitwy staną się powtarzalne, automatyczne i pozbawione prawdziwej intencji. Nasze serca nie mogą lgnąć do Boga, którego nie znamy, ale pisma święte i słowa żyjących proroków mogą pomóc nam Go poznać” („Modlitwa”, Ensign, listopad 2001, str. 17).

2 Nefi 33:1. Otwieranie naszych serc na wpływ Ducha Świętego

W ramach dyskusji na temat fragmentu: 2 Nefi 33:1 możecie przeczytać poniższą wypowiedź Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Jak nauczał Nefi: ‘Gdy człowiek przemawia pod wpływem Ducha Świętego, jego słowa pod wpływem Ducha Świętego przenikają do serc ludzi’ (2 Nefi 33:1). Proszę, zwróćcie uwagę, w jaki sposób moc Ducha może umieścić przesłanie gdzieś obok serca, ale niekoniecznie w sercu. Nauczyciel może wyjaśniać, demonstrować, przekonywać, składać świadectwo i czynić to wszystko z ogromną duchową mocą i skutecznością. Ostatecznie jednak treść przesłania i świadectwo Ducha Świętego wnikają w głąb naszych serc tylko wówczas, gdy mają nasze pozwolenie, by wejść […]

Uczeń, który w swoim postępowaniu świadomie kieruje się właściwymi zasadami, otwiera swoje serce na Ducha Świętego — i jest gotowy na Jego nauki, moc i potwierdzenie świadectwa” („Seek Learning by Faith” [do nauczycieli KSE, 3 lutego 2006], str. 1, 3, adres internetowy: si.lds.org).

Dodatkowe pomysły dotyczące nauczania

Wyjaśnienie, osobiste przeżycie i świadectwo

Zaznacz, że kiedy wyjaśniamy doktryny i zasady, kiedy dzielimy się związanymi z nimi doświadczeniami i kiedy świadczymy o boskiej prawdzie, pokazujemy swoje pragnienie uczenia się przez wpływ Ducha. Kiedy uczymy się przez wpływ Ducha, wzrasta nasze zrozumienie i zdolność do nauczania ewangelii, a także wzmacnia się świadectwo nasze i naszych bliźnich.

• Jak myślicie, dlaczego ważne jest wyjaśnianie, dzielenie się swoimi przeżyciami i świadczenie o prawdach ewangelii zarówno w klasie, jak i poza nią?

• Kiedy mieliście możliwość, by dzielić się swoimi doświadczeniami, wyjaśniać prawdy ewangelii lub świadczyć o nich przyjacielowi lub rodzinie?

NiP 50:21–22. Uczenie się przez Ducha

Aby pogłębić analizę fragmentu: Nauki i Przymierza 50:21–22, możesz przygotować kopię poniższej wypowiedzi dla każdego ucznia. Poproś uczniów, aby każdy po kolei przeczytał jej fragment, podczas gdy reszta będzie słuchała. Poproś wszystkich, aby zwrócili uwagę na to, dlaczego niektórzy są bardziej podbudowani duchowo dzięki spotkaniom kościelnym niż inni. Brat A. Roger Merrill, były generalny prezydent Szkoły Niedzielnej, wyjaśnił, co to znaczy uczyć się przez wpływ Ducha Świętego:

„Często skupiamy się, zresztą słusznie, na tym, jak istotne jest nauczanie przez wpływ Ducha. Ale musimy pamiętać, że Pan ceni sobie tak samo wysoko, jeśli nie wyżej, przyjmowanie wiedzy przez wpływ Ducha. (Zob. NiP 50:17–22). […]

Podczas naszych spotkań kościelnych, w czasie osobistych i rodzinnych studiów nad pismami świętymi, a nawet dzisiaj, gdy słuchamy proroków i apostołów Pana, niektórzy z nas ‘przyjmują’ więcej niż inni. Dlaczego? Obserwuję, że ci, którzy naprawdę ‘przyjmują’, robią co najmniej trzy rzeczy, których być może nie robią inni.

Po pierwsze, poszukują. Żyjemy w świecie rozrywki, świecie, w którym jesteśmy widzami. Nawet nie zdając sobie z tego sprawy, możemy odkryć, że przybywamy na Konferencję Generalną lub do kościoła z nastawieniem: ‘No, to jestem, teraz mnie zainspirujcie’. Stajemy się bierni duchowo.

Jeśli zamiast tego, skoncentrujemy się na poszukiwaniu i przyjmowaniu Ducha, nasza uwaga mocniej, niźli do nauczyciela czy mówcy, przylgnie właśnie do Ducha. Pamiętajcie, że słowo {31}ʻprzyjmować’ jest czasownikiem. Jest to zasada działania. To podstawowy akt wiary.

Po drugie, ci, którzy przyjmują, odczuwają. Gdy objawienie nawiedza umysł i serce, najczęściej po prostu się je czuje. Dopóki nie nauczymy się przywiązywać wagi do duchowych odczuć, zwykle nawet nie zauważamy obecności Ducha. […]

Po trzecie, ci, co przyjmują przez wpływ Ducha, zamierzają działać. Jak nauczał prorok Moroni, aby otrzymać potwierdzenie prawdziwości Księgi Mormona, musimy poprosić ‘z prawdziwym zamiarem’ (zob. Moroni 10:4). Duch naucza wtedy, gdy szczerze zamierzamy działać zgodnie z tym, czego się dowiadujemy” („Otrzymane przez Ducha”, Ensign lub Liahona, listopad 2006, str. 93–94).

• Dlaczego niektórzy ludzie, według Brata Merrilla, zyskują więcej niż inni, kiedy są nauczani ewangelii?

• Jakie trzy kluczowe elementy dotyczące nauki przez Ducha wymienił Brat Merrill? (Zapisz odpowiedzi na tablicy).

1 Nefi 15. Skutki uczenia się bez wpływu Ducha

Aby pomóc uczniom zrozumieć, jak zatwardziałość naszych serc może osłabić zdolność uczenia się z mocą Ducha, poproś ich o przeczytanie fragmentu: 1 Nefi 15. Wyjaśnij, że Nefi rozumiał związek między nauczycielem, uczniem a Duchem Świętym. We fragmencie: 1 Nefi 15 Nefi dyskutuje ze swoimi braćmi na temat nauk, jakie Pan objawił ich ojcu, Lehiemu. Niech uczniowie przeczytają po cichu fragmenty: 1 Nefi 15:2–3, 7–11.

• Dlaczego Laman i Lemuel zaczęli się spierać?

• Dlaczego Laman i Lemuel nie potrafili zrozumieć słów swojego ojca? (Mieli zatwardziałe serca, nie chcieli postarać się, by uczyć się przez wpływ Ducha, i nie zapytali Pana).

Możesz nadmienić, że we fragmencie: 1 Nefi 15:11 Nefi przypomniał Lamanowi i Lemuelowi o tym, co mogli zrobić, by otrzymać objawienie. Nefi z powodzeniem zastosował w praktyce wszystkie wymienione przez siebie elementy. Nie utwardził swojego serca, zapytał Pana z wiarą (wierzył, że otrzyma od Niego odpowiedź) i pilnie przestrzegał przykazań.