Alma 5:1–36

Wprowadzenie

Kiedy Kościołowi zaczęły zagrażać wewnętrzne spory i niegodziwość (zob. Alma 4:9–11), Alma zrezygnował z funkcji sędziego, aby móc skoncentrować swe wysiłki na jego wzmacnianiu. Wyruszył na misję, by odzyskać Nefitów, „świadcząc przeciwko nim” (Alma 4:19). Zaczął od przypomnienia ludowi Zarahemli, że Pan wyratował ich przodków z fizycznej i duchowej niewoli. Wezwał ich, by przygotowywali się na ostateczny dzień sądu, wierząc w słowo Boże i badając duchowy stan swoich serc.

Propozycje dotyczące nauczania

Alma 5:1–14

Alma przypomina historię nawrócenia swego ojca i tych, którzy za nim poszli

Napisz na tablicy słowo Przemiana. Poproś uczniów, aby podali przykłady sposobów, w jakie ktoś może zmienić swój wygląd lub zachowanie. Poproś ich o wyjaśnienie, co może prowadzić do takich zmian w ludziach lub co może je spowodować.

Przypomnij uczniom, że Alma niepokoił się z powodu niegodziwości, jaka zaczęła szerzyć się pośród Nefitów. Wiedział, że jeśli się nie zmienią, utracą błogosławieństwa obiecane w zawartych przez nich przymierzach. Ustąpił z funkcji sędziego i poświęcił się nauczaniu ludu i nawoływaniu go do pokuty. Zaczął od nauczania ludzi w Zarahemli.

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Alma 5:3–6. Niech pozostali uczniowie śledzą tekst i odszukają wydarzenia, których znaczenie podkreślił Alma, kiedy zaczął nauczać lud.

W jaki sposób ludowi Almy mogło pomóc wysłuchanie historii o niewoli, wyratowaniu i nawróceniu ojca Almy oraz tych, którzy za nim poszli?
Spójrzcie na werset: Alma 5:7. Zgodnie z tym, co czytamy w tym wersecie, jaka zmiana zaszła w życiu ojca Almy i jego ludu?

Na tablicy po słowie Przemiana dopisz słowo serca, aby powstał napis Przemiana serca.

Co, według was, oznacza doświadczenie „przemiany serca”? (Aby pomóc uczniom w udzieleniu odpowiedzi na to pytanie, możesz im powiedzieć, że Starszy Gerald N. Lund, Siedemdziesiąty, nauczał, że w pismach świętych słowo serce często odnosi się do „prawdziwej, wewnętrznej natury człowieka” [„Understanding Scriptural Symbols”, Ensign, październik 1986, str. 25]).
Jaka jest różnica między przemianą serca a zmianami, o których mówiliśmy na początku lekcji?

Wyjaśnij, że w wersetach: Alma 5:7–9, 14 Alma użył różnych wyrażeń, które opisują, jak wygląda przemiana serca. Ponownie uzupełnij napis na tablicy, aby brzmiał: Przemiana serca jest jak…

Poproś uczniów, by po cichu przeczytali wersety: Alma 5:7–9, 14 i odnaleźli, jak Alma opisał przemianę serca. Niech opowiedzą o tym, co znaleźli. Zapisuj odpowiedzi uczniów na tablicy. (Wasza lista może wyglądać następująco: Przemiana serca jest jak…: przebudzenie z głębokiego snu; oświecenie światłem; uwolnienie z łańcuchów; przepełnienie serca Duchem; śpiewanie o miłości Odkupiciela; narodzenie się w Bogu; posiadanie obrazu Pana wyrytego na swoim obliczu).

W jakim sensie przemiana serca odpowiada opisom znajdującym się na tablicy?
Jak przemiana serca może przejawiać się w czyichś uczynkach? W jaki sposób przemiana serca uwidacznia się czasem w wyglądzie człowieka? (Możesz poprosić uczniów o opisanie wyglądu i zachowania kogoś, kogo znają i na kogo obliczu, jak sądzą, została wyryta podobizna Pana).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Alma 5:10, a klasa niech odszuka trzy pytania, jakie Alma zadał ludowi. (Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli te pytania). Przeczytanie tych pytań pomoże uczniom odnaleźć w następnych wersetach czynniki, które doprowadziły Almę i jego lud do doświadczenia wielkiej przemiany serca.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Alma 5:11–13, a pozostałych o wyszukanie, co spowodowało wielką przemianę serca u ojca Almy i u jego uczniów. (Ich wiara w słowo Boże i wynikająca z tego wiara i ufność do Boga). Możesz również zwrócić uwagę na wpływ słowa Bożego, o którym jest mowa w wersetach: Alma 5:5, 7).

Jaki związek widzicie między wiarą w słowo Boże a doświadczeniem przemiany serca? (Pomóż uczniom rozpoznać następującą zasadę: Kiedy wierzymy w słowo Boże i wykazujemy się wiarą w Jezusa Chrystusa, możemy zaznać wielkiej przemiany serca. Podkreśl, że słowo Boże, którego nauczali Abinadi i Alma, koncentrowało się na odkupieniu, jakie przychodzi przez Jezusa Chrystusa [zob. Mosjasz 16:4–9; 18:1–2]).

Wyjaśnij, że innym sposobem wyrażenia, że ktoś doświadczył wielkiej przemiany serca, jest powiedzenie, że narodził się na nowo. Pomóż uczniom zrozumieć, że sformułowania „zrodzić się w Bogu” i „narodzić się na nowo” oznaczają przemianę, której człowiek doświadcza, kiedy przyjmuje Jezusa Chrystusa i rozpoczyna nowe życie jako Jego uczeń. Aby pomóc uczniom zrozumieć, że doświadczenie wielkiej przemiany serca czy też ponownego narodzenia to zazwyczaj stopniowy proces, przeczytaj następującą wypowiedź Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Możecie zapytać: Dlaczego ta wielka przemiana w moim przypadku nie dzieje się szybciej? […] W przypadku większości z nas przemiany są stopniowe i pojawiają się z czasem. Ponowne narodziny […] to bardziej proces niż pojedyncze wydarzenie. A angażowanie się w ten proces jest głównym celem życia doczesnego” („Narodzić się ponownie” Ensign lub Liahona, maj 2008, 78).

Kiedy, starając się żyć zgodnie ze słowem Bożym, odczuliście w swoim sercu przemianę?
Jak opisalibyście uczucia i wydarzenia, jakie temu towarzyszyły?
Jak zmieniło się wasze serce w miarę studiowania w tym roku na seminarium Księgi Mormona?

Daj uczniom kilka minut na zapisanie w notatnikach lub dziennikach do studiowania jednej lub dwóch rzeczy, które będą robić, aby pełniej żyć w zgodzie ze słowem Bożym.

Alma 5:15–36

Alma naucza, że aby wejść do królestwa niebieskiego konieczna jest wielka przemiana serca

Rozdaj uczniom kopie poniższego schematu lub narysuj go na tablicy, aby mogli go przerysować.

Wyjaśnij, że kardiogram to wykres, na podstawie którego lekarze oceniają i monitorują niekiedy pracę i fizyczny stan naszego serca. Pomaga im on rozpoznać problemy i nieprawidłowości, które wymagają leczenia.

Powiedz uczniom, że kiedy Alma skończył nauczać lud o tym, jak słowo Boże doprowadziło do wielkiej przemiany serca u jego ojca i innych ludzi, zadał im pytania, dzięki którym mogli ocenić stan swoich własnych serc. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu wersetu: Alma 5:14 i odszukanie trzech pytań, jakie Alma zadał ludowi. (Możesz zaproponować, aby uczniowie je zaznaczyli).

Wyjaśnij, że Alma zadał jeszcze kilka innych pytań, by pomóc ludziom w zbadaniu stanu ich serc. Poproś uczniów, aby w ciągu kilku minut przestudiowali i rozważyli fragmenty z pism świętych wypisane na górze duchowego kardiogramu. Poproś, aby zaznaczyli na diagramie kratki, które najlepiej oddają, jak ich zdaniem radzą sobie w poszczególnych kwestiach poruszonych w każdym z fragmentów. (Zwróć uwagę, że niektóre wersety zawierają więcej niż jedno pytanie). Z powodu osobistego charakteru tego zadania uczniowie nie powinni być proszeni o dzielenie się swoimi odpowiedziami na forum klasy.

Kiedy uczniowie skończą uzupełniać swoje kardiogramy, poproś ich, by po cichu przeczytali fragment: Alma 5:29–31 i odnaleźli w nim kilka dodatkowych pytań, jakie Alma zadał ludowi, aby mogli zbadać swoje serca. (Możesz zasugerować, żeby uczniowie zmodyfikowali pytania tak, aby mogli zadać je sobie samym: „Czy wyzbyłem się zawiści?”, „Czy drwię ze swoich bliźnich?”, „Czy prześladuję bliźnich?”).

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Alma 5:17–18, 20–25. Zapytaj uczniów, dlaczego nasze serca muszą zostać przemienione, byśmy byli przygotowani na dzień sądu. Zadaj poniższe pytania, aby pomóc uczniom zrozumieć, że doświadczając przemiany serca, przygotowujemy się na otrzymanie miejsca w królestwie niebieskim:

Które ze słów i wyrażeń użytych przez Almę opisują stan, w jakim chcielibyście się znajdować, kiedy staniecie przed Bogiem, aby być sądzeni? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać na to pytanie, możesz skierować ich uwagę na wersety: Alma 5:16, 19).
W jaki sposób doświadczenie przemiany serca teraz pomoże wam przygotować się na otrzymanie miejsca w królestwie niebieskim?

Napisz na tablicy następujące pytania. (Możesz też zapisać je na tablicy przed rozpoczęciem lekcji).

Do czego zaprasza nas Pan?

Jakie konsekwencje wiążą się z przyjęciem lub odrzuceniem tego zaproszenia?

Czego te wersety uczą o Zbawicielu?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie fragmentu: Alma 5:33–36, zaś reszta klasy niech stara się odnaleźć odpowiedzi na znajdujące się na tablicy pytania. Poproś uczniów, aby podzielili się znalezionymi odpowiedziami.

Na zakończenie daj uczniom kilka minut na ich zapisanie. Poproś ich, aby wybrali sobie werset lub zdanie z fragmentu: Alma 5:1–36. Niech napiszą, jakie znaczenie ma dla nich wybrany fragment lub wyrażenie, i jak mogą, starając się o przemianę swych serc poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa, wprowadzić w życie zawarte w nim nauki. Złóż świadectwo, że jeśli będziemy stale doświadczać przemiany serca i postępować w prawości, będziemy przygotowani, by wejść do królestwa Bożego.

Komentarz i tło historyczne

Alma 5:14, 26. „Czy doświadczyliście tej wielkiej przemiany serca?”

Prezydent Ezra Taft Benson wyjaśniał, że doświadczenie „wielkiej przemiany serca” to zwykle stopniowy proces:

„Stawanie się podobnym do Chrystusa to praca na całe życie, która niezwykle często oznacza wzrost i rozwój tak powolne, że niemal niezauważalne. Pisma święte odnotowują niezwykłe opowieści o ludziach, których życie zmieniło się w dramatyczny sposób, w jednej chwili, jak było to w przypadku Almy Młodszego, Pawła na drodze do Damaszku, Enosa modlącego się do późnej nocy czy króla Lamoniego. Takie zdumiewające przykłady mocy przemiany nawet tych, którzy kroczą w grzechu, dają pewność, że Zadośćuczynienie może dosięgnąć nawet tych, którzy pogrążeni są w najgłębszej rozpaczy.

Jednakże musimy być ostrożni, kiedy omawiamy te niezwykłe przykłady. Choć są one prawdziwe i pełne mocy, stanowią raczej wyjątek niż zasadę. Na każdego Pawła, na każdego Enosa i na każdego króla Lamoniego przypadają setki i tysiące osób, w przypadku których proces nawrócenia przebiega w sposób bardziej subtelny, mniej zauważalny. Dzień po dniu zbliżali się coraz bardziej do Boga, nie zdając sobie zbytnio sprawy z tego, że budują życie na obraz Boga. Wiedli spokojne życie, przepełnione dobrocią, służbą i oddaniem. Byli jak Lamanici, o których Pan powiedział, że ‘zostali ochrzczeni ogniem Ducha Świętego, a nie wiedzieli o tym’ (3 Nefi 9:20; kursywa dodana)” („A Mighty Change of Heart”, Ensign, paźdz. 1989, str. 5).

Alma 5:21–24, 27. „Nikt nie może być zbawiony, jeśli jego szaty nie zostaną oczyszczone”

Prezydent Boyd K. Packer z Kworum Dwunastu Apostołów opowiedział o tym, jak zdobył zrozumienie wagi duchowego oczyszczenia:

„Wydarzyło się to ponad 50 lat temu, w czasie II wojny światowej. Załoga naszego bombowca odbywała w Langley Field w stanie Virginia szkolenie z korzystania z najnowszego wynalazku — radaru. Otrzymaliśmy rozkaz udania się na zachodnie wybrzeże, a potem dalej na Pacyfik.

Transportowano nas pociągiem towarowym, w wagonach wyposażonych w wąskie kozetki, które na noc rozkładało się ze ściany. Nie było wagonów restauracyjnych. Zamiast tego w wagonach na klepisku rozkładaliśmy kuchnie polowe.

Mieliśmy na sobie jasne letnie mundury. Wagon bagażowy gdzieś omyłkowo odczepiono, więc w ciągu tej sześciodniowej podróży nie mieliśmy nic na przebranie. Kiedy jechaliśmy między Teksasem a Arizoną było niezmiernie gorąco. Dym i popiół z lokomotywy były niezwykle uciążliwe. Nie mieliśmy gdzie się umyć ani wyprać mundurów. Dojechaliśmy do Los Angeles o poranku — brudni i wytłamszeni — i powiedziano nam, że ponownie mamy się stawić w pociągu tego wieczora.

Najpierw pomyśleliśmy o jedzeniu. W 10 osób z załogi zebraliśmy pieniądze do wspólnej puli i ruszyliśmy do najlepszej restauracji, jaką udało nam się znaleźć.

Było tłoczno, więc stanęliśmy w długiej kolejce oczekujących na wolne miejsce. Byłem pierwszy i stałem tuż za pewną elegancko ubraną kobietą. Nie odwracając głowy, ta szacowna dama bardzo szybko zorientowała się, że jesteśmy za nią.

Odwróciła się i spojrzała na nas. Potem odwróciła się do mnie i zlustrowała mnie od stóp do głów. A ja tam stałem: spocony, brudny, osmolony, w wygniecionym mundurze. Z odrazą w głosie powiedziała: ‘Co za brudasy!’. Wszystkie oczy zwróciły się w naszą stronę.

Bez wątpienia ta pani wolałaby, żeby nas tam nie było, a ja podzielałem jej życzenie. Czułem, jaki jestem brudny, czułem się skrępowany i było mi wstyd.

Później, kiedy zacząłem gruntownie studiować pisma święte, zauważyłem wiele fragmentów mówiących o byciu czystym duchowo. Jeden z wersetów mówi: ‘bylibyście bardziej nieszczęśliwi, przebywając ze świętym i sprawiedliwym Bogiem ze świadomością waszej nieczystości przed Nim, niż gdybyście pozostawali pośród potępionych dusz w piekle’[Mormon 9:4].

Dobrze to rozumiałem. Przypomniałem sobie, jak czułem się tamtego dnia w Los Angeles. Pomyślałem, że zgodnie z logiką bycie nieczystym duchowo byłoby źródłem wstydu i upokorzenia niepomiernie gorszego niż ten, który wtedy odczuwałem. Odnalazłem fragmenty — jest ich co najmniej osiem — które mówią, że żadna nieczysta rzecz nie może przebywać w obecności Boga [zob. 1 Nefi 10:21; 15:34; Alma 7:21; 11:37; 40:26; 3 Nefi 27:19; NiP 94:9; Mojżesz 6:57]. Kiedy pojąłem, że te wersety mają niewiele wspólnego z brudnymi ubraniami czy powalanymi dłońmi, postanowiłem, że chcę pozostać czysty duchowo” („Washed Clean”, Ensign, maj 1997, str. 9).