4 Nefi

Wprowadzenie

Po posłudze Jezusa Chrystusa pośród potomków Lehiego ludzie zastosował się do Jego nauk i cieszył się jednością, dobrobytem oraz szczęściem przez ponad 100 lat. Zjednoczyli się jako „dzieci Chrystusa” i już nie określali siebie jako Nefitów czy Lamanitów (4 Nefi 1:17). Ostatecznie jednak stali się dumni i coraz bardziej niegodziwi, i znów podzielili się na Nefitów i Lamanitów. Około 300 lat po wizycie Zbawiciela prawie cały lud stał się niegodziwy.

Propozycje dotyczące nauczania

4 Nefi 1:1–18

Cały lud nawraca się i doświadcza pokoju oraz szczęścia

Przed lekcją przygotuj po dwie czyste kartki dla każdego ucznia — jeśli to możliwe jedną białą i jedną w innym kolorze (wystarczy połowa kartki). Połóż białe kartki na stolikach lub krzesłach uczniów przed ich przyjściem na lekcję. Odłóż na bok kolorowe kartki, by użyć ich później, podczas lekcji. Napisz na tablicy następujące pytanie: Co sprawia, że jesteś naprawdę szczęśliwy? Kiedy uczniowie się zjawią, poproś ich, aby napisali na tablicy swoje odpowiedzi na to pytanie.

Rozpocznij lekcję, omawiając odpowiedzi, jakie zapisali na tablicy. Zadaj uczniom następujące pytanie:

Jaka jest różnica pomiędzy rzeczami, które sprawiają, że jesteśmy chwilowo szczęśliwi, a rzeczami, które prowadzą do trwałego szczęścia? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać, możesz podkreślić, że prawdziwego szczęścia nie można znaleźć w rzeczach doczesnych, takich jak popularność, bogactwo czy rzeczy materialne).

Wyjaśnij, że Księga 4. Nefiego to zapis dziejów kilku pokoleń potomków Lehiego, którzy żyli po wizycie Jezusa Chrystusa. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: 4 Nefi 1:16 i wskazali na to, jak Mormon opisuje lud, który żył około 100 lat po wizycie Zbawiciela. Możesz zaproponować uczniom, by zaznaczyli wyrażenie: „żaden lud […] nie mógł być tak szczęśliwy jak oni”. Poproś uczniów, żeby napisali wyrażenie: Żaden lud nie mógł być tak szczęśliwy, jak oni na górze swoich białych kartek, które otrzymali. Potem niech narysują duże koło na środku kartki.

Poproś uczniów, aby przeczytali wersety 4 Nefi 1:1–2 i wyszukali, co lud zrobił, aby mógł zaznać tego szczęścia. Poproś ich, żeby zanotowali swoje spostrzeżenia wewnątrz koła. (Odpowiedzi powinny zawierać informację o tym, że ludzie odpokutowali, zostali ochrzczeni, otrzymali Ducha Świętego i „wszyscy nawrócili się do Pana”).

Co to znaczy być nawróconym?

Aby pomóc uczniom zrozumieć, że nawrócenie to coś więcej niż tylko posiadanie świadectwa czy bycie członkiem Kościoła, poproś jednego z nich, aby przeczytał na głos poniższą wypowiedź Starszego Richarda G. Scotta z Kworum Dwunastu Apostołów. Jeśli to możliwe, daj uczniom kopię tej wypowiedzi i zachęć ich, aby rozpoznali słowa i wyrażenia określające nawrócenie.

„Twoje szczęście teraz i na zawsze jest uwarunkowane stopniem nawrócenia i przemiany, które wnosi do twojego życia. Jak zatem możesz stać się prawdziwie nawróconym? Prezydent [Marion G.] Romney opisuje kroki, jakie należy podjąć:

ʻCzłonkostwo w Kościele i nawrócenie niekoniecznie są równoznaczne. Bycie nawróconym i posiadanie świadectwa także niekoniecznie muszą być tym samym. Świadectwo otrzymujemy, gdy Duch Święty podaruje szczeremu poszukującemu świadectwo prawdy. Wzruszające świadectwo ożywia wiarę. To znaczy skłania do pokuty i posłuszeństwa przykazaniom. Nawrócenie jest owocem lub nagrodą za pokutę i posłuszeństwo’ [W: Conference Report, Guatemala Area Conference 1977, str. 8–9].

Mówiąc w prosty sposób — prawdziwe nawrócenie jest owocem wiary, pokuty i konsekwentnego posłuszeństwa […].

Prawdziwe nawrócenie wydaje owoce trwałego szczęścia, którymi można się cieszyć nawet wówczas, gdy świat pogrążony jest w zgiełku, a większość ludzi odczuwa wszystko tylko nie szczęście” („Pełne nawrócenie przynosi szczęście”, Liahona, lipiec 2002, str. 25, 26).

Jakie słowa i wyrażenia określają, czym jest nawrócenie?
Jak myślicie, jakby to było, gdyby wszyscy wokół was byli nawróceni do Pana?

Napisz na tablicy poniższy odsyłacz do pism świętych: 4 Nefi 1:2–3, 5, 7, 10–13, 15–18. Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos te wersety. Poproś uczniów, aby śledzili tekst i wyszukali słowa i wyrażenia, które opisują, czego doświadczyli ludzie, gdy wszyscy byli nawróceni do Pana. Poproś uczniów, aby zapisali te słowa i wyrażenia wokół koła na swoich kartkach. (Przykładowe odpowiedzi: nie było między nimi walk i sporów, postępowali wobec siebie sprawiedliwie, mieli wszystko wspólne, dokonywano wielu cudów w imię Jezusa Chrystusa, Pan szczęścił im, odbudowywali zniszczone miasta, zawierali małżeństwa i zakładali rodziny, rośli w siłę i w liczbę, miłość Boga była w ich sercach, byli szczęśliwi i zjednoczeni).

Poproś uczniów, by rozpoznali zasadę szczęścia, o której się nauczyli z pierwszej połowy księgi: 4 Nefi 1. Nawet jeśli uczniowie mogą rozpoznać kilka zasad, upewnij się, że wiedzą to, iż kiedy ludzie działają razem, aby nawrócić się do Pana, jednoczą się i doświadczają zwiększonego szczęścia. Możesz zapisać tę zasadę na tablicy.

Jakie błogosławieństwa, według was, mogłyby być naszym udziałem, jeśli wszyscy żylibyśmy tak, jak ci ludzie? Jak myślicie, jakie błogosławieństwa mogłyby być udziałem waszych rodzin? Jak myślicie, jakie błogosławieństwa mogłyby być udziałem waszego okręgu lub gminy?

Poproś uczniów, aby opowiedzieli, kiedy byli częścią grupy zjednoczonej w prawości, takiej jak ich rodzina, kworum lub klasa albo grupa przyjaciół. Możesz również podzielić się doświadczeniem.

W jaki sposób wasze starania by być prawym wpływają na szczęście oraz dobre samopoczucie tych, którzy są wokół was? (Upewnij się, że uczniowie rozumieją, iż nasze nawrócenie oraz prawe czyny przyczyniają się nie tylko do naszego własnego szczęścia, ale również do szczęścia i dobrego samopoczucia bliźnich. Kiedy członkowie rodziny, kworum, klasy lub innej grupy są zjednoczeni w prawości, mogą doświadczyć większego szczęścia, niż gdyby mieli doświadczyć tego sami).
Jaki wpływ mogą mieć grzechy jednej osoby na resztę grupy, która stara się żyć sprawiedliwie?

Zachęć uczniów, by wzmocnili swoje nawrócenie do Pana i pomogli ludziom, którzy ich otaczają. Aby pomóc uczniom w tym wyzwaniu, poproś, aby przejrzeli słowa i wyrażenia, które zapisali na swoich kartkach. Poproś, by wybrali jedno lub dwa wyrażenia, które opisują style życia, których chcieliby doświadczyć. Daj im kilka minut na napisanie w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania o tym, w jaki sposób będą dążyć do życia w ten właśnie sposób. Zaświadcz o szczęściu, które pochodzi z prawdziwego nawrócenia i zjednoczenia w prawości.

4 Nefi 1:19–49

Nefici stają się coraz bardziej niegodziwi, aż pozostaje tylko niewielu sprawiedliwych

Jak myślicie, co mogło zniszczyć społeczeństwo takie jak to opisane we fragmencie: 4 Nefi 1:1–18?

Niech uczniowie przeczytają po cichu fragment: 4 Nefi 1:20, 23–24 i wyszukają, co zagrażało zjednoczeniu i szczęściu ludu. Możesz zaproponować im zaznaczenie tego, co znajdą. Po tym, jak powiedzą, co znaleźli, napisz na tablicy następującą wypowiedź Prezydenta Henry’ego B. Eyringa z Rady Prezydenta Kościoła. (Wypowiedź ta znajduje się w przemówieniu: „Jesteśmy jednego serca”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 70). Możesz zaproponować uczniom przepisanie tej wypowiedzi do swoich pism świętych obok fragmentu: 4 Nefi 1:24.

„Duma jest wielkim wrogiem jedności” (Prezydent Henry B. Eyring).

Jak myślicie, w jaki sposób duma jest wrogiem jedności?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Rady Prezydenta Kościoła. Poproś pozostałych uczniów, aby wskazali, w jaki sposób duma może zniszczyć jedność.

„W swej istocie, duma jest grzechem porównywania, i choć zazwyczaj rozpoczyna się od stwierdzenia: ‘Patrzcie, jaki jestem wspaniały i jakich wspaniałych rzeczy dokonałem’, zwykle sprowadza się do stwierdzenia: ‘Jestem lepszy od ciebie’.

Kiedy nasze serca przepełnione są dumą, popełniamy poważny grzech, gdyż naruszamy dwa wielkie przykazania [zob. Ew. Mateusza 22:36–40]. Zamiast czcić Boga i kochać naszych bliźnich, ukazujemy prawdziwy przedmiot naszej czci i miłości — wizerunek, który widzimy w lustrze” („Duma i kapłaństwo”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 56).

Na podstawie wypowiedzi Prezydenta Uchtdorfa odpowiedzcie: w jaki sposób duma może zniszczyć jedność?

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragmenty: 4 Nefi 1:24–35, 38–45. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst i wyszukali, jakie są skutki dumy wśród tego ludu. Możesz zaproponować im zaznaczenie tego, co znajdują. (Przykładowe odpowiedzi: noszenie kosztownej odzieży, dzielenie się na klasy społeczne lub zastrzeżone grupy przyjaciół, budowanie kościołów dla zysku, zwalczanie prawdziwego kościoła, prześladowanie wiernych, tworzenie tajnych sprzysiężeń oraz niegodziwość).

Poproś po kolei każdego z uczniów, aby opowiedział o jednej rzeczy, którą znalazł. (Uczniowie mogą powtarzać swoje odpowiedzi). Podczas odpowiedzi każdego z uczniów, zapisz jego odpowiedź na jednej z kolorowych kartek, które przygotowałeś przed lekcją. Daj kolorową kartkę uczniowi w zamian za jego białą kartkę, na której opisał szczęście i jedność ludu. Powtórz te czynności, aż wszyscy uczniowie wymienią swoje białe kartki na kolorowe.

Poproś uczniów, aby się rozejrzeli i zobaczyli, że wszyscy uczniowie mają kolorowe kartki przedstawiające dumę. Poproś ich, aby zastanowili się, jak trzej uczniowie Chrystusa musieli się czuć, widząc dumę i niegodziwość rozprzestrzeniającą się wśród ludu, który kiedyś był tak bardzo szczęśliwy i zjednoczony.

Jakiej prawdy możemy się nauczyć z tych wersetów? (Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Grzech dumy powoduje rozłam i prowadzi do niegodziwości. Możesz zapisać tę zasadę na tablicy).
W jaki sposób duma kilku osób może wpłynąć na szczęście całej grupy?

Poproś uczniów, aby na podstawie poniższych przykładów zastanowili się, w jaki sposób duma jednej osoby może wpływać na bliźnich:

Pomimo zachęty ze strony rodziny starszy brat postanowił gonić za swoimi egoistycznymi zainteresowaniami, zamiast służyć na misji.
Członkini Organizacji Młodych Kobiet lub członek kworum Kapłaństwa Aarona celowo zakłóca spokój, odmawia uczestnictwa w zajęciach oraz postępuje wbrew zaleceniom nauczyciela.
Młody mężczyzna lub młoda kobieta uporczywie dokucza jednemu ze swoich znajomych lub lekceważy go.

Poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacjach, w których widzieli, jak duma niszczy szczęście i jedność.

Poproś uczniów, aby rozważyli swoje role w różnych grupach, do których należą, na przykład w swoich rodzinach, kworum lub klasach, okręgach lub gminach czy klasach seminarium. (Możesz wymienić inne grupy, do których należą twoi uczniowie). Poproś ich, by zastanowili się, czy zrobili lub robią cokolwiek, co przejawia dumę w ich relacjach z członkami tych grup. Zachęć ich, aby odpokutowali oraz pomyśleli, w jaki sposób mogą przezwyciężyć dumę i wspierać jedność oraz prawość w tych grupach. Zachęć ich również do zastanowienia się nad swoimi notatkami na temat tego, w jaki sposób planują żyć na wzór potomków Lehiego, którzy nawrócili się do Pana.

Złóż świadectwo, że kiedy staramy się być bardziej nawróceni do Jezusa Chrystusa oraz żyć w jedności z bliźnimi, możemy doświadczyć szczęścia, które opisano we fragmencie: 4 Nefi 1:1–18.

Komentarz i tło historyczne

4 Nefi 1:1–2. „Wszyscy nawrócili się do Pana”

Prezydent Marion G. Romney z Rady Prezydenta Kościoła wyjaśnił proces nawrócenia:

„Nawrócenie jest dokonywane przez boskie przebaczenie, które odpuszcza grzechy. Ta kolejność wygląda mniej więcej w ten sposób: Szczerze poszukujący słyszy przesłanie. Pyta Pana w modlitwie, czy jest to prawdą. Duch Święty mu o tym świadczy. To jest świadectwo. Jeśli czyjeś świadectwo jest wystarczająco silne, odpokutowuje i przestrzega przykazań. Poprzez to posłuszeństwo otrzymuje boskie przebaczenie, które odpuszcza grzechy. Tak więc zostaje nawrócony do nowego życia. Jego duch jest uzdrowiony” (w: Conference Report, październik 1963, str. 24).

4 Nefi 1:1–18. Potrzeba jedności

Prezydent Henry B. Eyring z Rady Prezydenta Kościoła nauczał:

„Prorocy Pana zawsze wzywali do jedności. Potrzeba utrzymania tego przekazanego nam daru i wyzwania będzie znacznie wzrastała w nadchodzących dniach, kiedy to będziemy przygotowywani jako lud do naszego chwalebnego przeznaczenia […].

[…] Wiemy na podstawie doświadczenia, że radość pojawia się wtedy, gdy jesteśmy błogosławieni jednością. Jako dzieci duchowe naszego Ojca Niebieskiego tęsknimy za tą radością, która kiedyś była naszym udziałem, gdy przebywaliśmy razem z Nim w poprzednim życiu. On chce nas obdarować tym świętym pragnieniem jedności, ponieważ nas kocha.

Nie może obdarować nim nas jako osób indywidualnych. Radość płynąca z jedności, którą On chce nas obdarować, nie jest dla pojedynczych osób. Musimy dążyć do niej wraz z bliźnimi i razem z nimi uzyskać do niej prawo. Nic dziwnego zatem, że Bóg nalega, byśmy gromadzili się, aby On mógł nas pobłogosławić. On chce, byśmy gromadzili się w rodzinach. Ustanowił klasy, okręgi i gminy oraz przykazał nam, byśmy często się gromadzili. Te zgromadzenia, które Bóg przygotował dla nas, dają nam wspaniałą sposobność. Możemy modlić się i pracować na rzecz jedności, która przyniesie nam radość i pomnoży naszą moc służenia” („Jesteśmy jednego serca”, Ensign lub Liahona, październik 2008, str. 68, 69).