Lekcja 38: 2 Nefi 28

Lekcja 38

2 Nefi 28

Wprowadzenie

Nefi prorokował o niektórych trudnych wyzwaniach w dniach ostatnich, obejmujących fałszywe nauki i dumę wielu tworzonych kościołów. Nauczał, jak rozpoznać fałszywe doktryny i światowe postawy oraz ostrzegał przed sposobami, którymi Szatan będzie chciał nas odciągnąć od sprawiedliwości.

Propozycje dotyczące nauczania

2 Nefi 28:1–19

Nefi opisuje fałszywe kościoły i fałszywe idee współczesnych nam czasów

Na tablicy narysuj znaki ostrzegawcze, które są rozpoznawalne w twoim kraju. Na przykład możesz narysować znak drogowy lub symbol informujący, że dana substancja jest niebezpieczna lub trująca.

Jaki jest cel tych znaków?

Obraz

Prezydent Ezra Taft Benson

Wyjaśnij, że Księga Mormona może pomóc nam zauważyć znaki ostrzegające przed duchowo szkodliwymi wpływami. Prezydent Ezra Taft Benson wyjaśnił, że jednym z celów Księgi Mormona jest ukazanie, w jaki sposób przeciwnik lub inni wrogowie Kościoła będą działać w dniach ostatnich. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującej wypowiedzi Prezydenta Bensona:

„Księga Mormona ujawnia wrogów Chrystusa. Obala fałszywe doktryny. […] Umacnia pokornych naśladowców Chrystusa w walce przeciw wrogim planom, strategiom i doktrynom diabła w naszych czasach. Ten rodzaj odstępców z Księgi Mormona podobny jest do tego rodzaju ludzi, jakich mamy dzisiaj” („The Book of Mormon Is the Word of God”, Ensign, styczeń 1988, str. 3).

W jaki sposób Księga Mormona ujawnia wrogów Chrystusa? (Zawiera opis ludzi, którzy starali się odciągnąć innych ludzi od wiary w Chrystusa. Pozwala nam zauważyć ich błędy i fałszywe idee).
W jaki sposób Księga Mormona umacnia nas przed przeciwnikiem?

Złóż świadectwo, że Księga Mormona ujawnia fałszywe idee diabła i umacnia nas przed zamierzeniami zła. Wyjaśnij, że uczniowie mogą zobaczyć przykłady w rozdziale: 2 Nefi 28. Ten rozdział zawiera proroctwa Nefiego dotyczące dni ostatnich. W tym proroctwie Nefi ostrzega przed fałszywymi naukami, które będą powszechne w naszych czasach.

Poproś uczniów, aby w ciszy przeczytali fragment: 2 Nefi 28:3–9 i wyszukali ostrzeżenia Nefiego dotyczące fałszywych nauk. Zwróć uwagę na to, że fragment: 2 Nefi 28:7–9 jest fragmentem z pisma świętego do opanowania. Możesz zachęcić uczniów, by zaznaczyli go w specyficzny sposób, aby mogli go z łatwością odnaleźć. Po upływie czasu wyznaczonego na zapoznanie się z tym fragmentem, poproś kilkoro uczniów, aby podeszli do tablicy. Poproś ich o zapisanie fałszywych nauk i idei wymienionych w tym fragmencie i oznaczenie wersetu, w którym można je znaleźć. Następnie zapytaj pozostałych uczniów, czy znaleźli w tym fragmencie inne fałszywe nauki lub idee. Jeśli tak, poproś ich, aby dodali je do listy na tablicy.

Aby pomóc uczniom omówić kilka z tych fałszywych nauk i idei, zadaj następujące pytania:

Jakie są współczesne przykłady tych fałszywych idei? (Upewnij się, że uczniowie nie będą używać nazw konkretnych kościołów, gdy odpowiadają na to pytanie).
W jaki sposób te fałszywe idee utrudniają ludziom podążanie za planem naszego Ojca Niebieskiego?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 2 Nefi 28:12–14. Poproś uczniów, aby wyszukali ostrzeżenia Nefiego mówiące o tym, co stanie się z wieloma kościołami i ludźmi w dniach ostatnich z powodu dumy i fałszywych doktryn.

W jaki sposób duma i fałszywe nauki wpływają na ludzi?
Dlaczego „pokorni naśladowcy Chrystusa” nie błądzą w dumie i niegodziwości? W jaki sposób możemy ustrzec się przed zwiedzeniem przez „pojęcia ludzkie”? (Możesz wyjaśnić, że określenie „pojęcia ludzkie” dotyczy nauk ludzi — przeciwieństwo nauk Pana).

Poproś uczniów o przeczytanie w ciszy fragmentu: 2 Nefi 28:15–16, 19 i wyszukanie konsekwencji fałszywych nauk.

Jakie słowa lub określenia dostrzegacie w tych wersetach, które opisują rezultaty dumy i fałszywych nauk?

2 Nefi 28:20–32

Nefi ostrzega przed sposobami, jakimi chce nas zwieść Szatan

Podziel się z uczniami następującą opowieścią:

Podczas wykonywania zadań w Afryce, Prezydent Boyd K. Packer poszedł zobaczyć zwierzęta w rezerwacie. Zauważył, że zwierzęta przy oczku wodnym były nerwowe. Gdy zapytał przewodnika, dlaczego zwierzęta nie piły, przewodnik odpowiedział, że powodem były krokodyle. Prezydent Packer wspomniał:

„Byłem pewien, że żartuje, dlatego zapytałem go poważnie: ‘Ale w czym jest problem?’. Ponownie odpowiedział: ‘Krokodyle’ […].

Wiedział, że mu nie wierzę, więc postanowił, jak przypuszczam, dać mi lekcję. Pojechaliśmy do innego miejsca, gdzie samochód zatrzymał się na skraju błotnistej kałuży, dzięki czemu mogliśmy patrzeć z góry. ‘Tam — powiedział. — Zobacz na własne oczy’.

Nie mogłem dostrzec nic poza błotem, niewielką ilością wody i zdenerwowanymi zwierzętami w oddali. Wtem zobaczyłem go — wielki krokodyl ukrywający się w błocie i czekający, aż niczego nie podejrzewające zwierzę będzie na tyle spragnione, że zbliży się do wodopoju.

Obraz

Prezydent Boyd K. Packer

W tej samej minucie uwierzyłem! Gdy przewodnik zauważył, że chcę go słuchać, kontynuował swoją lekcję. ‘Krokodyle są w całym parku — powiedział — a nie tylko w rzekach. Na terenie parku, we wszystkich wodach lub w ich okolicy, czają się krokodyle — lepiej w to uwierz’ […].

Podczas kolejnej wyprawy do Afryki rozmawiałem o tym doświadczeniu ze strażnikiem innego parku […].

Potem pokazał mi miejsce, w którym doszło do tragedii. Młody mężczyzna z Anglii pracował sezonowo w hotelu. Pomimo wielu powtarzających się ostrzeżeń poszedł na drugą stronę płotu, aby sprawdzić coś po drugiej stronie płytkiego zbiornika wody, a poziom wody nie sięgał jego butów.

‘Zrobił zaledwie dwa kroki — powiedział strażnik — gdy dopadł go krokodyl, a my nie mogliśmy nic zrobić, aby go uratować” („Spiritual Crocodiles”, Ensign, maj 1976, str. 30–31).

Dlaczego ten młody mężczyzna padł ofiarą krokodyla? W jaki sposób mógł uniknąć tej tragedii? (Słuchając ostrzeżeń, które były mu dane).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej rady Prezydenta Packera:

„Ci, którzy byli przed wami, zbadali płytkie zbiorniki wodne i wznieśli głos ostrzeżenia przed krokodylami. Nie tylko przed wielkimi szarymi jaszczurami, które mogą was rozszarpać, ale przed duchowymi krokodylami, znacznie bardziej niebezpiecznymi, bardziej zwodniczymi i trudniejszymi do zobaczenia niż te dobrze zakamuflowane gady z Afryki.

Te duchowe krokodyle mogą zabić lub okaleczyć waszą duszę. Mogą zniszczyć wasz spokój umysłu i tych, którzy was kochają. Są to gady, przed którymi trzeba się strzec, i trudno jest znaleźć w dzisiejszym świecie zbiornik wodny, który nie jest nimi przepełniony” („Spiritual Crocodiles” str. 31).

W jaki sposób krokodyle z opowieści Prezydenta Packera są podobne do pokus i strategii Szatana? Jakie otrzymujemy ostrzeżenia, pomagające nam uniknąć duchowego niebezpieczeństwa?

Przeczytaj na głos fragment: 2 Nefi 28:19, a uczniowie niech śledzą tekst wzrokiem. Napisz na tablicy: Szatan chce nas schwytać swoją mocą poprzez…

Wyjaśnij, że gdy Nefi kontynuował swoje proroctwo, mówił o strategii, której Szatan w dniach ostatnich będzie używał przeciwko nam. Poproś uczniów, aby usiedli w parach. Poproś każdą parę o przeczytanie fragmentu: 2 Nefi 28:20–29 i wyszukanie sposobów, które uzupełnią zdanie zapisane na tablicy.

Po kilku minutach poproś osoby w parach, aby zdały sprawozdanie z tego, w jaki sposób uzupełniły zdanie zapisane na tablicy. Podczas dyskusji upewnij się, że uczniowie rozumieją, że Szatan, próbując nas pokonać, używa wielu strategii, takich jak pobudzanie nas do gniewu, uspokajanie i usypianie nas oraz schlebianie nam.

W jaki sposób Szatan stara się „pobudzać [ludzi] do gniewu przeciw temu, co dobre”? W jaki sposób gniew dezorientuje ludzi w rozróżnianiu tego, co jest dobre, a co złe?
Dlaczego niebezpiecznie jest myśleć o „[wygodach] w Syjonie” i braku konieczności poprawy. Dlaczego Szatan ma możliwość prowadzenia takich ludzi „troskliwie do piekła”?
Co to znaczy pochlebiać komuś? (Udzielać nieszczerych pochwał i komplementów). Jak myślicie, dlaczego pochlebstwa mogą oddalać pewnych ludzi od Pana?
Dlaczego Szatan stara się przekonać ludzi, że nie istnieje?
Co możemy zrobić, aby ochronić się przed gniewem? W jaki sposób możemy ustrzec się przed odczuciem, że wszystko jest dobrze? W jaki sposób możemy uchronić się przed pochlebstwami?

Na zakończenie lekcji poinformuj uczniów, że zakończenie rozdziału: 2 Nefi 28 zawiera ostatnie ostrzeżenie i zapewnienie od Pana. Poproś uczniów, aby w ciszy przeczytali fragment: 2 Nefi 28:30–32.

Pan szanuje naszą wolną wolę i podejmowane przez nas wysiłki, by uczyć się od Niego. Zgodnie z fragmentem: 2 Nefi 28:30 Pan naucza nas „słowo po słowie, przykazanie po przykazaniu”. Co to oznacza dla was? Co, według słów tego wersetu, stanie sie z tymi, którzy mówią: „Wystarcza nam, co mamy”?
We fragmencie: 2 Nefi 28:32 Pan przemawia do ludzi, którzy się Go wyparli. Co, według tego fragmentu ma na myśli Pan, gdy mówi: „Moja ręka pozostanie wyciągnięta do nich przez cały dzień”? (W tym wersecie Pan mówi o Swoim miłosierdziu i gotowości, by pomagać nam każdego dnia, jeśli chcemy wypełniać Jego wolę, nawet jeśli wyparliśmy się Go w przeszłości. Pomóż uczniom zrozumieć, że Pan będzie miłosierny dla wszystkich ludzi, którzy odpokutują i przyjdą do Niego.

Napisz na tablicy następujące zdanie: Po uwzględnieniu tego, czego się dzisiaj nauczyłem, będę… Poproś uczniów, aby dokończyli to zdanie w swoich dziennikach do studiowania pism lub w notatkach z lekcji, opisując to, co zrobią po przestudiowaniu proroctwa Nefiego z rozdziału: 2 Nefi 28. Możesz poprosić kilkoro uczniów, aby podzielili się z resztą uczniów w klasie tym, co zapisali. Jednakże pomóż im zrozumieć, że nie powinni czuć się zobligowani do dzielenia się myślami lub doświadczeniami, które są zbyt osobiste lub prywatne.

Złóż świadectwo, że z przewodnictwem i siłą od Pana możemy przezwyciężać pokusy. Nawet jeśli grzeszymy, Pan będzie dla nas miłosierny, jeśli szczerze odpokutujemy.

Fragment do opanowania — 2 Nefi 28:7–9

Wyjaśnij, że ludzie czasami usprawiedliwiają grzech, mówiąc sobie, że wszyscy tak robią lub że mogą odpokutować później. Podziel klasę na małe grupy. Poproś grupy, aby wspólnie przeczytały fragment: 2 Nefi 28:7–9 i wyszukały słowa lub określenia, które odnoszą się do fałszywych idei. Poproś uczniów, aby przedyskutowali w grupach następujące pytania (przed lekcją możesz zapisać je na tablicy):

Jakie jest niebezpieczeństwo związane z popełnianiem „niewielu grzechów”?
Czy Bóg usprawiedliwi popełnianie przez nas małych lub okazjonalnych grzechów? (W celu uzyskania dodatkowych wskazówek zachęć uczniów do przeczytania fragmentu: Nauki i Przymierza 1:31).
W jaki sposób ktoś może „wykorzystywać innych ze względu na [ich] słowa”? W jaki sposób możemy czasami „[kopać] dołki pod swym bliźnim”?

Daj zadanie każdej grupie, aby przepisały te wersety w języku, którego mogą używać ludzie, aby przekonać młodych ludzi do podążania za tymi niemądrymi doktrynami.

Poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacji, gdy zachowali swoją duchową siłę, pomimo fałszywych idei w szkole, mediach czy od przyjaciół. Poproś, aby zapisali swoje doświadczenia w dziennikach do studiowania lub w notatkach z lekcji. Możesz poprosić kilku uczniów, aby podzielili się tym, co zapisali.

Uwaga: Możesz użyć tego pomysłu w trakcie lekcji — gdy przedstawiasz fragment z pism świętych do opanowania — lub na jej końcu.

Komentarz i tło historyczne

2 Nefi 28:7–9. Niebezpieczeństwo popełniania grzechu

Nefi ujawnił niektóre z „błędnych, gołosłownych i niemądrych doktryn” (2 Nefi 28:9), które wyznaje Szatan i których będzie nadal używał. Każde z określeń zawartych we fragmencie: 2 Nefi 28:7–9 przekazuje duchowo niebezpieczną filozofię. Prorocy Świętych w Dniach ostatnich również dostrzegają kłamstwa i mówią o nich.

„Jedzcie pijcie i weselcie się, bo jutro umrzemy” (2 Nefi 28:7). Starszy Neal A. Maxwell z Kworum Dwunastu Apostołów przestrzegał przed taką postawą:

„Filozofia rytualnej rozrzutności brzmi: ‘jedzmy, pijmy i weselmy się […], [gdyż] Bóg wymierzy nam niewielką karę’. To jest cyniczne i płytkie spojrzenie na Boga, na siebie samych i na życie. Bóg nigdy nie usprawiedliwi ‘popełnienia niewielu grzechów’(2 Nefi 28:8). On jest Bogiem wszechświata, a nie sędzią sądu nocnego, z którym możemy się targować i wykłócać o usprawiedliwienie!

Oczywiście, Bóg wybacza! Zna jednak zamiary naszych serc. Wie również, co dobrego moglibyśmy uczynić, gdybyśmy się dobrowolnie nie oddalili. W żadnym wypadku to, co robią inni ludzie, nie jest wymówką dla ucznia, od którego wiele jest wymagane. (Zob. Alma 39:4). Poza tym na prostej i wąskiej ścieżce nie ma drogi na skróty. (Zob. NiP 82:3)”. („Answer Me”, Ensign, listopad 1988, str. 33).

„Bóg […] usprawiedliwi […] popełnienie niewielu grzechów” (2 Nefi 28:8). Nauki i Przymierza zawierają jasne stwierdzenie:

„Albowiem ja, Pan, nie mogę patrzeć na grzech nawet z najmniejszym pobłażaniem; Jednakże temu, kto dokonuje pokuty i przestrzega przykazań Pana zostanie przebaczone” (NiP 1:31–32).

Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów skomentował niedorzeczność myślenia, że jesteśmy lepsi po tym, jak zgrzeszyliśmy, gdyż nauczyliśmy się czegoś poprzez doświadczenie:

„Idea, że jesteśmy lepsi po popełnieniu grzechu i odpokutowaniu za niego, jest diabelskim kłamstwem przeciwnika. Czy ktokolwiek z nas myśli, że lepiej jest nauczyć się czegoś z własnego doświadczenia, jeśli jest nim pewny cios, który łamie kość, lub jakaś mieszanina chemikaliów, która wybucha i pali naszą skórę? Czy jesteśmy lepsi, bo przetrwaliśmy i wyleczyliśmy nasze rany? Wierzę, że wszyscy dostrzegamy to, że lepiej jest słuchać ostrzeżeń mądrych ludzi, którzy wiedzą, jakie będą konsekwencje dla naszych ciał” („Sin and Suffering”, [Brigham Young University fireside address, 5 sierpnia 1990], str. 6, adres internetowy: speeches.byu.edu).

„Możesz trochę kłamać” (2 Nefi 28:8). Prezydent Gordon B. Hinckley napomniał nas, abyśmy oparli się pokusie, by trochę kłamać:

„Nefi w taki sposób opisuje ludzi żyjących w jego czasach, jak czyni to wielu w naszych czasach. Jak łatwo jest nam powiedzieć: ‘Wierzymy w uczciwość, wierność, cnotę, dobrą wolę, szlachetność’(Zasady Wiary 1:13). Ale wielu osobom jest niezwykle trudno oprzeć się pokusie, by choćby trochę nie kłamać, nie oszukiwać, nie kraść i nie świadczyć fałszywie, plotkując o bliźnich. Stańcie ponad tym […]. Bądźcie mocni w prostej cnocie uczciwości” („Building Your Tabernacle”, Ensign, listopad 1992, str. 52).

„Bóg wymierzy nam niewielką karę i w końcu zostaniemy zbawieni” (2 Nefi 28:8). Prezydent James E. Faust z Rady Prezydenta Kościoła przemawiał, sprzeciwiając się tym kłamstwom:

„[Jednym z oszustw] jest to, co niektórzy błędnie nazywają ‘uprzednim zaplanowaniem pokuty’. Nie ma w tym Kościele takiej doktryny. Może to brzmieć zachęcająco, ale faktem jest, że to zgubne i fałszywe pojęcie. Jego celem jest przekonanie siebie samego, że możemy świadomie i umyślnie dopuścić się grzechu z myślą, że szybka pokuta pozwoli nam cieszyć się pełnią błogosławieństw ewangelii, takich jak błogosławieństwa świątyni czy też wyjazd na misję. Prawdziwa pokuta może być długim i bolesnym procesem. Nefi przewidział tę niedorzeczną doktrynę:

‘Będzie także wielu, którzy powiedzą: Jedzcie, pijcie i weselcie się, jednak bójcie się Boga, usprawiedliwi On popełnienie niewielu grzechów […], nie ma w tym szkody, i czyń to wszystko, bo jutro umrzemy i jeśli okażemy się winnymi, Bóg wymierzy nam niewielką karę i w końcu zostaniemy zbawieni w królestwie Boga’ [2 Nefi 28:8].

[…] Wszystkie nasze przymierza muszą nie tylko być zawarte w formie obrzędów, ale żeby stały się wiecznymi, muszą także zostać przypieczętowane przez Świętego Ducha Obietnicy. Ten boski stempel aprobaty znaczy nasze obrzędy i przymierza jedynie poprzez wierność. Błędne pojęcie tak zwanego uprzedniego zaplanowania pokuty zawiera element oszustwa, ale Świętego Ducha Obietnicy nie da się oszukać” ( „Wróg wewnętrzny”, Liahona, styczeń 2001, str. 56).

2 Nefi 28:21–22. „Innych będzie uspokajał […]. Innym będzie pochlebiał”

Biskup Richard C. Edgley, doradca w Przewodniczącej Radzie Biskupiej przemawiał na temat niebezpieczeństw „uspokojenia” i pochlebstw:

„Każdy czyn, dobry czy zły, ma swoje konsekwencje. Każdy dobry czyn wzmacnia naszą możność czynienia dobra i pewniejszego stawiania czoła grzechowi lub niepowodzeniu. Każde wykroczenie, choćby było małe, czyni nas bardziej podatnymi na wpływ Szatana, kiedy będzie nas kusił następnym razem. Szatan chwyta nas centymetr po centymetrze, zwodząc co do konsekwencji tak zwanych drobnych grzechów aż do czasu, gdy uwikła nas w poważne wykroczenia. Nefi opisuje tę technikę jako uspokajanie, usypianie i pochlebianie, ‘aż zakuje [nas] w swe okropne łańcuchy, z których nie można się wyswobodzić’ (2 Nefi 28:22; zob. także w. 21)” („That Thy Confidence Wax Strong”, Ensign, listopad 1994, str. 40).