Lekcja 91: Alma 33

Lekcja 91

Alma 33

Wprowadzenie

Grupa Zoramitów pragnęła dowiedzieć się, jak podążać za radą Almy, by zasadzić słowo Pana w swoich sercach i polegać na wierze. Na podstawie pism świętych, Alma nauczał ludzi o oddawaniu czci, modlitwie oraz miłosierdziu, jakie możemy otrzymać od Boga dzięki Zbawicielowi. Zachęcał ludzi, aby zwracali się do Jezusa Chrystusa i wierzyli w moc Jego Zadośćuczynienia.

Uwaga: Lekcja 94. daje trzem uczniom możliwość nauczania. Możesz teraz wybrać tych trzech uczniów i rozdać im kopie wyznaczonych części lekcji 94., aby mieli czas się przygotować. Zachęć ich, aby z modlitwą przestudiowali materiał z lekcji i poszukiwali przewodnictwa Ducha Świętego, aby mogli się dowiedzieć, jak zaadaptować lekcję do potrzeb swoich kolegów.

Propozycje dotyczące nauczania

Alma 33

Alma naucza Zoramitów, aby zaczęli wierzyć w Jezusa Chrystusa

Napisz na tablicy słowo rozwijać.

Co można rozwijać? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać na to pytanie, możesz ich poprosić, aby pokazali, jak możemy rozwijać siłę fizyczną — ćwicząc mięśnie ramion poprzez robienie pompek lub mięśni nóg poprzez bieganie w miejscu).

Niech uczniowie przeczytają po cichu werset: Alma 33:1 i wskażą, co chcieli rozwijać Zoramici. Kiedy uczniowie opowiedzą o tym, czego się dowiedzieli, napisz na tablicy następujące pytanie: Jak rozwijamy wiarę? Zachęć uczniów, aby podczas studiowania i omawiania rozdziału: Alma 33 poszukali co najmniej trzech odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnij, że kiedy Alma odpowiadał Zoramitom na pytanie o to, jak można rozwijać wiarę, wyjaśnił też, że błędnie pojmowali, na czym polega oddawanie czci. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Alma 33:2. Poproś klasę o odnalezienie błędu w tym, jak Zoramici pojmowali oddawanie czci Bogu.

Dlaczego ci Zoramici sądzili, że nie mogą czcić Boga? (Ponieważ nie wpuszczano ich do synagog).

Poproś uczniów o podsumowanie tego, czego się nauczyli z rozdziału: Alma 31 na temat sposobu oddawania Bogu czci przez Zoramitów. (Zob. Alma 31:22–23. Zoramici co tydzień odmawiali w synagodze tę samą modlitwę, a przez resztę tygodnia w ogóle nie rozmawiali o Bogu).

Dlaczego chodzenie do kościoła jest ważną częścią naszego oddawania czci Bogu? W jaki jeszcze sposób poza cotygodniowym chodzeniem na spotkania kościelne możemy oddawać Bogu cześć?

Wyjaśnij, że Alma przytoczył nauki proroka o imieniu Zenos, aby poprawić błędne poglądy Zoramitów na temat tego, jak należy oddawać cześć Bogu. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu wersetu: Alma 33:3 i odnalezienie, o czym jeszcze mówił Alma poza oddawaniem czci. (Mówił o modlitwie).

Poproś uczniów, by po cichu przeczytali fragment: Alma 33:4–10 i odszukali przykłady wszystkich sytuacji, w których Zenos się modlił.

Kiedy i gdzie modlił się Zenos?
Czego Alma nauczał na temat oddawania czci Bogu, kiedy cytował słowa Zenosa? (Pomóż uczniom dostrzec następującą prawdę: Możemy bezustannie oddawać Bogu cześć poprzez modlitwę).

Nawiąż do pytania zapisanego na tablicy: Jak rozwijamy wiarę? Poniżej napisz: Zawsze się modląc.

W jaki sposób modlitwa rozwija wiarę w Ojca w Niebie i Jezusa Chrystusa?
Czy modliliście się kiedyś w sytuacjach wymienionych przez Zenosa? Jaką odpowiedź otrzymaliście na swoją modlitwę? (Przypomnij uczniom, że nie muszą dzielić się doświadczeniami, które są zbyt osobiste lub prywatne).

Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Alma 33:4–5, 8–9. Niech wyszukają wyrażenia mówiące o Bożym miłosierdziu (na przykład „jesteś miłosierny” czy „byłeś mi miłosierny”).

Aby pomóc uczniom dostrzec powiązanie między Zadośćuczynieniem Jezusa Chrystusa a miłosierdziem Ojca w Niebie, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos wersetów: Alma 33:11–16. Niech reszta klasy śledzi tekst i odnajdzie wyrażenie, które pojawia się tu czterokrotnie. (To wyrażenie to: „ze względu na Twego Syna”. Możesz zachęcić uczniów, aby je zaznaczyli).

Co, waszym zdaniem, miał na myśli Zenos, kiedy powiedział: „ze względu na Twego Syna odwróciłeś ode mnie Twe wyroki”? (Pomóż uczniom rozpoznać następującą prawdę: Doświadczamy miłosierdzia Ojca w Niebie, łącznie z odpuszczeniem naszych grzechów, dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa. Możesz zachęcić uczniów, by zapisali tę prawdę w swoich pismach świętych obok fragmentu: Alma 33:11–16).

Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć miłosierdzie, jakie możemy otrzymać poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa, rozważ podzielenie się z nimi poniższą historią zacytowaną przez Prezydenta Gordona B. Hinckleya:

Obraz

Prezydent Gordon B. Hinckley

„Nauczyciel powiedział: ‘Dzień dobry, chłopcy, przyszliśmy tu prowadzić szkołę’. Krzyczeli i śmiali się na całe gardło. ‘Chciałbym, żeby to była dobra szkoła, ale muszę wyznać, że nie wiem, jak to zrobić, chyba że mi pomożecie. Chyba musimy mieć jakieś zasady. Wy mi powiedzcie jakie, a ja je zapisze na tablicy’.

Jeden z chłopców krzyknął: ‘Żadnych kradzieży!’. Inny zawołał: ‘Ani spóźniania’. Wreszcie na tablicy widniało dziesięć reguł.

‘Pamiętajcie — powiedział nauczyciel — że żadne prawo nie jest dobre, jeśli za jego złamanie nie przysługuje kara. Co powinniśmy zrobić z kimś, kto łamie zasady?’.

‘Dziesięć razów po plecach w samej koszuli’ — padła odpowiedź z klasy.

‘Chłopcy, to strasznie surowe. Jesteście pewni, że potem będziecie to popierać?’. Ktoś inny zakrzyknął: ‘Ja popieram wniosek’, a nauczyciel powiedział: ‘Dobrze więc. Tego będziemy się trzymać! Klasa, spokój!’.

Za dzień czy dwa ‘Duży Tom’ odkrył, że ktoś ukradł mu kanapki. Złodzieja odnaleziono. Był to mały, głodny chłoptaś, miał jakieś dziesięć lat. ‘Znaleźliśmy złodzieja, więc musi zostać ukarany zgodnie z waszymi zasadami — dziesięć pasów po plecach. Jim, chodź no tutaj!’ powiedział nauczyciel.

Mały chłopiec cały drżał, kiedy powoli podchodził, cały opatulony w wielki płaszcz i prosił: ‘Nauczycielu, możesz mnie sprać tak mocno, jak tylko chcesz, ale nie każ mi ściągać płaszcza’. [Uwaga: Jeśli zajdzie potrzeba, wyjaśnij, że słowo sprać oznacza w tej historii zbić kogoś].

‘Zdejmij płaszcz — powiedział nauczyciel. — Pomagałeś układać te zasady!’.

‘Proszę cię, nauczycielu, nie zmuszaj mnie do tego!’. Zaczął rozpinać płaszcz i co zobaczył nauczyciel? Chłopiec nie miał koszuli, a jego ciało było wychudzone i widać było, że jest niepełnosprawny.

‘Jak ja mam wychłostać to dziecko?’ — pomyślał. ‘Ale muszę, muszę coś zrobić, jeśli mam zachować pozycję w szkole’. Panowała przejmująca cisza.

‘Dlaczego nie masz koszuli, Jim?’.

Odpowiedział: ‘Tata umarł, a moja mama jest bardzo biedna. Mam tylko jedną koszulę i mama ją dzisiaj pierze. Mam za to duży płaszcz mojego brata, żebym nie zmarzł’.

Nauczyciel trzymał w ręku dyscyplinę i się wahał. W tym momencie ‘Duzy Tom’ wstał i powiedział: ‘Nauczycielu, jeśli nie masz nic przeciwko temu, to wezmę karę Jima na siebie’.

‘Dobrze, istnieje prawo, które pozwala, aby jeden człowiek zajął miejsce drugiego. Czy wszyscy się zgadzają?’.

Tom zrzucił płaszcz, a dyscyplina złamała się po pięciu uderzeniach! Nauczyciel objął rękami głowę i pomyślał: ‘Jakże mogę dokończyć to straszne zadanie?’. Usłyszał, że cała klasa szlocha, otworzył oczy i co zobaczył? Mały Jim obejmował rękami szyję Toma. ‘Tom, bardzo przepraszam, że ukradłem twoje kanapki, ale byłem strasznie głodny. Tom, będę cię kochał aż do śmierci za to, że wziąłeś na siebie moją chłostę! Tak, już zawsze będę cię kochał!’” [Autor nieznany].

Po przytoczeniu tej historii Prezydent Hinckley powiedział: „Pożyczając zdanie z tej prostej opowiastki, powiem, że Jezus, mój Odkupiciel, mój Zbawca, wziął na siebie ‘moją chłostę’ i waszą też” („The Wondrous and True Story of Christmas”, Ensign, grudzień 2000, str. 4).

Jak ta historia ma się do nauk Almy na temat Zadośćuczynienia Zbawiciela? (Jeśli to konieczne, wyjaśnij, że gotowość Toma, by wziąć na siebie chłostę Jima, symbolizuje Zadośćuczynienie. Zbawiciel wziął na siebie karę za nasze grzechy, abyśmy my nie musieli cierpieć za nie kary, jeżeli odpokutujemy).

Wyjaśnij, że po zacytowaniu słów Zenosa, Alma przytoczył słowa kolejnego proroka — Zenoka. Przeczytaj na głos fragment: Alma 33:15–16. Podkreśl, że Ojciec w Niebie jest niezadowolony, kiedy ludzie nie chcą zrozumieć, co uczynił dla nich Jego Syn.

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Alma 33:12–14 i odnalezienie, z jakiego źródła korzystał Alma, kiedy głosił te nauki.

Skąd Alma znał słowa Zenosa i Zenoka? (Były zapisane w pismach świętych. Możesz także zwrócić uwagę, że słowa Almy z wersetów 12. i 14. sugerują, że Zoramici również mieli dostęp do tych pism. Podkreśl, że pisma święte świadczą o Jezusie Chrystusie).

Pod pytaniem na tablicy napisz: Studiując pisma święte i wierząc w nie.

Obraz

Mojżesz i miedziany wąż

Zwróć uwagę, że Alma odniósł się do jeszcze jednej historii z pism świętych, kiedy uczył Zoramitów, jak rozwijać wiarę w Jezusa Chrystusa. Pokaż ilustrację: Mojżesz i miedziany wąż (62202; Album Ewangelia w malarstwie [2009], nr 16). Streść tę historię, wyjaśniając, że kiedy Mojżesz prowadził Izraelitów przez pustynię, wielu ludzi zaczęło się buntować przeciwko niemu i przeciwko Panu. W odpowiedzi na to nieposłuszeństwo Pan zesłał jadowite węże, które kąsały ludzi. Ci zwrócili się do Mojżesza o pomoc. Mojżesz modlił się i otrzymał wskazówki, aby zrobił i osadził na drzewcu węża, na którego ludzie mieli patrzeć. Usłuchał i zrobił węża z miedzi. (Zob. IV Ks. Mojżeszowa 21:4–9). Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: Alma 33:19–20. Poproś uczniów, aby zobaczyli, co stało się z tymi, którzy spojrzeli na miedzianego węża i z tymi, którzy zdecydowali się na niego nie patrzeć.

W oparciu o werset: Alma 33:20 powiedzcie, dlaczego wielu ludzi zdecydowało się nie patrzeć?

Poproś uczniów, żeby się zastanowili, czy sami zdecydowaliby się spojrzeć na węża, gdyby znaleźli się w takiej sytuacji.

Obraz

Ukrzyżowanie

Pokaż ilustrację: Ukrzyżowanie (62505; Album Ewangelia w malarstwie, nr 57). Wyjaśnij, że miedziany wąż na drzewcu był „symbolem” (Alma 33:19), symbolem czegoś, co miało się wydarzyć w przyszłości. Symbolizował Jezusa Chrystusa na krzyżu (zob. Ew. Jana 3:14).

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Alma 33:21–23 i odnalezienie, w jaki sposób Alma odniósł tę historię do Zoramitów. Kiedy uczniowie opowiedzą już o tym, czego się dowiedzieli, ponownie nawiąż do pytania z tablicy: Jak rozwijamy wiarę?

Czego możemy nauczyć się z historii o Izraelitach i miedzianym wężu na temat tego, co musimy robić, abyśmy zostali uzdrowieni duchowo?
Jak odpowiada na to pytanie fragment: Alma 33:22–23? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę: Wykazujemy się wiarą, podejmując decyzję, by uwierzyć w Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie).

Pod pytaniem na tablicy zapisz: Wierząc w Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie.

Jaki sposób postępowania i jakie postawy cechują ludzi, którzy wierzą w Zadośćuczynienie Zbawiciela?

Aby podkreślić, że wiara w Jezusa Chrystusa jest kwestią naszego wyboru, zwróć uwagę uczniów na następujące zdanie w wersecie: Alma 33:23: „A możecie osiągnąć to wszystko, jeśli tego pragniecie”. Możesz zachęcić uczniów, aby zaznaczyli sobie to zdanie.

Zapisz na tablicy poniższe zdanie; możesz też zachęcić uczniów, aby zapisali je w swoich pismach świętych. (Zdanie to jest zaczerpnięte z: „Inquire of the Lord” [przesłania dla nauczycieli religii KSE, 2 lutego 2001], str. 1, adres internetowy: si.lds.org).

„Każde dziecko w każdym pokoleniu wybiera wiarę lub niewiarę. Wiara nie jest dziedzictwem, jest wyborem” (Prezydent Henry B. Eyring).

Poproś uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania odpowiedzieli na jedno z poniższych pytań. (Możesz zapisać je na tablicy przed rozpoczęciem lekcji, rozdać ich kopie na kartkach lub powoli podyktować je uczniom do zapisania).

Jaki wpływ na wasze codzienne życie ma fakt, że dokonaliście wyboru, by wierzyć w Zbawiciela?
Jak osobiste studiowanie pism świętych umocniło waszą wiarę w Ojca w Niebie i Jezusa Chrystusa?
Jak codzienna osobista modlitwa i oddawanie czci umocniły waszą wiarę w Ojca w Niebie i Jezusa Chrystusa?
Jak sądzicie, co Ojciec w Niebie chciałby, abyście robili, aby rozwinąć większą wiarę?

Poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi odpowiedziami z resztą klasy. Złóż świadectwo o znaczeniu decyzji, by wierzyć w Zbawiciela.