Moroni 8

Wprowadzenie

Kontynuując uzupełnianie świętych zapisów, Moroni dołączył list, jaki otrzymał od swego ojca, Mormona. W swoim liście Mormon zapisał objawienie, jakie otrzymał w kwestii tego, dlaczego małe dzieci nie potrzebują chrztu. Mormon nauczał też, w jaki sposób możemy przygotować się do zamieszkania z Bogiem. W swoim liście wyraził troskę związaną z niegodziwością Nefitów i ich nieuchronnie zbliżającą się zagładą.

Propozycje dotyczące nauczania

Moroni 8:1–24

Mormon uczy, że małe dzieci mają życie w Chrystusie

Przed lekcją umieść zdjęcie „Chrzest dziewczynki” (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 104) lub inne zdjęcie ośmioletniego dziecka podczas uroczystości chrztu. Napisz na tablicy następujące pytanie:

Dlaczego nie dokonuje się chrztu dzieci, dopóki nie osiągną wieku ośmiu lat?

Kiedy uczniowie wchodzą do klasy, zwróć ich uwagę na zdjęcie i poproś, aby zastanowili się nad pytaniem z tablicy.

Na początku zajęć powiedz uczniom, że Mormon w liście do swojego syna, Moroniego, nauczał o zbawieniu małych dzieci. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Moroni 8:4–6, a pozostali uczniowie niech odnajdą, czym martwił się Mormon. (Być może będziesz musiał wyjaśnić, że w wersecie 6. słowo wielki oznacza poważny, karygodny lub kluczowy).

Kiedy uczniowie powiedzą, co znaleźli, zachęć ich do przeczytania po cichu wersetu: Moroni 8:7 i znalezienie, co zrobił Mormon, kiedy dowiedział się o tym problemie.

Czego możemy nauczyć się z przykładu Mormona?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Moroni 8:8–9, a klasa zaś niech poszuka odpowiedzi na modlitwę Mormona. Kiedy uczniowie powiedzą, czego się dowiedzieli, być może będziesz musiał wyjaśnić, że „[przekleństwo] Adama” odnosi się do odsunięcia Adama sprzed oblicza Boga w wyniku Upadku. Niektórzy ludzie błędnie uważają, że każde dziecko rodzi się w stanie grzesznym w wyniku Upadku. Mając niewłaściwe wyobrażenie, myślą, że małe dzieci są niegodne przebywania w obecności Boga, jeśli umrą bez obrzędu chrztu. Kiedy to wyjaśnisz, możesz poprosić uczniów o wyrecytowanie drugiej Zasady Wiary. Możesz zasugerować, aby obok fragmentu: Moroni 8:8–9 zapisali odsyłacz: Zasady Wiary 1:2.

Zapisz na tablicy poniższe zdanie do uzupełnienia. Pokuta i chrzest są konieczne dla wszystkich, którzy…

Poproś uczniów o przeczytanie po cichu fragmentu: Moroni 8:10 i wyszukanie słów i wyrażeń, którymi mogą dokończyć zdanie napisane na tablicy. Kiedy uczniowie podadzą swe odpowiedzi, uzupełnij to zdanie w następujący sposób: Pokuta i chrzest są konieczne dla wszystkich, którzy są odpowiedzialni za swe czyny i zdolni do popełnienia grzechu. Możesz zachęcić uczniów, aby w wersecie: Moroni 8:10 zaznaczyli te wyrażenia, które nauczają tej prawdy.

Pomocne może być wyjaśnienie, że grzech jest „umyślnym nieposłuszeństwem wobec przykazań Bożych” (Guide to the Scriptures, „Sin”, adres internetowy: scriptures.lds.org). Przeczytaj następującą wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Na podstawie naszych doktryn rozumiemy, że zanim dziecko osiągnie wiek odpowiedzialności, ‘nie [jest] zdolne do popełnienia grzechu’ (Moroni 8:8). W tym czasie dziecko może popełniać błędy, nawet bardzo poważne i przynoszące szkodę, które muszą być poprawione, lecz ich uczynki nie są zaliczane do grzechów” („Sins and Mistakes”, Ensign, październik 1996, str. 65).

Podziel klasę na dwie grupy. Niech połowa uczniów przeczyta po cichu fragment: Moroni 8:11–18, a druga — Moroni 8:11, 19–24. (Jeśli chcesz, możesz zapisać te odsyłacze na tablicy). Zanim zaczną czytać, poproś uczniów z obu grup, aby znaleźli, czego Mormon nauczał na temat chrztu małych dzieci. Gdy upłynie czas wyznaczony na przeczytanie, poproś kilka osób z każdej grupy o podzielenie się tym, co znalazły. Możesz wykorzystać niektóre z poniższych pytań, aby pomóc uczniom w głębszym zastanowieniu się nad naukami Mormona:

Jak myślicie, co to znaczy, że małe dzieci „mają życie w Chrystusie”? (Moroni 8:12, 22). (Zostały one odkupione poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. Nie mogą grzeszyć, ponieważ Szatanowi nie jest dana moc kuszenia małych dzieci. Zob. także Moroni 8:10; NiP 29:46–47).
Co musimy robić, aby mieć życie w Chrystusie? (Zob. 2 Nefi 25:23–26; Moroni 8:10).
Czego dowiadujemy się z tych wersetów na temat tego, jak są zbawione małe dzieci? (Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Małe dzieci zostały zbawione poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. Uczniowie mogą też zwrócić uwagę, że małe dzieci mają życie w Chrystusie, że Bóg nie jest stronniczy i że Bóg jest niezmienny).

Napisz następujące przykłady na tablicy lub przygotuj je do rozdania na kartkach. Poproś każdego ucznia o wybranie jednego z nich. Następnie poproś uczniów o wybranie jednego lub dwóch wersetów z fragmentu: Moroni 8:8–23 oraz wyjaśnienie, w jaki sposób prawdy znajdujące się w tych wersetach odpowiadają na problem postawiony w wybranym przez nich przykładzie.

Przykład 1.: Jako misjonarz spotykasz się z mężem i żoną, którzy są niezmiernie smutni, ponieważ zmarła ich dwumiesięczna córeczka. Przywódca ich kościoła powiedział, że małe dzieci rodzą się w grzechu z powodu występku Adama. Mówi, że ponieważ ich córka nie została ochrzczona przed śmiercią, nie może być zbawiona.

Przykład 2.: Masz przyjaciółkę, która spotykała się z misjonarzami i chodziła z tobą do kościoła. Postanowiła przystąpić do Kościoła, ale waha się, czy przyjąć chrzest. Wyjaśnia: „Byłam ochrzczona, kiedy byłam mała. Czy to nie wystarczy?”.

Kiedy uczniowie dzielą się swoimi przemyśleniami na temat drugiego przykładu, możesz przypomnieć im, że pokuta i chrzest są dla „tych, którzy są odpowiedzialni za swoje czyny i zdolni do popełnienia grzechu” (Moroni 8:10). Pan powiedział, że dzieci zaczynają być odpowiedzialne przed Nim, gdy mają osiem lat. Objawienie tej prawdy znajduje się w: Joseph Smith Translation, Genesis 17:11 (w aneksie do Biblii Króla Jakuba w wydaniu Świętych w Dniach Ostatnich) oraz w Naukach i Przymierzach 68:25–27.

Moroni 8:25–30

Mormon naucza, co ci, którzy są odpowiedzialni za swe czyny, muszą zrobić, aby zamieszkać z Bogiem

Wyjaśnij, że po tym, jak Mormon nauczał Moroniego o tym, że małe dzieci nie potrzebują chrztu, nauczał, dlaczego chrzest jest konieczny dla tych, którzy są odpowiedzialni. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Moroni 8:25–26. Niech pozostali uczniowie śledzą tekst i odszukają błogosławieństwa, które są udziałem tych, którzy wykazują się wiarą, pokutują i przyjmują chrzest.

Jakie błogosławieństwa widzicie w tych wersetach? (Kiedy uczniowie będą opowiadać o tym, co znaleźli, zapisuj ich odpowiedzi na tablicy. Przykładowe odpowiedzi: wiara, pokuta i chrzest prowadzą do odpuszczenia grzechów, łagodności i pokory serca, nawiedzenia przez Ducha Świętego, przynoszą nadzieję, doskonałą miłość i ostatecznie — błogosławieństwo zamieszkania z Bogiem).

Kiedy uczniowie będą wymieniać błogosławieństwa, jakie znaleźli w wersetach: Moroni 8:25–26, możesz zadawać pytania uzupełniające:

Jak myślicie, dlaczego otrzymanie odpuszczenia naszych grzechów prowadzi do łagodności i pokory serca?
W jaki sposób łagodność i pokora serca zapraszają Ducha Świętego do naszego życia?
Dlaczego Duch Święty pomaga nam przygotować się do życia z Bogiem?
Jak myślicie, dlaczego musimy być pilni i modlić się, aby doskonała miłość cały czas była w naszym życiu?

Zapisz na tablicy poniższe zdanie do uzupełnienia: Dzięki wiernemu posłuszeństwu przykazaniom możemy otrzymać Ducha Świętego, co przygotuje nas do…

Poproś uczniów, aby w wersetach Moroni 8:25–26 odnaleźli wyrażenie, które uzupełni następującą zasadę: Dzięki wiernemu posłuszeństwu przykazaniom możemy otrzymać Ducha Świętego, co przygotuje nas do zamieszkania z Bogiem.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Moroni 8:27, a pozostałych uczniów o odszukanie tego, jakie były rezultaty dumy Nefitów. Następnie poproś uczniów, aby przejrzeli po cichu fragmenty: Moroni 8:26 i Moroni 8:27 i zwrócili uwagę na różnicę pomiędzy łagodnością i pokorą ducha a skutkami, jakie niesie duma.

Poproś inną osobę o przeczytanie na głos fragmentu: Moroni 8:28. Zwróć uwagę, że po tym, jak Mormon wyraził troskę o Nefitów, powiedział: „Módl się za nich, mój synu, aby się nawrócili”. Przypomnij uczniom o mocy, która może pojawić się w życiu ludzi, za których modlą się inni.

Na zakończenie lekcji zachęć uczniów, aby podzielili się swoimi uczuciami na temat mocy Zadośćuczynienia, która zbawia małe dzieci i nas wszystkich, kiedy staramy się być wierni naszym przymierzom.

Komentarz i tło historyczne

Moroni 8:8. „Co do przekleństwa Adama, to zdjąłem je z nich”

Niektórzy ludzie wierzą, że z powodu Upadku Adama nowo narodzone dzieci przychodzą na świat splamione grzechem. Prezydent Joseph Fielding Smith wyjaśnił to, mówiąc, że ta nauka jest fałszywa:

„Wszyscy, którzy wierzą, że człowiek — tak, nowo narodzone niemowlę — jest splamiony ‘grzechem pierwotnym’ (mówiąc innymi słowy: występkiem Adama), zaprzeczają miłosierdziu zadość czyniącej krwi Jezusa Chrystusa. Biblia (podobnie jak nasze współczesne pisma święte) naucza, że Jezus Chrystus jest pod każdym względem Odkupicielem ludzkości, który wybawił ją z upadku. Zapłacił dług, aby ludzkość stała się dziedzicami poprzez występek Adama. Dług obciążający nasze dusze został w pełni spłacony. Nie pozostała do spłacenia żadna kara, która by wymagała jakiegoś aktu jakiejkolwiek żywej istoty — bądź działania w jej imieniu — celem uwolnienia od ‘grzechu pierworodnego’. Doktryna mówiąca, że niemowlęta przychodzą na ten świat z klątwą ‘grzechu pierworodnego’ jest odrażającą doktryną w oczach Boga i zaprzecza wielkości i miłosierdziu zadośćuczynienia. (Zob. Moroni, rozdz. 8.)”(Church History and Modern Revelation: A Course of Study for the Melchizedek Priesthood Quorums, 4 tomy [1949], 4:99).

Moroni 8:10. Wiek odpowiedzialności

Pokuta jest dla tych, którzy są odpowiedzialni. „Małe dzieci nie są zdolne do nawrócenia się” (Moroni 8:19). Dzieci poniżej ósmego roku życia nie są odpowiedzialne przed Bogiem (zob. NiP 68:25–27), dlatego nie potrzebują pokuty. Osoby niepełnosprawne intelektualnie, które nie potrafią świadomie odpokutować, również mogą być uważane za takie, które nie są odpowiedzialne. Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, w jaki sposób dzieci stają się odpowiedzialne:

„Odpowiedzialność nie jest czymś, co nagle pojawia się w danym momencie jego życia. Dzieci stają się odpowiedzialne stopniowo, wraz z upływem lat. Stawanie się odpowiedzialnym to proces, nie cel do osiągnięcia po upływie określonej liczby lat, dni i godzin. W naszych objawieniach Pan powiedział: ‘Nie mogą grzeszyć, bowiem Szatanowi nie jest dana moc kuszenia małych dzieci, dopóki nie zaczną być odpowiedzialne przede mną’(NiP 29:47). Nadchodzi jednak czas, kiedy odpowiedzialność jest czymś realnym i prawdziwym, a grzech jest wpisany w życie tych, którzy rozwijają się normalnie. Dzieje się to w wieku ośmiu lat, wieku chrztu(NiP 68:27)” („The Salvation of Little Children”, Ensign, kwiecień 1977, str. 6).

Moroni 8:8–24. Chrzest niemowląt

Prorok Józef Smith nauczał, że małe dzieci nie potrzebują chrztu:

„’Czy [my] wierzymy w chrzest niemowląt?’ […]. Nie […]. Ponieważ nigdzie nie jest to zapisane w Biblii […]. Chrzest jest na odpuszczenie grzechów. Dzieci nie mają grzechów […]. Małe dzieci mają życie w Chrystusie, a te, które są starsze, mają życie poprzez wiarę i pokutę” (History of the Church, 5:499).

Prezydent Boyd K. Packer z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział o pełnoetatowych misjonarzach, którym udało się pocieszyć matkę opłakującą śmierć małego synka:

„Dwóch misjonarzy pracowało w górzystym regionie południowej części Stanów Zjednoczonych. Pewnego dnia zobaczyli ze wzgórza, jak ludzie zbierają się na pobliskiej polanie. Nieczęsto spotykali osoby, które mogli nauczać, więc ruszyli w jej kierunku.

Utopił się mały chłopiec i wkrótce miały rozpocząć się uroczystości pogrzebowe. Rodzice posłali po kaznodzieję, aby ‘powiedział kilka słów’ nad grobem ich syna. Misjonarze stali z tyłu, kiedy wędrowny kaznodzieja stanął przed pogrążonym w bólu ojcem i matką i rozpoczął swoje kazanie. Jeśli rodzice spodziewali się słów pocieszenia z ust tego duchownego, spotkało ich rozczarowanie.

Surowo ich zbeształ za to, że nie ochrzcili tego małego chłopca. Odkładali to z tych czy innych powodów, a teraz było za późno. Bez ogródek powiedział im, że ich mały synek pójdzie do piekła. Z ich winy. To ich obwiniał za wiekuiste cierpienia malca.

Po zakończeniu kazania, kiedy grób zasypano piachem, starsi zbliżyli się do zrozpaczonych rodziców. ‘Jesteśmy sługami Pana — powiedzieli matce — i przyszliśmy do was z pewnym przesłaniem’. Szlochający rodzice słuchali, jak dwaj starsi czytali z objawień i składali swoje świadectwo o przywróceniu kluczy odkupienia zarówno dla żywych, jak i dla umarłych.

Trochę mi żal tego kaznodziei. Robił, co mógł, zgodnie ze światłem i wiedzą, które zostały mu dane. Ale powinien był mieć więcej do zaoferowania. Istnieje pełnia ewangelii.

Starsi przyszli w roli pocieszycieli, nauczycieli, sług Pana, jako przedstawiciele ewangelii Jezusa Chrystusa mający upoważnienie” („A mały chłopiec je poprowadzi”, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 7).