Biblioteka
Lekcja 40: 2 Nefi 31

Lekcja 40

2 Nefi 31

Wprowadzenie

Wiele lat przed narodzeniem Chrystusa Nefi otrzymał objawienie dotyczące chrztu Zbawiciela. Nefi, mówiąc swojemu ludowi o tym objawieniu, nauczał tego, co nazywał „nauką Chrystusa” — aby otrzymać życie wieczne, musimy wykazać się wiarą w Jezusa Chrystusa, odpokutować za nasze grzechy, zostać ochrzczeni, otrzymać Ducha Świętego i wytrwać do końca.

Propozycje dotyczące nauczania

2 Nefi 31:1–13

Nefi naucza, że gdy zostajemy ochrzczeni, naśladujemy przykład Zbawiciela

Rozpocznij lekcję od zadania uczniom następujących pytań:

  • Co pamiętacie ze swojego chrztu? Jak się czuliście, gdy zostaliście ochrzczeni?

Wyjaśnij, że gdy uczniowie zostali ochrzczeni, podążali według wzorca, który zawsze był częścią ewangelii Jezusa Chrystusa. Nefi użył pewnego określenia do opisania tego wzorca. Poproś uczniów o wyszukanie określenia znajdującego się we fragmentach: 2 Nefi 31:2 i 2 Nefi 31:21. Po tym, jak uczniowie znajdą określenie „nauka Chrystusa”, zapytaj:

  • Które określenie we fragmentach: 2 Nefi 31:2, 21 podkreślają ważność „nauki Chrystusa”? (Odpowiedzi mogą obejmować: „nie ma innej drogi” czy „jedyna prawdziwa nauka”).

Pokaż obrazek przestawiający Jana Chrzciciela chrzczącego Jezusa (62133; Album Ewangelia w malarstwie [2009], nr 35). Poproś uczniów, aby w ciszy przestudiowali fragment: 2 Nefi 31:5–9 i wyszukali zdanie opisujące, dlaczego Jezus Chrystus został ochrzczony. (Możesz zaproponować im zaznaczenie tych zdań). Po upływie kilku minut poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli.

Jan Chrzciciel chrzci Jezusa

  • Jak myślicie, co oznacza: „[wypełnienie] wszelkiej sprawiedliwości”? (Gdy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz wyjaśnić, że oznacza to przestrzeganie przykazań. Prezydent Joseph F. Smith powiedział, że „wypełnianie wszelkiej sprawiedliwości” to „wypełnianie prawa” [w: Conference Report, kwiecień 1912, str. 9]).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 2 Nefi 31:10–12.

  • W jaki sposób te wersety wyjaśniają ważność chrztu? (Nefi nauczał, że chrzest jest przykazaniem od Ojca Niebieskiego, jest wymagany do otrzymania Ducha Świętego i jest konieczny w naszych staraniach, by podążać za Jezusem Chrystusem).

Niech uczniowie podsumują doktryny i zasady, których nauczyli się z fragmentu: 2 Nefi 31:5–12. Kiedy podzielą się swoimi przemyśleniami, upewnij się, że rozumieją poniższe zasady:

Jezus Chrystus dał nam doskonały przykład posłuszeństwa, który mamy naśladować.

Musimy podążać za Jezusem Chrystusem, zostać ochrzczeni i przyjąć Ducha Świętego.

Jezus, choć był bezgrzeszny, został ochrzczony, aby wypełniła się wszelka sprawiedliwość.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 2 Nefi 31:13. Skieruj uwagę uczniów na określenia: „z całego serca”, „nie czyniąc niczego, co byłoby obłudą czy oszustwem przed Bogiem” i „ze szczerym zamiarem”. Możesz zaproponować im zaznaczenie tych określeń.

  • Co te określenia oznaczają dla was? (Możesz zwrócić uwagę, że te trzy określenia podkreślają potrzebę bycia szczerym w staraniach, by wykazywać się wiarą w Zbawiciela, odpokutować za grzechy i podążać za przykładem Zbawiciela.

Aby pogłębić zrozumienie uczniów dotyczące sposobów podążania za przykładem Zbawiciela w różnych sytuacjach, zadaj następujące pytania:

  • W jaki sposób te określenia wiążą się z takimi zajęciami, jak codzienne studiowanie pism świętych i uczęszczanie do Kościoła?

  • Jaka jest różnica pomiędzy „wypowiadaniem modlitwy” a modlitwą „z całego serca”?

  • Jaka jest różnica pomiędzy jedzeniem chleba sakramentalnego a przyjmowaniem chleba sakramentalnego „ze szczerym zamiarem”?

  • Jaka jest różnica pomiędzy mówieniem, że jest wam przykro z powodu czegoś, co zrobiliście, a odpokutowaniem „z całego serca”?

2 Nefi 31:14–21

Nefi naucza, że po chrzcie musimy przyjąć Ducha Świętego i kontynuować podążanie za przykładem Zbawiciela

Wyjaśnij, że Nefi mówił o bramie, która otwiera ścieżkę. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 2 Nefi 31:17–18. Gdy uczniowie skończą czytać, narysuj na tablicy prosty obrazek, który znajduje się poniżej:

brama i ścieżka

  • W oparciu o fragment: 2 Nefi 31:17, czym jest brama? (Odpokutowanie i chrzest. Pod rysunkiem bramy napisz: Pokuta i chrzest). W jaki sposób odpokutowanie i chrzest są bramą?

  • Dokąd, według fragmentu: 2 Nefi 31:18, prowadzi ścieżka? (Życie wieczne. Napisz Życie wieczne na końcu ścieżki. Możesz wyjaśnić, że termin „życie wieczne” odnosi się do wyniesienia w królestwie celestialnym).

  • Nefi nauczał, że po chrzcie otrzymujemy dar Ducha Świętego (zob. 2 Nefi 31:13–14). Co, na podstawie fragmentu: 2 Nefi 31:17–18, robi dla nas Duch Święty? (Pomóż uczniom w zrozumieniu, że Duch Święty świadczy o Ojcu i Synu oraz przynosi odpuszczenie grzechów).

  • Dlaczego niezbędne jest, abyśmy poprzez Ducha Świętego otrzymali świadectwo o Ojcu i Synu?

Aby pomóc uczniom w zrozumieniu roli Ducha Świętego w odpuszczaniu grzechów, możesz wyjaśnić określenie: „chrzest ogniem Ducha Świętego” (2 Nefi 31:13–14; zob. także werset 17). Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższych słów Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów. Niech uczniowie ich wysłuchają i zwrócą uwagę na to, co oznacza zostać ochrzczonym ogniem i Duchem Świętym.

„Brama chrztu prowadzi na prostą i wąską ścieżkę […].

Powiedziano nam i poinstruowano nas, byśmy żyli tak, aby nasza upadła natura zmieniła się poprzez uświęcającą moc Ducha Świętego. Prezydent Marion G. Romney nauczał, że chrzest ogniem Ducha Świętego ‘nawraca [nas] z cielesności do duchowości. Oczyszcza i uzdrawia, i czyni duszę czystą. […] Wiara w Pana Jezusa Chrystusa, pokuta i chrzest z wody są przygotowaniem i warunkiem wstępnym, a [chrzest ogniem] jest zwieńczeniem. Otrzymać [chrzest ogniem], to tak jakby mieć odzienie wyprane w zadość czyniącej krwi Jezusa Chrystusa’ (Learning for the Eternities, zebrał George J. Romney [1977], str. 133; zob. także 3 Nefi 27:19–20).

W związku z tym, gdy narodzimy się ponownie i staramy się zawsze mieć ze sobą Jego ducha, Duch Święty uświęca i oczyszcza naszą duszę jak ogień (zob. 2 Nefi 31:13–14, 17). W końcu możemy stanąć nieskazitelni przed Bogiem” („Czyste dłonie i niewinne serce”, Ensign lub Liahona, listopad 2007, str. 81).

  • Co, według Starszego Bednara i Prezydenta Romneya, daje nam „chrzest ogniem”?

  • Jakie dodatkowe błogosławieństwa mogą spłynąć na nas poprzez wpływ Ducha Świętego?

  • W jaki sposób staracie się, aby zawsze mieć z sobą Jego Ducha?

  • Kiedy odczuwaliście, że Duch Święty działa w waszym życiu?

Wyjaśnij, że we fragmencie: 2 Nefi 31:18 słowo wąska znaczy ciasna i nie dopuszczająca odchyleń, właściwa i wymagająca. Nefi użył tego słowa, aby określić ścieżkę, którą musimy podążać po chrzcie, aby otrzymać życie wieczne. Poproś uczniów, aby w myślach rozważyli następujące pytanie:

  • Co jest nam potrzebne po chrzcie, aby pozostać na ścieżce prowadzącej do życia wiecznego?

Gdy uczniowie rozważą to pytanie, poproś ich o wyszukanie odpowiedzi we fragmentach: 2 Nefi 31:15–16, 19–21. Możesz zasugerować, żeby zaznaczyli słowa lub określenia, które wyjaśniają, co musimy zrobić, aby otrzymać życie wieczne. Kiedy upłynie wyznaczony czas, niech uczniowie podzielą się tym, co zaznaczyli. Zapisuj ich odpowiedzi na tablicy. Twój obrazek powinien być podobny do poniższego:

Eternal Life Steps

Upewnij się, że jeśli uczniowie rozumieją, że jeśli żyjemy według doktryny Chrystusa, otrzymamy życie wieczne.

Na zakończenie lekcji poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: 2 Nefi 31:20. Zwróć uwagę na to, że fragment: 2 Nefi 31:19–20 jest fragmentem do opanowania. Możesz zachęcić uczniów, by zaznaczyli go w specyficzny sposób, żeby go z łatwością odnaleźć. Daj im zadanie, aby w dziennikach do studiowania lub notatkach z lekcji odpowiedzieli na jedno z poniższych pytań:

  • Na podstawie tego, co studiowaliście podczas lekcji, co daje wam nadzieję, że możecie otrzymać życie wieczne?

  • W jaki sposób przymierze, które zawarliście podczas chrztu, wpłynęło na wasze życie?

ikonka fragmentów do opanowaniaFragment do opanowania — 2 Nefi 31:19–20

Przeczytaj następującą wypowiedź Starszego Richarda G. Scotta z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Uczenie się na pamięć fragmentów z pism świętych może być źródłem wielkiej mocy. Zapamiętanie fragmentu przypomina nawiązanie nowej przyjaźni. Przypomina poznawanie nowej osoby, która może nam pomóc w chwili potrzeby, dać natchnienie i pocieszenie oraz może być źródłem motywacji, kiedy należy coś zmienić” („Moc pism świętych”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 6).

Na plakacie (lub kartce) napisz Zapamiętałem 2 Nefi 31:19–20. Umieść plakat w miejscu widocznym dla uczniów. Rzuć wyzwanie uczniom, aby zapamiętali ten fragment samodzielnie lub z ich rodzinami. Poproś, aby podpisali ten plakat w najbliższych dniach, gdy zapamiętają ten fragment. Jeżeli pracują nad zapamiętaniem tego fragmentu wraz z rodziną, mogą również zapisać na plakacie imiona członków ich rodzin. Pamiętaj, aby dostosować to wyzwanie do poszczególnych osób i okoliczności, aby każdy uczeń mógł jemu sprostać.

Podziel się swoim świadectwem o ważności zapamiętywania fragmentów pism świętych, takich jak fragment: 2 Nefi 31:19–20, który zawiera słowa nadziei.

Uwaga: Z powodu charakteru i długości dzisiejszej lekcji, możesz skorzystać z tych zajęć innego dnia, kiedy będziesz mieć więcej czasu.

Komentarz i tło historyczne

2 Nefi 31:2, 21. „Nauka Chrystusa”

Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił:

„‘Nauka Chrystusa’, o której nauczał Nefi w swoim wielkim, podsumowującym kazaniu, skupia się na wierze w Pana Jezusa Chrystusa, pokucie, chrzcie przez zanurzenie, otrzymaniu daru Ducha Świętego i wytrwaniu do końca. Nie próbuje on w tej deklaracji omówić całego planu zbawienia, wszystkich cnót życia chrześcijańskiego lub nagród, które czekają nas w różnych stopniach chwały niebiańskiej. Nie próbuje w tej deklaracji uporać się z urzędami kapłańskimi, obrzędami świątynnymi czy innymi prawdziwymi doktrynami. Wszystko to jest ważne, ale ‘nauka Chrystusa’ zawarta w Księdze Mormona jest prosta i wyraźna. Skupia się wyłącznie na pierwszej zasadzie ewangelii, zawierając zachętę do wytrwania i podążania naprzód. W rzeczy samej, w jasności i prostocie ‘nauki Chrystusa’ zawarta jest jej siła. Nefi wiedział, że tak będzie. Napisał: ‘Powiem to wam po prostu, według prostoty mojego prorokowania’ [2 Nefi 31:2]” (Christ and the New Covenant: The Messianic Message of the Book of Mormon [1997], str. 49–50).

2 Nefi 31:13. „Nie czyńcie niczego, co byłoby obłudą”

Starszy Joseph B. Wirthlin z Kworum Dwunastu Apostołów przemawiał na temat postępowania bez obłudy:

„Czy rzeczywiście żyjemy według ewangelii, czy jedynie udajemy, że jesteśmy prawi, aby ci, którzy są wokół nas, sądzili, że jesteśmy wierni, gdy w rzeczywistości nasze serca i czyny, których nikt nie widzi, nie są zgodne z naukami Pana?

Czy jedynie przyjmujemy ‘formę pobożności’, jednocześnie zaprzeczając ‘jej mocy’[Józef Smith — Historia 1:19]?

Czy jesteśmy prawi w rzeczywistości, czy tylko udajemy posłuszeństwo, gdy myślimy, że ludzie na nas patrzą?

Pan postawił sprawę jasno, że nie da się zwieść pozorom i ostrzegł nas, abyśmy nie oszukiwali Jego ani innych ludzi. Ostrzegał nas przed tymi, którzy odgrywają fałszywe role, którzy wkładają jasną maskę, która przykrywa ciemniejszą rzeczywistość” („True to the Truth”, Ensign, maj 1997, str. 15–16).

Doradzając członkom, aby działali z prawdziwym zamiarem a nie jedynie pokazywali gesty, Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział:

„Postępowanie zgodnie z tymi najbardziej podstawowymi naukami sprawi, że otworzą się przed nami niezliczone i wspaniałe możliwości kontaktu z Chrystusem: modlitwa, post i rozważanie Jego celów, rozkoszowanie się pismami świętymi, służba bliźnim, ‘[wspomaganie] słabych, [podnoszenie] rąk, co zwisają, [wzmacnianie] słabych kolan’[NiP 81:5]. A nade wszystko obdarowywanie ‘prawdziwą miłością Chrystusa’, darem, który ‘nigdy nie zawodzi’, darem, który ‘znosi wszystko, ma wiarę i nadzieję, że wszystko nastąpi’ [zob. Moroni 7:45–47]. Wkrótce, gdy posiądziemy taką miłość, zdamy sobie sprawę, że nasze życie obfituje w ścieżki wiodące ku Mistrzowi i odkryjemy, że zawsze, kiedy wyciągamy ku Niemu ręce, choćby nie wiem jak słabe, On już wcześniej niecierpliwie próbował do nas dotrzeć […].

Moim pragnieniem jest dzisiaj, abyśmy wszyscy […] mieli bardziej bezpośrednie, osobiste doświadczenia z naśladowaniem przykładu Zbawiciela. Czasami szukamy nieba w zbyt ogólnym pojęciu, skupiamy się na programach lub na historii czy na doświadczeniach innych ludzi. To ważne, ale nie tak ważne, jak osobiste doświadczenie, jak bycie prawdziwym uczniem, jak siła, która przychodzi, gdy na własnej skórze odczuje się majestat Jego dotyku” („Rzeczy wymagające naprawy”, Ensign lub Liahona, maj 2006, str. 70).

2 Nefi 31:13, 17–18. „Otrzymanie Ducha Świętego”.

Starszy David A. Bednar nauczał:

„Obrzęd konfirmacji nowego członka Kościoła i nadania mu daru Ducha Świętego jest prosty, a zarazem głęboki w wymowie. Godni posiadacze Kapłaństwa Melchizedeka kładą ręce na głowie danej osoby i wypowiadają jej imię i nazwisko. Następnie, z upoważnienia świętego kapłaństwa i w imię Zbawiciela osoba ta jest konfirmowana na członka w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich i wygłaszana jest ta ważna formuła: ‘Przyjmij Ducha Świętego’.

Ten obrzęd jest tak prosty, że możemy przeoczyć jego doniosłość. Te trzy słowa: ‘Przyjmij Ducha Świętego’ — nie są namową do bierności, a raczej stanowią poparte autorytetem kapłańskie napomnienie, by działać, a nie podlegać działaniu (zob. 2 Nefi 2:26). Duch Święty nie będzie działać w naszym życiu tylko dlatego, że położono nam ręce na głowie i wypowiedziano te trzy ważne słowa. Kiedy otrzymujemy ten obrzęd, każdy z nas akceptuje święty i bezustanny obowiązek, jakim jest pragnienie, staranie się, praca i taki sposób życia, byśmy rzeczywiście ‘przyjęli Ducha Świętego’ i towarzyszące mu dary duchowe.

Modlitwy, studiowanie, gromadzenie się, oddawanie czci, służenie i posłuszeństwo nie są oddzielnymi i niezależnymi pozycjami na długiej liście zasad ewangelii zawierającej to, co mamy robić. Natomiast każda z tych prawych praktyk jest ważnym elementem we wszystko obejmującym zadaniu wypełniania warunku, by przyjąć Ducha Świętego. Przykazania Boże, którym jesteśmy posłuszni, i natchniona rada przywódców kościelnych, zgodnie z którą postępujemy, zasadniczo skupiają się na uzyskaniu towarzystwa Ducha. Praktycznie wszelkie nauki ewangelii i działania skupiają się wokół przyjścia do Chrystusa poprzez przyjęcie Ducha Świętego w naszym życiu” („Przyjąć Ducha Świętego”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 95, 97).

Poniższa wypowiedź wymienia niektóre z błogosławieństw, które możemy otrzymać, gdy jesteśmy godni towarzystwa Ducha Świętego:

„[Duch Święty] może pomóc ci przy podejmowaniu decyzji i ochroni cię przed fizycznym i duchowym niebezpieczeństwem […].

Jest Pocieszycielem (Ew. Jana 14:26) […]. Podszepty Ducha mogą uciszyć twój strach, ukoić nękające troski życia i pocieszyć cię, gdy się smucisz. Duch Święty może ‘[napełnić] serce nadzieją i doskonałą miłością’ oraz ‘[nauczać] pokojowych spraw królestwa’ (Moroni 8:26; NiP 36:2) […].

Pełna radość płynąca z posiadania daru Ducha Świętego polega na otrzymywaniu objawień i pocieszenia, służeniu innym i błogosławieniu ich dzięki darom duchowym oraz na oczyszczeniu z grzechu i byciu zdatnym do wyniesienia w królestwie celestialnym” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], 33–34).

2 Nefi 31:15–16. „Wytrwać do końca”

Określenie „wytrwać do końca” jest często używane, aby zasugerować, że musimy cierpliwie znosić trudności w trakcie życia. Starszy Joseph B. Wirthlin wyjaśnił, że wytrwanie do końca znaczy również trwanie w wierności Chrystusowi:

„Wytrwanie do końca jest doktryną dalszego podążania ścieżką prowadzącą do wiecznego życia po tym, gdy ktoś wszedł już na nią poprzez wiarę, odpokutowanie, chrzest i otrzymanie Ducha Świętego. Wytrwanie do końca wymaga naszego całego, ochoczego serca, czyli, tak jak naucza Omni, prorok z Księgi Mormona, musimy ‘przystąpić do Niego, złożyć Mu w ofierze całą swoją duszę, modlić się, pościć i wytrwać do końca, a jak Pan żyje, zostaniemy zbawieni’[Omni 1:26].

Wytrwanie do końca oznacza, że zasialiśmy na zawsze nasze życie w glebie ewangelii, pozostając aktywni w Kościele, pokornie służąc naszym bliźnim, prowadząc chrześcijański tryb życia i dotrzymując zawartych przymierzy. Ci, którzy trwają, zachowują równowagę, stałość, pokorę, stale doskonalą się i nie są podstępni. Ich świadectwo nie opiera się na przesłankach społecznych — opiera się na prawdzie, wiedzy, doświadczeniu i Duchu” („Dąż naprzód”, Ensign lub Liahona, listopad 2004, str. 101).

2 Nefi 31–33. Duch Święty

Końcowe nauki Nefiego w Księdze Mormona obejmują wiele prawd dotyczących Ducha Świętego. Na przykład:

  1. Duch Święty umożliwia wam mówienie „językiem aniołów” (zob. 2 Nefi 31:13).

  2. Odpuszczenie grzechów przychodzi przez moc Ducha Świętego (zob. 2 Nefi 31:17).

  3. Duch Święty świadczy o Ojcu i Synu (zob. 2 Nefi 31:18).

  4. Duch Święty objawi wam wszystko, co macie czynić (zob. 2 Nefi 32:5).

  5. Duch Święty poucza ludzi, aby się modlili (zob. 2 Nefi 32:8).

  6. Gdy człowiek przemawia pod wpływem Ducha Świętego, jego słowa pod wpływem Ducha Świętego przenikają do serc ludzi (zob. 2 Nefi 33:1).